برچسب: نیازمندان

3 روز قبل - 40 بازدید

برنامه اسکان بشر سازمان ملل (UN-Habitat) اعلام کرده است که برای پیش‌گیری از مرگ‌ومیر مادران، نوزادن و سایر بیماران در سراسر افغانستان، نیاز اساسی به امکانات صحی مناسب وجود دارد. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۱۳ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود بر حمایت و اراه خدمات صحی مورد نیاز برای مادران و نوزادان و سایر بیماران تاکید کرده است. برنامه اسکان بشر سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که همراه با شرکای خود، برای ارتقای زیرساخت‌ها تلاش می‌کند تا مادران، نوزادان و سایر بیماران بتوانند به خدمات حیاتی و نجات‌بخش دسترسی پیدا کنند. این در حالی است که دسترسی مادران و زنان به خدمات صحی در بسیاری از نقاط افغانستان محدود می‌باشد و نبود تجهیزات و نیروی متخصص، خطر مرگ‌ومیر را افزایش داده است. علاوه بر این، کمبود مراکز صحی مجهز و راه‌های طولانی بین روستاها و شفاخانه‌ها، مادران را با دشواری‌های جدی برای دریافت خدمات درمانی نیز روبرو کرده است. همچنین چندی پیش، ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که افغانستان به دلیل محدودیت‌ها بر دسترسی زنان و دختران به خدمات صحی، یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در جهان را دارد. آقای ترک این سخنان در آغاز شصتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح کرده و گفته بود که حکومت سرپرست افغانستان نه‌تنها دسترسی زنان به خدمات صحی را محدود کرده‌، بلکه بسیاری از حقوق بشری آنان را نیز نقض کرده است. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 95 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که کودکان بازمانده از زمین‌لرزه‌های شرق کشور هنوز نیازمند حمایت هستند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که در مناطق آسیب‌دیده، ۲۰۰ فضای موقت یادگیری برای بیش از شش هزار کودک فراهم شده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که سه ماه از زمین‌لرزه‌ در شرق افغانستان می‌گذرد که در آن نزدیک به ۲ هزار تن جان باختند و همچنان بسیاری از بازماندگان نیازمند کمک‌های انسانی هستند. همچنین برنامه اسکان بشر سازمان ملل نیز گفته بود که در حال بازسازی مکتبی است که در زمین‌لرزه دو سال پیش هرات تخریب شد و ۵۰۰ دانش‌آموز صنف‌های خود را از دست دادند. این در حالی است که زمین‌لرزه‌های مرگ‌بار طی سال‌های اخیر در ولایات مختلف کشور، خسارات جانی و مالی زیادی را به همراه داشته است. قابل ذکر است که حدود سه ماه پیش زمین‌لرزه‌ای ولایت‌های شرقی افغانستان را تکان داد که بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند، سه هزار و ۶۴۰ تن زخم برداشتند و هزاران خانواده بی‌خانمان شدند. بر بنیاد گزارش سازمان‌های جهانی، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را از این رویداد متحمل شدند. با این وجود، براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، در این زمین‌لرزه هزار و ۹۹۲ نفر جان باختند و بیش از سه هزار و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 56 بازدید

