رافایلا ایودیس، کاردار نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان با طارق علی بخیت، نماینده‌ ویژه سازمان همکاری اسلامی در کابل دیدار کرده و گفته است که صدای زنان باید بخشی از هر گفتگو و تعامل سازنده در افغانستان باشد. خانم رافایلا امروز (سه‌شنبه، ۴ ثور) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که آنان در این دیدار درباره حق‌ آموزش دختران، اوضاع بشری و اقتصادی در افغانستان باهم گفتگو کردند. وی تاکید کرد: «صدای زنان باید بخشی از هر گفتگو و تعامل سازنده در افغانستان باشد.» همچنین روز گذشته طارق علی بخیت، نماینده ویژه سازمان همکاری اسلامی در دیدار با مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی رییس‌الوزرای حکومت فعلی نیز خواستار رفع محدودیت بر تحصیل و کار زنان شده بود. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را منع کرده است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش و کار زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند.

انتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا هنگام ارائه گزارش «حقوق بشر ۲۰۲۳ ایالات متحده» گفت که حکومت سرپرست در سال گذشته میلادی به نقض حقوق بشر، از جمله مجازات بدنی افراد متهم به «رفتارهای غیراخلاقی» در افغانستان ادامه داده و داعش نیز به‌طور گسترده اعضای جامعه‌ی شیعه هزاره را هدف قرار داده است. آقای بلینکن این اظهارات را در یک نشست خبری مطرح کرده و گفته است که حکومت فعلی همچنان فرصت‌های کاری را از زنان و دختران افغانستان گرفته است. او افزود: «در افغانستان، حکومت فعلی فرصت‌های کاری محدودی برای زنان باقی گذاشته است، نهادهای آموزشی برای دختران را تعطیل کرده و همچنان شلاق زدن زنان و مردان متهم به رفتار غیراخلاقی را افزایش داده‌اند.» این وزارت تاکید کرد که هیچ فرمان و دستورالعمل حکومت فعلی در رابطه با تحصیل یا کار زنان و دختران لغو و یا تلطیف نشد. در گزارش آمده است که حکومت فعلی فرمان‌هایی را صادر کردند که با قوانین افغانستان و تعهدات این کشور تحت کنوانسیون‌های بین‌المللی مغایرت دارد. در این گزارش کشتار، آزار جسمی شدید، شرایط سخت و تهدیدکننده‌ی زندگی زنان، بازداشت‌های ناعادلانه و آدم‌ربایی، ناپدیدشدن، دخالت خودسرانه یا غیرقانونی در حریم خصوصی و مجازات اعضای خانواده برای تخلفات احتمالی یکی از بستگان از موارد نقض حقوق بشر گفته شده است. در این گزارش آمده است که اعضای گروه‌های اقلیت‌های قومی و مذهبی (هزاره، سیک، شیعه، سلفی، احمدی، هندو و مسیحی) با خشونت و تهدید مواجه‌ هستند. وزارت خارجه‌ آمریکا تاکید کرد که داعش به‌طور گسترده اعضای جامعه‌ی شیعه هزاره را هدف قرار داده است. «پایان تاریخ قوم هزاره» همچنین بخش از گزارش وزارت خارجه آمریکا آمده است که گزارش‌های زیادی مبنی بر کوچ اجباری خانواده‌های هزاره از سرزمین‌شان توسط حکومت فعلی وجود دارد. براساس گزارش‌ها، در ماه آگست خانه‌های هزاره‌ها در ولایت ارزگان سوزانده، درختان میوه‌ی آن‌ها قطع و زمین‌های‌شان مصادره شده است. در گزارش به نقل از یکی از رهبران هزاره آمده است که حداقل ۱۳ نفر از باشندگان هزاره در یکی از روستاهای ارزگان در دو سال گذشته به‌عنوان بخشی از کارزار علیه جامعه‌ی هزاره برای آواره‌کردن اجباری آنان از سرزمین و خانه‌های‌شان کشته شده‌اند. در این گزارش آمده است که کوچی‌های مسلح در اکتبر در ولسوالی ورس بامیان، درختان یک مکتب دولتی را در تلاش برای تصاحب یک زمین بزرگ که شامل مکاتب دخترانه و پسرانه، یک مکتب زراعت و یک بازار بود، قطع کرده‌اند. در گزارش وزارت خارجه‌ آمریکا آمده است که کوچی‌ها آموزگاران و دانش‌آموزان مکاتب را تهدید کرده و به باشندگان این مکاتب هشدار داده‌اند که تاریخ قوم هزاره در کشور به پایان رسیده است.

