نشست خبری اخیر منیژه صدیقی، فعال حقوق زن که در زندان حکومت سرپرست برگزار شده بود، با واکنشهای تند زنان معترض، مدافعان حقوق بشر و شماری از شهروندان کشور روبرو شده است. شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش شنبههای ارغوانی» امروز (شنبه، ۱۸ حمل) با نشر اعلامیهای اعتراف منیژه صدیقی را اجباری خوانده و خواستار نظارت از زندانهای حکومت سرپرست شدند. در اعلامیه آمده است که حکومت فعلی بهجای پاسخگویی به «جنایات و ظلم» در برابر شهروندان کشور از رژیم ایران الگو گرفتهاند و از زندانیان اعترافات اجباری میگیرد. اعضای جنبش شنبههای ارغوانی زندانها را «شکنجهگاه» زندانیان، بهویژه زنان خوانده و خواستار نظارت از آنها شده است. زنان معترض از جامعهی جهانی و نهادهای حقوق بشری خواستهاند که تا برای آزادی فوری منیژه صدیقی اقدام جدی کنند. از سویی هم، سمیرا حمیدی، عضو سازمان عفو بینالملل در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «آوردن منیژه صدیقی مقابل رسانهها و رد کردن شکنجه احتمالی و بدرفتاری با او، تاکتیک جدید طالبان به حساب میرود.» این در حالی است که منیژه صدیقی روز (پنجشنبه، ۱۶ حمل) طی یک نشست خبری سازماندهی شده توسط حکومت سرپرست در زندان پلچرخی گفته بود که شکنجه نشده است. باید گفت که نیروهای استخبارات، منیژه صدیقی را در ۱۷ میزان سال گذشته به اتهام آتش زدن عکس هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی بازداشت کردند. حکومت سرپرست تا اکنون دربارهی دلیل حبس منیژه صدیقی چیزی نگفتهاند.
برچسب: زنان معترض
منابع محلی از ولایت کابل میگویند که سه دختر و برادرشان که چندی پیش توسط نیروهای حکومت سرپرست بازداشت شده بودند، از زندان آزاد شدهاند. یکی از نزدیکان خانوادهی رضایی در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که چهار فرزند این خانواده روز (دوشنبه، ۱۳ حمل)، از زندان رها شدند. اما آنها نخواستند درباره وضعیت صحی و شرایط آزادی، این چهار نفر توضیح بدهند. آزاده رضایی ۲۵ ساله، نادیه رضایی ۱۷ ساله، الهه رضایی ۱۴ ساله با برادرشان یحیی رضایی ۲۲ ساله در هشتم حمل از دشت برچی در غرب کابل بازداشت شده بودند. تا اکنون خانوادهی رضایی در مورد شرایط آزادی و وضعیت صحی چهار فرزندش چیزس به رسانهها نگفتهاند. پیش از این، حکومت سرپرست تمنا رضایی، خواهر این سه فعال حقوق زن را نیز بازداشت و ۲۹ روز بعد آزاد کرد. این در حالی است که بازداشت دختران معترض توسط حکومت سرپرست در نقاط مختلف کشور تازگی ندارد. حکومت فعلی پیش از این نیز دختران زیادی را به دلیل اعتراض علیه سیاستهایشان بازداشت کردهاند.
نهاد حقوق بشری موسوم به «فریدوم ناو»، پس از بازداشت سه دختر معترض و برادرشان از شهر کابل، آن را محکوم کرده و خواستار پایان این عملکرد حکومت سرپرست شده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که حکومت سرپرست آزاده، نادیه، الهه و برادرشان را از کابل ربودند و محل نگهداری آنان معلوم نیست. فریدوم ناو تاکید کرد: «حملات حکومت سرپرست به فعالان مدنی باید پایان پیدا کند.» این نهاد همچنان به منیژه صدیقی، زن معترض در زندان پلچرخی اشاره کرده است که در وضعیت بد صحی به سر میبرد. منابع نزدیک به الهه، نادیه، آزاده و یحیا رضایی در صحبت با رسانه گوهرشاد تایید کردند که آنان از ساحه دشت برچی کابل بازداشت شدهاند و تا کنون تلاشها برای پیدا کردن موقعیت نگهداریشان بیثمر بوده است. منبع تاکید کرد که آزاده رضایی، ۲۵ساله، نادیه رضایی، ۱۷ ساله، الهه رضایی۱۴ ساله را همراه با برادر شان یحیی رضایی، ۲۲ ساله، بازداشت شدند. باید گفت که تا اکنون دلیل و انگیزهی بازداشت این افراد روشن نیست و مسوولان حکومت فعلی نیز در این مورد چیزی نگفتهاند. این در حالی است که بازداشت دختران معترض توسط حکومت سرپرست در نقاط مختلف کشور تازگی ندارد. حکومت فعلی پیش از این نیز دختران زیادی را به دلیل اعتراض علیه سیاستهایشان بازداشت کردهاند.
