برچسب: اخراج اجباری

2 هفته قبل - 79 بازدید

سازمان ملل: نیم‌میلیون کودک مهاجر امسال از ایران و پاکستان اخراج شدند

تد چایبان، معاون بخش اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از دو میلیون مهاجر، از جمله نیم‌میلیون کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج شدند. آقای چایبان که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته، این اظهارات با نشر اعلامیه‌ای مطرح کرده و گفته است که در سفرش به افغانستان از مرز اسلام‌قلعه، جایی که روزانه ده‌ها هزار نفر از ایران بر می‌گردند، بازدید کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است که بازگشت‌کنندگان مشتاق‌اند آینده را در کشور خود بسازند، اما یکی از نگرانی‌های مشترک آنان ادامه‌ی تحصیل دختران‌شان پس از صنف ششم است. او در ادامه ضمن سپاس‌گزاری از ایران و پاکستان برای میزبانی از مهاجران افغانستان، گفته است آنان نگران رفاه خانواده‌ها و افراد، از جمله کودکانی هستند که سفر اغلب دشوار و ناگهانی بازگشت را طی می‌کنند ‌و همچنین نگران چگونگی تأثیر بازگشت‌های گسترده بر جوامع شکننده‌، در داخل افغانستان اند. معاون بخش اجرایی یونیسف افزوده است که کودکان، به‌ویژه کودکان بدون همراه، نیاز به حمایت ویژه دارند و باید منافع آنان توسط مقام‌های حمایت از کودکان ارزیابی شود تا از حمایت و رفاه شان، از جمله حمایت از ادغام مجدد آنان با خانواده‌های‌شان اطمینان حاصل شود. این مقام صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که تا پایان ماه جولای، یونیسف بیش از شش هزار کودک بدون همراه و جداشده را ثبت و حمایت کرده و آنان را به خانواده‌ها و بستگان‌شان بازگردانده است. تد چایبان ضمن این‌که از ارائه‌ی کمک‌ها به بازگشت‌کنندگان ابراز رضایت کرده، گفته است که برای اطمینان از عبور ایمن بازگشت‌کنندگان در حین حرکت، از جمله کیفیت مراقبت مداوم در طول بازگشت آنان و دسترسی پایدار به خدمات ضروری در مناطق بازگشت در داخل افغانستان و برای حمایت از ادغام مجدد پایدار، به اقدامات بیشتری نیاز است. همچنین در این اعلامیه، یونیسف خواستار گفتگو میان حکومت سرپرست، ایران و پاکستان برای مرحله‌بندی اخراج مهاجران افغانستان و فراهم کردن امکان مدیریت بهتر بازگشت‌کنندگان شده است. قابل ذکر است که ایران پس از آتش‌بس با اسرائیل روند اخراج مهاجران افغانستان را تشدید کرده و روزانه تا ده‌ها هزار مهاجر را نیز اخراج کرده است. هم‌زمان با این، اخراج مهاجران افغانستان از پاکستان نیز ادامه دارد و روزانه صدها نفر از آن کشور نیز اخراج و وارد افغانستان می‌شوند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 121 بازدید

سازمان بهزیستی ایران: بیش از ۸۶ درصد کودکان کار، اتباع خارجی هستند

سید جواد حسینی، رییس سازمان بهزیستی ایران اعلام کرد که از میان چهار هزار و چهارصد کودک کار شناسایی شده در طرح‌های این سازمان، بیش از ۸۶ درصد آنها اتباع خارجی به ویژه مهاجران اهل افغانستان هستند. آقای حسینی این اظهارات را در گفتگو با تلویزیون ایران مطرح کرده و گفته است که کودکان کار هم در خیابان‌ها و هم در کارگاه‌ها فعالیت دارند که هر دو نوع کار کودک غیرقانونی محسوب می‌شود. در ادبیات رسمی ایران، واژه «اتباع» معمولاً به مهاجران افغانستان اشاره دارد. قابل ذکر است که ایران از امضاکنندگان کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل است که کار کودکان را ممنوع می‌کند، اما فعالان حقوق کودک می‌گویند قوانین داخلی و شرایط اقتصادی باعث شده این پدیده همچنان گسترده باشد. کودکان مهاجر عمدتا مصروف جمع‌آوری زباله هستند. برخی از این کودکان بی‌سرپرست یا از خانواده‌های کم‌‌درآمد هستند. چالش دسترسی کودکان مهاجر به آموزش نیز از عوامل کار این کودکان دانسته می‌شود. قابل ذکر است که تا اکنون آمار دقیقی از تعداد کودکان کار افغان در ایران در دسترس نیست، اما باری عضو شورای شهر تهران اعلام کرد که تنها در تهران حدود ۷۰ هزار کودک کار وجود دارد که ۸۰ درصد آن‌ها افغان هستند. همچنین افزایش چشمگیر موج بازگشت مهاجران افغانستانی از ایران، همزمان با شدت‌ گرفتن روند اخراج‌های اجباری از پاکستان، چالش‌های نگران‌کننده‌ای را برای افغانستان ایجاد کرده است. با این حال، حکومت فعلی با حکومت ایران در مورد اخراج و بازگشت مهاجران افغانستانی همکاری می‌کند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 81 بازدید

