حامد کرزی، رییسجمهور سابق افغانستان به ادامه وضع محدودیت علیه دختران و زنان واکنش نشان داده و بار دیگر از حکومت سرپرست خواست که هرچه زودتر دروازههای مکاتب و دانشگاهها را بهروی دختران باز کند. آقای کرزی این اظهارات را در پیامی به مناسبت یکصدوپنجمین سالروز استقلال افغانستان به دشت شاه امانالله مطرح کرده و گفته است که رهایی از وابستگی به خارج و پیشرفت کشور، در گرو آموزش جوانان، بهویژه زنان و دختران است. وی تاکید کرده است: «همانطور که افغانستان خانه مشترک همه افغانها است، امیدوارم که هر شهروند این سرزمین با حس کامل مالکیت و آزادی، زمینه کار و تلاش برای آبادانی و پیشرفت وطن را داشته باشد.» آقای کرزی ابراز امیدواری کرد که «همه هموطنان بر یک سفره گرد هم آیند و راه تفاهم ملی را برای تأمین صلح و ثبات دائمی در کشور انتخاب کنند.» قابل ذکر است که حکومت سرپرست از سه سال پیش درهای مکاتب و دانشگاهها را به روی دختران بستهاند. سازمان ملل اعلام کرده است که در نتیجه این تصمیم، ۱.۴ میلیون دختر افغان از تحصیلات متوسطه و عالی محروم شدهاند. این نخستین بار نیست که حامد کرزی خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاهها میشود. او در سه سال گذشته پیوسته این خواست را تکرار کرده است. حامد کرزی علیرغم محدودیتهای حکومت سرپرست، طی سه سال گذشته در کابل زندگی کرده است. حکومت فعلی برای سفرها و دیدارهای او محدودیتهایی اعمال کرده است. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
برچسب: افغانستان
ستاد انتخاباتی کامالا هریس، نامزد دموکراتها در انتخابات پیشروی آمریکا اعلام کرده است که نسرین بارکزی، وکیل آمریکایی افغانتبار را بهحیث مشاور در امور جوامع مسلمان و عرب آمریکا این ستاد تعیین کرده است. شبکه انبیسینیوز به نقل از ستاد انتخاباتی هریس گزارش داد که نسرین بارکزی از سال ۲۰۲۱ تا جولای سال جاری به عنوان مشاور سیاسی در امور مسلمانان، اعراب، جنگ غزه، حقوق باروری، رایدهی و دموکراسی در دفتر کامالا هریس، معاون رییسجمهور آمریکا کار کرده است. مقامهای ستاد هریس گفتهاند که خانم بارکزی مسوولیت مشابهی را در ستاد انتخاباتی کامالا هریس هم به عهده خواهد داشت. خانم بارکزی قبلا هم در سمت مشاور معاون رییسجمهور آمریکا کار کرده است. شهروندان مسلمان آمریکا به ویژه اعراب به دلیل سیاستهای جو بایدن در قبال جنگ غزه و حمایت جدی حکومت او از اسرائيل، از حزب دموکرات و کامالا هریس ناراض هستند. این جوامع به این باور اند که کامالا هریس نیز ادامهدهنده سیاستهای بایدن در مورد غزه و اسرائيل خواهد بود. مهمترین وظیفه این مشاور افغانتبار ستاد کامالا هریس گفتگو و رایزنی با جوامع مسلمان به ویژه عرب آمریکا و جلب حمایت آنها برای ستاد انتخاباتی هریس خواهد بود. در اعلامیه ستاد انتخاباتی کامالا هریس به نقل از خانم بارکزی آمده: «مفتخرم که به کارم با معاون رییسجمهور ادامه میدهم و در مورد طیف وسیعی از مسائل مهم در این انتخابات، از دموکراسی و حقوق باروری گرفته تا امور مسلمانان و اعراب، مشوره خواهم داد.» نسرین بارکزی کیست؟ براساس معلومات موجود، نسرین بارکزی در سال ۱۳۵۸ خورشیدی در زمان حمله قشون سرخ شوروی سابق به افغانستان در ولایت قندهار در جنوب افغانستان متولد شد. خانم بارکزی به مجله گلامور گفته است که پدر و کاکایش در آن زمان اسیر جنگی بوده و ناپدید شدند. طبق این گزارش، سپس او و خانوادهاش برای نجات از بمبارانهای قشون سرخ شوروی به پاکستان مهاجرت کردند. او در آن زمان حدود دو سال سن داشته است. خانم بارکزی پس از سه سال زندگی در پاکستان در سال ۱۹۸۵ میلادی در قالب برنامه اسکان مجدد پناهجویان به آمریکا مهاجرت کرد و در سال ۲۰۰۵ میلادی از دانشکده حقوق دانشگاه برکلی در کالیفرنیا فارغالتحصیل میشود. پیش از پیوستن به دفتر معاونت ریاستجمهوری آمریکا در سال ۲۰۲۱ میلادی و کار به عنوان مشاور کامالا هریس، او به عنوان کارشناس حقوقی و وکیل امنیت ملی با «اتحادیه آزادیهای مدنی آمریکا» کار کرده است. نسرینه بارکزی به عنوان وکیل امنیت ملی و حقوق شهروندی در «انجمن آمریکاییهای آسیایی در پیشبرد عدالت» کار کرده است. براساس گزارش نشریه المانیتور، در جریان کار با این انجمن او مسوولیت دفاع از اعتراضات دانشجویان حامی فلسطین را به عهده داشت و از آنها در برابر از فشارهای دانشجویان یهودی حامی اسرائیل دفاع کرده است. نشریه جروزالمپست اسرائیل هم ادعا کرده که خانم بارکزی در بیانیهها و نوشتههایش نگرانیهای دانشجویان یهودی در مورد یهودستیزی در دانشگاههای آمریکا را «قلدری سازمانیافته قانونی» خوانده است. به گزارش جروزالمپست، خانم بارکزی در واکنش به شکایت دانشجویان یهودی علیه شماری از دانشگاههای آمریکا به دلیل «لفاظیهای خصمانه ضد اسرائيلی در محوطه دانشگاه»، گفته بود که این شکایتها تلاش برای خاموش کردن فعالیتهای به طرفداری فلسطین است. این نشریه اسرائیلی گزارش داده که خانم بارکزی یکی از وکلایی بوده که تحقیقات دفتر حقوق مدنی وزارت آموزش آمریکا در مورد شکایت دانشجویان یهودی مبنی بر یهودستیزی در سه دانشگاه کالیفورنیا از جمله برکلی را متوقف و پرونده را بسته کردند. در بیوگرافی خانم بارکزی که در وبسایت «انجمن آمریکاییهای آسیایی در پیشبرد عدالت» آمده است که او تجربه وکالت و همکاری با شرکتهای حقوقی بویز (Boies)، شیلر (Schiller) و فلکسنر (Flexner) در پیشبرد دعواهای چند میلیارد دالری را هم دارد. این حقوقدان افغانتبار مدتی به عنوان منشی حقوقی ویلیام اف. فلچر، قاضی یک دادگاه تجدید نظر در کالیفورنیا هم کار کرده است. این مشاور افغانتبار کامالا هریس تجربه تدریس در دانشکده حقوق دانشگاه استنفورد را هم در کارنامه خود دارد.
