برچسب: اخراج اجباری

3 هفته قبل - 153 بازدید

سه زن افغان که با شهروندان پاکستانی ازدواج کرده بودند از اخراج معاف شدند

دادگاه عالی اسلام‌آباد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان خارجی‌ که با شهروندان پاکستانی ازدواج می‌کنند، حق دریافت تابعیت این کشور را دارند. دادگاه عالی اسلام‌آباد روز (سه‌شنبه، ۴ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که سه زن افغانستانی که درباره‌ اخراج‌شان از پاکستان شکایت کرده بودند، پرونده‌های‌شان بررسی شده است. در ادامه آمده است که فرزندان این افراد نیز پاکستانی محسوب می‌شوند و برای آنان شناسنامه‌ خانواده‌گی صادر شده است. عمر اعجاز گیلانی، وکیل‌ مدافع، به نمایندگی از شکایت‌کنندگان در ‏محکمه حاضر شده و گفته است که زنان خارجی که با شهروندان پاکستان ‏ازدواج می‌کنند مستحق تابعیت هستند. به‌گفته‌ی او، فرزندان این زنان ‏پاکستانی اند.‏ دادگاه عالی پاکستان روز گذشته نیز اخراج ۱۸ شهروند افغانستان را که کارت اقامت موقت داشتند، به تعویق انداخته است. این در حالی است که پاکستان اول سپتامبر را به‌عنوان مهلت خروج پناه‌جویانی اعلام کرده است که تاریخ کارت‌های اقامت موقت‌شان به پایان رسیده و دیگر تمدید نمی‌شود. بیش از یک میلیون پناه‌جوی اهل افغانستان در پاکستان کارت اقامت موقت داشتند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 112 بازدید

یونیسف: حفظ کرامت زنان و کودکان بازگشتی ضروری است

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که دسترسی به بهداشت و آب آشامیدنی در مرز اسلام‌قلعه‌ی هرات برای حفظ کرامت و امنیت زنان و کودکانی که به کشورشان بازمی‌گردند، ضروری است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که زنان و کودکان، با خستگی، گرمازدگی، سردرگمی و مهم‌تر از همه ترس، وارد مرز اسلام‌‌قلعه می‌شوند. در گزارش آمده است: «مهاجران مجبور هستند از ایران به افغانستان بازگردند، کشوری که برای‌شان ناآشناست و نمی‌دانند به کجا بروند و چگونه ادامه‌ی مسیر بدهند. آن‌ها همه دارایی خود را در چرخ‌دستی، چمدان یا بر پشت خود حمل می‌کنند.» صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرده است که همراه با هم‌کارانش در محل حاضر هستند تا هرگونه کمکی که می‌توانند به بازگشت‌کنندگان ارائه کنند. یکی از مهم‌ترین کمک‌ها، دسترسی به آب آشامیدنی سالم و خدمات کامل بهداشتی است. در بخشی از گزارش آمده است که هوا در مرکز پذیرش اسلام‌قلعه گرم و بادخیز است، جایی که بیش از ۱.۲ میلیون نفر که نیمی از آن‌ها کودکان هستند، تنها در همین سال از ایران بازگشته‌اند و میانگین ورود روزانه آن‌ها حدود ۱۱ هزار نفر است. یونیسف افزوده است که در ماه جولای، در یک روز به تنهایی ۲۵ هزار نفر وارد مرکز شدند. برخی به سرعت از مرکز عبور می‌کنند و برخی دیگر گاهی تا چهار روز در آن‌جا می‌مانند. این در حالی است که ایران و پاکستان در سال روان میلادی روند اخراج مهاجران افغانستانی را تشدید کرده است. چندی پیش یوناما یا دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان، نیز گفته بود که زنان و دختران بازگشت‌کننده بیش‌از همه در معرض خطر قرار دارند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 109 بازدید

