دانیل استیل با نام کامل دانیل فرنانده دومینیک شولین-استیل در سال ۱۹۴۷ میلادی برابر با ۲۲ مرداد/اسد ۱۳۲۶ در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا به دنیا آمد. استیل از پدری آلمانی و مادری پرتغالی متولد شد، اما بیشتر دوران کودکی خود را در فرانسه گذراند. پدرش، جان شولین استیل، یک مهاجر آلمانی-یهودی و مادرش، نورما دختر یک دیپلمات پرتغالی بود که وقتی دانیل هشت ساله بود طلاق گرفتند و او عمدتاً توسط پدرش بزرگ شد و به ندرت مادرش را میدید. استیل از کودکی شروع به نوشتن داستان کرد و در اواخر نوجوانی شروع به نوشتن شعر کرد. او در سال ۱۹۶۵ در رشته طراحی ادبیات و طراحی مد از دانشگاه نیویورک فارغالتحصیل شد. دانیل استیل پنجبار ازدواج کرد که همه آنها به طلاق انجامیده است. استیل در سال ۱۹۶۵ در سن ۱۸ سالگی با بانکدار فرانسوی-آمریکایی کلود-اریک لازارد ازدواج کرد و دخترشان بئاتریس را به دنیا آورد و پس از هفت سال از هم جدا شدند. استیل در زمانی که هنوز همسر لازارد بود، وقتی که برای مصاحبه به زندانی در کالیفرنیا رفت با یک زندانی به نام دنی زوگلدر آشنا شد و پس از طلاق خود از لازارد در سال ۱۹۷۵، با زوگلدر در غذاخوری زندان ازدواج کرد. استیل در طول رابطه آنها چندین بار سقط جنین را تجربه کرد. سه سال بعد از او طلاق گرفت. استیل در سال ۱۹۷۸ با سومین شوهرش، ویلیام جورج توث، در حالی که فرزندش نیک را باردار بود، ازدواج کرد و چهار سال بعد طلاق گرفتند. استیل برای چهارمین بار در سال ۱۹۸۱ با جان تراینا، غول کشتیرانی و کلکسیونر آثار هنری ازدواج کرد. آنها باهم صاحب پنج فرزند به نامهای سامانتا، ویکتوریا، ونسا، مکس و زارا شدند. تراینا، پسر استیل نیک را به فرزندی پذیرفت و نام خانوادگی خود را به او داد و استیل همچنین نامادری پسران ترینا، تروور و تاد شد. استیل که مصمم بود تا جایی که ممکن است با فرزندانش وقت بگذراند، اغلب شبها مینوشت و تنها به چهار ساعت خواب بسنده میکرد. استیل و تراینا پس از ۱۴ سال زندگی در سال ۱۹۹۵ طلاق گرفتند. پسر دانیل استیل، نیک تراینا که از کودکی از اختلال مغزی رنج میبرد، در سال ۱۹۹۷ خودکشی کرد و دانیل به یاد فرزندش کتاب غیرداستانی نور درخشان او را دربارهی زندگی و مرگ نیک نوشت. عواید کتاب که در فهرست پرفروشهای غیرداستانی نیویورک تایمز قرار گرفت رسید، به بنیاد سلامت روان کودکان اختصاص یافت. استیل برای پنجمینبار با توماس جیمز پرکینز، سرمایهدار سیلیکون ازدواج کرد، اما این ازدواج پس از چهار سال در سال ۲۰۰۲ به پایان رسید. محل اقامت طولانی مدت دانیل استیل در خانه ۵۵ اتاقهاش عمارت اسپرکلز در سانفرانسیسکو است. استیل گاهی بر روی پنج پروژه از رمانهایش به صورت همزمان کار میکرد و بیشتر رمانهای او پرفروش بوده است. فرمول او در داستاننویسی اغلب، شامل خانوادههای ثروتمند رو به یک بحران است، در عین حال شگردها و چرخههای متناوب دیگری در آثارش مشهود است؛ از جمله تهدید توسط عناصر تاریکی مانند زندان، تقلب، باج خواهی و خودکشی. استیل همچنین مجموعهی آثاری در زمینهی داستان کودکان و شعر دارد. کتابهای او به ۲۸ زبان ترجمه شده که تا اکنون از ۲۲ جلد آنها اقتباس سینمایی یا تلویزیونی تهیه شده و دو اقتباس از کتابهایش برندهی جایزه گولدن گلوب شدهاند. استیل علاوه بر نوشتن رمان برای مردم دنیا، عقاید بشردوستانه دارد، دو بنیاد خیریه تاسیس