برچسب: ورزش

2 ماه قبل - 95 بازدید

امروزه، بسیاری از افراد در محیط کار با استرس شغلی مواجه می‌شوند. این نوع استرس، یکی از عوامل اصلی فشارهای روانی و جسمی در جوامع مدرن است و می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. استرس شغلی زمانی به وجود می‌آید که نیازهای کاری بیش از توانایی‌های فرد برای انجام وظایف باشد یا زمانی که فرد احساس کند منابع لازم برای انجام کارهایش در دسترس نیست. درک این مسئله و تلاش برای کاهش آن، یکی از گام‌های اساسی برای بهبود کیفیت زندگی کاری و شخصی است. به طور کلی، استرس شغلی هنگامی اتفاق می‌افتد که فشارهای محیط کار از توانایی فرد برای مقابله و مدیریت این فشارها فراتر رود. این استرس می‌تواند ناشی از حجم بالای کار، ساعات طولانی کار، عدم پشتیبانی مناسب از سوی همکاران و مدیران، یا حتی تغییرات سازمانی باشد. اگر این عوامل به‌موقع شناسایی و مدیریت نشوند، ممکن است تأثیرات منفی طولانی‌مدتی بر سلامت جسمی و روانی فرد داشته باشند. عوارض استرس شغلی استرس شغلی می‌تواند به عوارض مختلفی منجر شود که به سه دسته کلی فیزیولوژیک، روان‌شناختی و رفتاری تقسیم می‌شوند. این عوارض به تدریج بر کیفیت زندگی فرد اثر می‌گذارند و حتی می‌توانند به بیماری‌های جدی‌تر منجر شوند. عوارض فیزیولوژیک: استرس شغلی می‌تواند تأثیرات منفی فراوانی بر سلامت جسمانی داشته باشد. افراد مبتلا به استرس شغلی معمولاً با مشکلاتی نظیر سردردهای مزمن، دردهای عضلانی و مفصلی، افزایش فشار خون و مشکلات قلبی مواجه می‌شوند. همچنین، سیستم ایمنی بدن در برابر بیماری‌ها تضعیف می‌شود و احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف افزایش می‌یابد. عوارض روان‌شناختی: از نظر روانی، استرس شغلی می‌تواند به مشکلاتی مانند اضطراب، افسردگی، بی‌قراری و کاهش تمرکز منجر شود. افراد ممکن است احساس ناامیدی کنند و از کار خود رضایت نداشته باشند. این شرایط می‌تواند به ضعف در تصمیم‌گیری و کاهش کارایی ذهنی منجر شود و در نهایت، فرسودگی روانی را به دنبال داشته باشد. عوارض رفتاری: استرس شغلی تأثیر مستقیمی بر رفتارهای روزمره فرد دارد. افرادی که تحت فشار زیاد در محیط کار قرار دارند، ممکن است دچار بی‌نظمی شوند، در انجام کارها کندی نشان دهند یا به تصمیمات ریسکی و ناگهانی روی آورند. این افراد ممکن است به راحتی از کوره در بروند و حتی رفتارهای تهاجمی یا بی‌ثباتی از خود نشان دهند. همچنین، در برخی موارد، استرس شغلی می‌تواند به کاهش تعهد فرد به کار منجر شود؛ به طوری که فرد دیر به محل کار می‌رسد یا زمان‌های استراحت خود را بیش از حد طولانی می‌کند. عوامل ایجاد استرس شغلی عوامل متعددی می‌توانند منجر به ایجاد استرس شغلی شوند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: حجم کار بیش از حد: کار زیاد و نیاز به انجام وظایف متعدد در مدت زمان محدود، از عوامل اصلی ایجاد استرس شغلی است. این شرایط باعث می‌شود فرد احساس کند که توانایی انجام تمامی وظایف را ندارد و دچار اضطراب شود. عدم حمایت و منابع کافی: زمانی که فرد احساس می‌کند که از سوی همکاران یا مدیران حمایت نمی‌شود یا منابع لازم برای انجام کارهایش را در اختیار ندارد، این امر به استرس بیشتری منجر می‌شود. کنترل کم بر محیط کار: احساس ناتوانی در کنترل شرایط محیط کار، یکی از عوامل مهم ایجاد استرس شغلی است. وقتی فرد نمی‌تواند تصمیمات خود را به‌درستی اعمال کند یا تأثیری بر روند کاری نداشته باشد، دچار استرس می‌شود. تغییرات سازمانی ناگهانی: تغییرات ناگهانی در محیط کار، مانند تغییر مدیران یا سیاست‌های سازمانی، می‌تواند فشارهای زیادی بر کارکنان وارد کند. این تغییرات باعث می‌شود که افراد احساس ناپایداری و ناامنی کنند. ساعات کاری زیاد و نامشخص: کارکردن به‌طور مداوم و بدون داشتن زمان کافی برای استراحت، می‌تواند به خستگی جسمی و روانی منجر شود. این وضعیت اغلب به استرس طولانی‌مدت تبدیل می‌شود و توانایی فرد در انجام کارهای روزمره را کاهش می‌دهد. راهکارهای مقابله با استرس شغلی برای مقابله با استرس شغلی، راهکارهای متعددی وجود دارد که در صورت به‌کارگیری آن‌ها، می‌توان به بهبود کیفیت زندگی کاری و کاهش فشارهای روزانه کمک کرد. مدیریت زمان: یکی از مهم‌ترین راهکارها برای کاهش استرس شغلی، یادگیری مدیریت زمان است. افراد باید بتوانند وظایف خود را اولویت‌بندی کنند و زمان مناسبی برای انجام هرکدام از آن‌ها اختصاص دهند. نه گفتن به مسئولیت‌های اضافی: یکی از دلایل عمده استرس شغلی، پذیرفتن بیش از حد مسئولیت‌هاست. یادگیری مهارت "نه گفتن" به درخواست‌های غیرضروری و بیش از توان، می‌تواند از ایجاد فشارهای اضافی جلوگیری کند. ایجاد مرز بین کار و زندگی شخصی: یکی دیگر از راهکارهای مهم، مشخص کردن مرزهای واضح بین کار و زندگی شخصی است. افراد نباید اجازه دهند که مشکلات کاری وارد زندگی شخصی آن‌ها شود. استراحت‌های کوتاه و منظم: در طول روز کاری، استراحت‌های کوتاه و منظم می‌تواند به تجدید انرژی و کاهش خستگی کمک کند. حتی چند دقیقه پیاده‌روی یا تنفس عمیق می‌تواند تأثیر مثبت زیادی بر کاهش استرس داشته باشد. ورزش و فعالیت بدنی: ورزش منظم یکی از بهترین راهکارها برای کاهش استرس است. فعالیت‌های فیزیکی به ترشح هورمون‌های مثبت کمک کرده و باعث تقویت جسم و روح می‌شود. حمایت اجتماعی: افراد باید از حمایت همکاران، دوستان و خانواده خود در مواقع استرس‌زا استفاده کنند. گفتگو و تبادل تجربیات با دیگران می‌تواند به کاهش احساس فشار کمک کند. استرس شغلی یکی از چالش‌های اساسی زندگی مدرن است که می‌تواند بر سلامت جسمی، روانی و کارایی افراد تأثیرات منفی بگذارد. درک دقیق عوامل ایجادکننده این استرس و به‌کارگیری راهکارهای مناسب برای کاهش آن، به افراد کمک می‌کند تا زندگی کاری خود را به شکلی سالم‌تر و مؤثرتر مدیریت کنند. همچنین، سازمان‌ها و مدیران باید با ایجاد محیط کاری حمایتگر و فراهم کردن منابع لازم، به کاهش فشارهای کاری کارکنان کمک کنند تا بهره‌وری و سلامت آن‌ها بهبود یابد. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 160 بازدید

دادستان شهر پاریس-فرانسه اعلام کرده است که در حال بررسی تهدید‌های آنلاین علیه مرضیه حمیدی، تکواندوکار زن اهل افغانستان است. خبرگزاری فرانسه به نقل از دادستانی شهر پاریس گزارش داده است که خانم حمیدی هدف «آزار و اذیت سایبری از جمله [تهدید به] مرگ، تجاوز و سایر تهدیدها از طریق شبکه‌های اجتماعی» قرار گرفته است. در گزارش آمده است که واحد تخصصی نفرت‌پراکنی آنلاین در حال بررسی این موضوع است. مرضیه حمیدی در گفتگو با رسانه «فرانس انفو» گفته است که جانش در فرانسه در خطر است. او افزود که پس از انتقاد تیم ملی کریکت افغانستان، هزاران پیام تهدید آمیز از سوی افراد ناشناس دریافت کرده و تهدید به مرگ شده ‌است. وی خواستار محاکمه آنهایی است که او را تهدید می‌کنند. وکیل خانم حمیدی گفت که موکلش برای مدتی تحت محافظت پولیس قرار گرفته است. مرضیه حمیدی، تکواندوکار وزن منهای ۵۷ کیلوگرم است که موفق به راهیابی به المپیک پاریس نشد. او در شکایت رسمی خود در ۳ سپتامبر که توسط خبرگزاری فرانسه منتشر شد، گفته ‌است که به‌دلیل «صحبت علنی در مورد حقوق زنان حکومت فعلی افغانستان» در کانون توجه رسانه‌ها در فرانسه قرار گرفته است. در این شکایت آمده است که پس از این اظهارات «شماره تلفن واتساپ افغانستان او به اشتراک گذاشته شد و او صدها تماس و هزاران پیام را در عرض چند ساعت دریافت کرد.» در این شکایت آمده است که موج کنونی تهدیدها به دنبال محکومیت او در رسانه‌های اجتماعی از قانون جدید حکومت فعلی مبنی بر منع شنیده شدن صدای زنان در ملاءعام صورت گرفت. حمیدی در مصاحبه مطبوعاتی خود بار دیگر مخالفت خود را با این قانون اعلام کرد و به خبرگزاری فرانسه گفت: «می‌خواهم افرادیکه مرا به مرگ تهدید می‌کنند شناسایی و در دادگاه محاکمه شوند تا بتوانم آزادانه و بدون ترس و در امنیت کامل زندگی کنم.» دادستان پاریس نیز روز دوشنبه تایید کرد که حمیدی در معرض «آزار و اذیت سایبری از جمله مرگ، تجاوز جنسی و سایر تهدیدها از طریق رسانه‌های اجتماعی» قرار گرفته است. دادستان گفت که یک واحد تخصصی در حال بررسی این قضیه است. همچنین وزیر ورزش فرانسه، تهدید مرضیه حمیدی را غیرقابل تحمل خواند و گفت برای «تضمین امنیت و آزادی» مرضیه حمیدی با وزارت داخله این کشور به تماس شده است. این مقام ورزش فرانسه اطمینان داده است که کشورش امنیت و آزادی خانم حمیدی را تامین می‌کند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 137 بازدید

عباس کریمی، شناگر افغان عضو تیم ملی پاراشنای آمریکا در دومین روز رقابت‌های پارالمپیک پاریس مدال نقره گرفت و اولین مدال پارالمپیک را به کشور جدیدش (ایالت متحده آمریکا) ببرد. آقای کریمی در مسابقات ٤ در ٥٠ متر شنای آزاد مختلط (تیمی) پارالمپیک پاریس با ثبت زمان ۲:۱۸.۹۹ نائب قهرمان شد و ورزشکار چینی با زمان ۲:۱۴.۹۸ به طلا رسید. عباس کریمی گفته است که بعد از ۱۲ سال بالاخره مدال پارالمپیک را گرفته و این «یک سفر جهنمی برای من بود.» باید گفت مه عباس کریمی، ۲۷ ساله، از بدو تولد بدون دو دست در کابل به دنیا آمد. او در سن ۱۳ سالگی شنا را آغاز کرد و در ۱۶ سالگی از افغانستان خارج شد. عباس کریمی نخست به ترکیه رفت و پس از آن  به آمریکا نقل مکان کرد و در سال ۲۰۲۲ شهروند ایالت متحده شد. قرار است عباس کریمی به تاریخ‌های پنجم و ششم سپتامبر در شنای ۵۰ متر آزاد و ۵۰ متر پروانه بازی‌های پارالمپیک پاریس نیز رقابت کند. این در حالی است که روز (پنجشنبه، ۸ سنبله) ذکیه خدادادی، تکواندوکار افغانِ تیم پناهندگان در پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس نیز با کسب مدال برنز به پیروزی تاریخی دست یافت.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 160 بازدید

کیمیا یوسفی، ورزشکار رشته‌ی دوش افغانستان با اعتراض به وضعیت زنان و دختران کشور، به کارش در المپیک ۲۰۲۴ پاریس پایان داد. خانم یوسفی امروز (جمعه، ۱۲ اسد) در دور مقدماتی رقابت‌های دوش المپیک ۲۰۲۴ پاریس در فاصله‌ی ۱۰۰ متر، با ۳۶ دونده زن دیگر رقابت کرد و در جایگاه ۳۱ ایستاد. این ورزشکار اهل افغانستان پس از عبور از خط پایان، برگه‌ای را در مقابل دوربین رسانه‌ها بلند کرد که در آن نوشته است: «آموزش و ورزش حق ماست.» رسانه‌ی فرانسوی زبان «۲۰ دقیقه» در گزارشی گفته است که کیمیا یوسفی سپس با رسانه‌ها در مورد وضعیت زنان و دختران در افغا‌نستان صحبت کرد. خانم یوسفی گفته است: «من در قبال زنان و دختران افغا‌نستان احساس مسوولیت می‌کنم؛ زیرا آنان نمی‌توانند حرف بزنند، آنان نمی‌توانند مصاحبه کنند. آنان هیچ‌کاری نمی‌توانند، مجبور هستند سکوت کنند.» وی تاکید کرد: «من یک سیاست‌مدار نیستم، اما من می‌توانم صدای دختران افغا‌نستان باشم.» کیمیا یوسفی و دو ورزشکار زن دیگر عضو تیم شش نفره‌ی افغانستان در المپیک پاریس هستند که از سوی کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در مشوره با مقام‌های پیشین کمیته‌ی المپیک افغانستان انتخاب و دعوت شده‌اند. با این وجود مسوولان حکومت سرپرست گفته‌اند که ورزشکاران زن را به رسمیت نمی‌شناسند و تنها سه ورزشکار مرد را نماینده افغانستان می‌دانند. کیمیا یوسفی، پس از تسلط دوباره حکومت فعلی بر افغانستان، کشور را ترک کرد و اکنون در شهر سیدنی استرالیا زندگی می‌کند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 163 بازدید

زنان ورزش‌کار اهل افغانستان که قرار است در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کنند در واکنش به گفته‌های اخیر اتل مشوانی، سخنگوی اداره‌ی ورزش حکومت فعلی، مبنی بر این که زنان ورزش‌کار نماینده‌ی افغانستان نیستند، می‌گویند که نماینده‌ی مردم، زنان و پرچم سه‌ رنگ افغانستان خواهند بود، نه نماینده حکومت فعلی. ورزش‌کاران زن اهل افغانستان به رسانه ایرش تایمز گفته‌اند: «به‌عنوان نماینده‌ی هیچ گروهی یا حکومت فعلی در بازی‌های المپیک شرکت نمی‌کنیم.» آنان می‌گویند: «می‌خواهند، با شرکت در بازی‌های پاریس، قدرت زنان افغانستانی را به جهان نشان دهند. این بازی‌ها توان و قدرت زنان افغانستان را نشان خواهد داد و ما از مبارزه دست نمی‌کشیم.» آنان با ابراز نگرانی از محدودیت‌های حکومت سرپرست، بازی‌های المپیک را «تنها امید» خود دانسته و می‌افزایند: «امیدواریم بازی‌های خوبی انجام دهیم. پرچم سه رنگ افغانستان را بدرخشیم و برای زنانی که از آموزش و کار منع شده‌اند، شادی بیاوریم.» شرکت‌کنندگان از زنان و دختران تحت حاکمیت حکومت فعلی می‌خواهند که هرگز ناامید نشوند. «قوی باشید، گرچند می‌دانیم نداشتن آزادی، نداشتن دست‌رسی به آموزش، درد بزرگی است.» باید گفت که در بازی‌های المپیک پاریس قرار است به نمایندگی از افغانستان، شش ورزش‌کار، سه مرد و سه زن- شرکت کنند. این گروه ورزش‌کاران تحت پرچم سیاه، سرخ و سبز و سرود جمهوری سابق رقابت می‌کنند. از این میان تنها یک ورزش‌کار شرکت کننده‌ی مقیم افغانستان یک جودوکار است. هم تیمی‌های این جودوکار در رشته‌های دو و میدانی و شنا حضور خواهند داشت. سه ورزش‌کار زن در این دوره در رشته‌های دو و میدانی و دوچرخه‌سواری به رقابت خواهند پرداخت. حکومت سرپرست ورزش زنان را در افغانستان ممنوع کرده است. اتل مشوانی، سخنگوی اداره‌ی ورزش گفته بود که حکومت سه ورزش‌کار زن افغانستانی که در بازی‌های المپیک تابستانی پاریس ۲۰۲۴ نماینده‌ی این کشور خواهند بود را به‌رسمیت نمی‌شناسد. با این وجود چندی پیش نیز کیمیا یوسفی، ورزش‌کار افغانستان که قرار است به نمایندگی از افغانستان همراه با پنج ورزش‌کار دیگر در این بازی‌ها شرکت کند؛ گفته که در این بازی‌ها از «رویاها و آرزوهای دزدیده‌ شده‌ی» دختران افغانستانی نمایندگی می‌کند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 610 بازدید

معصومه علی‌زاده، بایسکل‌سوار اهل افغانستان که مدیریت تیم پناهندگان را در المپیک پاریس ۲۰۲۴، به عهده دارد، مشعل المپیک امسال را در شهر اوغلیون فرانسه حمل کرد. تیم پناهندگان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که خانم علی‌زاده با حمل کردن مشعل المپیک امسال، پیامی قدرت‌مندی را به نمایش می‌گذارد. در ادامه آمده است که حمل مشعل المپیک توسط معصومه علی‌زاده، قدرت ورزش و ارزش‌های المپیک را به نمایش می‌گذارد. این ورزش‌کار ۲۸ ساله‌ی اهل افغانستان که در رشته‌ی بایسکل‌سواری در نقش مدیریتی در المپیک پاریس حضور می‌یابد. خانم علی‌زاده در ویدیوی که از سوی تیم پناهندگان منتشر شده، گفته است که تیم پناهندگان چندین سال تلاش کرده و او امیدوار است که آنان در این بازی‌ها مدال کسب کنند. او افزود که تیم آنان در المپیک پاریس ۲۰۲۴، به نمایندگی از همه‌ی پناهندگان رقابت می‌کند. این ورزشکار اهل افغانستان تاکید کرد که آنان در این بازی‌ها «پیام امید و صلح» می‌فرستند. خانم علی‌زاده از هشت سال به این‌سو در فرانسه زندگی می‌کند و در رشته‌ی ورزشی خود دست‌آوردهای را نیز کسب کرده است. وی پیش از این در تیم پناهندگان در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو شرکت کرده بود. معصومه علی‌زاده، در المپیک پاریس که از ۲۶ جولای تا ۱۱ آگست برگزار می‌شود، مسوولیت ۳۶ ورزش‌کار مهاجر از ۱۱ کشور جهان را به عهده دارد که در ۱۲ رشته‌ی ورزشی به رقابت می‌پردازند. این در حالی است که حکومت سرپرست ورزش زنان و دختران را در افغانستان ممنوع کرده است. تمامی گروه‌های ورزشی زنان نیز منحل شده است. باوجود محدودیت‌ها بر ورزش زنان و دختران، یک گروه شش نفر – سه مرد و سه زن- به نمایندگی از افغانستان در المپیک پاریس ۲۰۲۴ شرکت می‌کند. حکومت سرپرست اعلام کرده است که این دختران را به عنوان ورزش‌کاران افغانستانی به رسمیت نمی‌شناسند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 315 بازدید

ذکیه خدادادی ورزشکار اهل افغانستان با بدست آوردن مدال طلا، سهمیه پارالمپیک پاریس را نیز بدست آورد. کمیته پاراتکواندو فدراسیون جهانی تکواندو گزارش داد که ذکیه خدادادی پاراتکواندو کار اهل افغانستان که در فرانسه زندگی می‌کند با شکست دادن حریف روسی‌اش به مدال طلای رقابت‌های کسب سهمیه پارالمپیک پاریس دست یافته است. خانم خدادادی که تحت پرچم تیم مهاجرین در این رقابت‌ها اشتراک کرده بود در مسابقه فاینل با نتیجه ۱۶ بر ۱۴ مقابل کاراول شولبانا از روسیه که قهرمان اروپا بود به برتری رسید و سهمیه بازی‌های پارالمپیک پاریس را کسب کرد. ذکیه پس از این پیروزی در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که این مدال را به همه زنان افغانستان تقدیم می‌کند که از حقوق اولیه‌شان محروم شدند. این رقابت‌ها در روز جمعه هشتم مارچ «روز جهانی زن» با اشتراک پاراتکواندو کاران کشورهای اروپایی به میزبانی شهر صوفیا در بلغاریا برگزار شده بود. در این ورزشکار اهل افغانستان به مدال صدا دست پیدا می‌کند که بعد از تسلط حکومت فعلی بر کشور، زنان و دختران از آموزش، کار و به ویژه ورزش محروم شدند. حکومت سرپرست در این مدت تمام رشته‌های ورزشی برای زنان و دختران را منع کرده و سالون‌های ورزشی که دختران در آن فعالیت یا تمرین ورزشی می‌کرند، نیز دستور داده است که دختران را اجازه ندهد. همچنین بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 363 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که بانوان ورزشکار اهل افغانستان در مسابقات آسیایی کیوکوشین کاراته که به میزبانی ولایت خوزستان ایران برگزار شده است، یک مدال طلا، دو مدال نقره و یک مدال برنز کسب کرده‌اند. مسابقات آسیایی کیوکوشین کاراته با حضور چهار هزار ورزشکار در دو گروه مردان و بانوان از ۹ کشور در شهر اهواز ولایت خوزستان ایران برگزار گردید. در این مسابقات، تیم ملی بانوان افغانستان با ۷ ورزشکار به سرپرستی غلامحسین فولادی و مربی‌گری استاد سیداسدالله سعادتی در دو بخش کاتا و کمیته حضور یافتند. به گفته مربی تیم ملی، بعد از دو روز رقابت سنگین تیم ملی افغانستان توانست چهار مدال در این رویداد تاریخی کسب کنند. در گزارش‌ها آمده است که در بخش کمیته (مبارزه) در رده سنی بزرگسالان خانم مرضیه حسینی مقام اول، و در رده سنی جوانان خانم اسماء محمدی مقام دوم را کسب کردند. همچنین در بخش کاتا در رده سنی نوجوانان خانم آیناز یاران مقام دوم و در رده سنی بزرگسالان خانم مرضیه حسینی نیز به مقام سوم دست یافتند. باید گفت که آقای سیداسدالله سعادتی به عنوان تنها داور افغانستانی در این دوره از مسابقات آسیایی حضور  یافته بود. در حالی دختران ورزشکار اهل افغانستان چهار مدال بین‌المللی از کیوکوشین کارته ایران کسب می‌کنند که  حکومت سرپرست دو سال قبل ورزش زنان و دختران را ممنوع کرد. با این وجود چندی پیش، فدراسیون فوتبال افغانستان که تحت مدیریت حکومت سرپرست قرار دارد، اعلام کرده بود، در نظر دارد تیم ملی فوتبال بانوان افغانستان را که از هم پاشیده است، از ظرفیت‌های خارج از کشور دوباره تشکیل دهد. تا اکنون از سرنوشت تیم ملی فوتبال بانوان افغانستان جزییات در دسترس نیست. در کنار وضع محدودیت بر ورزش زنان، زنان و دختران افغان از دیگر عرصه‌های نیز به صورت کامل حذف شده‌اند. زنان و دختران اجازه آموزش، تحصیل و کار را ندارند. همچنان از رفتن به پارک‌های تفریحی، سالن‌های ورزشی، حمام عمومی و… منع شدند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 153 بازدید

همزمان با نزدیک شدن به روز هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان، شماری از ورزشکاران زن در کشور اعلام کرده‌اند که حکومت سرپرست با تسلط‌شان بر افغانستان، آنان را با بی‌رحمانه‌ترین شیوه ممکن، سرکوب کرده‌اند. کمیته صحت و ورزش جنبش شنبه‌های ارغوانی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که مقامات حکومت فعلی ورزش زنان را «نمادی از غرب‌گرایی» عنوان می‌کنند و باور دارند که ورزش زنان در تضاد با ارزش‌های «افغانیت و اسلامیت» بوده و بنیادهای خانواده و حاکمیت مردسالارانه را در جامعه سنتی افغاستان تضعیف می‌کند. در اعلامیه آمده است که حکومت فعلی به این دلایل باشگاه‌های ورزشی زنان را در کشور بسته کرده است. کمیته صحت و ورزش جنبش شنبه‌های ارغوانی تاکید کرد که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره‌شان به قدرت، شماری از ورزشکاران زن را با توهین و تحقیر بازداشت و پس از مدتی با گرفتن تعهد کتبی و ضمانت هنگفت مالی دوباره از بند آزاد کرده است. اعضای این کمیته خطاب به ورزشکاران مرد گفته‌اند: «خوش خدمتی نکنید و اخلاق ورزشی را زیر پا نگذارید. انتظار داریم که بیش‌تر از این با زیر پا گذاشتن وجدان، شرف و اخلاق ورزشی، چهره سیاه حکومت فعلی را سفیدنمایی نکنید و و در برابر سرکوب، اختطاف و ظلم این حکومت علیه زنان به‌ویژه زنان و دختران ورزشکار بی‌ایستید.» آنان تاکید کردند که زنان و دختران ورزشکار در ۲۰ سال گذشته برای بسیاری از شهروندان نماد افتخار و تغییر مثبت تلقی می‌شدند و دستاوردهای ارزشمندی از مسابقات ملی و بین‌المللی به کشور آوردند که این امر نشانه‌های گذار از یک جامعه سنتی به جامعه تساوی‌گرا و ارزش محور برای افغانستان محسوب می‌شد، اما تبعیض جنسیتی هر چند نه به پیمانه امروز، سنتی بودن جامعه، خشونت‌های جنسیتی و کلامی، موانع فرهنگی، نبود بودجه کافی و مخالف خانواده‌ها در کنار تهدیدات امنیتی از گروه‌های مسلح باعث گردیده بود تا زنان و دختران ورزشکار در دو دهه دموکراسی نیم‌بندی نتوانند به طور واقعی برای تبارز ظرفیت‌‌های‌شان فرصت یابند. بربنیاد اعلامیه زنان معترض، پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان بیش‌تر ورزشکاران زن به کشورهای پاکستان و ایران فرار کرده‌اند و اکنون در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند. آنان از نهادهای بین‌المللی و کشورهای مهاجرپذیر خواسته‌اند تا با اهدای ویزای بشردوستانه، زنان ورزشکار افغان را مورد حمایت قرار دهند. این در حالی است که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، برخلاف وعده‌های رهبران این حکومت ‌در مذاکرات دوحه، از همان قوانین سخت‌گیرانه دهه ۹۰ میلادی در برابر دختران و زنان کار گرفته‌اند. همچنین حکومت فعلی در بیش‌تر از دوونیم سال گذشته دختران و زنان کشور را از صحنه‌های سیاست، ورزش و آموزش حذف کرده است.

ادامه مطلب