سازمان ملل: بسیاری از بازگشت‌کنندگان جایی برای زند‌گی ندارند

استفانی لوز، رییس برنامه اسکان بشر سازمان ملل در افغانستان درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که بسیاری از بازگشت‌ کنند‌گان به کشور خانه یا جایی برای زندگی کردند ندارند. خانم لوز این اظهارات را در نشست خبری در جینوا مطرح کرده و گفته است که میلیون‌ها تن از کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان، به اجبار یا داوطلبانه به افغانستان بازگشته‌اند، اما چالش اصلی فراتر از بازگشت، ادغام مجدد افرادی است که خانه، دارایی و امید خود را از دست دادند. وی در ادامه تاکید کرده است که ۶۰ درصد بازگشت‌ کنند‌گان، زیر ۱۸ سال هستند و بسیاری از آن‌ها هیچ پیوند اجتماعی یا شبکه حمایتی در افغانستان ندارند. او در ادامه افزوده است که این موضوع آن‌ها را در معرض خطر استفاده از راه‌کارهای مقابله‌ای منفی قرار می‌دهد. استفانی لوز در بخشی از صحبت‌هایش بر ضرورت فراهم کردن مسکن مناسب، دسترسی به خدمات پایه‌ای مانند آب و خدمات صحی و ایجاد فرصت‌های معیشتی پایدار تاکید کرد تا این افراد بتوانند زندگی با کرامت داشته و خانواده‌های خود را حمایت کنند. این مقام بین‌المللی تصریح کرد که این بحران انسانی نیازمند رویکردی منسجم، ساختاری و متناسب با شرایط محلی است و نباید وضعیت مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران، نادیده گرفته شود. براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، از سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی تا اکنون بیش از چهار میلیون مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند که بیش از یک میلیون تن تنها در سال ۲۰۲۵ ‏میلادی وارد افغانستان شده‌اند. باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران و پاکستان ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ بود که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارایه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. در کنار آن، در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏نمی‌خواهد آن را تمدید کند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 82 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت: چهار میلیون مهاجر طی دو سال اخیر به ‏افغانستان بازگشته‌اند

سازمان بین‌المللی مهاجرت درباره‌ی بازگشت گسترده مهاجران به ‏افغانستان هشدار داده و خواستار تامین بودجه فوری برای رسیدگی به این بحران ‏شده است، زیرا افغانستان با ‏یکی از بزرگترین بازگشت گروهی مهاجران در تاریخ معاصر روبرو است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که از سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به این‌طرف بیش از چهار میلیون ‏مهاجر از از ایران و پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند که ۱.۵ میلیون نفر تنها در سال ۲۰۲۵ میلادی بازگشته و انتظار می‌رود پس از تصمیم دولت پاکستان مبنی بر عدم ‏تمدید اقامت پناهندگان، یک میلیون نفر دیگر نیز از پاکستان بازگردند.‏ در اعلامیه آمده است که برای پاسخ‌گویی به نیازهای رو به ‌رشد در ‏مرزها و مناطق بازگشت، نیاز به بودجه اضافی دارد و بدون حمایت فوری، ‏سیستم‌های موجود با خطر شدید فروپاشی مواجه هستند و میلیون‌ها نفر را در ‏معرض خطر قرار می‌دهند.‏ محمد عبدیکر، رییس دفتر سازمان بین‌المللی مهاجرت که از افغانستان ‏بازدید کرده، گفته است: «من با خانواده‌هایی که به مرز ایران رسیده بودند، ‏صحبت کردم که کاملاً خسته بودند، بسیاری از آنها بچه‌های کوچک داشتند و ‏جایی برای رفتن نداشتند.»‏ وی تصریح کرد که «سازمان بین‌المللی مهاجرت» به عنوان رهبر کنسرسیوم مرزی، تمام تلاش ‏خود را می‌کند، اما در حال حاضر تنها به یک نفر از هر ده نفری که به کمک ‏نیاز دارند کمک می‌کند. همچنین او در بخشی از صحبت‌هایش افزوده است: «این وضعیتی است که ‏هیچ کس نباید با آن روبرو شود. افغانستان نباید فراموش شود.»‏ این در حالی است که بازگشت مهاجران از پاکستان در ماه اپریل پس از آنکه مقام‌های پاکستان ‏ضرب‌الاجل خروج مهاجران بدون مدرک را تعیین کردند، افزایش ‏یافت.‏ همان زمان، موج بزرگتری از بازگشت از ایران آغاز شد و همچنان ادامه دارد. رییس سازمان بین‌المللی مهاجرت وضعیت مرزهای افغانستان را بحرانی توصیف ‏کرده، اما گفته است که نباید از فشارهای وارده بر جوامعی که بازگشت‌کنندگان ‏در آنها مستقر می‌شوند، غافل شد.‏ وی گفت: «بسیاری از این مناطق در حال حاضر فاقد خدمات اولیه و ‏فرصت‌های اقتصادی هستند. بدون سرمایه‌گذاری، بازگشت‌کنندگان برای ادغام ‏مجدد با مشکل مواجه خواهند شد و این اغلب منجر به جابجایی بیشتر می‌شود. ‏شکستن این چرخه معیوب نیازمند حمایت پایدار است.»‏ در حال حاضر یکی از مشکلات جدی بازگشت‌کنندگان، نبود سرپناه است. پس ‏از آغاز موج گسترده بازگشت، شهرهای افغانستان با کمبود خانه مواجه شده‌اند و همچنان ‏اجاره ملک‌ به شدت افزایش یافته است.‏

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 72 بازدید

سازمان ملل: زنان پس از بازگشت با ‏ازدواج زودهنگام و خشونت روبرو هستند

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران که ‏مجبور به بازگشت به افغانستان می‌شوند، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، خشونت، استثمار و ‏محدودیت‌ها در حقوق و آزادی‌های خود روبرو هستند. این نهاد و آژانس بین‌المللی امدادرسان «کی‌یر» در یک اعلامیه‌ای مشترک گفته‌اند زنان و دختران بازگشت‌کننده، برای ‏بازسازی زندگی خود در جوامعی که از قبل تحت فشارهای شدید ‏اقتصادی و زیست‌محیطی بوده‌اند، نیاز مبرم به کمک‌های بشردوستانه ‏و حمایت پایدار دارند. در اعلامیه آمده است که از ماه سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به این‌طرف بیش از ۲.۴۳ ‏میلیون نفر بدون مدرک از ایران و پاکستان بازگشته‌اند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که زنان و ‏دختران یک سوم از بازگشت‌کنندگان از ایران و حدود نیمی از کل ‏بازگشت‌کنندگان از پاکستان را تشکیل می‌دهند. در ادامه آمده است که بسیاری از این زنان به کشوری بازمی‌گردند ‏که هرگز در آن زندگی نکرده‌اند و با وضعیت بدون خانه، بدون درآمد ‏و بدون دسترسی به آموزش یا مراقبت‌های مواجه می‌شوند. در ادامه آمده است: «زنان و دختران بازگشته، مانند همه زنان و ‏دختران در افغانستان، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، ‏خشونت، استثمار و محدودیت‌های بی‌سابقه در حقوق، حرکت و ‏آزادی‌های خود روبرو هستند.» اعلامیه به نقل از سوزان فرگوسن، نماینده ویژه زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، نوشته است: «زنان و دختران آسیب‌پذیر که بدون هیچ‌چیز به جوامعی که ‏از قبل به نقطه شکست رسیده‌اند، می‌رسند، آنان را در معرض خطر ‏بیشتری قرار می‌دهند.» وی تصریح کرد که برای حمایت اختصاصی از زنان بازگشت‌کننده، به ‏بودجه بیشتری نیاز است.‏ قابل ذکر است که کاهش شدید بودجه کمک‌رسانی، ظرفیت سازمان‌های بشردوستانه را ‏برای پاسخ‌گویی به نیازها را به شدت تضعیف کرده است. ‏ گراهام دیویسون، مدیر آژانس بین‌المللی امدادرسان «کی‌یر» در افغانستان، تاکید کرد: «ما به شدت ‏به حمایت برای ارائه خدمات اولیه، فضاهای امن و حفاظت از زنان و ‏دختران بازگشته نیاز داریم.»‏ وی در ادامه افزوده است که زنان و دختران با پریشانی، سردرگم و ناامیدی به ‏افغانستان بر می‌گردند.‏ بخش زنان سازمان ملل و نهاد «کی‌یر» گفته‌اند: «ما از جامعه ‏بین‌المللی می‌خواهیم که اکنون اقدام کند – از حقوق زنان و دختران ‏افغان محافظت کند و روی زنان امدادرسان که خستگی‌ناپذیر در خطوط ‏مقدم برای حمایت از آنها تلاش می‌کنند، سرمایه‌گذاری کند.»‏

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 123 بازدید

از کابل تا تهران؛ سفری با رویای مکتب، اما بی‌انتها

گوهر کنار پنجره‌ی کوچکِ اتاق نمور ایستاده بود و با چشم‌های خسته‌اش به آسمان خاکستری نگاه می‌کرد. در دلش غوغایی بود که هیچ‌کس نمی‌توانست آن را بفهمد؛ غوغای دختری شانزده‌ساله که روزی با هزار آرزو از کابل دل کنده بود و با مادر و دو برادر کوچکش راهی ایران شده بود، تا شاید زندگی بهتری داشته باشد، تا شاید دوباره بتواند قلم به دست بگیرد و دفترچه‌اش را پر از واژه‌های رنگین کند. اما حالا، همه‌چیز در آستانه‌ی فروپاشی بود؛ درست وقتی که امید داشت دوباره به مکتب برگردد. حرف‌های همسایه، حرف‌های مردم، خبرهای بد از رسانه‌ها، همه مثل خنجری در دلش فرو می‌رفت: «افغان‌ها را اخراج می‌کنند و می‌فرستندشان همان‌جا که آمدند.» هر بار که این جملات را می‌شنید، قلبش تند می‌زد. افغانستان؟ همان خاکی که روزی صدای خنده‌هایش در حویلیِ خانه‌شان می‌پیچید؟ همان جایی که بوی نان تازه‌ی مادربزرگ در صبح‌های زمستان، زندگی را برایش شیرین می‌کرد؟ نه… حالا افغانستان برای او معنای دیگری داشت؛ حالا افغانستان یعنی سیاهی، یعنی دروازه‌های بسته‌ی مکتب، یعنی ترس از مردانی که با نگاه‌شان آزادیِ دخترها را می‌دزدیدند، یعنی خانه‌نشینی، یعنی خواب‌هایی که دیگر هیچ‌گاه تعبیر نمی‌شوند. گوهر وقتی به یاد روزهای اخیر کابل می‌افتاد، گلویش می‌سوخت. آن روز که مکتب‌شان بسته شد، همه‌ی دخترها با چشم‌هایی پر از اشک به هم نگاه می‌کردند. معلم‌شان، که همیشه لبخند به لب داشت، آن روز نتوانست جلوی گریه‌اش را بگیرد. گوهر دفترش را بغل کرده بود؛ همان دفتری که روی جلدش نوشته شده بود: «آینده‌ی من از همین‌جا شروع می‌شود». اما آینده‌اش همان روز تمام شد، وقتی دروازه‌ی مکتب بسته شد. پدرش سال‌ها پیش در یک انفجار جان باخته بود. مادرش مجبور شد همه‌ی دارایی‌شان را بفروشد تا بچه‌ها را به ایران بیاورد. آن‌وقت‌ها همه می‌گفتند: «ایران جای امنی است، می‌شود درس خواند، می‌شود زندگی ساخت». گوهر وقتی پایش به تهران رسید، فکر کرد دوباره همه‌چیز درست می‌شود؛ اما زندگی هیچ‌وقت آن‌طور که آدم فکر می‌کند، پیش نمی‌رود. در ایران، زندگی سخت‌تر شد. اول که برای گرفتن خانه و پیدا کردن جا، چقدر مادرش گریه کرد، چقدر تحقیر شنید. صاحب‌خانه‌ها می‌گفتند: «به افغان‌ها خانه نمی‌دهیم». بلاخره، یک اتاق کوچک، آن هم در پایین‌شهر پیدا شد؛ اتاقی که حتی نور آفتاب هم از دیدنش شرم می‌کرد. همان‌جا شد خانه‌شان، همان‌جا شد دنیای جدید گوهر. در ایران، نام‌نویسی در مکتب برای بچه‌های مهاجر مشکل داشت. گوهر بارها با مادرش رفت، در صف ایستاد، التماس کرد، اما هر بار یک بهانه آوردند: «مدارک‌تان ناقص است»، «شما اقامت ندارید»، «امسال ظرفیت پر شده». و هر بار، گوهر با چشم‌هایی پر از اشک به دخترهایی نگاه می‌کرد که با یونیفورم‌های آبی‌رنگ از کنار او می‌گذشتند. دلش می‌خواست فریاد بزند: «من هم حق دارم! من هم می‌خواهم درس بخوانم!» اما صدا در گلویش می‌مرد. حالا که هنوز زخم آن روزها تازه بود، خبر اخراج دوباره، مثل تیشه به ریشه‌ی امیدش می‌خورد. اگر برگردند افغانستان، چه می‌شود؟ مکتب که نیست، کاری برای دخترها نیست، آزادی هم که هیچ. گوهر خودش را در آینه‌ی کوچک کنار دیوار نگاه کرد. صورتش لاغر شده بود، گونه‌هایش رنگ باخته بودند. با خودش گفت: «این‌همه سختی را کشیدم که باز برگردم همان‌جا؟» اشک‌هایش بی‌اختیار سرازیر شد. مادرش وارد اتاق شد. دست‌هایش از کار و شستن لباس‌ها در خانه‌ی مردم، زخم شده بود. چهره‌اش خسته، اما پر از اندوه بود. وقتی گوهر اشک‌هایش را پاک می‌کرد، مادر آهی کشید و گفت: «دخترکم، گریه نکن… خدا بزرگ است.» اما گوهر می‌دانست، خدا هم وقتی می‌بیند انسان‌ها چقدر نامهربان‌اند، شاید او هم گریه کند. شب‌ها وقتی صدای پای مردان در کوچه می‌پیچید و دروازه‌ها با شدت کوبیده می‌شد، قلب گوهر از ترس می‌لرزید. می‌گفتند مأمورهای انتظامی خانه‌به‌خانه می‌گردند تا مهاجران غیرقانونی را دستگیر کرده و به افغانستان بازگردانند. هر بار که در کو زده می‌شد، مادر با عجله چراغ را خاموش می‌کرد، گوهر و برادرهایش را گوشه‌ی اتاق می‌نشاند و با صدایی لرزان دعا می‌خواند. در آن ثانیه‌ها، گوهر حس می‌کرد تمام جهانش در تاریکی خفه‌ای گیر افتاده است. او شب‌ها خواب مکتب می‌دید؛ خواب یک صنف روشن، یک تخته‌سیاه، یک معلم مهربان. خواب این‌که دوباره کیفش را به دوش بیندازد و با لبخند از کوچه بگذرد. اما وقتی بیدار می‌شد، سقف نم‌زده‌ی اتاق جلو چشمانش ظاهر می‌شد، صدای داد و فریاد همسایه‌ها را می‌شنید، بوی نم و کپک را حس می‌کرد، و می‌دانست که تصورات قشنگ و رؤیاهای زیبا فقط خواب‌اند. یک روز، مادر با صورتی پریشان از بازار برگشت. کنار گوهر نشست و گفت: «شنیدی؟ می‌گویند دو هفته مهلت داده‌اند که برگردیم افغانستان… اگر نرویم، می‌گیرند و می‌فرستند.» گوهر حس کرد زمین زیر پایش خالی شده. افغانستان؟ همان جایی که حالا برایش مثل یک زندان بزرگ بود؟ با صدایی شکسته پرسید: «اگر برگردیم، من چه می‌کنم؟ درس که نیست… زندگی که نیست…» مادر چیزی نگفت؛ فقط اشک در چشم‌هایش حلقه زد. دل گوهر پر از حرف بود. کاش کسی بود که شنونده‌ی آن همه رویاهای نیمه‌کاره‌اش باشد؛ از کتاب‌هایی که هیچ‌وقت تمام نکرد، از روزهایی که آرزو داشت داکتر شود، معلم شود، یا به جایی برسد. اما حالا همه‌چیز مثل دودی در هوا گم شده بود. شبِ آخر، وقتی همه خوابیده بودند، گوهر گوشه‌ی دفترچه‌ی کهنه‌اش نوشت: «خدایا! اگر صدایم را می‌شنوی، من فقط یک آرزو دارم: بگذار درس بخوانم… بگذار از این تاریکی بیرون شوم…» اشک روی کاغذ چکید، کلمه‌ها محو شدند. اما گوهر نوشت، چون نوشتن تنها راهی بود که می‌توانست با آن نفس بکشد؛ حتی اگر فردا، همه‌چیز از دست برود. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 139 بازدید

سازمان ملل: زنان و دختران بازگشت‌کننده در معرض خشونت قرار دارند

بخش زنان سازمان ملل متحد درتاز‌ترین مورد هشدار داده است که زنان و دختران بازگشت‌کننده از ایران و پاکستان در معرض خطر ازدواج‌های زودهنگام، خشونت و سوءاستفاده قرار دارند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۱۶ اسد) با نشر گزارشی گفته است که زنان و دختران بازگشت‌کننده به‌شدت به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند و آنان  پس از بازگشت به کشور، دسترسی‌شان به اجتماع، کمک‌های انسانی و آزادی‌های فردی محدود می‌شود. بخش زنان سازمان ملل تاکید کرده است که یک‌سوم بازگشت‌کنندگان از ایران را زنان تشکیل می‌دهند و تقریباً نیمی از افراد اخراج‌شده از پاکستان نیز دختران و زنان هستند. براساس گزارش‌های نشر شده توسط سازمان‌های داخلی و بین‌المللی، از سال گذشته تا اکنون، ۲.۴۳ میلیون مهاجر افغانستانی از ایران و پاکستان اخراج شده‌اند. همچنین در بخشی از گزارش بخش زنان سازمان ملل آمده است: «ورود زنان و دختران آسیب‌پذیر با دست خالی به جوامعی که خود در آستانه فروپاشی هستند، آن‌ها را در معرض خطرات بیش‌تری قرار می‌دهد.» این سازمان در ادامه افزوده است که پناهگاه امن، معیشت و آموزش دختران، مهم‌ترین نیازهایی هستند که زنان و دختران به آن‌ها اشاره می‌کنند. سازمان ملل در ادامه هشدار داده است که دسترسی زنان خودسرپرست به کمک‌های بشردوستانه و همچنان توانایی آنان برای حمایت از خانواده‌های‌شان کاهش یافته است. این سازمان از جامعه‌ی جهانی و نهادهای کمک‌رسان خواهان اقدام فوری برای حمایت از زنان و دختران افغانستان شده است. این در حالی است که سازمان ملل پیشتر مواردی را مستند کرده است که پناه‌جویان بازگشت‌کننده از کشورهای همسایه با خطر بازداشت، شکنجه و زندان روبرو بوده‌اند. باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران و پاکستان به شدت ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ است که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارایه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. در کنار آن، در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏تا اکنون درباره تمدید یا عدم تمدید آن تصمیم نگرفته است

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 159 بازدید

رسانه‌های پاکستانی: آخرین دسته‌ی پناهندگان افغانستانی اخراج می‌شوند

رسانه‌های پاکستانی درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌ند که دولت پاکستان اعتبار کارت‌های ثبت‌نام پناهندگان افغانستانی موسوم ‏به «پی‌اوآر» را تمدید نمی‌کند و تصمیم دارد این پناهندگان را اخراج کند. دان‌نیوز گزارش داده است که وزارت داخله‌ی پاکستان روز پنج‌شنبه هفته‌ی گذشته با صدور یک دستورالعمل ویژه نظارتی ‌‏(‏اس‌آراو) اعلام کرد که کارت‌های پی‌او‌آر در ۳۰ جون امسال منقضی شده‌اند و اقامت دارندگان آن‌ها در ‏کشور غیرقانونی است. در گزارش آمده است که این دستورالعمل وزارت داخله‌ی پاکستان به ادارات ناحیه، پولیس، دادستانی، زندان‌ها و سایر مقام‌ها اختیار می‌دهد تا اقدامات ‏لازم را برای بازداشت و بازگرداندن دارندگان کارت پی‌اوآر انجام دهند. در ادامه آمده است که اقامت همه‌ی شهروندان افغانستان بدون داشتن ویزای پاکستان در گذرنامه‌ی ‏معتبر غیرقانونی است و بنابراین، آنان باید به وطن خود بازگردند.‏ قابل ذکر است که دولت پاکستان شهروندان بدون مدرک افغانستان و همچنان دارندگان کارت شهروندی افغانستان (ای‌سی‌سی) ‏را اخراج کرده است.‏ اگرچه اعتبار کارت‌های «پی‌اوآر» در ۳۰ جون امسال منقضی شد، دارندگان آن امیدوار بودند که ‏مقام‌های پاکستان اقامت آنان را تمدید کنند، همان‌طور که همیشه انجام می‌دادند. در عین حال، قیصرخان آفریدی، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در پاکستان درباره‌ی تصمیم ‏اسلام‌آباد برای اخراج پناهندگان دارای کارت اقامت پی‌او‌آر ابراز نگرانی کرده است.‏ وی در ادامه تاکید کرد: «ما اطلاعیه اخیر [‏اس‌آراو] را که در ۳۱ جولای توسط وزارت داخله در مورد راه‌اندازی ‏مرحله‌ی سوم طرح بازگشت شهروندان خارجی غیرقانونی صادر شده است، دیده‌ایم و در حال پیگیری با ‏مقام‌های مربوطه برای روشن شدن پی‌آمدهای آن برای پناهندگان ثبت‌نام‌شده هستیم.»‏ او بازگشت مهاجران باید به‌صورت داوطلبانه، ایمن و با عزت، مطابق با اصول ‏بین‌المللی انجام شود.‏ همچنین کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد گزارش داده است که تا ۳۰ جون ۲۰۲۵ میلادی بیش از ۱.۳ میلیون ‏شهروند افغانستان در پاکستان حضور داشتند. ‏ در گزارش کمیساریای عالی پناهندگان گزارش داده است که بیش از ۷۱۷ هزار و ۹۴۵ نفر در خیبرپختونخوا، ۳۲۶ هزار و ۵۸۴ نفر در ‏بلوچستان، ۱۹۵ هزار و ۱۸۸ نفر در پنجاب، ۷۵ هزار و ۵۱۰ نفر در سند و ۴۳ هزار و ۱۵۴ نفر در ‏اسلام‌آباد زندگی می‌کردند.‏ پس از سرشماری سراسری شهروندان در سال‌های ۲۰۰۵-۲۰۰۴ میلادی، دولت پاکستان با کمک کمیساریای ‏عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، کارت ثبت‌نام (‏پی‌اوآر) را برای پناهندگان صادر کرد، در حالی که در ‏سال ۲۰۱۶ میلادی، از طریق اصلاحیه قانون شهروندان خارجی، کارت شهروندی افغانستان (‏ای‌سی‌سی) معرفی شد.‏

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 183 بازدید

وزارت مهاجران: یک میلیون و ۸۰۰ هزار مهاجر طی سه ماه از ایران ‏اخراج شدند

وزارت امور مهاجران و عودت‌کنندگان حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سه ‏ماه گذشته حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار مهاجر از ایران به‌طور ‏اجباری بازگردانده شده‌اند. عبدالرحمان راشد، معاون امور مسلکی وزارت امور مهاجران و ‏عودت کنندگان این آمار را امروز (چهارشنبه، ۸ اسد) در یک ‏نشست خبری مطرح و گفته است که طی یک سال جاری ۱۸۴ هزار و ۴۵۹ نفر از پاکستان و ‏پنج هزار و ۱۳۴ نفر دیگر از ترکیه به طور اجباری به افغانستان ‏بازگردانده شدند. وی در ادامه تاکید کرده است که تمام بازگشت‌کنندگان ثبت و نیازهای اولیه ‏آنان تامین شده است.‏ معاون امور مسلکی وزارت امور مهاجران و عودت کنندگان افزوده است که براساس فرمان رهبر حکومت فعلی، ۳۸ شهرک در ۲۹ ولایت ‏برای مهاجران بازگردانده‌شده ایجاد شده است.‏ قابل ذکر است که نبود سرپناه و بیکاری از چالش جدی مهاجران بازگردانده‌شده عنوان ‏می‌شوند.‏ باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ است که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارایه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. در کنار آن، در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏تاکنون درباره تمدید یا عدم تمدید آن تصمیم نگرفته است.‏

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 264 بازدید

سارا گوهری، دانشجوی افغان به زندان تربت جام ایران منتقل شده است

رضا شفا‌خواه، وکیل مدافع ایرانی درتازه‌ترین مورد گزارش داده است که سارا گوهری، دانشجوی افغانستانی رشته جامعه‌شناسی دانشگاه تهران از «بازداشت انفرادی» اداره اطلاعات مشهد به زندان تربت جام منتقل شده است. آقای شفاخواه امروز (یک‌‌شنبه، ۵ اسد) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که خانم گوهری از زندان تربت جام تماس گرفته است. وی در ادامه تاکید کرده است که پرونده اتهامی سارا گوهری «تحت عنوان تبلیغ علیه نظام در دادسرای شهرستان تایباد در حال رسیدگی» است. قابل ذکر است که پیش از این سازمان حقوق‌‌بشری «هه‌نگاو» گزارش داده بود که این دانشجوی افغانستانی از سوی مأموران وزارت اطلاعات ایران در ۱۵ سرطان از مرز تایباد بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است. او پیش‌‌تر در حساب کاربری اینستاگرام خود اعلام کرده بود که قصد دارد برای انجام یک تحقیق مستقل در باره‌ی مهاجران افغانستانی به مرز تایباد برود. این دانشجوی ۲۹ ساله زمانی بازداشت شد که روزانه ده‌ها هزار مهاجر افغانستانی از ایران اخراج می‌شدند. شماری از آنان از آزار و اذیت‌ توسط مأموران ایرانی شکایت می‌کردند. همچنین چندی قبل از ناپدیدشدن یک دختر نوجوان اهل افغانستان در تهران ‏نیز گزارش شده است.‏ بستگان فریده محمدی، مهاجر ۱۵ ساله‌ی اهل افغانستان در ایران در صحبت با رسانه گوهرشاد ‏تایید کردند که او مدت هشت روز می‌شود که ناپدید شده است و ‏هنوز اطلاعی از سرنوشتش در دست نیست.‏ منبع گفت که او ‏حوالی چاشت روز چهارشنبه (۱۸ سرطان) از ‌‏«چهارراه ده متری»، واقع در منطقه‌ی اسلام‌شهر صالح‌آباد تهران، ‏ناپدید شده است‎.‎ منبع تاکید کرده است که فریده در یک کارگاه خیاطی در این منطقه کار می‌کرد ‏و حوالی چاشت از این کارگاه خارج شده و دیگر اطلاعی از او در ‏دسترس نیست.‏ باید گفت که در اواسط ماه جوزای امسال، جسد مثله‌شده‌ی کبرا رضایی، یک ‏دختر جوان مهاجر افغانستانی پس از ۵۰ روز ناپدیدبودن، از میان ‏زباله‌ها پیدا شد‎. پس از آن رسانه‌های ایران گزارش دادند که بقایای جسد این زن از ‏خانه‌ی یک مرد ایرانی کشف شده و او در ارتباط با این قتل ‏بازداشت شده است‎.‎ این موارد در حالی گزارش شده است که ایران به‌گونه‌ی گسترده در حال ‏اخراج مهاجران افغانستان هستند. مهاجران از برخورد پولیس ‏ایران شاکی اند.‏ ‏هم‌زمان آنچه که «مهاجرستیزی و افغانستانی‌ستیزی» در جامعه‌ی ‏ایران گفته می‌شود، نگرانی‌هایی را در پی داشته است.‏

ادامه مطلب