برچسب: رسانه گوهرشاد

1 هفته قبل - 79 بازدید

سازمان حامی جنبش‌های فمینیستی موسوم به «فمنا»، آغاز دوباره‌ی اخراج مهاجران اهل افغانستان بدون مدرک را محکوم کرده  و می‌گوید که این سیاست، جان هزاران نفر به‌ویژه زنان و دختران را با خطر فوری روبرو می‌سازد. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این اقدام کشور پاکستان، زندگی ۸۰۰ هزار شهروند افغانستانی را مورد هدف قرار می‌دهد. سازمان حامی جنبش‌های فمینیستی با ابراز نگرانی، تاکید کرده است که این سیاست‌، جان و امنیت هزاران نفر به‌ویژه زنان و دخترانی که تحت حاکمیت حکومت سرپرست، با ظلم شدیدی از جمله حذف سیستماتیک از آموزش و کار، خشونت مبتنی بر جنسیت و محو کامل از جامعه‌ی خود مواجه هستند را تهدید می‌کند. همچنین این سازمان در بخشی از پیامش نوشته است که این اخراج‌ها نشان‌دهنده‌ی «ناکامی شدید» در رعایت استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر و حمایت از پناهندگان است. سازمان حامی جنبش‌های فمینیستی از دولت پاکستان خواسته است که این «سیاست مضر» خود را متوقف کند و تدابیری اتخاذ نماید که به حقوق و کرامت شهروندان افغانستانی که به‌دنبال امنیت در کشورش هستند، احترام بگذارد. این انتقاد‌ها در حالی‌ مطرح می‌شود که مقام‌های پاکستانی از آغاز دور تازه‌ای از اخراج مهاجران بدون مدرک افغانستانی خبر داده‌اند. موج نخست این اخراج‌ها در اواخر سال ۲۰۲۳ میلادی، هزاران خانواده را ناچار به بازگشت به افغانستان کرد؛ کشوری که به‌ویژه پس از تسلط حکومت سرپرست، برای زنان و دختران با محدودیت‌های گسترده و تبعیض‌های سیستماتیک همراه شده است. همچنین چندی پیش نیز نهاد‌های حقوق بشری نسبت به بازگرداندن اجباری زنان افغانستانی به کشور هشدار داده‌اند. آنان تاکید کردند که در شرایط کنونی، بسیاری از زنان با خطر محرومیت از حق آموزش، کار، آزادی گشت‌وگذار و حتا آزار و پی‌گرد مواجه‌اند؛ مسایلی که بازگشت اجباری آنان به افغانستان را به یک بحران انسانی تبدیل می‌کند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 66 بازدید

سازمان جهانی صحت برای افغانستان اعلام کرده است که حدود ۲۵۰ کارمند صحی را در بامیان آموزش داده تا در بخش مراقبت‌های بهداشتی ضروری برای مادران و کودکان خدمات موثر ارائه دهند. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کارمندان به گونه‌ی تخصصی آموزش دیده‌اند تا خدمات با کیفیت‌تری به مادران و کودکان، به‌ویژه در مناطق دورافتاده و محروم ارائه دهند. در اعلامیه آمده است که این آموزش‌ها بخشی از تلاش‌های سازمان برای بهبود وضعیت بهداشت در افغانستان است، کشوری که یکی از بدترین شاخص‌های بهداشتی در جهان را دارد. قابل ذکر است که افغانستان یکی از کشورهایی‌ است که بیش‌ترین آمار مرگ‌ومیر مادران و کودکان را دارد. طبق آمارهای سازمان جهانی صحت، در این کشور در هر دو ساعت، یک زن به دلیل عوارض قابل پیش‌گیری بارداری یا زایمان جان خود را از دست می‌دهد. همچنان، از هر ۱۰۰۰ کودک، بیش از ۵۰ کودک پیش از رسیدن به سن پنج سالگی جان می‌دهند. این در حالی است که محدودیت‌های گسترده‌ی حکومت سرپرست بر آموزش دختران، به‌ویژه در بخش‌های پزشکی و نرسنگ، بحران نظام صحی را تشدید کرده است. نبود پزشک زن در بسیاری از مناطق سبب شده تا زنان، به ویژه در روستاها و مناطق دورافتاده، به خدمات اولیه‌ی صحی دسترسی نداشته باشند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 74 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد، با ابراز نگرانی از کاهش کمک‌های جهانی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده، هشدار داده است که بار اصلی این بحران بر دوش زنان و کودکان افغانستان افتاده است. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۲۱ حمل) در حساب کاربری ایکس خود ویدیویی منتشر کرده و گفته است که به‌دلیل کمبود بودجه، حدود ۶۵۰ هزار مادر و کودک در افغانستان از دریافت کمک‌های «حیاتی تغذیه‌ای» محروم مانده‌اند. برنامه جهانی غذا در حالی هشدار می‌دهد که ایالات متحده کمک‌های خود به این نهاد در افغانستان را به‌دلیل نگرانی از بهره‌برداری حکومت سرپرست از این کمک‌ها، قطع کرده است. همچنین پیش از این، خبرگزاری رویترز گزارش داده بود که دولت آمریکا تصمیم دارد کمک‌های خارجی خود، از جمله کمک‌های غذایی اضطراری به افغانستان و چند کشور دیگر را کاهش دهد. سیندی مک‌کین، رییس برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد، در واکنش به این تصمیم هشدار داده بود که کاهش کمک‌های غذایی اضطراری ممکن است برای میلیون‌ها تن که با گرسنه‌گی شدید مواجه‌اند، «حکم اعدام» باشد. قابل ذکر است که دونالد ترمپ پس از ورود به کاخ سفید کمک‌های خارجی را متوقف کرده است. بر اساس ارقام ارائه‌شده توسط یک نهاد امدادرسان، مجموع کمک‌های متوقف‌شده بیش از ۱.۳ میلیارد دالر است. این بودجه شامل ۵۶۲ میلیون دالر برای افغانستان، ۱۰۵ میلیون دالر برای یمن، ۱۷۰ میلیون دالر برای سومالی، ۲۳۷ میلیون دالر برای سوریه و ۱۲ میلیون دالر برای غزه است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، نزدیک به ۲۳ میلیون نفر که بیش از نیمی از آنان کودک هستند، در افغانستان به کمک نیاز دارند. برنامه جهانی غذا می‌گوید که در سال گذشته غذای اضطراری و پول نقد را برای نزدیک به ۱۲ میلیون نفر در افغانستان فراهم کرده است و کمک به زنان و دخترانی را که با «گرسنگی شدید» روبرو هستند در اولویت قرار داده است.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 64 بازدید

شورای پناهند‌گان ناروی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که کاهش بودجه ایالات متحده و دیگر اهداکنندگان خدمات به هزاران بازگشتی در مرز اسلام‌قلعه را تحت تأثیر قرار داده است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که ماهانه بیش از ۸۰ هزار تن از ایران به افغانستان بازمی‌گردند. شورای پناهندگان ناروی در حساب کاربری ایکس خود با نشر ویدیویی اعلام کرده است که سوزن ون میگن، سرپرست این شورا برای افغانستان، از مرز اسلام‌قلعه ولایت هرات بازدید کرده است. سرپرست شورای پناهندگان ناروی در این ویدیو تاکید کرده است که روزانه حدود سه هزار تن از طریق این مرز به افغانستان بازمی‌گردند. سوزن ون میگن افزوده است که هر هفته حدود ۲۱ هزار مهاجر و ماهانه حدود ۸۰ هزار مهاجر از مرز اسلام‌قلعه-هارت به افغانستان بازمی‌گردند. همچنین این شورا در بخشی از پیامش پیش‌بینی کرده است که در ماه‌های آینده صدها هزار مهاجر به کشور بازخواهند گشت. شورای پناهندگان ناروی تاکید کرده است که افزایش بازگشت مهاجرین برنامه‌های این نهاد را در نقاط مختلف تحت تأثیر قرار خواهد داد. قابل ذکر است که شورای پناهندگان ناروی پیش از این نیز هشدار داده بود که به‌دلیل کاهش شدید کمک‌ها، مجبور به بستن برخی دفاتر خود در افغانستان و اخراج کارمندانش شده است. همچنین برنامه جهانی غذا از قطع کمک‌های غذایی اضطراری ایالات متحده آمریکا به افغانستان و ۱۳ کشور دیگر به شدت ابراز نگرانی کرده است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در حال حاضر با حکومت آمریکا در تماس است و نگرانی‌های خود را با آنان شریک کرده است. برنامه جهانی غذا با ابراز نگرانی گفته است که اگر این تصمیم آمریکا عملی شود، برای میلیون‌ها انسانی که با گرسنگی شدید مواجه‌اند، «حکم مرگ» خواهد بود. ترامپ پس از ورود به کاخ سفید کمک‌های خارجی را متوقف کرده است.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 63 بازدید

