برچسب: افغانستان

3 ماه قبل - 450 بازدید

وزارت معارف حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به‌دلیل گرمای هوا در روزهای اخیر، مکاتب مناطق سردسیر کشور را برای پنج روز تعطیل می‌کنند. این وزارت با نشر اعلامیه‌ای گفته است که تمام مکاتب دولتی و خصوصی مناطق سردسیر از روز چهارشنبه (۱۱ سرطان) تا یک‌شنبه آینده (۱۵ سرطان) تعطیل می‌شوند. این وزارت در ادامه تاکید کرده است که از روز دوشنبه هفته‌ی آینده (۱۶ سرطان) امتحانات چهارونیم‌ماهه مکاتب آغاز و تا آخر سرطان ادامه می‌یابد. در اعلامیه آمده است که پس از پایان امتحانات، تعطیلات تابستانی مکاتب از اول اسد آغاز و تا ۱۱ اسد ادامه می‌یابد. این در حالی است که در روزهای اخیر گرمای هوا در کشور رو به افزایش بوده است. یوناما یا دفتر هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان روز چهارشنبه هفته گذشته گفته بود که از اول تا سوم ماه آینده میلادی (جولای)، موجی از گرمای شدید این کشور را فرا خواهد گرفت. این نهاد افزوده بود که گرمای شدید در سراسر افغانستان با دمای بین ۲ تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد بالاتر از میانگین در اکثر مناطق پیش‌بینی می‌شود. سازمان خوراک و کشاورزی ملل متحد نیز گفته بود که از ۱ تا ۳ ماه جولای سال روان موجی از گرمای شدید افغانستان را فرا می‌گیرد و دمای هوا در برخی مناطق تا ۴۵ درجه خواهد رسید.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 168 بازدید

ذکیه خدادادی، پاراتکواندوکار اهل افغانستان و برنده‌ی نخستین مدال تاریخ تیم پناهندگان کمیته بین‌المللی المپیک درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مقام‌های محلی شهر کلمب در فرانسه، یک سالن ورزشی را به اسم او نام‌گذاری کرده است. خانم خدادادی ناوقت روز گذشته (شنبه، ۷ سرطان) با نشر پیامی در حساب کاربری اینستاگرام خود، از نام‌گذاری این سالن ورزشی به اسم خودش خبر داده و نام‌گذاری این سالن ورزشی را افتخاری برای تمامی زنان و دختران کشور و هر پناهنده‌‌‌ای دانست که زندگی جدیدی را دور از خانه آغاز کردند. وی تاکید کرد: «در شهر کولومبِ فرانسه، یکی از بزرگ‌ترین افتخارات زندگی‌ام رقم خورد: گشایش سالون ورزشی‌ای به نام من، زکیه خدادی-زنی مهاجر، پناهجو و ورزشکار از افغانستان.» خانم خدادادی نوشته است: «برای من این فقط یک نامگذاری ساده نیست. این پیامی است، پیامی از پذیرش، احترام و باور به قدرت زنان، مهاجران و کسانی که در تمام سختی‌ها سربلند ایستاده‌اند.» وی تصریح کرد: «از صمیم قلب از شهر کولومب، از مسوولان شریف، و از تمام کسانی که در این راه کنارم بودند، سپاسگزاری می‌کنم. این افتخار تنها از آنِ من نیست این افتخار از آنِ تمام زنان افغانستان، تمام پناهندگان، و تمام کسانی‌ست که در دوری از وطن، زندگی نوینی را آغاز کرده‌اند.» پاراتکواندوکار اهل افغانستان افزوده است که زنان قربانی و تهدید نه، بلکه قهرمان هستند. او گفته است: «این سالون تنها یک مکان ورزشی نیست؛ این خانه‌ای‌ست برای اراده، برای امید، برای نسلی که خواهد آمد تا باور کند؛ اگر هم خانه‌ات را از تو بگیرند، باز می‌توانی خانه‌ای از افتخار بنا کنی.» این در حالی است که خانم خدادادی ناوقت روز (پنج‌شنبه، ۵ سرطان) نیز تندیس موفقیت زنان را در مراسم دهمین دوره France Euro Méditerranée که در مجلس سنای فرانسه برگزار شده بود، دریافت کرده بود. او در هشتم جوزای سال روان خورشیدی اعلام کرد که برنده مدال برنز مسابقات آزاد پاراتکواندوی اوپن (Rio Open G2 2025) کشور برازیل شده است. خدادادی در اوایل سال جاری خورشیدی نیز به‌دلیل حمایت از حقوق زنان در افغانستان، به‌ویژه حق آموزش و ورزش دختران، برنده‌ی رده رهبری نوظهور جایزه‌ی روز جهانی زن ۲۰۲۵ کمیته بین‌المللی پارالمپیک شد.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 227 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که افغانستان در میان ۲۰ کشوری است که بیش‌ترین تعداد کودکان فاقد واکسن را دارد و تنها ۱۶.۲ درصد کودکان در افغانستان واکسن شدند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است: «افغانستان در میان ۲۰ کشوری است که بیش‌ترین تعداد کودکان فاقد واکسن را دارد.فقط در افغانستان، پیش‌بینی می‌شود که واکسن‌ها بین ۴.۹ تا ۵.۴ میلیون مرگ را بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۰ میلادی پیشگیری کنند.» صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرده است که با حمایت کشور جاپان، از کودکان افغانستان حمایت می‌کند. این در حالی است که با وجود برگزاری کارزار تطبیق واکسن پولیو در افغانستان، هنوز این بیماری ریشه‌کن نشده است. چند وقت پیش سازمان جهانی صحت اعلام کرده بود که عربستان سعودی متعهد به کمک ۵۰۰ میلیون دالر برای محو فلج اطفال در افغانستان و پاکستان شده است.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 160 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که از هر پنج تن در افغانستان یک تن گرسنه است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هزاران خانواده در افغانستان روزانه مجبور به بازگشت از ایران به افغانستان می‌شوند. برنامه جهانی غذا تاکید کرده است که در مرزها کمک‌های اضطراری ارائه می‌کند. این سازمان در ادامه افزوده است که برای ادامه حمایت به ۲۵ میلیون دالر نیاز اساسی دارد. این در حالی است که خبرگزاری باختر تحت کنترول حکومت سرپرست گزارش داده است که هزاران مهاجر اهل افغانستان روزانه از ایران به افغانستان برگشته‌اند. گفتنی است که اخراج مهاجران اهل افغانستان پس از تحولات اخیر در ایران افزایش یافته است. به تازگی، اندریکا راتواته، معاون نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل متحد در افغانستان و هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه، گفته که افغانستان با یک بحران بشری گسترده‌ای روبرو است.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 231 بازدید

