برچسب: زنان و دختران

4 هفته قبل - 153 بازدید

گام مهم برای احیای فوتبال زنان افغانستانی؛ آغاز اردوی جهانی استعدادیابی

جیانی اینفانتینو، رییس فیفا یا فدراسیون بین‌المللی فوتبال از آغاز نخستین اردوی جهانی استعدادیابی برای تیم فوتبال زنان پناهنده‌ی افغانستان به عنوان «گامی مهم» یاد کرده و از این اقدام استقبال کرده است. شبکه‌ی الجزیره به نقل از فیفا گزارش داده است که شماری از بازی‌کنان زن افغانستانی که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست، افغانستان را ترک کرده‌اند، ماه گذشته در نخستین مرحله از سه اردوی استعدادیابی جهانی در شهر سیدنی استرالیا شرکت کردند. در گزارش آمده است که این اردو بخشی از برنامه فیفا برای تشکیل یک تیم ۲۳ نفره از زنان فوتبالیست افغانستانی است تا در بازی‌های دوستانه‌ی بین‌المللی امسال شرکت کنند. در ادامه آمده است که در کنار برگزاری اردوها، حمایت‌هایی نظیر تأمین تجهیزات، ایجاد ارتباط با باشگاه‌های محلی، ارائه‌ی مشوره، آموزش رسانه‌ای و کمک به شناسایی مسیرهای آموزشی برای این بازیکنان نیز در نظر گرفته شده است. همچنین پائولین همیل، بازیکن پیشین تیم ملی اسکاتلند، به عنوان مربی این تیم منصوب شده و از ۲۳ تا ۲۹ جولای نخستین اردوی تمرینی را در سیدنی برگزار کرده است. او در گفتگو با وب‌سایت فیفا این طرح را «پروژه‌ای باورنکردنی» توصیف کرده و گفته است: «حضور بازیکنان در اینجا فوق‌العاده است. این پروژه به آنان فرصت داده که دوباره در کنار هم بازی کنند، خاطره بسازند و نماینده‌ی افغانستان باشند.» قابل ذکر است که از زمان تسلط حکومت سرپرست در آگوست ۲۰۲۱ میلادی، بسیاری از بازی‌کنان تیم ملی فوتبال زنان به دلیل تهدیدها و محدودیت‌های شدید، افغانستان را ترک کردند. فدراسیون فوتبال افغانستان فعالیت زنان در ورزش را ممنوع کرده و به همین دلیل، تیم زنان از حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی محروم شد.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 154 بازدید

یک زن در غور خودکشی کرد

منابع محلی از ولایت غور می‌گویند که یک زن جوان در ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع به رسانه‌ی گوهرشاد گفته است که این زن جوان روز (پنج‌شنبه، ۹ اسد) در روستای «کُشک پایین» از مربوطات ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت خودکشی کرده است. منبع تاکید کرده است که این زن جوان با استفاده از طناب در خانه خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. منبع در ادامه تاکید کرده است که این زن جوان حدود ۲۸ سال داشته و سه فرزند نیز دارد. منبع در مورد دلیل و انگیزه‌ی اصلی خودکشی این زن جوان جزییات مشخص ارائه نکرده است. منبع در ادامه افزوده است که شوهر این زن جوان از سوی نیروهای امنیتی در ولسوالی‌ لعل‌وسرجنگل بازداشت شده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 282 بازدید

