نهاد هماهنگ کنندهی فعالان حقوق زن افغانستان، با فرستادن نامهای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، از این سازمان و جامعهی جهانی خواسته است که هرچه زودتر از «امتیازدهی به حکومت فعلی» که نقضکنندگان حقوق زنان هستند، دست بردارند. این نهاد امروز (دوشنبه، ۴ سرطان) با نشر نامهای در حساب کاربری ایکس خود، سازمان ملل متحد را بهدلیل «امتیازدهی مکرر» به حکومت فعلی به «خیانت و بیعدالتی» در حق زنان و دختران افغانستان متهم کرده است. در نامه خطاب به آنتونیو گوترش آمده است: «ما فوراً از سازمان ملل میخواهیم که به یک بیعدالتی بزرگ رسیدگی کند. امتیازات مکرر سازمان ملل متحد به حکومت فعلی به حقوق اساسی بشر و مردم افغانستان بهویژه زنان خیانت کرده است و مستقیم با اصول کرامت، ارزش و برابری برای همه منشور ملل متحد در تضاد است.» در بخشی از این نامه آمده است که زنان افغانستان اکنون «ستم سیستماتیک» را که از آن بهعنوان «آپارتاید جنسیتی» یاد میشود، تحمل میکنند. نهاد هماهنگ کنندهی فعالان حقوق زن در این نامه، نشست سوم دوحه را تحریم کرده و گفته است که حذف زنان و جامعهی مدنی افغانستان از گفتگوهای کلیدی، مانند نشست سوم دوحه، به منزلهی «تایید ضمنی سیاستهای تبعیضآمیز حکومت فعلی» است. این حذف خیانت آشکار به منشور خود سازمان ملل است. این نهاد از سازمان ملل متحد خواسته است که تعهد خود را به حقوق بشر و برابری جنسیتی حفظ کند. در بخشی از نامه آمده است: «سازمان ملل باید این استندرد دوگانه را متوقف کند. عدم انجام این کار اعتبار و اقتدار اخلاقی آن را از بین میبرد. زنان و دختران افغانستان لایق بهترینها هستند و ما ساکت نخواهیم شد. ما از سازمان ملل میخواهیم که اکنون برای بازگرداندن ایمان به مأموریت خود اقدام کند.» باید گفت که سومین نشست دوحه از تاریخ ۳۰ جون تا اول جولای در قطر برگزار میشود. هرچند تا اکنون اجندای این نشست مشخص نیست؛ اما استفین دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد هدف از برگزاری این نشست را «افزایش تعاملات بینالمللی بهگونه منسجم و ساختارمند» با افغانستان عنوان کرده است.
برچسب: زنان
در آستانهی برگزاری سومین نشست سازمان ملل متحد در مورد افغانستان موسوم به نشست دوحه، شماری از فعالان جامعه مدنی و حقوق بشر و زنان معترض با ارسال نامهی سرگشاده به آدرس سازمان ملل و فراخوان تظاهرات و جمعآوری امضاء، خواهان تحریم این نشست شدهاند. موسسه تحکیم رفاه زنان و کودکان افغانستان ( AWCSWO ) امروز ( دوشنبه، ۴ سرطان) با ارسال یک نامهی سرگشاده به آدرس رزماری دی کارلو، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور سیاسی و صلح ملل متحد، حضور نمایندگان زنان و جامعه مدنی در نشست دوحه را «حیاتی» عنوان کرده و از او خواستهاند تا از مشارکت زنان معترض در نشست دوحه حمایت کند. این نهاد با نشر نامهی سرگشادهاش در حساب کاربری ایکس خود، تاکید کرده است که در نشست دوحه از حضور «لابیگران» وابسته به حکومت سرپرست خودداری شود و «باید» از حضور رهبران واقعی زنان که «واقعیتهای افغانستان» را در میدان مبارزه تحمل کردهاند، حمایت شود. موسسه تحکیم رفاه زنان و کودکان افغانستان حضور خانم رزماری دی کارلو در ریاست نشست دوحه را «چراغ امید» برای اولویت دهی صدای زنان افغانستان عنوان کرده است. در نامه از وی خواسته شده است تا در قبال از دست نرفتن آزادی و حقوق زنان اطمینان حاصل کند. زنان معترض در این نامه از معاون دبیرکل سازمان ملل در امور سیاسی و صلح خواستند تا از سفیدنمایی حکومت فعلی و نادیده گرفتن خواستهای مردم افغانستان بهویژه زنان خودداری کند. باید گفت که قرار است نشست سوم دوحه در مورد افغانستان با حضور نمایندگان ویژهی برخی از کشورها به ریاست رزماری دی کارلو به تاریخ ۳۰ جولای در دوحه، پایتخت قطر برگزار شود. مقامات حکومت فعلی برای نخستینبار پذیرفتهاند که در این نشست شرکت کنند. برگزاری این نشست با انتقاد گستردهی از سوی نهادها و مردم به همراه بوده است. در این نشست نمایندگان جامعهی مدنی و زنان حضور ندارند. در همینحال، شماری از شهروندان افغانستان روز گذشته (یکشنبه، ۳ سرطان) در شهر پاریس، پایتخت فرانسه در واکنش به عدم مشارکت زنان در نشست دوحه اعتراضاتی را آغاز کردهاند. در ویدیویی از اعتراضات که در دسترس رسانهها قرار گرفته یکی از زنان معترض به کشورهای جهان میگوید که شما حق «بهرسمیتشناختن حکومت فعلی» را ندارید و نباید «مرتکب چنین جفایی» در حق مردم افغانستان شوید. این اعتراضات قرار است تا پایان این نشست در شهرها و کشورهای مختلف جهان ادامه پیدا کند.
رسانههای تحت کنترل حکومت سرپرست افغانستان گزارش دادهاند که در اثر لغزش کوه در ولسوالی جانی خیل پکتیا، هفت عضو یک خانواده به شمول زنان و کودکان جان باختهاند. رادیو و تلویزیون ملی افغانستان گزارش داده است که این رویداد ناوقت روز گذشته (یکشنبه، ۳ سرطان) در ولسوالی جان خیل ولایت پکتیا رخ داده است. در گزارش رادیو و تلویزیون ملی افغانستان در آمده است که قربانیان رویداد شامل دو زن و پنج کودک هستند. در گزارش در مورد هویت قربانیان و سن سال آنان جزییات ارائه نکرده است. همچنان در گزارش در مورد جنسیت کودکان جزییات نداده است. باید گفت که حوادث مشابه در سال جاری جان چندین نفر را گرفته و خسارات مالی برجای است. همچنین سایر حوادث طبیعی مانند بارندگی و سیل نیز در بهار امسال تلفات سنگین برجای گذاشته است.
شبکهی تحقیقاتی حمایت از زنان و کودکان افغانستان، از برگزاری نشستی بههدف افزایش آگاهی جهان در مورد چالشهای زنان و دختران این کشور به تاریخ ۲۷ جون در شهر نیویورک آمریکا خبر داد. این شبکه امروز (یکشنبه، ۳ سرطان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نشست قرار است، با همکاری نهادهای حامی زنان از جمله دفتر سازمان ملل متحد در نیویورک، نهاد ملاله یوسفزی، شبکهی همبستگی فراملی برای پیشبرد عدالت جنسیتی و نهاد دادرسی استراتژیک برگزار شود. در ادامه آمده است که هدف از راهاندازی این نشست، افزایش آگاهی جهان در مورد چالشهای زنان و اهمیت مشارکت «معنادار» آنان در نشستهای مرتبط به افغانستان است. همچنان شبکهی تحقیقاتی حمایت از زنان و کودکان افغانستان نوشته است که در این نشست، یافتههای را در مورد «ائتلاف جهانی در حمایت از زنان افغانستان» و نامهی سرگشادهی فعالان حقوق زن را به کشورهای عضو و نمایندگان ویژهی دعوت شده به سومین نشست دوحه، ارائه خواهد کرد. باید گفت که سومین نشست دوحه قرار است از تاریخ ۳۰ جون تا اول جولای در قطر با میزبانی سازمان ملل و اشتراک نمایندگان ویژهی کشورها برگزار شود. همچنین این نشست شبکهی تحقیقاتی حمایت از زنان در حالی برگزار میشود که حکومت سرپرست افغانستان با روی کار آمدن دوبارهی در آگست ۲۰۲۱ در افغانستان و وضع بیشاز ۵۰ فرمان محدودکننده بالای زنان و دختران، آنان را از حق آموزش، کار، سفر، تفریح، ورزش و مشارکتهای سیاسی محروم ساختهاند.
سرطان تخمدان یا (Ovarian cancer) یک تومور سرطانی تخمدان است. ممکن است از خود تخمدان یا معمولاً از ارتباط ساختارهای مجاور مانند لولههای فالوپ یا پوشش داخلی شکم منشأ بگیرد. تخمدان از سه نوع سلول مختلف از جمله سلولهای اپیتلیال، سلولهای زایا و سلولهای استرومایی تشکیل شده است. وقتی این سلولها غیر طبیعی میشوند، توانایی تقسیم شدن و تشکیل تومور را دارند. این سلولها همچنین میتوانند به سایر قسمتهای بدن حمله کرده یا گسترش یابند. هنگامی که این روند شروع میشود، ممکن است علائم مبهم وجود نداشته باشد. علائم با پیشرفت سرطان بیشتر قابل توجه میشوند. این علائم ممکن است شامل نفخ، خونریزی واژن، درد لگن، تورم شکم، یبوست، از دست دادن اشتها و... باشد. نواحی شایعی که سرطان ممکن است به آنها گسترش یابد شامل پوشش داخلی شکم، غدد لنفاوی، ریهها و کبد است. تخمدانها دستگاه تناسلی زنان شامل دو تخمدان است که یکی در هر طرف رحم است. تخمدانها دو غده تخمه مرغی شکل هستند که تخمک و همچنین هورمونهای استروژن و پروژسترون تولید میکنند. علائم سرطان تخمدان هنگامی که سرطان تخمدان برای اولین بار ایجاد میشود، ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد نکند. هنگامی که علائم سرطان تخمدان رخ میدهد، معمولاً به سایر بیماریهای شایعتر نسبت داده میشود. با این حال، علائم و نشانههای سرطان تخمدان ممکن است شامل موارد زیر باشد: خون ریزی واژن نفخ یا تورم شکم هنگام غذا خوردن به سرعت احساس سیری میکند کاهش وزن ناراحتی در ناحیه لگن خستگی کمر درد تغییر در عادات روده مانند یبوست نیاز مکرر به ادرار کردن علل ابتلا به سرطان تخمدان مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان تخمدان میشود، اگرچه پزشکان مواردی را شناسایی کرده اند که میتواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. پزشکان میدانند که سرطان تخمدان زمانی شروع میشود که سلولهای داخل یا نزدیک تخمدانها تغییرات (جهش) در DNA خود ایجاد کنند. DNA یک سلول حاوی دستورالعملهایی است که به سلول میگوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلولها میگوید که به سرعت رشد کرده و تکثیر شوند و تودهای (توموری) از سلولهای سرطانی ایجاد کنند. سلولهای سرطانی زمانی به زندگی خود ادامه میدهند که سلولهای سالم بمیرند. آنها میتوانند به بافتهای مجاور حمله کنند و از تومور اولیه جدا شوند تا به سایر قسمتهای بدن گسترش یابند (متاستاز) علاوه بر ژنتیک، سبک زندگی و محیط میتواند بر خطر ابتلا به سرطان تخمدان تأثیر بگذارد. چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان تخمدان هستند؟ برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان تخمدان هستند. این افراد شامل کسانی هستند که: کسانی که سابقه خانوادگی سرطان تخمدان در مادر، مادربزرگ، خواهر و... را دارند. تغییرات ارثی در ژنها. بیماریهای ژنتیکی دیگری مانند سندرم لینچ و اندومتریوز دارند. درمان جایگزین هورمونی انجام دادهاند. اضافه وزن دارند یا چاق هستند. مسنتر هستند، به خصوص آنهایی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند. انواع سرطان تخمدان نوع سلولی که سرطان در آن شروع میشود، نوع سرطان تخمدان شما را تعیین میکند و به پزشک کمک میکند تا تشخیص دهد کدام درمان برای شما بهترین است. انواع سرطان تخمدان عبارتند از: سرطان اپیتلیال تخمدان: این نوع رایجترین است. این شامل چندین زیرگروه، از جمله سرطان سروز و کارسینوم موسینوس است. تومورهای استرومایی: این تومورهای نادر معمولاً در مراحل اولیه نسبت به سایر سرطانهای تخمدان تشخیص داده میشوند. تومورهای سلول زایا: این سرطانهای نادر تخمدان معمولا در سنین پایینتر رخ میدهد. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر علائمی دارید که شما را نگران میکند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. سرطان تخمدان چگونه تشخیص داده میشود؟ بعداز مراجعه به پزشک متخصص: در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله علائم شما سوال خواهد شد. در مورد سابقه سلامت خانوادگی شما، از جمله بستگانی که سرطان تخمدان داشته اند، سوال خواهد کرد. یک معاینه فیزیکی از جمله معاینه لگن انجام خواهد شد. احتمالا تستهای تصویربرداری انجام خواهد شد. ممکن است برخی آزمایشها مانند آزمایش خون را انجام دهید. اغلب تنها راه برای اطمینان از ابتلا به سرطان تخمدان، بیوپسی از بافت است. بیوپسی در طول عمل جراحی برای برداشتن تومور انجام میشود. راههای درمان سرطان تخمدان چیست؟ درمانهای سرطان تخمدان ممکن است شامل موارد زیر باشد: جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر سرطان شیمی درمانی درمان هدفمند، که از داروها یا سایر موادی استفاده میکند که به سلولهای سرطانی خاص با آسیب کمتری به سلولهای طبیعی حمله میکنند. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که آزمایش ژنتیکی برای بررسی تغییرات ژنی که خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش میدهد، انجام دهید. دانستن اینکه آیا تغییر ژن را دارید یا خیر، ممکن است به پزشک شما کمک کند تا در مورد برنامه درمانی شما تصمیم بگیرد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا
همزمان با نگرانی نهادهای حقوق بشری از عدم حضور زنان افغانستان در نشست سوم دوحه، رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه سازمان ملل متحد از حذف زنان در این نشست حمایت کرده و میگوید که نمایندگان کشورها مطالبات زنان را با حکومت سرپرست مطرح خواهند کرد. خانم اوتونبایوا این اظهارات را در صحبت با خبرنگاران مطرح کرده و گفت که بدون حضور زنان افغانستان مطالبات آنها از سوی نمایندگان ویژه ۲۲ کشور جهان برای افغانستان در نشست سوم دوحه با حکومت فعلی مطرح خواهد شد. خبرگزاری اسوشیتدپرس به نقل از نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل برای افغانستان نوشته است که هیچکسی شرایطی را در مورد نشست سوم دوحه بر این سازمان تحمیل نکرده است. خانم اوتونبایوا افزود: «هیچ زن افغان در آن حضور نخواهد داشت. رزماری دی کارلو، معاون سیاسی سازمان ملل ریاست این نشست را بر عهده خواهد داشت. ۲۲ نماینده ویژه در امور افغانستان که زن هستند نیز در آنجا [نشست سوم دوحه] حضور خواهند داشت.» گفتنی است که عدم حضور زنان افغانستان در نشست سوم دوحه با انتقاد شدید نهادهای حقوق بشری روبهرو شده است. پیشتر مقامات حکومت فعلی گفته بودند که یکی از شرایط آنها برای اشتراک در این نشست عدم حضور نمایندگان زنان افغانستان است. پیش از این تیرانا حسن، مدیر اجرایی دیدبان حقوق بشر گفته بود که بهرغم سرکوب شدید زنان و دختران توسط حکومت فعلی در افغانستان، سازمان ملل در نظر دارد تا نشستی را بدون اینکه حقوق زنان در دستور کار باشد، برگزار میکند. اگنس کالامارد، دبیر کل عفو بینالملل نیز گفته است که اگر به بحران حقوق بشر در افغانستان به اندازه کافی رسیدگی نشود و زنان مدافع حقوق بشر و سایر ذینفعان از جامعه مدنی افغانستان مشارکت نکنند، اعتبار این نشست از بین خواهد رفت. با این وجود، نماینده ویژه سازمان ملل متحد برای افغانستان ابراز امیدواری کرد که هیأتی از حکومت فعلی به ریاست امیرخان متقی، وزیر امور خارجه در نشست آینده دوحه شرکت کند. باید گفت که قرار است نشست سوم دوحه به میزبانی سازمان ملل و با حضور نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان از ۳۰ جون تا ۱ جولای برگزار شود.
