با توجه به فرهنگ و اجتماعی که در افغانستان حاکم است، صحبت در مورد مسایل جنسی با فرزندان، از جمله‌ی تابوهایی شمرده می‌شود که کمتر کسی در مورد آن صحبت کرده و یا تمایل به آن دارد. اما صحبت نکردن در مورد این موضوع، سبب نمی‌شود که حقیقت ماجرا تغییر کند. زیرا تمام افراد چه آنانی که کودک هستند، نوجوان، جوان و یا بزرگ‌سال، باید نظر به اقتضای سن شان در مورد این موضوع آگاهی مفید داشته باشند. با توجه به آمارهای نشر شده، کودکان دختر و یا پسر در افغانستان چه در اماکن آموزشی، خانه، بیرون از خانه و از سوی افراد متفاوت مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. شماری از این کودکان به دلیل اینکه آگاهی از مسایل جنسی ندارند، حتی قادر به تفکیک و سوءاستفاده‌ای که دیگران از آنان می‌کنند، نیستند. این حقیقت است که صحبت کردن از مسائل جنسی برای بسیاری از والدین دشوار و چه بسا غیرممکن است و بسیاری از والدین کنونی نیز هیچگاه از طریق پدر و مادران‌شان با مسائل جنسی آشنا نشده اند. شاید همین امر سب می‌شود که آن‌ها در مورد صحبت در مورد مسایل جنسی با فرزندان، هیچ تجربه‌ای نداشته باشند. از سوی دیگر با توجه به میزان ارتباطات مجازی و دسترسی کودکان به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی لازم است تا فرزندان خود را هر چه زودتر و بر اساس استاندارهای علمی برای سنین مختلف با مسایل جنسی آشنا کنیم. زیرا اگر فرزندان‌تان به شکل درست و مناسب آن این آگاهی را از طریق شما حاصل نکنند، آن‌ها از طریق اینتترنت، گروه‌های همسن و سال و یا سایر افراد دیگر خواهند فهمید. ای بسا که در شماری از موارد، آن‌ها اطلاعات غلطی را بدست می‌آورند و مشکلات بسیاری را برای خود و دیگران ایجاد می‌کنند. ممکن بارها فکر کرده باشید که با فرزندتان در این مورد صحبت کنید اما ندانید از کجا و چگونه شروع کنید. باید بدانید که اصلا نیاز نیست تمام آگاهی‌ها را در یک جلسه تمام کنید، بلکه شما می‌توانید در قالب مکالمات کوچک آن هم در طول زندگی به فرزندان‌تان موارد جنسی را آموزش دهید. آمادگی‌های لازم برای صحبت در مورد مسائل جنسی برای آنکه بتوانید مکالمه مداوم و موفقی با فرزند خود در مورد مسائل جنسی داشته باشید به این پیشنهادها عمل کنید: قبل از صحبت با فرزندتان در مورد مسائل جنسی لازم است تا آنجایی که می‌توانید در مورد مسائل جنسی اطلاعات داشته باشید.هر چه بیشتر بدانید در مکالمه کمتر لکنت خواهید داشت. برای کمک به فرزند خود کتاب‌ها، مقالات و فیلم‌های مناسب سن او را تهیه کنید. می‌توانید این مطالب را با یکدیگر مطالعه کنید یا ببینید یا این که آن‌ها را در اختیار فرزند خود قرار دهید. آنچه را که قصد دارید در مورد مسائل جنسی با فرزند خود در میان بگذارید، قبلاً با صدای بلند تمرین کنید. کلمات و واژه‌های مناسب را بیابید تا در زمان صحبت راحت باشید. در مورد آموزش جنسی به عنوان یک روند مداوم فکر کنید. گفتگوهای كوچك و مكرر بهتر از یك مکالمه مفصل و یكباره است. بنابراین بهتر است در مکالمات کوتاه و مجزا از مسائل صحبت کنید تا هم فهم آن برای فرزندتان راحت‌تر باشد و هم فرصتی برای پرسش‌های فرزندتان ایجاد کنید. منتظر نمانید تا فرزندتان موضوع را مطرح کند. آن‌ها ممکن است فکر کنند که شما