از نوشتن روی تخته سیاه تا کارگری در خانه‌های مردم

کلبه‌ کوچک در گوشه‌ای از کابل، در یکی از همان کوچه‌های خاک‌زده و خاموشی که هیچ نشانه‌ی از زندگی در آن نیست، صاحب خانه زنی‌ست که روزگاری صدای او زنده‌گی می‌بخشید، اما حالا تنها صدایی که از اتاق‌اش بیرون می‌آید، نفس‌های بریده، سرفه‌های خشک، و گاهی دعایی‌ست زیر لب. نامش حلیمه است. مدتی شغل مقدس آموزگاری را پیش می‌برده است. معلم لیسه نسوان افغان. مدت‌ها تدریس می‌کرد، سال‌ها روی تخته، گچ می‌کشید، با زحمات خود اندیشه‌ای دختران این سزرمین را از تاریکی نجات داده است و اما حالا، خودش درخانه‌ی تاریکی نشسته است؛ در خانه‌ای که از فرط نداری، بخاری‌اش زنگ خورده، دیوارش نم‌زده، و سقف‌اش چکه می‌کند. او مادر چهار دختر است. دخترانی که هیچ‌کدام‌شان دیگر مکتب نمی‌روند نه برای این‌که نخواهند، بل برای این‌که اجازه‌ای رفتن به مکتب را ندارند. حلیمه روزگاری در نزد مردم زن محترمی بود. در محل کسی نمی‌توانست نامش را بی‌ادبانه صدا کند. مردم او را با لقب «معلمه‌صاحب» می‌شناختند. هر بامداد که از خانه بیرون می‌رفت، با چادر سفید و کیف چرمی قهوه‌ای، کودکان محل برایش راه باز می‌کردند. لبخندش، کلام نرم‌اش و دانش او همه را به احترام وا می‌داشت. اما امروز همان زن، در خانه‌های مردم ظرف و لباس می‌شوید، صافی می‌کشد، از بس جارو کشیده کمرش خم شده است و از سردی آب و زبری صابون دستانش نیز ترکیده است. حالا، در وقت گذر از کوچه کسی او را نمی‌شناسد و  حتی لقب «معلمه‌صاحب» را به یاد نمی آورد. گاه‌گاهی جوانان سرخود را را پایین می‌اندازند و آهسته به بیچاره‌گی او می‌خندند. نه به شخص او، بلکه به سرنوشت یک زن باسواد که امروز برای بدست آوردن نان خشک در خانه‌های مردم نوکری می‌کند. شوهر حلیمه سال‌ها پیش در یک حادثه ترافیکی جان خود را از دست داد. امان‌الله نام داشت. مردی آرام، کارگر، ساده‌دل، و خوش‌زبان بود. قرار بود برای کار به میدان‌وردک برود، هنوز کفش‌هایش از خاک کوچه نمناک بود. حلیمه بدرقه‌اش کرد، قرآن به دستش داد و گفت: « خیر پیش رویت، شب زود بیا که عایشه امتحان دارد.» امان‌الله دیگر هیچ‌وقت برنگشت. موتر حادثه کرد، امان الله با چند کارگر دیگر، در پیچ خطرناک شاهراه از بین رفتند. جنازه‌اش را سه روز بعد آوردند، در پارچه سفید، با صورتی کبود و پیشانی ترک‌خورده. حلیمه هیچ نگفت. تنها روی زمین نشست و دستانش را میان سرش گرفت. بعد از آن روز، بلند نشد؛ نه که از روی زمین، بلکه از دل زمین. چهار دختر او ، عایشه، فاطمه، زینب و ریحانه قد کشیدند. هر کدام‌شان در سایه‌ی فقر، یتیمی، و بی‌کسی بزرگ شدند. اما حلیمه نگذاشت از تعلیم دور بمانند. حتی در سخت‌ترین روزهای زنده‌گی‌اش، کتاب می‌خرید، دفترچه می‌آورد، و از خورد و خوراک خودش می‌زد تا برای دخترانش قلم و کتابچه تهیه کند. صبح زود، خودش با دخترها از خانه بیرون می‌رفتند؛ او به یک مکتب، دخترها به مکتب دیگر. می‌گفت: «آدم اگر سواد داشته باشد، هیچ وقت گم نمی‌شود. هرچقدر تاریکی باشد، سواد شمع است.» اما تاریکی واقعی آن روز آمد که مکتب‌ها را بستند. وقتی حکومت فعلی کابل را گرفتند، همه‌چیز تغییر کرد. روزهای اول همه منتظر ماندند، گفتند شاید ماجرای بستن مکاتب موقتی باشد، شاید دو هفته، شاید یک ماه. حلیمه هم امیدوار بود. هر روز می‌رفت به ریاست معارف. با لباس تمیز، چادر سفید، و نامه‌های سابقه‌اش که نشان می‌داد معلم است. اما هیچ‌کس صدایش را نشنید. بارها به او گفتند: «منتظر باشید، خبر می‌دهیم.» اما هیچ خبری نرسید. فقط سکوت بود، و دروازه‌هایی که دیگر به‌روی دختران باز نشد. دختران حلیمه یک‌یک خاموش شدند. عایشه که تا صنف یازدهم خوانده بود، دفترچه‌اش