برچسب: چالش‌

1 هفته قبل - 66 بازدید

برنامه توسعه سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلا کرده است که زنان خودسرپرست در برخی ولسوالی‌ها تا ۲۶ درصد می‌رسند و بیش‌ترین مشکلات را در تأمین درآمد متحمل می‌شوند. این نهاد امروز (یک‌شنبه، ۹ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که تنها شش درصد از میان این ۲۶ درصد، عضو نیروی کار هستند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد در بخشی از پیامش تاکید کرده است که این زنان بیش‌ترین مشکلات را در تأمین درآمد، سرپناه و خدمات دارند. همچنین برنامه توسعه سازمان ملل چند وقت پیش نیز گفته بود که افغانستان با بحران‌های متعدد روبرو است و زنان و دختران با بزرگ‌ترین چالش‌ها مواجه هستند؛ از جمله محدودیت در رفت‌وآمد، دسترسی محدود به خدمات و افزایش خطرات مرتبط با حفاظت. همزمان یوناما دفتر هیأت معاونت ملل متحد در افغانستان نیز گفته است که خشونت علیه زنان افغان طی دو سال گذشته ۴۰ درصد افزایش یافته است. در حالی برنامه توسعه سازمان ملل متحد از وضعیت زنان افغانستان انتقاد می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 55 بازدید

اندریکا راتواته، هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که ملل متحد فعالیت‌های خود را در مرز اسلام قلعه‌ی هرات به‌دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست بر کارمندان زنان و دختران تعلیق کرده است. آقای راتواته این اظهارات را در گفتگو با خبرگزاری فرانسه مطرح کرده و گفته است که اعمال این محدودیت‌ها از سوی حکومت فعلی «چالش‌های عملیاتی فوری» ایجاد کرده و «خطرات بیشتری را متوجه مهاجران اخراج شده‌، به‌ویژه زنان و دختران» خواهد کرد. وی در ادامه در مورد جزییات این محدودیت‌ها در مرز اسلام قلعه‌ی هرات چیزی نگفته است. او تاکید کرده است که مرز اسلام قلعه‌ی ولایت هرات، نقطه عبور اصلی برای مهاجران افغانستانی اخراج‌ شده از کشور ایران است که بیش از ۶۰ درصد آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان: «سازمان ملل و نهادهای بشردوستانه همکار آن، پس از اعمال محدودیت‌های تازه که مانع فعالیت کارکنان زن سازمان ملل و شرکای آن در مرز می‌شود، عملیات خود را در مرز اسلام قلعه بین افغانستان و ایران به حالت تعلیق درآورده‌اند.» او در ادامه از وضع این محدودیت‌ها، ابراز نارضایتی کرده و هشدار داده است که سازمان ملل بدون کارمندان زن نمی‌تواند به زنان و کودکان اخراج شده از ایران خدمات ارایه کند. مسوولان محلی حکومت فعلی در هرات تا اکنون در این مورد چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که چندی پیش یوناما یا دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان گفته بود که که بدون کارمندان زن نمی‌تواند به نیازمندان خدمات ارایه کند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 132 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ‏نظام آموزشی افغانستان با چالش‌های عظیمی روبرو است، اما ‏فرصت بازسازی همچنان باقی است. این نهاد امروز (شنبه، ۱۹ میزان) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که رفع ممنوعیت آموزش سطح متوسطه دختران و سرمایه‌گذاری در ‏آموزش ابتدایی برای محافظت از پیشرفت و در دسترس نگه‌داشتن ‏آموزش برای هر دختر و هر پسر حیاتی است.