یافتههای تحقیق «پروژه جنگ» وابسته به موسسه امور بینالمللی دانشگاه برون آمریکا نشان میدهد که یکچهارم سربازان زن و ۱.۹ درصد سربازان مرد ایالات متحده آمریکا در افغانستان «تعرض جنسی» را تجربه کرده است. یک نهاد وابسته به دانشگاه براون گزارش داد که شمار کل موارد تعرض جنسی در ارتش آمریکا در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ به حدود ۱۵۰ هزار نفر میرسد. یافتههای این تحقیق همچنان نشان میدهد که زنان سیاهپوست و دگرباشان جنسی در میان نیروهای ارتش امریکا بیشتر از دیگران در معرض «آزار جنسی» قرار گرفتهاند. این گزارش در نشریه «هزینه جنگ» نشر شده که وابسته به موسسه امور بینالمللی و عمومی در دانشگاه براون است. آماری که در این گزارش آمده، حدود دو برابر بیشتر از آماری است که مقامهای وزارت دفاع آمریکا درباره موارد تعرض جنسی در میان نیروهای ارتش این کشور برآورد کرده بودند. پنتاگون برآورد کرده بود که شمار موارد تعرض جنسی ممکن است در سال ۲۰۲۱ به ۳۵ هزار و ۹۰۰ مورد و در سال ۲۰۲۳ به ۲۹ هزار مورد برسد؛ ولی برپایه گزارش تازه، این آمار در سال ۲۰۲۱ به ۷۵ هزار و ۵۶۹ و در سال ۲۰۲۳ به ۷۳ هزار و ۶۹۵ مورد رسیده بوده است. در این گزارش همچنین به آمار تعرض جنسی در میان نیروهای اعزامی آمریکا به افغانستان در سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ هم اشاره شده است. در گزارش آمده است که در این سالها یکچهارم سربازان زن و حدود ۱.۹ درصد سربازان مرد این نیروها تعرض جنسی را تجربه کرده بودند. تعرض جنسی در ارتش آمریکا به یک معضل جدی تبدیل شده است. مقامهای این کشور سالها است که تلاش میکنند این واقعیت را از میان بردارند. با وجود این، آمار تعرض جنسی همچنان بالا است. جنیفر گرینبرگ، نویسنده این گزارش، درباره دلیل ناکامی حکومت آمریکا گفته است: «در جنگهای پس از یازدهم سپتامبر اولویت دادن به آمادگی نیروها بیش از هرچیزی دیگر باعث شد که مشکل تعرض جنسی، خشونتهای داخلی و نابرابریهای جنسیتی در نهادهای نظامی شدت یابد.» با این حال، وزارت دفاع آمریکا با نشر بیانیهای گفته است: «خشونت جنسی در میان نیروها قابل تحمل نیست و چشمپوشی یا نادیده گرفته نخواهد شد.» پنتاگون تاکید کرد که به تلاشهای خود برای فراهم کردن زمینه مناسب و جلوگیری از تعرض جنسی و پاسخگویی مجرمان ادعایی ادامه میدهد. طبق تعریفهای حقوقی، تعرض جنسی با تجاوز جنسی متفاوت است. در قوانین آمریکا، از جمله قانون جزای ایالت نیویارک، تعرض جنسی تابع «تماس جنسی بدون رضایت» است. تماس جنسی شامل هرگونه تماس به اندامهای جنسی یا دیگر بخشهای بدن افراد برای ارضای جنسی میشود.
قربانعلی دری نجفآبادی، نماینده علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران با انتقاد از رویکرد حکومت سرپرست در برابر مردم میگوید که این حکومت با شهروندان افغانستان به ویژه شیعیان برخورد «عادلانه» کند. خبرگزاری ایسنا گزارش داده است که آقای نجفآبادی این اظهارات را روز (جمعه، ۱۹ اسد) در خطبه نماز جمعه در شهر «اراک» ولایت مرکزی ایران مطرح کرده است. او در خطبه نماز جمعهاش از حکومت فعلی خواسته است که در نحوه رفتارشان با مردم تجدید نظر کنند. قربانعلی دری نجفآبادی در حالی این اظهارات را مطرح میکند که چند روز پیش کمیسیون دولتی آزادی مذهبی آمریکا نیز در گزارشی اعلام کرده بود که نقض حقوق اقلیتهای مذهبی، از جمله شیعیان در افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی بهشدت ادامه دارد. بربنیاد این گزارش، حکومت فعلی آزادی مذهبی شیعیان را محدود کرده است. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیتهای شدیدی را علیه اقلیتهای مذهبی، از جمله شیعیان وضع کردهاند. چندی پیش پیش هم روزنامه جمهوری اسلامی ایران در پی تصمیم حکومت فعلی مبنی بر بستن تلویزیون خصوصی تمدن و دانشگاه خاتمالنبیین در مطلبی نگاشته بود که این گروه بهدنبال «غارت دارایی معنوی شیعیان» در افغانستان است. در ادامه محدودیتهای مذهبی حکومت فعلی علیه شیعیان، سال گذشته و امسال حکومت از شیعیان خواسته بود که از نصب داربست و پرچمهای بزرگ مذهبی در سطح شهر خودداری کنند. همچنین حکومت فعلی گشایش «سقاخانه» و توزیع نوشیدنی در روزهای محرم را منع کرده بود. در کنار آن، رهبران اهل تشیع افغانستان بارها از حکومت سرپرست خواستار به رسمیت شناختن فقه جعفری شدهاند، با این حال این گروه تاکنون به صورت رسمی در این مورد ابراز نظر نکردهاند.
