منابع محلی از ولایت فاریاب می‌گویند که یک کودک و یک دختر نوجوان در این ولایت توسط افراد ناشناس به قتل رسیده است. دست‌کم دو منبع امروز (شنبه، ۶ اسد) گفته‌اند که یک کودک و یک دختر نوجوان در دو رویداد جداگانه در این ولایت از سوی افراد ناشناس به گونه‌‌‌ای بی‌رحمانه و مرموز کشته شدند. منبع تاکید کرد که افراد ناشناس روز پنج‌شنبه یک کودک هفت ساله را در قریه فیض‌آباد ولسوالی شیرین‌تگاب ولایت فاریاب با ضربات چاقو و به شکل فجیع به قتل رسانده‌اند. همچنین منبع افزود که یک دختر ۱۶ ساله به‌نام هدیه که باشنده قریه شور بازار ولسوالی شیرین تگاب بود، دو شب پیش توسط افراد مسلح ناشناس به قتل رسیده است. منبع مدعی است که افراد ناشناس نخست بر این دختر تجاوز کرده و سپس او را کشته‌اند. براساس معلومات منابع‌، عاملان قتل دختر نوجوان مشخص نیست، اما نیروهای حکومت فعلی در پیوند به قتل کودک هفت ساله دو تن را بازداشت کرده‌اند. مسوولان محلی در ولایت فاریاب تا اکنون در این زمینه چیزی نگفته‌اند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

معصومه علی‌زاده، ورزشکار اهل افغانستان و رییس تیم ورزشی پناهندگان در بازی‌های المپیک ٢٠٢٤ پاریس می‌گوید که او تابوها را در ورزش افغانستان شکسته و نشان داده است که زنان و دختران نیز حق ورزش دارند. خانم علی‌زاده این اظهارات را در گفتگو با سایت خبری «تایمز لایو» افریقای جنوبی مطرح کرده و از مردم افغانستان خواست متحد باشند. معصومه علی‌زاده از افغانستان در بازی‌های المپیک پاریس، رییس تیم ورزشی پناهندگان است که ٣٧ ورزشکار از کشورهای گوناگون از جمله اریتره، سوریه، افغانستان، ایران و سودان دارد. در ادامه آمده است که اگرچه حکومت سرپرست زنان و دختران را از ورزش در افغانستان منع کرده است، اما معصومه علی‌زاده مصمم است که از حقوق آن‌ها در بازی‌های المپیک پاریس دفاع کند. سایت خبری «تایمز لایو» نوشته است که معصومه علی‌زاده یکی از کسانی بود که مشعل المپیک را حمل کرد. انتخاب او برای این کار اهمیت ویژه‌ای دارد. زیرا این اولین بار است که پس از سقوط دولت جمهوری افغانستان، المپیک برگزار می‌شود. خانم علی‌زاده معتقد است که تیم ورزشی پناهندگان در المپیک نماینده بیش از صد میلیون آواره در سراسر جهان است و پیام قدرت‌مندی از صلح و همبستگی دارد. این ورزشکار افغانستان تاکید کرد: «ما می‌خواهیم به پناهندگان دیگر الهام‌بخش باشیم و به آن‌ها امید بدهیم که روزی همه چیز تغییر خواهد کرد.» هیچ کدام از ورزشکاران دو دوره قبلی پناهندگان در المپیک مدال کسب نکردند؛ اما علی‌زاده امیدوار است که ورزشکاران پناهنده این بار مدال کسب کنند. معصومه علی‌زاده گفت: «من در زندگی خود از تبعیض‌های زیادی رنج برده‌ام و افتخار می‌کنم که رهبر تیمی در المپیک هستم که همه از کشورهای مختلف هستیم.» پنج ورزشکار افغان از جمله فرزاد منصوری، عضو پیشین تیم ملی تکواندوی افغانستان نیز عضو تیم پناهندگان است. خانم علی‌زاده می‌گوید به عنوان پناهنده و یک زن چالش‌های زیادی را تجربه کرده، اما هیچ چیزی نتوانسته جلوی رشد او را بگیرد. او در مورد دوچرخه‌سواری دختران در افغانستان گفت: «این خطرناک بود، زیرا برخی با این کار موافق نبودند. آن‌ها فکر می‌کردند که وظیفه دارند ما را متوقف کنند، آن‌ها می‌خواستند ما را بزنند.» او اضافه می‌کند: «مردم سعی می‌کردند با موتر در جاده‌ها به آن‌ها ضربه بزنند، با سنگ بزنند یا میوه و سبزی‌ها را به روی آن‌ها بکوبند.» در گزارش آمده است که تمام این مشکلات موجب شد که علی‌زاده مصمم‌تر از پیش به دوچرخه‌سواری بپردازد و تلاش کند تا این کار برای دختران و زنان افغان عادی شود. معصومه علی‌زاده سال ۲۰۲۲ عضو کمیسیون ورزشکاران کمیته بین‌المللی المپیک شد. باید گفت که شش ورزشکار از افغانستان، ۳ زن و ۳ مرد، در این رقابت‌های بین‌المللی نمایندگی می‌کنند. همزمان پنج ورزشکار افغان به نمایندگی از تیم پناهندگان کمیته بین‌المللی المپیک نیز در شرکت دارند. در کل، ۱۱ ورزشکار از افغانستان در المپیک پاریس حضور دارند.

