منابع محلی از ولایت سمنگان می‌گویند که جسد یک زن در ولسوالی خلم این ولایت که به شکل فجیع به قتل رسیده، پیدا شده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این زن به‌گونه‌ی مرموز به قتل رسیده و جسد ‏او روز گذشته (سه‌شنبه، ۱۱ سنبله) از منطقه‌ی دشت شباغلی ‏از مربوطات ولسوالی خلم پیدا شده است.‏ منبع در ادامه تاکید کرده است که در جسد این زن علایم شکنجه و لت‌وکوب ‏دیده می‌شود.‏ منبع در مورد هویت و سن این زن معلومات نداده است. به گفته‌ی منبع، چگونگی و انگیزه‌ی قتل او تا اکنون روشن ‏نیست. منبع افزوده است که جسد این زن به شفاخانه ولایتی سمنگان انتقال ‏داده شده است.‏ مسوولان محلی حکومت سرپست در ولایت سمنگان درباره‌ی این قتل ‏اظهارنظر نکرده‌اند.‏ پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

منابع محلی از ولایت نورستان می‌گویند که یک مرد در ولسوالی دوآب این ولایت، پدر و مادر همسر خود را با شلیک گلوله به شکل فجیع به قتل رسانده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این رویداد عصر روز (دوشنبه، ۳ سنبله) در روستای «شارودمی» از مربوطات ولسوالی دوآب این ولایت رخ داده است. منبع در ادامه تاکید کرده است که این رویداد به‌دلیل مشکلات خانوادگی رخ داده و این مرد، پدر و مادر همسرش را به قتل رسانده است. به گفته‌ی منبع، همسر مرد متهم، به خانه‌ی والدینش رفته بود و آنان مانع بازگشت دخترشان به خانه‌ی شوهرش می‌شدند و این مرد هم با پدرهمسرش بر سر این موضوع دعوا کرده و سپس هم پدرهمسر و هم مادرهمسر خود را به قتل رسانده است. منبع افزود که این مرد پس از قتل از ساحه فرار کرده است. منابع می‌گویند که قربانیان این رویداد خانوادگی، والدین یک عالم دین به نام مولوی سعد هستند. جزییات بیشتری در مورد انگیزه واقعی قتل این دو تن ارائه نشده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در نورستان تا اکنون در این مورد اظهارنظر نکرده‌اند. در روزهای اخیر چندین مورد از قتل اعضای یک خانواده به‌دست بستگان‌شان در بخش‌های مختلف کشور گزارش شده است. دو روز قبل، گزارش شد که یک مرد در هرات مادر، همسر و فرزندش را به قتل رسانده است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است.

منابع محلی از ولایت ننگرهار می‌گویند که شش عضو یک خانواده شامل ‏زنان و کودکان در ولسوالی سرخ‌رود این ولایت به‌گونه مرموز توسط افراد مسلح ناشناس به قتل رسیده‌اند.‏ دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این رویداد (دوشنبه‌شب، ۲۷ اسد) در روستای «بړینې سرخیلي» منطقه «سطان‌پور ‏پایین» رخ داده و قربانیان شامل یک مرد سالخورده، دو زن و سه ‏کودک هستند. منبع تاکید کرد که پدربزرگ، مادربزرگ و مادر این کودکان بودند که توسط افراد ناشناس با چاقو کشته شدند. بر اساس گفته‌های منابع، کودکان قربانی این رویداد بین ۳ تا ۹ سال سن دارند. همچنین یک منبع دیگر افزوده است که این رویداد هنگامی رخ داده که افراد مسلح ناشناس وارد یک خانه‌ی مسکونی شده و بالای اعضای آن شلیک کرده‌اند و خانه این خانواده در نزدیکی ‏مرکز ولسوالی سرخ‌رود است.‏ منبع گفت که یک عضو این خانواده در جمهوریت نظامی بود، ‏اما پس از روی‌کارآمدن حکومت سرپرست به آلمان مهاجرت کرده است.‏ سید طیب حماد، سخنگوی فرماندهی پولیس ننگرهار نیز ‏این قتل گروهی را تایید کرده است. او افزوده است که انگیزه این قتل روشن نیست، اما ‏تحقیقات برای دستگیری مجرمان آغاز شده و تا هنوز کسی بازداشت ‏نشده است.‏ تا هنوز کسی یا گروهی مسوولیت این کشتار را برعهده نگرفته است.‏ این رویداد در حالی رخ داده است که در هفته‌های اخیر، موارد سرقت، اختطاف و سایر جرایم جنایی در برخی ولایت‌های کشور افزایش یافته است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، فشارهای روحی ناشی از فقر و بیکاری، خصومت شخصی و خشونت خانوادگی عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است.

