نهاد هماهنگی فعالان زن افغانستان، با فرستادن نامه‌ای سرگشاده به وزارت‌های امور داخله، خارجه و حقوق بشر پاکستان، نسبت به اخراج زنان مدافع حقوق بشر از این کشور ابراز نگرانی کرده و خواستار این روند شدند. این نهاد در نامه‌شان گفته است که سه زن وابسته به این نهاد، پس‌از اخراج ناپدید شده‌اند و دو زن دیگر در افغانستان در شرایط دشواری به‌سر می‌برند. در بخشی از این نامه آمده است که بازگرداندن اجباری زنان، اصول بشردوستانه و قوانین بین‌المللی مربوط به ممنوعیت اخراج پناه‌جویان را نقض می‌کند. نهاد هماهنگی فعالان زنن افغانستان در ادامه تاکید کرده است که زنان افغانستانی مقیم پاکستان در جابه‌جایی داخلی با مشکلات جدی از جمله نداشتن معلومات درباره‌ی شهرهای امن، خطر بازداشت در مسیرها، هزینه‌ی بالای ویزا، روند پیچیده‌ی اداری و خودداری مالک‌های خانه از اجاره به پناه‌جویان بدون ویزا روبرو هستند. این نهاد و سایر امضاکنندگان از دولت پاکستان خواسته‌اند که اخراج زنان مدافع حقوق بشر را فوراً متوقف کند، برای زنان در معرض تهدید اقامت موقت و قانونی فراهم سازد، روند ویزا را عادلانه و قابل‌دسترس بسازد و امنیت جابه‌جایی داخلی را تضمین کند. همچنین آنان خواستار بررسی فوری پرونده‌ی پنج زن اخراج‌شده، به‌ویژه سه زن ناپدید، شده‌اند. قابل ذکر است که به دلیل‌ محدودیت‌ها بسیاری از زنان و دختران، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، نظامیان پیشین و دیگر قشرهای آسیب‌پذیر مجبور به ترک افغانستان شدند. شمار زیادی از آنان به کشورهای همسایه از جمله ایران و پاکستان پناهنده شدند؛ اما این کشورها در سال‌های پسین روند اخراج  مهاجران افغانستانی را تشدید کرده است.

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مدافعان حقوق زن در افغانستان در معرض ریسک‌های بزرگ فردی جدی قرار دارند. این نهاد با نشر پیامی به مناسبت «کارزار ۱۶ روزه مبارزه علیه خشونت مبتنی بر جنسیت» در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مدافعان حقوق زن در افغانستان همچنان به سازماندهی و حفاظت از جوامع خود ادامه می‌دهند، هرچند اغلب با خطرات فردی جدی روبرو هستند. بخش زنان سازمان ملل متحد، زنان و دختران افغانستان را شجاع توصیف کرده است. این سازمان در بخشی از پیامش تاکید کرده است که بر حمایت از زنان و دختران در افغانستان ادامه می‌دهد. با این وجود، اتحاد فعالان حقوق بشر نیز به مناسبت «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» اعلام کرده بود که حمایت از حقوق زنان، اولویت اصلی برای مقابله با خشونت علیه زنان در افغانستان است. این نهاد تاکید کرده بود که زنان و دختران افغانستان در چهار سال گذشته با شدیدترین محدودیت‌ها و سیاست‌های خاموش‌سازی روبرو شده‌اند. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که آمار خشونت علیه زنان و دختران در افغانستان به‌سرعت در حال افزایش است و میلیون‌ها زن و دختر به حمایت و حفاظت فوری نیاز دارند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۶ قوس) با نشر گزارشی گفته است که در کمتر از دو سال، شمار زنان و دخترانی که در معرض خطر جدی قرار دارند، ۴۰ درصد افزایش یافته است. بخش زنان سازمان در بخشی از گزارشش تاکید کرده است که کاهش کمک‌های مالی سبب شده است این سازمان خدمات حیاتی مقابله با خشونت مبتنی بر جنسیت را در افغانستان محدود کند. همچنین این سازمان افزوده است که هم‌اکنون حدود ۱۴ میلیون زن به خدمات حمایتی نیازمند هستند. براساس گزارش بخش زنان سازمان ملل متحد، سازمان‌های محلی تحت رهبری زنان در