و اداره میکند که یکی را به افتخار پسر مرحوم خود نیکترینا، نام نهاده است. هدف این بنیاد، کمک به کودکان بیمار و بیماران روانی میباشد. دانیل استیل پس از فراغت از تحصیل از دانشگاههای نیویورک و اروپا خیلی سریع به حرفه ادبی روی آورد و تا اکنون در زمینه کاری خود بسیار سخت کوشیده است. استیل، اولین رمان خود را در سن ۲۰ سالگی منتشر کرد. از عجایب نوشتاری وی، این است که همزمان روی چند کتاب کار میکند، دربارهی یک داستان تحقیق میکند، دیگری را مینویسد و سومین کتاب را در حال تمرین دارد. او از ۱۸ ساعت تا ۲۴ ساعت مینویسد. از عجایب دیگر او در دوران رایانه و اینترنت این است که هنوز از ماشین تحریر دستی و مکانیکی سال ۱۹۴۶ بهره میگیرد. او عاشق بچههاست و تنها نویسندهی میباشد که این همه بچه دور و بر خود جمع کرده است.لازم به توضیح میباشد که استیل، ۹ کودک را بزرگ کرده و میکند. وی شوهر دوست و نویسنده زنی است که همسر و خانواده را بسیار دوست دارد به رغم شهرت و پول، خانواده و کانون آن را گرم نگاه داشته است. در حال حاضر استیل با همسر سوم خود زندگی میکند. موضوعات و داستانهایی که دانیل استیل از زندگی روزمره واقعی مردم انتخاب کرد موجب شد تا در عرصه جهانی مورد استقبال مردم قرار گیرند. او داستانهای خود را به گونههای روایت میکند که خواننده را تحت تاثیر قرار دهد. مضامین رمانهای دانیل استیل درباره بیماری، آدم ربایی، خودکشی، مرگ، جدایی، طلاق، ازدواج، فرزند خواندگی، سرطان، جنگ و خیانت میباشد. دانیل گاهیهم به سیاست پرداخته و رویدادهای تاریخی را در کالبد رمان نوشته است.خود او درباره خود و آثارش گفته است: «یک کتاب، با یک اندیشه، یک ایده، یک شخصیت و با یک اتفاق شروع میشود و من به صورت عمیق درباره آن فکر میکنم. هفتهها و ماهها این یک مرحله طولانی است. یادداشت برمیدارم و صحنهها را مینویسم، من در این دنیا غرق میشوم. ایدهها همیشه از دل یکدیگر میجوشند و این دنیا کمکم شکل میگیرد. شخصیتها واقعی میشوند و ناگهان من خود را در حاشیه یک درام میبینم.» در جای دیگری نیز گفته است: «کار مداوم نویسندگی و اداره خانه و خانواده در کنار هم کار دشواری است.سعی میکنم کمتر بخوابم، دوست دارم بیشتر وقت خود را با بچههایم سپری کنم. روزها در کنار آنها و با آنها هستم و شبها مینویسم.» دانیل استیل فرزند یک پدر آلمانی مهاجر به آمریکا و یک مادر پرتغالی مهاجر به آمریکا است. او در حال حاضر به هشت زبان مسلط میباشد. وی بزرگترین نویسنده عصر جدید آمریکاست و منتقدان ادبی همواره او را ستایش نموده و رمانهای او را تعریف کردهاند. آثار او آرمانگرایی را تبلیغ میکند. تا اکنون بیش از ۵۶۰ میلیون نسخه از کتابهای وی در سراسر دنیا به فروش رفته است. به گونه ای که افراد زیادی در ۴۷ کشور با ۲۸ زبان مختلف آثار او را میخوانند. استیل تا اکنون ۶۶ جلد کتاب منتشر کرده است که همه رمان هستند. به عبارتی این نویسنده، مجموعه داستان و داستان کوتاه ندارد. انعکاس، شانس دوم، تاوان، بندرگاه امن، سفر، جانی انجل، کلبه، طلوع خورشید، بوسه، عقاب تنها، جشن عروسی در دنیا و در کشورما جزء آثار پر فروش دانیل استیل بوده اند. رمانهای وی از سال ۱۹۸۱ وقتی ۳۹ ساله بود در لیست پر فروشها قرار گرفتند و این روند ادامه یافت. بنا به تعبیری همه خوانندگان منتظر هستند که آخرین کتاب او کی و چگونه وارد بازار نشر میشود. استیل در سال ۲۰۰۲ برای یک عمر فعالیت در عرصههای فرهنگ و ادبی دنیا، از سوی دولت فرانسه عنوان «شوالیه» هنر و ادبیات را دریافت کرد. در ضمن کتاب مستند گونه «نور روشن او» که درباره پسر مرحومش نوشت در سال ۱۹۹۸ چاپ و منتشر شد. لازم به ذکر است که هر ماهه آمار پر فروش کتابهای داستان در آمریکا اعلام میشود. در همین رابطه یکی از کتابهای استیل ۳۸۱ هفته متوالی در راس کتابهای پر فروش داستانی بود که این پدیده در رکوردهای گینس ثبت شده است. عمده آثار دانیل استیل حکم پاورقیهای نشریات عامهگرا را دارند. پاورقی نویسی شاخهی از ادبیات است که خصلت سرگرم کنندگی و کشش داستانیاش برجسته.تر از دیگر عناصر داستاننویسی میباشد. رمانهای دانیل استیل زویا پیام هدیه آلگرا پیمان پژواک انگشتر بی وفا جاسوس دو خواهر پسر ولخرج تپش عشق سفر عشق فصل عشق الان وقتشه گوهر پنهان پایان تابستان رفتن به خانه حالا و همیشه عشق و جواهر قهرمانان تصادفی بازی های خطرناک بازگشت به زندگی میراث شاهزاده خانم دختری با چشم های آبی آنگاه که عشق می میرد نویسنده: قدسیه امینی
برچسب: رسانه گوهرشاد
ریچارد بنت، گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان، یکبار دیگر خواستار توقف فوری محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران شده و تاکید کرد که حکومت سرپرست هرچه زودتر باید برای پایان دادن به سیستمی که زنان و دختران را از حقوق ابتداییشان محروم میکند، گامهای مثبت بردارد. آقای بنت با نشر یک نوار تصویری در حساب کاربری ایکس خود گفت که نقض سیستماتیک حقوق بشری در افغانستان بهویژه حقوق زنان و دختران از سوی حکومت سرپرست تشدید یافته است. وی تاکید کرد: «نهادینهسازی سیستم سرکوب زنان و دختران توسط حکومت سرپرست و آسیبهایی که همچنان این گروه در حال ایجاد آن است، باید وجدان بشریت را شوکه کند.» او در بخشی از صحبتهایش خواستار رویکرد «همهی ابزارها» برای به چالش کشیدن و از بین بردن سیستم نهادینه شدهی «ستم جنسیتی» حکومت فعلی و پاسخگویی رهبران این گروه شده است. گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان گفت که این رویکرد شامل استفاده از مکانیسمهای پاسخگویی بینالمللی مانند دیوان کیفری بینالمللی و دیوان بینالمللی دادگستری و همچنان پیگیری پروندهها در سطح ملی تحت اصل صلاحیت جهانی است. ریچارد بنت به کشورهای عضو سازمان ملل توصیه کرد که مفهوم آپارتاید جنسیتی را بپذیرند و از تدوین آن حمایت کنند. او گفت: «شنیدهاید که زنان افغانستان میگویند که این اصطلاح آپارتاید جنسیتی وضعیت آنان را به بهترین شکل توصیف میکند. پس باید آپارتاید جنسیتی در این کشور بهرسمیت شناخته شود.» او در ادامه از جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی میخواهد که تأمین حقوق زنان افغانستان را در تمام بحثهای مربوط به افغانستان در اولویت قرار دهند. این در حالی است که حکومت سرپرست با تسلط بر افغانستان، بیش از ۵۰ فرمان محدودکننده بر زنان و دختران این کشور صادر کرده است. این فرمانهای حکومت فعلی زنان را از تمام حقوق ابتدایی شان از جمله حق آموزش، کار، سفر، تفریح و مشارکتهای سیاسی محروم ساخته است. همچنین ریچارد بنت در حالی خواهان لغو محدودیتهای زنان افغانستان شده است که نزدیک به سه سال میشود حکومت فعلی با وضع این محدودیتها به نقضکنندگان حقوق بشری در افغانستان از سوی کشورهای جهان متهم است.
