سازمان جهانی صحت بازگشت اجباری مهاجرین افغانستانی از پاکستان را «مانع بزرگ» برای تلاشها جهت محو ویروس پولیو خوانده و گفته است که این اقدام پاکستان به احیای این ویروس در منطقه کمک کرده است. براساس گزارشهای سازمان جهانی صحت، افغانستان و پاکستان، دو کشوری در جهان اند که هنوز هم بیماری فلج اطفال از کودکان در آن قربانی میگیرد. در سال جاری میلادی، ۴۹ مورد در پاکستان و ۲۳ مورد این بیماری در افغانستان گزارش شده که نسبت به شش مورد در هریک از این دو کشور در سال ۲۰۲۳ میلادی، افزایش چشمگیری را نشان میدهد. آخرین مورد پولیو در پاکستان به تاریخ (۲۴ عقرب) در ایالت جنوب غربی بلوچستان که نصف موارد گزارش شده در سال ۲۰۲۴ را تشکیل میدهد، تایید شد. حمید جعفری، مدیر محو پولیو برای منطقه مدیترانه شرقی در سازمان جهانی صحت گفت: «تا زمانیکه پولیو کاملاً محو نشود، دوباره ظهور میکند و برمیگردد، و این چیزی است که ما حال در پاکستان [جاییکه] تقریباً نیمی از ایالتها و در افغانستان یک سوم ولایات آلوده اند، میبینیم.» او تاکید کرد: «به نظر من مانع عمده بازگشت اجباری اتباع افغانستان بود که منجر به حرکت عظیم و غیر قابل پیشبینی جمعیتها در داخل پاکستان و آنسوی هر دو مرز و داخل افغانستان شد، بنابراین ویروس با این جمعیتها حرکت کرد.» همچنین کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته است که اخراج اتباع خارجی فاقد اسناد از سوی پاکستان منجر به بازگشت بیش از ۷۳۰ هزار مهاجر افغان از آگوست ۲۰۲۳ به افغانستان شده است. حمید جعفری همچنان گفت که عواملی از جمله عدم توانایی مقامات پاکستانی در انجام کمپاینهای مداوم واکسن پولیو در ساحات تحت تاثیر تندروان و «تردید قابل توجه در مقابل واکسن و تحریمهای جامعه» در افزایش موارد این بیماری نقش مهمی داشته است. مقامات پاکستان و سازمان جهانی صحت میگویند که تحریم واکسن در برخی مناطق نیز ناشی از تبلیغات دروغ است که گویا کمپاینهای ضد پولیو توطیهای غرب برای عقیمسازی کودکان مسلمان است. تندروان نیز تیمهای پولیو را به جاسوسی به حکومت متهم کرده و هدف قرار میدهند. جعفری با اشاره به ممنوعیت وضع شده توسط مقامات حکومت سرپرست بر تیمهای پولیو به دلیل نگرانیهای امنیتی، گفت: «ما نمیتوانیم واکسیناسیون خانه به خانه را تطبیق کنیم.» سازمان جهانی صحت همواره بر تطبیق خانه-به-خانه واکسن پولیو تاکید داشته و گفته است که این روش در مقایسه با روشهای دیگر موثرتر است، اما حکومت سرپرست تاکید داشته اند که این کمپاین در مساجد تطبیق شود.