ماجرا از کلاس ۳۰ دقیقهای کاراته در بالکن خانهشان در پیشاور پاکستان شروع شد. آن زمان نگاره شاهین، پناهنده المپیکی یازده ساله بود و بیشتر مدت عمر کوتاهش در پناهندگی و مهاجرت گذشته بود. نگاره در سال ۱۹۹۳ میلادی وقتی نوزاد بود همراه با والدینش از کشورشان افغانستان گریختند. مادرش دو روز و دو شب در گذر از کوهها و گردنهها او را در آغوش گرفته بود. او برای پرداختن به ورزش موردعلاقهاش، از اولین و آخرین کلاس کاراته تا حضور در رقابتهای جودوی المپیک به عنوان عضو تیم پناهندگان المپیک ناچار به عبور از موانع فراوانی بوده است. از سال ۲۰۲۲ میلادی به این طرف، این ورزشکار ۳۱ ساله در تورنتو-کانادا زندگی میکند و آموزش میبیند. نگاره شاهین که دوران تحصیل خود را در پاکستان گذرانده و در مسیر رفتوآمد خود به مکتب پناهندگان ناچار بود اذیت و آزار مردان و قلدری و زورگوییهای همسالانش را تحمل کند. در مطلبی که در مجله لایف تورنتو-کانادا منتشر شده است، او میگوید: «روزی مردی مسن مزاحم من و خواهرم شد. او بر سر من فریاد کشید و مرا روی زمین هل داد. دلم میخواست با مشت او را بزنم اما نمیدانستم چطور میتوانم این کار را بکنم». مادرش به او گفت که باید یاد بگیرد از خودش دفاع کند. مکتبی که میرفت چه در برنامههای رسمی و چه در برنامههای فوقبرنامه آموزش فنون رزمی نداشت. نگاره از طریق اقوام دور خود از وجود مربی کاراته در نزدیکی مکتب خبردار میشود. مربی مرد نمیتوانست در آموزشگاه به او آموزش بدهد اما میتوانست به خانه او بیاید. چیزی نگذشت که نگاره توانست در بالکن خانه خالهاش تمرین را شروع کند. نگاره میگوید:«مادرم گفت این فضا را خانواده میتواند در اختیار تو بگذارد و تو باید تا جاییکه میتوانی از آن استفاده کنی.» کمی بعد نگاره شاهین در رقابتهای محلی کاراته شرکت کرد. مربی او شور و اشتیاق و مهارت او را به خوبی دریافته بود و به او پیشنهاد کرد در مسابقات جودو شرکت کند. «اولین مربی من گفت تا زمین نخوری بلند شدن را یاد نمیگیری. این توصیه در دوران کودکی به من انگیزه فراوانی داد». او همچنین خاطره تماشای مسابقات کشتی حرفهای آمریکا را در دوران کودکی همراه با پدرش که از علاقمندان ورزش کشتی بود به یاد دارد. جودو به او اعتمادبهنفس داد تا خودش را پیدا کند و با وجود همه رنج و سختیهای آوارگی و پناهندگی بتواند از زندگی لذت ببرد. همچنین شکبه خبری بیبیسی نوشته است که مربیهای نگاره شاهین کمکم متوجه مهارت او میشدند. او به جایی رسید که همراه با تیم ملی جودو پاکستان آموزش دید اما به دلیل نداشتن گذرنامه پاکستانی نتوانست همراه با آنها در مسابقات شرکت کند. در سال ۲۰۱۴ نگاره شاهین به افغانستان بازگشت و در دانشگاه آمریکایی کابل در رشته علوم سیاسی و مدیریت دولتی تحصیل کرد. [caption id="attachment_15252" align="aligncenter" width="657"] عکس: شبکههای اجتماعی[/caption] او با تیم ملی افغانستان هم تمرین کرد و مردان همتیم از حضور او استقبال کردند. در مجله لایف تورنتو آمده است:«در هنگام تمرین ما مثل خانواده بودیم و آنها با من مانند خواهرشان رفتار میکردند». او به تمرین و مسابقه ادامه داد و به عنوان ورزشکار زن در افغانستان مورد توجه فراوان قرار گرفت که تا حدودی ناخواسته