طارق علی بخیت، نماینده دبیرکل سازمان همکاری اسلامی در نشست دوحه خواستار تعامل سازنده و مداوم با حکومت سرپرست برای حل مشکلات افغانستان شده است. طارق علی بخیت با نشر اعلامیهای گفته است که این سازمان به گفتگوی سازنده با حکومت سرپرست درباره آموزش و کار زنان و مبارزه با تروریسم ادامه میدهد. در اعلامیه سازمان همکاری اسلامی آمده است که آقای بخیت در سخنرانی خود بر ضرورت رویکرد راهبردی هماهنگ و یکپارچه برای رسیدگی به چالشهای متعدد افغانستان و مردم آن تاکید کرده است. وی تاکید کرد که دستیابی به این هدف از راه تعامل مداوم و سازنده با حاکمان فعلی افغانستان امکانپذیر است. باید گفت که نشست سوم دوحه برای افغانستان در روزهای یکشنبه و دوشنبه در پایتخت قطر برگزار شد. ائتلاف جنبشهای اعتراضی: معامله با حکومت افغانستان خیانت بزرگ به زنان است سازمان ملل: حکومت افغانستان نمیتوانند با محرومکردن زنان در جامعهی جهانی مدغم شود حذف زنان و فعالین مدنی از نشست سوم دوحه، اعتراضهای گستردهای را در داخل افغانستان و در میان شهروندان این کشور در خارج به دنبال داشته است. بسیاری از فعالان مدنی، چهرههای سیاسی و شهروندان افغانستان خواستار تحریم این نشست شدهاند. در همین حال، وزارت خارجه کانادا نیز در بیانیهای غیبت نمایندگان زنان، اقلیتهای مذهبی، قومی و فعالان حقوقبشری افغانستان در نشست اصلی دوحه را «به شدت ناامیدکننده» خواند. این وزارت گفت بدون مشارکت معنادار و برابر زنان افغان در نشست دوحه، هیچ یک از اهداف این نشست برآورده نخواهد شد. همچنین شماری از فعالین حقوق زنان افغان که در این نشست از سوی سازمان ملل متحد دعوت شده بودند، نیز این نشست را تحریم و در آن شرکت نکردند.
اوچا یا دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد درتازهترین مورد اعلام کرده است که برای کمک به نیازمندان افغانستان در سال جاری میلادی، با کمبود شدید بودجه روبرو است. اوچا با نشر اعلامیهای گفته است که تنها ۶۱۵.۷ میلیون دالر از بودجه مورد ضرورت برای رسیدگی به نیازهای بشردوستانه مردم افغانستان را دریافت کرده است که این مقدار بودجه برای کمک به نیازمندان افغانستان تنها ۲۰.۱ درصد خواست اولیه این سازمان را تامین میتواند. دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد تاکید کرد که هماکنون ۲.۴۵ میلیارد دالر بدوجهاش تأمین نشده است. اوچا افزود که کمبود بودجه برای کمک به نیازمندان افغانستان در حالی رخ داده است که نیازهای بشردوستانه در سراسر افغانستان بهدلیل ناامنی غذایی، جابهجایی طولانیمدت و آلودگی گسترده زمین با مواد منفجره، هنوز مهار نشده است. قابل ذکر است که پس از سه سال خشکسالی مکرر، افغانستان در دو ماه گذشته شاهد بارندگیهای نامنظم بوده که ۱۲۰ هزار تن را متاثر ساخته است. سیلابهای آنی در سه ماه پسین، علاوه بر صدها کشته و زخمی در بغلان، تخار، بامیان و غور خسارات هنگفت مالی نیز برجای گذاشته است. پیش از این، اوچا گفته بود که برای کمک به نیازمندان در افغانستان به ۳.۱ میلیارد دالر نیاز دارد. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان فقر و بیکاری در کشور افزایش یافته است. شماری زیادی از شهروندان کشور مجبور شدند جهت تامین نفقه خانوادهشان به کشورهای همسایه مهاجرت کند. در کنار آن، زنان و دختران از اشتغال و آموزش منع شدند و این محدودیتها باعث شد که شماری از موسسات بینالمللی فعالیتش را در افغانستان متوقف کند.
ائتلاف جنبشهای اعتراضی زنان افغانستان به نشست سوم سازمان ملل متحد در مورد افغانستان در دوحه واکنش نشان داده و میگوید که معامله با حکومت سرپرست «خیانت بزرگ» به زنان کشور است. ائتلاف جنبشهای اعتراضی (دوشنبهشب، ۱۱ سرطان) با نشر نوار تصویری در حساب کاربری ایکس خود خطاب به سازمان ملل گفته است که این نهاد با برگزاری نشست سوم دوحه حقوق بشری در کشور را نادیده گرفته است. این ائتلاف تاکید کرد که حکومت سرپرست قابل اعتماد و اعتبار نمیباشد. در ادامه آمده است: «معامله با حکومت فعلی خیانت بزرگ به زنان افغانستان است. حکومت سرپرست همان گروهی هستند که قابل اعتماد و اعتبار نیستند.» به باور جنبشهای اعتراضی زنان افغانستان، تعامل با حکومت فعلی جایگاه سازمان ملل متحد را زیر سوال میبرد. همچنین در ادامه این جنبش اعتراضی از سازمان ملل متحد خواسته است تا «سیاستهای چند بعدی» خود را کنار بگذارد و از زنان افغانستان حمایت کند. سازمان ملل متحد (یکشنبه، ۱۰ سرطان) نشست دو روزه را با اشتراک نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان و هیأت حکومت فعلی در دوحه، پایتخت قطر، برگزار کرده بود. این نشست بدون حضور نمایندگان زنان و فعالین جامعه مدنی افغانستان، جریانهای سیاسی مخالف حکومت فعلی و اقلیتهای قومی و مذهبی برگزار شده بود. همچنین روزماری دیکارلو، معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل متحد پس از پایان نشست دوحه به محدودیتهای وضع شده از سوی حکومت سرپرست بر زنان و دختران افغانستان واکنش نشان داده و میگوید که حکومت فعلی نمیتواند با محروم کردن زنان از حقوقشان در جامعهی جهانی مدغم شود. خانم دیکارلو این اظهارات را پس از پایان نشست سوم دوحه در صحبت با خبرنگاران مطرح کرده و گفت که نگرانی سازمان ملل و نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان در این نشست، محدودیتهای جاری بر دختران و زنان افغان بوده است. وی در ادامه تاکید کرد که افغانستان نمیتواند، بدون حضور زنان و دختران در زمینه اقتصاد رشد کند. او در بخشی از صحبتهایش نشست سوم دوحه را مثبت ارزیابی کرده و بر ادامه آن تاکید کرد.
