سازمان نجات کودکان (Save the Children) در تازه‌ترین گزارش خود گفته است که از یک میلیون کودک اخراج شده از پاکستان، یک چهارم آن‌ها در هفت ماه گذشته به خانه، غذا و دسترسی به آموزش نیازمند بودند. سازمان نجات کودکان با انجام نظرسنجی در مورد خانواده‌هایی که به افغانستان بازگشته اند و جوامعی که میزبان آن‌ها هستند نشان داده است که تقریباً همه (۹۹٪) غذای کافی برای یک تا دو ماه آینده ندارند. در گزارش آمده است که حدود سه چهارم از بازگشت‌شدگان و خانواده‌ها در جوامع میزبان، اندازه وعده‌های غذایی را کاهش داده یا مصرف غذای بزرگ‌سالان را محدود کرده تا کودکان بتوانند حداقل دو روز در هفته غذا بخورند. در ادامه آمده است که حدود ۴۰ درصد از بازگشت‌کنندگان و خانواده‌های میزبان که مورد بررسی قرار گرفته‌اند، مجبور بوده‌اند حداقل سه روز در هفته غذا، قرض بگیرند یا به دوستان و اقوام متکی باشند. بر اساس این نظرسنجی سازمان نجات کودکان، تقریباً از هر شش خانواده، یک خانواده در چادر زندگی می‌کنند و اکثر عودت‌کنندگان امکانات اندکی برای تأمین هزینه زندگی خود دارند یا اصلاً ندارند. این سازمان افزود که تنها یک سوم توانسته بودند دارایی‌های خود را از پاکستان بازگردانند. نزدیک به نیم (۴۷ درصد) گفتند که در افغانستان شغلی وجود ندارد و ۸۱ درصد گفتند که هیچ مهارتی ندارند که منجر به اشتغال شود. همچنین در بخش از گزارش آمده است که تقریباً دو سوم (۶۵%) کودکانی که به افغانستان بازگشته اند در مکتب ثبت نام نکردند. ارشد مالک، رییس سازمان نجات کودکان در افغانستان می‌گوید: «خانواده‌ها تقریباً بدون هیچ چیز به افغانستان باز می‌گردند. اکثر آن‌ها برای حمایت به اقوام یا دوستان خود متکی هستند. بسیاری از کودکان افغانستان بدون مدرک در پاکستان متولد شده‌اند، افغانستان جایی نیست که آن‌ها خانه می‌نامند.» او افزود که سال گذشته علاوه بر بازگشت از پاکستان، ۶۰۰ هزار افغانستانی از ایران بازگشته‌اند. خانواده‌ها به دلیل بلایای متعدد، از جمله زلزله‌های زنجیره‌ای در هرات و خشکسالی مداوم، خانه‌های شان را ترک کرده‌اند. افغانستان در حال حاضر دومین تعداد بیجاشدگان داخلی در جهان را دارد.

باوجود منع آموزش زنان و دختران افغان، ودانت پاتل، معاون سخنگوی وزارت خارجه‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا می‌گوید که ادامه‌ی محرومیت دختران و زنان افغانستان از آموزش و تحصیل «اندوه‌آور» است. آقای پاتل این اظهارات را روز گذشته (چهارشنبه، ۲۹ حمل) در یک نشست مطبوعاتی مطرح کرده و گفت که اگر حکومت سرپرست خواهان مشروعیت جهانی است، شرط مهم آن تامین حقوق زنان و دختران در افغانستان است. وی تاکید کرد که این سومین سال است که دختران و زنان افغانستان از آموزش و تحصیل محروم هستند. او افزود که این محرومیت در اولویت سیاست‌های واشنگتن در مورد افغانستان تحت کنترل حکومت سرپرست قرار دارد. آقای پاتل در بخش از صحبت‌هایش با اشاره به محدودیت‌های گسترده بر حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید کرد که که اگر آن‌ها از مشارکت در جامعه و اقتصاد کنار گذاشته شوند، حکومت فعلی به مشروعیت نخواهند رسید. باید گفت که با گذشت نزدیک به سه سال از حاکمیت حکومت فهلی بر افغانستان، این حکومت تا‌کنون از سوی هیچ کشوری به‌رسمیت شناخته نشده است.

شیخ محمدخالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در دیدار با نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا گفته است که با حاکمیت حکومت فعلی حقوق زنان تامین شده و حکو‌مت به هیچ‌‌‌کس اجازه نمی‌دهد که حقوق زنان را پایمال کند. این وزارت با نشر خبرنامه‌ای گفته است آقای حنفی با شخصیت‌های سیاسی و نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا دیدار کرده و گفته است که وزارت امر به‌ معروف و نهی از منکر حکومت فعلی افزون بر واپس‌گیری حق میراث پنج هزار زن و واگذاری آن به آن‌ها در سه سال گذشته، از بد دادن زنان به‌گونه کامل جلوگیری کرده است. در خبرنامه آمده است که نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا در این دیدار گفته‌اند که با برگشت به کشور، نگرانی‌ آنان در مورد حقوق زنان افغان از بین رفته است. در حالی سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی از تامین حقوق زنان و دختران در افغانستان خبر می‌دهد که حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.‎

موسسه‌ی جورج دبلیو بوش در تازه‌ترین مورد گزارش داده است که زنان و کودکان در افغانستان، اکثر عواقب ناشی از نقض حقوق بشر، دست‌کاری و استثمار حقوق شان توسط حکومت سرپرست را تحمل می‌کنند. ناتالی گونلا پلاتس، مدیر سیاست جهانی در موسسه‌ی جورج دبلیو بوش گفته است که سیاست در افغانستان، بر پایه‌ی «پدرسالاری» بناء شده است که حقوق زنان، کودکان و سایر اقلیت‌ها در این کشور، به‌طور غیر انسانی نقض می‌شود. خانم گونلا پلاتس به سیاست‌های حکومت سرپرست اشاره کرده و تاکید کرد: «اشتباه نکنید، استثمار سیستماتیک و غیرانسانی کردن زنان، کودکان و سایر جمعیت‌های اقلیت برای استقرار و تعقیب سود توسط رژیم‌های استبدادی اساسی است.» وی عمل‌کرد حکومت فعلی را «آپارتاید جنسیتی» در برابر ایستادگی زنان افغانستان عنوان کرد. او می‌گوید که تاکتیک‌های را که ایالات متحده و جامعه‌ی بین‌المللی می‌توانند برای قطع جریان درآمد حکومت فعلی و پایان دادن به‌ نقض فاحش حقوق بشر علیه مردم افغانستان به‌ویژه زنان استفاده کنند، توضیح می‌دهد. باید گفت که این موسسه‌ی چندی پیش نیز در گزارشی با اشاره به حفظ روابط حکومت فعلی با گروه‌های تروریستی و تداوم نقض حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان، از آمریکا و جامعه‌ی جهانی خواسته بود که حکومت فعلی را به‌عنوان «سازمان تروریستی خارجی» در جهان معرفی کنند. این در حالی است که گزارش موسسه‌ی جورج بوش، در حالی منتشر شده است که زنان معترض بارها درخواست قطع کمک‌های میلیونی جامعه‌ی جهانی به حکومت فعلی را داشته‌اند. به‌باور زنان معترض، تمویل مالی حکومت فعلی، بر ادامه‌ی سرکوب زنان و دختران می‌انجامد. آنان بارها از جامعه‌ی جهانی خواستار قطع رابطه و تعامل با حکومت فعلی شدند.

نجیبه نوری اهل افغانستان برای نخستین‌بار در دومین مرحله مسابقات «اوشن گلوب» با قایق میدن (Maiden)، سفر دریایی را که ۱۵۴ روز قبل آغاز کرده بود، به پایان رسانده است. نجیبه نوری در ماه فبروری در صفحه فیس‌بوکش درباره این سفر نوشت: «خوش‌حالم در این سفر باورنکردنی که به سراسر جهان است، پیام مهمی درباره اهمیت تحصیل دختران منتقل می‌کنیم.» وی تاکید کرده است که اشتراک در این سفر پرچالش نشان داد که دختران افغانستان نیز می‌توانند تاثیرگذار و شجاع باشند. خانم نوری افزود: «با بزرگ شدن در میان کوه‌های باشکوه افغانستان، دورنمای قایق‌رانی با میدن یک چرخش غیرمنتظره و هیجان‌انگیز در سفر زندگی‌ من هست.» قایق میدن که نوری با آن سفر کرد، با ۱۲ خدمه زن به کشورهای مختلف جهان، از بریتانیا الی نیوزیلند سفر کرد تا پیام توانمندسازی زنان از طریق آموزش را برجسته کند. نجیبه نوری در این سفر عکسی با پرچم ملی افغانستان گرفت که اکنون با بیرق سفید حکومت سرپرست تعویض شده است. او در روی قایق میدن یک تخته سفید را در دست گرفت که در آن نوشته است: «نوروز مبارک، به امید آزادی افغانستان و زنان کشورم.» باید گفت که نجیبه نوری دختری هزاره و اهل بامیان افغانستان است که اکنون در بیرون از کشور زندگی می‌کند. او در مهاجرت فرصت این را یافته که با گروهی از زنان از کشورهای مختلف سفر کند. اما دختران و زنان مانند او در افغانستان، تنها با محدودیت‌های شدید از خانه بیرون می‌شوند و نمی‌توانند درس بخوانند و کار کنند. قایق میدن یکی از ۱۴ قایقی بود که در ۱۰ سپتامبر سفر خود را از بریتانیا آغاز کرد. میدن پس از طی کردن بیش از ۴۳ هزار کیلومتر به عنوان پنجمین قایق به خط پایان رسید. میدن نام قایق تریسی ادواردز است. او رهبری نخستین قایقی به نام میدن را که تمام خدمه آن زن بود، در سال‌های ۱۹۸۹-۱۹۹۰ در «مسابقه جهانی ویتبرد روند» به عهده گرفت. به‌رغم مخالفت‌های شدید و تبعیض جنسیتی، تریسی و تیم او با پشت‌سر گذاشتن سخت‌ترین مسابقه در دنیای قایق‌رانی، مقام دوم را کسب کردند. پس از آن، میدن تبدیل به نماد و سفیر جهانی برای توانمندسازی دختران از طریق آموزش در سراسر جهان شد و برای برنامه‌‌های آموزش دختران در سراسر جهان پول جمع‌آوری می‌کند.

سارا بهارکی، سفیر جهانی جوانان در سازمان ملل متحد و مسوول یک موسسه خیریه اعلام کرده است که با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، بیش از دو میلیون دختر از رفتن به مکتب منع شدند. خانم بهارکی این اظهارات را در نشست رهبران جوان از سراسر جهان که به هدف شریک‌سازی دیدگاه‌ها و راهکارهای آنان برای پیشبرد توسعه پایدار در مقر سازمان ملل برگزار شده بود، مطرح کرده است. سارا بهارکی که متولد افغانستان است، در این نشست افزود که با وجود تلاش‌های حکومت سرپرست برای خاموش کردن صدای جوانان، به‌ویژه دختران، اما آنان به‌منظور رسیدن به حقوق اساسی‌شان مبارزه می‌کنند. وی تاکید کرد: «هرچند آموزش در کاهش فقر، درگیری و بحران اقلیمی حیاتی است، اما بیش از دو میلیون دختر در افغانستان از رفتن به مکتب منع شده‌اند و میلیون‌ها تن دیگر در اوکراین، فلسطین و سودان در وضعیت بلاتکلیفی هستند.» سفیر جوانان در سازمان ملل افزوده است از سازمان ملل متحد درخواست کرده است تا در زمینه برگشت دختران و زنان افغانستان به آموزش و اشتغال گام‌های عملی بردارد. همچنین او بر لزوم مشارکت جوانان در فرآیندهای تصمیم‌گیری تاکید کرده و خواستار حمایت بیشتر دولت‌ها، سکتور خصوصی و جامعه مدنی در این زمینه شده است. خانم بهارکی در بخشی از صحبت‌هایش گفت: «نه تنها به این دلیل که جوانان ۱۶ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، یا به این دلیل که ما تحصیل کرده‌ترین نسل هستیم، بلکه به این دلیل که قدرت داریم.» از سویی هم، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد نیز در سخنرانی خود در این مجمع تاکید کرد که دولت‌ها باید جوانان را در تصیم‌گیری‌های خود سهیم سازند. دبیرکل سازمان ملل گفت: «ما به جوانان نیاز داریم. و من کاملاٌ متعهد هستم که جوانان را وارد تصمیم‌گیری سیاسی کنم. نه تنها به نظریه‌های شما گوش می‌دهیم، بلکه براساس آن‌ها عمل خواهیم کرد.» در حالی این اظهارات مطرح می‌شود که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان نه تنها این‌که برای جوانان و زنان فرصت مشورت‌دهی را نداده‌اند، بلکه آنان را از حقوق اساسی‌شان، از جمله حق کار و آموزش محروم کرده‌اند.

با وجود ادامه‌ی وضع محدودیت و سرکوب زنان و دختران در افغانستان، جنبش شنبه‌های ارغوانی اعلام کرده است که حکومت سرپرست طی بیش از دو سال گذشته، مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران را به‌گونه‌ی وحشتناک سرکوب کرده است. این جنبش امروز (شنبه، ۲۵ حمل) در پیوند به اظهارات اخیر مایکل مک‌کال، رییس کمیته‌ی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که کمک‌های غیر مستقیم این کشور تا اکنون حکومت حکومت فعلی را در افغانستان بر پا نگهداشته است. در ادامه آمده است که حکومت سرپرست با استفاده از کمک‌های هفته‌وار ۴۰ میلیون دالری آمریکا و کمک‌های بشردوستانه‌ی سایر کشورها، مردم افغانستان به‌ویژه زنان را به‌گونه‌ی وحشتناک سرکوب کرده، تروریزم و افکار تروریستی را تقویت و صدها مدرسه‌ی جهادی را جهت تقویت واحدهای انتحاری و گسترش عملیات بیرون مرزی خود ایجاد کرده است. جنبش شنبه‌های ارغوانی از مجلس نمایندگان آمریکا خواسته است که از مردم افغانستان حمایت کرده و مانع دسترسی حکومت فعلی به کمک‌های بشردوستانه‌ی آن‌ کشور شوند. این جنبش راه حل نجات افغانستان از بحران کنونی را حمایت از «حکومت مشروع، دموکراتیک و غیر‌متمرکز» می‌داند. این در حالی است که حکومت سرپرست در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.