ناراحت یا عصبانی می‌شوید یا برای این مسائل آماده نیستید و بنابراین از شما سوال نمی‌کنند. بنا لازم است تا شما برنامه ریزی کنید که خودتان مکالمات مربوط به آموزش جنسی را شروع کنید. سعی کنید گفتگوها را به عنوان بحث دو طرفه ببینید نه سخنرانی یا نصیحت. هدف تنها این نیست که اطلاعات‌تان را به فرزند‌تان منتقل کنید بلکه باید بتوانید شرایط و گفتگو را به گونه‌ای مدیریت کنید که فرزند شما به راحتی پرسش‌ها، افکار و احساساتش را با شما در میان بگذارد. گفتگو را چگونه باید شروع کرد؟ صحبت در مورد مسائل جنسی را به عنوان یک موقعیت خاص و مهم انجام ندهید. نیاز نیست وقت خاصی را به این گفتگوها اختصاص دهید بلکه از موقعیت‌های روزمره و صمیمی برای صحبت کردن راجع به مسائل جنسی استفاده کنید. زمانی که با فرزند خود در مورد مسائل جنسی صحبت می‌کنید، اجتناب از تماس چشمی می‌تواند موجب این تصّور شود که شما از این صحبت‌ها خجالت می‌کشید یا از بیان آن‌ها ناراحت هستید و ممکن این پیام را به فرزندتان منتقل کنید که مسائل جنسی در نظر شما شرم آور، سخت یا تابو است. بنابر این برقرای و حفظ تماس چشمی موجب راحتی فرزند شما بر ای طرح پرسش‌ها و مسائل می‌شود و به شما هم کمک می‌کند که بر خجالت خود فائق آیید. شروع مکالمه می‌تواند صحنه‌های عاشقانه در فیلم‌های تلویزیونی یا اتفاقاتی باشد که برای شخصی که می‌شناسید رخ داده است. می‌توانید این کار را با پرسیدن سوالاتی مانند این شروع کنید: «اگر در چنین شرایطی قرار می‌گرفتی چه می‌کردی؟» اگر احساس راحتی می‌کنید، می‌توانید برخی از مسائل و نکات جنسی را با بیان خاطرات و داستان‌هایی از تجربه خود شرح دهید. این باعث می‌شود تا موضوع عینی‌تر و راحت‌تر مطرح شود و فرزندتان از این طریق با ارزش‌ها و باورهای شما نیز آشنا شود. دیدگاه‌ها، اصول و باورهای ارزشمند خود را برای فرزندتان توضیح داده و بیان کنید، اما انتظار نداشته باشید و حُکم نکنید که فرزند شما نیز چنین باور، اصول و ارزش‌هایی داشته باشد. بر سر اینکه نظرات فرزندتان اشتباه است، بحث نکنید. انتقاد نکنید، نصیحت نکنید، با وحشت واکنش نشان ندهید یا عصبانی نشوید. حرف‌های فرزندتان را قطع نکنید و تا پایان با صبوری به او گوش دهید. اگر کودک شما راجع به رابطه جنسی از شما سوال می‌کند، تصور نکنید کودک شما رابطه جنسی داشته یا «مشکلی دارد.» یک پاسخ فوری و نسنجیده‌ی شما احتمالاً باعث می‌شود که کودک شما هرگز دوباره چیزی در مورد رابطه جنسی از شما نپرسد. اگر از صحبت در مورد تجارب جنسی خود ناراحت می‌شوید، این را صادقانه بگویید و توضیح دهید که افراد به حریم خصوصی خود نیاز دارند. اگر جواب چیزی را نمی‌دانید، بدون حرف دیگری بگویید «نمی دانم.»

هیچ کسی نمی‌تواند لذت نشستن پای حرف‌های کودکان شیرین زبان را انکار کند. هنگامی که آن‌ها با شیرین‌ترین حالت ممکن کلمات را کنار هم می‌چینند و شما از شنیدن هر واژه از زبان آن‌ها قند در دل‌تان آب می‌شود و کیف می‌کنید. حالا اگر شما پدر، مادر و یکی از بستگان آن کودک باشید، حتما به خودتان و تربیت‌تان افتخار هم می‌کنید. اما نکته همینجاست که دایره‌ی واژگان کودکان همیشه زیبا و شیرین نیست، گاهی بسیار زشت و زننده می‌شود و موجب خجالت خانواده‌اش می‌شود. فحش‌ و کلمات رکیکی که