بخش زنان سازمان‌ ملل اعلام کرده است که پس از حاکمیت حکومت سرپرست تمام دست‌آوردهای زنان و دختران در افغانستان از بین رفته و افغانستان با وخیم‌ترین بحران حقوق زنان در سطح جهان مواجه شده است. این سازمان با نشر گزارشی از عزم و مقاومت زنان و دختران افغانستان در برابر محدودیت‌های گسترده ستایش کرد و آن را الهام‌بخش خوانده است. در بخشی از گزارش بخش زنان سازمان ملل آمده است تا حدود چهار سال قبل یک زن در افغانستان می‌توانست از منظر قانونی برای ریاست‌جمهوری نامزد شود، تحصیل و ورزش کند، اما با بازگشت حکومت فعلی تمامی حقوق انسانی و اساسی آنان سلب شده است. در گزارش آمده است که زنان اهل افغانستان به‌رغم محدودیت‌های حکومت فعلی، هنوز به دنبال راه‌هایی برای کسب‌وکار در حوزه‌هایی نظیر امدادگری و روزنامه‌نگاری‌اند. شاخص جنسیتی افغانستان در سال ۲۰۲۴ میلادی تایید می‌کند که این کشور به‌طور فاجعه‌باری از برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان عقب مانده است. حدود ۸۰ درصد زنان جوان اهل افغانستان از آموزش‌های عادی و حرفه‌ای و همچنین اشتغال محروم‌اند. حکومت سرپرست با صدور بیش از ۸۰ فرمان به گونه مستقیم حقوق و استقلال زنان را هدف قرار داده است. همچنین سوزان فرگوسن، نماینده ویژه ملل متحد در امور زنان می‌گوید: «سازمان‌ ملل در حال سرمایه‌گذاری برای رهبری و مقاومت زنان اهل افغانستان است. ما برای حفظ حقوق زنان ایستاده‌ایم و زمینه‌ شنیده‌شدن صدای آنان را فراهم می‌کنیم.» بخش زنان سازمان‌ ملل گفته است که همچنان متعهد به حمایت از زنان افغانستانی است و در کنار آنان خواهد ایستاد تا تاریخ را به مسیری بازگرداند که خودشان می‌خواهند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 146 بازدید