در میان کوهستان‌های بلند و سنگلاخ کنر، جایی که آسمان در زمستان خاکستری‌تر از همیشه است و باد در میان شاخه‌های خشک درختان ناله‌وار می‌پیچد، خانواده‌ی عبدالکریم هنوز زیر همان خیمه‌ی نازکی زندگی می‌کنند که از روزهای نخست زلزله بر پا شده بود؛ خیمه‌ای که بیشتر از آن‌که سرپناه باشد، یادآور شبی است که زمین زیر پای‌شان شورید و همه‌چیز را از آن‌ها گرفت. هر صبح که آفتاب از پشت قله‌های سرد و آسمان‌خراش سر برمی‌آورد، خیمه اندک‌ اندک گرم می‌شود، اما همین که خورشید به سوی مغرب خم می‌شود، سرمای کوهستان بار دیگر چنگال یخ‌زده‌اش را بر تن خیمه می‌کوبد و همه‌ی اعضای خانواده را در خود می‌پیچد. این خانواده‌ی شش‌نفره، در میان صدها خانواده‌ی دیگر، هنوز هم امیدوار است که روزی برسد که دیگر مجبور نباشد با هر باد تند از ترس پاره شدن خیمه از خواب بپرد. عبدالکریم، مردی با ریش جوگندمی و چهره‌ای که بیش از سنش پیر به نظر می‌رسد، از نخستین روزهای زلزله تا امروز، هر صبح با دلی خسته اما امیدوار از خیمه بیرون می‌شود. او به کوه‌های اطراف سر می‌زند، شاید بتواند کمی چوب خشک برای گرم کردن خیمه پیدا کند؛ اما در این فصل، چوب خشک کمیاب‌تر از نان است. کوه‌ها یا از باران‌های اخیر نمناک‌اند یا چوب‌های‌شان از پیش جمع‌آوری شده‌اند. هر بار که عبدالکریم با دستان خالی بازمی‌گردد، در چهره‌اش احساس گناهی دیده می‌شود که نه از ناتوانی، بلکه از مسئولیتی برمی‌خیزد که یک پدر همواره بر دوش خود احساس می‌کند. نگاه‌های کودکانش که در گوشه‌ی خیمه منتظر او نشسته‌اند، برایش سخت‌ترین لحظه‌ی روز است؛ نگاه‌هایی که در آن‌ها هم امید هست و هم پرسش‌هایی بی‌صدا—این‌که «آیا امشب هم می‌توانیم از سردی در امان بمانیم؟» همسرش، زرمینه، زنی جوان اما فرسوده از روزگار است. چهره‌اش خطوطی عمیق دارد؛ هرکدام نشانی از شبی طولانی در سرمای کوهستان یا روزی خسته‌کننده میان خاک و سنگ‌های روستا. او روزهای بسیاری را صرف خشک‌کردن لباس‌های نم‌کشیده‌ی خیمه، ترمیم سوزن‌دوزی چادرش، و مراقبت از فرزندانی کرده است که هیچ‌کدام چیزی به‌نام کودکی واقعی را تجربه نکرده‌اند. زرمینه هر شب پیش از خواب برای کودکانش قصه می‌گوید؛ قصه‌هایی نه برای خواباندن‌شان، بلکه برای آرام کردن دل‌های کوچکی که از صدای زوزه‌ی باد و ترس از ریزش دوباره‌ی زمین بی‌قرارند. دخترک دوساله‌شان، صفیه، چند شب است از شدت سرفه‌های خشک، خواب درست‌وحسابی ندارد. سرفه‌هایش همچون ضربه‌هایی به قلب مادر فرود می‌آید؛ اما در خیمه هیچ دارویی نیست. هر بار که صفیه سینه‌اش را می‌گیرد و با گریه می‌نالد، زرمینه تنها او را در آغوش می‌گیرد و آرام تکانش می‌دهد—شاید صدای ضربان قلب مادر، اندکی آرامش به او ببخشد. خدمات صحی در این منطقه تقریباً وجود خارجی ندارد. مرکز صحی‌ای که در گذشته دست‌کم چند کارمند داشت، اکنون یا بر اثر زلزله تخریب شده، یا امکاناتش چنان محدود شده که مراجعه به آن بی‌فایده به نظر می‌رسد. با این حال، عبدالکریم چند بار تلاش کرده صفیه را به آن‌جا ببرد، اما مسیر طولانی و نبود وسایط نقلیه باعث می‌شود این سفر برای کودکی بیمار، خطرناک‌تر از ماندن در خیمه باشد. دیگر کودکان خانواده نیز هرچند از نظر ظاهری سالم‌اند، اما نشانه‌های واضحی از سردی و ضعف در بدن‌شان دیده می‌شود؛ سردی‌ای که از نبود بخاری، نداشتن لباس گرم، و کمبود غذای مناسب سرچشمه می‌گیرد. کودکان در طول روز اطراف خیمه بازی می‌کنند، اما بازی‌شان بیشتر راهی برای فرار از واقعیتی‌ست که هیچ کودکی نباید تجربه کند، تا نشانه‌ای از شادی و تفریح. آن‌ها با سنگ‌ها، تکه‌های چوب و پارچه‌های پاره، خود را سرگرم می‌سازند. گاهی خاک‌ریزی بزرگ را خانه‌ی خیالی خود