از کتاب تازه‌ای با عنوان «تا امر ثانی: حقایق ناگفته از مقاومت زنان افغانستان برای آزادی» اثر منیژه رامزی، آموزگار پیشین دانشگاه کابل و فعال حقوق بشر در مرکز نویسندگان ترکیه رونمایی شد. مراسم رونمایی این کتاب روز (دوشنبه، ۲۱ میزان) در مرکز نویسندگان ترکیه برگزار شد و در این اثر وضعیت زنان افغانستان پس از سقوط جمهوریت بررسی شده و بر دادخواهی، آگاهی‌رسانی و مبارزه برای حق آموزش و کار زنان تاکید شده است. منیژه رامزی، نویسنده‌ی این کتاب با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «کتاب تا امر ثانی به تمام زنانی تقدیم شده است که با وجود تهدید، فشار و تبعیض، هنوز برای حق آموزش، کار و آزادی در افغانستان می‌جنگند. آنان الهام‌بخش‌ترین چهره‌های مقاومت مدنی در دوران تاریکی کنونی‌اند.» در اعلامیه آمده است که این اثر که به همکاری «شبکه جهانی مبارزه با افراط‌گرایی» تهیه شده، در چهار محور اصلی به بررسی تاریخ مبارزات زنان، دستاوردهای بیست‌ساله، پیامدهای محرومیت از آموزش و کار پس از ۲۰۲۱ و تلاش زنان برای آینده افغانستان پرداخته است. پژوهش انجام‌شده در این کتاب نشان می‌دهد که پس از ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ میلادی، بیش از ۲.۲ میلیون دختر از رفتن به مکتب و حدود ۱۰۰ هزار زن از تحصیلات عالی محروم شده‌اند. همچنین یافته‌های این کتاب افزایش فقر، ازدواج اجباری، خودکشی و مشکلات روانی را از پیامدهای مستقیم محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان دانسته است. در حالی این کتاب از وضعیت موجود انتقاد می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

امیرخان متقی، وزیر امور خارجه‌ی حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که آموزش دختران و زنان در افغانستان بالاتر از صنف ششم «تا امر ثانی» تعلیق شده است. آقای متقی این اظهارات را در نشست خبری دهلی‌نو مطرح کرده و در پاسخ به سوال خبرنگار زن هندی در مورد آموزش دختران در افغانستان گفت که آموزش دختران و زنان به صورت کامل تعلیق نشده و اکنون دو میلیون و ۸۰۰ هزار دختر در افغانستان درس می‌خوانند. وی در ادامه تاکید کرده است که در حال حاضر حدود ده میلیون دانش‌آموز در این کشور مشغول آموزش‌اند که از این میان، دست‌کم دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر دختر هستند. همچنین آقای متقی در بخشی از صحبت‌هایش افزوده است که در سفر خود به دارالعلوم دیوبند، درباره تبادل تجربیات علمی میان افغانستان و این مرکز دینی گفتگو کرده است. در حالی این اظهارات مطرح می‌شود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

صندوق ملل متحد موسوم به «آموزش نمی‌تواند منتظر بماند» نسبت به ممنوعیت آموزش دختران و زنان افغانستان ابراز نگرانی شدید کرده و هشدار داده است که این اقدام می‌تواند پیامدهای بلندمدت و مخربی برای آینده کشور داشته باشد. این صندوق با نشر اعلامیه‌ای گفته است که میلیون‌ها دختر که از ادامه تحصیل محروم شده‌اند، نه تنها فرصت‌های یادگیری خود را از دست می‌دهند، بلکه توسعه انسانی، اجتماعی و اقتصادی افغانستان نیز به شدت آسیب می‌بیند. در اعلامیه آمده است که محرومیت دختران از آموزش، شکاف جنسیتی را عمیق‌تر کرده و توانمندی نسل آینده را محدود می‌کند. همچنین صندوق ملل متحد در بخشی از اعلامیه‌اش از جامعه‌ی جهانی خواست تا فشار خود را بر حکومت سرپرست افزایش دهد و با حمایت از برنامه‌های آموزشی جایگزین و امن، امکان ادامه یادگیری برای دختران افغانستان را فراهم کند. این برنامه‌ها شامل آموزش آنلاین، صنف‌های محلی امن و برنامه‌های آموزش مبتنی بر جامعه است که می‌تواند بخشی از خلای ناشی از ممنوعیت آموزش را جبران کند. در بیانیه این صندوق آمده است: «هر روزی که دختران از تحصیل باز می‌مانند، نه تنها آینده شخصی آنان در معرض خطر قرار می‌گیرد، بلکه توسعه اقتصادی و اجتماعی کل کشور نیز به تاخیر مواجه می‌شود.» آنان هشدار می‌دهند که از دست رفتن