دفتر اتحادیه اروپا برای افغانستان در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که تجارت‌های کوچک، ‏ستون رشد و تاب‌آوری اقتصادی کشور هستند‎.‎ این دفتر این اظهارات را در روز جهانی ‏تجارت‌های کوچک با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده و گفته است که اتحادیه اروپا از ‏تجارت‌های کوچک در افغانستان حمایت می‌کند. ‏ نمایندگی دفتر اتحادیه اروپا تاکید کرده است: «با همکاری شریکان خود، ما ‏به این کسب‌وکارها آموزش، سرمایه، ابزار و دسترسی به ‏بازار را ارائه می‌‌کنیم تا رشد فراگیر و بازسازی محلی ‏تقویت شود.»‏ این نمایندگی در ادامه افزوده است که کسب‌وکارهای کوچک ‏به رهبری زنان، برای توسعه‌ فراگیر در افغانستان حیاتی‌اند‎.‎ در نمایندگی اتحادیه اروپا تجارت‌های کوچک را ستون رشد و تاب‌آوری اقتصاد افغانستان عنوان می‌کند که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. اتحادیه اروپا گفته است که با همکاری نهادهای جهانی به ‏زنان افغانستان مهارت می‌آموزد، ابزارهای مالی و حمایت ‏کارآفرینی می‌دهد تا آنان را از نظر اقتصادی توانمند سازند.‏ در اعلامیه آمده است که با نهادهای سازمان ملل متحد، برای ‏کارآفرینی برای بازگشت‌کنندگان و آوارگان نیز کمک ‏می‌کند تا اقتصاد محلی و تاب‌آوری اقتصادی تقویت شود.‏ همزمان با تشدید اخراج مهاجران افغانستان از ایران و ‏پاکستان، ‏دفتر سازمان ملل متحد در کابل هشدار داده است ‏که افغانستان با یک ‏بحران بشری گسترده روبرو است. این ‏دفتر خواستار اقدام فوری ‏جامعه‌ی جهانی برای حمایت از ‏بازگشت‌کنندگان شده است.‏

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 179 بازدید

ذکیه خدادادی، پاراتکواندوکار اهل افغانستان و برنده‌ی نخستین مدال تاریخ تیم پناهندگان کمیته بین‌المللی المپیک درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که تندیس «موفقیت زنان» را در فرانسه دریافت کرده است. خانم خدادادی با نشر چند تصویر در حساب کاربری اینستاگرام خود از دریافت این تندیس خبر داده و گفته است که تندیس موفقیت زنان را در مراسم دهمین دوره France Euro Méditerranée که در مجلس سنای فرانسه برگزار شده بود، دریافت کرده است. خانم خدادادی با نشر پیامی این جایزه را در کنار زنانی از کشورهای الجزایر و عربستان سعودی دریافت کرده و از آن به‌عنوان لحظه‌ای فراموش‌نشدنی یاد کرده است. این دختر افغانستانی افزوده است: «این تندیس را به هموطنان خود و تمام دخترانی تقدیم می‌کنم که بدون توجه به موانع، با شجاعت و امید به جلو حرکت می‌کنند.» این در حالی است که ذکیه خدادادی در هشتم جوزای سال روان خورشیدی اعلام کرد که برنده مدال برنز مسابقات آزاد پاراتکواندوی اوپن (Rio Open G2 2025) کشور برازیل شده است. همچنین او در اوایل سال جاری خورشیدی نیز به‌دلیل حمایت از حقوق زنان در افغانستان، به‌ویژه حق آموزش و ورزش دختران، برنده‌ی رده رهبری نوظهور جایزه‌ی روز جهانی زن ۲۰۲۵ میلادی کمیته بین‌المللی پارالمپیک شد. قابل ذکر است که ذکیه خدادادی، نخستین زن ورزشکار افغانستانی بود که در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ میلادی شرکت و لقب زن شجاع این رقابت ورزشی را از آن خود کرد. او پیش از این مدال طلای مسابقات قهرمانی پاراتکواندوی اروپا، مدال برنز مسابقات جایزه‌ی بزرگ جهانی سال ۲۰۲۲ میلادی، مدال نقره مسابقات بین‌المللی در کشور البانیا و مدال برنز مسابقات پاراتکواندو مصر در سال ۱۳۹۵ را به گردن آویخته است.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 156 بازدید