می‌نامند یا چوبی شکسته را به‌جای اسباب‌بازی در دست می‌گیرند. اما همین که باد تندی بوزد یا صدای خفیفی از ریزش کوه به گوش برسد، همه با ترس به سوی خیمه می‌دوند و در آغوش مادر پناه می‌گیرند؛ گویی زخم عمیق روز زلزله هنوز از دل‌های کوچک‌شان بیرون نرفته است. این خانواده خاطرات زیادی از روز زلزله دارد؛ خاطراتی که با هر لرزش کوچک زمین یا صدای سنگی که از بالای کوه می‌افتد، دوباره در ذهن‌شان زنده می‌شود. آن روز، زمین چنان شدید لرزید که محمدامین، پسر ده‌ساله‌ی خانواده، فکر کرد دنیا به پایان رسیده است. او هنوز حاضر نیست با صدای بلند درباره آن روز صحبت کند و وقتی مادرش چیزی می‌پرسد، تنها لبخندی تلخ می‌زند و نگاهش را به زمین می‌دوزد. اما شب‌ها در خواب می‌لرزد، ناگهان بیدار می‌شود و زیر لب می‌گوید: «خانه می‌ریزد… مادر، خانه می‌ریزد…» زرمینه او را در آغوش می‌گیرد و با آرامش می‌گوید: «نه بچیم، خانه‌مان دیگر ریخته… چیزی برای ریختن نمانده.» اما این جمله، هرچند برای آرام کردنش گفته می‌شود، بیشتر از آن‌که امیدبخش باشد، واقعیت تلخی را یادآوری می‌کند؛ واقعیتی که در آن خانواده‌ای بدون سقف، بدون دیوار و بی‌هیچ سرپناهی، در برابر زمستانی ایستاده‌اند که بی‌رحمی‌اش در کنر زبانزد است. عبدالکریم و زرمینه هر دو امیدوار بودند که با آغاز زمستان، دولت یا نهادهای کمک‌رسان خانه‌های موقت یا حداقل وسایل ضروری را توزیع کنند؛ اما تا امروز تنها چیزی که دریافت کرده‌اند همان خیمه و چند کمپل نازک است که حتی توان گرم نگه‌داشتن یک کودک را هم ندارد. عبدالکریم می‌گوید چندین بار مسئولان منطقه را دیده است؛ کسانی که عکس می‌گرفتند، وضعیت مردم را یادداشت می‌کردند و وعده می‌دادند کمک‌ها به‌زودی خواهد رسید. اما حالا که هفته‌ها گذشته، هیچ کمک قابل‌توجهی نرسیده و خانواده عبدالکریم، مانند بسیاری از خانواده‌های دیگر، در میان این خیمه‌های بی‌پناه رها شده‌اند. باران که می‌بارد، شرایط چند برابر سخت‌تر می‌شود. سقف خیمه در چند نقطه سوراخ شده و عبدالکریم با تکه‌های پلاستیک تلاش می‌کند جلوی چکیدن آب را بگیرد، اما هر بار که باران شدیدتر می‌شود، آب از گوشه و کنار وارد خیمه می‌شود و لباس‌ها و بسترشان را خیس می‌کند. زرمینه هر روز مجبور است کمپل‌ها را بیرون بیاورد و زیر آفتاب پهن کند، اما در روزهای ابری همه چیز نم‌دار باقی می‌ماند. شب‌هایی که باران و باد هم‌زمان می‌وزند، خیمه چنان تکان می‌خورد که گویی هر لحظه می‌خواهد کنده شود. کودکان از ترس نزدیک مادر جمع می‌شوند و عبدالکریم با دستانش ستون وسط خیمه را محکم نگه می‌دارد، شاید کمی از خطر بکاهد. در چنین روزهایی، هیچ‌کس از آن‌ها نمی‌پرسد شام چه خورده‌اند. حقیقت این است که بعضی شب‌ها اصلاً چیزی برای خوردن ندارند، جز نان خشک یا چای کم‌رنگ. زرمینه با دقت غذا را میان کودکان تقسیم می‌کند و خودش آخر از همه می‌خورد، یا گاهی اصلاً نمی‌خورد تا کودکان دست‌کم سیر بخوابند؛ هرچند خواب در چنین سرمایی معنای چندانی ندارد. با وجود تمام این سختی‌ها، عبدالکریم هنوز امیدوار است صدایشان به جایی برسد. او از هر راه ممکن تلاش کرده پیامشان را به نهادهای کمک‌رسان برساند؛ گاهی از طریق مردم محل، گاهی با کمک یک خبرنگار سرزده، و گاهی با درخواست مستقیم از مسئولان محلی. بارها گفته است: «ما چیز زیادی نمی‌خواهیم؛ فقط یک خانه موقت، یک بخاری و کمی دارو می‌خواهیم تا این کودکان زنده بمانند.» اما در سکوت سنگین کوهستان، این