هم بود. او به بیبیسی میگوید: «من با خشونتهای سایبری بیحد و اندازهای روبهرو شدم. این خشونتها مدتی بعد به آزار و اذیت واقعی تبدیل شد». او میگوید: «چندین بار خودروها دنبال ما کردند. یک بار قوطی نوشابه به طرف مادرم پرتاب کردند که با مهارت توانستم او را نجات دهم». در اولین مسابقه در المپیک توکیو نگاره شاهین دچار آسیبدیدگی شانه شد. در سال ۲۰۱۸ او کشور زادگاهش را ترک کرد. او میگوید: «همیشه میگویم من برای بار دوم آواره شدم». او برای ادامه تحصیلات در رشته کارآفرینی و تجارت بینالمللی به روسیه رفت. برخلاف استقبال در تمرینات افغانستان او نتوانست گروه مناسبی برای تمرین در روسیه پیدا کند. یک سال به تنهایی تمرین کرد که آن را تلخترین دوران ورزشی خود مینامد. در سال ۲۰۱۹ با یکی از اعضای فدراسیون بینالمللی جودو ملاقات کرد که به او پیشنهاد داد وارد تیم پناهندگان المپیک شود. او صلاحیت شرکت در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ توکیو را کسب کرد، اما به دلیل آسیبدیدگی شانه در اولین مسابقه از دور مسابقات خارج شد. تا اینکه تحصیلاتش را در روسیه تمام کرد و در همان زمان وضعیت افغانستان بهشدت وخیم شده بود. نگاره میگوید:«من گیر افتاده بودم.» او به پاکستان بازمیگردد اما از ترس جانش بیشتر اوقات در خانه میماند. او به دلیل عدم رعایت حجاب در مسابقات مورد حملات و انتقادهای شدیدی قرار گرفت که باعث شد در مورد گامهای بعدیاش بیشتر فکر کند. در این زمان بود که به کمک بنیاد المپیک پناهندگان و آژانس پناهندگان سازمان ملل امکان زندگی و آموزش در کانادا برای او فراهم شد. نگاره شاهین برای ادامه تحصیل در رشته توسعه بینالملل در تورنتو پذیرفته شد. [caption id="attachment_15253" align="aligncenter" width="649"] عکس: شبکههای اجتماعی[/caption] سپتامبر ۲۰۲۲ به کانادا رسید. لحظهای تلخ و شیرین برای ورزشکاری که در جستجوی ثبات و آرامش سه کشور گوناگون را آزموده است. در این شهر کانادا بود که زندگی ورزشی او در رشته جودو جان تازهای گرفت. در پاریس او یکی از ۳۷ ورزشکاری است که در تیم پناهندگان بازی میکند. تیمی که نگاره شاهین به حضور در آن افتخار میکند. نگاره امروز (شنبه، ۲۰ اسد) قرار است یک بار دیگر روی تشک بیاید و به نمایندگی از تیم پناهندگان برای اولین بار در مسابقه مختلط شرکت کند. او پیش از مسابقات به فدراسیون بینالمللی جودو گفت: «مسابقات تیمی هیجان بیشتری دارد، چون من همیشه به همتیمیهایم نگاه میکنم و نمیتوانم بگذارم آنها شکست بخورند به همین دلیل برای همه آنها مبارزه میکنم.» پس از بازیها نگاره شاهین تصمیم دارد کانادا را خانه خود اعلام کند. او اکنون اقامت دائم کانادا را دریافت کرده است و امیدوار است روزی بتواند یار و مددرسان پناهندگانی مانند خودش باشد. مادر و پدر او هنوز پاکستان هستند و از اینکه او توانسته رؤیای حضور در المپیک را تحقق بخشد شادمان هستند. او میگوید در سختترین دورانها متکی به حمایت و پشتیبانی خانوادهاش بوده است. «خواهرم همیشه میگفت من اطمینان دارم که تو سرانجام روزی به هدفت میرسی و همه این روزهای سخت تبدیل به خاطره میشود و میتوانی به آنها بخندی.» «و حالا زمانی است که میتوانم به هر آنچه از سر گذراندم بخندم.»
برنامه جهانی غذا در افغانستان اعلام کرده است که در سال جاری میلادی به پنج میلیون زن و دختر در سراسر کشور کمکهای غذایی و تغذیهای توزیع کرده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که به شماری از زنان کمکهای نقدی نیز کرده است. در ادامه آمده است که با کمک بخش زنان سازمان ملل متحد، به تعدادی از زنان و دختران افغانستانی بستههای بهداشتی و خانگی کمک میکند. برنامه جهانی غذا جزییات بیشتر در مورد دریافتکنندگان کمکهای نقدی، بستههای بهداشتی و خانگی ارائه نکرده است. قابل ذکر است که افغانستان پس از حاکمیت حکومت فعلی با بحران بشری روبرو است. براساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمکهای بشری هستند. سازمانها و نهادهای که کمکهای بسردوستانه را به مردم افغانستان ارائه میکنند، از کمبود بودجه برای کمکرسانی به نیازمندترین افراد، ابراز نگرانی کردهاند. همچنین پیش از این گروه کاری زنان، صلح و امنیت در گزارشی گفته بود که در افغانستان، ۲۳.۷ میلیون نفر که تقریبا ۸۰ درصد آنان زنان و کودکان هستند به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند. به گفتهی این نهاد، پیشبینی میشود که یک سوم افغانستانیها در سال ۲۰۲۴، با سطوح اضطراری ناامنی غذایی مواجه شوند که به طور نامتناسبی بر زنان و دختران تأثیر میگذارد. در کنار آن، نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. حکومت سرپرست زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها، مراکز آموزشی و کار در نهادهای داخلی و بینالمللی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که صدها هزار تن از کار بیکار و میلیونها دختر از آموزش باز بمانند.
یافتههای تحقیق دانشگاه «ماساچوست امهرست» در آمریکا نشان میدهد که پدران دارای اولین فرزند دختر، بیشتر به حقوق انسانی زنان در افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست متعهد هستند. دانشگاه ماساچوست امهرست اعلام کرده است که محققان در «لابراتوار امنیت انسانی» این دانشگاه این تحقیق را انجام دادهاند و نتیجه آن روز (چهارشنبه، ۲۷ سرطان) در مجله علمی «پلوس ون» منتشر شده است. در ادامه آمده است: «در حالی که حمایت گسترده از حقوق انسانی زنان در این کشور جنگزده [افغانستان] وجود دارد، پدران دارای بزرگتر در میان افغانهایی هستند که تعهد بیشتری به حقوق زنان بهعنوان یک اولویت ملی دارند.» دانشگاه ماساچوست امهرست تاکید کرده است که این تحقیق در جریان سه سال گذشته و پس از تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان انجام شده است. در بخشی از نتیجه این تحقیق آمده است که محققان برای نتیجه این تحقیق پاسخ ۲۶ هزار اشتراککننده را مورد تحلیل و بررسی قرار دادهاند. براساس یافتههای این تحقیق، پدران از یک تا پنج، بالاترین نمره را به برابری جنسیتی دادهاند. چارلی کارپنتر، استاد علوم سیاسی و از محققان اصلی این تحقیق بر همکاری مردان با زنان برای تغییر بنیادی در کشور تاکید کرده است. کارپنتر افزوده است: «مردان باید به نمایندگی از زنان و دختران خود کاری انجام دهند تا واقعاً تغییری در شرایطشان ایجاد کنند.» این تحقیق به مردان افغان توصیه میکند برای ایجاد تغییر واقعی در افغانستان از زنان و دختران حمایت کنند. اشتراککنندگان باور دارند که دستیابی به حقوق بشر برای زنان یکی از اولویتهای اصلی آینده افغانستان است. گفتنی است که نتیجه این تحقیق در آستانه سومین سالگرد تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، منتشر شده است. با آمدن حکومت سرپرست بر سر قدرت، شرایط برای محرومیت و تبعیض نهادمند علیه دختران در نهادهای آموزشی و اجتماعی به وجود آمده است. چارلی کارپنتر، استاد علوم سیاسی و مدیر آزمایشگاه امنیت انسانی، که به عنوان محقق اصلی این تحقیق کار کرده، می گوید که توجه به حقوق زنان گام اول است. او افزود: «مردان باید به نیابت از زنان و دختران خود نیز کاری انجام دهند تا واقعاً تغییری در شرایط شان ایجاد کنند.» این تحقیق که در مجله علمی پلوس ون منتشر شده، میگوید وقتی به شرکتکنندگان مرد که فرزند اول شان دختر است، مجال و مشوق فکر کردن درباره جنسیت فرزند شان فراهم شد، بیشتر از اولویت دادن به حقوق زنان دفاع کردند. نویسندگان این تحقیق توصیه کردند که گروههای مدافع حقوق بشر طرح هایی را اجرا کنند که مردان را به فکر کردن و حمایت از دختران شان تشویق کند.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که یکسوم زنان باردار در افغانستان در خارج از مراکز صحی زایمان میکنند. یونیسف با نشر گزارشی اعلام کرده است که بیش از ۶۷ درصد از تولدها در افغانستان توسط یک متخصص بهداشتی ماهر انجام میشود. این نهاد افزود که زایمان زنان باردار در خارج از مراکز صحی و بدون متخصص مراقبتهای بهداشتی، زندگی آنها را در معرض خطر جدی قرار میدهند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد با نشر روایت زندگی فهیمه، یک زن متخصص زایمان در مزارشریف نوشت: «زنان باردار باید حداقل چهار بار قبل از زایمان با یک پزشک ماهر ملاقات کنند اما تنها یکسوم زنان در افغانستان این کار را انجام میدهند.» این متخصص به یونیسف گفته است که بسیاری از زنان باردار نمیدانند هنگام بارداری چگونه وعده غذایی سالمی برای خود فراهم کنند. پیش از این سازمان جهانی صحت گفته بود روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ کودک در سراسر افغانستان به دلیل بیماریهای قابل پیشگیری مرتبط با بارداری و زایمان جان خود را از دست میدهند. سازمان ملل نیز افغانستان را یکی از «بدترین کشورها از نظر مرگومیر مادران در هنگام زایمان» خوانده است. براساس آمار که سازمان بهداشت جهانی در قوس سال ۱۴۰۲ خورشیدی منتشر کرد از سال ۲۰۱۷ بدینسو سالانه ۶۳۸ زن در افغانستان در ازای هر ۱۰۰ تولد جان خود را از دست میدهند. در حالی یونیسف این موضوع را مطرح میکند که حکومت سرپرست آموزش و کار زنان و دختران را منع کرده و بر مراجعه زنان در شفاخانهها نیز محدودیتهای وضع کرده است.
برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد، از نرخ بالای سوءتغذیه در افغانستان ابراز نگرانی کرده و میگوید که به دلیل کمبودجه، ۱.۴ میلیون مادر و کودک دیگر برای جلوگیری از سوءتغذیه، غذای مغذی تخصصی دریافت نمیکنند. این نهاد با نشر گزارشی از بحران شدید مالی پس از حاکمیت حکومت فعلی در افغانستان خبر داده و نوشته است که ۱۲.۴ میلیون نفر در افغانستان دچار ناامنی شدید غذایی هستند. در گزارش آمده است که برنامه جهانی غذا با بحران شدید کمبود بودجه برای امدادرسانی به افراد نیازمند در افغانستان مواجه است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که اکنون فقط میتواند از یک میلیون گرسنه در افغانستان حمایت میکند؛ در حالیکه به ۱۱ میلیون نیازمند دیگر به دلیل کمبود بودجه کمکهای غذایی اضطراری ارائه کرده نمیتواند. در بخشی از این گزارش به بحرانهای اقلیمی و برگشت هزاران مهاجر نیز اشاره شده و آمده که رویدادهای طبیعی بحران بشری را تشدید کرده است. برنامه جهانی غذا نوشته است که بحران آبوهوا، چالشهای اقتصادی را برای جوامع در سراسر کشور تشدید میکند و شرایط آبهوایی نامنظم اکنون به یک امر عادی در افغانستان تبدیل شده است. این نهاد با اشاره به بارانهای شدید در بهار ۲۰۲۴ افزوده که این بارندگیها منجر به سیلهای ناگهانی در سراسر کشور شده، روستاها را نابود شده و معیشت برخی از آسیبپذیرترین جوامع را از بین برده است. همچنین در بخشی از گزارش به زمینلرزههای سال گذشتهی میلادی و برگشت مهاجران از پاکستان اشاره شده و گفته است این موضوعات نیز باعث تشدید بحران بشری در کشور شده است. این نهاد گفته است که به ۶۱۷ میلیون دلار آمریکایی نیاز دارد تا تمام برنامههای خود را تا دسامبر ۲۰۲۴ حفظ کند، از جمله غذای آماده برای زمستان آیند را نیز تامین کند. در حالی این نگرانی از سوی برنامه جهانی غذا مطرح میشود که پیشتر دفتر هماهنگ کنندهی کمکهای بشردوستانهی سازمان ملل نیز از کمبودجه خبر داده و گفته بود که ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمکهای بشردوستانه هستند.
یان اگلند، رییس شورای پناهندگان ناروی از دیپلوماتهای خارجی خواسته است تا برای تامین حقوق زنان، آموزش دختران و حفاظت از اقلیتها به افغانستان برگردند. آقای اگلند گفت که گروههای امدادرسان در افغانستان با کمبود بودجه مواجه هستند و بیش از حد تحت فشار قرار دارند. چند روز پیش هیو بیلی، رییس یک نهاد ناظر بر کمکهای حکومت بریتانیا گفته بود که این کشور برای حمایت از زنان و دختران و نظارت بر موثریت کمکهایش در افغانستان باید در این کشور حضور دیپلوماتیک داشته باشد. رییس شورای پناهندگان ناروی در واکنش به اظهارات هیو بیلی، در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بریتانیا و دیگر کمککنندگان جهانی باید دیپلماتهای خود را به کابل بازگردانند. او تاکید کرد: «دیپلوماتها برگردند و در اینجا با ما در راستای تأمین حقوق زنان، آموزش دختران و حفاظت از اقلیتها مبارزه کنند.» وی افزود که سازمان ناتو ۴۰ میلیون غیرنظامی افغانستانی را در سال ۲۰۲۱ رها کرد و اکنون گروههای امدادرسان برای ارائه کمک، بسیار تنها هستند، با کمبود بودجه مواجهاند و بیش از حد تحت فشار هستند. مارتین هارتبرگ، مدیر شورای پناهندگان ناروی نیز در بیانیهای درباره گزارش ارزیابی کمکهای بشردوستانه بریتانیا از تقویت حضور این کشور در افغانستان استقبال کرد. مارتین هارتبرگ خواستار ادامه کمکهای بریتانیا برای توسعه و حمایت از زنان و دختران در افغانستان شد. مدیر شورای پناهندگان ناروی در این بیانیه گفته است که مشاغل کوچک تحت رهبری زنان برای یافتن نیروی کار ماهر و دسترسی به خدمات مالی همچون وامها و سرمایه گذاریها با چالش مواجهاند. باید گفت که با تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، دیپلوماتهای غربی افغانستان را ترک کردند. در حالی یان اگلند از حقوق زنان و دختران افغانستان دفاع میکند که نزدیک به سه سال که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.