برونشیت، التهاب پوشش لوله‌های برونش است که هوا را به ریه‌ها می‌برد و از آن خارج می‌شود. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که می‌تواند تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. برونشیت حاد که اغلب از سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است. برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا ۱۰ روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها ادامه داشته باشد. با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از شرایطی است که در بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) وجود دارد. علائم برونشیت برای برونشیت حاد یا برونشیت مزمن، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرفه تولید مخاط (خلط) که می‌تواند به رنگ شفاف، سفید، خاکستری متمایل به زرد یا سبز باشد - به ندرت ممکن است با رگه‌های خون همراه باشد. خستگی تنگی نفس تب و لرز خفیف ناراحتی قفسه سینه اگر برونشیت حاد دارید، ممکن است علائم سرماخوردگی مانند سردرد خفیف یا بدن درد داشته باشید. در حالی که این علائم معمولاً در حدود یک هفته بهبود می‌یابند، ممکن است سرفه‌های آزاردهنده‌ای داشته باشید که چند هفته طول می‌کشد. برونشیت مزمن به عنوان سرفه‌ای مولد تعریف می‌شود که حداقل ممکن سه ماه طول بکشد و حملات مکرر حداقل برای دو سال متوالی رخ دهد. اگر برونشیت مزمن دارید، احتمالاً دوره‌هایی دارید که سرفه یا سایر علائم شما بدتر می‌شود. در آن مواقع، ممکن است یک عفونت حاد در بالای برونشیت مزمن داشته باشید. علل ایجاد بیماری برونشیت برونشیت حاد معمولاً توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود، معمولاً همان ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می‌شوند. آنتی بیوتیک‌ها ویروس‌ها را از بین نمی‌برند، بنابراین، این نوع دارو در اکثر موارد برونشیت مفید نیست. شایع‌ترین علت برونشیت مزمن، کشیدن سیگار است. آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی موجود در محیط یا محل کار نیز می‌تواند به این وضعیت کمک کند. عوامل خطر عواملی که خطر ابتلا به برونشیت را افزایش می‌دهند عبارتند از: دود سیگار: افرادی که سیگار می‌کشند یا با یک فرد سیگاری زندگی می‌کنند در معرض خطر ابتلا به برونشیت حاد و برونشیت مزمن هستند. مقاومت کم: این ممکن است ناشی از یک بیماری حاد دیگر، مانند سرماخوردگی، یا یک بیماری مزمن باشد که سیستم ایمنی شما را به خطر می‌اندازد. بزرگسالان مسن، نوزادان و کودکان خردسال آسیب پذیری بیشتری نسبت به عفونت دارند. قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده در محل کار: خطر ابتلا به برونشیت در شما بیشتر است اگر در اطراف برخی از محرک‌های ریه مانند غلات یا منسوجات کار کنید یا در معرض بخارات شیمیایی قرار بگیرید. رفلاکس معده: حملات مکرر سوزش سر دل شدید می‌تواند گلو شما را تحریک کند و شما را مستعد ابتلا به برونشیت کند. عوارض بیماری برونشیت چیست؟ اگرچه یک دوره برونشیت معمولاً جای نگرانی ندارد، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به ذات الریه شود. با این حال، حملات مکرر برونشیت ممکن است به این معنی باشد که شما به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) مبتلا هستید. برای جلوگیری چه باید کرد؟ برای کاهش خطر ابتلا به برونشیت، نکات زیر را دنبال کنید: از دود سیگار اجتناب کنید. دود سیگار خطر ابتلا به برونشیت مزمن را افزایش می‌دهد. واکسن بزنید. بسیاری از موارد برونشیت حاد ناشی از آنفولانزا، یک ویروس است. دریافت واکسن آنفولانزای سالانه می‌تواند از شما در برابر ابتلا به آنفولانزا محافظت کند. همچنین ممکن است بخواهید واکسیناسیونی را در نظر بگیرید که از برخی از انواع ذات الریه محافظت می‌کند. دست های‌تان را بشویید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی، دست‌های خود را به طور مکرر بشویید و عادت به استفاده از ضدعفونی کننده‌های الکلی دست داشته باشید. از ماسک استفاده کنید. اگر مبتلا به (COPD) هستید، در صورت قرار گرفتن در معرض گرد و غبار یا بخار، و زمانی که می‌خواهید در میان جمعیت باشید، مانند هنگام مسافرت، ممکن است در محل کار از ماسک استفاده کنید. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت سرفه به پزشک مراجعه کنید. اگر بیماری شما بیش از سه هفته طول کشید. اگر مانع خوابیدن شما می‌شود. همراه با تب بالاتر ۳۸ درجه سانتیگراد مخاط بد رنگ تولید می‌کند. سرفه‌های خونی با خس خس سینه یا تنگی نفس همراه است. برونشیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک شما می‌تواند بر اساس سابقه سلامتی و علائم (تشخیص بالینی) تشخیص دهد که آیا برونشیت دارید یا خیر. آن‌ها به ریه‌های شما برای علائم احتقان گوش می‌دهند و مطمئن می‌شوند که خوب نفس می‌کشید. آن‌ها ممکن است شما را برای عفونت‌های ویروسی، مانند آنفولانزا یا (COVID-19) آزمایش کنند. در چند روز اول بیماری، علائم برونشیت مشابه علائم سرماخوردگی است. پزشک شما برونشیت را با پرسیدن سوالاتی از بیماران در مورد علائم و انجام معاینه فیزیکی تشخیص می‌دهند. اگرچه آن‌ها به ندرت آزمایش‌های اضافی را تجویز می‌کنند، اما اگر تب داشته باشید، پزشک ممکن است برای رد کردن ذات الریه، عکس برداری از قفسه سینه را تجویز کند. چگونگی درمان برونشیت؟ برای درمان برونشیت حاد و مزمن داروهای متنوعی تجویز می‌شود. برای تسکین درد و تب از داروهای ضد التهاب استفاده می‌شود. اما در صورت بروز علائمی مانند خس‌خس سینه، از داروهای گشادکننده برونش استفاده می‌شود. همچنین ممکن است از داروهای سرکوب کننده سرفه و یا مسکن استفاده شود. استراحت و دریافت مایعات فراوان نوشیدن مقدار زیادی آب که به شل شدن احتقان سینه کمک می‌کند. آنتی بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ویروسی موثر نیستند، اما اگر پزشک مشکوک به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است یکی را تجویز کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

معمولا فرض بر این است که مردان نسبت به زنان علاقۀ بیشتری به رابطۀ جنسی دارند. این باور مبنای هورمونی دارد. میل جنسی در مردان و زنان عمدتا توسط هورمون تستوسترون ایجاد می‌شود که در مردان ۱۰ تا۲۰ درصد بیشتر از زنان تولید می‌شود و از آنجایی که در بدن زنان این هورمون به میزان کمتری تولید می‌شود، میل جنسی زنانه پراکنده‌تر و تاثیرپذیرتر است. به عبارت دیگر میل جنسی خود به خودی یک زن تحت تاثیر رویدادهای روزمره و اتفاقات زندگی قرار می‌گیرد. اما میل جنسی بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که در سطح هورمونی اتفاق می‌افتد. اگرچه هورمون‌ها یکی از عوامل بیولوژیکی هستند که میل جنسی افراد را شکل می‌دهند، عوامل دیگری نیز وجود دارند که در این امر دخیل هستند. رابطه‌ جنسی خوب از نگاه زنان چیست؟ زنان هم به اندازه‌ی مردان به برقراری روابط جنسی علاقه دارند اما برای یک رابطه‌ی خوب لازم است که رضایت، احترام، سلامت و راحتی زن در نظر گرفته شود. بهترین نوع رابطه از نظر زنان، رابطه‌ای می‌باشد که در آن علایق و نیازهای جنسی او در نظر گرفته و برآورده شود. از نظر زنان رابطه‌ای خوب است که در آن هردو طرف احساس رضایت کنند و مرزهای شخصی متقابل رعایت شود. زنان به رابطۀ جنسی به عنوان راهی برای افزایش صمیمیت و علاقه نگاه می‌کنند و از آن جهت بهبود روابط عاطفی استفاده می‌کنند. البته به موضوع دریافت عشق و رعایت بهداشت جنسی نیز از جمله مواردی هستند که برای زنان از اهمیت بالایی برخوداراند. برانگیختگی در زنان چطور صورت می‌گیرد؟ برانگیختگی زنان تحت تاثیر هورمون‌های جنسی‌شان می‌باشد. سطح هورمون‌های جنسی زنان در طول دوره‌های مختلف در نوسان است. دوره‌های عادت ماهانه، تخمک گذاری، بارداری، شیردهی، زایمان و دوره‌های مختلف سنی باعث می‌شوند زنان با نوسان‌های هورمونی مواجه شوند و نیاز است تا با آگاهی از این موضوع به لحاظ روحی و روانی تحت فشار قرار داده نشوند. برخلاف مردان، ارگاسم برای زنان فرایند پیچیده‌تری دارد که برای رسیدن به آن نیاز است تا عوامل مختلفی به درستی کنار هم  قرار بگیرند که این موضوع برمیگردد به شناخت کافی زوجین از یکدیگر و اینکه تا چه حد یک زن در کنار شریک جنسی خود به لحاظ روحی احساس راحتی و آرامش دارد. ناراحتی روانی و آرام نبودن ذهن از جمله مواردی هستند که به آسانی لذت و تمایل جنسی را از زنان می‌گیرند و به این لحاظ نیاز است تا به این موضوع توجه صورت بگیرد. مشکلات جنسی زنان شامل چه مواردی می‌شود؟ زنان در طول عمر ممکن است مشکلات جنسی متعددی را تجربه کنند که بر میل جنسی آن‌ها تاثیر می‌گذارد. از جمله شایع‌ترین مشکلات نرسیدن به ارگاسم، واژینیسموس، دیسپایرونی و کمبود میل جنسی می‌باشد. نرسیدن به آرگاسم زمانی رخ می‌دهد که زن برای رابطه آمادگی لازم را ندارد و چرخه‌ی پاسخ جنسی به خوبی طی نمی‌شود. در بیشتر موارد، این مشکل ناشی از ناآگاهی مرد/ زن نسبت به بدن و نحوه‌ی برانگیخته شدن است. مشکلات رابطه‌ی عاطفی، اضطراب، افسردگی، دارو و بارداری از دیگر عوامل نرسیدن به آرگاسم در زنان است. در مشکل واژینیسموس حالتی است که زن دچار گرفتگی و انقباض شدید عضلات واژن می‌شود و دیسپایرونی حالتی است که زن در هنگام رابطه دچار درد می‌شود. نکته‌ی قابل ذکر اینجاست که تمام مشکلات ذکر شده به علاوه سایر مشکلات موجود توسط سکس تراپیست، متخصص زنان، روانپزشک و روانشناس قابل درمان است. رابطه جنسی از نگاه زنان، جنبه‌ای از عشق است. رابطه‌ی جنسی، صحبت کردن، کار کردن، همکاری با یکدیگر، مدیریت یک خانه و خانواده به عنوان یک تیم، احساس قدردانی و موثریت دریافت کردن، مهربانی و همه ی این‌ها برای زنان جنبه‌ای از عشق می‌باشند، بنابراین، رابطه‌ی جنسی از نگاه زنان بخشی از یک کل است که عامل تعیین کننده‌ی این رابطه ممکن است از گرمایی حاصل شود که او در رابطۀ عاطفی خود احساس می‌کند اما لزوما منبع این گرما نیست. اینطور نیست که زنان تمایلی به برقراری روابط نداشته باشند اما زمانی که متوجه تمایل شریک جنسی خود می‌شوند با وجود بی‌میلی در آن لحظه می‌توانند نیاز او را برطرف کنند اما اگر گرمای عشق وجود داشته باشد این رفتار بالاترین نوع عشق ورزیدن از سوی زنان خواهد بود. مرد و زن هردو برای دریافت احساس شور و شادی به یکدیگر نیاز دارند اما نقطه‌ی شروع و عوامل تعیین کننده‌ی دوام آن می‌تواند در این دو جنس متفاوت باشد. صمیمیت عاطفی به همراه صمیمیت جنسی ترکیبی است که ازدواجی پرشور را ایجاد می‌کند که برای دستیابی به آن درک، دانش جنسی، دانش زندگی مشترک و در اغلب موارد ممکن است صبوری نیز نیاز باشد تا به آن مرحله از شور و اشتیاق رابطه‌ی مشترک دست پیدا کنند. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»