صداها کمتر شنیده می‌شوند. زمستان کنر نه تنها سرد، بلکه طولانی و نفس‌گیر است. هر روز که می‌گذرد، نگرانی خانواده‌های بی‌سرپناه بیشتر می‌شود. عبدالکریم با نگاهی به قله‌های سفیدپوش می‌گوید: «اگر برف‌ها شروع شود، خدا می‌داند چه خواهد شد.» او خوب می‌داند که خیمه نازک‌شان حتی در برابر بادهای عادی تاب نمی‌آورد، چه برسد به برف‌های سنگین و رطوبت‌دار. همچنین می‌داند اگر صفیه و دیگر کودکان در این شرایط بدتر بیمار شوند، تقریباً هیچ فرصتی برای رسیدگی به آنها وجود نخواهد داشت. در این روزهای سخت، خانواده عبدالکریم تنها یک درخواست دارند؛ اینکه دولت، نهادهای بشردوستانه و هر کسی که توان کمک دارد، صدایشان را بشنود. این خانواده نه به دنبال زندگی مجلل است و نه کمک‌های بی‌پایان؛ فقط می‌خواهند زنده بمانند، زمستان را پشت سر بگذارند و کودکانشان شب را بدون لرزش بدن و ترس از فرو ریختن خیمه به صبح برسانند. و در پایان، وقتی آفتاب کنر در یک عصر سرد بر فراز کوه‌ها غروب می‌کند، خیمه کوچک آن‌ها هنوز در میان باد می‌لرزد؛ اما امیدی که در دل‌شان روشن مانده، هرچند کوچک و خاموش، هنوز پابرجاست. شاید فردا کسی بیاید… شاید فردا کمکی برسد… شاید فردا در این سکوت کوهستانی، صدای این خانواده شنیده شود و دستی یاری‌شان کند… پیش از آن‌که زمستان بی‌رحم، آخرین رشته‌های مقاومت‌شان را قطع کند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 60 بازدید

برنامه جهانی غذا (WFP) در تازه‌ترین مورد هشدار داده است که وضعیت گرسنگی و سوءتغذیه در افغانستان رو به وخامت است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کم‌بود بودجه مانع رسیدن کمک‌های غذایی به همه افراد نیازمند در سراسر افغانستان شده است. برنامه جهانی غذا در ادامه تاکید کرده است که اکنون می‌تواند تنها بخشی از نیازمندان را پوشش دهد. در اعلامیه آمده است که مردم افغانستان نیازمند حمایت فوری و اضطراری قبل از آغاز زمستان است تا کودکان و خانواده‌های افغانستان از خطر گرسنگی شدید در امان بمانند. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ کمک‌های بشردوستانه‌ سازمان ملل متحد نیز اعلام کرده است که افغانستان با یکی از بدترین بحران‌های گرسنگی در جهان روبرو است. این نهاد افزوده است که ۹.۵ میلیون تن در افغانستان با ناامنی شدید غذایی مواجه هستند و از هر پنج تن، یک تن نمی‌داند وعده بعدی غذایش از کجا تأمین خواهد شد. همچنین موسسه بین‌المللی «ورلد ویژن» قبلاً هشدار داده بود که خشکسالی بی‌وقفه در افغانستان باعث افزایش قیمت مواد غذایی در این کشور شده و حدود ۹.۵ میلیون افغانستانی با ناامنی شدید غذایی مواجه هستند. این موسسه با نشر اعلامیه‌ای گفته بود که شمار زیادی از خانواده‌ها مجبور شدند وعده‌های غذایی خود را حذف کنند. این نهاد داستان عبدل را که پدر دوازده فرزند است، روایت کرده که زندگی او و خانواده‌اش تحت تاثیر خشکسالی قرار گرفته است.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 313 بازدید