را بست و در گوشه‌ای از اتاق نشست. نه می‌نوشت، نه می‌خواند، فقط به دیوار خیره می‌شد. فاطمه نقاشی می‌کرد، اما رنگ‌ها دیگر زنده نبودند. زینب و ریحانه فقط منتظر می‌ماندند، بی‌هیچ خبری. مکتب برای‌شان مثل یک خواب شد. خوابی که هر شب در آن قدم می‌زدند، ولی بیدار که می‌شدند، باز همان دیوارهای نم‌زده‌ی خانه، همان نان خشک، همان خاموشی. با بسته‌شدن مکتب، معاش حلیمه هم قطع شد. هنوز وام‌های قبلی مانده بود، کرایه خانه عقب افتاده بود، دکاندار دیگر نسیه نمی‌داد، حتا بوره و چای سیاه هم نداشتند. شب‌ها، حلیمه دخترهایش را که می‌خواباند، خودش تا سحر با دل پر از ‌درد، نگرانی و اشک بیدار می‌ماند. به این فکر می‌کرد که فردا فرزندانش چی بخورند. از کجا غذا تهیه کند؟ به کی بگوید؟ چطور از این کوچه نجات یابد، وقتی که همه راه‌ها به بن‌بست می‌رسد. حلیمه بلاخره ناچار شد که از خانه بیرون شود و به دنبال کار بگردد. چند زن محل او را برای رخت‌شویی و پاک‌کاری معرفی کردند. مدت‌ها از آن زمان می‌گذرد حلیمه از صبح تا عصر در خانه‌های مردم کار می‌کند، ظرف و فرش می‌شوید و قالین می‌تکاند. روزی یکی از زن‌ها با لحن زهرآلودی گفت: «تو همانی نیستی که در مکتب معلم بودی؟ حالا ببین، چی شده که در خانه‌های مردم کار می‌کنی؟».  حلیمه هیچ نگفت، دستانش در آب بود، زانوهایش می‌لرزید، و چشم‌هایش در خود فرو رفته بود. وقتی از خانه بیرون شد، باران می‌بارید. پیاده راه رفت. باران روی صورتش می‌چکید، اما اشک‌های خودش هم صورتش را خیس کرده بودند. با تمام این‌ها، حلیمه دست نکشید. در خانه‌اش یک تخته چوبی را به دیوار آویخت. گچ‌های باقیمانده‌اش را جمع کرد. هر روز، به دخترهایش درس می‌داد. گاهی تاریخ، گاهی ریاضی، گاهی فقط داستان. می‌گفت: «صنف ما اینجاست، تا وقتی من زنده‌ام، شما بی‌سواد نمی‌مانید!» دختران او، با آن‌که امیدی نداشتند، باز هم می‌نشستند. چون صدای مادر، برای‌شان از تمام دنیا لذت بخش تر بود. آن صدا، تنها چیزی بود که هنوز از گذشته باقی مانده بود. زمستان که رسید، بخاری نداشتند، گاز نبود، چوب نبود. یک بخاری زنگ‌زده را آوردند که هر روز دود می‌کرد. دختران دورش جمع می‌شدند. با پتوی کهنه، با پاهای یخ‌زده، و دل‌هایی که مثل آتش زیر خاکستر بود. گاهی عایشه قصه می‌گفت، گاهی زینب آواز می‌خواند. اما حلیمه فقط گوش می‌داد. در دلش می‌گفت: «این دختران، مثل پرنده در قفس ماندند. دلم می‌سوزد که همه‌ آرزوها فقط در دلشان ماند و برآورده نشد. » بعضی شب‌ها که خواب به چشمش نمی‌آمد، کنار دخترانش می‌نشست ، به دست‌های‌شان نگاه می‌کرد. و به فکر کردن به آینده دخترانش غرق می‌شد، آرمان‌های دخترانش که می‌خواستند داکتر شوند، معلم شوند، شاعر شوند، و اما حالا فقط به لباس شستن و کارهای خانه درگیرند. اشک در چشمان حلیمه حلقه می‌زد، اما نمی‌ریخت. می‌گفت اگر من بشکنم، اینها نابود خواهند شد؟ اگر من فریاد بزنم، خانه ویران خواهد شود. حلیمه با اینکه زنده‌گی‌اش را از دست داد، اما وقارش را نگه داشته است. هنوز با همان لبخند خاموش، به دختران نگاه می‌کند و می‌گوید: «شاید یک‌روز، شاید... مکاتب باز شوند.» دخترها چیزی نمی‌گویند و فقط سر تکان می‌دهند. چون آن‌ها هم مثل مادرشان آموخته‌اند که امید، هرچند کوچک، باید نگه داشته شود. اگر امید نباشد، زنده‌گی فقط نفس کشیدن می شود و تمام. و در آخر، هر شب حلیمه دست‌های دخترانش را در دستان ترک‌خورده‌ی خودش می‌گیرد، چشم‌هایش را می‌بندد، و با صدای لرزان اما دلی روشن می‌گوید: «خدایا، اگر مادیت نداریم مشکلی نیست، عقل و اندیشه ما را از ما نگیر و نگذار بی‌سواد بمیریم.» نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 162 بازدید