روزماری دیکارلو، معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل متحد به محدودیتهای وضع شده از سوی حکومت سرپرست بر زنان و دختران افغانستان واکنش نشان داده و میگوید که حکومت فعلی نمیتواند با محروم کردن زنان از حقوقشان در جامعهی جهانی مدغم شود. خانم دیکارلو این اظهارات را شامگاه روز (دوشنبه، ۱۱ سرطان) پس از پایان نشست سوم دوحه در صحبت با خبرنگاران مطرح کرده و گفت که نگرانی سازمان ملل و نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان در این نشست، محدودیتهای جاری بر دختران و زنان افغان بوده است. وی در ادامه تاکید کرد که افغانستان نمیتواند، بدون حضور زنان و دختران در زمینه اقتصاد رشد کند. همچنین او در بخشی از صحبتهایش گفت: «سازمان ملل نقشاش را در رابطه به زنان، جامعه مدنی و اقلیتهای افغانستان به هیچوجه کاهش نخواهد داد.» خانم دیکارلو خاطرنشان کرد که نمایندگان کشورهای اشتراککننده رفع ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران را به عنوان خواست درجه اول با حکومت سرپرست مطرح کردند و امیدوار است که به این خواستهای به زودترین فرصت گوش داده شود. معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل افزود که روند نشست دوحه در مورد افغانستان زیر تسلط حکومت سرپرست ادامه خواهد داشت. او گفت: «ما یک رویکرد اصولی مرحلهبهمرحله را با درک واضح از نتایج و تعهدات برای همه طرفها، پیگیری میکنیم. ما هنوز هم در آغاز این روند قرار داریم.» باید گفت که حکومت سرپرست پس از تسلط دوبارهشان بر افغانستان، زنان و دختران را از حقوق ابتداییشان، از جمله حق کار و آموزش محروم کردهاند. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت فعلی در روز نخست نشست سوم دوحه مسأله حقوق زنان در کشور را از موضوعات داخلی این گروه عنوان کرده بود. مجاهد گفته بود: «این یک مسأله مردمی و افغانی است، ما به آنان [نمایندهگان کشورها] میگوییم که خود ما هم تلاش میکنیم که به این موضوع راه حل پیدا کنیم.» این در حالی است که پیشتر معاون دبیر کل سازمان ملل نیز بر تشکیل دولت همهشمول در افغانستان تاکید کرده بود. این اظهارات در حالی مطرح میشود که نشست دو روزه دوحه شام دیروز پایان یافت، نشستی که موضوعات مورد علاقه حکومت فعلی در آن بحث شد و حقوق بشر، حکومت فراگیر و نگرانیها نسبت به تهدید تروریسم، جایی در اجندای آن نداشت.
رسانههای بینالمللی گزارش دادهاند که پاکستان ۸۰۰ هزار مهاجر دیگر بیمدرک افغانستان را به گونه «اجباری» اخراج میکند. رسانه الجزیره گزارش داده است که برنامه اخراج ۸۰۰ مهاجر بیمدرک افغانستان از پاکستان، دیروز (یکشنبه، ۱۰ سرطان) آغاز شده و مهاجرانی که نخواهند به گونه «اختیاری» پاکستان را ترک کنند، بازداشت و از این کشور «با اجبار» اخراج میشوند. در گزارش آمده است که در مرحله نخست اخراج مهاجران بدون مدرک که از نومبر سال گذشته میلادی آغاز شد، ۵۴۱ هزار مهاجر افغانستان از پاکستان به گونه «اجباری و اختیاری» اخراج شدند. پاکستان پیش از آغاز مرحله نخست اخراج مهاجران ادعا کرد که ۴.۴ میلیون پناهجوی افغانستان در این کشور به سر میبرند که حدود یک میلیون ۷۳ هزار تن آنان فاقد مدرک قانونی اقامت هستند. رسانه الجزیره در گزارشش نوشته است که دستور اخراج مهاجران افغانستان با افزایش حملههای «هراسافگنی در این کشور صادر شده است» حملههای که به گفته مقامهای پاکستان از سوی گروههای که در افغانستانِ زیر اداره حکومت فعلی مستقر هستند، انجام میشوند. حکومت فعلی افغانستان همواره این این ادعای مقامهای پاکستانی را رد کردهاند. با این وجود در این میان فیلیپا کوندلر، مسوول کمیساری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در پاکستان گفته است که این کشور پیش از اخراج مهاجران، مشخصات آنان را مورد ارزیابی قرار دهد؛ چون به گفته او بسیاری از این مهاجران «نیاز به حمایتهای بینالمللی» دارند. حکومت پاکستان در نوامبر ۲۰۲۳ مرحله نخست اخراج اجباری حدود ۱.۷ میلیون مهاجر افغان فاقد مدرک اقامت را از آن کشور آغاز کرد که بر اساس آمار سازمان بینالمللی مهاجرت، از آن زمان تا اکنون حدود ۵۲۵ هزار مهاجر افغان از آن کشور به افغانستان برگشتهاند. در این اواخر، روابط میان حکومت سرپرست در افغانستان و پاکستان به خاطر افزایش حملات و رویدادهای امنیتی در پاکستان به شدت پرتنش شده است.
نویسنده: مهدی مظفری در عصر حاضر، ضرورت پاسداشت و بزرگداشت از روز خجسته ازدواج دخت گرامی رسول خدا، حضرت فاطمه(س) با حضرت علی(ع) بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. تجلیل و تکریم و در پی آن الگوگیری و عملی ساختن سیره بزرگان دین، مذهب و مکتب، بهویژه در چنین روزی، میتواند راهگشای بسیاری از معضلاتی باشد که جامعه امروز ما با آن دست به گریبان است. ازدواج؛ نیاز فطری و اصل اسلامی ازدواج، به عنوان یک نیاز فطری و یک اصل مسلم در دین اسلام، از مهمترین ارکان و بنیانهای جامعه به شمار میرود. چنانکه سعادت و رستگاری جامعه در گرو این امر مهم است. بر اساس آیات و روایات، ازدواج نه تنها مستحب مؤکد، بلکه در شرایطی واجب نیز تلقی میشود. اسلام در مقایسه با سایر ادیان و فرهنگها، بیشترین اهتمام را به تسهیل امر ازدواج مبذول داشته و رسوم غلط و خرافات دست و پاگیر را از سر راه آن برداشته است. این بدان جهت است که ازدواج در آموزههای اسلامی، جایگاهی والا و پُر اهمیت دارد و الگوهای متعددی برای این امر مقدس ارائه شده است. اما در میان این الگوها، ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) به عنوان درخشانترین نمونه، همواره مورد توجه و تأکید بوده است. این پیوند مبارک، سرشار از درسها و عبرتهای آموزنده است که میتواند چراغ راه زوجهای جوان در پیمودن مسیر زندگی مشترک باشد. سادگی، صمیمیت و صفای باطن ازدواج حضرت زهرا و حضرت امام علی(ع)، نمونهای بارز از سادگی و دوری از تجملات است. مهریه حضرت فاطمه(س)، جهیزیه و مراسم ازدواج ایشان، همگی در نهایت سادگی و به دور از هرگونه تشریفات و چشموهمچشمی برگزار شد. اما آنچه در این پیوند مبارک بیش از هر چیز میدرخشید، صمیمیت، عشق و مودت عمیق بین این دو زوج بود. پیامبر اکرم(ص) در وصف این ازدواج فرمودند: «ازدواج علی و فاطمه، ازدواجی آسمانی است.» و این سخن، گویای عمق و معنای این پیوند الهی است. پیامهای راهگشا ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) پیامهای مهم و راهگشایی برای ما دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم: کفو و همتا بودن: حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) از نظر ایمان، تقوا، شجاعت، فداکاری و سایر صفات اخلاقی در بالاترین مرتبه قرار داشتند و از این نظر کاملاً با یکدیگر کفو و همتا بودند. این امر نشان میدهد که در انتخاب همسر، تناسب و همسنخی در ایمان، ارزشها و اخلاقیات، از مهمترین معیارها است. قناعت و سادهزیستی: قناعت و پرهیز از تجملات، یکی از بارزترین ویژگیهای این ازدواج بود. حضرت علی(ع) با وجود فقر و کمبود امکانات، با قناعت و سادهزیستی زندگی مشترک خود را آغاز کرد و این امر نشان میدهد که خوشبختی و سعادت واقعی در سایه تجملات و چشموهمچشمی به دست نمیآید. معیارهای دینی و اخلاقی: در این ازدواج، ملاک و معیار انتخاب، زیبایی ظاهری و ثروت و مقام دنیوی نبود، بلکه ایمان، تقوا، اخلاق و فضایل معنوی در اولویت قرار داشت. این امر نشان میدهد که در انتخاب همسر، باید به جای ظواهر فریبنده، به ارزشهای واقعی و ماندگار توجه کرد. مهریه پایین: مهریه حضرت فاطمه(س) به قدری پایین بود که در زمان خود کمنظیر بود. این امر نشان میدهد که مهریه نباید به عنوان مانعی در امر ازدواج باشد و باید در تعیین آن، انصاف و شرایط زوجین در نظر گرفته شود. محبت و عشق واقعی: عشق و محبت عمیق و پایدار بین حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) یکی از مهمترین ارکان این ازدواج بود. این عشق و محبت نه بر پایه احساسات زودگذر، بلکه بر پایه شناخت و درک عمیق از یکدیگر و ارزشهای مشترک بنا شده بود. حجب و حیا: حجب و حیا یکی از ویژگیهای بارز حضرت فاطمه(س) بود که در تمام مراحل زندگی، از جمله در ازدواج و زندگی مشترک، نمود داشت. این امر نشان میدهد که حفظ حجب و حیا در روابط زن و شوهر، از مهمترین عوامل حفظ حرمت و احترام در زندگی مشترک است. الگویی برای زندگی مشترک ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به عنوان الگویی بیبدیل برای زندگی مشترک، درسهای ارزشمندی به ما میآموزد. سادگی، صمیمیت، قناعت، ایمان، تقوا، اخلاق و محبت، مهمترین رکنهای این پیوند آسمانی بودند و میتوانند چراغ راه زوجهای جوان در پیمودن مسیر زندگی مشترک باشند. با تأمل در این الگوی درخشان، میتوانیم زندگی مشترکی سرشار از عشق، سعادت و معنویت برای خود رقم بزنیم. چالشهای ازدواج فراروی جوانان امروزی افغانستان با این وجود (وجود الگوی والا و شایسته در امر ازدواج)، متأسفانه، گسترش و تعمیق فرهنگ مصرفگرایی و تجملگرایی، چالشهای جدی را بر سر راه تحقق این فریضه الهی و نیاز فطری انسان ایجاد کرده است. ترویج فرهنگها و الگوهای غلط، که در اکثر موارد مغرضانه و بر پایه برنامهها و راهبردهای نظام استکباری سیاسی و اقتصادی به جوامع بشری، از جمله جامعه ما، تحمیل میشود و همچنین تقلید کورکورانه افراد جامعه از این فرهنگها، پیوند مقدس ازدواج را به امری دشوار و طاقتفرسا تبدیل کرده است. ازدواج و تشکیل خانواده به مثابه عبور از هفتخوان رستم شده است. موانع و مشکلات فراروی ازدواج موارد متعدد است مانند؛ مشکلات اقتصادی، مشکلات مسکن، بیکاری، تحصیلات، مهریه سنگین، آرمانگرایی جوانان، مداخلات و تحمیل نظرات خانوادهها و دیگر موارد. اما در جامعه ما مهمترین مشکلات فراروی ازدواج جوانان، مشکلات اقتصادی و یا مرتبط به مشکلات اقتصادی است. با این حال امروزه در اثر فرهنگ تجملگرایی، رقابت غلط برتریطلبی و چشم و همچشمیهای اشتباه و خرافی، دسترسی به ازدواج شرعی و حلال سخت ولی دسترسی به گناه آسان شده است که خطر جدی برای سلامت و رستگاری جامعه میباشد. البته رفع موانع و مشکلات ازدواج برعلاوه توجه به وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم، نيازمند فرهنگسازی ازدواج آسان بر اساس معیارهای دینی و الهی است که توجه جدی مسؤولان امر، خانوادهها و جوانان عزیزمان میتواند منجر به غلبه بالای فرهنگهای غلط و انحرافی شده و فرهنگ ازدواج آسان در جامعه ترویج و تعمیق شود.
بخش زنان سازمان ملل متحد، از پیامدهای محرومیت زنان و دختران افغانستان از حقوقشان ابراز نگرانی کرده و آنرا فاجعهبار عنوان کرده است. این نهاد با نشر گزارشی خواستار اقدام جهانی در مورد وضعیت زنان و دختران در افغانستان شده است و میگوید که با وضع محدودیت حکومت سرپرست بر آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، حدود ۱.۱ میلیون دختر از آموزش باز ماندهاند. در گزارش آمده است که وضعیت کنونی افغانستان، چالشهای بیسابقهای را در سطح بینالمللی برای مداخلههای هدفمند در مورد برابری جنسیتی بهوجود میآورد. باید گفت که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، حقوق اساسی زنان و دختران را از آنان سلب کرده است. حکومت فعلی همچنان با صدور فرمانهای مختلف همهی زیرساختهای که برای برابری جنسیتی کار میکرد را نیز هدف قرار داده و فعالیتهای آنها را تعلیق کرده است. حکومت فعلی وزارت امور زنان را که در دو دههی حکومت جمهوری در زمینهی حقوق زنان فعالیت گسترده داشت را لغو کرد و اکنون در ساختمان آن، وزارت امر به معروف و نهی از منکر فعالیت دارد. فعالیت کمیسیون حقوق بشر نیز به تعلیق آمده و کار زنان در نهادهای عدلی و قضایی نیز ممنوع شده است. بخش زنان سازمان ملل نیز از این امر ابراز نگرانی کرده و در گزارش نوشته است که حکومت فعلی بهطور فشرده و منظم همهی نهادها و زیرساختهای که بین سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ در زمینهی توانمندسازی زنان و پیشرفت در برابری جنسیتی کار میکرد، برچیده است. در ادامه آمده است که با ممنوعیت کار این نهادها، اکنون جمعآوری دادهها در مورد مسایل مربوط به برابری جنسیتی در افغانستان دشوار شده است. همچنین بیش از یک هزار روز از ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان میگذرد. زنان و دختران علاوه بر آموزش از اساسیترین و ابتداییترین حقوق شان نیز محروم اند. بخش زنان سازمان ملل در حالی از پیامدهای محدودیتهای حکومت فعلی هشدار میدهد که این سازمان میزبان نشست بینالمللی دوحه بدون حضور زنان است. شماری از زنان معترض در شهرهای مختلف جهان برگزاری نشست سوم دوحه را فاقد اعتبار خوانده و آن را تحریم کردهاند. سومین نشست سازمان ملل متحد در مورد افغانستان در دوحه، پایتخت قطر از روز گذشته آغاز شده است. این نشست دو روز ادامه دارد و به نمایندگی از افغانستان مقامات حکومت سرپرست شرکت کردهاند. زنان، فعالین مدنی و مخالفان سیاسی حکومت فعلی از لیست این نشست حذف شدهاند. حذف زنان و فعالین مدنی منجر به انتقادهای تند از سازمان ملل شده است.
همزمان با ادامهی سومین نشست دوحه، رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا برای زنان و حقوق بشر افغانستان در حاشیه نشست دوحه با لولوه الخاطر، وزیر دولت برای همکاریهای بینالمللی قطر، درباره حمایت از دختران و زنان افغانستان گفتگو کرده است. وزارت امور خارجهی قطر امروز (دوشنبه، ۱۱ سرطان) با نشر اعلامیهای گفته است که دو طرف بر توانمندسازی زنان افغانستان تاکید کردهاند. رینا امیری به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر افغانستان، در سومین نشست دوحه شرکت کرده است. در حالی این گفتگو صورت گرفته است که زنان افغانستان از آجندای نشست دوحه به ابتکار سازمان ملل حذف شدهاند. خانم امیری قبلاً خاطرنشان کرده بود که او به شرط گفتگو درباره وضعیت حقوق بشری زنان و جامعه مدنی افغانستان از سوی سازمان ملل، در نشست دوحه شرکت میکند. ذبیحالله مجاهد: غرب بدون درنظرداشت مسأله حقوق زنان با ما تعامل کند دولت کانادا: مشارکت معنادار زنان در نشستهای دوحه یکی از اصول اصلی این پروسه است شماری از زنان معترض در شهرهای مختلف جهان برگزاری نشست سوم دوحه را فاقد اعتبار خوانده و آن را تحریم کردهاند. سومین نشست سازمان ملل متحد در مورد افغانستان در دوحه، پایتخت قطر از روز گذشته آغاز شده است. این نشست دو روز ادامه دارد و به نمایندگی از افغانستان مقامات حکومت سرپرست شرکت کردهاند. زنان، فعالین مدنی و مخالفان سیاسی حکومت فعلی از لیست این نشست حذف شدهاند. حذف زنان و فعالین مدنی منجر به انتقادهای تند از سازمان ملل شده است.