شماری از زنان معترض از جامعه‌ی جهانی، سازمان‌های حقوق بشری و کشورها خواسته‌اند به وضعیت وحشتناک زنان و دختران در افغانستان توجه کنند و اقدامات قاطعانه‌ای برای حمایت و حفاظت از حقوق آنان انجام دهند. زنان معترض در بیانیه‌ی مشترک گفته‌اند که این بیانیه را در این برهه‌ی تاریک و دردناک از تاریخ افغانستان، با قلبی مملو از اندوه و خشم منتشر کرده‌اند. در ادامه آمده است که زنان و دختران افغانستان تحت رژیم «ستمگر و جابر حکومت فعلی» به‌طور سیستماتیک از تمامی عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حذف شدند. آنان وضعیت زنان و دختران افغانستان را در ابعاد مختلف وحشتناک توصیف کرده و از سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری و کشورهای منطقه و جهان خواسته‌اند که در برابر این وضعیت وحشتناک نظاره‌گر نباشند. در بیانیه آمده است که حکومت فعلی نباید از هیچ‌گونه حمایت مالی و سیاسی برخوردار شوند و سران این گروه باید به‌عنوان ناقص حقوق بشر و حقوق زنان در لیست سیاه بین‌المللی قرار گیرند. در ادامه آمده است که باید جلو پول‌های ارسالی ماهیانه‌ی آمریکا به حکومت سرپرست گرفته شود. این زنان تاکید کردند: «ما از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهیم که فورا و به‌طور جدی به وضعیت زنان افغانستان توجه کنند و اقدامات لازم را برای حفاظت از حقوق آنان انجام دهند. ما باور داریم که با همبستگی و تلاش‌های مشترک، می‌توانیم به این وضعیت وحشتناک پایان دهیم.» زنان معترض به اظهارات اخیر کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان نیز اشاره کرده و سخنان او را ناامیدکننده خوانده‌اند. این در حالی است که خانم کرن دیکر گفته بود که در سومین نشست دوحه، نمایندگان حکومت فعلی ادعا کردند که افغا‌نستان امروز در مسیری قرار دارد که مردم این کشور می‌خواستند. زنان معترض گفته‌اند که حکومت فعلی هیچ‌گاه مورد قبول و پسند مردم افغانستان نبوده و نخواهند بود. در حالی زنان معترض از حقوق زنان و دختران افغانستان دفاع می‌کند که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، با صدور بیش از ۵۰ فرمان، زنان و دختران را در جنبه‌های مختلف محدود و حقوق شان را نقض کرده است. همچنین در این مدت، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

منابع محلی از ولایت قندهار می‌گویند که «افراد ناشناس» در ولسوالی غورک این ولایت یک زن را در یک بیابان سنگ‌سار کرده و به قتل رسانده‌اند. دست‌کم دو منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که جسد سنگ‌سار شده‌ی این زن صبح روز گذشته (جمعه، ۵ اسد) در روستای ساحه حاجی آغالالای از منطقه «صورت خان» پیدا شده است. منابع می‌گویند که این زن توسط افراد ناشناس سنگ‌باران و به قتل رسیده است. منبع در مورد زمان قتل این معلومات ارائه نکرده است. منابع محلی از ولسوالی غورک می‌گویند که تا اکنون هویت و سن این زن و دلیل قتل او روشن نیست. مسوولان محلی از ولایت قندهار پیداشدن جسد این زن را تایید کرده و گفته‌اند که این جسد به مرکز صحی ولسوالی غورک منتقل شده است. پولیس قندهار گفته است که بررسی برای شناسایی عاملان این قتل آغاز شده است. این نخستین مرگ مرموز یک زن در قندهار نیست، اما قتل زنی به این شیوه کم‌پیشینه است. دو روز قبل دزدان مسلح در ولسوالی ژیری قندهار، یک فرد را سربریده بودند. طی روزهای اخیر در فاریاب نیز افراد مسلح ناشناس سه عضو یک خانواده را به قتل رسانده‌اند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

مسوولان محلی از ولایت سمنگان می‌گویند که شش تن در یک رویداد ترافیکی در این ولایت جان باخته است. حشمت‌الله رحمانی، سخنگوی فرماندهی پولیس سمنگان گفته است که این رویداد روز گذشته (جمعه، ۵ اسد) در نتیجه تصادم یک موتر سواری با یک موتر باربری در ساحه کوتل رباتک در مسیر شاهراه کابل-بلخ رخ داده است. آقای رحمانی تاکید کرد که این رویداد در پی تصادم موتر نوع کرولا با موتر نوع هینو به وقوع پیوسته است و جان باخته‌گان آن شامل سه مرد، دو زن و یک کودک می‌باشند. او افزود که این موتر از ولایت بلخ به مقصد کابل در حرکت بود. آقای رحمانی تصریح کرد که قربانیان این رویداد ترافیکی، همه باشند‌گان ولایت بلخ هستند و جسد آنان به شفاخانه مرکزی سمنگان منتقل شده‌ است. مدیر ترافیک سمنگان علت وقوع این حادثه را بی‌احتیاطی و تیزرانی خوانده است. رویدادهای ترافیکی در بسیاری از ولایت‌ها، هر از گاهی از شهروندان کشور قربانی می‌گیرد‌. بی‌احتیاطی رانندگان، خرابی جاده‌ها و نبود علایم ترافیکی از عوامل اصلی وقوع حوادث ترافیکی خوانده می‌شود.