برچسب: اخراج اجباری
وزارت مهاجران و عودتکنندگان حکومت سرپرست میگوید که با بازگشت ۱۴۰ هزار پناهجوی افغانستانی از ایران در یک ماه گذشته، شمار بازگشتکنندگان از این کشور به افغانستان طی یک سال اخیر به بیشتر از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر رسیده است. عبدالمطلب حقانی، سخنگوی این وزارت گفته است که نزدیک به ۱۵۰ هزار مهاجر افغانستانی در یک ماه گذشته به افغانستان بازگشتهاند که بخش عمدهای از آنها از ایران بازگشتهاند. آقای حقانی تاکید کرد که از مجموع ۱۵۰ هزار بازگشتکننده، حدود ۱۰ هزار نفر از پاکستان، ۲ هزار نفر از ترکیه و قریب به ۱۴۰ هزار نفر از ایران بازگشتهاند. او افزود: «تعدادی از این افراد به طور داوطلبانه بازگشتهاند، اما بسیاری دیگر به طور اجباری اخراج شدهاند.» همچنین طبق گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM)، بین ژانویه و سپتامبر ۲۰۲۴، بیش از ۱.۵ میلیون شهروند افغانستان، عمدتاً از طریق مرزهای اسلامقلعه و زرنج، از ایران به افغانستان بازگشتهاند. بازگشتکنندگان گزارش دادهاند که تحت فشار شدیدی برای ترک ایران یا روبرو شدن با اخراج اجباری قرار دارند، که این امر جو بیاطمینانی و ترس را در میان مهاجرین افغان ایجاد کرده است. همچنین اداره توسعه بینالمللی آمریکا گزارش داده است، بازگشتکنندگان که سالها در ایران به دنبال فرصتهای شغلی بهتر زندگی میکردند، هنگام بازگشت با شرایط دشواری روبرو هستند. بسیاری از آنها از نبود خدمات و حمایتهای اساسی ابراز نارضایتی میکنند. باید گفت که در حال حاضر، ایران میزبان میلیونها مهاجر اهل افغانستان است که بسیاری از آنها فاقد مجوز قانونی هستند. گزارشها حاکی از آن است که ایران تحت فشار است تا تعداد قابل توجهی از این افراد را بازگرداند، به طوری که دولت ایران برنامهریزی کرده است تا تا مارس ۲۰۲۵، دو میلیون افغانستانی را دیپورت کند. با افزایش تعداد بازگشتکنندگان، حکومت تحت فشار فزایندهای قرار دارد تا نیازهای آنها را برآورده کند. حدود ۶۰٪ از بازگشتکنندگان مسکن دائمی را اولویت اصلی خود میدانند، اما بسیاری در پیدا کردن مسکن مناسب با مشکل روبرو هستند. علاوه بر این، عدم وجود مدارک رسمی برای تعداد زیادی از بازگشتکنندگان دسترسی آنها را به خدمات اساسی، سفر آزادانه یا یافتن شغل پیچیدهتر کرده است.
احمدرضا رادان، فرمانده نیروی انتظامی ایران در تازهترین مورد اعلام کرده است که دو میلیون مهاجر فاقد مدرک اهل افغانستان را تا پایان امسال اخراج میکنند. شبکهی خبری آیافپی نیوز گزارش داده است که رادان این اظهارات را در دیدار با شماری از اعضای مجلس ایران ابراز کرده است. آقای رادان تاکید کرد که مسأله افزایش اتباع غیرمجاز در ایران به یک نگرانی جدی مبدل شده است. فرمانده نیروی انتظامی ایران افزوده است که افغانستانیهای که به صورت قانونی وارد ایران میشوند از حمایت دولت برخوردار هستند. قابل ذکر است که ایران در چندین دهه گذشته میزبان میلیونها شهروند افغانستان بوده است، اما بیش از یک سال میشود که روزانه صدها مهاجر افغانستانی را بهگونه اجباری اخراج میکند. ایران همواره ادعا کرده که هیچگونه کمکی از سوی سازمان ملل و دیگر نهادهای امدادرسان در امور پناهجویان دریافت نکرده است. همچنین پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، موج عظیمی از افغانستانیها مجبور به ترک کشور شده که اکثریت آنان به ایران و پاکستان مهاجر شدهاند. آمارهای غیررسمی نشان میدهد که در حال حاضر بیش از هشت میلیون شهروندان افغانستان در ایران مهاجر زندگی میکنند. این در حالی است که برخی از مهاجران افغانستانی در ایران گفتهاند که پولیس ایران روزانه صدها نفر را از بخشهای مختلف آن کشور بازداشت و پس از مدتی توقیف، اخراج میکند. آنان میگویند که پولیس ایران حتا شبانه وارد محل بود و باش مهاجران افغانستانی شده و به آزار و اذیت آنان میپردازند.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اعلام کرده است که بیش از ۱.