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهند‌گان اعلام کرده است که در سال جاری میلادی، ۲.۳ میلیون مهاجر اهل افغانستان از ایران و پاکستان اخراج شده‌اند و به حمایت فوری نیاز دارند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای بار دیگر تاکید کرده است که جهان نمی‌تواند در شرایط کنونی از افغانستان روی بگرداند و بسیاری از این افراد تحت شرایط دشوار به کشوری بازگشته‌اند که آماده پذیرش آنان نیست. همچنین از این، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده بودند که مهاجران به کشوری بازمی‌گردند که نقض حقوق بشر در آن جریان دارد. این در حالی است که دولت پاکستان اول سپتامبر سال جاری را مهلت اخراج بیش از یک میلیون پناهجوی افغانستانی تعیین کرده است که کارت‌های اقامت موقت‌شان باطل شده است. در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏تا اکنون درباره تمدید یا عدم تمدید آن تصمیم نگرفته است.‏ در کنار آن، باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون بیش از یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ بود که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارائه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. نهادهای امدادرسان همواره هشدار داده‌اند که بازگشت‌کنندگان با مشکلاتی چون نبود سرپناه، کار، فقر و محدودیت‌های آموزشی و فردی مواجه خواهند شد.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 243 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که از هر پنج تن در افغانستان یک تن گرسنه است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هزاران خانواده در افغانستان روزانه مجبور به بازگشت از ایران به افغانستان می‌شوند. برنامه جهانی غذا تاکید کرده است که در مرزها کمک‌های اضطراری ارائه می‌کند. این سازمان در ادامه افزوده است که برای ادامه حمایت به ۲۵ میلیون دالر نیاز اساسی دارد. این در حالی است که خبرگزاری باختر تحت کنترول حکومت سرپرست گزارش داده است که هزاران مهاجر اهل افغانستان روزانه از ایران به افغانستان برگشته‌اند. گفتنی است که اخراج مهاجران اهل افغانستان پس از تحولات اخیر در ایران افزایش یافته است. به تازگی، اندریکا راتواته، معاون نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل متحد در افغانستان و هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه، گفته که افغانستان با یک بحران بشری گسترده‌ای روبرو است.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 256 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که در صورت عدم تامین مالی از سوی آمریکا، میلیون‌ها تن در افغانستان از دریافت کمک‌ها محروم خواهند شد. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که کاهش کمک‌ها باعث بسته شدن بیش از ۴۲۰ مرکز صحی در سراسر افغانستان شده است. همچنین اوچا در ادامه تاکید کرده است که ۲۹۸ مرکز تغذیه در افغانستان نیز مسدود شده‌اند. در گزارش دفتر هماهنگ‌کنند کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل افزوده است که کاهش کمک‌ها باعث توقف پروژه‌های کمک‌رسانی به ارزش ۱۴۵ میلیون دالر شده است. براساس این گزارش، ۱۳ پروژه‌ آب، بهداشت و نظافت نیز به دلیل کاهش بودجه به حالت تعلیق درآمده‌اند. این سازمان در ادامه گفته است که تا پایان ماه مارچ ۲۰۲۵ میلادی، به ۷.۶ میلیون تن کمک شده، در حالی‌که در زمان مشابه در سال گذشته این رقم ۹.۴ میلیون تن بوده است. وزارت امور خارجه‌ی آمریکا کمک‌های بشردوستانه به افغانستان را به دلیل دخالت حکومت سرپرست متوقف کرده است. قابل ذکر است که با قطع کمک‌های بشردوستانه آمریکا به افغانستان، نهادهای امدادرسان با چالش‌های مالی روبرو شده‌اند. همچنین بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در سال جاری میلادی ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و ۱۶.