سازمان ملل از دسترسی زنان به خدمات بهداشتی در افغانستان حمایت کرد

برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، با بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، برق ۶۶ مرکز صحی را در سراسر افغانستان تامین کرده و خدمات بهداشتی مداوم را برای ۲۶۱ هزار و ۴۲۴ نفر، از جمله ۱۶۸ هزار زن، فراهم کرده است. این ناد امروز (چهارشنبه ۸ اسد) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هدف از این برنامه را پشتیبانی از دسترسی پایدار مردم، به‌ویژه زنان، به مراقبت‌های بهداشتی عنوان کرده است. این حمایت‌ها در حالی از سوی برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد صورت می‌گیرد که نهادهای فعال در حوزه‌ی حمایت‌ از زنان بار‌ها هشدار داده‌اند که قطع کمک‌های بین‌المللی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری برای زنان افغانستانی داشته باشد. همچنین در بسیاری از ولایت‌ها، تنها مرکزهای موجود برای مراقبت‌های بهداشتی زنان توسط سازمان‌های بین‌المللی تأمین و مدیریت می‌شوند. قابل ذکر است که حکومت فعلی تا اکنون دست‌کم ۸۰ فرمان محدودکننده برای زنان صادر کرده است که اکثر آن‌ها آزادی‌های ابتدایی مانند آموزش، کار و سفر آزادانه را نشانه گرفته‌اند. اکنون زنان در مناطق روستایی به‌طور ویژه‌تری از خدمات بهداشتی محروم اند و در معرض خشونت و محرومیت قرار دارند. همچنین چندی پیش نیز صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، از وضعیت بهداشت زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرد و خواهان دوام پشتیبانی جامعه‌ی جهانی به این کشور شد.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 133 بازدید

سازمان ملل: یک میلیون زن در غزه با بحران گرسنگی شدید مواجه‌ هستند

بخش زنان سازمان ملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از یک میلیون زن و دختر در نوار غزه با بحران شدید گرسنگی مواجه هستند و این وضعیت غیرانسانی باید هر چه سریع‌تر پایان یابد. این سازمان روز (دوشنبه، ۶ اسد/۲۸ جولای) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نگرانی عمیق را نسبت به رنج‌های بی‌پایان زنان و دختران در غزه ابراز کرده و خواهان ارسال فوری کمک‌های حیاتی، برقراری آتش‌بس فوری و آزادی همه گروگان‌ها شده است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که دیگر کلمات قادر به توصیف عمق این رنج‌‌ها نیستند و این بحران انسانی باید فوراً متوقف شود. همچنین این سازمان در ادامه بر ضرورت تضمین کمک‌های بشردوستانه برای همه زنان و دختران در منطقه تاکید کرده است. این در حالی است که غزه در ماه‌های اخیر با بحران انسانی گسترده‌ای مواجه شده و کمبود شدید غذا، دارو و امکانات پزشکی، زند‌گی زنان و کودکان را به شدت دشوار کرده است. قابل ذکر است که روزنامه گاردین به نقل از سازمان پزشکان بدون مرز هشدار داده بود که در دو هفته‌ گذشته، نرخ سوءتغذیه حاد در میان کودکان زیر پنج سال در غزه سه‌برابر افزایش یافته است. این روزنامه گزارش داده که سازمان داکتران بدون رمز وضعیت گرسنگی در نوار غزه را بی‌سابقه توصیف کرده و اسرائیل را به استفاده «عمدی» از گرسنگی به‌عنوان سلاح متهم کرده است.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 148 بازدید