منابع محلی از شهر کابل میگویند که سربازان حکومت سرپرست سه دختر معترض را همراه با برادرشان در شهر کابل بازداشت کردند. منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که این چهار تن شام روز (چهارشنبه، ۸ حمل) از خانهایشان در منطقه دشت برچی از مربوطات غرب شهر کابل بازداشت شدند. یکی از نزدیکان آنان گفتند که این سه دختر آزاده، نادیه و الهه و برادرشان نیز یحیی رضایی نام دارد. منبع تاکید کرد که آزاده رضایی، ۲۵ساله، نادیه رضایی، ۱۷ ساله، الهه رضایی۱۴ ساله را همراه با برادر شان یحیی رضایی، ۲۲ ساله، بازداشت شدند. همچنین شماری در شبکههای اجتماعی نوشتهاند که پیگیریهای وابستگان این چهار تن نشان میدهد که آنها در حوزههای سیزدهم، هژدهم و در وزارت داخله حکومت سرپرست نبوده و محل نگهداری آنان تا کنون مشخص نیست. نزدیکان این چهار تن نیز بازداشتشان را تایید کردهاند. باید گفت که تا اکنون دلیل و انگیزهی بازداشت این افراد روشن نیست و مسوولان حکومت فعلی نیز در این مورد چیزی نگفتهاند. از سویی هم، هدا خموش، فعال حقوق زن امروز (جمعه، ۱۰ حمل) در حساب کاربری ایکس نوشته است که نیروهای حکومت فعلی سه خواهر معترض و برادر شان را از منطقهی «دشت برچی» کابل بازداشت و بهجای نامعلوم انتقال دادهاند. او تاکید کرد: «حکومت فعلی هنگام بازداشت سه خواهر فعال حقوق زن و برادرشان هیچ پاسخی برای خانوادهی آنان ندادهاند. نیروهای امنیتی این فعالان را ربوده و به جای نامعلومی منتقل کردند.» این در حالی است که بازداشت دختران معترض توسط حکومت سرپرست در نقاط مختلف کشور تازگی ندارد. حکومت فعلی پیش از این نیز دختران زیادی را به دلیل اعتراض علیه سیاستهایشان بازداشت کردهاند.
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش زنان پنجرهی امید» به بازداشت و بیسرنوشتی منیژه صدیقی در زندان حکومت سرپرست اعتراض کرده و میگویند که حق خواستن جرم نیست، حکومت فعلی باید منیژه صدیقی را آزاد کند. آنان گفتهاند که زنان افغانستان قربانی سیاستهای«اشتباه» جامعهی جهانی در قبال زنان شدند. زنان معترض امروز (چهارشنبه، ۸ حمل) در شهر اسلامآباد، پایتخت پاکستان دست به اعتراض زده و از وضعیت خانم صدیقی در زندان حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و خواستار آزادی بدون قید و شرط وی شدند. آنان تاکید کردند که با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، شهروندان کشور و بهویژه زنان و دختران، با سرکوب، محرومیت، بازداشت، شکنجه و زندان مواجه هستند. زنان معترض میگویند که حکومت فعلی تبعیض جنسیتی بیرحمانهای را علیه زنان و دختران به هدف حذف آنان از جامعه اعمال کرده که این نشاندهندهی «آپارتاید جنسیتی» است. اعضای جنبش زنان پنجرهی امید گفت که خانم صدیقی به وکیل مدافع دسترسی ندارد و حکومت فعلی به او اجازه نمیدهند که حتی با اعضای خانوادهی خود ارتباط برقرار کند. زنان معترض میگویند که حکومت فعلی ثابت کرده است که با ارزشهای حقوق بشری، احترام به حقوق زنان و مردمسالاری بیگانه است و توانایی کنار آمدن با مردم افغانستان و جامعهی جهانی را ندارند. در ادامه آمده است که زنان افغانستان قربانی سیاستهای«اشتباه» جامعهی جهانی در قبال زنان شدند. این در حالی است که منیژه صدیقی روز (دوشنبه، ۱۷ میزان) سال گذشتهی خورشیدی، از ساحهی«کارته نو» شهر کابل توسط نیروهای استخبارات حکومت سرپرست از نزدیکی خانهاش بازداشت شد. شماری از رسانهها گزارش داده بودند که دستگاه قضایی حکومت فعلی او را بهدلیل اعتراض در برابر حکومت و آتش زدن تصویر رهبر آنها، به یک سال و شش ماه حبس محکوم کرده است.