فرصت تحصیل برای میلیون‌ها دختر، می‌تواند هزینه‌های بلندمدت زیادی به اقتصاد افغانستان تحمیل کند. به گفته‌ی این صندوق واکنش‌های بین‌المللی نیز در پی این محدودیت‌ها ادامه دارد. کشورهای مختلف از جمله اعضای اتحادیه اروپا و ایالات متحده، ممنوعیت آموزش دختران را محکوم کرده و از حکومت فعلی خواسته‌اند حق آموزش برابر را برای همه کودکان تضمین کنند. این نهاد در ادامه افزوده است که آموزش دختران یک ضرورت انسانی و کلیدی برای صلح و توسعه پایدار در افغانستان است و جامعه‌ی جهانی نباید در برابر نقض گسترده حقوق آموزشی دختران سکوت کند. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست در افغانستان می‌گوید که دولت با چالش‌های متعدد روبرو است که و باید طبق اولویت‌بندی به آن‌ها پرداخته شود و در مورد بازگشایی مکاتب دختران بالاتر از صنف ششم هیچ وعده‌ای داده نمی‌تواند. آقای مجاهد این اظهارات را در صحبت با اسکای‌نیوز مطرح کرده و گفته است که حکومت سرپرست گام‌هایی در زمینه‌های مختلف برداشته و امیدوار است که به راه‌حل‌های مناسب دست یابد. وزارت معارف حکومت فعلی در اوایل اعلام کرده بود که بسته‌بودن مکاتب موقتی است و وعده داد که پس از تنظیم سیاست‌هایی مطابق با «اصول شریعت اسلامی و فرهنگ افغانی»، مکاتب دوباره باز خواهند شد. اما پس از گذشت چهار سال، هنوز هیچ برنامه‌ای برای بازگشایی درهای مکاتب به روی دختران و دانشگاه‌ها وجود ندارد. ممنوعیت آموزش زنان در رشته‌های صحی همچنین وی در بخشی از صحبت‌هایش در مورد بسته بودن رشته‌های طبی گفت که افغانستان «به اندازه کافی پزشک زن» دارد. وی تصریح کرد: «ما علمای واجد صلاحیت اسلامی داریم که درباره این موضوع بحث خواهند کرد و راه‌حلی مناسب در چارچوب شریعت اسلامی خواهند یافت.» با این وجود سازمان ملل این سیاست را «عمیقا تبعیض‌آمیز، کوته‌نظرانه و تهدیدکننده جان زنان و دختران از جنبه‌های گوناگون» توصیف کرده است. در حالی سخنگوی حکومت فعلی این اظهارات را مطرح می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

منابع محلی از ولایت سرپل می‌گویند که یک دختر ۱۷ ساله در ولسوالی سانچارک این ولایت، پس از کشته شدن معشوقش، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع با تایید این رویداد گفته‌اند که این دختر نوجوان روز (شنبه، ۱۲میزان) در خانه‌اش در روستای «تکزاز» از مربوطات ولسوالی سانچارک خودکشی کرده است. منبع تاکید کرده است که این دختر نوجوان صفیه نام داشته و حدوداً ۱۷ ساله بوده است. منبع تصریح کرد، احمدوکیل، پسری که گفته می‌شد با صفیه ارتباط تلفنی داشت، روز (جمعه، ۱۱میزان) به‌ دست برادر این دختر در بازار سانچارک به ضرب چاقو به قتل رسیده بود. به گفته‌ی منبع، این دو نفر قبلاً نیز به اتهام ارتباط تلفنی از سوی حکومت سرپرست بازداشت و به سه ماه حبس نیز محکوم شده بودند. منبع می‌گوید که احمدوکیل پس از آزادی از بند، توسط برادر صفیه به قتل رسیده است. فرماندهی پولیس ولایت سرپل پس از قتل احمدوکیل، پدر و برادر بزرگ صفیه را بازداشت کرده‌اند. تا اکنون مسوولان محلی در ولایت سرپل در این مورد چیزی نگفته‌اند. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، فهرست ۲۳ بازیکن تیم پناهندگان زنان افغانستان را برای حضور در یک تورنمنت دوستانه چهار تیمه در امارات متحده عربی اعلام کرد. این رقابت‌ها بخشی از سلسله مسابقات «FIFA Unites: Women’s Series» است که در پایان ماه جاری میلادی برگزار خواهد شد. فیفا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این نخستین حضور بین‌المللی تیم فوتبال زنان افغانستان پس از نزدیک به چهار سال به حساب می‌آید. در اعلامیه آمده است که بازیکنان این تیم در سه کمپ استعدادیابی که توسط فیفا در آسترالیا و انگلستان برگزار شده بود، انتخاب شدند. در این کمپ‌ها نزدیک به ۷۰ بازیکن از آسترالیا و اروپا زیر نظر «پالین هامیلی»، ملی‌پوش پیشین اسکاتلند و سرمربی فعلی تیم، ارزیابی شدند. در بخشی از اعلامیه آمده است که در کنار او بیش از ۲۰ متخصص زن در بخش‌های مختلف مربیگری، آمادگی جسمانی، دروازه‌بانی، روان‌شناسی، تغذیه و صحی بازیکنان را همراهی کردند. فدراسیون جهانی فوتبال تاکید کرده است که فهرست نهایی شامل ۱۳ بازیکن مقیم آسترالیا، ۵ بازیکن از بریتانیا، ۳ بازیکن از پرتگال و ۲ بازیکن از ایتالیا است. این ترکیب آمیزه‌ای از بازیکنان باتجربه و چهره‌های جوانی است که با انگیزه‌های بلند به میدان خواهند رفت. بازیکنان منتخب تیم زنان افغانستان: کرشمه عباسی، سوین عظیمی، منتها مصلح، نجمه عارفی، نازیه علی، بهاره صمیمی، بهاره کوهستانی، مانوژ نوری، خرسند عزیزی، زینب مظفری، فاطمه حیدری، سوسن خجسته، مینا احمدی، نیلاب محمدی، مرسل سادات، الهه صفدری، فاطمه یوسفی، مونا امینی، مریم کریم‌یار، فاطمه عرفانی، عزیزه علی‌زاده، سوسن محمدی و بی‌بی نوری. همچنین جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، این اقدام را «لحظه‌ای تاریخی و نمادین» خوانده و گفته است: «این ابتکار نشان می‌دهد که فوتبال چگونه می‌تواند امید، فرصت و اتحاد را به ارمغان بیاورد. ما به این زنان شجاع کمک می‌کنیم تا دوباره استعداد و اشتیاق خود را در صحنه جهانی نشان دهند.» فیفا افزوده است که این پروژه تنها آغاز کار است و برنامه‌های حمایتی درازمدت برای بازیکنان طراحی خواهد شد. همچنان تلاش‌ها برای شامل‌ساختن دیگر بازیکنانی که در کمپ‌های نخست حضور نداشتند، ادامه دارد. این ابتکار پس از روند پیچیده حقوقی، اداری و لوجستیکی اکنون به الگویی در جهان ورزش تبدیل شده است: بازگشت دوباره زنان افغانستان به فوتبال بین‌المللی در چارچوب حمایت و حفاظت کامل فیفا. باید گفت که تیم فوتبال زنان پناهجوی افغانستان برای نخستین‌بار در یک تورنمنت بین‌المللی به میدان می‌رود. این رقابت‌ها از تاریخ ١ تا ٧ عقرب در دوبی برگزار می‌شود و قرار است تیم زنان پناهجوی افغانستان مقابل تیم‌های ملی زنان امارات، چاد و لیبیا به میدان برود.

سیما باهوس، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور زنان می‌گوید که در بحران‌های انسانی گسترده، زنان و دختران نخستین و سنگین‌ترین قربانیان هستند، از افغانستان تا یمن، از سودان تا غزه، این زنان‌اند که بهای سنگین بی‌ثباتی، خشونت و گرسنگی را می‌پردازند. خانم باهوس این اظهارات را در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به مناسبت سی‌امین سالگرد چهارمین نشست جهانی زنان، مطرح کرده و در این نشست وضعیت نگران‌کننده زنان و دختران در کشورهای جنگ‌زده، به‌ویژه افغانستان، در مرکز توجه مقام‌های بلندپایه بین‌المللی قرار گرفت. آنان تاکید کردند: «ما به زنان و دختران در تمام کشورها بدهکاریم که در مسیر تحقق صلح و عدالت از هیچ تلاشی دریغ نکنیم.» همچنین در این نشست، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد با هشدار درباره رشد زن‌ستیزی در سطح جهان، گفت که دستاوردهای چند دهه مبارزه برای حقوق زنان، اکنون زیر فشارهای تازه‌ای قرار دارند. وی در ادامه تاکید کرد: «درگیری‌های گسترده و بحران‌های اقلیمی، حقوق و آزادی‌های زنان و دختران را به‌شدت محدود کرده‌اند. نفرت ساختاری و تکنولوژیک در حال گسترش است و باید در برابر آن ایستادگی کرد.» در عین حال، ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور خشونت علیه زنان، با اشاره به وضعیت دردناک زنان در افغانستان و فلسطین، این کشورها را نمونه‌ای از «نابودی نظام‌مند زنان» توصیف کرد. ریم السالم افزوده است: «در حالی که جهان خاموش نشسته، زنان و دختران به طور هدفمند هدف قرار گرفته و به حاشیه رانده می‌شوند. این بی‌عملی، چهره واقعی دولت‌هایی را که مدعی حمایت از حقوق زنان هستند، افشا می‌کند.» قابل ذکر است که افغانستان یکی از محورهای اصلی این نشست بود، جایی که بر اساس گزارش کمیشنر عالی حقوق بشر ملل متحد، نرخ مرگ و میر مادران در بالاترین سطح جهانی قرار دارد. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.