۸ میلیون نفر آنان برای دریافت کمک در اولویت قرار گرفته‌اند. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد برای کمک به این افراد ۲.۴۲ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده است. این در حالی است که کمک‌های بشری به افغانستان به شدت کاهش و در کنار آن ده‌ها موسسه بشری فعالیتش را در افغانستان متوقف کرده‌اند. همچنین برنامه جهانی غذا می‌گوید که در سال گذشته غذای اضطراری و پول نقد را برای نزدیک به ۱۲ میلیون نفر در افغانستان فراهم کرده است و کمک به زنان و دخترانی را که با «گرسنگی شدید» روبرو هستند در اولویت قرار داده است.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 245 بازدید

برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که افغانستان در سال گذشته میلادی در میان ۹ کشور، پس از سودان بلندترین آمار افراد در «در سطح اضطراری ناامنی غذایی» را در جهان داشته است. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۳۱ ثور) با نشر اعلامیه‌ای حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در سال گذشته میلادی، ۳.۶ میلیون تن در سطح اضطراری ناامنی غذایی در کشور قرار داشتند. برنامه جهانی غذا با کاهش چشم‌گیر بودجه کمک‌های بشردوستانه، از «وضعیت وخیم» بشردوستانه در سال پیش‌رو در افغانستان نیز هشدار داده است. این سازمان در گزارش پیشین خود گفت که ۳ میلیون تن در تابستان پیش‌رو در کشور، به کمک‌های نجات‌بخش غذایی نیاز دارند. برنامه جهانی غذا هشدار داده بود که به دلیل کمبود بودجه، از این میان تنها می‌تواند به یک میلیون تن کمک کند تا از «گرسنگی فاجعه‌بار» نجات یابند. پس از برگشت حاکمیت دوباره‌ی حکومت سرپرست، سازمان ملل بارها در گزارش‌هایش وضعیت بشردوستانه کشور را بحرانی توصیف کرده که از این میان چندین میلیون تن در شرایط «ناامنی حاد غذایی» به سر می‌برند. براساس گزارش‌ها، در سال جاری میلادی، حدود ۲۳ میلیون نفر در کشور نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند. اوچا یا دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد پیش از این گفته بود که با قطع کمک‌های جهانی ایالات متحده، بودجه مورد نیاز کمک‌های بشردوستانه به افغانستان در سال جاری به گونه بی‌پیشینه‌ در بیست سال گذشته، کاهش یافته است.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 410 بازدید

میهیونگ پارک، رییس سازمان بین‌المللی مهاجرت برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که نیمی از جمعیت این کشور برای زنده‌ماندن به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌ هستند. رییس سازمان بین‌المللی مهاجرت این اظهارات را در «چهارمین مجمع بشردوستانه اتحادیه اروپا» در بروکسل مطرح کرده و بر حفاظت و ارائه خدمات حیاتی در مرزها و گذرگاه‌های افغانستان تاکید کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است که بازگشت‌های اجباری مداوم مهاجران اهل افغانستان از ایران و پاکستان، باعث افزایش مشکلات برای خانواده‌ها و جوامعی می‌شود که نیمی از جمعیت کشور برای زنده‌ماندن به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند. قابل ذکر است که چهارمین مجمع بشردوستانه یا «فورم بشردوستانه اروپا» (EHF) سال ۲۰۲۵ این اتحادیه در مورد افغانستان روز دوشنبه آغاز شده و امروز نیز ادامه دارد. براساس