مقام‌های محلی حکومت سرپرست در ولایت هلمند از نکاح اجباری یک دختر هفت‌ساله با یک مرد ۴۵ ساله ‏در ولسوالی مارجه این ولایت خبر می‌دهند. سیف خیبر، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی شام روز گذشته (جمعه، ۶ سرطان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این دختر توسط پدرش در ازای پول به نکاح ‏مرد ۴۵ ساله درآمده بود. آقای خیبر تاکید کرده است که کودک دختر از سوی پدرش به مردی که او را نکاح کرده بود ‏تحویل داده شده بود، اما مأموران امر به معروف مداخله کردند و مرد ‌‏۴۵ ساله و پدر دختر را بازداشت کردند‎.‎ او افزوده است که این موضوع به ‏دادگاه در هلمند سپرده شده است‎.‎ همچنین منابع می‌گویند که این مرد که دو همسر دیگر نیز دارد، چند ماه پیش ‏یک کودک دختر را به عقد خود درآورده بود‎.‎ منبع افزوده است که کودک در خانه پدرش بود و مرد مذکور به خانه پدر ‏او رفت‌وآمد داشت‎.‎ اداره امر به معروف و نهی از منکر در ولسوالی مارجه ولایت هلمند نیز ‏گفته است که مأموران این اداره روز (پنج‌شنبه، ۵ سرطان) نکاح ‏این کودک را فسخ کردند‎.‎ براساس گزارش‌های موجود، از زمان به قدرت‌رسیدن دوباره حکومت فعلی در کشور، موارد خشونت علیه ‏زنان و دختران، از جمله ازدواج‌های اجباری، افزایش یافته است‎.‎ سازمان‌های حقوق بشری، از جمله سازمان ملل متحد، بارها اعلام ‏کرده‌اند که کودک‌همسری در میان دختران به دلیل فقر و ممنوعیت ‏آموزش افزایش یافته است‎.‎

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 278 بازدید

رسانه‌های ایرانی درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌اند که فرماندهی انتظامی این کشور دستور اخراج تمام مهاجران غیرقانونی اهل افغانستان را صادر کرده است. خبرگزاری مهر امروز (جمعه، ۶ سرطان) با نشر گزارشی گفته است که احمدعلی گودرزی، فرمانده مرزبانی فراجا، دستور اخراج مهاجران اهل افغانستان از ایران را خواست مردم عنوان کرده است. در ادامه آمده است که طبق دستور، هرگونه منزل و ملکی که به شهروندان‌های افغانستان اجاره داده شود، قول‌نامه آن باطل خواهد بود. این در حالی است که ایران در دو روز گذشته بیش از ۶۰ هزار مهاجر اهل افغانستان را از طریق مرزهای هرات اخراج کرده است. دفتر والی در هرات اعلام کرده است که روز (‏پنج‌شنبه، ۵ سرطان)، برای دومین روز متوالی بیش از ۳۰ ‏هزار مهاجر از طریق مرز اسلام قلعه به کشور بازگشته‌اند.‏ روز چهارشنبه نیز بیش از ۳۰ هزار نفر وارد هرات شده بودند. در خبرنامه‌ی دفتر والی در هرات آمده است که کمیته ‏امور مهاجران در مرز، برای رسیدگی به بازگشت‌کنندگان ‏تدابیر لازم و ضروری را روی ‌دست گرفته است.‏ به گفته‌ی این دفتر، بازگشت‌کنندگان پس از دریافت خدمات ‏ابتدایی به مناطق اصلی‌شان انتقال داده می‌شوند‎.‎ چندی پیش، مقام‌های ایرانی تاکید کرده بودند که روند اخراج مهاجران افغان در روزهای اخیر چهار برابر افزایش یافته است. در همین حال، مهاجران به‌ویژه زنان و فعالان حقوق بشر از اخراج گسترده ابراز نگرانی کرده و خواهان حمایت نهادهای بین‌المللی شده‌اند. براساس گزارش‌ها، پولیس ایران تلفن‌های همراه مهاجران افغان را به اتهام جاسوسی بررسی می‌کند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 212 بازدید

در محله‌ای خاموش در حاشیه‌ی غرب کابل، جایی میان کوچه‌های گِلی و خانه‌های ویران‌شده از بی‌چیزی، زنده‌گی زینب جریان داشت. یا شاید بهتر است بگوییم، سایه‌ای از زنده‌گی. هیچ‌کس نمی‌دانست زینب واقعاً از درون چقدر زنده بود، حتی خودش. زینب دختر دوم یک خانواده‌ی ده‌نفری بود. پدرش روزی در وزارت فواید عامه مامور پایین‌رتبه‌ای بود، اما سال‌ها پیش وظیفه‌اش را از دست داد. مادرش زن ساده‌ای بود با دستان زبر و ترک‌خورده، همیشه در آشپزخانه یا در حال چرخاندن ماشین خیاطی دستی‌شان. زینب با آن‌که در خانه سهمی از هیچ‌چیز نداشت – نه از طعام، نه از لباس نو، نه حتی از محبت – اما در مکتب، پرواز می‌کرد. او نه تنها شاگرد ممتاز صنف خود بود، بلکه همیشه داوطلب برنامه‌های فرهنگی، خطاطی، قصه‌نویسی و اجرای سرود ملی در محافل بود. استادان از او به عنوان "چراغ صنف" یاد می‌کردند. بارها گفته بودند: «اگر روزی در این کشور زنی وزیر شود، زینب خواهد بود.» اما همه‌ی این آرزوها، مانند قصر شیشه‌ای، با اولین لرزه فرو ریختند. تاریخ لعنتی-اسد ۱۴۰۰ روزهای پایانی حکومت پیشین، هر لحظه پر از اضطراب و نگرانی بود. زمزمه‌های بازگشت حکومت فعلی، نفس‌ها را در سینه حبس کرده بود. اما در خانه‌ی زینب، چیزی فراتر از ترس وجود داشت: سکوت. سکوتی عمیق و کشنده. زمانی‌که کابل سقوط کرد، زینب در اتاق خود با کتابچه‌ی یادداشتش تنها بود. آن روز نوشت: «مردم از جنگ می‌ترسند. من از فراموش شدن می‌ترسم. می‌ترسم کسی نپرسد: زینب کجاست؟» وقتی اعلام شد مکاتب دخترانه مسدود شده‌اند، زینب اول باور نکرد. چند روزی را صبح‌ها آماده می‌شد، لباس سفید مکتب را می‌پوشید، بکس‌اش را می‌گرفت و کنار دروازه می‌ایستاد. منتظر بازشدن دروازه‌ها. اما دروازه‌ها باز نشدند. در پاسخ، فقط همین را می‌شنید: «به‌خاطر مصونیت‌تان است... فعلاً شرایط مهیا نیست.» خانه‌ای که برای دخترها قفس است در خانه، پدرش دیگر حتی به چشمانش نگاه نمی‌کرد. می‌گفت: «زینب، حالا باید به فکر آینده‌ات باشی. دختر خوب زود شوهر می‌کنه، نه این‌که دنبال کتابچه و قلم بچرخه.» برادر بزرگ‌ترش، قیس، بیشتر وقتش را با دوستانی می‌گذراند که تازه ریش گذاشته و واسکت سفید پوشیده بودند. او دیگر با تحقیر به خواهرش نگاه می‌کرد و در مهمانی‌ها می‌گفت: «اگر مکتب باز هم شود، تو دیگر نمی‌ری. عزت خانواده از مکتب رفتن دختر مهم‌تر است.» زینب در اتاقش پنهان می‌شد، به دیوارها نگاه می‌کرد، به کتاب‌های خاک‌خورده‌اش و به عکس کوچک مادر تریزا که از مجله بریده و به دیوار چسپانده بود. زیر لب زمزمه می‌کرد: «چرا؟ چرا حق من نیست؟ من فقط یک دختر هستم... فقط می‌خواستم تعلیم کنم.» اولین جرقه‌ی مرگ شاید هیچ‌کس نداند که خودکشی از همان روز آغاز می‌شود که آدم دیگر امیدی به تغییر نداشته باشد. وقتی نه صدایی تو را صدا می‌زند، نه نوری از پنجره‌ات می‌تابد. برای زینب، مرگ به‌یک‌باره نیامد. آرام و بی‌صدا خزید. از همان روزی که استاد محبوبش، خانم شریفه، تماس گرفت و گفت: «زینب جان، ببخش که دیگه نمی‌تونم کمکت کنم. خودم هم از کابل می‌رم... دیگر نمی‌تونم دوام بیارم.» از همان شب، زینب دیگر چیزی ننوشته بود. کتابچه‌ی یادداشتش خاموش مانده بود. لبخندهایش محو شده بودند. چای نمی‌نوشید، غذا نمی‌خواست، حتی با خواهر کوچکش – مریم، که همیشه با او بازی می‌کرد – گپ نمی‌زد. مادرش نگران شد. گفت شاید مریض است. او را نزد داکتر بردند. داکتر گفت چیزی نیست، فقط شاید دلش گرفته باشد. اما هیچ‌کس نفهمید که دل گرفته یعنی زخم روان، نه سرفه یا سردرد. یعنی دختری که امیدش کشته شده، اما جسدش هنوز راه می‌رود. خداحافظی خاموش صبح آن روز، زینب لباس مکتبش را به تن کرد. کسی نفهمید چرا. رفت به اتاق پشتی کهنه، همان اتاقی که روزگاری در آن تمرین درسی می‌کرد. روی زمین نشست، کاغذی برداشت و نوشت: «من شکست خوردم. نه از امتحان ریاضی، بلکه از زنده‌گی. نه از کتاب، بلکه از دیوارهایی که جلو روانم را گرفتند. اگر روزی مادری دخترش را به مکتب برد، یادی هم از من کند.» قرص‌ها را در مشت گرفت. یکی‌یکی بلعید. چشمانش را بست. و در ذهنش تنها تصویری که نقش بست، تخته‌ی سیاهی بود که روی آن نوشته شده بود: «به صنف دهم خوش آمدی، زینب!» نور کم‌رنگ زندگی وقتی مادرش صدای افتادن لیوانی را شنید، با عجله به سوی اتاق دوید. زینب روی زمین افتاده بود. صورتش زرد، دهانش کف‌آلود، چشمانش بسته. فریاد مادر در کوچه طنین انداخت: «کمک کنین! دخترم مرد! زینب جان... به خدا چشمایت را باز کن!» همسایه‌ها آمدند. پسرکی با موترسایکل‌ش رساندشان به شفاخانه دولتی. داکترهای بی‌امکانات، در نبود دوا و وسایل، کوشش کردند نجاتش دهند. معده‌اش را شستند. ساعت‌ها در کنار بسترش نشستند. یکی از داکترها گفت: «شانس آوردین که زود رساندین... اما روانش؟ خدا می‌فهمه.» شفاخانه‌ای پر از دردهای خاموش زینب سه روز می‌شود که بستری است. چشم باز نمی‌کند. وقتی هم باز می‌کند، فقط به سقف نگاه می‌نماید. گاهی اشک، بی‌صدا از گوشه‌ی چشمش جاری می‌شود. مادرش یک لحظه هم از کنارش دور نمی‌شود. با هر قطره‌ی سرم، دعا می‌کند که یک لحظه‌ی دیگر، زینب بماند. می‌گوید: «کاش می‌فهمیدم زینب جان... کاش یک‌بار دیگه فقط بگی مامان، من خوبم.» پدرش پشیمان است، اما هنوز غرورش را نشکستانده. فقط در راهرو قدم می‌زند. هنوز هم جرأت ندارد به چشمان دخترش نگاه کند. صدای خاموش یک نسل زینب تنها نیست. در همان شفاخانه، چند دختر دیگر هم بستری‌اند. یکی به‌خاطر لت‌وکوب از سوی خانواده، یکی دیگر به‌خاطر مجبور شدن به ازدواج با مردی که پنج برابر سنش است. و حالا زینب، دختری که فقط می‌خواست استاد شود، حالا روی تخت، در نبرد با مرگ. جامعه این دختران را فراموش کرده است. هیچ رسانه‌یی نمی‌نویسد که چند دختر به‌خاطر بسته بودن مکتب‌ها خودکشی کرده‌اند. هیچ‌کس آماری ندارد از اشک‌هایی که در خاموشی جاری شده‌اند و شاید... روزی باز شود اگر زینب دوباره به زند‌گی بازگردد، شاید روزی خودش داستانش را قصه کند. شاید دختری دیگر، که حالا همین حکایت را می‌خواند، تصمیم بگیرد زنده بماند. شاید استادی، در جایی دور، نام زینب را در یاد داشته باشد و بگوید: «من به‌خاطر او، درس می‌دهم.» اما تا آن روز، ما باید گوش بدهیم. به صدای آن دخترانی که دیگر گپ نمی‌زنند، اما چشمان‌شان هنوز می‌پرسند: «کسی ما را می‌بیند؟» نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب