بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده است، ظلمی که زنان و دختران افغانستان از آگست ۲۰۲۱ به اینسو، تجربه میکنند از نظر مقیاس و تأثیر نسلی «بینظیر» است. این سازمان امروز (دوشنبه، ۲۱ جوزا) گزارشی در مورد وضعیت زنان افغانستان تحت کنترول حکومت سرپرست نشر کرده و خواستار اقدام فوری جهانی برای پایان دادن به ستم جاری بر زنان و دختران افغانستان شده است. گزارش به نقل از زنانی که تبعیض جنسیتی را پس از تسلط حکومت سرپرست تجربه کردهاند، نوشته است که پیشرفت در زمینه حقوق زنان، با صدور بیش از ۷۰ فرمان از سوی حکومت فعلی، در کمتر از سه سال از بین رفت. بخش زنان سازمان ملل تاکید کرد که انزوای اجتماعی، زنان و دختران را به ناامیدی سوق میدهد. این سازمان با نشر آمارهای گفت که تنها یک درصد از زنان احساس میکنند که در جامعه نفوذ دارند، همینگونه ۸ درصد زنان سروی شده از آگست ۲۰۲۱ تا اکنون حداقل یک زن را میشناسند که خودکشی کرده و ۱۸ درصد از اشتراککنندگان میگویند که در سه ماه گذشته، یک بار هم با زنان خارج از خانوادهشان دیدار نکردهاند. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که ترک تحصیل ۱.۱ میلیون دختر و ممنوعیت بیش از ۱۰۰ هزار زن از رفتن به دانشگاه با یک در ۵۰ رویداد مرگومیر مادران در افغانستان مرتبط است. یکی از زنان به بخش زنان سازمان ملل گفته است: «زنان خواهان حق تصمیمگیری هستند، نه فقط در خانههایشان، بلکه در دولت و دیگر فضاها. آنان تحصیل و کار میخواهند؛ حقوق خود را میخواهند.» آلیسون داویدیان، نماینده ویژه زنان سازمان ملل در افغانستان افزود: «زنان افغان مقاومت فوقالعادهای از خود نشان میدهند. در مواجهه با چالشهای باورنکردنی، زنان به اداره سازمانها، مشاغل و ارائه خدمات ادامه میدهند. ما باید روی مقاومت آنها سرمایه گذاری کنیم و افغانستان باید در صدر اجندای بینالمللی قرار بگیرد.» بخش زنان سازمان ملل توصیه کرد که برای مبارزه با این وضعیت، از سازمانهای جامعه مدنی زنان افغانستان با تخصیص بودجه درازمدت حمایت شود. در گزارش آمده است که جامعهی جهانی از اقداماتی که میتواند به طور ناخواسته از سیاستها، هنجارها و ارزشهای تبعیضآمیز حکومت سرپرست حمایت یا آن را عادیسازی کند، جلوگیری کنند. این نهاد همچنان توصیه کرده است: «اطمینان حاصل شود که حداقل ۳۰ درصد از تمام کمکهای مالی به افغانستان به ابتکاراتی اختصاص مییابد که صراحتاً با هدف ارتقای برابری جنسیتی، حقوق زنان و اجتناب از حمایت از پروژههای کور جنسیتی صورت میگیرد.» این گزارش در حالی نشر میشود که حکومت سرپرست زنان را از آموزش، تحصیل، کار و حضور در شماری از اماکن عمومی منع کرده است.
برچسب: زنان و دختران
سازمان جهانی صحت در تازهترین گزارش خود اعلام کرده است که روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ نوزاد در سراسر افغانستان به دلایل مرگومیر قابل پیشگیری جانشان را از دست میدهند. این سازمان امروز (یکشنبه، ۲۰ جوزا) با نشر گزارشی گفته است که شدیدترین عواقب وضعیت بحرانی صحی در افغانستان را زنان و کودکان متحمل میشوند. در گزارش آمده است: «بهطور غمانگیز، مرگومیر مادران قابل پیشگیری هر روز جان ۲۴ مادر را میگیرد و روزانه ۱۶۷ نوزاد به دلایل قابل پیشگیری جان خود را از دست میدهند.» سازمان جهانی صحت تاکید کرد که شهروندان سراسر افغانستان یک سیستم صحی ناپایدار را تحمل میکنند و با شبح روزانهی کمبود مواد غذایی و سوءتغذیه روبرو هستند و این وضعیت با بار قابل توجه بیماریهای واگیر و غیرواگیر، شیوع مکرر بیماری، خشکسالی شدید و سایر بلاهای طبیعی ترکیب شده است. این سازمان افزود که وضعیت اسفبار زنان افغانستان بهدلیل عدم دسترسی دختران و زنان به تحصیل و معیشت بدتر شده است. تعطیلی مراکز صحی و کمبود بودجه سازمان جهانی صحت در ادامه گزارشش نوشته است که بهدلیل کمبود شدید بودجه، در مجموع ۴۲۸ مرکز بهداشتی ثابت و سیار در کشور بین جنوری تا دسامبر ۲۰۲۳ میلادی تعطیل شدند. در ادامه آمده است که ۳۱۰ مرکز صحی در سراسر کشور، از جمله شفاخانهها بهدلیل کمبود بودجه، با کمبود شدید خدمات و عدم حمایت مواجه خواهند شد. به گفتهی سازمان جهانی صحت، تعطیلی مراکز صحی، تأثیر مخربی بر دسترسی بیش از سه میلیون نفر به مراقبتهای بهداشتی داشته است؛ از جمله بیش از ۶۰۰ هزار کودک زیر پنج سال و بیش از ۲۴۰ هزار زن باردار و شیرده. در گزارش تاکید شده است که برای حفظ دستآوردها سالهای گذشته، به ۳۵۲ میلیون دالر اضافی برای تکمیل بودجهی کلی ۴۲۳ میلیون دالری برای سالهای ۲۰۲۴ الی ۲۰۲۵ نیاز دارد. فرصت قابل توجه و محو فلج کودکان سازمان جهانی صحت همچنان در بخش گزارشش نوشته است که شش کودک در سال ۲۰۲۳ براثر ویروس پولیو در افغانستان فلج شدند، درحالیکه این رقم در سال ۲۰۲۰، ۵۹ کودک بود. این سازمان گفت که افغانستان از سال ۲۰۲۱ دستآوردهای قابل توجهی در ریشهکنی فلج اطفال داشته است. در ادامه آمده است که عدم استفادهی حداکثری از این فرصت منجر به فلج شدن تعداد بیشتری از کودکان و تحمیل بارهای بیشتر بر سیستم صحی کشور میشود. سازمان جهانی صحت میگوید، درحالیکه تلاشها برای ریشهکنکردن فلج اطفال تا حدی موفقیتآمیز بوده است، اما چالشهای پایدار باقی مانده است. در سال گذشتهی میلادی شش مورد مثبت بیماری فلج کودکان در افغانستان ثبت شده بود که همه در ولایت ننگرهار است.
منابع محلی از ولایت غور میگویند که جسد یک زن و دختر هفت سالهاش پس از حدود دو ماه ناپدیدشدن، در این ولایت پیدا شده است. دستکم دو منبع در صحبت با رسانه گوهرشاد تایید کردند که جسد این دو تن روز (شنبه، ۱۹ جوزا) از روستای «آب گرم» از مربوطات ولسوالی اللهیار کشف شده است. منبع تاکید کرد که این زن و دختر هفت سالهاش حدود دو ماه پیش شبهنگام از خانهایشان در همین روستا ناپدید شده بودند. همچنین شماری از رسانههای ملی گزارش دادهاند که ربایندگان، نخست این دو تن را به قتل رسانده و سپس دفن کردهاند. تا اکنون عاملان این رویداد و انگیزه آن مشخص نشده است. منبع در مورد سن این زن جزییات نداده است. با این حال، مولوی عبدالحی زعیم، رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت غور در صحبت با رسانه گوهرشاد پیداشدن جسد یک زن و دختر هفت سالهاش را تایید میکند. آقای زعیم اما در مورد دلیل ناپدیدشدن این زن و دخترش چیزی نگفته است. پس از تسلط حکومت سرپرست بر کشور، قتلهای مرموز در بین زنان بهگونه بیپیشینه افزایش یافته است. بیماریهای روانی، خصومت شخصی، ازدواجهای اجباری، خشونت خانوادگی و فشارهای روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتلها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمیتوانند برای خشونتهای واردهی شان شکایت کنند و اینگونه خشونتها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا میکند.
همزمان با نزدیک شدن به نشست سوم دوحه، «بنیاد اکثریت فمینیستی» میگوید که مساله رفتار با زنان تحت حاکمیت حکومت سرپرست افغانستان باید محور اصلی این نشست باشد. این بنیاد با نشر اعلامیهای گفته است که زنان افغانستان از حقوق اساسیشان محروم شدهاند و مشارکت زنان در بحثهای سیاستگذاری برای آینده آنها ضروری است. بنیاد اکثریت فمینیستی تاکید کرد که زنان و دختران افغانستان از فرصت تحقق رویاها و جستجوی شغل محروم هستند و این امر باعث افزایش تعداد زنانی شده است که در فقر زندگی میکنند. در اعلامیه آمده است: «حکومت فعلی میخواهد با شرایط خود در نشست دوحه شرکت کنند. این بدان معنی است که آنها بار دیگر مردم افغانستان اعم از زن و مرد را ساکت میکنند تا از شنیدن مخالفت با آزار و اذیت ناشی از سیاستهای آپارتاید جنسیتی خود جلوگیری کنند.» بنیاد اکثریت فمینیستی افزود که عدم حضور زنان در این نشستها نقض توافقنامهها و حقوق بینالمللی است. در ادامه آمده است که حقوق و حیثیت زنان افغانستان یک معامله سیاسی نیست، بلکه تامین حقوق آنها تنها حرکتی بهسوی تغییر معنادار و پایدار است. همچنین پیشتر گروهی از سازمانهای بینالمللی مدافع حقوق بشر با انتشار نامهای به کشورهای شرکتکننده در نشست دوحه گفتند «جهان به طرز خطرناکی به سوی پذیرش مشروعیت حاکمیت حکومت فعلی نزدیک» میشود. قرار است سومین نشست دوحه به میزبانی سازمن ملل متحد و نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان در روزهای دهم و یازدهم سرطان برگزار شود.
فوزیه کوفی، عضو پیشین مجلس نمایندگان حکومت پیشین افغانستان و رییس حزب موج تحول برندهی جایزهی «دستاورهای زنان آسیایی» در سال ۲۰۲۴ میلادی شد. این جایزه عصر دیروز (پنجشنبه، ۱۷ جوزا) در شهر لندن بریتانیا به خانم کوفی اعطا شد و وی پس از دریافت این جایزه گفت: «در قرن ۲۱، زنان در کشور من از هر حقی محروم شدهاند. تحصیل، کار و آزادی، افغانستان به یک زندان باز برای زنان تبدیل شده است. این عادی نیست و نباید عادی تلقی شود.» خانم کوفی وی تاکید کرد: «همانطور که خواهران من در افغانستان به مقاومت در برابر وضعیت موجود ادامه میدهند، ما باید در حمایت از آنها بایستیم و صدای آنها را برای تغییر تقویت کنیم.» باید گفت که این جایزه به شماری دیگر از زنان آسیایی در بخشهای هنر و فرهنگ، خدمات اجتماعی، تکنالوژی، رسانه، ورزش، کارآفرینی و ساینس اهدا شد. فوزیه کوفی در دو دوره به عنوان نمایندهی مردم بدخشان در مجلس نمایندگان حضور داشته و عضو پیشین هیات مذاکرهکنندهی صلح با حکومت سرپرست در دوحه بود. این در حالی است که پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت، زنان افغانستان در حال حاضر از تمامی حقوق اساسی خود محروم شدهاند، آنان از مکتب بازمانده و اجازهی کار در دفترهای خصوصی و دولتی را ندارند. جایزهی «دستاورهای زنان آسیایی» برای تقدیر از فعالیت زنان در آسیا در سال ۱۹۹۹ میلادی از سوی نصرت محبوب لیلانی، مشهور به «پینکی لیلانی»، نویسنده و مدافع حقوق زنان هندی – بریتانیایی بنیانگذاری شده است و همه ساله در بخشهای مختلف به زنانی از آسیا اهدا میشود. در سال ۲۰۲۲ میلادی حمیرا رضایی، زن مهاجر اهل افغانستان مقیم بریتانیا برندهی این جایزه در بخش امور اجتماعی و بشردوستانه شده بود.
مارتین گریفیتس، معاون دبیر کل سازمان متحد در امور بشردوستانه و هماهنگکننده کمکهای اضطراری برای افغانستان میگوید که حکومت سرپرست بر تعهداتشان در زمینه تامین حقوق بشر عمل نکردهاند و جامعهی جهانی دیگر امیدی از این حکومت ندارد. آقای گریفیتس این اظهارات را در افتتاحیهای نشست توجیهی شورای امنیت مطرح کرده و گفت که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره بر افغانستان، تعهداتی را در مورد تامین حقوق بشر، بهویژه حقوق زنان به جامعهی جهانی سپرده بودند. به گفتهی وی، حکومت فعلی به این تعهدشان عمل نکرده و جامعهی جهانی دیگر امیدی به این حکومت ندارد. معاون دبیر کل سازمان ملل تاکید کرد: «من از طرف دبیر کل به کابل رفتم تا با حاکمان فعلی صحبت کنم. یک عمر در افغانستان به این صورت کار کرده بودم. ما در آن زمان امیدهایی داشتیم، در واقع تعهدات کتبی داشتیم که چگونه میتوانیم با حکومت فعلی پیش برویم. این امیدها از بین رفته است.» او افزود که حکومت فعلی طی بیش از دو سال گذشته یکی پس از دیگر احکامی را علیه زنان و دختران در افغانستان صادر کرده است. وی که ماموریتش در اخیر ماه جاری میلادی به پایان میرسد، گفت که جامعهی جهانی به نمایندگی از مردم افغانستان روی مسایلی زیادی با حکومت فعلی به توافق نرسیده است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوبارهشان بر افغانستان، دهها حکم «تبعیضآمیز» را علیه زنان و دختران در کشور صادر کرده است. حکومت سرپرست در کنار محرومیت زنان و دختران از آموزش، آنان را از کار در نهادهای داخلی و بینالمللی نیز منع کرده است. بهرغم نگرانی جامعهی جهانی مبنی بر نقض حقوق بشر، بهویژه حقوق زنان از سوی حکومت فعلی در افغانستان، اما این حکومت مدعی تامین حقوق زنان در کشور است.
سازمان امنیت و همکاری اروپا در نشستی در اتریش از حق آموزش و اشتغال زنان افغان حمایت کرد و از جهان خواسته است برای حل این مشکل گامهای عملی بردارد. این سازمان با برگزاری نشستی تحت عنوان «حقوق زنان افغانستان، مشکل منطقهای با تاثیر جهانی» گفته است که چالشهای زنان افغان پیامدهای گسترده برای ثبات و امنیت منطقه دارد. نشست سازمان امنیت و همکاری اروپا با حضور نمایندگان و کارشناسان کشورهای مختلف در مقر ویانا، پایتخت اتریش، با محوریت چالشهای زنان افغان برگزار شد. این نشست از سوی مقدونیه شمالی به عنوان رییس دورهای سازمان امنیت و همکاری اروپا برگزار شد. در این نشست بر راهکارهای عملی برای توانمندسازی زنان افغان و کاهش چالشهای آنان تاکید شد. این سازمان با نشر اعلامیهای گفته است که از حقوق زنان افغان بهویژه حق آموزش و اشتغال آنان حمایت میکند و خواهان حمایت و همکاری پایدار بینالمللی است. همچنین منیژه باختری، سفیر افغانستان در اتریش نیز در این نشست حضور داشته و در مورد وضعیت زنان و دختران در حاکمیت حکومت سرپرست صحبت کرد. خانم باختری در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وضعیت افغانستان پیامدهای غیرقابل انکاری برای جهان دارد. او تاکید کرد که این وضعیت تهدیدهای فزایندهی امنیتی برای منطقه، سازمان امنیت و همکاری اروپا و فراتر از آنرا ایجاد میکند. سفیر افغانستان در اتریش، بر حمایت از توانمندسازی زنان در افغانستان تاکید کرده و گفته که حمایت از زنان افغانستانی کمک مستقیم به مبارزه با تروریسم، قاچاق مواد مخدر و جنایتهای سازمانیافته میکند. این در حالی است که حکومت سرپرست از حدود سهسال به این طرف، با ممنوعیت حق آموزش و اشتغال زنان افغان، تمامی حقوق اساسی زنان را نقض کرده است. جهان بهرغم تاکید برای تامین حقوق زنان، حکومت سرپرست تا اکنون از موضع زنستیزانه خود عقب نرفته است. این سازمان گفته که چالشهای زنان افغان اعم در بخش آموزش، مراقبتهای صحی و اشتغال، پیامدهای گسترده بر امنیت منطقه خواهد داشت. سازمان همکاری و امنیت اروپا با فراخوانی بر تداوم همبستگی جامعه جهانی برای حمایت از حقوق زنان و دختران افغان تاکید کرد.
نویسنده: مهدی مظفری افغانستان دارای تاریخچه طولانی هنجارها و آداب و رسوم مردسالارانه و پدرسالارانه است که چالشهای مهمی را برای پیشبرد حقوق زنان و به رسمیت شناختن کمکهایشان به جامعه ایجاد کرده است. علیرغم پیشرفتهای صورت گرفته در دهههای اخیر، موانع اجتماعی متعدد همچنان مانع تلاشها برای تکریم زنان در افغانستان میشود. در شمارههای پیشین این مقاله موانع فرهنگی تکریم زنان در افغانستان را نام گرفتیم. اگر چه تمام آن موانع فرهنگی در جامعه افغانستان ریشه دوانده است و بهنوعی موانع اجتماعی افغانستان نیز گفته میشود. امّا ما در این شماره چند چالش بزرگ دیگری را پی میگیریم که در اجتماع افغانستان دیده میشود. چالشهای اجتماعی تکریم زنان در افغانستان ۱. ترس از واکنش و انگ اجتماعی: اکثر زنان افغان بهمانند مردان ظهور اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ندارند و عدّهای از آنان حتی کوچکترین تلاش و تقلا در راستای احقاق حقوقشان نمیکنند. با این وجود، زنانی هستند که حاضر اند تمام قدرت و توان خود را در راه ایجاد جامعه عادلانه صرف کنند. امّا بسیاری از این زنان که هنجارهای سنتی جنسیتی را به چالش میکشند یا خواهان برابری و احترام بیشتر برای زنان در جامعه هستند که اغلب با طیف وسیعی از واکنشهای منفی و انگزنی از سوی بخشهای محافظهکار جامعه روبرو میشوند. این واکنشها میتوانند شامل موارد زیر باشند: آزار و اذیت کلامی: زنان فعال فرهنگی ممکن است مورد توهین، تمسخر، و تهدید کلامی قرار بگیرند، به ویژه در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی. این آزار و اذیت میتواند شامل اهانتهای جنسی، تهمت، و تلاش برای بیاعتبار کردن دستاوردها و نظرات آنها باشد. ارعاب: زنان ممکن است با ارعاب و تهدید به خشونت فیزیکی برای ساکت کردن و منصرف کردن آنها از بیان نظرات و پیگیری اهدافشان روبرو شوند. این ارعاب میتواند شامل تعقیب و گریز، آزار و اذیت مجازی، و تهدید به آسیب رساندن به خودشان یا عزیزانشان باشد. خشونت فیزیکی: در موارد شدید، زنانی که از هنجارهای سنتی تبعیت نمیکنند یا خواهان برابری هستند، ممکن است قربانی خشونت فیزیکی شوند. این خشونت میتواند شامل حمله فیزیکی، آزار جنسی، و حتی قتل باشد. طرد اجتماعی: زنانی که مصرّ رسیدن به آرمان بلند فرهنگی خود هستند و به هیچ وجه حاضر نیستند از فعالیتهای مؤثر فرهنگی خود دست بکشند، ممکن است از سوی خانواده، دوستان و جامعه خود طرد شوند، زیرا انتخابهای آنها با هنجارهای سنتی جامعه افغانستان مطابقت ندارد. این طرد اجتماعی میتواند منجر به احساس تنهایی، انزوا و افسردگی شود. تمام این واکنشهای منفی و انگزنی میتوانند تأثیر مخربی بر زندگی زنان داشته باشند. ترس از آزار و اذیت، ارعاب و خشونت میتواند زنان را از بیان آزادانه نظرات خود، دنبال کردن علایق خود، فعالیتهای خوب فرهنگی و مشارکت کامل در جامعه باز دارد. این امر همچنین میتواند به اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان منجر شود و این افراد را بهسوی نابودی سوق دهد. بنابر این، واکنش منفی و مخرّب اجتماع به تعبیر دیگر انگ اجتماعی که متوجه زنان فعال فرهنگی-اجتماعی هستند، نه تنها فعالیتهای حقوقی آنان را متوقف میکند، بلکه احتمال آن است زندگی آنان را به نابودی بکشاند. مهم است به یاد داشته باشیم که این واکنشها نماینده کل جامعه افغانستان نیست. افراد و گروههای زیادی وجود دارند که از زنانی که به دنبال برابری و احترام هستند حمایت میکنند. با وجود چالشها، زنان همچنان به مبارزه برای حقوق خود و ایجاد جامعهای عادلانهتر و برابرتر ادامه میدهند. مبارزه با ترس از واکنش و انگ به تلاشهای مداوم برای افزایش آگاهی، آموزش و ترویج برابری و احترام برای همه افراد، صرف نظر از جنسیت آنها، نیاز دارد. با ایجاد فضایی امن و حمایتی برای زنان که از هنجارهای سنتی تبعیت نمیکنند یا خواهان برابری هستند، میتوانیم به آنها کمک کنیم تا صدای خود را به گوش برسانند و به پتانسیل کامل خود در جامعه دست یابند. ۲. نبود الگوی مناسب یکی از چالشهای اساسی زنان افغانستان در مسیر توانمندسازی و پیشرفت، سپس تحقق کرامت ایشان در جامعه افغانستان، فقدان الگوهای مناسب و تاثیرگذار است. کمبود زنانی که بتوانند در عرصههای مختلف به عنوان الگوی شایسته و الهامبخش برای نسلهای جوان عمل کنند، مانعی بر سر راه باور به تواناییها و دستاوردهای زنان افغان ایجاد میکند. در جامعهای که زنان حضور پررنگی در عرصههای عمومی ندارند و یا دستاوردهایشان به درستی بازتاب داده نمیشود، این تصور غلط القا میشود که مشارکت و تلاش زنان ارزشمند یا قابل توجه نیست. این امر نه تنها انگیزه و امید زنان جوان را برای تلاش و پیشرفت کاهش میدهد، بلکه مسیر رسیدن به جامعهای که در آن کرامت و ارزش زنان به طور کامل مورد احترام قرار گیرد را نیز دشوارتر میکند. راهکارهای ذیل برای مقابله با این چالش پیشنهاد میشود: شناسایی و برجستهسازی زنان موفق: اینطور نیست که زن موفق و شایستهای که بتواند الگوی دیگر زنان افغان باشد، وجود نداشته باشد. بدون شک، در افغانستان زنانی هستند که در زمینههای مختلف مانند علم، ورزش، هنر، کارآفرینی و فعالیتهای اجتماعی موفقیتهای چشمگیری کسب کردهاند. شناسایی و معرفی و بولدسازی این زنان به عنوان زنان موفق و الگو میتواند از سویی باعث ایجاد انگیزه و امید در زنان جوان و از سوی دیگر تحقق کرامت زنان در جامعه افغانستان شود. حمایت از حضور زنان در رسانهها: ارائه تصویری مثبت و واقعی از زنان در رسانهها و انعکاس دستاورها و موفقیتهای آنان میتواند به تغییر نگرشها و ایجاد باور به تواناییهای زنان کمک کند. ایجاد برنامههای آموزشی و حمایتی: ارائه برنامههای آموزشی و حمایتی برای زنان تا مهارتها و تواناییهای خود را ارتقا دهند و در مسیر موفقیت گام بردارند، میتواند به توانمندسازی آنان و ایجاد جامعهای عادلانهتر کمک کند.
مرکز جهانی مسوولیت حفاظت در گزارشی تازه نوشته است که مردم افغانستان با نقض سیستماتیک حقوق بشر از سوی حکومت سرپرست مواجهاند. این مرکز با نشر گزارشی گفته است که هرگونه تلاش برای عادیازی روابط با حکومت سرپرست باید مشروط به رعایت حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان باشد. مرکز جهانی مسوولیت حفاظت تاکید کرد که فرمانهای حکومت فعلی درباره زنان و دختران در افغانستان «سرکوبگرانه» بوده و آزادی عقیده، بیان و فرصتهای شغلی در افغانستان به شدت محدود شده است. در ادامه آمده است که زنان و دختران از جمله هزارهها، پس از بازداشتهای خودسرانه توسط حکومت فعلی مورد بدرفتاری و خشونت قرار گرفتهاند. این نهاد با اشاره به حملات به اماکن شیعیان افغانستان گفته است که اقلیتهای قومی و مذهبی، به ویژه هزارههای شیعه همچنان به طور سیستماتیک هدف حملات قرار میگیرند. طبق این گزارش، هدف قرار دادن اقلیتهای قومی و مذهبی در افغانستان نشان میدهد که حکومت فعلی نمیتوانند یا نمیخواهند از جمعیتهای آسیبپذیر محافظت کند. باید گفت که در حال حاضر هیچ نهاد ملی مستقلی برای مستندسازی نقض حقوق بشر به دلیل از بین رفتن نهادهای کلیدی، از جمله کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و دفتر لوی سارنوالی، وجود ندارد.
قرار است نشستی بههدف توانمندسازی کارآفرینهای زن افغانستانی، برجستهسازی اهمیت آنان در بهبود وضعیت اقتصادی و انعطافپذیری مالی کشورشان، در دانشگاه اقتصاد و علوم سیاسی لندن برگزار شود. نظیفه حقپال، دیپلمات پیشین افغانستان، امروز (یکشنبه ۱۳ جوزا) با نشر خبرنامهای در حساب کاربری ایکس خود از راهاندازی نشستی پیرامون به رسمیتشناسی آپارتاید جنسیتی، راهیابی برای حمایت از کارآفرینهای زن و رفع موانعی که آنان در افغانستان و بریتانیا با آن روبرو هستند، خبر داد. در خبرنامه آمده است که این نشست قرار است روز (دوشنبه، ۱۴ جوزا) در دانشگاه اقتصاد و علوم سیاسی لندن با حضور کارآفرینان، محققان، تاجران و سیاستمداران برگزار شود. در ادامه آمده است که محور اصلی این نشست، اهمیت زنان افغانستانی برای بهبود اقتصادی و عقبراندن آپارتاید جنسیتی فعلی، رفع موانعی که زنان کارآفرین در افغانستان و بریتانیا با آن روبرو هستند، یادگیری از تجربیات زنان کارآفرین که به اشتراک میگذارند و بررسی گامهای بهتر برای تقویت کار آنان عنوان شده است. در خبرنامه آمده است: «آنچه کارآفرینان، محققان، تاجران و سیاستگذاران را در این رویداد گردهم میآورد، وضعیت دشوار زنان و دختران تحت حاکمیت حکومت سرپرست است.» این در حالی است که با روی کار آمدن حکومت فعلی در آگست ۲۰۲۱ در افغانستان و وضع بیش از ۵۰ فرمان محدودکننده بالای زنان و دختران، آنان از حقوق اولیهشان از جمله حق آموزش، کار، سفر و تفریح و مشارکتهای سیاسی محروم شدهاند. همچنین نزدیک به سه سال میشود، حکومت فعلی بهدلیل به حاشیهراندن زنان و دختران، از سوی کشورهای جهان به نقضکنندههای حقوق بشر متهم هستند.