‏ قابل ذکر است که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت، زنان و دختران را از آموزش و ‏کار محروم کردند. حکومت فعلی حتی آموزش پزشکی را برای زنان و دختران، ‏در حالی که افغانستان با کمبود داکتر زن مواجه است، ممنوع کرده ‏است.‏ در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. براساس آمار یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، ۱.۴ میلیون دختر بالاتر از صنف ششم در ‏افغانستان از رفتن به مکتب محروم هستند.‏ همچنین کشورهای جهان و شهروندان افغانستان در این چهار سال بارها از حکومت فعلی خواسته‌اند که به زنان و دختران اجازه‌ی آموزش دهند، اما دولت تا اکنون این خواسته‌ها را نادیده گرفته است. باید گفت که نظرسنجی سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که ۹۲ درصد از ‏شهروندان افغانستان فکر می‌کنند که دختران باید بتوانند تحصیل ‏کنند.‏

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 345 بازدید

همزمان با هفته‌ی جهانی آب، دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان، درباره‌ی ‏بحران کمبود آب در افغانستان هشدار داده است و می‌گوید که این دفتر متعهد ‏به مقابله با این چالش است.‏ این دفتر امروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته ‏است: «با پایان هفته‌ی جهانی آب، افکار ما با مردم افغانستان است. ‏کمبود آب یک نگرانی حیاتی است، به‌ویژه در کابل، زیرا این مشکل ‏همه چیز را از مصونیت غذایی گرفته تا صحت عامه متأثر می‌سازد.»‏ دفتر اتحادیه اروپا در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که متعهد به مقابله با ‏این چالش است و فعالانه با همکارانش در سراسر افغانستان روی ‏سازگاری با تغییر اقلیم، زراعت، صحت، امنیت غذایی و فراهم ساختن ‏حمایت برای عودت‌کنندگان و بی‌جاشدگان داخلی تمرکز می‌کند.‏ نمایندگی اتحادیه اروپا در ادامه افزوده است: «این یک مسوولیت مشترک است. طوری که ‏ما در مورد این هفته تأمل می‌کنیم. ما می‌خواهیم یک گفت‌وگو را در ‏مورد این‌که چگونه ما می‌توانیم با هم کار کنیم تا از آب به‌صورت ‏مؤثرتر استفاده کنیم و یک آینده‌ی پایدارتر را برای نسل بعدی بسازیم، ‏آغاز کنیم.» قابل ذکر است که افغانستان چند سال است که با خشک‌سالی‌های پی‌هم دست‌وپنجه نرم می‌کند.‏ در این میان شهر کابل با بحران شدید کمبود آب مواجه ‏است. کارشناسان هشدار می‌دهند که ممکن است کابل تا سال ۲۰۳۰ میلادی دیگر ‏به شهر بدون آب تبدیل شود.‏ براساس گزارش سازمان غیردولتی مرسی کورپس که چندی ‏پیش نشر شد، سطح آب در منابع زیرزمینی کابل در دهه‌ی ‏گذشته به‌دلیل شهرنشینی سریع و بحران آب‌‌وهوایی تا ۳۰ ‏متر کاهش یافته است.‏ طبق این گزارش، استخراج آب در حال حاضر سالانه ۴۴ ‏میلیون متر مکعب بیشتر از میزان تغذیه طبیعی آب‌های ‏زیرزمینی است.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 246 بازدید

نهاد حمایت از کودکان (Save the Children) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به‌طور متوسط، هر ۳۰ ثانیه یک کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج می‌شود و تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان در حال حاضر، به کمک نیاز دارند. این نهاد امروز (دوشنبه، ۲۰ اسد) با نشر گزارشی گفته است: «بیش از ۸۰۰ هزار کودک در سال جاری به کشور بازگشته‌اند و سه‌چهارم این کودکان از ایران اخراج شدند. این تعداد دو برابر مجموع کودکان سال گذشته است، زمانی که هر دو کشور برای مهاجران و پناهندگان بدون مدرک، مهلت‌هایی برای خروج تعیین کرده بودند.» نهاد حمایت از کودکان تاکید کرده است که هزاران کودک بدون سرپرست از کشورهای همسایه اخراج شده‌اند.  بسیاری از آنها در سرزمین مادری خود غریبه هستند یا در کشورهای همسایه متولد شده‌اند یا سال‌ها به عنوان پناهنده یا مهاجر زندگی کرده‌اند. در گزارش آمده است: «بسیاری از این کودکان خسته، وحشت‌زده و مطمئن نیستند که چگونه در کشوری که در چهار سال گذشته با گرسنگی و فقر شدید دست و پنجه نرم کرده است، زنده خواهند ماند. هزاران کودک به تنهایی، بدون خانواده یا دسترسی به خدمات اولیه در حال بازگشت هستند.» سازمان نجات کودکان از کشورهای منطقه می‌خواهد که بازگشت داوطلبانه، ایمن و آبرومندانه به افغانستان را تضمین کنند. اجبار یا تحت فشار قرار دادن کودکان برای بازگشت، به ویژه کودکانی که سرپرست ندارند، می‌تواند خطر استثمار، سوءاستفاده و بی‌توجهی را افزایش دهد. نهادهای امدادرسان هشدار داده‌اند که از هر پنج کودک در افغانستان، یکی با سوء‌تغذیه مواجه است. نهاد حمایت از کودکان تصریح کرده که از ماه مارچ تا اکنون، بیش از ۱۵۰ هزار کودک بازگشته به افغانستان را حمایت کرده است. در همین حال، معاون سازمان حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) خواهان بازگشت کودکان با حفظ کرامت انسانی شده است.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 186 بازدید

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحده در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که سکونت‌گاه‌های غیررسمی در افغانستان، زند‌گی را برای مردم به ویژه زنان و دختران دشوار کرده است. این برنامه امروز (دوشنبه، ۲۰ اسد) در حساب کاربری ایکس خود بار دیگر بر اقدام فوری برای حمایت از شهروندان در مقابل تغییرات اقلیمی تاکید کرده و گفته است که شرایط موجود به‌ویژه برای زنان و دختران، به دلیل فقدان دسترسی به خدمات اولیه همچون آب، برق و امکانات بهداشتی بسیار چالش‌برانگیز است همچنین برنامه اسکان بشر سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که زنان و دختران در این مکان‌ها با کمبود خدمات اولیه از جمله آب روبرو هستند. برنامه اسکان بشر سازمان ملل هشدار داده که تغییرات اقلیمی و کمبود حمایت‌های لازم می‌تواند وضعیت این افراد را بدتر کند و خواهان اقدامات فوری برای کمک به این آسیب‌پذیران شده است باید گفت که این برنامه پیش از گفته بود که حدود ۴۰ درصد جمعیت شهری افغانستان در کابل زند‌گی می‌کنند و بیش‌تر آنان در سکونت‌گاه‌های غیررسمی حضور دارند. این برنامه تاکید کرده بود که بیشتر بازگشت‌کنند‌گان در سکونت‌گاه‌های غیررسمی جابه‌جا می‌شوند. قابل ذکر است که در این اواخر کشورهای ایران، پاکستان و تاجیکستان اخراج پناه‌جویان اهل افغانستان را شدت بخشیده است.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 247 بازدید

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که بازگشت‌کنند‌گان اهل افغانستان برای آغاز دوباره زند‌گی خود، با دشواری‌های فراوانی مواجه‌ هستند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بیش از یک میلیون شهروند افغانستان از ایران و پاکستان به کشور بازگشته‌اند. برنامه اشکان بشر سازمان ملل متحد تاکید کرده است که بیشتر این افراد با دارایی‌های اندک به کشور برمی‌گردند. در ادامه آمده است که این نهاد به بازگشت‌کنندگان کمک می‎کند، اما این حمایت‌ها برای تغییر زندگی آنان کافی نیست. براساس گزارش‌ها، بیشتر بازگشت‌کنندگان بدون سرپناه هستند و سرنوشت مشخصی ندارند. این در حالی است که پاکستان و ایران در سال جاری خورشیدی اخراج مهاجران افغانستانی را به‌صورت چشم‌گیر افزایش داده و مدارک اقامتی میلیون‌ها مهاجر را باطل کرده است. جمهوری اسلامی ایران «برگه سرشماری» حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی را باطل اعلام کرده و به این افراد پس از دو بار مراجعه به دفاتر موسوم به «دفتر کفالت» کارت خروج می‌دهد. اخراج مهاجران افغانستانی از ایران در یک ماه اخیر شدت بیشتری گرفته است و اکثر اخراج‌شدگان خانواده‌هایی هستند که سال‌ها در ایران زندگی کرده‌اند.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 331 بازدید

دوستی یکی از زیباترین و انسانی‌ترین روابطی است که می‌تواند میان افراد شکل بگیرد. دوستی، به معنای ایجاد ارتباطی عمیق و معنوی بر پایه احترام، عشق و حمایت متقابل است. اما زمانی که صحبت از دوست‌داشتن به میان می‌آید، برخی ممکن است این احساس را به هتک حرمت تعبیر کنند. این طرز فکر نه تنها نادرست است، بلکه نشانه‌ای از ناآشنایی با مفهوم واقعی محبت و دوستی است. دوست‌داشتن، در واقع یک انتخاب است. انتخابی بر پایه عشق، احترام و درک متقابل. این احساس می‌تواند به شکل‌های مختلف ابراز شود: از طریق کلمات محبت‌آمیز، رفتارهای حمایتی و یا حتی سکوت‌های معنادار. اما در همه این حواس، نکته اصلی این است که دوستی باید به افراد قدرت و آزادی بدهد تا خودشان باشند و احساساتشان را ابراز کنند. هیچ‌کس نباید احساس کند که بخاطر ابراز محبت و دوست‌داشتن مورد قضاوت یا سرزنش قرار می‌گیرد. دوستی، به نوعی آینه‌ای است که در آن دو نفر می‌توانند خود را ببینند و نسبت به یکدیگر متعهد شوند. در این راستا، دو طرف باید به مسئولیت‌های خود در قبال یکدیگر آگاه باشند. به عبارت دیگر، دوست‌داشتن یکدیگر به این معنا نیست که باید به تمامی نیازها و خواسته‌های هم پاسخ دهیم، بلکه باید درک کنیم که در کنار یکدیگر هستیم و هرکدام حق داریم در این رابطه از آزادی و احترام برخوردار باشیم. در برخی فرهنگ‌ها، ابراز احساسات ممکن است به عنوان نشانه‌ای از ضعف یا وابستگی تعبیر شود، اما واقعیت این است که این نوع نگرش به طور قابل توجهی آسیب‌زننده است. دوست‌داشتن به معنای وابستگی نیست، بلکه نشان‌دهنده‌ی توانایی ما برای باز کردن درهای دل به یکدیگر و ایجاد روابطی عمیق‌تر و واقعی‌تر است. در این راستا، هیچ‌یک از طرفین نباید احساس کنند که به وسیله‌ی محبت خود هتک حرمت شده‌اند. این یک تصور غلط است که ریشه در ترس از نزدیکی و آسیب‌پذیری دارد. دوستی واقعی بر پایه‌ی حقایق و احساسات واقعی بنا شده است. به عبارت دیگر، زمانی که دو نفر تصمیم به دوستی می‌گیرند، به این توافق می‌رسند که با همدیگر صادق و راستگو باشند. این صداقت، به تقویت رابطه کمک می‌کند و از هرگونه سو تفاهم جلوگیری می‌کند. بنابراین، اگر یکی از طرفین احساس کند که دوستش او را هتک حرمت کرده، باید به جای سکوت و پنهان‌کاری، به ابراز این احساس بپردازد و در یک گفت‌وگوی سالم به حل مشکل بپردازد. باید فهمید که دوست‌داشتن یک عمل شجاعانه و انسانی است. این احساس نباید به عنوان یک نوع هتک حرمت یا ضعف تلقی شود. به جای آن، باید به عنوان فرصتی برای رشد و توسعه‌ی فردی و اجتماعی دیده شود. روابط دوستی می‌توانند به ما کمک کنند تا بهتر خود را بشناسیم، از احساسات خود آگاه شویم و در عین حال دیگران را نیز درک کنیم. اینگونه است که دوستی به واقعیتی زیبا و معنادار تبدیل می‌شود، جایی که همه‌ی ما می‌توانیم بدون ترس از قضاوت یا هتک حرمت، خود را ابراز کنیم و عشق و محبت را با یکدیگر تقسیم کنیم. پس بیایید با ذهنی باز و بدون قضاوت، به دوست‌داشتن بپردازیم و احساسات‌مان را به درستی ابراز کنیم. رابطه‌های انسانی، ‌به ویژه روابط عاطفی و دوستی، از پیجیده‌ترین و در عین حال زیباترین جنبه‌های زندگی ما هستند. این روابط نیاز به مراقبت، توجه و درک متقابل دارند. یکی از عوامل کلیدی در استحکام بخشیدن به این ارتباطات، یادآوری مداوم و عمیق از دلایل و اهدافی است که این روابط را شکل می‌دهند. این یادآوری نه تنها سلامت و تاب‌آوری رابطه را تضمین می‌کند، بلکه موجب رشد و ارتقاء کیفیت آن نیز می‌شود. یادآوری دلایل برقراری رابطه، مانند چراغی در تاریکی، به ما کمک می‌کند تا مسیر صحیح را طی کنیم و در مواقع چالش‌برانگیز، از یاد نبریم که چرا به یکدیگر پیوسته‌ایم. هر رابطه‌ای دلایلی دارد که آن را شکل می‌دهد؛ ممکن است این دلایل ناشی از جذابیت‌های عاطفی، مشترکات فرهنگی، یا حتی توسعه‌ی فردی باشد. با یادآوری این‌که چرا یکدیگر را انتخاب کردیم، می‌توانیم بر روی نقاط قوت رابطه تمرکز کنیم و از مشکلات یا تنش‌ها فاصله بگیریم. یکی از نکات مهم یادآوری دلایل شکل‌گیری روابط، شناخت بهتر خود و طرف مقابل است. به عنوان مثال، اگر در یک رابطه عاطفی، روزی به یاد بیاورید که چرا به یکدیگر علاقه‌مند شدید، می‌توانید از آن احساسات اولیه به عنوان انگیزه‌ای برای حل مشکلات فعلی استفاده کنید. این یادآوری باعث می‌شود که به احساسات و تمایلات واقعی یکدیگر توجه بیشتری داشته باشید و از تنش‌های بی‌مورد بکاهید. از طرفی دیگر، یادآوری دلایل و اهداف رابطه برای هر دو طرف این احساس را به ارمغان می‌آورد که همچنان مترادف با یکدیگرمانده‌ایم و نه تنها در کنار هم، بلکه در مسیر مشترکی به سمت اهداف بزرگ‌تر حرکت می‌کنیم. این احساس تعلق و هم‌راستایی، نه تنها رابطه را مستحکم می‌سازد، بلکه به راحتی می‌تواند از آنها در برابر بحران‌های احتمالی محافظت کند. روابطی که دارای اهداف مشترک با یادآوری‌های مکرر هستند، همچون درختی می‌باشند که ریشه‌هایش در زمین محکم است و توانایی مقاومت در برابر طوفان‌ها را دارد. یادآوری دلایل رابطه همچنین یک عامل پیش‌برنده برای یادگیری و رشد شخصی است. برای مثال، وقتی به دلیلی که باعث شروع یک دوستی عمیق شده است فکر می‌کنیم، می‌توانیم از آن برای به چالش کشیدن خود و دیگران بهره‌برداری کنیم. با این کار نه تنها به خوبی‌های یکدیگر پی می‌بریم، بلکه نقاط ضعفی که ممکن است نتوانسته‌ایم با آن‌ها مقابله کنیم را شناسایی کرده و برطرف کنیم. همچنین، این یادآوری می‌تواند باعث ایجاد فضایی شفاف و صادقانه در روابط شود. وقتی که هر یک از طرفین درکی واضح از دلیل‌های ارتباط دارند، بهتر می‌توانند از همدیگر حمایت کنند و به یکدیگر انگیزه بدهند. صداقت و شفافیت به عنوان ارکان اصلی ارتباطات انسانی شناخته می‌شوند و یادآوری دلایل و اهداف، این اصول را تقویت می‌کند. باید گفت که یادآوری دلایل استحکام بخشیدن به روابط، علاوه بر ایجاد یک پایگاه محکم برای تعاملات انسانی، به ما یادآوری می‌کند که عشق و دوستی نیازی به تداوم در یادگیری و بازنگری دارند. این فرایند یادآوری، به عنوان ابزاری برای اتحاد و استحکام بیشتر در روابط، همواره می‌تواند چرخه‌ای مثبت و پویایی را به وجود آورد که دو طرف در آن به رشد و شکوفایی برسند. روابط انسانی به ویژه در دنیای امروز به پیچیدگی‌های بسیاری دچار شده‌اند. در اکثر اوقات، احساسات و تفکرات ما با یکدیگر در تضاد هستند و این می‌تواند منجر به بروز سوء تفاهم‌ها و تنش‌ها در روابط عاطفی و دوستی‌ها شود. یکی از مواردی که در کنار تمام چالش‌ها می‌تواند به روابط کمک کند، یادآوری هدف واقعی رفتارها و احساسات طرفین است. این یادآوری نه تنها از خودخواهی دوری می‌کند، بلکه بیانگر این واقعیت است که هدف از این رفتارها توجه بیشتر به رابطه و تقویت آن است. معمولاً زمانی که یکی از طرفین در یک رابطه به بیان نیازها و خواسته‌های خود می‌پردازد، ممکن است دیگری این احساس را داشته باشد که این اقدام، ناشی از خودخواهی است یا به نوعی غرور او را شکسته است. اما واقعیت این است که تلاش برای برقراری ارتباط، نشانه‌ای از علاقه به بهبود وضعیت رابطه است. این بازخورد می‌تواند به شکل ابراز نظرات، احساسات یا حتی انتقادات سازنده باشد که همه آنها بر پایه‌ی عشق و احترام شکل گرفته‌اند. یادآوری اینکه تلاش برای بیان احساسات و نیازها برخاسته از دلسوزی و خواست بهبود رابطه است، می‌تواند فشارها را از دوش هر دو طرف بردارد. وقتی فردی از شما می‌خواهد که به احساساتش گوش دهید یا نقاط ضعف رابطه را بررسی کنید، او در واقع نشان می‌دهد که برای رابطه اهمیت قائل است و نمی‌خواهد به سادگی از آن عبور کند. این جمله که "من به تو و ما اهمیت می‌دهم" در پس این درخواست‌ها نهفته است و می‌تواند به عنوان یک فرصتی برای رشد و درک بیشتر از یکدیگر تلقی شود. از طرف دیگر، برخورد با احساسات دردناک یا نیاز به تغییر در روابط، به هیچ وجه به معنای شکستن غرور طرف دیگر نیست. هیچ‌کس نمی‌خواهد که در یک رابطه به گونه‌ای رفتار کند که دیگری احساس تحقیر یا کوچک بودن کند. در واقع، بیان نیازها و احساسات از طرف هر دو طرف به معنای ایجاد فضایی امن و پذیرنده برای ابراز واقعی خود است. این فضا می‌تواند به هر دو طرف این امکان را بدهد که بدون ترس از قضاوت، احساسات عمیق خود را به اشتراک بگذارند. پیشرفت در روابط وابسته به درک و پذیرش این واقعیت است که هر کدام از ما انسان‌هایی با نقاط قوت و ضعف هستیم. بنابراین، یادآوری هدف اصلی پیام‌ها و رفتارها در این راستا می‌تواند به ساختن یک پایه محکم برای ارتباطات ما تبدیل شود. هنگامی‌که هر یک از ما به این درک برسیم که اختلاف نظرها، انتقادات و حتی ابراز نگرانی‌ها از جانب دیگری، به معنای عدم ارزش یا اهمیت ما نیست، بلکه نشانه‌ای از احترام و دلسوزی است، می‌توانیم راحت‌تر به آن‌ها واکنش نشان دهیم. این نوع درک و نگرش به روابط نه تنها بر تعهد ما به یکدیگر تأکید می‌کند، بلکه به مرور زمان می‌تواند اعتماد و صمیمیت بیشتری در روابط ایجاد کند. این اعتماد بر اساس آگاهی از این مفهوم بنا می‌شود که هیچ‌یک از ما در تلاش برای آسیب رساندن به یکدیگر نیستیم و همه ما به دنبال بهتر کردن و مستحکم‌تر کردن روابط خود هستیم. در پایان، باید گفت که یادآوری اینکه هدف از بیان نیازها و احساسات، خودخواهی نیست، بلکه خواهان توجه بیشتر به رابطه است، می‌تواند تحولی بزرگ در کیفیت روابط ما ایجاد کند. این یادآوری به ما کمک می‌کند تا از تنگناهای فکری و عاطفی فاصله بگیریم و با عشق، صمیمیت، و درک مشابه پیش برویم. با این نگاه، روابط ما نه تنها قوی‌تر، پایدارتر و بهتر می‌شود بلکه به ثمر رسیدن را نیز شاهد هستیم. نویسنده: محمدرضا رامز

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 367 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان اعلام کرده است که چالش‌ها در برابر فعالیت کارمندان زن در نهادهای غیردولتی داخلی و بین‌المللی افزایش یافته است. این دفتر امروز (سه‌شنبه، ۱۱ جدی) در یک نظرسنجی تازه اعلام کرده است که بسیاری از زنان و دختران در سراسر افغانستان دیگر قادر به کار از دفتر یا در ساحه نیستند. براساس نظرسنجی انجام شده توسط اوچا، زنان و دختران در افغانستان در اوایل سال قادر به سفر به نقاط خدماتی بودند، اما اکنون این توانایی از آن‌ها سلب شده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان در بخشی از گزارشش تاکید کرده است که در فعالیت نهادهای بهداشتی تغییرات زیادی به‌وجود نیامده است. در نظرسنجی این دفتر آمده که در ماه سپتامبر سال جارب میلادی، درصد زنان که می‌توانستند برای کمک‌رسانی سفر کنند، ۶۴ بود، اما اکنون به ۵۲ درصد کاهش یافته است. این نهاد بین‌المللی قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست را یکی از این چالش‌ها دانسته و تاکید کرده است که این قانون به‌طور عمده مانع فعالیت زنان شده است. طبق نظرسنجی انجام شده توسط دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان، ۴۳ درصد از نهادهای امدادرسان گزارش داده‌اند که برخی از زنان به دلیل فرمان‌های محدودکننده حکومت فعلی مجبور به ترک وظیفه شده‌اند. این در حالی است که در تازه‌ترین مورد، وزارت اقتصاد حکومت سرپرست طبق دستور رهبر این گروه، بار دیگر به نهادهای بین‌المللی هشدار داده است که زنان را استخدام نکنند و مانع کار آن‌ها در دفاتر شوند.

ادامه مطلب


12 ماه قبل - 369 بازدید

قدردانی، همچون چراغی فروزان در دل هر خانواده، تاریکی‌های ناامیدی و بی‌مهری را کنار می‌زند و فضایی سرشار از مهر و محبت را پدید می‌آورد. این احساس ارزشمند، ریشه در ذات انسان دارد و از دیرباز به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تقویت پیوندهای خانوادگی شناخته شده است. در دنیای پرهیاهوی امروز که اغلب درگیر روزمرگی‌ها و تعجیل‌ها هستیم، یادآوری اهمیت قدردانی و تمرین آن در زندگی روزمره، بیش از پیش ضروری به نظر می‌رسد. قدردانی؛ پلی به سوی قلب‌ها قدردانی، پلی است که بین اعضای خانواده ساخته می‌شود و آن‌ها را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند. زمانی که ما از تلاش‌ها، فداکاری‌ها و محبت‌های یکدیگر قدردانی می‌کنیم، در واقع به آن‌ها می‌گوییم که برای ما ارزشمند هستند و حضورشان در زندگی‌مان را ارج می‌نهیم. این احساس ارزشمندی، باعث تقویت اعتماد و صمیمیت بین اعضای خانواده می‌شود و به ایجاد یک فضای امن و آرام کمک می‌کند. در چنین فضایی، همه احساس می‌کنند که به آن‌ها تعلق دارند و می‌توانند آزادانه افکار و احساسات خود را ابراز کنند. فواید بی‌شمار قدردانی در خانواده قدردانی، همچون بارانی رحمت، بر دشت دل‌های ما می‌بارد و آن را سرسبز و خرم می‌کند. فواید قدردانی در خانواده بسیار فراتر از تقویت روابط است. برخی از مهم‌ترین فواید قدردانی عبارتند از: * افزایش رضایت از زندگی: افرادی که از زندگی خود و اطرافیانشان قدردانی می‌کنند، احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند و شادتر هستند. * کاهش استرس: ابراز قدردانی، باعث کاهش سطح استرس و افزایش احساس آرامش در خانواده می‌شود. * تقویت عزت نفس: زمانی که اعضای خانواده احساس کنند که مورد قدردانی قرار می‌گیرند، عزت نفس آن‌ها تقویت می‌شود. * ایجاد انگیزه: قدردانی، انگیزه‌ای قوی برای ادامه تلاش و پیشرفت است. * بهبود ارتباطات: قدردانی، به بهبود ارتباطات بین اعضای خانواده کمک می‌کند و به آن‌ها یاد می‌دهد که چگونه بهتر به یکدیگر گوش دهند و درک متقابل داشته باشند. * تقویت روحیه همکاری: قدردانی، روحیه همکاری و همدلی را در خانواده تقویت می‌کند و به اعضای خانواده یاد می‌دهد که چگونه برای رسیدن به اهداف مشترک با یکدیگر همکاری کنند. راهکارهایی برای تقویت قدردانی در خانواده برای تقویت قدردانی در خانواده، می‌توان از راهکارهای مختلفی استفاده کرد. برخی از این راهکارها عبارتند از: * ابراز قدردانی به صورت شفاهی: به سادگی و صمیمیت به اعضای خانواده بگویید که از آن‌ها قدردان هستید. * نوشتن نامه قدردانی: نوشتن یک نامه دست‌نویس و بیان احساسات خود در آن، می‌تواند تأثیر ماندگاری بر فرد مقابل داشته باشد. * هدیه دادن: هدیه دادن، حتی یک هدیه کوچک، نشان‌دهنده توجه و قدردانی شماست. * کمک به یکدیگر: با انجام کارهای کوچک برای اعضای خانواده، نشان دهید که به آن‌ها اهمیت می‌دهید. * گوش دادن فعال: به صحبت‌های اعضای خانواده با دقت گوش دهید و نشان دهید که به آن‌ها توجه می‌کنید. * توجه به جزئیات کوچک: به جزئیات کوچک توجه کنید و از آن‌ها قدردانی کنید. * ایجاد آئین‌های خانوادگی: ایجاد آئین‌های خانوادگی، فرصتی برای ابراز قدردانی و تقویت پیوندهای خانوادگی است. * آموزش قدردانی به کودکان: به کودکان بیاموزید که چگونه از دیگران قدردانی کنند و به آن‌ها نشان دهید که قدردانی یک مهارت مهم زندگی است. چالش‌ها و راهکارها در برخی موارد، ابراز قدردانی ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد. برای مثال، برخی افراد ممکن است در ابراز احساسات خود مشکل داشته باشند یا احساس کنند که قدردانی از آن‌ها سوءاستفاده می‌شود. برای غلبه بر این چالش‌ها، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد: * تمرین مداوم: ابراز قدردانی یک عادت است و با تمرین مداوم می‌توان آن را تقویت کرد. * شروع کوچک: با ابراز قدردانی از کارهای کوچک شروع کنید و به تدریج دامنه آن را گسترش دهید. * صراحت و صداقت: در ابراز قدردانی صادق و صریح باشید. * توجه به تفاوت‌های فردی: هر فرد به روش خاصی احساس قدردانی می‌کند. سعی کنید روش‌های مختلف را امتحان کنید تا ببینید کدام روش برای هر فرد موثرتر است. قدردانی؛ سرمایه‌ای برای آینده قدردانی، سرمایه‌ای است که هر خانواده‌ای می‌تواند برای آینده خود ذخیره کند. با کاشتن بذر قدردانی در دل خانواده، می‌توانیم محیطی سرشار از عشق، احترام و همدلی ایجاد کنیم. فراموش نکنیم که قدردانی، نه تنها به دیگران، بلکه به خودمان نیز کمک می‌کند تا زندگی شادتر و پربارتری داشته باشیم. در پایان، می‌توان گفت که قدردانی، یکی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد یک خانواده شاد و موفق است. با تمرین مداوم قدردانی، می‌توانیم پیوندهای خانوادگی خود را تقویت کنیم، روابطمان را بهبود بخشیم و زندگی خود را با معنا کنیم. پس بیایید با هم عهد ببندیم که قدردانی را به بخشی از زندگی روزمره خود تبدیل کنیم و از نعمت‌های بزرگی که در زندگی داریم، قدردان باشیم.

ادامه مطلب