۶ میلیون شهروند افغانستان از سال ۲۰۲۱ بهخاطر «امنیت و حفاظتشان» به ایران و پاکستان مهاجرت کردند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که این دو کشور همسایه میزبان بیش از هشت میلیون شهروند افغانستانی هستند. درگزارش آمده است که شهروندان افغانستان در سال جاری بزرگترین جمعیت پناهندگان در سطح جهان شدهاند و از پناهجویان سوریه پیشی گرفتهاند. کمیشنری عالی سازمان ملل تاکید کرد که در نیمه اول سال ۲۰۲۴، بیش از ۱۵۶۷ هزار شهروند افغانستان از پاکستان به کشورشان بازگشتهاند. ملل متحد گفته است که میزبانی پاکستان نسبت به افرادی که نیاز به پناهندگی داشتند، در سال ۲۰۲۳ به دلیل اجرای طرح «بازگشت اجباری شهروندان خارجی غیرقانونی» توسط دولت به چالش کشیده شد. پاکستان قصد داشت بیش از یک میلیون شهروند خارجی بدون مدارک معتبر را به کشورشان بازگرداند. در گزارش آمده است: « بازگشت اجباری شهروندان خارجی غیرقانونی، حدود ۶۴۷ هزار شهروند افغانستان که بیشتر آنان فاقد مدارک بودند، به دلیل فشار و ترس از بازداشت تا پایان ماه جون سال ۲۰۲۴ به افغانستان بازگشتند.» در ادامه آمده است که ایران در حال حاضر بزرگترین میزبان پناهندگان در جهان است و جمعیتی حداقل ۳.۸ میلیون پناهنده و افراد شبیه پناهنده را در خود جای داده است. براساس گزارش، این آمار شامل بیش از یک میلیون نفری میشود که از سال ۲۰۲۱ به این کشور وارد شدهاند. این در حالی است که مهاجران افغانستان در کشورهای میزبان بهطور مداوم نگرانیهای خود را نسبت به بدرفتاری دولتهای میزبان و چالشهای موجود مطرح کردهاند.
سازمان بینالمللی مهاجرت اعلام کرده است که برگشت ۶۰ درصد عودتکنندگان شهروندان افغانستان از ایران اجباری و ۴۰ درصد دیگر داوطلبانه بوده است. این سازمان در گزارشی با ابراز نگرانی از افزایش برگشت و اخراج اجباری مهاجران افغانستان از ایران گفته است که از جنوری ۲۰۲۳ تا ماه جولای امسال، حدود ۱.۷ میلیون افغانستانی از ایران به کشور خود برگشته و اکثر آنان اخراج شدهاند. در گزارش آمده است که در این مدت، ۸۴۱ هزار و ۵۲۱ بازگشتکننده از ایران از سوی سازمان بینالمللی مهاجرت کمک دریافت کردهاند. در ادامه آمده است: «سازمان بینالمللی مهاجرت و همکاران آن، بار دیگر از همهی کشورها خواستار توقف فوری بازگشت اجباری افغانستانیها، چه در کوتاه مدت و چه در دراز مدت میباشد.» سازمان بینالمللی مهاجرت تاکید کرد تا زمانی که شرایط برای اطمینان از «بازگشت مصوون، با عزت و داوطلبانه مهاجران افغانستانی» از کشورهای منطقه انجام نشود، باید این کشورها روند بازداشت و اخراج آنان را متوقف کنند. همچنین عباس استانکزی، معین سیاسی وزارت خارجهی حکومت سرپرست میگوید که مهاجران افغانستانی در ایران با مشکلات زیادی مواجهاند و او از مقامهای ایرانی خواست تا با مهاجران «ترحم و شفقت» کنند. آقای ستانکزی روز (یکشنبه، ۲۳ میزان) در نشستی در کابل گفت که برخی رسانهها و افراد در ایران اطلاعات نادرستی را علیه مهاجران افغانستان پخش میکنند. وی بیان اینکه، این کار برای آزار و اذیت مهاجران افغانستانی در ایران انجام میشود، گفت: «خواست ما از حکومت و رهبری ایران این است که از ترحم، شفقت اسلامی و برادری کار گرفته و به حقوق همسایگان احترام بگذارید.» معین سیاسی وزارت خارجه افزود که مهاجران افغانستانی در ایران «بار دوش حکومت ایران نیستند» و آنها در آن کشور، در زمینههای مختلف کار کرده و از «برکت افغانها ایران امروز آباد» است. این در حالی است که برخی از مهاجران افغانستانی در ایران گفتهاند که پولیس ایران روزانه صدها نفر را از بخشهای مختلف آن کشور بازداشت و پس از مدتی توقیف، اخراج میکند. آنان میگویند که پولیس ایران حتا شبانه وارد محل بود و باش مهاجران افغانستانی شده و به آزار و اذیت آنان میپردازند. در تازهترین مورد، احمد رضا رادان، فرمانده عمومی نیروی انتظامی ایران، بار دیگر بر اخراج اجباری مهاجران از آن کشور تاکید کرده و گفت که تا پایان سال جاری خورشیدی، قرار است دو میلیون مهاجر فاقد مدرک را از ایران اخراج کنند. آقای رادان در مصاحبه با یکی از تلویزیونهای ایران به مهاجرانی که فاقد مدارک قانونی هستند، مهلت داد تا پایان سال جاری به کشورهای شان بازگردند.
عرفان را صدا زد تا از خواب برخیزد. سپس میز صبحانه را آماده کرد و هر دو کنار هم، روی میز صبحانه نشستند. فاطمه سخن را آغاز کرد: «آقا عرفان، برای ثبتنام ریحانه و علی باید چه کنیم؟ به چند مدرسه (مکتب) مراجعه کردم، اما میگویند ظرفیت برای شهروندان افغانستان تکمیل شده است. بخشنامهای آمده و فقط تعداد مشخصی را پذیرش میکنند.» عرفان نگاهی سنگین به فاطمه، علی و ریحانه انداخت و با صدای پرسوز گفت: «فاطمه جان، بارها گفتم که به وطن (افغانستان) برگردیم. زندگی در آنجا برای ما بهتر خواهد بود و اولادهای ما بدون جنجال و مشکل به مکتب میروند و درس میخوانند.» فاطمه با حالتی ناراحت پاسخ داد: «من روز نخست ازدواجمان شرط گذاشتم که باید در ایران زندگی کنیم. نمیتوانم در کشوری غریب زندگی کنم. اکنون نیز فرزندم کلاس/صنف اول است و هنوز نتوانستهام برایش مدرسه (مکتب)ای پیدا کنم.» عرفان که نگران اولادهایش بود، ادامه داد: «خواهر دوستم مدیر دبستان (مکتب ابتدایه) است. نگران نباش، خودم این مسئله را حل میکنم. امشب میروم با دوست صحبت میکنم، شاید راه حل اساسی برای این مشکل پیدا شد.» عرفان آهی کشید و لباسهایش را پوشید و برای رفتن به کارگاه سنگتراشی آماده شد. فاطمه مدارک شناسایی او را به دستش داد و گفت: «بهتر است این مدارک همراهت باشد؛ این روزها مهاجران غیرقانونی را دستگیر میکنند. خدای نکرده تو را ردمرز کند، با این اولادها چیکار؟» عرفان از او تشکر کرد و به سوی حیاط رفت. صدای فاطمه را شنید که میگفت: «راستی، امشب وقتی از سرکار برگشتی، نان را فراموش نکن.» عرفان پاسخی داد و از خانه خارج شد. به کارگاه رسید و همچون هر روز کارش را آغاز کرد. مدتی نگذشته بود که صادق، دوستش، سراسیمه به سمت او دوید. عرفان با عجله دستگاه را خاموش کرد و با تعجب پرسید: «رفیق جان برایت چه اتفاقی افتاده؟ چرا اینقدر نگران هستی؟» صادق نفسزنان پاسخ داد: «این بار قضیه جدی است! مأموران در حال دستگیری مهاجران غیرقانونی هستند. درست پشت درِ کارگاه با آقا داوود در حال صحبتاند. چند نفر از بچهها از در پشتی فرار کردهاند، اما به نظر میرسد که به آنها شک کردهاند. دو مأمور به سمت در پشتی رفتهاند. من چه کنم؟ نمیتوانم فرار کنم.» عرفان که برای دوستش نگران شده بود، گفت: «چند بار به تو گفتم که حالا که نتوانستی اقامت قانونی بگیری، خودت را معرفی کن و به کشورت برگرد. هر جایی قوانینی دارد، نمیتوانی همیشه فرار کنی.» در همین لحظه، آقا داوود همراه دو مأمور به سمت صادق آمدند. صادق که دیگر راه فراری نداشت، با ناچاری همراه آنها رفت. عرفان مدارک شناسایی خود را به مأموران نشان داد و سپس دوباره به کار مشغول شد. آقا داوود که بسیار ناراحت به نظر میرسید، عرفان را صدا زد و گفت: «فقط تو برای من باقی ماندهای. هیچیک از کارگران ایرانی حاضر نیستند در سنگتراشی کار کنند. همه میگویند کار سختی است و دستمزد بیشتری میخواهند. برای من هم بهصرفه نیست. احساس میکنم دارم سکته میکنم! با اتحادیه تماس گرفتم، گفتم به فکر من باشید. آنها میگویند چند نیروی خانم برای شما میفرستیم. گفتم این کار برای زنان مناسب نیست؛ باید سنگ جابهجا کنند. آن بندههای خدا نمیدانند که این کار چقدر دشوار است. اگر بیایند، حادثهای برایشان پیش خواهد آمد. مجبورم کارگاه را برای چند روز تعطیل کنم تا ببینم چه میشود. شاید کارگر مناسبی پیدا کردم.» عرفان که گویی دنیا بر سرش خراب شده بود، بر روی صندلی نشست و با صدایی لرزان و سرد گفت: «انشاءالله هر چه خیر باشد.» پس از تسویهحساب با آقا داوود، به سوی خانه روانه شد. بوی نان تازه به مشامش رسید و به یاد آورد که باید نان بخرد. به سمت نانوایی رفت و با دیدن بنری بزرگ که بر سر درِ نانوایی نصب شده بود، دلش به تپش افتاد. دنیا در برابر چشمانش تاریک شد، دستانش را روی سرش گذاشت و با لحنی افسرده گفت: «باورم نمیشود؛ دیگر به مهاجران افغانستانی نان هم نمیدهند؟ مگر دین ندارید؟ این چه حکمی است؟» نانوا که شرمسار به نظر میرسید، پاسخ داد:"ببخشید، آقا عرفان. دستور از بالا آمده است. وگرنه من هیچ مشکلی با شما ندارم.» جوانی که در صف ایستاده بود، گفت: «بس نیست اینقدر نان مجانی خوردید؟» نانوا با ناراحتی پاسخ داد: «میدانی آقا عرفان چندین سال است که در ایران زندگی میکند؟ همسرش نیز ایرانی است و سالانه چند میلیون تومان برای اقامت قانونی پرداخت میکند.» سپس رو به عرفان کرد و گفت: «فکر میکنم نانواییهای که میتوانید از آنها نان بخرید را مشخص کردهاند.» عرفان زیر لب آهسته گفت: «حداقل زیر این بنر، راهحلی هم برای ما مینوشتید.» پیرزنی که در صف بود، به سوی عرفان آمد و چند نان به او تعارف کرد: «بیا پسرم، نان امروز مهمان من.» عرفان با چشمانی پر از اشک و لبخند مملو از درد گفت: «سپاسگزارم، مادر!» او خواست پول نانها را به پیرزن بدهد که پیرزن با اخمی گفت: «من گفتم که مهمان من هستی!» عرفان تشکری کرد و به سوی خانه بازگشت. کلید را در قفل چرخاند و وارد خانه شد. ریحان با دیدن پدر، شادمانه به سوی او دوید و گفت:«بابا، امروز زود برگشتی! برایم مدرسه (مکتب) پیدا کردی؟» عرفان تازه به یاد قولی که به فاطمه داده بود افتاد. نمیدانست با اینهمه مصیبت چه کند. به آسمان نگاهی کرد، لبخندی بر لب آورد، دستی بر سر ریحان کشید و گفت: «به خدا توکل کن، دخترم. درست میشود.» نویسنده: نرگس حسینی
زنان معترض و اعضای «جنبش صدای زنان افغانستان» از اخراج مهاجران و پناهندگان افغانستانی در ایران ابراز نگرانی کرده و از سازمان ملل خواستهاند که این روند را متوقف کند. این جنبش با نشر اعلامیهای از نمایندگی سازمان ملل در امور پناهندگان خواسته است تا روند اخراج اجباری مهاجران و پناهندگان اهل افغانستان را متوقف کند. در اعلامیه آمده است: «بسیاری از این افراد به دلایل سیاسی، اجتماعی و به دلیل داشتن وظایف نظامی در ادارات نظامی پیشین، پس از تسلط حکومت سرپرست از کشور خود فرار کردهاند و بازگشت اجباری آنان به افغانستان زیانبار است.» در ادامه آمده است که اخراج مهاجران اهل افغانستان در چنین شرایطی خلاف ارزشهای حقوق بشر و قوانین بینالمللی است. زنان معترض تاکید کردند که ایران باید با توجه به شرایط وخیم حقوق بشر در افغانستان، به وضعیت افراد در معرض خطر توجه جدی داشته باشد. قابل ذکر است که ایران در روزهای اخیر روند اخراج مهاجران اهل افغانستان را افزایش داده است. در تازهترین مورد، ورود مهاجران غیرقانونی افغانستانی به ولایت اردبیل ایران ممنوع شده است. وزیر داخله این کشور پیشتر اعلام کرده بود که اخراج مهاجران غیرقانونی در اولویت برنامههای وی قرار دارد. گفتنیست که ایران از سالها به اینسو میزبان میلیونها افغانستانی است. در ماههای اخیر این کشور، روند اخراج اجباری شهروندان افغانستان را آغاز کرده است. پس از حاکمیت حکومت فعلی در آگوست 2021، تعدادی از شهروندان افغانستان بهشمول زنان معترض، فعالان حقوق زن، نظامیان پیشین و خبرنگاران به کشورهای مختلف از جمله ایران مهاجرت کردند.
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش زنان حماسهآفرین افغانستان» در واکنش به اخراج اجباری مهاجران از ایران میگویند که این کشور باید با احترام به حقوق انسانی و قوانین بینالملل با مهاجران برخورد کند. زنان معترض با صدور بیانیهای نسبت به اخراج اجباری مهاجران افغانستان از ایران ابراز نگرانی کردند. اعضای جنبش زنان حماسهآفرین افغانستان با توجه به تحولات اخیر در سیاستهای مهاجرتی جمهوری اسلامی ایران، خواستار اتخاذ رویکردهای انسانی و منطبق با حقوق بینالمللی در برخورد با مهاجران افغانستان شدند. در ادامه آمده است که مهاجران اهل افغانستان به دلیل شرایط بحرانی و ناپایدار کشورشان به ایران پناه آوردهاند و اکنون نیازمند حمایتهای بشردوستانه و رسیدگی دقیق به وضعیت دشوارشان هستند. در بیانیه آمده است که اخراج اجباری این مهاجران، اگرچه ممکن است به دلیل ضرورتهای داخلی ایران صورت گیرد؛ اما باید با احترام به حقوق انسانی و در چارچوب قوانین بینالمللی اجرایی شود. زنان معترض از دولت جمهوری اسلامی ایران خواستهاند که روند اخراج اجباری مهاجران را متوقف کرده و با رعایت تعهدات بینالمللی خود در چارچوب کنوانسیونهای پناهندگان، از اخراج این افراد جلوگیری کند. همچنین جنبش زنان حماسهآفرین افغانستان از دولت ایران خواسته است تا با ایجاد سازوکارهای مناسب و تسهیلات قانونی، شرایط اقامت امن و شایسته را برای مهاجران افغانستان فراهم آورد. این ابراز امیدواری کرده است که دولت جمهوری اسلامی ایران و نهادهای بینالمللی با احترام به حقوق و کرامت مهاجران افغانستان، اقدامات منصفانهای برای بهبود شرایط زندگی آنها روی دست گیرند. گفتنیست که ایران از سالها به اینسو میزبان میلیونها افغانستانی است. در ماههای اخیر این کشور، روند اخراج اجباری شهروندان افغانستان را آغاز کرده است. پس از حاکمیت حکومت فعلی در آگوست 2021، تعدادی از شهروندان افغانستان بهشمول زنان معترض، فعالان حقوق زن، نظامیان پیشین و خبرنگاران به کشورهای مختلف از جمله ایران مهاجرت کردند.
شماری از از مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان طی نامهای از مسعود پزشکیان، رییس جمهور ایران خواستهاند که روند اخراج اجباری مهاجران افغانستانی را از کشورش متوقف کند. مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان این نامه را روز (یکشنبه، ۸ میزان) به رییس جمهور ایران ارسال کرده و از او خواستهاند که به وضعیت دشوار مهاجران اهل افغانستان توجه ویژهای داشته باشد، زیرا بسیاری از آنان با خطرات جدی مواجهاند. در این نامه تاکید شده است: «بسیاری از افرادی که سابقه فعالیت در نهادهای دولتی، نظامی، امنیتی و رسانهها را دارند، بهویژه نظامیان و خبرنگاران، در خطر تعقیب، شکنجه و حتی اعدام هستند.» همچنین در بخشی از این نامه، مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان تاکید کردهاند که دسترسی به آموزش یکی از مسوولیتهای دولتها است و کودکان افغانستانی نباید از حق آموزش در ایران محروم شوند. آنان همچنان بازداشت و نگهداری زنان در اردوگاهها را نقض کرامت انسانی و اصول پناهندهگی دانستهاند. این نامه در حالی به مسعود پزشکیان، رییس جمهور ایران ارسال شده که مهاجران اهل افغانستان در ایران با چالشهای جدی روبرو هستند. قابل ذکر است که در روزهای اخیر، پولیس ایران بازداشت و اخراج مهاجران افغانستان را شدت بخشیده است. قابل ذکر است که بدرفتاری پولیس ایران با مهاجرین افغانستانی، به ویژه شکستن گردن یک پناهجوی نوجوان، واکنش گستردهای را در میان شهروندان افغانستان برانگیخته است. پناهجوی نوجوان اهل دایکندی در حال حاضر در بیمارستان بستری است.
شماری از فرهنگیان و فعالان اجتماعی افغانستان در «کمیته هنر و فرهنگ» مقیم در ایران میگویند که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، میلیونها نفر از جمله زنان و کودکان به دلیل «نقض گستردهی حقوق بشر، انتقامجوییهای سازمانیافته، ناامنی غذایی و محرومیتهای اجتماعی» مجبور شدهاند که به ایران پناه ببرند. آن میگویند که اکنون در معرض اخراج اجباری از ایران مواجه هستند. آنان در «کمیته هنر و فرهنگ» مقیم ایران فراخوان فوری برای توقف اخراج اجباری و تأمین حقوق پناهجویان افغانستانی منتشر کردند. این فعالان در نامهای سرگشاده به دبیرکل محترم سازمان ملل متحد و نهادهای بینالمللی حامی حقوق مهاجران خواستار توقف بازگشتدادن اجباری مهاجران به افغانستان شدند. کمیتهی هنر و فرهنگ، میگوید که پناهجویان افغانستانی سالها در ایران، در فضایی پر از ترس و بدون حمایت قانونی زیستهاند. آنان میگویند که افغانستانیهای که در ایران زندگی میکنند، نه تنها از حقوق اولیهی خود محروم شدهاند؛ بلکه با «بیعدالتیها، تبعیض نژادی و رفتار های توهینآمیز و تحقیرکننده» مواجه بودهاند. شهروندان مقیم این کشور میگویند که این شرایط «طاقتفرسا، آثرهای ویرانگری بر سلامت جسمی و روانی شان» داشته و زندگی بسیاری از آنان را به بحران کشانده است. «کمیتهی هنر و فرهنگ»، خواستار توقف اخراج اجباری شهروندان افغانستان و ایجاد سازوکار برای صدور ویزا شدند. گفتنیست که ایران از سالها به اینسو میزبان میلیونها افغانستانی است. در ماههای اخیر این کشور، روند اخراج اجباری شهروندان افغانستان را آغاز کرده است. پس از حاکمیت حکومت فعلی در آگوست 2021، تعدادی از شهروندان افغانستان بهشمول زنان معترض، فعالان حقوق زن، نظامیان پیشین و خبرنگاران به کشورهای مختلف از جمله ایران مهاجرت کردند.