معلومات موجود، «علل ریشه‌ای بحران افغانستان و تقویت همکاری‌های منطقه‌ای برای راه‌حل‌های نوآورانه و پایدار» محور اصلی این نشست است. این نشست به میزبانی مشترک کمیسیون اروپا و پولند که ریاست دوره‌ای شورای اتحادیه اروپا را برعهده دارد، در شهر بروکسل، پایتخت بلجیم، برگزار می‌شود. قابل ذکر است که با قطع کمک‌های بشردوستانه آمریکا به افغانستان، نهادهای امدادرسان با چالش‌های مالی روبرو شده‌اند. همچنین بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در سال جاری میلادی ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و ۱۶.۸ میلیون نفر آنان برای دریافت کمک در اولویت قرار گرفته‌اند. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد برای کمک به این افراد ۲.۴۲ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده است. این در حالی است که کمک‌های بشری به افغانستان به شدت کاهش و در کنار آن ده‌ها موسسه بشری فعالیتش را در افغانستان متوقف کرده‌اند. همچنین برنامه جهانی غذا می‌گوید که در سال گذشته غذای اضطراری و پول نقد را برای نزدیک به ۱۲ میلیون نفر در افغانستان فراهم کرده است و کمک به زنان و دخترانی را که با «گرسنگی شدید» روبرو هستند در اولویت قرار داده است.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 250 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ۸۸ درصد از بودجه مورد نیاز برای پاسخ به نیازمندان در افغانستان در سال ۲۰۲۵ میلادی هنوز تامین نشده است. این دفتر امروز (سه‌شنبه، ۳۰ ثور) با نشر گزارشی گفته است که در دو ماه نخست سال ۲۰۲۵ میلادی به هفت میلیون تن کمک غذایی ارائه شده است. در گزارش آمده است که تا اکنون تنها ۱۲ درصد از بودجه مورد نیاز تامین شده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد تاکید کرده است که تأثیر قطع کمک‌های مالی آمریکا که در ماه جنوری اعلام شد، هنوز به‌طور کامل در گزارش‌های مالی منعکس نشده است. قطع این کمک‌ها باعث توقف فعالیت چندین نهاد در افغانستان شده است. بر پایه گزارش اوچا، دست‌کم فعالیت ۴۰۰ مرکز صحی در پی این کاهش بودجه متوقف شده است. اوچا شمار افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در سال ۲۰۲۵ میلادی را حدود ۲۲ میلیون تن اعلام کرده بود. همچنین در گزارش آمده است که در ماه‌های جنوری و فبروری سال ۲۰۲۵ میلادی تا ۵۰۰ هزار نفر سه نوع مختلف از حمایت‌ها را دریافت کرده‌اند. به گفته‌ی اوچا، ۸۹ درصد این حمایت‌ها، کمک‌های غذایی بوده‌اند. به گفته‌ی سازمان ملل، این کمک‌ها با ترکیب منابع مالی جدید به ارزش ۲۹۶ میلیون دالر و منابع مالی منتقل‌شده از سال ۲۰۲۴ تامین شده است. اوچا تاکید کرده که نیازهای بشردوستانه در افغانستان همچنان پا برجا، و اوضاع عملیاتی «پیچیده» است. در این گزارش آمده است: «توان جامعه بشردوستانه برای باقی‌ماندن و ارائه کمک‌های نجات‌بخش بستگی به تامین منابع مالی کافی و وجود نظام‌های مالی توانمند، توانمندسازی کارکنان امدادی و رعایت اصول پاسخگویی بشردوستانه دارد.» براساس این گزارش در فبروری ۲۰۲۵ میلادی، نهاد خوشه سرپناه اضطراری، با همکاری بیش از ۱۵ نهاد، به بیش از ۱۴ هزار ۴۸۲ نفر از آسیب‌دیدگان زمستان و سیلاب‌ها در افغانستان کمک‌رسانی کرده است. اوچا نوشته است که این کمک‌ها شامل سرپناه اضطراری، وسایل گرمایشی و لباس زمستانی بود که نزدیک به سه هزار و ۵۹۷ زن را نیز تحت پوشش قرار داد.

ادامه مطلب