مسوولان محلی از ولایت فاریاب میگویند که یک زن ۲۶ ساله به علت خشونت خانوادگی دست به خودکشی زده است. محمداسماعیل فرقانی، مدیر عمومی مبارزه با جرایم جنایی فرماندهی پولیس فاریاب گفت که این زن روز (شنبه، ۲ سرطان) در روستای «ایشان» از مربوطات ولسوالی دولتآباد فاریاب خودش را حلقآویز کرده و به زندگیاش پایان داده است. وی گفت که این زن جوان در نتیجهای خشونتهای خانوادگی دست به این اقدام زده است. او افزود که تحقیقات در این مورد آغاز شده است. همچنین چهار روز قبل از عید قربان نیز یک زن در ولسوالی قیصار فاریاب، به علت خشونتهای خانوادگی خودکشی کرده بود. باید گفت که آمار خودکشی در این اواخر در سراسر افغانستان در میان زنان افزایش یافته است. بیماریهای روانی، ازدواجهای اجباری، خشونت خانوادگی و فشارهای روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشیها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمیتوانند برای خشونتهای واردهی شان شکایت کنند و اینگونه خشونتها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا میکند.
مدیر اجرایی دیدبان حقوق بشر حذف موضوع حقوق زنان و دعوت نشدن زنان در نشست دوحه را «تکاندهنده» خواند. تیرانا حسن با انتقاد تندی از برگزاری نشست سوم دوحه گفت که حذف زنان، خطر مشروعیتبخشی به حکومت سرپرست را به دنبال دارد و به اعتبار سازمان ملل آسیب جبرانناپذیر وارد میکند. تیرانا حسن تاکید کرد که با وجود نقض حقوق زنان و دختران توسط حکومت سرپرست در افغانستان که منجر به جدیترین بحران حقوق زنان در جهان شده است، دریافته که هیچ بحثی درباره زنان و حقوق آنها در نشست دوحه وجود ندارد. این سازمان براساس گزارشهای گفته است که هیچ زنی از افغانستان برای شرکت در این نشست دعوت نشده است. حکومت سرپرست نیز گفته که طبق دستور کاری که سازمان ملل دستور با این حکومت در میان گذاشته، موضوعات مورد بحث در نشست دوحه بر بخشهای خصوصی، مالی، بانکی و مواد مخدر متمرکز خواهد بود. علاوه بر دیدبان حقوق بشر، گروههای مدافع حقوق زنان نیز، انتقادهای جدی را درباره این نشست مطرح کردهاند. آنها تاکید میکنند که هرگونه نشست بینالمللی در مورد افغانستان بدون حضور و مشارکت کامل زنان، فاقد مشروعیت است. باید گفت که قرار است که نشست دوحه در تاریخ ۳۰ جون و ۱ جولای به میزبانی سازمان ملل در قطر برگزار شود. همچنین مقامات حکومت سرپرست پس از گفتگوهای طولانی با نمایندگان سازمان ملل برای شرکت در نشست دوحه ابراز آمادگی کردند. نماینده دبیرکل سازمان ملل گفته بود که فرمت جدید تنها راه پیش رو بوده است. به گفته او، این آخرین نشست دوحه نیست و روند گفتوگوها ادامه خواهد یافت.