در دنیای پرشتاب و مدرن امروزی، یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های افراد، یافتن تعادل بین کار و زندگی خانوادگی است. این موضوع به‌ویژه در جوامعی که فشارهای اقتصادی و اجتماعی رو به افزایش است، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. کار، به‌عنوان بخشی ضروری از زندگی، تأمین‌کننده نیازهای مالی و رشد حرفه‌ای است، اما اگر به‌درستی مدیریت نشود، می‌تواند به قیمت از دست رفتن آرامش خانوادگی و روابط انسانی تمام شود. از سوی دیگر، خانواده به‌عنوان هسته اصلی جامعه، نیازمند توجه، وقت و انرژی است تا بتواند نقش خود را در پرورش افراد سالم و متعادل ایفا کند. در این مقاله، به بررسی چالش‌های موجود در ایجاد تعادل بین کار و زندگی خانوادگی و ارائه راه‌حل‌های عملی برای غلبه بر این چالش‌ها می‌پردازیم. چالش‌های تعادل بین کار و زندگی خانوادگی یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در این زمینه، فشار زمانی است. بسیاری از افراد، به‌ویژه در شهرهای بزرگ، ساعت‌های طولانی را در محل کار سپری می‌کنند. اضافه‌کاری، جلسات غیرمنتظره و مسئولیت‌های شغلی گاهی اوقات فرصت کافی برای حضور در کنار خانواده را از بین می‌برند. این موضوع می‌تواند به احساس دوری و انزوا در میان اعضای خانواده منجر شود. برای مثال، والدینی که به دلیل مشغله کاری نمی‌توانند در فعالیت‌های روزمره فرزندانشان مانند کمک به تکالیف یا شرکت در مراسم مدرسه حضور داشته باشند، ممکن است به‌تدریج ارتباط عاطفی خود را با فرزندانشان از دست بدهند. چالش دیگر، فشار روانی ناشی از انتظارات دوگانه است. افراد اغلب در محل کار با انتظاراتی مانند بهره‌وری بالا و تعهد کامل مواجه هستند، در حالی که در خانه نیز باید نقش همسر، والد یا فرزند مسئول را ایفا کنند. این دوگانگی می‌تواند به استرس، خستگی و حتی فرسودگی شغلی منجر شود. به‌ویژه زنان که در بسیاری از جوامع هنوز بار اصلی مسئولیت‌های خانه‌داری را بر دوش دارند، با این چالش به‌صورت مضاعف روبه‌رو می‌شوند. آن‌ها باید بین وظایف حرفه‌ای و خانوادگی تعادلی برقرار کنند که گاهی به قیمت سلامت جسمی و روانی‌شان تمام می‌شود. تأثیر فناوری نیز یکی دیگر از چالش‌های مهم است. در حالی که ابزارهای دیجیتال مانند تلفن‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها امکان کار از راه دور را فراهم کرده‌اند، این موضوع گاهی مرز بین کار و زندگی شخصی را محو می‌کند. پاسخ دادن به ایمیل‌های کاری در نیمه‌شب یا شرکت در تماس‌های شغلی در حین صرف شام خانوادگی، نمونه‌هایی از این تداخل هستند. این وضعیت نه‌تنها کیفیت زمان حضور در کنار خانواده را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند به ایجاد تنش و سوءتفاهم در روابط خانوادگی منجر شود. عدم حمایت اجتماعی و سازمانی نیز از دیگر موانع است. در بسیاری از محیط‌های کاری، فرهنگ سازمانی به گونه‌ای است که کارمندان تشویق به اولویت دادن به شغل خود می‌شوند و کمتر به نیازهای خانوادگی آن‌ها توجه می‌شود. مرخصی‌های محدود، عدم انعطاف در ساعات کاری و نبود برنامه‌های حمایتی مانند مهدکودک در محل کار، همگی می‌توانند تعادل بین کار و زندگی را دشوارتر کنند. پیامدهای عدم تعادل عدم تعادل بین کار و زندگی خانوادگی پیامدهای جدی به دنبال دارد. در سطح فردی، این وضعیت می‌تواند به مشکلات جسمی مانند بی‌خوابی، سردرد و ضعف سیستم ایمنی منجر شود. از نظر روانی نیز، افزایش اضطراب، افسردگی و احساس ناکامی از شایع‌ترین نتایج است. در سطح خانوادگی، روابط بین همسران ممکن است به دلیل کمبود وقت و توجه دچار سردی شود. فرزندان نیز که نیازمند حضور فعال والدین هستند، ممکن است احساس طردشدگی کنند یا در معرض مشکلات رفتاری و عاطفی قرار گیرند. در نهایت، این عدم تعادل می‌تواند به جامعه نیز آسیب برساند؛ زیرا خانواده‌های ناسالم، پایه‌های جامعه‌ای شکننده را تشکیل می‌دهند. راه‌حل‌های عملی برای ایجاد تعادل برای غلبه بر این چالش‌ها، راه‌حل‌هایی در سطوح فردی، خانوادگی و سازمانی وجود دارد که می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی کمک کنند. مدیریت زمان و اولویت‌بندی یکی از اولین گام‌ها برای ایجاد تعادل، مدیریت مؤثر زمان است. افراد می‌توانند با برنامه‌ریزی دقیق، زمانی مشخص را به کار و زمانی دیگر را به خانواده اختصاص دهند. استفاده از ابزارهایی مانند تقویم‌های دیجیتال یا فهرست وظایف روزانه می‌تواند به اولویت‌بندی کمک کند. برای مثال، تعیین ساعتی مشخص برای پایان کار و خاموش کردن اعلان‌های کاری پس از آن، به فرد اجازه می‌دهد تا با ذهن آزاد در کنار خانواده حضور داشته باشد. تعیین مرزهای مشخص بین کار و زندگی ایجاد مرزهای شفاف بین زندگی حرفه‌ای و شخصی ضروری است. این کار می‌تواند شامل خودداری از انجام وظایف کاری در خانه یا اختصاص دادن فضایی خاص برای کار در منزل باشد. به‌عنوان مثال، اگر فردی از خانه کار می‌کند، بهتر است اتاقی جداگانه را به دفتر کار اختصاص دهد و پس از اتمام ساعت کاری، آن فضا را ترک کند. این جداسازی فیزیکی و ذهنی به کاهش تداخل کمک می‌کند. تقویت مهارت‌های ارتباطی در خانواده گفت‌وگو و هماهنگی بین اعضای خانواده می‌تواند از بسیاری از سوءتفاهم‌ها جلوگیری کند. اگر یکی از والدین به دلیل شغلش زمان کمتری در خانه است، بهتر است این موضوع با همسر و فرزندان مطرح شود و انتظارات به‌صورت شفاف بیان گردد. برگزاری جلسات خانوادگی کوتاه برای برنامه‌ریزی فعالیت‌های مشترک، مانند سفر یا بازی، نیز می‌تواند به تقویت روابط کمک کند. استفاده هوشمندانه از فناوری فناوری می‌تواند هم مشکل‌ساز باشد و هم راه‌حل. افراد می‌توانند با محدود کردن استفاده از دستگاه‌های دیجیتال در زمان‌های خانوادگی، مانند هنگام غذا خوردن یا قبل از خواب، کیفیت حضور خود را افزایش دهند. از سوی دیگر، ابزارهای آنلاین می‌توانند برای هماهنگی بهتر وظایف خانوادگی، مانند خرید یا برنامه‌ریزی، به کار گرفته شوند. درخواست حمایت از محیط کار کارفرمایان نیز نقش مهمی در این زمینه دارند. کارمندان می‌توانند با مدیران خود درباره نیاز به انعطاف‌پذیری در ساعات کاری یا امکان دورکاری صحبت کنند. سازمان‌ها نیز می‌توانند با ارائه برنامه‌های حمایتی مانند مرخصی‌های خانوادگی، مشاوره روان‌شناختی یا تسهیلات مراقبت از کودکان، به کارکنان کمک کنند تا تعادل بهتری برقرار کنند. توجه به سلامت جسمی و روانی افراد باید به خودشان نیز اهمیت دهند. ورزش منظم، خواب کافی و اختصاص زمانی برای فعالیت‌های مورد علاقه می‌تواند انرژی لازم برای مدیریت همزمان کار و خانواده را فراهم کند. همچنین، در صورت احساس فشار بیش از حد، مراجعه به مشاور یا روان‌شناس می‌تواند راهگشا باشد. نقش فرهنگ و جامعه در کنار تلاش‌های فردی، فرهنگ جامعه نیز باید به سمتی حرکت کند که تعادل بین کار و زندگی را ارزشمند بداند. در برخی کشورها، مانند کشورهای اسکاندیناوی، سیاست‌هایی مانند مرخصی‌های طولانی برای والدین و ساعات کاری کوتاه‌تر به بهبود این تعادل کمک کرده است. در ایران نیز می‌توان با ترویج فرهنگ احترام به زمان خانوادگی و حمایت از سیاست‌های کاری منعطف، گام‌های مثبتی برداشت. تعادل بین کار و زندگی خانوادگی نه‌تنها یک انتخاب شخصی، بلکه یک ضرورت برای سلامت فرد، خانواده و جامعه است. اگرچه چالش‌هایی مانند فشار زمانی، استرس و تأثیرات فناوری این تعادل را تهدید می‌کنند، اما با مدیریت هوشمندانه زمان، تعیین مرزها، تقویت ارتباط خانوادگی و حمایت سازمانی می‌توان بر آن‌ها غلبه کرد. در نهایت، این تعادل به افراد اجازه می‌دهد تا هم در حرفه خود موفق باشند و هم از روابط عمیق و معنادار خانوادگی لذت ببرند. این هدف، نیازمند تعهد مشترک افراد، خانواده‌ها و نهادهای اجتماعی است تا جهانی متعادل‌تر و شادتر بسازیم.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 65 بازدید

تلویزیون سما پاکستان با استناد به داده‌های جمع‌آوری شده از سوی سازمان‌های امنیتی پنجاب گزارش داده است که شش هزار و ۳۰۸ پناه‌جوی زن افغانستانی در این ایالت زندگی می‌کنند. این تلویزیون گزارش داده است که طبق این داده‌ها از این جمله، یک هزار و ۸۲۸ زن اهل افغانستان بدون مدارک معتبر اقامت‌اند. تلویزیون سما گزارش داده است که بیشترین حضور مهاجران زن افغانستانی در راولپندی و گوجرانوالا ثبت شده است. در ادامه آمده است که براساس معلومات موجود حدود ۷۲۰ زن افغانستانی بدون مدارک در راولپندی شناسایی شده‌اند. این تلویزیون گزارش داده است که سازمان‌های امنیتی پنجاب سوابق دقیقی شامل مکان، سن و وضعیت قانونی زنان افغان ساکن این ایالت را جمع‌آوری کرده‌اند. این داده‌ها نشان می‌دهند که سه هزار و ۳۹۸ زن افغانستانی با «کارت شهروندی افغان» در گوجرانوالا زندگی می‌کنند. طبق داده‌ها، در لاهور ۲۹۴ زن افغان دارنده کارت شهروندی هستند، در حالی که ۴۲۹ زن دیگر بی مدرک شناسایی شدند. در ادامه آمده است که یک هزار و ۹۱۵ دختر زیر ۱۸ سال، دو هزار و ۹۸۷ زن بین ۱۸ تا ۳۵ سال، ۹۲۱ زن بین ۳۵ تا ۵۰ سال و ۴۵۸ زن افغانستانی دیگر بالای ۵۰ سال در پنجاب زندگی می‌کنند. تلویزیون سما پاکستان نوشته است که این داده‌ها در حالی منتشر می‌شوند، اخراج دارندگان «کارت شهروندی افغان» در پاکستان به شدت ادامه دارد و سازمان‌های مختلف همچنان نگران خطرات احتمالی برای این افراد، به‌ویژه زنان، در افغانستان هستند. کارشناسان سازمان ملل، زنان و دختران افغانستانی را به عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ مهاجران افغان در پاکستان، شناسایی کرده‌اند. قابل ذکر است که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، زنان معترض، فعالین، خبرنگاران زن و دیگر زنان در معرض خطر کشور را ترک کرده و به کشورهای همچون پاکستان و ایران پناه آورده‌اند که اخراج آن‌ها می‌تواند تهدیدات جدی برای امنیت و حقوق آن‌ها ایجاد کند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 71 بازدید

شورای روابط اسلامی آمریکایی (CAIR) اعلام کرده است که سه دختر اهل افغانستان در یک مکتب دولتی در ایالت تگزاس این کشور هدف حمله گروهی از شاگردان قرار گرفته‌اند. این شورا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این رویداد روز (دوشنبه‌، ۱۳ حوت) در مکتب راهنمایی «پل ریور» شهر هیوستون رخ داده و این سه دختر هنگام صرف نان چاشت در سالن غذاخوری بودند که حدود ۲۰ شاگرد دیگر به آنها حمله کردند. شورای روابط اسلامی آمریکایی (CAIR) تاکید کرده است که مهاجمان این دانش‌آموزان را محاصره کردند و به‌ شدت مورد ضرب‌وشتم قرار دادند. این شورا به نقل از منابع نوشته است که از پنسل نیز به عنوان ابزار حمله به این سه دختر افغانستانی استفاده شده است. در اعلامیه آمده است که یکی از قربانیان به دلیل شدت جراحات برای چهار روز در شفاخانه اطفال تگزاس بستری شده است و او اکنون از گردنبند طبی استفاده می‌کند و همچنان با آسیب‌های جسمی و روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در ادامه آمده است که خانواده‌ها می‌گویند که دختران‌شان به دلیل پوشیدن حجاب و تعلق قومی مورد حمله قرار گرفته‌اند. خانواده‌ها باور دارند که کینه‌توزی و تعصب نژادی عامل اصلی این خشونت بوده است. همچنین ویدیویی از این رویداد در شبکه‌های اجتماعی نشر شده است. در این ویدیو دیده می‌شود که دو دختر روی زمین افتاده‌اند. با این حال، اداره مکتب تا کنون از پاسخ‌گویی به خانواده‌ها خودداری کرده است. شورای روابط اسلامی تاکید کرده است که مسوولان مکتب به درخواست‌های مکرر خانواده‌ها برای دیدار و گفتگو پاسخ نداده‌اند. این اداره حتا با انتقال این شاگردان به مکان امن موافقت نکرده است. در یک مورد، انتقال یکی از دانش‌آموزان تایید شد اما بعداً بدون توضیح لغو گردید. اعلامیه به نقل از ویلیام وایت، رییس شورای روابط اسلامی امریکایی در هیوستون نوشته است که این وضعیت غیرقابل قبول می‌باشد و این شاگردان نه‌تنها هدف خشونت قرار گرفته‌اند، بلکه سیستم آموزشی نیز در محافظت از آنها ناکام بوده است. ویلیام وایت افزوده است که این شاگردان با امید به امنیت وارد امریکا شدند، اما آن‌چه تجربه کرده‌اند، نقض آشکار حقوق انسانی‌شان بوده است. این شورا از اداره آموزش هیوستون (HISD) خواسته است تا این سه شاگرد را فوری و بدون قید و شرط به مکانی امن منتقل کند. همچنان خواستار تحقیق مستقل درباره این رویداد و پاسخ‌گویی تمامی عاملان آن شده است. شورای روابط اسلامی امریکایی خواسته است تا برای قربانیان و خانواده‌های‌شان خدمات روان‌شناختی فراهم شود و پالیسی‌هایی برای جلوگیری از تبعیض و خشونت در مکتب‌ها تدوین گردد. در حالی، این حمله صورت گرفته است که براساس گزارش سالانه این شورا با عنوان «سرکوب‌های خلاف قانون اساسی»، سطح اسلام‌هراسی و تبعیض علیه مسلمانان در امریکا در بالاترین حد خود قرار دارد.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 72 بازدید

همزمان با توقف کمک‌های بشری آمریکا برای افغانستان، اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده به‌طور ناگهانی برنامه بورسیه تحصیلی خود برای ۲۰۸ زن اهل افغانستان را متوقف کرده است. در اعلامیه آمده است که این تصمیم روز (یک‌شنبه، ۱۷ حمل) از سوی اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده  (USAID) اعلام شده است. در ایمیلی که به دانشجویان ارسال شده، آمده است که این برنامه «به‌دلیل بازبینی و مغایرت با اولویت‌های اداره فعلی» فوراً خاتمه یافته است. براساس معلومات موجود، این برنامه از سوی دانشگاه آمریکایی افغانستان (AUAF) اجرا می‌شد، با سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیون دالری این اداره در سال ۲۰۱۸ تاسیس شده بود. سود این سرمایه، هزینه تحصیل و زند‌گی دانشجویان در افغانستان، قطر و عمان را تامین می‌کرد. در گزارش‌ها آمده است که این بورسیه‌ها به زنان و دختران افغانستان امکان داده بود که پس از ممنوعیت تحصیل دختران از سوی حکومت سرپرست، به‌گونه آنلاین یا حضوری در رشته‌های علوم، فناوری، انجنیری و ریاضیات ادامه تحصیل دهند. همچنین یک دانشجوی افغانستانی به نام (ر.ک) که به دلیل نگرانی‌های امنیتی فقط با حروف اختصاری معرفی شده، به رادیوی ملی آمریکا  گفته است: «این بورسیه برایم همه‌چیز بود، نوری در تاریک‌ترین روزهای زندگی‌ام.» او گفته است که نیمی از برنامه درسی‌اش را تمام کرده و حالا آینده‌اش نامعلوم است. همچنین یکی از مسوولان این برنامه، که به دلیل نداشتن مجوز رسمی نخواسته نامش فاش شود، به این رسانه گفته است که برای تمدید مهلت استفاده از این بورسیه تا سال ۲۰۳۰ تلاش کرده‌اند، اما تا کنون پاسخ روشنی از وزارت خارجه یا اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) دریافت نکرده‌اند. این در حالی است که رسانه‌ها گزارش داده بود که ۸۲ دانشجوی دختر اهل افغانستان در عمان به دلیل قطع کمک‌های آمریکا به اداره انکشافی ایالات متحده (USAID)، با خطر اخراج و بازگشت اجباری به افغانستان مواجه هستند. در گزارش‌ها آمده است که این دختران در اواخر سال ۲۰۲۴ میلادی با حمایت بنیاد بورسیه زنان (WSE) به «کالج خاورمیانه» در مسقط منتقل شده بودند و شمارشان به ۸۲ تن می‌رسند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 63 بازدید

سازمان داکتران بدون مرز درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که شش کودک اهل افغانستان و سوریه، در یک کمپ پناهندگان در جزیره ساموس یونان مبتلا به سوءتغذیه حاد شده‌اند و نیاز به کمک فوری دارند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این کودکان بین شش ماه تا شش سال سن دارند. سازمان داکتران بدون مرز در ادامه تاکید کرده است که اولین مورد از شناسایی سوءتغذیه کودکان در کمپ ساموس از زمان آغاز فعالیت آن در سال ۲۰۲۱ میلادی است. در اعلامیه آمده است ، درحالی‌که نمی‌توان گفت که ابتلای این شش کودک اهل افغانستان و سوریه به سوءتغذیه به‌دلیل زندگی در کمپ است، اما شرایط زندگی در این کمپ، از جمله غذا و مراقبت‌های صحی ناکافی، سلامت این کودکان را به خطر انداخته است. همچنین خبرگزاری رویترز به نقل از کریستینا سارا، مدیر دفتر داکتران بدون مرز در یونان نوشته است که هیچ کودکی نباید به‌دلیل بی‌توجهی سیستماتیک از سوءتغذیه رنج ببرد. او خواستار اقدام فوری شده و افزوده است که حدود یک چهارم باشندگان کمپ ساموس کودکان هستند. در گزارش خبرگزاری رویترز آمده است که وزارت مهاجران یونان گفته است که این کودکان «ایزوله» شده‌اند. وزارت مهاجران یونان افزوده است که تحت هیچ شرایطی، سوءتغذیه عمومی به‌دلیل شرایط زندگی در کمپ وجود ندارد و سه وعده غذا به پناه‌جویان داده می‌شود. قابل ذکر است که کمپ ساموس در یونان در سال ۲۰۲۱ میلادی با بودجه اتحادیه اروپا از سوی دولت یونان افتتاح شد و جایگزین کمپ «واتی» با هفت هزار پناه‌جو شد. براساس گزارش‌های موجود، این کمپ به‌شدت تحت کنترل است و با سیم خاردار احاطه شده است. سازمان‌های حقوق‌‌ بشری بارها از وضعیت پناه‌جویان در این کمپ ابراز نگرانی کرده و شرایط آن را «غیرانسانی» و «تحقیرآمیز» گفته‌اند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 73 بازدید

«ما شروعش می‌کنیم» داستان امید، رشد و دوست‌داشتن است که تنش‌های خشونت خانگی را از نگاه مادری تنها به تصویر می‌کشد. لی‌لی ناچار است با پیامدهای جدایی و ارتباط گریزناپذیر با رایل که پدر فرزند اوست، دست‌وپنجه نرم کند، گرچه هنوز آسیب‌های روانی ناشی از بدرفتاری‌های رایل در وجودش باقی است. او ناچار است با این واقعیت روبه‌رو شود که خشم همیشگی رایل و حسادت‌های وی بر زندگی آینده‌اش خدشه وارد خواهد کرد. این کتاب، شهامت آغاز زندگی دوباره را پس از سپری‌کردن آشفتگی‌های زندگی خشونت‌آمیز به شما می‌بخشد و ضرورت ادامه‌دادن را مطرح می‌کند. کالین هوور نویسنده‌ی کتاب ما شروع می‌کنیم درست و غلط را در ذهن مخاطب به چالش می‌کشد و او را بر آن می‌دارد با شخصیت‌های ضدقهرمان داستان همدلی کند. هوور توانسته است این واقعیت را اثبات کند که در زندگی، هیچ‌کس واقعا ضدقهرمان نیست. شخصیت‌های ضدقهرمان این رمان، قربانی آموزش یا رفتار و شرایط نامناسب گذشته‌شان بوده‌اند و نفرت‌داشتن از آن‌ها کار ساده‌ای نیست. کالین هوور، زاده‌ی ۱۱ دسامبر ۱۹۷۹، نویسنده‌ی پرفروش نیویورک تایمز برای ۷ رمان و یک رمان کوتاه است. رمان‌های هوور در زمینه‌ی ادبیات بزرگسالان و جوانان است. کالین هوور در سولفور اسپرینگز تگزاس متولد شد. او در سالتیلو بزرگ شد و در سال ۱۹۹۸ از دبیرستان سالتیلو فارغ التحصیل شد. در سال ۲۰۰۰، با هیث هوور ازدواج کرد و در حال حاضر از او سه پسر دارد. او قبل از شروع حرفه‌ی نویسندگی در خدمات اجتماعی و تدریس کار می‌کرد.در نوامبر ۲۰۱۱، کالین شروع به نگارش اولین رمان خود، بسته، کرد؛ بدون این که قصد چاپ آن را داشته باشد. او از یک ترانه از گروه اوت‌برادرز الهام گرفت. به همین دلیل ترانه‌ی آنها را در داستانش گنجانید. بعد از چند ماه، رمان او بررسی شد و ماریس بلک، یک وبلاگ نویس بزرگ، به او ۵ ستاره اعطا کرد. بعد از آن، فروش به سرعت افزایش یافت و بسته و دنباله‌ی آن تحت نام نقطه عقب نشینی، هردو در لیست بهترین فروش نیویورک تایمز آورده شدند. در دوران همه‌گیری ویروس کووید-۱۹، کالین هوور ابتکار منحصربه‌فردی به خرج داد؛ او چندین رمان خود را به‌‌صورت الکترونیکی و کاملاً رایگان در اختیار مخاطبان قرار داد. این اقدام نه‌تنها تحسین گسترده‌ای را برای او به همراه داشت، بلکه موجب افزایش چشمگیر محبوبیتش در شبکه‌های اجتماعی، به‌ویژه در پلتفرم تیک‌تاک شد. خوانندگان جدیدی با آثار او آشنا شدند و هواداران قبلی نیز به جست‌وجوی رمان‌های پیشین او پرداختند. این روند منجر به بازگشت آثار قدیمی هوور به صدر فهرست پرفروش‌ها شد؛ درحالی‌که کتاب‌های جدید او نیز هم‌زمان در همین فهرست قرار گرفتند. این موفقیت که به‌ندرت در صنعت نشر دیده می‌شود، جایگاه او را به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر بیش از پیش تثبیت کرد. کالین هوور ، نویسنده‌ی کتاب، قصد دارد داستانی را شروع کند که در کتاب پیشین او، به پایان رسیده بود. او در کتاب ما شروعش می‌کنیم ، قصه‌ای را ادامه می‌دهد که برای خواننده آشناست؛ اما این‌بار عاشقانه‌تر و با نثری لبریز از احساس. لی‌لی، شخصیت اصلی داستان، در کتاب «ما تمامش می‌کنیم» ، با رابطه‌ای توهین‌آمیز سروکله می‌زند. اما در جلد دوم، با اولین عشق زندگی‌اش برخورد می‌کند، و با ماجراهای عاشقانه‌ و پرتلاطمی همراه می‌شود. در واقع این کتاب، درباره‌ی بارقه‌ی امیدی است که در دل لیلی روشن شده. راوی این رمان عاشقانه، در فصل‌های مختلف کتاب، بین لی‌لی و اولین معشوق او اطلس، تغییر می‌کند. به همین خاطر، خواننده ماجرای این عشق قدیمی را از زبان هر دو طرف رابطه می‌شنود. کالین هوور در کتاب اول، به دشواری‌های زندگی لی‌لی پرداخته. به همین خاطر خواننده دقیقاً می‌داند او با چه معضلاتی مواجه بوده و برای رسیدن به این نقطه، چه مسیری را طی کرده. بنابراین در کتاب ما شروعش می‌کنیم، خواننده را با گذشته‌ی اطلس و مشکلاتی که پشتِ‌سر گذاشته آشنا می‌کند. نویسنده از این طریق، تصویر کاملی از موقعیت فعلی شخصیت‌ها و گذشته‌ی هر یک در اختیار مخاطب می‌گذارد. همین ویژگی‌ها در نوشتار کالین هوور است که احساسات خواننده را درگیر می‌کند. جوایز و افتخارات کتاب ما شروعش می‌کنیم: کتاب سال ۲۰۲۲ به انتخابW H Smith نامزد بهترین رمان عاشقانه‌ی سال ۲۰۲۲، در نظرسنجی کاربران وبسایت گودریدز رتبه‌ی اول لیست پرفروش‌ترین کتاب‌های داستانی مجله‌ی نیویورک‌ تایمز در هفته‌ی پایانی اکتبر سال ۲۰۲۲ در بخشی از کتاب ما شروعش می‌کنیم می‌خوانیم: یک سال و نیم جدایی بین رابطه‌ای که احتمال به ثمر نشستن داشت زمان زیادی است و شاید هر کس دیگری غیر از اطلس هم بود، به این نقطه ختم می‌شد. اما چگونه می‌توانم رابطه‌ام با اطلس را شروع کنم؟ آیا فکر خوبی است که به اطلس پیام بفرستم و او مرا به ناهار دعوت کند؟ ناهار فوق‌العاده‌ای می‌شود، قطعاً همی‌نطور خواهد بود. و بعد از ناهار نوبت به شام ​​می‌رسد؟ و بعد از شام درست به همان جایی برمی‌گردیم که در جوانی از هم جدا شدیم؟ و بعد هر دو خوشحال می‌شویم و دوباره عاشق می‌شویم و او برای همیشه وارد زندگی‌ام می‌شود؟ می‌دانم به‌نظر می‌رسد که دارم پیشاپیش خیال‌بافی می‌کنم، اما موضوع اطلس است. مگر این‌که اطلس آدم دیگری شده باشد، وگرنه دوست داشتنش کار بسیار آسانی است، الن. برای همین خیلی مرددم، چون می‌ترسم رابطه‌ی من و اطلس به سرانجام برسد. و اگر به سرانجام برسد، رایل در مورد رابطه‌ی جدید من چه احساسی خواهد داشت؟ امرسون تقریباً یک‌ساله است و ما تمام این سال را بدون مشکلات نه‌چندانی پشت‌سر گذاشته‌ایم. البته می‌دانم برای این است که وارد جریان یکنواختی از زندگی شده‌ایم که تابه‌حال مختل نشده است. پس چرا احساس می‌کنم با واردشدن اطلس به قضیه غوغایی به پا می‌شود؟ منظورم این نیست که رایل سزاوار آن است که در این موقعیت حساس نگرانش باشم، اما ممکن است زندگی عاشقانه‌ام را به جهنم تبدیل کند. چرا رایل این‌قدر ذهنم را مشغول کرده است؟ ماجرا این‌گونه به‌نظر می‌رسد؛ گویی نخست اتفاقات شگفت‌انگیزی رخ می‌دهد، اما همین که می‌خواهم از این اتفاقات لذت ببرم، در نهایت بخشی از وجودم که هنوز براساس رایل و واکنش‌های احتمالی‌اش تصمیم می‌گیرد این خوشی را برایم به زهرمار تبدیل می‌کند. بیشتر از هر چیزی از واکنش‌های او می‌ترسم. می‌خواهم امیدوار باشم که او حسادت نمی‌کند، اما خواهد کرد. اگر با اطلس قرار بگذارم، او شرایط را برای همه سخت می‌کند. حتی با وجود این‌که می‌دانم طلاق انتخاب درستی بود، هنوز هم عواقب آین انتخاب گریبان‌گیرم است. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب