برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان ‏(UN-Habitat) درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که این کشور در برابر تخریب محیط‌زیست آسیب‌پذیر است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری فیسبوک خود نوشته است که مدیریت ضعیف زباله و آب، و کم‌بود فضاهای سبز، سلامت مردم افغانستان را تهدید می‌کند. برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان در بخشی از اعلامیه تاکید کرده است که با برنامه‌ریزی شهری هدفمند و اقدامات مردمی می‌توان از محیط‌زیست محافظت کرد و کیفیت زند‌گی شهروندان را بهبود بخشید. همچنین این برنامه چندی پیش نیز اعلام کرده بود که روند شهرنشینی در افغانستان با سرعت چشم‌گیری در حال افزایش است، اما شهرهای کشور برای این رشد آماد‌گی لازم را ندارند. این نهاد هشدار داده بود که اگر برای مدیریت این روند اقدام نشود، رشد بی‌برنامه‌گی شهرنشینی می‌تواند به افزایش فقر، کم‌بود مسکن، و فشار بر خدمات شهری منجر شود. همچنین سازمان بین‌المللی مهاجرت دریافته است که در آغاز سال ۲۰۲۵ میلادی، به دلیل مشکلات زیست‌محیطی ناامنی غذایی به بزرگ‌ترین چالش برای مردم افغانستان تبدیل شده است، طوری‌که ۴۷ درصد مردم افغانستان به نا امنی غذایی مواجه‌اند. سازمان بین‌المللی مهاجرت این گزارش را در قالب یافته‌های دور دوم «ارزیابی آسیب‌پذیری اقلیمی افغانستان» منتشر کرده است. همچنین نهادهای مختلف سازمان ملل نسبت به تغییرات اقلیمی و وخامت وضعیت محیط‌زیست در افغانستان هشدار داده‌اند.

صندوق اعتماد سازمان ملل برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان خودسرپرست را در ولایت غزنی برای پرورش دام‌ها حمایت می‌کند. این صندوق امروز (یک‌شنبه، ۱۸ عقرب) با نشر گزارشی گفته است که این اقدام را با همکاری برنامه (JP) و برنامه هماهنگی بازسازی ملی افغانستان انجام داده است. در بخشی از گزارش صندوق اعتماد سازمان ملل متحد برای افغانستان آمده است که هر گروه شامل ۲۰ زن خودسرپرست در روستاهای ولسوالی ناور غزنی از بسته‌های جامع دام‌داری مستفید شدند. در گزارش تاکید شده است که این بسته‌ها شامل ابزار و تجهیزات بهداشتی ضروری مثل سطل‌های شیر استیل، صافی‌ها، لیوان‌ها و قوطی‌های ۴۰ لیتری برای بهبود بهداشت و کیفیت محصول بودند. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که بر تأمین تجهیزات، دام‌داران آموزش‌های عملی در زمینه تکنیک‌های بهبود دام‌داری، استانداردهای بهداشتی و روش‌هایی برای ارتقای کیفیت و قابلیت فروش محصولات دریافت کردند. صندوق اعتماد سازمان ملل متحد برای افغانستان افزوده است که چالش‌هایی مثل آب‌وهوای غیرقابل پیش‌بینی، روش‌های قدیمی دام‌داری و دسترسی محدود به بازارها سبب شده است که درآمدها پایین و ناامنی غذایی بالا باقی بماند. برنامه‌های حمایتی کوچک از سوی نهادهای بین‌المللی در حالی صورت می‌گیرد که حکومت سرپرست زنان را از کار کردن در ادارات و بیرون از خانه منع کرده‌اند. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بحران تغذیه در افغانستان یکی از بدترین بحران‌ها در جهان است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ۳.۵ میلیون کودک دچار سوءتغذیه حاد و یک میلیون کودک به شدت دچار کاهش وزن هستند. خشک‌سالی‌های چند سال اخیر، کم‌بود بارند‌گی و مشکلات اقتصادی شدید باعث شده‌اند میلیون‌ها خانواده نتوانند به غذای کافی دسترسی پیدا کنند. همچنین پیشتر اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد ‏گفته بود که افغانستان با یکی از بدترین بحران‌های گرسنگی در ‏جهان روبرو ‏است‎.‎ این نهاد گفته بود که ۹.۵‌‌‎ ‌‏ میلیون نفر به‌شدت از ناامنی غذایی رنج می‌برند و از ‏هر پنج نفر، یک نفر نمی‌داند وعده ‏غذایی بعدی‌اش از کجا خواهد آمد‎.‎ بازگشت حکومت سرپرست به قدرت و تشدید خشک‌سالی، منجر به گسترش فقر در ‏افغانستان ‏شده است. ‏ سازمان ملل متحد چند وقت پیش گزارش داده بود که بیش از ۲۲ میلیون نفر در کشور نیاز به ‏کمک‌های ‏بشردوستانه دارند. این در حالی است که کمک‌های جهانی به افغانستان ‏نیز ‏کاهش یافته است.‏ همچنین در حالی وضعیت اقتصادی در افغانستان رو به وخامت است که کشورهای ‏همسایه در ‏حال بازگرداندن مهاجران اند. تنها امسال بیش از دو میلیون مهاجر ‏از ‏کشورهای ایران و پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند.‏

اندریکا راتواته، هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که ملل متحد فعالیت‌های خود را در مرز اسلام قلعه‌ی هرات به‌دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست بر کارمندان زنان و دختران تعلیق کرده است. آقای راتواته این اظهارات را در گفتگو با خبرگزاری فرانسه مطرح کرده و گفته است که اعمال این محدودیت‌ها از سوی حکومت فعلی «چالش‌های عملیاتی فوری» ایجاد کرده و «خطرات بیشتری را متوجه مهاجران اخراج شده‌، به‌ویژه زنان و دختران» خواهد کرد. وی در ادامه در مورد جزییات این محدودیت‌ها در مرز اسلام قلعه‌ی هرات چیزی نگفته است. او تاکید کرده است که مرز اسلام قلعه‌ی ولایت هرات، نقطه عبور اصلی برای مهاجران افغانستانی اخراج‌ شده از کشور ایران است که بیش از ۶۰ درصد آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان: «سازمان ملل و نهادهای بشردوستانه همکار آن، پس از اعمال محدودیت‌های تازه که مانع فعالیت کارکنان زن سازمان ملل و شرکای آن در مرز می‌شود، عملیات خود را در مرز اسلام قلعه بین افغانستان و ایران به حالت تعلیق درآورده‌اند.» او در ادامه از وضع این محدودیت‌ها، ابراز نارضایتی کرده و هشدار داده است که سازمان ملل بدون کارمندان زن نمی‌تواند به زنان و کودکان اخراج شده از ایران خدمات ارایه کند. مسوولان محلی حکومت فعلی در هرات تا اکنون در این مورد چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که چندی پیش یوناما یا دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان گفته بود که که بدون کارمندان زن نمی‌تواند به نیازمندان خدمات ارایه کند.

کلستر جهانی حفاظت، شبکه‌ای از سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی اعلام کرده است که افغانستان با یکی از شدیدترین بحران‌های بشردوستانه جهان درگیر است. بازگشت اجباری مهاجران و بلایای طبیعی در سال جاری این بحران را نسبت به سال گذشته تشدید کرده است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که بحران‌هایی چون بازگشت گسترده‌ مهاجران و تاثیرات شدید تغییرات اقلیمی در افغانستان جای درگیری‌ها را به‌عنوان عامل اصلی آوارگی گرفته و وضعیت انسانی کشور را وخیم‌تر ساخته‌‌اند. در بخشی از گزارش تاکید شده است که در سال جاری میلادی بیش از دو میلیون مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند و همچنان کاهش ۴۷ درصدی بودجه‌ بشردوستانه‌ آمریکا سبب تعلیق برنامه‌های پاک‌سازی ماین و تعطیلی مراکز خدماتی شده است. در ادامه آمده است که بلایای طبیعی تنها در نیمه‌ نخست سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از پنج میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده و اجرای قانون امر به معروف حکومت سرپرست، محدودیت‌های بیشتری را بر زنان و دختران تحمیل کرده است. همچنین کلستر جهانی حفاظت، فقر و ناامنی غذایی، تکرار بلایای طبیعی، نقض سیستماتیک حقوق بشر و محدودیت‌های شدید بر آموزش، اشتغال و مشارکت عمومی را از جمله بحران‌های جاری در افغانستان عنوان کرده است. در گزارش آمده است که اقلیت‌های قومی و مذهبی، افراد دارای معلولیت و بی‌جا‌شدگان داخلی با چالش‌های جدی روبرو هستند و موانع اداری و محدودیت‌ها ظرفیت گسترش عملیات امدادی را کاهش داده است. این سازمان از شرکای بین‌المللی خواسته است تا برای کاهش محدودیت‌های عملیاتی و تقویت حمایت‌های مبتنی بر جامعه در مناطق پذیرای بازگشت‌کنندگان، تمرکز بیشتری داشته باشند.

تاج‌الدین اویواله، نماینده‌ی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که این کشور با یکی از شدیدترین بحران‌های سوء‏تغذیه‌ در جهان روبرو است.‏ آقای اویواله با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که که ۳.۵ میلیون کودک دچار سوءتغذیه حاد ‏هستند و یک میلیون نفر به شدت لاغر و در معرض خطر قرار دارند.‏ وی در ادامه تاکید کرده است: «این قابل پیشگیری است. بودجه پایدار و دسترسی به ‏کارکنان بهداشتی زن می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد و آینده کودکان را ‏محافظت کند.»‏ همچنین پیشتر اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد ‏گفته بود که افغانستان با یکی از بدترین بحران‌های گرسنگی در ‏جهان روبرو ‏است‎.‎ این نهاد گفته بود که ۹.۵‌‌‎ ‌‏ میلیون نفر به‌شدت از ناامنی غذایی رنج می‌برند و از ‏هر پنج نفر، یک نفر نمی‌داند وعده ‏غذایی بعدی‌اش از کجا خواهد آمد‎.‎ بازگشت حکومت سرپرست به قدرت و تشدید خشک‌سالی، منجر به گسترش فقر در ‏افغانستان ‏شده است. ‏ سازمان ملل متحد چند وقت پیش گزارش داده بود که بیش از ۲۲ میلیون نفر در کشور نیاز به ‏کمک‌های ‏بشردوستانه دارند. این در حالی است که کمک‌های جهانی به افغانستان ‏نیز ‏کاهش یافته است.‏ همچنین در حالی وضعیت اقتصادی در افغانستان رو به وخامت است که کشورهای ‏همسایه در ‏حال بازگرداندن مهاجران اند. تنها امسال بیش از دو میلیون مهاجر ‏از ‏کشورهای ایران و پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند.‏

بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که گزارش‌ها نشان می‌دهد که در نتیجه‌ی سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ی حکومت سرپرست در برابر زنان و دختران در بیش از چهار سال گذشته، افغانستان دومین شکاف جنسیتی بزرگ جهان را دارد. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که افغانستان ۷۶ درصد اختلاف میان زنان و مردان در حوزه‌های بهداشت، آموزش، شمول مالی و مشارکت در تصمیم‌گیری را دارد و این کشور یکی از بدترین بحران‌های حقوق بشری را تجربه می‌کند. یافته‌های بخش زنان سازمان ملل متحد، نشان می‌دهد که از هر 10 زن در افغانستان هشت نفر آنان از آموزش، کار و مهارت‌آموزی محروم اند؛ آماری که تقریبا چهار برابر مردان است. بخش زنان سازمان ملل متحد در ادامه هشدار داده است که اگر همه‌ی جمعیت افغانستان توان‌مند ساخته نشود، روند توسعه در این کشور هم‌چنان به سقوط ادامه خواهد داد. پیش از این نیز، ملل متحد هشدار داده بود که محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و دختران پس از حاکمیت حکومت سرپرست، دست‌آوردهای در زمینه‌ی برابری جنسیتی را از بین برده است. بر اساس داده‌های سازمان ملل، حکومت فعلی در بیش از چهار سال گذشته بیش از 80 فرمان به هدف محدودکردن زنان و دختران صادر کرده است. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

همزمان با بازگشت مهاجران افغانستانی از ایران و پاکستان، «جنبش زنان معترض شمال» نسبت به بی‌توجهی جامعه‌ی جهانی نسبت به اخراج آنان به‌ویژه افراد آسیب‌پذیر و زنان انتقاد کرده است. این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران در افغانستان با چالش‌ها و محدودیت‌های فزاینده روبرو هستند و این وضعیت سبب شده است که بسیاری آنان راه مهاجرت را در پیش گیرند؛ اما در کشورهای همسایه نیز، وضعیت مناسبی ندارند. در ادامه آمده است که زنان مهاجر افغانستانی در کشورهای همسایه، به‌ویژه در پاکستان و ایران، با شرایط دشوار و رفتارهای تحقیرآمیز روبرو اند. در اعلامیه آمده است که این زنان و دختران در میان تهدید اخراج، فقر و نبود حمایت انسانی، روزهای پرهراسی را سپری می‌کنند. جنبش زنان معترض شمال تاکید کرد که مهاجرت برای بسیاری از زنان افغانستانی به معنای نجات از جنگ و حاکمیت محدودکننده در داخل کشور بوده است؛ اما اکنون، در کشورهای میزبان نیز از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم شده‌اند. در بخشی از اعلامیه آمده است: «مهاجر بودن جرم نیست؛ زنان افغانستانی تنها پناه‌جو نیستند، آنان مادران و سرپرستان خانواده پ‌اند که برای حفظ جان و آینده‌ی فرزندان‌شان از همه‌چیز گذشته‌اند.» این جنبش هشدار می‌دهد که اخراج اجباری مهاجران افغانستانی بدون درنظرگرفتن وضعیت انسانی آنان، نقض آشکار حقوق بشر است. این جنبش از جامعه‌ی جهانی، نهادهای بین‌المللی و سازمان ملل می‌خواهد که برای جلوگیری از یک فاجعه‌ی انسانی دیگر در میان زنان و کودکان افغانستانی، اقدام فوری انجام دهند. در پی تشدید محدودیت‌های حکومت فعلی، بسیاری از زنان و دختران، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، نظامیان پیشین و دیگر قشرهای آسیب‌پذیر مجبور به ترک افغانستان شدند.

اداره اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان (UN-Habitat)، درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که روند شهرنشینی در افغانستان با سرعت چشم‌گیری در حال افزایش است، اما شهرهای کشور برای این رشد آمادگی لازم را ندارند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در سال ۱۹۵۰ میلادی تنها پنج درصد جمعیت افغانستان در شهرها زند‌گی می‌کردند. اداره اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۲۵ درصد رسیده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۶۰ میلادی نیمی از جمعیت کشور در مناطق شهری ساکن شوند. این نهاد در اعلامیه‌اش هشدار داده است که اگر از اکنون برای مدیریت این روند اقدام نشود، رشد بی‌برنامه‌ شهرنشینی می‌تواند به افزایش فقر، کم‌بود مسکن، و فشار بر خدمات شهری منجر شود. این نهاد تصریح کرد که شهرنشینی، در صورت برنامه‌ریزی درست، می‌تواند به یک نیروی مثبت برای توسعه و تغییر اجتماعی در افغانستان تبدیل شود. این در حالی است بیشتر مهاجرین افغانستان که در سال‌های اخیر از ایران و پاکستان اخراج شدند، ترجیح می‌دهند در شهرها ساکن شوند تا بتوانند به فرصت‌های شغلی، آموزشی، خدمات بهداشتی و امکانات رفاهی دسترسی داشته باشند. همچنین چندی پیش، برنامه‌ی اسکان بشر سازمان ملل متحد رشد شهرنشینی در ‏افغانستان را سریع خوانده بود، اما شهرهای ‏افغانستان برای چنین سرعتی آماده نیست. این سازمان گفته بود که بیش از ۴۰ ‏درصد از جمعیت شهری افغا‌نستان در کابل زندگی می‌کنند؛ ‏شهری که اکنون با جدی‌ترین بحران زیست‌محیطی و کم‌آبی ‏مواجه است.