افغانستان حدود یک‌پنجم بودجه خود را از دست داده‌اند. بخش زنان سازمان ملل گفته است که با فروپاشی نظام‌های حمایتی پیشین پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست، میلیون‌ها زن جایی برای مراجعه ندارند و دسترسی به خدمات حیاتی نیز به شدت محدود شده است. در حالی بخش زنان سازمان ملل این گزارش را نشر می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که خطر خشونت علیه زنان در افغانستان به‌ سرعت در حال افزایش است. این نهاد امروز (چهارشنبه، ۵ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان و همچنان کارزار ۱۶ روزه این سازمان برای مبارزه با این پدیده، نوشته است: «محدودیت‌ها در زندگی و دسترسی زنان به خدمات، زنان بیشتری را بدون امنیت یا حمایت رها کرده است.» بخش زنان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که در کارزار ۱۶ روزه‌ی امسال خواستار اقدام فوری است. این سازمان افزوده است که محدودیت‌ها بر زند‌گی زنان و دختران و عدم دسترسی آن‌ها به خدمات اساسی سبب شده است که زنان بدون امنیت باقی بمانند. به گفته‌ی بخش زنان سازمان ملل متحد، خشونت علیه زنان افغانستان طی دو سال گذشته ۴۰ درصد افزایش یافته است. بخش زنان سازمان ملل تصریح کرد که اکنون ۱۴.۲ میلیون زن در افغانستان نیازمند محافظت و کمک هستند. همچنین، این سازمان بر افزایش کمک‌ها و سرمایه‌گذاری برای زنان تأکید کرده است. با این وجود یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز نگرانی مشابهی درباره وضعیت زنان افغانستان مطرح کرده است. زنان و دختران افغانستان در حال حاضر از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله آموزش و کار محروم هستند. در این مدت، با وجود تأکید کشورهای جهان بر احترام به حقوق زنان و دختران افغانستان، محدودیت‌ها بر این قشر تشدید شده است.

سازمان عفو بین‌الملل آمریکا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جایزه سالانه این نهاد به پشتنه درانی، فعال حقوق بشر از افغانستان و جزمین رومرو اپیایو، نماینده یک جنبش فمینیستی کلمبیا اهدا شد. عفو بین‌الملل روز (شنبه، ۱ قوس) با نشر اعلامیه‌ای نوشته است که این جایزه به زنان شجاعی اهدا می‌شود که برای حفاظت از حقوق زنان و کودکان در شرایط دشوار تلاش می‌کنند. این جایزه شامل یک کمک‌هزینه ۲۰ هزار دالری است. در اعلامیه آمده است که پشتنه درانی، در زمینه‌ی آموزش دختران زیر حاکمیت حکومت فعلی فعالیت دارد و مکتب «آموختن» را به‌صورت زیرزمینی اداره می‌کند. پشتنه درانی، دانش‌آموخته‌ی دانشگاه هاروارد و بنیان‌گذار مکتب «آموختن» است؛ نخستین مکتب دیجیتال در افغانستان که اکنون برای حفاظت از دختران افغانستان زیرزمینی عمل می‌کند. وی تاکید کرد: «این جایزه متعلق به هر دختر افغانستان است که هنوز رویای آموختن در سر دارد و هر زنی که حاضر نیست از حقوق خود دست بکشد.» او همچنان نویسنده‌ی کتاب خاطره‌های «آخرین کسی که غذا می‌خورد، آخرین کسی که می‌آموزد» است و پیش‌تر جایزه‌های متعددی، از جمله قهرمان آموزش جهانی بنیاد ملاله و جایزه‌ی ۱۰۰ زن برتر بی‌بی‌سی  را دریافت کرده است. برنده دیگر، جزمین رومرو اپیایو، نماینده بنیاد جنبش فمینیستی دختران و زنان قوم وایو از کلمبیا است. قوم وایو یکی از جوامع بومی شمال کلمبیا و ونزوئلا است که با سنت‌های ریشه‌دار، پیوند با طبیعت و صنایع دستی رنگارنگ شهرت دارد. جزمین رومرو با تلفیق دانش سنتی قوم وایو و روش‌های مدرن، از حقوق زنان و دختران و همچنین حفاظت از سرزمین‌های بومی در برابر خشونت و استخراج غیرقانونی منابع دفاع می‌کند. در حالی این جایزه به پشتنه اهدا می‌شود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

برگدیس الرتسدوتیر، معاون دبیرکل دایمی وزارت خارجه ایسلند و رییس هیأت نمایندگی این کشور در یونسکو، بر حمایت پایدار از زنان و دختران افغانستان تاکید کرده و می‌گوید که زنان و دختران این کشور نباید در سکوت جهانیان فراموش شوند. خانم الرتسدوتیر این اظهارات را در چهل‌وسومین نشست عمومی یونسکو در سمرقند مطرح کرده و گفته است که میلیون‌ها کودک، به‌ویژه دختران در کشورهای درگیر جنگ یا تحت «رژیم‌ سرکوبگر» از حق آموزش محروم مانده‌اند. او با اشاره به محدودیت‌های گسترده‌ی حکومت سرپرست بر آموزش و کار زنان در افغانستان گفت: «میلیون‌ها دختر افغانستان‌ با آزار و تبعیض آشکار جنسیتی مواجه‌اند. یونسکو باید در کنار آنان بایستد، آموزش را زنده نگه دارد و اطمینان حاصل کند که صدای زنان و دختران افغانستان‌ در جهان شنیده می‌شود.» الرتسدوتیر در این نشست تاکید کرده است که حمایت از حق آموزش، آزادی بیان و کرامت انسانی، از اصول بنیادی یونسکو است و جامعه‌ی جهانی نباید در برابر سرکوب زنان افغانستان‌ بی‌تفاوت بماند. همچنین وی در بخشی از صحبت‌هایش از نقش یونسکو در اجرای برنامه‌های اضطراری در افغانستان، اوکراین و غزه ستایش کرد و گفت این برنامه‌ها در حفظ تداوم آموزش و حمایت از روزنامه‌نگاران و دانشمندان در مناطق بحران‌زده حیاتی است. ایسلند که دوره چهارساله عضویت خود در هیأت اجرایی یونسکو را به پایان رسانده، در طول این مدت بر برابری جنسیتی، حقوق بشر، آزادی رسانه‌ها و آموزش برای همه تاکید کرده است. وزارت امور خارجه‌ی ایسلند گفته است که این کشور همچنان به همکاری با یونسکو برای حمایت از زنان و دختران افغانستان‌ و ترویج آموزش در مناطق محروم ادامه خواهد داد.

نی یا نهاد حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان در تبعید، اخراج خبرنگاران افغانستان از پاکستان را فرستادن آنان به قتلگاه عنوان کرده و از دولت پاکستان خواسته است تا از اخراج افراد آسیب‌پذیر، از جمله خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها به افغانستان جلوگیری کند. این نهاد با نشر اعلامیه‌اس گفته است که اخراج خبرنگاران، خلاف تمامی موازین و قوانین جهانی حقوق بشر و حقوق شهروندی است و کشورهایی که به اعلامیه‌ها و میثاق‌های جهانی حقوق بشر ملحق‌ شدند، باید براساس تعهدات جهانی‌شان عمل کرده و هیچ انسان آسیب‌پذیری را در معرض خطر قرار ندهند. در تازه‌ترین مورد، منابع از میان مهاجران اهل افغانستان در پاکستان گفته‌اند که پولیس این کشور، فاطمه هم‌نوا، یکی از خبرنگاران افغانستان را با دو کودک خردسالش بازداشت کرده است. نهاد نی یا حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان از حکومت پاکستان خواسته است تا خانم هم‌نوا را هرچه زودتر رها کرده و زمینه‌ی تمدید ویزایش را مساعد سازد. این نهاد تاکید کرد که دولت پاکستان تعهد کرده بود تا از دستگیری و اخراج فعالان حقوق بشر و خبرنگاران، کارمندان رسانه‌ای افغانستان و کسانی‌ که زندگی‌شان در افغانستان با خطر مواجه است، جلوگیری کند. نهاد نی از دولت پاکستان خواسته است که به تعهد خود پابند بماند و از اخراج افراد آسیب‌پذیر، از جمله فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها به افغانستان جلوگیری کند. همچنین نهادهای حقوق بشری بارها هشدار داده‌اند که خبرنگاران افغانستان در ایران نیز در معرض اخراج به افغانستان قرار دارند. در چهار سال گذشته، شماری از خبرنگاران و فعالان مدنی به‌دلیل تهدیدات به کشورهای همسایه پناه برده‌اند.