همزمان با چهارمین سالروز روی کارآمدن حکومت سرپرست، سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان اعلام کرد که طی این چهار سال، ۵۳۹ مورد خشونت علیه خبرنگاران ثبت شده است که از این میان، ۴۸۷ مورد علیه خبرنگاران مرد و ۵۲ مورد دیگر علیه خبرنگاران زن بوده‌ است. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۲۳ اسد) با نشر گزارشی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این موارد خشونت شامل «حملات فیزیکی، لت‌وکوب، بازداشت و تهدید» می‌شود. در گزارش آمده است که به دنبال این خشونت و تهدیدها، ده‌ها رسانه فعالیت خود را متوقف کرده‌اند. در بخشی از گزارش آمده است که در حال حاضر ۱۰ خبرنگار در زندان‌های افغانستان به‌سر می‌برند و آزادی رسانه‌ها و فعالیت خبرنگاران در افغانستان با «تهدیدی» جدی روبرو است. سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان افزوده است که در چهار سال گذشته، ۲۰ کارمند رسانه‌ای کشته شده، ۲۰ تن دیگر زخمی شده و ۲۵۳ کارمند رسانه‌ای دیگر بازداشت شده‌اند. همچنین در گزارش آمده است که ۷۹ مورد تهدید، ۵۱۰ مورد ضرب و شتم، ۵۹ مورد رفتار غیرقانونی، ۵ مورد ربوده شدن، ۲ مورد اقدام به قتل و دیگر شکل‌های «خشونت» و سوءاستفاده نیز طی این چهار سال علیه خبرنگاران به ثبت رسیده است. در ادامه آمده است که طی چهار سال گذشته، دسترسی به اطلاعات محدود شده و نهادهای حامی خبرنگاران و رسانه‌ها نیز در این کشور، تحت فشار قرار گرفته و توان گزارش‌دهی شفاف از وضعیت موجود را ندارند.

همزمان چهارمین سال تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران در افغانستان هنگام تلاش برای دسترسی به آموزش یا اشتغال با آزار و خشونت مواجه می‌شوند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان در سال ۲۰۲۱میلادی، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب محروم کرده‌اند. همچنین بخش زنان سازمان ملل گزارش داده است که این نهاد حالا برنامه‌ای کارآموزی را در دست اجرا دارد تا از فارغ‌التحصیلان زن دانشگاهی حمایت کند و به آن‌ها کمک کند راهی به بازار کار و حرفه‌ای شدن بیابند. همچنین سازمان ملل تاکید کرده است که زنان و دختران جوان در بسیاری از کشورها با تبعیض و حاشیه‌رانده‌شدن مواجه‌اند. با این وجود، سازمان ملل اعلام کرد که دختران و زنان جوان در بسیاری از کشورها همچنان با تبعیض از جمله دسترسی نابرابر به آموزش مواجه‌اند. این سازمان گفت در حال حاضر ۱۵ میلیون دختر در کشورهای مختلف در مقطع ابتدایی به مکتب نمی‌روند. این سازمان گفته است که با وجود پیشرفت‌هایی در آموزش زنان و دختران، در برخی مناطق تا ۴۸.۱ درصد از دختران همچنان به مکتب نمی‌روند. باید گفت که در چهار سال گذشته، حکومت فعلی ده‌ها فرمان علیه زنان صادر کرده‌اند که حضور آن‌ها را در تمامی عرصه‌ها  تقریباً به گونه کامل ممنوع و آن‌ها را از اجتماع حذف کرده است. حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