با وجود ادامه‌ی محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران در افغانستان، جنیفر لارنس، بازیگر و برنده جایزه اسکار و ملاله یوسف‌زی، برنده جایزه صلح‌ نوبل با اشاره به مستند جدید درباره زنان افغان‌ پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست، بر ضرورت پاسخگو ساختن حکومت فعلی در افغانستان تاکید کردند. این دو فعال حقوق زنان می‌گویند که سیاست‌‌گذاری‌های کشورهای غربی برای مبارزه در برابر نقض حقوق‌ زنان و دختران در افغانستان سوال‌ برانگیز است. جنیفر لارنس، بازیگر آمریکایی می‌گوید که فمینیست‌های غربی به‌جای نقض گسترده و چشم‌گیر حقوق بشر در خاورمیانه، تمایل بر تمرکز بر مسایل داخلی خود دارند. خانم لارنس با اشاره در مورد مستند «نان و‌ گل‌های سرخ» تاکید کرد که آنچه بر زنان و دختران افغانستان می‌گذرد یک‌ قصه نیست، بلکه یک مقاومت در حال جریان است. او گفت: «این زنان نیاز دارند که دنیا شاهد مبارزه‌شان باشد و ما باید به دولت‌های خود فشار بیاوریم تا حکومت سرپرست را پاسخگو بدانند.» همچنین ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح‌ نوبل نیز با طرح این پرسش که «چرا سکوت؟ چرا انفعال؟» کشورهای مدعی دفاع از حقوق زنان را مورد انتقاد قرار می‌دهد. خانم یوسفزی تاکید کرد: «من فکر می‌کنم وظیفه مردم این است که از رهبران خود حساب بگیرند و بیش‌تر بر آنان فشار بیاورند و بپرسند که آن‌ها چه کار کرده‌اند وقتی می‌گویند که به برابری جنسیتی متعهد هستند و در عین حال، هیچ اقدامی برای حمایت از حقوق زنان و تحصیل دختران در افغانستان انجام نمی‌دهند، منظورشان چیست؟» قابل ذکر است که کار مستند «نان و‌ گل‌های سرخ» که قصه زند‌گی سه زن افغان هنگام تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، در سال ۲۰۲۱ با سرمایه‌گذاری جنیفر لارنس و کارگردانی صحرا مانی آغاز شد. این مستند که روایت‌کننده‌ی روزگار تلخ زنان و دختران افغانستان و‌ زند‌گی روزمره آنان هنگام‌ سقوط کابل به‌دست حکومت فعلی است، سال گذشته به جشنواره کن فرانسه راه یافت و‌ روی‌ پرده ویژه رفت.

سازمان نجات کودکان (Save the Children) در تازه‌ترین گزارش خود گفته است که از یک میلیون کودک اخراج شده از پاکستان، یک چهارم آن‌ها در هفت ماه گذشته به خانه، غذا و دسترسی به آموزش نیازمند بودند. سازمان نجات کودکان با انجام نظرسنجی در مورد خانواده‌هایی که به افغانستان بازگشته اند و جوامعی که میزبان آن‌ها هستند نشان داده است که تقریباً همه (۹۹٪) غذای کافی برای یک تا دو ماه آینده ندارند. در گزارش آمده است که حدود سه چهارم از بازگشت‌شدگان و خانواده‌ها در جوامع میزبان، اندازه وعده‌های غذایی را کاهش داده یا مصرف غذای بزرگ‌سالان را محدود کرده تا کودکان بتوانند حداقل دو روز در هفته غذا بخورند. در ادامه آمده است که حدود ۴۰ درصد از بازگشت‌کنندگان و خانواده‌های میزبان که مورد بررسی قرار گرفته‌اند، مجبور بوده‌اند حداقل سه روز در هفته غذا، قرض بگیرند یا به دوستان و اقوام متکی باشند. بر اساس این نظرسنجی سازمان نجات کودکان، تقریباً از هر شش خانواده، یک خانواده در چادر زندگی می‌کنند و اکثر عودت‌کنندگان امکانات اندکی برای تأمین هزینه زندگی خود دارند یا اصلاً ندارند. این سازمان افزود که تنها یک سوم توانسته بودند دارایی‌های خود را از پاکستان بازگردانند. نزدیک به نیم (۴۷ درصد) گفتند که در افغانستان شغلی وجود ندارد و ۸۱ درصد گفتند که هیچ مهارتی ندارند که منجر به اشتغال شود. همچنین در بخش از گزارش آمده است که تقریباً دو سوم (۶۵%) کودکانی که به افغانستان بازگشته اند در مکتب ثبت نام نکردند. ارشد مالک، رییس سازمان نجات کودکان در افغانستان می‌گوید: «خانواده‌ها تقریباً بدون هیچ چیز به افغانستان باز می‌گردند. اکثر آن‌ها برای حمایت به اقوام یا دوستان خود متکی هستند. بسیاری از کودکان افغانستان بدون مدرک در پاکستان متولد شده‌اند، افغانستان جایی نیست که آن‌ها خانه می‌نامند.» او افزود که سال گذشته علاوه بر بازگشت از پاکستان، ۶۰۰ هزار افغانستانی از ایران بازگشته‌اند. خانواده‌ها به دلیل بلایای متعدد، از جمله زلزله‌های زنجیره‌ای در هرات و خشکسالی مداوم، خانه‌های شان را ترک کرده‌اند. افغانستان در حال حاضر دومین تعداد بیجاشدگان داخلی در جهان را دارد.