سازمان ملل: یک میلیون زن در افغانستان از خدمات صحی بهره‌مند شدند

صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) اعلام کرده است که از آغاز ماه جنوری تا پایان جون، بیش از یک میلیون زن و دختر اهل افغانستان در ۳۴ ولایت کشور از خدمات صحی مرتبط با مادران، کودکان، نوجوانان و حمایت‌های روانی-اجتماعی بهره‌مند شدند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این خدمات بخشی از تلاش‌های بشردوستانه برای رسیدگی به وضعیت زنان و دخترانی است که تحت تأثیر بحران‌های جاری در افغانستان قرار دارند. در اعلامیه آمده است که کوابنا آسوآ نکانسا، نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان، در کابل با مشاور امور بشردوستانه وزارت خارجه بریتانیا و دیگر دیپلمات‌های خارجی دیدار کرده است. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد هدف این دیدار را تقویت همکاری‌های بریتانیا و صندوق جمعیت سازمان ملل برای بهبود سلامت و رفاه زنان و دختران افغانستان اعلام کرده است. در حالی این سازمان از ارائه خدمات به زنان و دختران افغانستان خبر می‌دهد که زنان و دختران با محدودیت‌های شدید در دسترسی به خدمات بهداشتی، آموزشی و اشتغال مواجه‌اند؛ وضعیتی که ارایه خدمات بشردوستانه را برای نهادهای بین‌المللی به‌شدت دشوار کرده است. همچنین همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 202 بازدید

دیدبان حقوق بشر: حمله به زنان افغانستان سبب ترس و ارعاب شده است

دیدبان حقوق بشر درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که حمله بی‌وقفه نیروهای حکومت سرپرست به زنان و دختران سبب ایجاد ترس و ارعاب در میان آنان شده است. این نهاد امروز (دوشنبه، ۶ اسد) با نشر گزارشی به بازداشت‌های اخیر زنان و دختران در کابل اشاره کرده و گفته است که با اجرای این سیاست، خودمختاری زنان از بین می‌رود. در گزارش دیدبان حقوق بشر آمده است که  از ۱۶ جولای نیروهای حکومتی ده‌ها زن و دختر را در ‏کابل، پایتخت افغانستان، به اتهام نقض قوانین پوشش بازداشت ‏کرده‌اند‎.‎ این نهاد تاکید کرده است که این موج بازداشت‌ها، نشان‌دهنده‌ی ادامه‌ی حمله‌ی ‏بی‌رحمانه‌ به استقلال زنان است که باعث ترس و ارعاب زنان ‏و دختران در سراسر افغانستان می‌شود‎.‎ در بخشی از گزارش آمده است: «حکومت با تحمیل سلطه و تلاش برای تقویت قدرت مردسالارانه از طریق کنترل بدن و هویت زنان، خود را به‌عنوان یک مرجع اخلاقی جنسیتی در افغانستان معرفی می‌کنند و می‌کوشند زنان و دختران را هرچه بیش‌تر از زند‌گی عمومی حذف کنند.» دیدبان حقوق بشر خواستار حمایت از درخواست زنان برای شناسایی ‏آپارتاید جنسیتی به عنوان یک جنایت بین‌المللی شده است. قابل ذکر است که نیروهای حکومت فعلی در یک هفته گذشته، ده‌ها زن و دختر را در شهر کابل به اتهام «بی‌حجابی» بازداشت کرده‌ بودند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 174 بازدید