سازمان ملل: بدون سرپناه، ادغام مجدد بازگشت‌کنندگان ‏ناممکن است

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بدون یک سرپناه ‏مصون، ادغام مجدد بازگشت‌کنندگان ناممکن است و آنان  بدون داشتن مسکن مناسب نمی‌توانند زندگی خود را بازسازی ‏کنند. این برنامه امروز (یک‌شنبه، ۲ سنبله) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با همکارانش کار ‏می‌کند تا پاسخ دهد، مگر نیازها خیلی بیشتر از منابع موجود است. زیرا بسیاری از مهاجران بازگشت‌کننده به افغانستان جای برای رفتن ندارند. استفانی لوز، رییس برنامه اسکان بشر نیز تاکید کرده است که پناهگاه ‏و بعدا خانه‌ی کافی یک جزء مهم برای ادغام و آغاز یک زندگی جدید با ‏وقار است.‏ براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، از سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به ‏این‌طرف بیش از ‏چهار میلیون ‏مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان ‏بازگشته‌اند.‏ این سازمان در ادامه افزوده است که بیش از ۱.۵ میلیون نفر تنها در سال ‌‏۲۰۲۵ میلادی ‏به ‏افغانستان بازگشته‌اند و انتظار می‌رود پس از تصمیم دولت ‏پاکستان مبنی بر عدم ‌‏تمدید اقامت پناهندگان، یک میلیون نفر دیگر نیز ‏از پاکستان بازگردند.‏ همچنین سازمان بین‌المللی مهاجرت می‌گوید که بدون همکاری منطقه‌ای و ‏حمایت فوری ‌‏بین‌المللی، بحران بازگشت مهاجران می‌تواند به یک ‏بحران انسانی گسترده‌تر با ‌‏عواقب شدید برای افغانستان و فراتر از آن ‏تبدیل شود.‏ قابل ذکر است که در حال حاضر یکی از مشکلات جدی بازگشت‌کنندگان، نبود سرپناه ‌‏است. پس ‏از آغاز موج گسترده‌ی بازگشت، شهرهای افغانستان با کمبود ‌‏خانه مواجه شده‌اند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 103 بازدید

پناه‌جویان افغانستانی در پارک‌های اسلام‌آباد در شرایط دشوار و نامساعد زندگی می‌کنند

رسانه‌های پاکستانی درتازه‌ترین مورد گزارش داده است که حدود ۳۰۰ خانواده اهل افغانستان در پارک ارجنتینا اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان در وضعیت موقتی و غیربهداشتی به‌سر می‌برند و چشم‌انتظار انتقال به کشور سوم هستند. شبکه خبری جیونیوز پاکستان با نشر گزارشی گفته است که این خانواده‌ها پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست در افغانستان و تغییر سیاست ایالات متحده و برخی کشورهای دیگر در برابر پناه‌جویان، در شرایط بلاتکلیف مانده‌اند. در گزارش آمده است که در میان آنان، شماری از زنان پولیس پیشین افغانستان حضور دارند که می‌گویند پس از تهدید و خشونت مجبور به ترک وطن شدند. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که از سال ۲۰۲۳ میلادی تا اکنون بیش از یک میلیون شهروند افغانستان از پاکستان خارج شده‌اند که بیش از ۲۰۰ هزار تن آنان پس از ماه اپریل امسال اخراج یا مجبور به بازگشت شده‌اند. سمیه ۲۴ ساله که در سال ۲۰۲۲ میلادی از افغانستان فرار و به پاکستان پناه آورده است به جیونیوز گفت: «ما فرار کردیم چون در افغانستان جانمان در خطر بود. افغانستان آینده‌ای برای فرزندان‌مان نداشت. اما در اینجا هم برای ما جایی نیست.» بسیاری از مهاجران افغانستانی در اسلام‌آباد می‌گویند که بین امید و ناامیدی زندگی می‌کنند، آینده نامعلومی دارند و خواستار اسکان مجدد به کشورهای امن هستند. طبق گزارش رسانه‌های پاکستانی، بیش از ۱.۳ میلیون افغان دارای کارت‌های اقامت پی‌او‌آر هستند و ۷۵۰ هزار نفر دیگر دارای نوع کارت شهروندی افغان ای‌سی‌سی هستند. این فشارها بخشی از «طرح بازگرداندن اتباع خارجی غیرقانونی» دولت پاکستان است؛ طرحی که همزمان در ایران نیز اجرا شده و بیش از ۱.۵ میلیون افغانستانی از آن کشور اخراج شده‌اند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 167 بازدید