برنامهی توسعهی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که از کارآفرینی و گسترش تجارت زنان، ایجاد شغل برای بیجا شدگان داخلی و عودتکنندگان در سراسر افغانستان حمایت میکند. این سازمان با نشر گزارشی از یک دختر تجارتپیشه که به تازگی از ایران برگشته گفته است که افغانستان بزرگترین و طولانیترین بحران مهاجرت را در سراسر جهان تجربه میکند. برنامهی توسعهی سازمان ملل متحد تاکید کرد که با مشارکت بانک جهانی، اتحادیهی اروپا و بانک توسعهی آسیایی، ارزیابی نیازهای پس از فاجعه را در زلزلههای هرات انجام داده و از جامعه در برابر تابآور حمایت کرده است. در گزارش آمده است که از تجارت ۲۳۷ زن در هرات حمایت کرده است. بر اساس این گزارش، برنامهی توسعهی سازمان ملل از ۴۷۰ تجارت غیر رسمی تحت رهبر زنان در مناطق اولویتدار بازگشت و ادغام مجدد در ولایت هرات از طریق کمکهای بلاعوض حمایت کرده است. همچنین در بخشی از این گزارش آمده است که پس از حاکمیت حکومت سرپرست، بیش از ۱.۶ میلیون افغانستانی به کشورهای همسایه مهاجرت کرده که بیشتر آنان به گونهی غیرقانونی از مرزهای گذشته است. برنامهی توسعهی سازمان ملل متحد پیش از این نیز بارها از حمایت تجارتهای کوچک و متوسط تحت رهبری زنان خبر داده است. باید گفت که حکومت سرپرست کار زنان را در نهادهای مختلف منع کرده است. این نهاد سازمان ملل تلاش دارد که از این طریق برای زنان و دختران زمینهی کار را برای زنان فراهم کند. بر اساس آمار سازمان ملل، ممنوعیت کاری زنان از شش میلیون تا یک میلیارد دالر ساله به اقتصاد افغانستان آسیب میرساند.
فوبیا (Phobia) ترسی است غیرواقعی، شدید و طولانی مدت از یک جسم، شخص و یا موقعیتی خاص که نوعی از اختلالات اضطرابی به شمار میرود. فردی که مبتلا به فوبیا میباشد ممکن است مدام در تلاش باشد تا از چیزی که باعث بروز ترس در او میشود دوری کند و یا آن وضعیت را با اضطراب و ناراحتی فراوان تحمل کند. برخی از فوبیاها خاص و محدود هستند که فرد میتواند با دور کردن عامل هراس افکن از خود به زندگی معمولی خود ادامه دهد. برای مثال ممکن است کسی صرفا از عنکبوتها(arachnophobia) بترسد که در این حالت میتواند با ایمن کردن محیط زندگیاش از ورود عنکبوتها محرک ایجاد ترس را کاملا از بین ببرد. بعضی دیگر از فوبیاها در مکانها یا موقعیتهای گستردهتر دردساز میشوند. برای مثال علائم ترس از ارتفاع (acrophobia) میتواند با نگاه کردن به بیرون از پنجره یا با رانندگی بر روی پلهای مرتفع بروز کند. ترس از فضاهای بسته یا تنگناهراسی(claustrophobia) میتواند با سوار شدن در آسانسور یا استفاده از سرویسهای بهداشتی کوچک تشدید شود. افرادی که این فوبیاها را دارند ممکن است نیاز به تغییرات چشمگیر در زندگی شان داشته باشند در موارد شدید فوبیا میتواند عامل تعیین کنندهی اشتغال، محل کار، مسیر رانندگی، فعالیتهای اجتماعی و محیط زندگی فرد باشد. علائم فوبیا یا هراس زدگی: فوبیاهای کودکی عموما بعد از سن پنج سالگی و قبل از ده سالگی رخ میدهند و معمولا مدت کوتاهی دوام دارند. فوبیاهای با دوام بیشتر بعد از دوران کودکی آغاز میشوند خصوصا در پایان دههی دوم زندگی. فوبیاهای بزرگسالان بصورت عموم چندین سال طول میکشد و احتمال اینکه به خودی خود رفع شوند کم است و نیاز به مداخله و کمک یک درمانگر دارند. بدون درمان مناسب فوبیاها میتوانند ریسک بروز سایر بیماریهای روانی خصوصا اختلالات اضطرابی و افسردگی را افزایش دهند. علائم فوبیا: احساس بیش از اندازه ناراحت کننده و مداوم ترس یا اضطراب که با جسم، فعالیت یا موقعیت خاصی بروز میکند. احساسات غیرمنطقی و یا نامتناسب با تهدیدات واقعی (اگرچه هر کسی ممکن است از یک سگ آزاد و تهدید کننده بترسد اما فرد مبتلا به فوبیا ممکن است از یک سگ آرام و تحت کنترل فرار کند.) اجتناب و دوری از جسم، فعالیت و یا موقعیتی که فوبیا را تشدید میکند. چون افرادی که فوبیا دارند تشخیص میدهند که ترسشان بیش از اندازه است و به این دلیل اغلب از علائمی که دارند احساس خجالت میکنند و برای جلوگیری از این خجالت زدگی از موارد محرک و یا تشدید کننده دوری میکنند. علائم جسمی مرتبط با اضطراب مانند: لرزش بدن، تپش قلب، عرق کردن، تنگی نفس، گیجی، تهوع و یا علائم دیگری که منعکس کنندهی پاسخ «جنگ یا گریز» بدن نسبت به وضعیتهای خطرساز هستند. تشخیص فوبیا: برای تشخیص ابتلا به فوبیا باید به یک فرد متخصص در زمینهی اختلالات روانی و سلامت روان مراجعه شود تا با پرسش و گرفتن تاریخچه درمورد علائم فعلی و سابقهی فردی و خانوادگی بتواند به نتیجهی قطعی و درستی دسترسی پیدا کند. خصوصا این موضوع مهم است که آیا اعضای خانواده سابقهی فوبیا داشته اند یا نه. شما ممکن است هر تجربه یا ترومایی را که سبب ایجاد فوبیا شده است ( حملهی یک سگ، گیر ماندن در آسانسور و ...) را گزارش کنید. در زمینهی عکس العملهایتان و افکار و احساستان در هنگام مواجهه با وضعیت هراسناک میتواند مفید باشد و توضیح دهید که برای اجتناب از موقعیتهای ترسناک چه کارهایی انجام میدهید و با وجود فوبیا در زندگیتان محیط زندگی و کاریتان را چگونه تنظیم کرده اید و چقدر تحت تاثیر بیماری تان قرار دارید. پیشگیری از فوبیا: هیچ راه قطعی برای جلوگیری از آغاز یک فوبیا وجود ندارد. با این حال درمان درست و به موقع میتواند بسیار کمک کننده باشد و در زمینهی رفع علائم منفی و تاثیرشان روی زندگی شما یاریتان کند. درمان فوبیا: در زمینهی فوبیاهای خاص درمان شناختی رفتاری میتواند مفید باشد. خصوصا در حالتی که درمان از راه حساسیت زدایی منظم وارد عمل شود که به آن مواجهه درمانی نیز گفته میشود. در این روش شما به تدریج با پای خود و تحت شرایط کنترل شده در معرض چیزی قرار میگیرید که از آن میترسید زیرا وقتی شما در مقابل عامل ترس خود قرار بگیرید، میآموزید چگونه از طریق آرامش، کنترل تنفس یا سایر راهبردهای کنترل اضطراب بر ترس خود غلبه کنید. ( به خاطر داشته باشید که روش مواجهه سازی باید با حضور و نظارت فرد حرفهای صورت بگیرد و نباید سرخود این روش را روی فرد اعمال کرد. زیرا میتواند عوارض زیانباری به بار بیاورد.) اگر شما دچار نوعی فوبیای اجتماعی باشید (ترس از سخنرانی در حضور عموم، ترس از دیده شدن و ...) ممکن است پزشک شما از روش دارو درمانی و گفتار درمانی با شما پیش برود زیرا داروها میتوانند لرزش دستان، تپش قلب و دمای بدن تان را کنترل کنند و به این ترتیب تا حد زیادی میتوانید بر هشیاری خود هنگام حضور در اجتماع تسلط داشته باشید، البته با تاکید مجدد بر اینکه درمانهای مشاورهای نیز در کنار داروها انجام میشوند. سخن پایانی: اگر ترسها و اضطرابهایتان به گونهای هستند که آرامش و زندگی شما را دچار اخلال کرده اند و یا موقعیت اجتماعی و شغلیتان را در معرض خطر قرارداده اند، پس بهتر است بدانید در این مرحله شما نیاز به راهنمایی و کمک یک فرد متخصص و درمانگر دارید، زیرا میتوانید با اقدام به موقع از بروز سایر مشکلات و تشدید علائمتان جلوگیری کنید. امروزه با وجود استرسهای فراوان در زندگی شخصی و شغلیمان هر یک از ما در معرض ابتلا به انواع اضطرابها و استرسها قرار داریم پس با توجه به سلامت روانمان و علائم هشدار دهندهای که ممکن است از خودمان دریافت کنیم به یاری ذهن و روانمان بشتابیم چون همهی ما شایستهی داشتن ذهنی آرام هستیم. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»