برچسب: زنان افغانستان

8 ساعت قبل - 62 بازدید

رسانه‌ها گزارش داده‌اند که قرار است، تیم والیبال زنان افغانستان در رقابت‌های والیبال زون مرکز آسیا شرکت کند. در گزارش‌ها آمده است که در این مسابقات تیم‌های افغانستان، قرغیزستان، مالدیو، ترکمنستان و بنگلادیش حضور خواهند داشت و میزبانی این رویداد را کشور مالدیو به‌عهده گرفته است. در ادامه آمده است که ترکیب تیم افغانستان نسبت به حضور این تیم در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی با کمی تغییر همراه شده است. در گزارش آمده است، زینب نیکزاد که در فرانسه زندگی می‌کند، دوباره به اردوی تیم ملی اضافه شده و قرار است رقیه محمدی به‌جای نرگس موسوی بازوبند کاپیتانی را بر بازو ببندد. همچنین قرار است که دو بازیکن دیگر از شهر مشهد ایران نیز به ترکیب تیم ملی والیبال زنان کشور اضافه شوند. براساس معلومات موجود، رقابت‌های والیبال زون مرکز آسیا از روز جمعه ۲۸ قوس در شهر ماله مالدیو آغاز می‌شود و در تاریخ ۴ جدی به پایان می‌رسد.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 82 بازدید

نهاد هماهنگی فعالان زن افغانستان، با فرستادن نامه‌ای سرگشاده به وزارت‌های امور داخله، خارجه و حقوق بشر پاکستان، نسبت به اخراج زنان مدافع حقوق بشر از این کشور ابراز نگرانی کرده و خواستار این روند شدند. این نهاد در نامه‌شان گفته است که سه زن وابسته به این نهاد، پس‌از اخراج ناپدید شده‌اند و دو زن دیگر در افغانستان در شرایط دشواری به‌سر می‌برند. در بخشی از این نامه آمده است که بازگرداندن اجباری زنان، اصول بشردوستانه و قوانین بین‌المللی مربوط به ممنوعیت اخراج پناه‌جویان را نقض می‌کند. نهاد هماهنگی فعالان زنن افغانستان در ادامه تاکید کرده است که زنان افغانستانی مقیم پاکستان در جابه‌جایی داخلی با مشکلات جدی از جمله نداشتن معلومات درباره‌ی شهرهای امن، خطر بازداشت در مسیرها، هزینه‌ی بالای ویزا، روند پیچیده‌ی اداری و خودداری مالک‌های خانه از اجاره به پناه‌جویان بدون ویزا روبرو هستند. این نهاد و سایر امضاکنندگان از دولت پاکستان خواسته‌اند که اخراج زنان مدافع حقوق بشر را فوراً متوقف کند، برای زنان در معرض تهدید اقامت موقت و قانونی فراهم سازد، روند ویزا را عادلانه و قابل‌دسترس بسازد و امنیت جابه‌جایی داخلی را تضمین کند. همچنین آنان خواستار بررسی فوری پرونده‌ی پنج زن اخراج‌شده، به‌ویژه سه زن ناپدید، شده‌اند. قابل ذکر است که به دلیل‌ محدودیت‌ها بسیاری از زنان و دختران، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، نظامیان پیشین و دیگر قشرهای آسیب‌پذیر مجبور به ترک افغانستان شدند. شمار زیادی از آنان به کشورهای همسایه از جمله ایران و پاکستان پناهنده شدند؛ اما این کشورها در سال‌های پسین روند اخراج  مهاجران افغانستانی را تشدید کرده است.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 65 بازدید