باوجود منع آموزش زنان و دختران افغان، ودانت پاتل، معاون سخنگوی وزارت خارجه‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا می‌گوید که ادامه‌ی محرومیت دختران و زنان افغانستان از آموزش و تحصیل «اندوه‌آور» است. آقای پاتل این اظهارات را روز گذشته (چهارشنبه، ۲۹ حمل) در یک نشست مطبوعاتی مطرح کرده و گفت که اگر حکومت سرپرست خواهان مشروعیت جهانی است، شرط مهم آن تامین حقوق زنان و دختران در افغانستان است. وی تاکید کرد که این سومین سال است که دختران و زنان افغانستان از آموزش و تحصیل محروم هستند. او افزود که این محرومیت در اولویت سیاست‌های واشنگتن در مورد افغانستان تحت کنترل حکومت سرپرست قرار دارد. آقای پاتل در بخش از صحبت‌هایش با اشاره به محدودیت‌های گسترده بر حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید کرد که که اگر آن‌ها از مشارکت در جامعه و اقتصاد کنار گذاشته شوند، حکومت فعلی به مشروعیت نخواهند رسید. باید گفت که با گذشت نزدیک به سه سال از حاکمیت حکومت فهلی بر افغانستان، این حکومت تا‌کنون از سوی هیچ کشوری به‌رسمیت شناخته نشده است.

شیخ محمدخالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در دیدار با نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا گفته است که با حاکمیت حکومت فعلی حقوق زنان تامین شده و حکو‌مت به هیچ‌‌‌کس اجازه نمی‌دهد که حقوق زنان را پایمال کند. این وزارت با نشر خبرنامه‌ای گفته است آقای حنفی با شخصیت‌های سیاسی و نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا دیدار کرده و گفته است که وزارت امر به‌ معروف و نهی از منکر حکومت فعلی افزون بر واپس‌گیری حق میراث پنج هزار زن و واگذاری آن به آن‌ها در سه سال گذشته، از بد دادن زنان به‌گونه کامل جلوگیری کرده است. در خبرنامه آمده است که نمایندگان افغانستانی‌های مقیم اروپا در این دیدار گفته‌اند که با برگشت به کشور، نگرانی‌ آنان در مورد حقوق زنان افغان از بین رفته است. در حالی سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی از تامین حقوق زنان و دختران در افغانستان خبر می‌دهد که حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.‎

موسسه‌ی جورج دبلیو بوش در تازه‌ترین مورد گزارش داده است که زنان و کودکان در افغانستان، اکثر عواقب ناشی از نقض حقوق بشر، دست‌کاری و استثمار حقوق شان توسط حکومت سرپرست را تحمل می‌کنند. ناتالی گونلا پلاتس، مدیر سیاست جهانی در موسسه‌ی جورج دبلیو بوش گفته است که سیاست در افغانستان، بر پایه‌ی «پدرسالاری» بناء شده است که حقوق زنان، کودکان و سایر اقلیت‌ها در این کشور، به‌طور غیر انسانی نقض می‌شود. خانم گونلا پلاتس به سیاست‌های حکومت سرپرست اشاره کرده و تاکید کرد: «اشتباه نکنید، استثمار سیستماتیک و غیرانسانی کردن زنان، کودکان و سایر جمعیت‌های اقلیت برای استقرار و تعقیب سود توسط رژیم‌های استبدادی اساسی است.» وی عمل‌کرد حکومت فعلی را «آپارتاید جنسیتی» در برابر ایستادگی زنان افغانستان عنوان کرد. او می‌گوید که تاکتیک‌های را که ایالات متحده و جامعه‌ی بین‌المللی می‌توانند برای قطع جریان درآمد حکومت فعلی و پایان دادن به‌ نقض فاحش حقوق بشر علیه مردم افغانستان به‌ویژه زنان استفاده کنند، توضیح می‌دهد. باید گفت که این موسسه‌ی چندی پیش نیز در گزارشی با اشاره به حفظ روابط حکومت فعلی با گروه‌های تروریستی و تداوم نقض حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان، از آمریکا و جامعه‌ی جهانی خواسته بود که حکومت فعلی را به‌عنوان «سازمان تروریستی خارجی» در جهان معرفی کنند. این در حالی است که گزارش موسسه‌ی جورج بوش، در حالی منتشر شده است که زنان معترض بارها درخواست قطع کمک‌های میلیونی جامعه‌ی جهانی به حکومت فعلی را داشته‌اند. به‌باور زنان معترض، تمویل مالی حکومت فعلی، بر ادامه‌ی سرکوب زنان و دختران می‌انجامد. آنان بارها از جامعه‌ی جهانی خواستار قطع رابطه و تعامل با حکومت فعلی شدند.

نجیبه نوری اهل افغانستان برای نخستین‌بار در دومین مرحله مسابقات «اوشن گلوب» با قایق میدن (Maiden)، سفر دریایی را که ۱۵۴ روز قبل آغاز کرده بود، به پایان رسانده است. نجیبه نوری در ماه فبروری در صفحه فیس‌بوکش درباره این سفر نوشت: «خوش‌حالم در این سفر باورنکردنی که به سراسر جهان است، پیام مهمی درباره اهمیت تحصیل دختران منتقل می‌کنیم.» وی تاکید کرده است که اشتراک در این سفر پرچالش نشان داد که دختران افغانستان نیز می‌توانند تاثیرگذار و شجاع باشند. خانم نوری افزود: «با بزرگ شدن در میان کوه‌های باشکوه افغانستان، دورنمای قایق‌رانی با میدن یک چرخش غیرمنتظره و هیجان‌انگیز در سفر زندگی‌ من هست.» قایق میدن که نوری با آن سفر کرد، با ۱۲ خدمه زن به کشورهای مختلف جهان، از بریتانیا الی نیوزیلند سفر کرد تا پیام توانمندسازی زنان از طریق آموزش را برجسته کند. نجیبه نوری در این سفر عکسی با پرچم ملی افغانستان گرفت که اکنون با بیرق سفید حکومت سرپرست تعویض شده است. او در روی قایق میدن یک تخته سفید را در دست گرفت که در آن نوشته است: «نوروز مبارک، به امید آزادی افغانستان و زنان کشورم.» باید گفت که نجیبه نوری دختری هزاره و اهل بامیان افغانستان است که اکنون در بیرون از کشور زندگی می‌کند. او در مهاجرت فرصت این را یافته که با گروهی از زنان از کشورهای مختلف سفر کند. اما دختران و زنان مانند او در افغانستان، تنها با محدودیت‌های شدید از خانه بیرون می‌شوند و نمی‌توانند درس بخوانند و کار کنند. قایق میدن یکی از ۱۴ قایقی بود که در ۱۰ سپتامبر سفر خود را از بریتانیا آغاز کرد. میدن پس از طی کردن بیش از ۴۳ هزار کیلومتر به عنوان پنجمین قایق به خط پایان رسید. میدن نام قایق تریسی ادواردز است. او رهبری نخستین قایقی به نام میدن را که تمام خدمه آن زن بود، در سال‌های ۱۹۸۹-۱۹۹۰ در «مسابقه جهانی ویتبرد روند» به عهده گرفت. به‌رغم مخالفت‌های شدید و تبعیض جنسیتی، تریسی و تیم او با پشت‌سر گذاشتن سخت‌ترین مسابقه در دنیای قایق‌رانی، مقام دوم را کسب کردند. پس از آن، میدن تبدیل به نماد و سفیر جهانی برای توانمندسازی دختران از طریق آموزش در سراسر جهان شد و برای برنامه‌‌های آموزش دختران در سراسر جهان پول جمع‌آوری می‌کند.