برچسب: فقر و بیکاری

2 روز قبل - 112 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که چالش‌ها در مکاتب ابتدایی افغانستان همچنان پابرجا هستند و بسیاری از پسران به دلیل فقر ترک تحصیل می‌کنند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است: «آخرین تحلیل ما پیشرفت اندکی را در آموزش ابتدایی افغانستان نشان می‌دهد، اما چالش‌ها همچنان پابرجا هستند. بسیاری از پسران به دلیل فقر ترک تحصیل می‌کنند و وضعیت دختران نیز شکننده است.» در بخشی از اعلامیه‌ آمده است که ۲.۱۳ میلیون کودک در افغانستان هنوز به مکتب نمی‌روند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که سرمایه‌گذاری مداوم در آموزش افغانستان بسیار مهم است. همچنین یونیسف در گزارشی مشترک با یونسکو اعلام کرد که بررسی‌های آن‌ها نشان می‌دهد که آموزش در مقطع متوسطه هم‌ برای دختران و‌ هم پسران دچار بحران است و آن را معضل عمیق «یاد نگرفتن در مکتب» توصیف کرده است. یونیسف این وضعیت را پیامد سیاست‌های ضعیف و محدودکننده حکومت سرپرست در نظام آموزشی دانسته است. یونیسف و یونسکو از مقامات حکومت فعلی خواسته‌‌اند که ممنوعیت آموزش متوسطه و عالی دختران و زنان را فوراً لغو کنند. در گزارش پیش‌بینی شده است که اگر این ممنوعیت ادامه پیدا کند تا سال ۲۰۳۰ میلادی، نزدیک به چهار میلیون دختر از آموزش متوسطه محروم خواهند شد. در گزارش آمده است که امر پیامدهای عمیقی برای آینده کشور خواهد داشت.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 118 بازدید

در حاشیه‌ی شهر هرات، در کوچه‌ای که دیوارهای کاه‌گلی‌اش هنوز خاطرات بازی‌های کودکانه را در خود نگه داشته بود، مردی زندگی می‌کرد به نام عبدالودود. مردی خاموش، با چشمانی خاکستری و صورتی که به‌جای لبخند، سایه‌ی درد و شکست بر آن نشسته بود. کسی دقیق نمی‌دانست چه بر سرش آمده، اما هر کسی که از کنارش می‌گذشت، اندوه را در نگاهش می‌دید؛ اندوهی سنگین، فروخورده، بی‌صدا. او همان مردی بود که روزی خانه داشت و دکان؛ صدای خنده‌ی دخترانش در حویلی می‌پیچید و نان شب را با غرور از دکان کوچک کفاشی‌اش به خانه می‌آورد. اما روزگار، گاهی بی‌رحم‌تر از جنگ می‌شود — وقتی بیکار می‌مانی، وقتی صدای دَین‌داران دروازه‌ات را بلرزاند، وقتی نگاه همسرت و فرزندانت پر می‌شود از پرسش‌هایی که پاسخی برای‌شان نداری... و تو، که مردی، پدر خانه‌ای، جز شرم و سکوت، چیزی برای گفتن نداری. لرزش دست‌هایش را در جیب پنهان می‌کرد. کرونا، جنگ، ناامنی... همه دست به دست هم دادند تا حتی لقمه‌ای نان هم باقی نماند. عبدالودود هر روز از خانه بیرون می‌رفت، کوچه به کوچه، سراغ کار می‌گرفت؛ اما کاری نبود. تنها چیزی که می‌یافت، نگاه‌های پر از ترحم و تحقیر مردم بود. شب‌ها بازمی‌گشت، نگاهش را به آسمان می‌دوخت، و به چشمان دخترانش که منتظر لقمه‌ای نان بودند، با بغض می‌گفت: «خدا مهربان است.» اما مهربانی خدا هم گاهی دیر می‌رسد... شبی، بعد از نماز شام، وقتی چراغ خانه خاموش بود و دخترهایش در خواب بودند، رو به همسرش، زرغونه، آرام گفت: — «می‌روم ایران... شاید کاری پیدا کنم، شاید نانی.» زرغونه خاموش ماند. فقط با چشمانی پُر اشک نگاهش کرد. نه سؤال کرد، نه التماس… چون می‌دانست مردش دیگر طاقت ندارد. می‌دانست غرورش دارد زیر بار زندگی له می‌شود. می‌دانست وقتی مرد خانه تصمیم رفتن می‌گیرد، یعنی تهِ دیگِ امید خشکیده است. صبح زود، بی‌هیچ وداعی، بی‌هیچ سروصدا، عبدالودود راهی شد. از نیمروز، همراه قاچاق‌برانی که وعده‌های رنگین می‌دادند، به راه افتاد. شب‌ها در بیابان می‌خوابیدند، روزها از کوه و خار می‌گذشتند؛ با ترس از پولیس، با ترس از مرگ، با امیدی لنگ. اما هنوز به مرز ایران نرسیده بودند که طوفان بدبختی بر سرش آوار شد. در منطقه‌ای دورافتاده در خاک پاکستان، موتر حامل‌شان توسط مردان مسلح متوقف شد. چهره‌ها پوشیده، تفنگ در دست، تهدید در صدا. همه را به زور بردند به خانه‌ای ویرانه، جایی در حاشیه‌ی بیابان. دست و چشم عبدالودود را بستند. روزها گذشت… صدای فریاد دیگران را می‌شنید. بوی خون، بوی ترس، بوی مرگ. از او *پنجاه‌هزار دالر* خواستند. پنجاه‌هزار؟ برای مردی که کفش‌هایش پاره بود؟ وقتی شنید، بی‌هوش شد. آدم‌ربا گفت: «اگر پول نیاید، جنازه‌اش می‌آید.» و آن‌جا، در حویلی‌ای که سکوتش حالا مثل گورستان سنگین بود، زنی بی‌کس، با چادری سفید، افتاد دنبال پول. رفت به خانه‌ی پدرش. جوابی نبود. به مسجد، به مکتب، به اقارب، به هر دری که روزی امیدی در آن بود، سر زد. اما اینجا افغانستان بود، نه کسی نان داشت، نه کسی پول. در نهایت، کلید خانه را برداشت و به بنگاه سپرد. خانه‌ی کوچک‌شان را فروخت... خانه‌ای که با هزار امید و آرزو ساخته بودند؛ خانه‌ای که دیوارهایش هنوز صدای خنده‌ی کودکان را در خود داشت. اما حتی با فروش خانه هم، پول کافی نشد. و آن‌گاه، لحظه‌ای رسید که تصمیمی گرفته شد؛ تصمیمی که هیچ مادری نباید بگیرد: مریم، دختر شانزده‌ساله‌شان، باید شوهر می‌کرد. به مردی چهل‌ساله، فقط چون پول داشت. مریم گریه می‌کرد، می‌لرزید، با صدایی بریده می‌گفت: «مادر جان، مه نمی‌توانم… مه نمی‌توانم…» اما زرغونه، با دلی شکسته، موهای دخترش را شانه زد و آرام گفت: «پدرت اسیر است... یا تو، یا کفن‌اش.» پول تهیه شد. و آدم‌ربایان، پس از نود شب و روز سیاهی، شکنجه و بی‌خبری، عبدالودود را آزاد کردند. اما وقتی برگشت، دیگر آن مرد سابق نبود. با پاهایی لاغر، ریشی ژولیده، چشمانی بی‌نور. خانه‌اش فروخته شده بود. دخترش را ندید. فقط همسرش، آهسته گفت: «برای زنده ماندنت، همه‌چیز را دادیم...» عبدالودود چیزی نگفت. فقط کنار دیوار حویلی نشست، سرش را پایین انداخت و آن‌چنان گریست که گویی جانش از چشم‌هایش بیرون آمد. از آن شب به بعد، دیگر هیچ‌گاه همان مرد نشد. دیگر به مسجد نرفت. به بازار هم نه. روزها در کوچه‌ها پرسه می‌زد، شب‌ها با خودش حرف می‌زد. گاهی نام مریم را صدا می‌زد، گاهی با دیوارهای خانه‌ی قدیم نجوا می‌کرد. مردم اول می‌گفتند: چون اختطاف شده بود، عقلش پریده. اما کم‌کم به سایه‌ی بی‌صدایش عادت کردند. هیچ‌کس نپرسید: «در این وطن، چرا باید برای یک لقمه نان، همه‌چیزت را بدهی؟» تنها شب، دردش را می‌فهمید. تنها دیوارهای کاه‌گلی، که هنوز صدایش را به خاطر داشتند. و عبدالودود، هر شب، پیش از خواب، زیر لب می‌گفت: «خدایا... من فقط نان می‌خواستم... نان... نه این‌همه خاکستر.» نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


7 روز قبل - 70 بازدید

شبکه خبری اسکای‌نیوز با نشر گزارشی گفته است که طی سه ماه گذشته، به‌طور میانگین هر ۷۲ ساعت یک کودک در شفاخانه ولایتی بدخشان جان باخته است و این آمار نسبت به مدت مشابه سال گذشته، افزایش ۵۰ درصدی را نشان می‌دهد. اسکای‌نیوز با نشر گزارش گفته است که گزارش‌ها میدانی نشان می‌دهد، کودکان دچار سوءتغذیه شدید، بسیاری به‌صورت دو نفره در یک تخت بستری هستند و برخی تنها با دستگاه اکسیژن زنده مانده‌اند. در بخشی از گزارش آمده است که بیش از ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار زن و کودک در افغانستان به درمان فوری سوءتغذیه نیاز دارند و ۹۰ درصد کودکان زیر پنج سال در فقر غذایی مطلق زندگی می‌کنند. به دلیل قطع شدن کمک‌های بشردوستانه بسیاری از مراکز صحی در مناطق محروم افغانستان بسته شده‌اند. برخی خانواده‌ها به اسکای‌نیوز گفته‌اند که ۱۳ ساعت راه طی کرده‌اند تا به بتوانند کودکان بیمار خود را به شفاخانه ولایتی بدخشان برسند. شماری از مادرانی که به شفاخانه ولایتی بدخشان مراجعه کرده‌اند گفته‌اند فرزندان قبلی‌شان را بر اثر سوءتغذیه از دست داده‌اند. در ادامه آمده است که کاهش چشم‌گیر کمک‌های بشردوستانه، به‌ویژه پس از قطع کمک‌های مالی ایالات متحده، در کنار محدودیت شدید حکومت فعلی علیه آموزش و اشتغال زنان، از دلایل اصلی تشدید این بحران عنوان شده است. بسیاری از مادران در مناطق محروم به دلیل ممنوعیت کار، توانایی تأمین غذای کافی برای فرزندان خود را ندارند. همچنین کارکنان درمانی و پروژه‌های محلی تحت حمایت صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل هشدار می‌دهند که بدون بازگشت کمک‌های بین‌المللی، شمار قربانیان افزایش خواهد یافت. داکتران در شفاخانه دولتی بدخشان هشدار داده‌اند که شمار مرگ‌ومیر کودکان در حال افزایش است. دنیل تیمه، سخنگوی یونیسف گفته است: «وضعیت تغذیه کودکان در افغانستان بسیار وخیم است. بیش از ۳.۵ میلیون کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه حاد هستند، از جمله ۱.۴ میلیون تن که به‌طور تهدیدکننده‌ای لاغر هستند.» پیش از این، نهادهای سازمان ملل اعلام کرده بودند که بدخشان بیش‌ترین تعداد مبتلایان به سوءتغذیه را در میان ولایت‌های افغانستان دارد.

ادامه مطلب


7 روز قبل - 89 بازدید

ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت پنجشیر درتازه‌ترین مورد از ثبت حدود شش هزار کودک و زن باردار مبتلا به سوءتغذیه در این ولایت خبر داده است. اين ریاست روز (سه‌شنبه، ۱۵ میزان) با نشر خبرنامه‌ای گفته‌ است که طی شش ماه نخست سال جاری خورشیدی در ولایت پنجشیر ۵ هزار و ۹۲۵ کودک، زن و زن باردار به سوءتغذیه مبتلا شده‌اند. خبرنامه به نقل از داکتر حجت‌الله محمدی، رییس صحت عامه‌ی حکومت سرپرست در پنجشیر نوشته است که از این میان، ۴ هزار و ۲۴۴ کودک و یک هزار و ۶۸۱ زن باردار به سوءتغذیه مبتلا هستند. آقای محمدی در ادامه تاکید کرده است که کودکان به سوءتغذیه شدید و متوسط مبتلا شده‌اند. رییس صحت عامه‌ی ولایت پنجشیر در ادامه افزوده است که حدود ۳ هزار و ۶۳۹ کودک مبتلا به سوءتغذیه تداوی شده و بقیه‌ی آن‌ها در حال درمان می‌باشند و زنان باردار مبتلا به سوءتغذیه نیز تحت مراقبت‌های بهداشتی قرار دارند. با این وجود، چندی پیش سازمان جهانی غذای سازمان ملل در افغانستان اعلام کرده بود که حدود ۴.۷ میلیون زن و کودک در افغانستان مبتلا به سوءتغذیه هستند. برنامه جهانی غذا تاکید کرده بود که ۹.۵ میلیون نفر در افغانستان به‌شدت دچار ناامنی غذایی هستند. همچنین سازمان‌های بین‌المللی بارها هشدار داده‌اند که افغانستان با بحران سوءتغذیه‌ی فزاینده، دست و پنجه نرم می‌کند. نگرانی از مرگ‌ومیر کودکان و زنان به‌دلیل سوءتغذیه در حالی مطرح می‌شود که با روی‌کارآمدن مجدد حکومت سرپرست در افغانستان، بخشی از کادر صحی کشور را ترک کرده‌اند و این موضوع سکتور صحت را به چالش جدی مواجه کرده است. از سویی هم، حکومت فعلی با اعمال محدودیت بر روند آموزش و کار زنان و دختران باعث شده‌ است که جامعه‌ی جهانی سطح کمک‌های خود را به افغانستان کاهش دهد.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 84 بازدید

نهاد بین‌المللی ویژن درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که کاهش کمک‌های بشردوستانه در افغانستان، هزاران خانواده را در وضعیت بحرانی قرار داده و کودکان را میان گرسنگی و کار شاقه گرفتار کرده است. این نهاد (دوشنبه‌شب، ۱۴ میزان) با نشر گزارشی گفته است که در ولایت بادغیس، زنان بی‌سرپرست با کودکان‌شان ساعت‌ها در صف‌های طولانی منتظر دریافت کمک‌های غذایی و نقدی‌ نهادهای بین‌المللی و موسسات هستند. در ادامه آمده است که در چارچوب این کمک‌ها، خانواده‌ها از برنامه جهانی غذا ماهانه دو هزار و ۹۰۰ افغانی پول نقد، ۱.۵ کیلوگرام مکمل غذایی برای کودکان زیر پنج سال و سه کیلوگرام غله تقویت‌شده برای زنان باردار یا شیرده دریافت می‌کنند. برنامه جهانی غذا با نشر آمارهای گفته است که هشت خانواده از هر ده خانواده در افغانستان توان تهیه یک رژیم غذایی حداقل مغذی را ندارند و سه خانواده از هر چهار خانواده برای خرید مواد اولیه غذایی ناچار به قرض گرفتن‌اند. نهاد بین‌المللی ویژن گفته است که در میان آسیب‌پذیرترین قشرها، خانواده‌هایی قرار دارند که سرپرست آن‌ها زن است. بربنیاد گزارش این سازمان، دو سوم این خانواده‌ها حتا توان خرید ابتدایی‌ترین مواد خوراکی را از دست داده‌اند. این نهاد هشدار داده است که با کاهش منابع مالی سازمان‌های امدادرسان، شمار بیش‌تری از کودکان به کارهای شاقه روی آورده‌اند تا بتوانند غذای خانواده‌های‌شان را تامین کنند. براساس گزارش‌ها در سال ۲۰۲۵ میلادی، ۱.۵ ميليون کودک خردسال در افغانستان دچار لاغرى شديد هستند که ۱.۴ ميليون تن آنان در معرض خطر بلند مرگ‌ومير قرار دارند و ۸۵درصد آن‌ها کودکان كمتر از دو سال هستند. یونیسف می‌گیود که بيشتر از ٣٣ درصد کودکانی که در فقر شدید غذایی گیر مانده‌، در خطر قد كوتاهى و تاخير در رشد قرار دارند. همچنین صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در بخشی از اعلامیه‌اش گفته است که افغانستان در مقام چهارم كشورهایی قرار دارد كه با بيشترين ميزان فقر شديد  غذایی کودکان روبرو هستند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 104 بازدید

برنامه جهانی غذا (WFP) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زلزله‌های اخیر در افغانستان بحران امنیت غذایی و تغذیه‌ای را در سراسر کشور تشدید کرده‌ است. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۱۰ میزان) با نشر گزارشی گفته است که بیش از ۹ میلیون تن، با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند و سوءتغذیه شدید میان کودکان و مادران به بالاترین حد ثبت شده رسیده است. در بخشی از گزارش برنامه جهانی غذا آمده است که شرق افغانستان، به‌ویژه ولایت‌های کنر و ننگرهار که بیش‌ترین آسیب را از رویدادهای طبیعی دیده‌اند، پیش از زلزله نیز با سطوح بحرانی سوءتغذیه مواجه بودند و اکنون وضعیت وخیم‌تر شده است. در ادامه آمده است که بازگشت خانواده‌های اخراج شده از پاکستان، فشار بر منابع محدود بشردوستانه را افزایش داده است. این سازمان اعلام کرده است که تا اکنون به بیش از ۵۸ هزار تن در ولایت‌های کنر، ننگرهار و لغمان کمک غذایی اضطراری ارایه شده است. همچنین برنامه جهانی غذا در بخشی از گزارشش هشدار داده است که مناطق آسیب‌دیده کوهستانی و دورافتاده با ناهمواری زمین، جاده‌های ضعیف و ضعف پوشش تلفن، همچنان به شدت از دسترسی به کمک‌ها محروم هستند. علاوه بر این، کمبود بودجه باعث شده حمایت‌ها به کمتر از یک میلیون تن در ماه محدود شود و کسر بودجه کل برنامه جهانی غذا برای شش ماه آینده حدود ۶۲۲ میلیون دالر اعلام شده است. بر اساس گزارش سازمان ملل، پس از حاکمیت حکومت فعلی، وضعیت اقتصادی در افغانستان وخیم‌تر شده است. به گفته‌ی صندوق کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل برای افغانستان، محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان بر اقتصاد این کشور تاثیر گذاشته است. در گزارش آمده که نیمی از جمعیت افغانستان برای ادامه‌ی زندگی به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند که بیش‌تر این نیازمندان زنان و کودکان اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 138 بازدید

محمد صادق معتمدیان، والی تهران، پایتخت ایران درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مرحله‌ی دوم اخراج مهاجران افغانستان این هفته آغاز می‌شود «تا خیال‌مان از مسأله‌ی اتباع غیرمجاز» راحت شود. خبرگزاری ایسنا گزارش داده است که آقای معتمدیان این اظهارات را در نشست شورای آموزش و پرورش تهران مطرح کرده و گفته است، هیچ کشوری نمی‌پذیرد که «اتباع غیرقانونی» در آن حضور داشته باشد. وی در ادامه تاکید کرده است که تا اکنون یک میلیون و ۴۰۰ هزار مهاجر افغانستانی از ایران اخراج شده‌اند که ۴۵۰ هزار آنان تنها از تهران اخراج شدند. محمدصادق معتمدیان افزوده است که با اخراج مهاجران افغانستانی، بیش از سه هزار صنف درسی در ایران آزاد شده و نرخ اجاره‌ی خانه نیز ۳۰ تا ۳۵ درصد کاهش یافته است. قابل ذکر است که جمهوری اسلامی ایران در سال جاری خورشیدی با باطل کردن «برگه سرشماری» حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی، روند اخراج آنان را آغاز کرده است که تا اکنون بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر از ایران اخراج و وارد افغانستان شده‌اند. اداره کل امور اتباع و مهاجران خارجی وزارت داخله‌ی ایران گفته است که شش میلیون و ۱۰۰ هزار مهاجر افغانستانی در آن کشور حضور دارند که باید بیش از سه میلیون آنان اخراج شوند. این اخراج‌ها در حالی پس از جنگ ایران و اسراییل شدت یافته است که افغانستان با بحران شدید حقوق بشری و انسانی مواجه ا‌ست و بسیاری از اخراج‌شد‌گان، از جمله زنان، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر واقعی نقض حقوق بشر قرار دارند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 152 بازدید

سازمان جهانی غدای سازمان ملل برای افغانستان در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۴.۷ میلیون زن و کودک در این کشور مبتلا به سوءتغذیه هستند و ۹.۵ میلیون نفر دیگر به‌شدت دچار ناامنی غذایی هستند. اين نهاد امروز (دوشنبه، ۳۱ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود با اشاره به زمین‌لرزه‌ی سه هفته‌ پیش در شرق کشور، نوشته است که این رویداد طبیعی، صدها نفر را کشته و هزاران نفر دیگر را زخمی یا تحت‌تاثیر قرار داده است. در ادامه آمده است که این رویداد طبیعی به مجموعه‌ای از بحران‌ها که افغانستان را تحت تاثیر قرار داده است، افزوده و چشم‌انداز نگران‌کننده بشردوستانه را عمیق‌تر کرده است. سازمان جهانی غذا در ادامه تاکید کرده است که دو سوم خانواده‌های تحت سرپرستی زنان، توانایی خرید مواد غذایی اولیه را ندارند و زنان و دختران بیشترین نیاز را به کمک‌های بشردوستانه دارند. این نهاد افزوده است که به دلیل کمبود بودجه، مجبور است پذیرش مادران و کودکان مبتلا به سوءتغذیه را در مراکز تغذیه متوقف کند. سازمان جهانی غذا تاکید کرده است که این نهاد برای رسیدگی به نیازمندان تا فبروری ۲۰۲۶، به ۵۶۸ میلیون دالر به‌صورت فوری نیاز دارد. قابل ذکر است که در حال حاضر افغانستان با بحران سوءتغذیه‌ی فراگیر، بازگشت اجباری مهاجران از پاکستان و ایران، خشکسالی تشدید شده و کاهش شدید کمک‌های بشردوستانه به دلیل محدودیت‌های بودجه، دست و پنجه نرم می‌کند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 96 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که با عمیق‌تر شدن بحران گرسنگی در سراسر افغانستان، نزدیک به پنج میلیون مادر و کودک در این کشور با سوءتغذیه مواجه هستند. رانیا داگاش، دستیار مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا که از یک مرکز صحی در حومه‌ی شهر کابل بازدید کرده و گفته است: «در این‌جا اندکی امید و اندوه فراوان دیده می‌شود. نزدیک به پنج میلیون مادر و کودک امروز در افغانستان دچار سوءتغذیه هستند؛ آماری که پیش‌تر سابقه نداشته است.» وی در ادامه تاکید کرده است که توقف کمک‌های سازمان ملل، خشکسالی شدید و بازگشت حدود دو میلیون مهاجر از عوامل گسترش سوءتغذیه در افغانستان به شمار می‌رود. او با اشاره به بحران بشری حاکم بر افغانستان، افزوده است که برنامه‌ی جهانی غذای برای امدادرسانی به نیازمندترین افراد به بودجه‌ی فوری نیاز دارد. پس از قطع کمک‌های مالی امریکا به افغانستان، برنامه‌ی پاسخ بشردوستانه‌ی سازمان ملل در این کشور با کمبود شدید بودجه مواجه شده است. سازمان ملل متحد اعلام کرده که صدها مرکز صحی، از جمله مراکز ویژه‌ی تغذیه، به دلیل نبود بودجه تعطیل شده‌اند. این در حالی است که بازگشت گسترده‌ی مهاجران از کشورهای همسایه ادامه دارد و افغانستان اخیراً با بحران‌های ویرانگر طبیعی نیز روبرو شده است. همچنین بر بنیاد داده‌های سازمان ملل متحد، نیمی از جمعیت افغانستان برای ادامه‌ی زندگی به کمک‌های انسان‌دوستانه‌ نیاز دارند. در آستانه‌ی زمستان، نگرانی‌ها از تشدید بحران انسانی نیز، در این کشور تشدید شده است.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 128 بازدید

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد(UNHCR)  درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان با یک بحران بزرگ انسانی و آوار‌گی روبرو است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۲۵ سنبله) با نشر گزارشی گفته است که بیش از سه میلیون تن در افغانستان بر اثر درگیری‌ها و بی‌ثباتی‌های اخیر در داخل کشور آواره شده‌ و با آینده نامعلوم روبرو هستند. سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که کمک‌های مالی می‌تواند برای آوارگان داخلی افغانستان کمک‌های نجات‌بخش و حمایت‌های اضطراری فراهم کند. در بخشی از گزارش آمده است که تنها یک فیصد از بودجه کمیساریای عالی پناهندگان از طرف سازمان ملل تأمین می‌شود. همچنین کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در بخشی از گزارش خود از نهادهای حامی و جامعه بین‌المللی خواسته است تا برای حمایت از نیازمندان و افراد آسیب در افغانستان کمک‌های فوری بشردوستانه انجام دهند. در حالی سازمان ملل برای آوارگان داخلی درخواست کمک می‌کند که یکی از عوامل مهم بی‌جا شدن خانواده‌ها در افغانستان جنگ‌های دو دهه اخیر عنوان شده است. در کنار جنگ‌های داخلی، فقر و بی‌کاری و خشک‌سالی‌های پیهم از دیگر عوامل آوره شدن مردم در افغانستان گفته شده است.

ادامه مطلب