تیم ملی والیبال زنان افغانستان در ادامه رقابت‌های ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی، سومین شکست متوالی خود را در برابر تیم قدرت‌مند ایران تجربه کرده‌اند. در دیداری که امروز (سه‌شنبه، ۲۰ عقرب) در شهر ریاض عربستان برگزار شد، زنان ملی‌پوش افغانستان با نتیجه ۳ بر ۰ مغلوب تیم ملی زنان ایران شدند. در این مسابقه، تیم ملی زنان ایران با ارائه نمایشی منسجم و برتری فنی، در سه ست پیاپی موفق شد، تیم ملی زنان افغانستان را از پیش رو بردارد. این سومین شکست افغانستان در این رقابت‌ها بود؛ پیش از این، شاگردان محمد اسداللهی برابر تیم‌های ترکیه و تاجیکستان نیز با نتایج مشابه ۳–۰ شکست خورده بودند. این در حالی است که ترکیب ناقص تیم ملی زنان افغانستان که تنها با هشت بازیکن به میدان رفت، از عوامل اصلی این نتایج عنوان شده است. چهار بازیکن دیگر به‌دلیل مشکلات مربوط به تمدید پاسپورت و تأخیر در صدور ویزا نتوانستند تیم را همراهی کنند. همچنین زهرا احمدی، سرپرست تیم، نیز در این سفر حضور ندارد. هدایت تیم افغانستان در این رقابت‌ها بر عهده محمد اسداللهی، سرمربی ایرانی تیم ملی والیبال مردان بزرگ‌سال افغانستان است. این تیم با همکاری کمیته ملی المپیک افغانستان و فدراسیون جهانی والیبال، از کشورهای ایران، استرالیا و اروپا به مسابقات اعزام شده است. باید گفت که تیم ملی والیبال زنان افغانستان فردا، چهارشنبه ۲۱ عقرب، در آخرین دیدار خود از مرحله گروهی، به مصاف تیم ملی آذربایجان خواهد رفت. این مسابقه ساعت ۲:۳۰  بعد از ظهر به وقت کابل برگزار می‌شود. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از بازگشت به قدرت تمام فعالیت‌های ورزشی را برای زنان در افغانستان ممنوع اعلام کرده و تیم‌های ورزشی زنان را به‌رسمیت نمی‌شناسند. بسیاری از تیم‌های ورزشی زنان افغانستان در بیرون از کشور تشکیل و در شماری از مسابقات شرکت می‌کنند. در ششمین دور رقابت‌های همبستگی کشورهای اسلامی ریاض ۲۰۲۵ میلادی، پنج تیم والیبال زنان از کشورهای ایران، افغانستان، ترکیه، آذربایجان و تاجیکستان اشتراک کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 136 بازدید

تیم ملی والیبال زنان افغانستان در نخستین دیدار خود در چارچوب مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی ریاض ۲۰۲۵ میلادی، از تیم ملی والیبال زنان ترکیه با نتیجه سه بر صفر شکست خورد. دیدار بین این دو تیم بعدازظهر روز (سه‌شنبه، ۱۳ عقرب) در شهر ریاض برگزار شده بود، دختران افغانستان در برابر ترکیه با وجود تلاش، در سه ست پیاپی با نتایج (۳–۲۵)، (۴–۲۵) و (۴–۲۵) شکست خوردند و نخستین باخت خود را در این رقابت‌ها ثبت کردند. در گزارش‌ها آمده است که تیم ملی والیبال زنان افغانستان فقط با ۸ بازیکن در این رقابت‌ها اشتراک کرده و ۴ بازیکن دیگر این تیم به دلیل مشکلات ویزا و پاسپورت موفق به اشتراک در این مسابقات نشده‌اند. اعضای این تیم از بین بازیکنان مهاجر افغانستان ساکن در کشورهای ایران، استرالیا و آلمان انتخاب شده‌اند. در این دوره از بازی‌های همبستگی، پنج تیم حضور دارند که به‌صورت گروهی با هم رقابت می‌کنند. برنامه‌ی ادامه‌ی دیدارهای تیم ملی والیبال زنان افغانستان به شرح زیر است: افغانستان – تاجیکستان (۱۸ عقرب ۱۴۰۴) ساعت ۲:۳۰ بعد از چاشت به وقت کابل افغانستان – ایران (۲۰ عقرب ۱۴۰۴) ساعت ۱۱:۳۰ پیش از چاشت به وقت کابل افغانستان – آذربایجان (۲۱ عقرب ۱۴۰۴) ساعت ۲:۳۰ بعد از چاشت به وقت کابل تیم زنان افغانستان در این رقابت‌ها زیر نظر محمد اسداللهی، مربی تیم ملی والیبال مردان بزرگ‌سال کشور، حضور دارد و هدف اصلی آن تقویت روحیه، افزایش تجربه و تداوم حضور زنان افغان در میدان‌های بین‌المللی است. در ششمین دور رقابت‌های همبستگی کشورهای اسلامی ریاض ۲۰۲۵ پنج تیم والیبال زنان از کشورهای ایران، افغانستان، ترکیه، آذربایجان و تاجیکستان اشتراک کرده‌اند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 137 بازدید