کودکان در میان جمع و یا حتی در مقابل خودتان به زبان می‌آورند، ممکن شما را حتی شوکه کند. اما باید بدانید که فحاشی و استفاده از واژگان بد، یک امر کاملا آموزشی بوده و آن‌ها از افراد و محیط اطراف‌شان یاد گرفته‌اند. شاید حتی ندانند این کلمه را کجا شنیده اند و یا چه معنایی می‌دهد. پس شما نمی‌توانید با اصرار از او بخواهید به شما بگوید که این کلمه را از چه کسی یاد گرفته است. همچنین نمی‌توانید کودک را از قرار گرفتن در معرض بی‌ادبی و بد دهنی دور کنید. زیرا او در آینده از خانه وارد جامعه بزرگتری به نام مکتب خواهد شد. باید بدانید که کودکان خردسال دائما با رفتار و کلمات خود به والدین یادآوری می‌کنند که از آن‌ها الگو برداری خواهند کرد. آن‌ها الگوبرداری از دیگران را به روش‌های زیادی انجام می‌دهند. افکار، اعمال و به ویژه کلمات جدید را به راحتی تقلید می‌کنند. تقلید و الگوبرداری بخش بزرگی از رشد و پرورش کودکان است. کودک بعد از آنکه دعوای خواهر و برادر بزرگتر خود را دید. یا شاهد بحث‌های والدین بود، تصمیم می‌گیرد رفتارهای آنان را امتحان کند. او گاهی احساس می‌کند که با بد دهنی کردن می‌تواند توجه دیگران را جلب کند. کودکان بزرگتر با مکتب رفتن، الگوهای جدیدی را یاد می‌گیرند. آن‌ها یاد می‌گیرند از همکلاسی‌های خود تقلید کنند. به همین دلیل بچه‌ها وقتی از مکتب برمی‌گردند، احساس می‌کنید تغییرات زیادی را داشته اند. واکنش والدین به فحاشی کودک متفاوت است؛ شماری از والدین شروع به تنبیه می‌کنند و تلاش می‌کنند حافظه‌ی کودک‌شان را به کلی از آن فحش پاک کنند. شمار دیگری از والدین متاسفانه در مقابل فحاشی کودک‌شان، می‌خندند و به کودک این پیام را انتقال می‌دهند که حرکت بسیار جالبی انجام داده و اینگونه او نیز بیشتر به حرف‌های رکیک روی می‌آورد. تاکید ما همواره این بوده که خانواده و محیط خانه، نخستین فضای آموزشی کودک را تشکیل می‌دهد. لذا در صورتی که یکی از والدین و یا سایر خواهر و برادرها در صورتی که عادت به فحش دادن و بیان حرف‌های رکیک داشته باشند، نمی‌توانید انتظار داشته باشید که کودکان از این حرف‌ها استفاده نکنند. بیشتر والدین به‌شدت از فحش‌دادن فرزندشان خجالت می‌کشند، اما اغلب نمی‌دانند چگونه جلوی آن‌ها را بگیرند. متاسفانه، راهکارهای عادی مانند فریادزدن یا تنبیه به‌خاطر فحش‌دادن، می‌تواند ناخواسته باعث فحش‌دادن بیشتر کودک شود. اگر فرزند شما شروع به فحش‌دادن کرده است، چندین تکنیک انضباطی وجود دارد که می‌توانید برای متوقف‌کردن این رفتار بد او، استفاده کنید. بیش‌ازحد واکنش نشان ندهید: کودکان خیلی از اوقات به‌منظور جلب توجه، فحش می‌دهند. سکوت بیش‌ازحد، فریادزدن، خندیدن یا هر رفتاری که نوعی واکنش شدید تلقی می‌شود، می‌تواند منجر به تقویت رفتار فحش‌دادن در بچه‌ها شود. در طی اولین بارها در مواجه با کودکی که فحش می‌دهد، سعی کنید طوری رفتار کنید که انگار یک کلمه کاملا بی‌ضرر گفته است. اگر سر کودکی که فحش می‌دهد، فریاد بزنید، عصبانی شوید یا حتی بخندید، ناخواسته احتمال فحش‌دادنش در آینده را بیشتر می‌کنید. دقیقا مانند رفتاری که باید در برابر کودکی که کتک می‌زند، انجام دهیم. این راهکار به‌ویژه برای کودکان نوپا خوب کار می‌کند. درست زمانی که با تلفظ اشتباه یک کلمه، فحش‌ها را کشف می‌کنند! در چنین موقعیت‌هایی با خیال راحت تلفظ کلمه‌ای را که می‌خواستند بیان کنند، درست مثل هر کلمه دیگری، تصحیح کنید، بدون این که واکنش زیادی نشان دهید. اگر فرزند شما بزرگ‌تر است (مخصوصا در سنین مکتب: ۷ سال یا بیشتر)، به احتمال زیاد او مفهوم کامل فحش‌دادن را می‌داند و لازم است با روشی متفاوت از این راهکار با او برخورد شود. مهم است که در رفتار با کودکی که فحش می‌دهد، توضیح دهید چرا ناسزاگفتن کار اشتباهی است. این کار بهتر است در شرایط آرام‌تر اتفاق بیفتد. مثلا بگویید «یادت می‌آید اون روز وقتی برادرت عروسکت رو گرفت چی گفتی؟ می‌توانیم درباره‌اش صحبت کنیم؟ می‌دانی که گفتن این کلمه در خونه ما ممنوعه! چون که…..» در این قسمت می‌توانید متناسب با سن کودکان، درباره دلایل نامناسب‌بودن فحش‌دادن صحبت کنید. بعضی اوقات، بچه‌ها فحش می‌دهند زیرا می‌خواهند احساساتی را ابراز کنند و واژگان لازم برای این کار را ندارند. ما می‌توانیم با کودکی که فحش می‌دهد، درباره فحش‌دادن صحبت کنیم و راه‌حل‌های جایگزین را به او آموزش دهیم. برای مثال اگر فرزندتان به دلایلی ناراحت یا عصبانی است، ابتدا با او همدردی کنید و سپس راهکار ارائه دهید. برای نمونه بگویید: «آخ آخ حتما خیلی عصبانی شدی. شاید اگه حست و حرفات را روی کاغذ بنویسی حالت یکم بهتر شه.» همچنین آموزش کنترل خشم به کودکان می‌تواند رفتارهای جایگزین بیشتری را برای مدیریت عصبانیت‌شان به آن‌ها معرفی کند. بهتر است در پایان، قوانینی را که چه نوع کلمات، لحن و بیانی در فضاهایی مثل خانه و مکتب قابل قبول است و چه چیزی غیرقابل قبول است، تعیین کنید و آن‌ها را در موقعیت‌های مختلف با هم مرور کنید. تمرین کلمات جایگزین و جملات مودبانه به‌جای کلمات توهین‌آمیز نیز می‌تواند کمک شایانی به جلوگیری از فحش‌دادن کودکان کند. برای جلوگیری از فحش‌دادن کودکان، خودتان فحش ندهید. اگر شما در موقعیت‌هایی مثل رانندگی، جر و بحث‌‌های خانوادگی، تماشای فوتبال و… فحش بدهید، احتمالا فرزندتان نیز این کار را تکرار خواهد کرد. این که به فرزندتان بگویید: «این کلمات مخصوص ما بزرگ‌ترهاست. بنابراین من می‌تونم چنین حرف‌هایی بزنم اما تو حق نداری به زبون بیاری»، برای حل مشکل کافی نیست. بچه‌ها می‌خواهند مثل بزرگ‌ترها باشند و از کارهای شما تقلید می‌کنند. دقت کنید اولین خط دفاعی در برابر فحش‌دادن کودکان باید تغییر زبان و لحن خود شما باشد. اگر کنترل خشم خوبی را به فرزندتان نشان دهید و بدون فحش‌دادن، احساسات خود را ابراز کنید، فرزند شما نیز یاد می‌گیرد که چگونه این کار را انجام دهد. پیامد منفی برای فحاشی کودکان در نظر بگیرید: اگر شما قاعده‌ای درباره فحش‌دادن در خانواده خود وضع کرده‌اید و فحاشی فرزندتان ادامه دارد، ممکن است نیاز به ارائه پیامد منفی باشد. ایده «ظرف حرف‌های زشت» یک راهکار تربیتی برای مقابله با فحش‌دادن کودکان است. به این صورت که هر کسی در خانه پس از هر بار فحش‌دادن باید مقدار معینی پول (که ارزش آن نه خیلی کم باشد که برای کودک بی‌ارزش باشد و نه خیلی زیاد باشد که خارج از توان او باشد) را در ظرف بیندازد. مطمئن شوید که همه بزرگسالان خانه نیز به این قانون پایبند هستند و تاوان شکستن آن را می‌پردازند.