با وجود شروع سال جدید تعلیمی در افغانستان و بستهماندن مکاتب بالاتر از صنف ششم به روی دختران، شماری از معترض و اعضای جنبش اعتراضی «همبستگی زنان افغانستان» به این محدودیتها واکنش نشان داده و از حکومت سرپرست میخواهند که هر چه زودتر دروازههای مکتبها و دانشگاهها را بهروی دختران این کشور باز کنند. زنان معترض با نشر نوارهای تصویری در حساب کاربری ایکس خود گفتهاند که آموزش حق شرعی و اساسی زنان و دختران است و شروع مکتبها بهروی پسران، نشاندهندهی «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان است. اعضای جنبش همبستگی زنان افغانستان تاکید کردند: «بهجز افغانستان، دیگر در هیچ جایی از جهان دختران و زنان از حق آموزش محروم نیستند.» آنان با توجه به محرومیتهای آموزشی در این کشور افزودهاند که دختران و زنان این کشور نیز مستحق آموزش با نصاب جهانی و استندرد میباشند، حکومت فعلی هرچه زودتر باید ممنوعیتهای آموزشی را از سر را بردارند. باید گفت که پس از آغاز سال جدید آموزشی بدون حضور دختران، شماری از فعالان حقوق زن، کشورها و سازمانهای بینالمللی از این اقدام حکومت فعلی انتقاد کرده و خواستار پایان دادن به ممنوعیتهای آموزشی دختران شدهاند. این در حالی است که یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد همزمان با آغاز سال جدید آموزشی در افغانستان و ادامهی ممنوعیت آموزش دختران در این کشور گفته بود که ۱.۴ میلیون دختر بالاتر از صنف ششم از آموزش محروم شدهاند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است. براساس آمارهای سازمان ملل متحد، براثر این دستورات حکومت فعلی بیش از دو میلیون دختر در افغانستان از آموزش و تحصیل بازماندهاند.
همزمان با آغاز سال نو خورشیدی شماری از زنان معترض و اعضای جنبش شنبههای ارغوانی بر مبارزه بیشتر علیه حکومت سرپرست در سال جاری خورشیدی تاکید کردند. این جنبش امروز (چهارشنبه، ۱ حمل) با نشر اعلامیهای گفته است که ۱۴۰۲ سال «سرکوب، بازداشت، شکنجه، ظلم و ستم» برای زنان و دختران بود و در سال ۱۴۰۳ برای شکلگیری حکومت مشروع، دموکراتیک و غیرمتمرکز تلاش بیشتر میکنند. جنبش شنبههای ارغوانی در اعلامیه به بازداشت دختران «تاجیک و هزاره» اشاره کرده و تاکید کرد که حکومت سرپرست با سرکوب «وحشیانه»، صدای عدالتخواهی شهروندان را خفه کرده و حکومت فعلی انتقادکنندگان را «واجب القتل» میداند. زنان معترض میگویند که حکومت سرپرست بدون کوچکترین توجه به درد و رنج مردم افغانستان، در سال گذشته بهگونه سیستماتیک امنیت روحی و فیزیکی شهروندان را سلب کرده و زیر نام تطبیق احکام شریعت به تعصبات قومی و زبانی دامن زده است. باید گفت که حکومت سرپرست در سال گذشته خورشیدی دست به بازداشت، شکنجه و زندانی کردن گسترده فعالان حقوق بشر، بهویژه معترضان زن زدند. در حالی سال نو خورشیدی در افغانستان آغاز میشود که زنان و دختران با محدودیتهای شدیدی مواجه هستند. دختران و زنان از آموزش، اشتغال و فعالیتهای اجتماعی و سیاسی محروم هستند.
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش اندیشهی نوین زنان افغانستان» در ولایت تخار تجمع اعتراضی برگزار کرده و خواستار مشارکت کامل و برخورداری از حقوق برابر در همهی عرصههای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مدنی شدند. زنان معترض با برگزاری تجمع اعتراضی در مکان سربسته بر ادامهی اعتراضهایشان در برابر فرمانهای محدودکنندهی حکومت سرپرست تاکید کردند. آنان از از همهی مردان و زنان خواستند که از اعتراضها و خواستهای زنان معترض در افغانستان حمایت کنند. این زنان معترض با قدردانی از مبارزهی و ایستادگی زنان در برابر حکومت سرپرست خواستار آزادی منیژه صدیقی، زن معترض و فعال حقوق زن از زندان شدند. منیژه صدیقی در ماه اکتبر سال گذشته توسط استخبارات حکومت فعلی از کابل بازداشت شد. شماری از فعالان حقوق زن تایید کردند که منیژه صدیقی از سوی حکومت فعلی به یکونیم سال زندان محکوم شده است. باید گفت که حکومت فعلی پس از حاکمیت مجدد بر افغانستان، با صدور بیش از ۵۰ فرمان زنان و دختران را محدود و آزادیهای اساسی آنان را سلب کرده است. در واکنش به این محدودیتها، زنان و دختران به خیابان آمده و در برابر فرمانهای محدودکننده اعتراض کردند.
