دیابت بارداری قند خون بالا در دوران بارداری است. خوردن غذا‌های سالم و متعادل و انجام ورزش معمولاً می‌تواند آن را به‌خوبی مدیریت کند. اما گاهی اوقات، انسولین برای کمک به مدیریت سطح قند خون ضروری است. اگر درمان نشود، هم برای شما و هم برای جنین مشکلاتی ایجاد می‌کند. دیابت بارداری چیست؟ دیابت بارداری نوعی دیابت است که منحصراً در بارداری زمانی که سطح قند خون بیش از حد بالا می‌رود (هیپرگلیسمی) ایجاد می‌شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که هورمون‌های جفت توانایی شما را برای استفاده یا ساختن انسولین مسدود می‌کند. انسولین به بدن شما کمک می‌کند تا میزان مناسب گلوکز را در خون شما حفظ کند. گلوکز بیش از حد در خون شما می‌تواند منجر به عوارض بارداری شود. GD معمولاً در اواسط بارداری، بین ۲۴ تا ۲۸ هفته ظاهر می‌شود. پزشک بارداری شما آزمایش خون را برای بررسی دیابت بارداری تجویز می‌کند. ابتلا به GD به این معنی نیست که شما قبلاً قبل از باردار شدن به دیابت مبتلا بوده‌اید. این وضعیت به دلیل بارداری ظاهر می‌شود. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ قبل از بارداری، هنگام باردار شدن، چالش‌های جداگانه‌ای دارند. خوشبختانه، دیابت بارداری به‌خوبی شناخته شده است و پزشکان معمولاً می‌توانند با تغییرات کوچک در سبک زندگی و رژیم غذایی به شما در مدیریت این بیماری کمک کنند. اکثر مردم عوارض جدی ناشی از دیابت بارداری را تجربه نمی‌کنند و نوزادان سالمی به دنیا می‌آورند. انواع: به‌طورکلی، دیابت بارداری به ۲ دسته تقسیم می‌شود: کلاس A1 برای توصیف قند بارداری که می‌توان آن را تنها از طریق رژیم غذایی کنترل کرد، استفاده می‌شود. کلاس A2 به‌نوعی دیابت بارداری می‌گویند که در آن از انسولین یا سایر دارو‌های خوراکی برای کنترل این بیماری استفاده می‌شود. علائم دیابت بارداری علائم دیابت بارداری در سه ماه اول معمولاً ظاهر نمی‌شوند و این عارضه اغلب با آزمایش قند خون در هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ حاملگی و بررسی آن بر اساس جدول قند خون در بارداری تشخیص داده می‌شود برخی از زنان ممکن است در صورت افزایش بیش از حد قند خون (هیپرگلیسمی) علائمی مانند: • افزایش تشنگی • نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول • دهان خشک • خستگی • تاری دید • خارش ناحیه تناسلی یا برفک و عفونت‌های پوستی اما برخی از این علائم در دوران بارداری شایع هستند و لزوماً نشانه دیابت بارداری نیستند. اگر در مورد علائمی که تجربه می‌کنید نگران هستید با ماما یا پزشک خود صحبت کنید. دیابت بارداری چگونه می‌تواند بر بارداری شما تأثیر بگذارد؟ اکثر زنان مبتلا به دیابت بارداری در غیر این صورت حاملگی طبیعی با نوزادان سالم دارند. بااین‌حال، دیابت بارداری می‌تواند باعث مشکلاتی مانند: بزرگ‌تر شدن نوزاد شما از حد معمول - که ممکن است منجر به مشکلاتی در هنگام زایمان شود و احتمال نیاز به زایمان القایی یا سزارین را افزایش دهد. همان‌طور که گفتیم دیابت می‌تواند برای روی رشد و ‌نمو جنین در طی بارداری اثر داشته باشد. در اوایل بارداری، دیابت مادر می‌تواند منجر به بروز نقص‌های مادرزادی و افزایش خطر سقط جنین گردد. بسیاری از نواقص مادرزادی، اثرات نامطلوبی را بر ارگان‌های مهم بدن مانند مغز و قلب دارند. پلی هیدرآمنیوس - مایع آمنیوتیک بیش از حد (مایع اطراف نوزاد) در رحم که می‌تواند باعث زایمان زودرس یا مشکلاتی در زایمان شود. زایمان زودرس - زایمان قبل از هفته ۳۷ بارداری پره اکلامپسی - وضعیتی که باعث فشار خون بالا در دوران بارداری می‌شود و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض بارداری شود. کودک شما پس از تولد دچار قند خون پایین یا زردی پوست و چشم (یرقان) می‌شود که ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشد. از دست ‌دادن نوزاد شما (مرده‌زایی)، اگرچه این اتفاق نادر است ابتلا به دیابت بارداری همچنین به این معنی است که شما در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در آینده هستید. عوامل خطر عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری عبارت‌اند از: • اضافه‌وزن یا چاق بودن • عدم تحرک بدنی • داشتن پیش دیابت • داشتن دیابت بارداری در بارداری قبلی • ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک داشتن یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به دیابت داشتن نوزادی با وزن بالا (۴. ۱ کیلوگرم) داشتن یک نژاد یا قومیت خاص، مانند سیاه‌پوست، و… تشخیص: معاینه فیزیکی و ‌گرفتن شرح‌حال و برای تشخیص دیابت بارداری از آزمایش قند خون استفاده می‌شود که در چند مرحله انجام می‌شود. برای انجام این آزمایش، بعد از مصرف مقدار مشخص گلوکز در دو نوبت ۱‌ساعته و ۲ ساعته، قند خون فرد اندازه‌گیری می‌شود و نتایج توسط پزشک بررسی می‌شود. درمان درمان دیابت بارداری شامل موارد زیر است: تغییر سبک زندگی پایش قند خون در صورت لزوم دارو که با دستور پزشک و تحت نظر متخصص تجویز می‌شود. مدیریت سطح قند خون به‌سلامت شما و کودکتان کمک می‌کند. مدیریت دقیق همچنین می‌تواند به شما در جلوگیری از عوارض دوران بارداری و زایمان کمک کند. تغییر سبک زندگی سبک زندگی شما - نحوه غذا خوردن و حرکت - بخش مهمی از حفظ سطح قند خون شما در محدوده سالم است. پزشکان معمولاً کاهش وزن در دوران بارداری را توصیه نمی‌کنند؛ اما پزشک می‌تواند به شما در تعیین اهداف افزایش وزن بر اساس وزن قبل از بارداری کمک کند. تغییرات سبک زندگی عبارت‌اند از: رژیم غذایی سالم یک رژیم غذایی سالم بر میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی – غذا‌هایی که دارای مواد مغذی و فیبر بالا و چربی و کالری کمی هستند. یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا یک برنامه غذایی بر اساس وزن فعلی، اهداف افزایش وزن بارداری، سطح قند خون، عادات ورزشی، ترجیحات غذایی و بودجه ایجاد کنید. فعال ماندن فعالیت بدنی منظم نقش کلیدی در هر برنامه سلامتی قبل، حین و بعد از بارداری دارد. ورزش قند خون شما را کاهش می‌دهد. به‌عنوان یک امتیاز اضافی، ورزش منظم می‌تواند به تسکین برخی از ناراحتی‌های رایج بارداری از جمله کمردرد، گرفتگی عضلات، تورم، یبوست و مشکلات خواب کمک کند. با تأیید پزشک خود، ۳۰ دقیقه ورزش متوسط را در بیشتر روز‌های هفته هدف قرار دهید. اگر مدتی است که فعال نبوده‌اید، به‌آرامی شروع کنید و به‌تدریج افزایش دهید. پیاده‌روی، و نرمش‌های سبک انتخاب‌های خوبی در دوران بارداری هستند. فعالیت‌های روزمره مانند کار‌های خانه و باغبانی نیز به‌حساب می‌آیند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ایلیا زودکوفسکی و نیت سورِز، دو پژوهشگر هوش مصنوعی در کتاب جدیدشان هشدار دادند که توسعه ابرهوش مصنوعی می‌تواند بشریت را به سمت نابودی سوق دهد. این دو پژوهشگر آمریکایی، این موضوع را در کتاب جدیدی مطرح کرده‌اند که با نام «اگر کسی آن را بسازد، همه می‌میرند: چرا هوش مصنوعی فراانسانی همه ما را خواهد کشت» منتشر شده است. آن‌ها در گفتگو با شبکه ای‌بی‌سی‌نیوز گفتند که توسعه هوش مصنوعی بسیار سریع‌تر از آنچه باید و در غیبت اقدامات مناسب ایمنی، در حال پیشروی است. آقای زودکوفسکی گفت: «ما کارهای زیادی به‌جز نوشتن کتاب کردیم. و اگر در تلاش هستند جلوی انقراض کامل بشریت را بگیرید، واقعا باید کارهای زیادی که از دست‌تان برمی‌آید، انجام دهید.» ابرهوش مصنوعی، نوعی از هوش مصنوعی خواهد بود که توانایی فکری آن فراتر از انسان پیش‌بینی شده است. زودکوفسکی گفت: «شرکت‌های هوش مصنوعی می‌گویند که ابر هوش مصنوعی احتمالا ظرف دو یا سه سال دیگر ساخته خواهد شد. با این حال، به گفته او این شرکت‌ها به خوبی نمی‌دانند که چه خطراتی را به جان می‌خرند.» سورِز، نویسنده دیگر این کتاب گفت چت‌بات‌های کنونی یک قدم اولیه هستند و شرکت‌ها در تلاش‌ها اند که ابزارهای هوش مصنوعی هوشمندتر بسازند. این نویسنده افزوده است با توجه به این‌که سیستم‌های مدرن هوش مصنوعی، به جای‌ این‌که به شکل سنتی ساخته شوند، «پرورش می‌یابند»، این موضوع، کنترول آن‌ها را دشوارتر می‌کند. او گفت: «زمانی که این سامانه‌ها رفتارهای غیرمنتظره از خود نشان می‌دهند، توسعه‌دهندگان نمی‌توانند صرفاً کدها را اصلاح کنند.» او با اشاره به تهدید یک خبرنگار نیویارک‌تایمز از سوی چت‌ربات هوش مصنوعی و گزارش‌ها از نقش این فناوری در مواردی از اخاذی، گفت:‌ «این رفتارها از ویژگی پرورش‌یافتگی ابزارهای هوش مصنوعی ناشی می‌شوند، نه چیزی که کسی عمداً در آن‌ها برنامه‌ریزی کرده باشد.» پژوهشگران خواستار توقف کامل توسعه ابرهوش مصنوعی شده‌اند. زودکوفسکی هشدار داد: «فکر نمی‌کنم بخواهید برنامه‌ای بچینید برای درگیر شدن با چیزی که از بشریت باهوش‌تر است. این یک برنامه احمقانه است.»

بیش از سه سال از تغییر از حکومت در افغانستان می‌گذرد، سه سالی که نه‌تنها برای زنان افغانستان نشانه‌ی عقب‌گردی تاریخی  در حقوق و آزادی‌ها بود؛ بلکه موجب از دست‌رفتن تدریجی هویت فردی، استقلال اجتماعی و امید به آینده‌ی بهتر شد. در این مدت زنان به حاشیه رانده شدند، از فضاهای آموزشی، کاری و اجتماعی حذف شدند و هویت اجتماعی آنها تحت تأثیر فشار سنگین سانسور، اجبار و حذف تکه، تکه شد. آنچه در  این سال‌ها بر زنان گذشته تنها محدود شدن فیزیکی یا محروم شدن از تحصیل نیست؛ بلکه روندی سیستماتیک برای فروپاشی شخصیت، خاموش‌کردن صدای فردی و زدودن هویت زنانه در عرصه‌ی عمومی است. حذف سیستماتیک از فضای عمومی: نخستین و آشکارترین نشانه‌ی ازبین‌رفتن استقلال زنان حذف آنان از آموزش و اشتغال بود. با بسته‌ شدن مکاتب متوسطه و لیسه به روی دختران و ممنوعیت تحصیل زنان در دانشگاه‌ها، نسل نو از حق اساسی آموزش محروم شدند. این محرومیت نه‌تنها مانع رشد علمی و فکری آنان شده بلکه موجب فروپاشی بخش از اعتمادبه‌نفس و انگیزه‌های فردی نیز گشته است. در ادامه زنان از اشتغال در بخش‌های دولتی و بیشتر نهادهای غیر دولتی محروم شدند. کسب و کارهای زنانه بسته شدند و یا تحت محدودیت شدید قرار گرفتند. این فشارها نه‌تنها استقلال اقتصادی زنان را نابود کرد؛ بلکه وابستگی آنها به نهاد خانواده به ویژه مردان را افزایش داد. زنان بسیاری که پیش از ان مسوولیت تامین خانواده را به عهده داشتند و یا مدیر و مربی اجتماع خود بودند اکنون به خانه نشینانی خاموش بدل شده اند. تغییر در هویت اجتماعی و فردی: زن بودن در افغانستان امروز مفهومی است که روزبه‌روز محدودتر و تحریف شده‌تر می‌شود. با تحمیل نوع خاصی از پوشش، رفتار و نقش اجتماعی زن‌ها در حال بازتعریف اجباری زن افغان هستند. این بازتعریف مفهومی است که هویت زن را صرفاً در چهارچوب خانه، ازدواج و مادری تعریف می‌کند؛ بدون حق انتخاب، بدون حضور در اجتماع و بدون داشتن صدایی مستقل. زنی که تا دیروز استاد دانشگاه، فعال مدنی، خبرنگار یا هنرمند بود اکنون نه‌تنها شغلش را از دست داده؛ بلکه با هویت پیشین خود نیز بیگانه شده است. بسیاری از این زنان احساس می‌کنند که خودشان را گم کرده‌اند و آنچه باقی‌مانده است حس سنگینی است از خاطرات گذشته و بی‌هویتی و عدم قدرت. فشار روانی، افسردگی و بحران معنا با از دست رفتن استقلال و نقش فعال در جامعه زنان با بحران‌های شدید روانی مواجه‌اند. افزایش افسردگی، اضطراب، حس بی‌ارزشی و بی‌هدف بودن به‌ویژه در میان زنان جوان و دختران به یک پدیده‌ی رایج بدل شده است. نبود آینده‌ی روشن، نبود فضا برای ابراز خلاقیت و محرومیت از تحصیل و کار، سلامت روان بسیاری از آنان را تهدید می‌کند. در کنار فشارهای روانی و اجتماعی تابوهای فرهنگی نیز افزایش یافته اند. در غیاب حمایت‌های قانونی و اجتماعی بسیاری از زنان نه‌تنها از جانب حکومت بلکه در داخل خانواده کنترل و سرکوب می‌شوند. زنان جوانی که رویارویی برای زندگی مستقل و تحصیل در خارج یا داخل کشور یا داشتن صدای خود را داشتند اکنون میان دیوارهای بلند سکوت و انزوا محصور شده‌اند. مقاومت خاموش، هویت زیرزمینی با وجود سرکوب شدید بسیاری از زنان هنوز تسلیم نشده‌اند در دل تاریکی جرقه‌هایی از مقاومت خاموش وجود دارد. حلقات کوچک آموزشی در خانه‌ها، یادگیری‌های آنلاین، نوشتن، خواندن و یا حتی یادآوری خاطرات و آموزه‌های گذشته  شیوه‌هایی اند که زنان برای زنده  نگه داشتن هویت خود به کار میگیرند. این مقاومت اگر چه گاهی بی صدا و و گاه نامرئی است؛ اما بیانگر ان است که زنان افغانستان هنوز زنده اند، هنوز فکر می‌کنند و هنوز رویاهایی در سر میپرورانند. اما واقعیت این است که بدون حمایت‌های جهانی، بدون فشارهای بین‌المللی و بدون فضایی امن برای رشد این مقاومت‌ها نمی‌توانند تا همیشه دوام بیاورند. زنان نمی‌توانند در خلأ هویت فردی خود را بازسازی کنند. انان نیازمند دیده شدن، شنیده شدن و پذیرفته شدن در فضای اجتماعی اند. آینده‌ای مبهم اما هنوز هم زنده سؤال اصلی اینجاست: هویت زن افغان در این شرایط چگونه می‌تواند بقا یابد؟ پاسخ روشن نیست؛ اما امید هنوز از میان نرفته است. هر یادداشت، هر تلاش برای آموزش و یادگیری، هر صدای بلند شده برای نشان‌دادن حضور زن و هر زنی که به‌رغم محدودیت‌ها هنوز ایستاده، نشان می‌دهد که هویت فردی زنان افغانستان کاملاً از بین نرفته است؛ بلکه در حال دگردیسی و انطباق‌پذیری با شرایط بسیار سخت و طاقت‌فرسای فعلی است. زنان افغانستان حتی اگر دیده نشوند هنوز نیرویی حیاتی‌اند، آنها حامل حافظه‌ی تاریخی، فرهنگ و امید این کشورند و تا زمانی که زنی بخواند، رؤیا ببیند و بیندیشد می‌توان باورداشت که هویت زن افغان هنوز زنده است و اگر چه زخمی، اگرچه خاموش اما هنوز همچون چراغی  روشن در میان طوفان سو، سو می‌زند... نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»