امید گم‌شده در دل اردوگاه‌های مهاجران

وقتی محمد عمر، پس از بیست سال کارگری در ایران با دستان خالی و چشمان پر از اشک به خاک وطنش بازگردانده شد، احساس می‌کرد که همه چیز بر سرش آوار شده است. او از نوجوانی در ایران به‌عنوان کارگر ساختمانی کار می‌کرد. وقتی شانزده‌ساله بود، پدرش او را همراه گروهی از همسایه‌ها راهی مرز کرد تا در ایران لقمه‌ نانی پیدا کند. آن زمان، که هنوز نوجوانی خام بود، فارسی را با لهجه محلی صحبت می‌کرد و از چهره و چشمان بادامی‌اش همه می‌فهمیدند که مهاجری افغان است. با وجود تمام سختی‌ها، توانست خودش را در تهران به کارهای ساختمانی و باربری برساند و به مرور، تجربه و توان بیشتری به دست آورد. محمد عمر سال‌ها کار کرد، عرق ریخت و مزد اندکش را به افغانستان فرستاد. مادرش همیشه به او می‌گفت: «پسرم، خدا خیرت بده؛ تو شدی نان‌آور خانه.» محمد عمر نه توانست درست درس بخواند، نه زندگی آرامی برای خودش بسازد؛ تمام فکر و ذکرش این بود که مادر، خواهران و برادران کوچکش از گرسنگی نجات پیدا کنند. سال‌ها به همین منوال گذشت، اما روزگار چنان بی‌رحم بود که در نهایت، با همه‌ی آن زحمت‌ها، نه خانه‌ای برایش ماند، نه پولی، و نه امنیتی. در ایران، همیشه با تحقیر زندگی ‌کرد. پولیس هر روز در جاده‌ها ایست می‌کرد و کارت‌های شناسایی را بررسی می‌نمود. محمد عمر چون مدارک نداشت، همیشه با ترس به کار می‌رفت و بازمی‌گشت. بارها در میانه‌ی راه دستگیر شد و شب‌های زیادی را در بازداشت‌گاه‌ها گذراند؛ کتک خورد، توهین شنید و سرانجام با هزار منت آزاد شد. اما روزی که سرنوشتش برای همیشه تغییر کرد، همان روزی بود که او را همراه با جمعی دیگر از افغان‌ها به زور سوار اتوبوس‌ها کردند و به‌سوی مرز فرستادند. وقتی از مرز گذشت، اولین چیزی که چشم و ذهنش را درگیر کرد، اردوگاهی بود با خیمه‌های فرسوده و صف‌های طولانی از مردان، زنان و کودکان. صدای گریه‌ی بچه‌ها، فریاد زنان و ناله‌ی مردانی که از همه‌چیز محروم مانده بودند، فضای اردوگاه را پر کرده بود. محمد عمر احساس کرد که از یک زندان، به زندانی دیگر منتقل شده است. اردوگاه، مملو از انسان‌های خسته، گرسنه و ناامید بود؛ کسانی که یا مانند او از ایران اخراج شده بودند، یا از پاکستان بازگشته بودند. هوای خیمه‌ها داغ و دم‌کرده بود. بوی عرق بدن‌ها، گرد و خاک، و نان خشکِ کپک‌زده فضا را آزاردهنده کرده بود. شب‌ها، سرمای هوا تا مغز استخوان نفوذ می‌کرد و روزها، گرمای آفتاب آن‌قدر شدید بود که نفس کشیدن دشوار می‌شد. آب آشامیدنی کافی وجود نداشت؛ همه باید در صف‌های طولانی می‌ایستادند تا یک دبه آب گل‌آلود بگیرند. محمد عمر بارها دید که کودکان از شدت تشنگی بی‌هوش می‌شدند و مادران‌شان در صف‌ها با گریه و درماندگی، نظاره‌گر آن‌ها بودند. غذا ناچیز بود. در بهترین حالت، روزی یک‌بار به مردم کاسه‌ای برنج نیم‌پخته یا نان خشک داده می‌شد. محمد عمر، که سال‌ها بدنش به کار سخت عادت کرده بود، در اردوگاه از بی‌غذایی ضعیف و نحیف شده بود. وقتی خودش را در آیینه می‌دید، از آن مرد قوی و سرِ ساختمان، فقط یک سایه‌ی لاغر و زردرنگ باقی مانده بود. اما سخت‌تر از تحمل گرسنگی و تشنگی، تحمل زخم‌های روحی بود. هر روز شاهد صحنه‌هایی بود که دل هر انسانی را می‌شکست؛ زنانی