منابع محلی از ولایت فاریاب می‌گویند که یک دختر جوان در ولسوالی «خواجه‌ سبزپوش» این ولایت توسط یکی از بستگانش به شکل فجیع به قتل رسیده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این رویداد در روستای «ینگی‌قلعه» از مربوطات ولسوالی خواجه سبزپوش رخ داده است. منبع تاکید کرد که این دختر روز (چهارشنبه، ۱۵ اسد) توسط پسر کاکایش در یک باغ خفه شده و به قتل رسیده است. همچنین رسانه‌های محلی گزارش است که این دختر جوان پسر کاکایش را دوست داشته، اما پدر و مادرش با پیوند آنان مخالفت کرده و او را به صورت اجبار به فرد دیگری نامزد کرده بودند. منبع تصریح کرد که قرار بود در روزهای نزدیک عروسی این دختر جوان با نامزدش برگزار شود، اما وی به قتل رسید. او دلیل و انگیزه‌ی قتل را مشکلات خانوادگی خوانده اما جزئیات ارائه نکرده است. همچنین یک منبع دیگر گفته است که نیروهای حکومتی پسر کاکای این دختر را به اتهام قتل وی بازداشت کرده‌اند. منبع در مورد سن این دختر جزییات ارائه نکرده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در فاریاب در مورد این قتل چیزی نگفته‌اند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران که ‏مجبور به بازگشت به افغانستان می‌شوند، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، خشونت، استثمار و ‏محدودیت‌ها در حقوق و آزادی‌های خود روبرو هستند. این نهاد و آژانس بین‌المللی امدادرسان «کی‌یر» در یک اعلامیه‌ای مشترک گفته‌اند زنان و دختران بازگشت‌کننده، برای ‏بازسازی زندگی خود در جوامعی که از قبل تحت فشارهای شدید ‏اقتصادی و زیست‌محیطی بوده‌اند، نیاز مبرم به کمک‌های بشردوستانه ‏و حمایت پایدار دارند. در اعلامیه آمده است که از ماه سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به این‌طرف بیش از ۲.۴۳ ‏میلیون نفر بدون مدرک از ایران و پاکستان بازگشته‌اند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که زنان و ‏دختران یک سوم از بازگشت‌کنندگان از ایران و حدود نیمی از کل ‏بازگشت‌کنندگان از پاکستان را تشکیل می‌دهند. در ادامه آمده است که بسیاری از این زنان به کشوری بازمی‌گردند ‏که هرگز در آن زندگی نکرده‌اند و با وضعیت بدون خانه، بدون درآمد ‏و بدون دسترسی به آموزش یا مراقبت‌های مواجه می‌شوند. در ادامه آمده است: «زنان و دختران بازگشته، مانند همه زنان و ‏دختران در افغانستان، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، ‏خشونت، استثمار و محدودیت‌های بی‌سابقه در حقوق، حرکت و ‏آزادی‌های خود روبرو هستند.» اعلامیه به نقل از سوزان فرگوسن، نماینده ویژه زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، نوشته است: «زنان و دختران آسیب‌پذیر که بدون هیچ‌چیز به جوامعی که ‏از قبل به نقطه شکست رسیده‌اند، می‌رسند، آنان را در معرض خطر ‏بیشتری قرار می‌دهند.» وی تصریح کرد که برای حمایت اختصاصی از زنان بازگشت‌کننده، به ‏بودجه بیشتری نیاز است.‏ قابل ذکر است که کاهش شدید بودجه کمک‌رسانی، ظرفیت سازمان‌های بشردوستانه را ‏برای پاسخ‌گویی به نیازها را به شدت تضعیف کرده است. ‏ گراهام دیویسون، مدیر آژانس بین‌المللی امدادرسان «کی‌یر» در افغانستان، تاکید کرد: «ما به شدت ‏به حمایت برای ارائه خدمات اولیه، فضاهای امن و حفاظت از زنان و ‏دختران بازگشته نیاز داریم.»‏ وی در ادامه افزوده است که زنان و دختران با پریشانی، سردرگم و ناامیدی به ‏افغانستان بر می‌گردند.‏ بخش زنان سازمان ملل و نهاد «کی‌یر» گفته‌اند: «ما از جامعه ‏بین‌المللی می‌خواهیم که اکنون اقدام کند – از حقوق زنان و دختران ‏افغان محافظت کند و روی زنان امدادرسان که خستگی‌ناپذیر در خطوط ‏مقدم برای حمایت از آنها تلاش می‌کنند، سرمایه‌گذاری کند.»‏