همزمان با نزدیک شدن به هشتم مارچ، روز جهانی زن، شماری از زنان معترض و اعضای شبکهی مشارکت سیاسی زنان افغانستان میگویند که زنان و دختران افغانستان هیچگاهی از مبارزات خود برای رسیدن به خواستههایشان دست نمیکشند. اعضای این شبکه در یک مکان سربسته در شهر کابل دست به اعتراض زده و گفتهاند زنان و دختران در افغانستان از اساسیترین حقوق خود محروم هستند. اعضای شبکهی مشارکت سیاسی زنان افغانستان با فرستادن نوارهای ویدیویی به رسانهها از «سکوت معنادار» جامعهی جهانی و نهادهای بینالمللی در برابر وضعیت زنان و دختران افغانستان ابراز نگرانی کردند. آنان تاکید کردند که هشتم مارچ، یادآور واقعهی تاریخی از مبارزات برحق زنان برای بهدست آوردن حقوق انسانیشان و رسیدن به عدالت اجتماعی میباشد. زنان معترض تصریح کردند، در حال حاضر که جهان با سرعت به سوی تکامل و ترقی در حرکت است، یک حکومت افراطی (حکومت فعلی افغانستان) آینده و سرنوشت مردم افغانستان و بهویژه زنان و دختران را به گروگان گرفتهاند تا به خواستهای نامشروع خود برسند. این شبکه هشدار میدهد که وضعیت کنونی افغانستان نه تنها برای مردم کشور، بلکه برای منطقه و جهان عواقب خطرناکی در پی خواهد داشت. زنان معترض از جامعهی جهانی خواستند که سازمان ملل و نهادهای بینالمللی ذیدخل در افغانستان باید با اعمال فشارهای سیاسی، تحریم کامل و قطع هرگونه تعاملات و معاملات با حکومت فعلی به وضعیت موجود در افغانستان نقطهی پایان بگذارند. آنان تاکید کردند: «همه با هم و با همبستگی و اتحاد میتوانیم به حقوق اساسی و انسانی خود دست پیدا کنیم.» در حالی زنان معترض بر رعایت حقوق بشر و حقوق زنان و دختران تاکید دارند که بیشتر از دو سال میشود که زنان و دختران افغانستان از حقوق اولیهی شان، از جمله کار و آموزش محروم هستند. در این مدت، علیرغم تاکید جهانی بر احترام به حقوق بشر و حقوق زنان، حکومت فعلی از محدودیتها و تصمیماتشان عقبنشینی نکردهاند. حکومت سرپرست مدعی است که در چارچوب شریعت اسلامی، حقوق زنان و دختران افغانستان تأمین است.
با وجود ادامهی سرکوب و بازداشت زنان و دختران معترض، یک نهاد حقوقبشری موسوم به «فریدمنو» خواستار آزادی «فوری، بدون قید و شرط و ایمن» منیژه صدیقی، از زنان معترض افغانستان از زنان حکومت سرپرست شده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که نیروهای حکومت سرپرست چهار ماه پیش خانم صدیقی را از خانهاش در کابل ربوده هستند. نهاد حقوق بشری »فریدمنو» گفت که منیژه صدیقی در زندان حکومت فعلی در خطر «شکنجه و بدرفتاری» قرار دارد. این در حالی است که سازمان عفو بینالملل قبلاً در گزارشی گفته بود که منیژه صدیقی در نهم اکتوبر سال ۲۰۲۳ میلادی ناپدید شد و سپس در بازداشت حکومت فعلی پیدا شد. تا اکنون مقامات حکومت سرپرست در مورد بازداشت این فعال حقوق زنان اظهار نظری نکردهاند. حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان بارها زنان معترض و مدافعان حقوقبشر را بازداشت و زندانی کردهاند. بر اساس گزارش نهادهای بینالمللی، این حکومت فعالان زن را در بازداشت لتوکوب و شکنجه میکنند و از آنان اعترافات اجباری میگیرند. باید گفت که رسول پارسی، استاد دانشگاه، فهیم عظیمی و صدیقالله افغان، فعالان آموزش زنان هنوز هم در زندانهای حکومت فعلی بهسر میبرند.