که در گوشه‌ی خیمه‌ها کودکان‌شان را آرام می‌کردند و زیر لب نفرین می‌خواندند، مردانی که در گوشه‌های اردوگاه به آسمان خیره می‌شدند و با خود می‌گفتند: «ما چه گناهی کردیم که این‌گونه شد؟» محمد عمر شب‌ها در دل گریه می‌کرد. یادش می‌آمد که در ایران، هرچند زندگی سخت بود، اما دست‌کم کار داشت، نانی برای خوردن بود و زیر سقفی می‌خوابید. حالا، همه‌چیز از دست رفته بود. یکی از شب‌ها، وقتی باد شدیدی وزید و باران تندی خیمه‌ها را درید، همه‌ی اردوگاه به هم ریخت. آب به درون خیمه‌ها جاری شد و کودکان در گل‌ولای می‌لولیدند. محمد عمر دست یک کودک را گرفت و او را از گل بیرون کشید. مادر کودک با فریاد گفت: «خدا خیرت بده، برادر؛ اگر تو نمی‌رسیدی، طفل من خفه می‌شد.» آن شب، محمد عمر تا صبح نخوابید. هر بار که صدای گریه‌ی کودکی را می‌شنید، از جا می‌پرید و برای کمک می‌رفت. در روزهای بعد، بیماری‌ها در اردوگاه شیوع پیدا کرد: اسهال، تب و زردی، کودکان را درگیر می‌کرد. نه دوا بود، نه داکتر؛ و مردم فقط با دعا و گریه می‌کوشیدند عزیزان‌شان را نجات دهند. محمد عمر چندین بار دید که جنازه‌ی کودکان کوچک را در گوشه‌ی اردوگاه می‌بردند و در قبرهای کم‌عمق خاک می‌کردند. آن صحنه‌ها روحش را می‌شکست. در اردوگاه، کسی به فکر آینده نبود؛ همه درگیر زنده‌ ماندن بودند. محمد عمر گاهی می‌گفت: «ای کاش در ایران می‌مُردم و هیچ‌وقت این روز را نمی‌دیدم.» اما باز وقتی تصویر مادرش در ذهنش زنده می‌شد، به خودش می‌گفت: «نه، باید زنده بمانی. تو هنوز مسئول هستی.» همین حس مسئولیت بود که او را سر پا نگه می‌داشت. یک روز، وقتی کارمندان امدادی آمدند و مقداری آرد و روغن توزیع کردند، محمد عمر با چند جوان دیگر داوطلب شد که بارها را تقسیم کنند. همان روز فهمید که در دل همه، دردی مشترک موج می‌زند. هرکسی قصه‌ی خودش را داشت: یکی در ایران نان‌آور خانواده بود و با اخراج، زندگی‌اش از هم پاشیده بود؛ دیگری، همسرش را در مسیر راه از دست داده بود؛ سومی، کودک خردسالش را در سرحد گم کرده بود. محمد عمر ساعت‌ها به این قصه‌ها گوش می‌داد و با اشک، همراه آنان می‌گریست. هرچند اردوگاه پر از مشکلات بود، اما یک چیز را به محمد عمر آموخت: این‌که انسان حتی در بدترین شرایط هم می‌تواند دست دیگری را بگیرد. او با دست‌گیری از کودکان یتیم و کمک به زنان بی‌سرپرست، احساس می‌کرد که هنوز انسانیت زنده است. اما با گذشت ماه‌ها، خستگی و ناامیدی دوباره بر او سنگینی کرد. می‌دید که هیچ راهی برای آینده وجود ندارد. نه کاری بود، نه امکاناتی، و تنها چیزی که هر روز در اردوگاه جریان داشت، انتظار بود؛ انتظاری بی‌پایان، مانند زندانی که نمی‌داند روز آزادی‌اش چه زمانی فرا خواهد رسید. محمد عمر هنوز هم در اردوگاه است. هر روز با طلوع آفتاب از خواب بیدار می‌شود، در صف آب می‌ایستد، لقمه‌ای نان خشک پیدا می‌کند و شب، دوباره زیر سقف خیمه به صدای گریه‌ی کودکان گوش می‌سپارد. او با خود می‌گوید: «شاید روزی برسد که از این‌جا بیرون شوم، شاید روزی باز هم بتوانم کار کنم و لقمه‌ نانی با دست‌رنج خودم برای مادر و خانواده‌ام ببرم.» اما این «شاید» مانند سرابی است که هرچه نزدیک‌تر می‌شود، دورتر می‌گردد. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 133 بازدید

نماینده مجلس ایران: نیروی کار افغانستانی بهترین گزینه برای ایران است

محمد سراج، عضو مجلس شورای اسلامی ایران با انتقاد از «اخراج هیجانی» مهاجران اهل افغانستان، می‌گوید که شهرک‌های صنعتی این کشور با کمبود نیروی کار مواجه شده‌اند و نیروی کار افغانستانی بهترین گزینه برای کارفرمایان ایرانی است و ایران در بخش‌های مختلف به این نیرو نیاز دارد. محمد سراج، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی به رسانه‌ها گفته است جمهوری اسلامی ایران در بسیاری صنایع و صنوف به نیروی کار نیاز دارد و جای خوشحالی است که این نیرو از افغانستان، کشور همسایه و همزبان تامین می‌شود. وی در ادامه تاکید کرده است که طی حدود پنج دهه گذشته مردم ایران از کیفیت و بازدهی کار مهاجران افغانستانی راضی بوده‌اند. او افزوده است که هدف از ساماندهی مهاجران اخراج افراد فاقد مدرک است و نباید مهاجران قانونی در این روند به کشور مبدا بازگردانده شوند. عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی می‌گوید که نیروی کار افغانستانی که از لحاظ فرهنگی، زبانی و دینی نزدیکی زیادی با ایرانیان دارند، بهترین برای استفاده در بخش‌های صنعت و کشاورزی هستند. همچنین محمد سراج در بخشی از صبحت‌هایش تصریح کرد که نباید مهاجران افغانستانی صرف در مناطق و شهرهای خاص اجازه اقامت داشته باشند. این عضو مجلس شورای اسلامی در حالی به نیاز ایران برای نیروی کار افغانستانی تاکید کرده است که جمهوری اسلامی اخیرا روند بازداشت و اخراج مهاجران افغان را به شدت افزایش داده است. به گزارش مقامات ایرانی، تا اکنون یک میلیون و ۲۰۰ هزار شهروند افغانستانی از ایران اخراج شده‌اند. این اخراج‌ها در حالی پس از جنگ ایران و اسراییل شدت یافته است که افغانستان با بحران شدید حقوق بشری و انسانی مواجه ا‌ست و بسیاری از اخراج‌شد‌گان، از جمله زنان، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر واقعی نقض حقوق بشر قرار دارند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 123 بازدید

بیش از ۲۰۰ پناه‌جوی تحت حمایت آلمان از پاکستان به افغانستان اخراج شد

وزارت امور خارجه‌ی آلمان درتازه‌ترین مورد تایید کرده است که ۲۱۱ پناه‌جوی تحت حمایت آن کشور از پاکستان به افغانستان اخراج شدند. جوزف هینترسیر، سخنگوی وزارت امور خارجه‌ی آلمان از اسلام‌آباد خواسته است تا امکان بازگشت این افراد به پاکستان و ادامه مسیر دریافت ویزای آلمان را به آنان فراهم کند. هینترسیر وی در ادامه تاکید کرده است که پولیس پاکستان پیش‌تر حدود ۴۵۰ شهروند افغانستان تحت برنامه آلمان برای خروج همکاران افغان‌اش را دست‌گیر کرده و تا کنون ۲۱۱ تن به افغانستان بازگردانده شده‌اند. او در ادامه افزود که برخی دیگر به اردوگاه‌های پیش‌بینی‌شده بازگشتند، اما حدود ۳۵۰ تن همچنان در معرض خطر اخراج هستند. پیش از این منابع از میان پناه‌جویان به رسانه گوهرشاد گفته بودند که این افراد از نواحی «جی ۵، جی ۶، جی ۸، اف ۶ و اف ۷» اسلام‌آباد بازداشت و به اردوگاه «حاجی کمپ» منتقل و سپس به افغانستان اخراج شده بودند. در معلومات آمده است که این افراد کارمندان مؤسسه‌ی آلمانی «جی‌آی‌زید» در افغانستان بودند که به‌دلیل عدم تمدید ویزای‌شان از سوی دولت پاکستان، بازداشت شده‌اند. افراد بازگزداننده شده، بخشی از برنامه‌ای بودند که از زمان تسلط دوباره حکومت سرپرست در سال ۲۰۲۱ میلادی برای کمک به افغان‌هایی که با موسسات آلمانی همکاری کرده بودند، اجرا شد. با این حال، سیاست سخت‌گیرانه مهاجرتی آلمان و موج اخراج‌ها از پاکستان باعث توقف برنامه و معلق ماندن بیش از دو هزار متقاضی دیگر شده است. قابل ذکر است که پاکستان در این اواخر تمدید ویزای پناه‌جویان افغانستان را متوقف کرده و این افراد را بازداشت و اخراج می‌کند‌. همچنین این کشور تصمیم گرفته است که دارندگان کارت «پی‌اوآر» را که تحت حمایت کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان هستند، اخراج کند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 189 بازدید

رییس یوناما: زنان بازگشت‌کننده بیشتر در معرض خطر قرار دارند

با وجود بازگشت صدها هزار مهاجر افغانستانی از ایران و پاکستان، یوناما یا دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که زنان و دختران بازگشت‌کننده در معرض خطر قرار دارند و برای جلوگیری از بحران و رنج‌‌های بیشتر کمک فوری و گسترده جامعه‌ی جهانی ضروری می‌باشد. یوناما امروز (دوشنبه، ۲۷ اسد) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که روزا اتونبایوا، نماینده‌ی ویژه‌ دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان برای بازدید از روند بازگشت مهاجران افغانستانی به گذرگاه مرزی اسلام‌قلعه به هرات سفر کرده است. روزا اتونبایوا در این سفر تاکید کرده است که در ۲۰۲۵ میلادی بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار مهاجر به افغانستان بازگشته و این روند نظام‌های حمایتی را در این کشور تحت «فشار شدید» قرار داده است. نماینده‌ی ویژه‌ دبیرکل سازمان ملل افزوده است که زنان و کودکان بیشتر در معرض خطر قرار دارند؛ زیرا آنان در افغانستان به دسترسی محدود خدمات دارند. خانم اتونبایوا در بخشی از صحبت‌های گفته است که نزدیک به ۷۰ درصد جمعیت افغانستان در فقر به‌سر می‌برند و بازگشت صدها هزار تن از کشورهای همسایه بر زیرساخت‌های این کشور فشار وارد کرده است. رییس یوناما، با اشاره به محدودیت‌ها بر زنان و بحران بشری در افغانستان، خواستار کمک فوری و گسترده جامعه‌ی جهانی به بازگشت‌کنندگان شده است. قابل ذکر است که ایران و پاکستان در سال روان میلادی روند اخراج مهاجران افغانستانی را تشدید کرده است. باوجود نگرانی‌ها و درخواست‌ها مبنی بر توقف این روند؛ اما روند بازگشت‌دادن مهاجران هم‌چنان ادامه دارد. پیش از این نیز، نهادهای حقوق بشری از بازگشت افراد در معرض خطر به ویژه زنان و فعالان حقوق بشر به افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 162 بازدید

یونیسف: بیش از دو میلیون در سال جاری به افغانستان بازگشته‌اند

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که بیش از دو میلیون شهروند افغانستان، از جمله نیم میلیون کودک تنها در سال جاری از ایران و پاکستان بازگشته‌اند. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بیش از دو میلیون تن، از جمله ۵۰۰ هزار کودک، تا اکنون به افغانستان بازگشته‌اند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرده است که بسیاری از کودکان بدون همراه و خانواده‌ها به حمایت فوری نیاز دارند. در ادامه آمده است که پروژه «کودکان در حرکت» با همکاری اتحادیه اروپا، به کودکان غذا، پوشاک، تخت، حمایت روانی و فضایی امن برای بازی و دوستیابی ارائه می‌دهد و آنان را با خانواده‌های شان دوباره متحد می‌کند. قابل ذکر است که یونیسف افزوده است که تا پایان جولای ۲۰۲۵ میلادی، بیش از شش‌هزار کودک بدون همراه یا جداشده را ثبت و حمایت کرده و آنان را با خانواده‌ها و بسته‌گان شان دوباره متحد کرده است. این در حالی است که روند اخراج اجباری مهاجران اهل افغانستان، بحران انسانی شدید، فقر، ناامنی و نیازهای فوری بشردوستانه در افغانستان را افزایش داده است. ایران پس از آتش‌بس با اسرائیل روند اخراج مهاجران افغانستان را تشدید کرده و روزانه تا ده‌ها هزار مهاجر را نیز اخراج کرده است. هم‌زمان با این، اخراج مهاجران افغانستان از پاکستان نیز ادامه دارد و روزانه صدها نفر از آن کشور نیز اخراج و وارد افغانستان می‌شوند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 117 بازدید

یک نهاد بین‌المللی از بحران انسانی در افغانستان هشدار داد

موسسه بین‌المللی «ورلد ویژن» درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان طی چهار سال گذشته با بحران‌های متعددی از جمله زلزله‌های ویرانگر، بازگشت مهاجران و شوک‌های اقلیمی مواجه بوده است. این موسسه با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود با ابراز نگرانی نسبت به وضعیت کنونی افغانستان گفته است که میلیون‌ها شهروند افغانستان همچنان با بحران‌های پی‌در‌پی روبرو هستند. موسسه‌ بشردوستانه‌ «ورلد ویژن» در ادامه تاکید کرده است که از آگوست ۲۰۲۱ میلادی تا اکنون، به بیش از شش میلیون نفر از جمله ۳.۷ میلیون کودک در افغانستان، حمایت‌های حیاتی و بلندمدت ارائه کرده است. همچنین این موسسه در بخشی از اعلامیه‌اش تاکید کرده است که در راستای رسیدگی به چالش‌های مردم افغانستان، در کنار آنان خواهد ایستاد. موسسه ورلد ویژن تاکید کرده است که از سال ۲۰۲۳ میلادی تا اکنون، بیش از چهار میلیون تن در افغانستان از ایران و پاکستان ناچار به بازگشت به کشور شده‌اند. این نهاد، افغانستان را ششمین کشور آسیب‌پذیر در برابر تهدیدات ناشی از تغییرات اقلیمی معرفی کرده و افزوده که این کشور از جمله کشورهایی با پایین‌ترین سطح آمادگی برای مقابله با این تهدیدات است. در ادامه آمده است که بیش از ۹ میلیون نفر در افغانستان تحت تاثیر شوک‌های اقلیمی قرار دارند. قابل ذکر است که اخیراً نهاد حفاظت مدنی و عملیات‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا گفته است که بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

ادامه مطلب