نهاد «دادگاه مردمی افغانستان» درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جلسات محکمه مردمی برای زنان افغانستان امروز (چهارشنبه، ۱۶ میزان) تا ساعت دیگر در شهر مادرید اسپانیا برگزار می‌شود. شهرزاد اکبر، رییس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و از برگزارکنند‌گان این دادگاه در پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که امروز روز نخست دادگاه مردمی برای زنان افغانستان است. خانم اکبر در ادامه تاکید کرده است: «این یک گام نخستین است و ما برگزارکنند‌گان بیش از همه مدیون زنان شجاعی استیم که روایت‌های تلخ سرکوب را جهانی ساختند و‌ شجاعانه صدای حقیقت شدند.» در این نشست، دادستان‌ها، قربانیان و قضات درباره‌ جنایات و نقض‌های حقوق بشر علیه زنان و دختران افغانستان صحبت خواهند کرد. به‌گفته برگزار کننده‌گان، در طول سه روز، یک گروه مستقل از قاضیان به صحبت‌ها و شهادت‌های دختران و زنان افغانستان گوش می‌دهد و شواهد را بررسی می‌کند. این محکمه‌ی مردمی را چهار نهاد مدنی و حقوق‌‌ بشری «رواداری»، ‌‏«مؤسسه حقوق‌‌ بشر و دموکراسی افغانستان»، «نهاد پژوهش و ‏توسعه» و «مجمع مدافعان حقوق‌ بشر» برگزار می‌کنند.‏ هدف این بررسی، نشان دادن این است که سیاست‌ها و اقدامات حکومت سرپرست افغانستان چگونه می‌تواند مصداق «آزار و تعقیب جنسیتی» باشد، رفتاری که بر اساس قوانین بین‌المللی، جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 323 بازدید

خالده پوپلزی، کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال زنان افغانستان اعلام کرده است که برای حضور تیم زنان افغانستان در رقابت‌های بین‌المللی به مبارزه خود ادامه خواهد داد. خانم پوپلزی از فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) خواسته تا شرایطی را فراهم کند که بازیکنان تیم ملی زنان افغانستان بدون وابستگی به فدراسیون تحت کنترل حکومت سرپرست، بتوانند در مسابقات جهانی شرکت کنند. وی این اظهارات را در صحبت با شبکه خبری سی‌بی‌سی مطرح کرده و گفته است که طی سه سال گذشته تلاش‌های زیادی برای متقاعد کردن فیفا انجام داده، اما این نهاد هنوز پاسخ قاطعی ارایه نکرده است. قابل ذکر است که پس از تسلط حکومت سرپرست در سال ۲۰۲۱ بر افغانستان، این گروه محدودیت‌های گسترده‌ای را بر زنان، از جمله در عرصه ورزش، اعمال کرده است. تیم ملی فوتبال زنان افغانستان که اعضای آن در کشورهای مختلف به سر می‌برند، از حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی محروم شده‌اند، زیرا فیفا همچنان فدراسیون فوتبال افغانستان را به‌عنوان مرجع رسمی می‌شناسد. همچنین خالده پوپلزی در ادامه گفته است: «اگر فیفا به عدالت و برابری جنسیتی باور دارد، باید راهی برای حضور زنان افغانستان در رقابت‌های جهانی پیدا کند.» وی امیدواری کرده است که با نزدیک شدن به رقابت‌های مقدماتی جام ملت‌های زنان آسیا در سال ۲۰۲۶، که مسیر حضور در جام جهانی را هموار می‌کند، فیفا از طریق اعطای یک سهمیه ویژه، فرصت رقابت را برای تیم افغانستان فراهم کند. خالده پوپلزی که اکنون در دنمارک به سر می‌برد، می‌گوید که حضور زنان افغان در مسابقات بین‌المللی تنها یک موضوع ورزشی نیست، بلکه پیامی قوی درباره وضعیت زنان در افغانستان خواهد بود. او افزوده است: «فوتبال فقط یک بازی نیست؛ بلکه راهی برای مبارزه با نادیده گرفته شدن است. اگر در صحنه بین‌المللی حاضر شویم، به زنان داخل افغانستان نشان خواهیم داد که فراموش نشده‌اند.» همچنین پیش از این، «اتحادیه ورزش و حقوق» از فیفا خواسته بود که حضور زنان فوتبالیست اهل افغانستان که در تبعید به سر می‌برند، در بازی‌های بین‌المللی تسهیل کند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که تا دو روز دیگر قرعه‌کشی مرحله‌ی مقدماتی جام ملت‌های زنان آسیا ۲۰۲۶ برگزار می‌شود، اما تیم ملی فوتبال زنان افغانستان از این قرعه‌کشی غایب است. در گزارش آمده است که این رقابت‌ها راهی برای صعود به جام جهانی زنان ۲۰۲۷ است. در ادامه آمده است که این دومین دوره‌ی پیاپی مقدماتی جام جهانی از سال ۲۰۲۱ است که تیم زنان افغانستان از آن حذف شده است. فیفا تا اکنون در این باره چیزی نگفته است.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 530 بازدید

زهرا یگانه متولد شهر هرات است، هنگامی که زهرا شش‌ماه داشت، خانواده‌ی وی به دلیل جنگ‌های داخلی مجبور به مهاجرت به ایران شدند، وی با وجود محدودیت‌های رسمی و بدبینی‌های نسبتاً رایج توانست درس‌هایش را تا دوران لیسه یا همان دبیرستان در ایران پیگیری کند. زهرا یگانه به عنوان مسوول بخش زنان بنیاد آرمانشهر فعالیت کرده است و همچنان نهاد غیر دولتی خودش را تحت نام «رنگمین گمان» تاسیس کرد. این نهاد بر بنیاد فعالیت‌های رضا کارانه ایجاد شده و در بخش نسل سوم حقوق بشر یا محیط زیست فعالیت می‌کند. او هم‌چنان در هماهنگی با انتشارات بنیاد آرمانشهر کتاب‌های رایگانی را میان دانشجویان و جوانان توزیع می‌کند تا آنها را به مطالعه تشویق کند. در چند سال اخیر زهرا یگانه نخستین کتاب خودش را زیر نام « روشنایی خاکستر» منتشر کرد. این کتاب باعث توجه و بحث‌های دامنه داری راجع به موقعیت زنان در جامعه افغانستان شد. توجه و تقاضا برای این کتاب در حدی بود که چاپ دوم آن تنها چند ماه بعد از چاپ اول آن به بازار آمد و قرار است چاپ سوم آن در لندن منتشر شود و نسخه انگلیسی آن نیز در دست کار است. روشنایی خاکستر با آنکه کم و بیش روایت شخصی از تجارب فردی زهرا یگانه است، اما بطور مشخص به موقعیت زنان در جامعه افغانستان از یک منظر کاملاً  زنانه می‌پردازد. به عنوان یک زن، زهرا بسیار صریح و بی‌پرده از تجارب خود از کودکی تا بزرگسالی و از فامیل و جای که در میان آنها زندگی می‌کند تا جامعه و جای که در میان آنها کار و فعالیت دارد، در این کتاب می‌نویسد. در این کتاب او از لایه‌های مختلف خشونت، تبعیض و عصبیت مردسالارانه علیه زنان پرده بر می‌دارد تا بتواند هرچه بهتر و آشکارتر این واقعیت‌های تلخ را در ذهن مخاطبانش به نمایش بگذارد. هرچند او در ادامه ابراز می‌کند که خشونت در افغانستان یک پدیده بسیار پیچیده و چند جانبه است. به همین خاطر کتاب روشنای خاکستر مورد استقبال و تحسین خوانندگانش قرار گرفت. نظر به سخنان خانم زهرا یگانه، هدف از نوشتن کتابی به نام "روشنایی خاکستر"، "آشکار ساختن واقعی خشونت‌های اعمال شده بر زنان در جامعه پدرسالار و زن ستیز" است. کتاب "روشنایی خاکستر" با سرمایه شخصی نویسنده اقبال چاپ یافته و به قیمت نازل (۱۵۰ افغانی یا حدوداً ۲ یورو فی جلد) بفروش می‌رسد. این اثر می‌کوشد تا به دسترس حداکثر مردم، خاصتاً به مطالعه‌ی مردان افغان قرار گیرد. خانم یگانه می‌پندارد که "مردان بالاخره همانند زنان از حالت خشونت تحمیل شده بر افغانان رنج می‌برند. این داستان با ازدواج شروع شد؛ ازدواج دختر بچه‌ای ۱۳ ساله که دردهایش پایانی نداشت. آنقدر کتک خورد و درد کشید که جانش با آن اخته شد. روشنای خاکستر داستان زندگی زهرا و زندگی شمار زیادی از زنان هموطنش است. این کتاب در افغانستان خیلی زود به چاپ دوم رسید، اتفاقی کم نظیر در جامعه‌ی بسته. دختر این داستان هیچ رنجی نبود که تجربه نکرده باشد؛ از زخم زبان‌ها و کتک خوردن‌ها بگیر تا کار در کوره‌های آجرپزی و آزارهای همسرمعتاد و از دست دادن فرزند در فقر و تنهایی. شعله‌های آتش را هم تجربه کرده است، شعله‌هایی که همسرش مهیا کرد برای سوزاندن او و فرزندش. هر آنچه را که هیچ زنی نمی‌خواهد هرگز تجربه‌اش کند را او از سر گذرانده است. اینها فقط داستان زهرای قهرمان کتاب «روشنای خاکستر» نیست، بلکه بخشی است از دردهای زیسته زهرا یگانه، نویسنده ۳۲ ساله افغان که خواسته با انتشار روشنای خاکستر، به قول خودش روایت‌گر زندگی زنان در افغانستان باشد. زهرا دردها و رنج‌هایش را بسان افسانه‌ای روایت می‌کند که باور کردنش دشوار است. زهرا یگانه در گفت‌و‌گو درباره‌ی این کتاب و داستان زندگی‌اش بیشتر می‌گوید. زهرای داستان، سرگذشتش تفاوت‌های اندکی با زهرا یگانه که خودش در مورد آن می گوید؛ دارد: « شش ماهه بودم که خانواده‌ام وارد خاک ایران شدند، هر چه خوشی داشتم همان ۱۳ سال با خانواده‌ام بود. تازه ۱۳ ساله شده بودم که شوهرم دادند، خیلی زود فهمیدم شوهرم سلطان معتاد است، اما بارها از مادرم و بقیه شنیده بودم زن با همه چیز شوهرش می‌سازد. دم بر نیاوردم و هیچ‌کس نفهمید او معتاد است.» خیلی زود باردار شد: «ماه آخر بارداری‌ام بود اما درد امانم نمی‌داد. سلطان هم اخلاقش خیلی بد شده بود. تا شکایت می‌کردم درد دارم، شروع می‌کرد به سر و صدا؛ به من چه که درد داری؟ دردهایم هر روز بیشتر می‌شد تا موقع زایمان. کنارم نبود تا اجازه دهد عمل شوم. تنها و بی‌کس در مریض خانه افتاده بودم.» داکترها می‌گفتند: «افغانیه دیگه. این قدر نمی‌فهمه که باید سزارین بشه. به ما چه وقتی خودشون دلشون نمی‌سوزه.» حرف‌هایشان را می‌شنیدم و بیشتر رنج می‌کشیدم تا بالاخره گفتند: کار از این حرف‌ها گذشته باید کاری کنیم. «وقتی چشم‌هایم را باز کردم خوش شدم. مادر شوهرم کنارم بود کاش بقیه هم بودند. مادر شوهرم گفت طفل دختر است، اما مشکل دارد وقت تولد خفه شده و چون با دستگاه بیرون آمده ضربه مغزی شده، گفتند سنت کم بوده.» با این همه «نرگس» دخترم با معلولیت بالا زنده ماند. شوهر معتاد و خشن و حالا دختری با این حال و روز در اوج فقر و بی‌کسی… زهرا اما تسلیم نشد؛ شب تا صبح بافتنی ‌بافت، گل چینی درست ‌کرد، درس خواند و دیپلم‌اش را گرفت. او برای بار دوم هم باردار بود. مدام با خودش می‌گفت شاید بعد از این، زندگی بهتر شود. به همه گفته بود شوهرش مشکل خونی دارد و باید درمان شود. کم کم پول پس‌انداز می‌کرد، برای ترک دادن شوهرش. در ۱۵ سالگی فرزند دومش را به دنیا آورد. اما چندی بعد در داستانی پرغصه که خود، قصه کتاب دیگری است، نرگس را از دست داد: «برای نرگسم پول کفن و دفن هم نداشتم.» اما چه شد که سرنوشت زهرای «روشنای خاکستر» خیلی زود در افغانستان مورد توجه قرار گرفت و به چاپ دوم رسید؟ یگانه در این باره می‌گوید: «خیلی‌ها احساس می‌کردند این کتاب توانسته تصویری واقعی از زندگی زنان در کشور افغانستان ارائه دهد. دوم اینکه خیلی از حرف‌ها در مورد زنان به صورت واضح یا تابوشکنانه گفته شده. چیزی که برای خیلی‌ها جذاب بوده داستان واقعی کتاب است، کسانی که کتاب را می‌خواندند، مردها را مخاطب قرار می‌دادند که حتماً باید آن را بخوانید!». زهرا در ایران کوره‌های خشت‌پزی را هم تجربه کرد، همان‌جا که فرزند سومش را به دنیا ‌آورد. آخرین تلاش‌ها برای نجات شوهر معتاد و زندگی‌اش: «برادرشوهرم آنجا بود، کمکم کرد. روزی ۳۰۰ خشت می‌زدم. سلطان بستری بود و با همین پول خرج ترکش را می‌دادم. راضی بودم. خوبی کوره‌ها این بود که نیاز نبود، کرایه خانه بدهیم. همان جا در کوره‌ها زندگی می‌کردیم. دائم می‌گفتم نکند این همه زحمتم هدر برود و باز سلطان برود سراغ اعتیاد. در همین حال پسرم را هم به دنیا آوردم، در میان خشت و خاک.» بالاخره شوهرش ترک کرد تنها چند هفته از ترک اعتیادش می‌گذشت که باز او را سر بساط مواد‌مخدر گیرانداخت: «وقتی این صحنه را دیدم، دیوانه شدم اما سلطان عین خیالش نبود، نعره‌‌زنان به سمتم آمد و با مشت و لگد آن‌قدر بر سر و رویم کوبید که خونین‌مال شدم. داد می‌زد بگذارید این زن را بکشم. فهمیدم درست یک هفته بعد از ترک دوباره اعتیادش را شروع کرده.» زهرا اندکی بعد از این ماجرا راهی هرات شد: «به خاطر دو فرزند، جنازه‌ام را به دنبال سرنوشت می‌کشاندم با کوله باری از خاطرات تلخ.» دردها و رنج‌های زهرا در هرات هم پایانی نداشت. او آنجا هم به‌سختی کار می‌کرد و خرج زندگی را می‌داد تا روزی که سلطان قصد داشت او و فرزندانش را در خانه آتش بزند. پول می‌خواست، اما زهرا نداشت: «با وحشت از خواب بیدار شدم. همه‌ی خانه پر از دود بود. دور و بر من و مریم دخترم. محمد امین آن شب خانه مادرم مانده بود. درست دور تشک ما حلقه‌ای از لباس‌های نازک شعله می‌کشید. یک باره از جایم خیز زدم، مریم را بغل کردم و دویدم. هر دو خود را به در و پنجره می‌زدیم و جیغ می‌کشیدیم. در و پنجره هر دو آهنی بود. پشت شیشه هم حصار آهنی بود. جیغ زدم، ضجه زدم. گفتم فردا هر چه بخواهی پول می‌آورم برایت، فقط دروازه را باز کن تا من و مریم نسوزیم. داد می‌زد بسوز جای زن در جهنم است. با تمام قدرت با دسته هاونی که در خانه بود، به دروازه کوبیدم. به مریم گفتم جیغ بزن تا همسایه‌ها بیدار شوند. ساعت ۲ شب بود که به سمت خانه مادرم فرار کردیم.» زهرا همان شب تصمیم گرفت طلاق بگیرد، تابویی به نام طلاق در جامعه افغانستانی. می‌دانست همیشه داغ ننگی روی پیشانی‌اش می‌ماند. بعد از طلاق که با هزار سختی انجام شد و باعث شد برای مدتی فرزندانش را از دست بدهد، بالاخره هرات را ترک کرد و به کابل رفت. با هزار سختی‌ ادامه تحصیل داد و شغلی مناسب پیدا کرد. پس از آن او توانست با بیش از ۵ هزار زن قربانی خشونت دیدار کند، سفرهای زیادی به ولایت‌های افغانستان داشته باشد و خیلی جدی روی خشونت علیه زنان کار کند. اما او چطور توانست سرنوشت زهرای روشنای خاکستر را در جامعه‌ای که پر از تابوست منتشر کند؟ می‌گوید: «قبل از چاپ کتاب تردیدهایی بر من حاکم بود؛ نگران بودم اما نه تا آن حد که مانع چاپ کتاب شود. بر این باور بودم که باید از یک جا شروع کرد و آنچه واقعیت است و زندگی زنان را دچار مشکل کرده، بیان کرد. نباید نشست و منتظر بود تا کسی بیاید و کاری کند، کسی که خواهان تغییر است، باید از خود شروع کند. برای همین تلاش کردم واقعیت‌ها را بیان کنم اما در خیلی جاهای از کتاب مجبور بودم زمان و مکان را تغییر دهم تا به دیگران لطمه وارد نشود. اما با همه تردیدها یقین داشتم کار اشتباهی انجام نمی‌دهم. این را هم خوب می‌دانستم برای یک کار خوب، باید قربانی داد. اگر این کتاب می‌توانست زندگی شماری از زنان را در افغانستان تغییر دهد، پس من کار درستی انجام داده بودم. بعد از چاپ و نشر کتاب، به یقین رسیدم که کارم با همه ترس‌ها و تردیدهایی که وجود داشت درست و نتیجه بخش بوده. نظرات مثبت زیادی دریافت کردم. این کتاب توانست ذهنیت خواننده‌گان مرد را در مورد زنان تغییر دهد. من از این کتاب توقع معجزه نداشتم که یک باره زندگی زنان را در افغانستان تغییر دهد، همین که توانست مخاطبان زیادی جذب کند، خشنود شدم.» در قسمت‌هایی از کتاب روشنای خاکستر، خواننده از آن همه ظلمی که به زهرا می‌رود متعجب بر جای می‌ماند: «با وجود اینکه کتاب خط سیری از زندگی خودم است، ولی روایت‌گر زندگی زنان در افغانستان است. در هر بخش کتاب که نیاز دیدم نکته‌ای از زندگی زنان افغانستان دیده شود به متن افزودم. البته این نکات هم بر اساس واقعیت بوده و تجربه سال‌ها کار با زنان قربانی خشونت. هرچند باید گفت این کتاب هم تنها بخشی از زندگی و دردهای زنان را به تصویر کشیده و قادر نبوده تمام زوایای زندگی یک زن در افغاستان را منعکس کند.» در کتاب، ماجرای طلاق گرفتن زهرا در هرات خود داستانی جداگانه دارد. زهرا می‌گوید: «در سال‌هایی که من داستان را روایت می‌کنم، طلاق خیلی سخت و غیرقابل پذیرش بود و زن هرچه قدر هم زندگی سخت و غیر قابل تحملی داشت باز هم برای طلاق، او را مقصر و بد می‌دانستند. فعلاً شرایط تا حدودی بهتر شده، اما هنوز هم به‌عنوان چالشی بزرگ فراروی زنان است و هنوز هم هر زنی طلاق می‌گیرد در نظر مردم زن خوبی نیست و شرایط طلاق باز هم به نفع مردان است.» او پس از انتشار روشنای خاکستر توانست به سمبلی از رنج و امید زنان افغانستان تبدیل شود؛ سمبلی از روشنای خاکستر.

ادامه مطلب


12 ماه قبل - 606 بازدید

خطوط هوایی آسمان ایران درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که نخستین پرواز مختص به زنان را زیر نام «ایران بانو» به شهر مشهد انجام داده است. رسانه‌ها گزارش داده‌اند‌ که شهرزاد شمس، پیلوت زن ایرانی روز گذشته (یک‌شنبه، ۲ جدی) طیاره‌ی حامل ۱۱۰ زن نخبه را در میدان هوایی هاشمی نژاد شهر مشهد نشست داد. خبرگزاری ایرنا بدون ارایهٔ معلومات کامل در مورد این پرواز به نقل از حسن جعفری، مدیر روابط عمومی میدان هوایی خراسان رضوی گزارش داده که گفته است: «این اولین باری است که در میدان هوایی بین‌المللی مشهد مقدس پروازی با مسافران و کادر پرواز زن به زمین می‌نشیند.» بر اساس این گزارش،‌ این پرواز همزمان با میلاد فاطمه زهرا، دختر پیامبر اسلام، صورت گرفته است. در جریان سال‌های اخیر، صنایع هوانوردی ایران شاهد شماری از پیلوت‌های زن بوده است، اما در جامعه‌ی ایرانی این امر هنوز هم غیرمعمول باقی مانده است. بر اساس معلومات رسانه‌های محلی، در ماه اکتوبر سال ۲۰۱۹، نشاط جهانداری، پیلوت و فروز فیروزی، معاون پیلوت، نخستین زنانی بودند که یک طیاره‌‌ی مسافربری را در تاریخ ایران به پرواز درآوردند. در حالی زنان ایرانی این طیاره را هدایت می‌کنند که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. حکومت فعلی در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 477 بازدید

پیمان فتاحی، فرمانده پولیس ولسوالی شهریار تهران خبر داده است که این نیروهایش دو زن اهل افغانستان را پس از درگیری با یک زن ایرانی در پارکی در این ولسوالی بازداشت کرده‌اند. آقای فتاحی گفته است که در پی مشاجره و درگیری بر سر بازی کودکان، زن ایرانی «مورد ضرب و شتم قرار گرفت.» او به خبرگزاری تسنیم گفت که «درگیری لفظی و ضرب و شتم» در پارک فردوسیه میان سه زن افغانستانی و یک زن ایرانی صورت گرفته است. او گفت که سپس پولیس در محل رویداد حضور یافت و دو زن مهاجر اهل افغانستان را بازداشت کرد. فرمانده پولیس شهریار گفت: «پرونده توسط پولیس در دست بررسی است و پس از تکمیل به مراجع قضایی ارجاع داده می‌شود.» هم‌زمان، کاربران و رسانه‌های ایرانی ویدویی را منتشر کرده‌اند که گفته می‌شود مربوط به درگیری زنان ایرانی و افغانستانی در پارک فردوسیه ولسوالی شهریار است. در این ویدیو، صدای نامفهوم مشاجره چند زن شنیده می‌شود که دست‌کم یکی از آ‌ن‌ها لهجه فارسی رایج در افغانستان را دارد. قابل ذکر است که بدرفتاری پولیس ایران با مهاجرین افغانستانی، به ویژه شکستن گردن یک پناه‌جوی نوجوان، واکنش گسترده‌ای را در میان شهروندان افغانستان برانگیخته است. پناه‌جوی نوجوان اهل دایکندی در حال حاضر در بیمارستان بستری است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 563 بازدید

کیمیا یوسفی، ورزشکار اهل افغانستان که قرار است به نمایندگی از افغانستان همراه با پنج ورزشکار دیگر در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کند، در تازه‌ترین مورد گفته است که در این بازی‌ها از «رویاها و آرزوهای دزدیده‌ شده‌ی» دختران افغانستان نمایندگی می‌کند. این ورزشکار ۲۸ ساله‌ی اهل افغانستان می‌گوید که او افتخار می‌کند که بار دیگر به نمایندگی از دختران سرزمین‌اش در این بازی‌ها شرکت می‌کند. کیمیا یوسفی تاکید کرد که از دختران و زنانی نمایندگی می‌کند که اکنون حتی از حقوق اولیه‌ی خود که آموزش و اشتغال است، نیز محروم هستند. او در اعلامیه‌ای که از سوی کمیته‌ی ملی المپیک استرالیا در مورد وضعیت زنان و دختران در حاکمیت حکومت فعلی نشر شده، گفته است: «من نماینده‌ی رویاها و آرزوهای دزدیده شده این زنان هستم. کسانی‌که به عنوان انسان‌های آزاد، صلاحیت تصمیم‌گیری ندارند. آنان حتی اجازه‌ی ورود به پارک را ندارند.» قابل ذکر است که در بازی‌های المپیک پاریس قرار است به نمایندگی از افغانستان شش ورزشکار شامل سه مرد و سه زن، به نمایندگی از افغانستان شرکت کنند. این گروه ورزش‌کاران تحت پرچم سیاه، سرخ و سبز و سرود جمهوری سابق رقابت می‌کند. کیمیا یوسفی، اکنون در استرالیا زند‌گی می‌کند. او پیش از این در المپیک ۲۰۱۶ در «ریو دی جنیرو» و «المپیک ۲۰۲۱ توکیو» نیز شرکت کرده بود. در حالی کیمیا یوسفی از حقوق زنان و دختران افغانستان دفاع می‌کند که پیش از این سخنگوی ریاست تربیت بدنی حکومت سرپرست با اشاره به ورزش‌کاران مرد گفته است که تنها سه ورزش‌کار نماینده‌ی افغانستان هستند. این مقام مسوول گفته بود که ورزشکاران دختر را به رسمیت نمی‌شناسد. در رقابت‌های المپیک امسال در پاریس، سه زن به نمایندگی از افغانستان در رشته‌های بایسکل‌سواری و دو میدانی شرکت کرده‌اند. در این رقابت سه مرد نیز به نمایندگی از افغانستان شرکت کرده‌اند که دو نفر آنان از خارج کشور پیوسته‌اند. حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، ورزش زنان در این کشور را منع کرده و بسیاری از ورزشکاران زن در این مدت کشور را ترک کرده‌اند و در تبعید به‌سر می‌برند.

ادامه مطلب