سازمان ملل: محدودیت‌ها توزیع کمک‌ را برای زنان دشوار کرده است

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که سیاست‌های محدودکننده حکومت سرپرست در نیمه دوم سال ۲۰۲۴ میلادی روند کمک‌رسانی بشردوستانه را با چالش‌های جدی مواجه ساخته بود. این نهاد با نشر گزارشی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که قانون «امر به معروف و نهی از منکر» مصوب ۲۱ آگوست ۲۰۲۴ میلادی، آزادی‌های زنان و مردان را به‌شدت محدود کرده و شامل ممنوعیت موسیقی و نمایش تصاویر موجودات زنده نیز می‌شود. در بخشی از گزارش آمده است که از تاریخ ۲ دسامبر ۲۰۲۴ میلادی، آموزش زنان و دختران در موسسات پزشکی به‌طور کامل ممنوع شده؛ تصمیمی که تأثیر منفی چشمگیری بر دسترسی به خدمات حیاتی بهداشتی گذاشته است. با این حال، در سال ۲۰۲۴ میلادی، بیش از ۲۰ میلیون تن در افغانستان از کمک‌های بشردوستانه بهره‌مند شده‌اند که شامل ۶ میلیون زن و ۵.۱ میلیون دختر می‌شود. این در حالی است که محدودیت‌های وضع‌شده از سوی حکومت فعلی، دسترسی زنان و دختران افغانستان به آموزش، مراقبت‌های صحی و اشتغال در نهادهای امدادی را به‌شدت کاهش داده است. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 141 بازدید

یک زن افغانستانی و سه فرزندش در تهران به قتل رسیدند

خبرگزاری‌های ایران درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌اند که جسد یک زن افغانستانی و ‏سه کودکش در خانه‌ی‌شان در منطقه‌ی مرتضی‌گرد شهر تهران پیدا شده ‏است.‏ خبرگزاری رکنا با نشر گزارشی گفته است که اجساد این زن و سه فرزندش روز (‏جمعه، ۳ اسد) در پی تماس باشندگان محل به پولیس کشف شده است و همچنان براساس بررسی زن با سلاح سرد به قتل رسیده و سه ‏کودک خردسال او احتمالا خفه شده‌اند.‏ همچنین سایت هفت صبح در ادامه نوشته است که متخصصان پزشکی قانونی در ‏محل اعلام کردند که از زمان قتل حدود ۱۰ روز گذشته است.‏ سایت حقوق بشر هه‌نگاوی نیز این قتل را گزارش داده و نوشته ‏است که گفته می‌شود این زن، همسر دوم مرد افغانستانی بوده ‏که اخیرا به کشورش بازگشته و زن جوان به همراه فرزندانش در ‏خانه‌ی اجاره‌ی زندگی می‌کردند.‏ رسانه‌ها در مورد هویت، جنسیت و سن کودکان قربانی نیز جزییات نداده‌اند. مقام‌های ایران تا کنون درباره‌ی این رویداد توضیح نداده‌اند.‏ قابل ذکر است که طی ماه‌های اخیر چند مورد قتل مرموز شهروندان افغانستان در ‏ایران گزارش شده است.‏ چندی پیش جسد مثله‌شده‌ی یک دختر جوان به‌نام کبری رضایی، که ناپدید شده بود، ‏پیدا شد. بعدتر از این رویداد، یک پسر جوان به‌نام طاها ‏در شهر دماوند به قتل رسید. همچنین در گزارش شماری از رسانه‌ها آمده است که یک دختر ‏نوجوان اهل افغانستان در باغی در قم نیز به قتل رسیده است.‏ مقام‌های ایرانی تا اکنون درباره‌ی هیچ یکی از این رویدادها اظهارنظر ‏نکرده‌اند.‏

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 157 بازدید

سازمان ملل: در کنار زنان و دختران افغانستان ایستاده‌ایم

نهاد زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برای توانمندسازی زنان افغانستان، با سازمان‌های زنان در سراسر کشور همکاری می‌کند و در کنار آنان می‌ماند. این نهاد روز (جمعه، ۳ اسد) با نشر گزارشی گفته است که دستاوردهایی را که زنان افغانستان طی دو دهه گذشته با سختی به‌دست آورده‌اند، اکنون تحت حاکمیت حکومت سرپرست از میان رفته‌اند و افغانستان با بحرانی بی‌سابقه در زمینه‌ حقوق زنان و دختران مواجه است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه ایستاد‌گی زنان در برابر محدودیت‌ها موجود را الهام‌بخش توصیف کرده است. این در حالی است که در چهار سال گذشته محدودیت‌های گسترده و دست‌وپاگیری علیه زنان وضع شده است. با وجود درخواست‌های مکرر جامعه جهانی برای تأمین حقوق زنان، حکومت فعلی تا اکنون پاسخ مثبت نداده و ادعا کرده است که حقوق آنان بر اساس شریعت اسلامی رعایت می‌شود. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب