برچسب: صنایع دستی

3 هفته قبل - 78 بازدید

مسوولان برگزارکنند‌ه‌ی سی‌وسومین نمایشگاه بادام‌باغ کابل می‌گویند که زنان تجارت‌پیشه با نمایش محصولات دستی و خانگی در ۵۶ غرفه مشارکت فعال دارند و مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار گرفته‌اند. برگزارکنندگان گفته‌اند که این نمایشگاه با ۲۶۳ غرفه، محصولات زراعتی، لبنیات و صنایع دستی را برای چهار روز به نمایش گذاشته و با استقبال گسترده بازدیدکنندگان، به‌ویژه زنان، مواجه شده است. همچنین وزارت زراعت حکومت سرپرست با نشر اعلامیه‌ای از شهروندان دعوت کرده تا برای حمایت از تولیدات داخلی از این نمایشگاه بازدید کنند. در اعلامیه آمده است که سی‌وسومین نمایشگاه محصولات زراعتی و مالداری کشور، امسال با شعار «سرمایه‌گذاری در بخش مالداری افغانستان؛ مطمئن‌ترین راه به سوی رشد و انکشاف اقتصاد کشور» به مدت چهار روز، از نهم تا دوازدهم میزان ۱۴۰۴، در باغ بادام کابل برگزار شد. رویا، غرفه‌دار، گفت به طلوع نیوز گفته است: «از ولایت هرات اشتراک کردیم و خیلی خوشحال هستم که فرصت برای ما ایجاد شد تا در نمایشگاه اشتراک کنیم و از این نمایشگاه ایده‌های جدید بگیریم. خانم‌های زیادی نیز در این نمایشگاه غرفه دارند.» همچنین وحیده، غرفه‌دار تاکید کرد: «بازدیدکنندگان هم زنان و هم مردان می‌آیند و از ما دیدن می‌کنند. بخش صنایع دستی ما شامل قالین، جای‌نماز، بالشت‌های سرکوچی است و تمام آن‌ها با دست آماده شده‌اند.» از سوی هم، بازدیدکنندگان نمایشگاه بادام‌باغ کابل می‌گویند که این نمایشگاه واقعاً یک فرصت خوب برای خانواده‌ها می‌باشد و همچنان قیمت‌ها نسبت به بازار ارزان‌تر و کیفیت محصولات هم عالی است. با این وجود، زنان اشتراک‌کننده در این نمایشگاه از کاهش بازار فروش محصولات، افزایش بهای مواد خام و عدم دسترسی به برنامه‌های حمایتی ابراز نارضایتی کردند. شماری از صنعت‌گران، واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. در حالی زنان دست‌آوردهای هنری را به نمایش گذاشته‌اند که حکومت در بیش از چهار سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 193 بازدید

در دل یکی از خشک‌ترین و دورافتاده‌ترین نقاط کشور، جایی میان کوه‌های خاموش خاکستری و زمین‌های ترک‌خورده از عطش، روستایی کوچک سال‌هاست که بی‌صدا و دور از چشم جهان، زندگی می‌کند. در این روستا نه خبری از برق پایدار است، نه اینترنتی که پنجره‌ای به بیرون بگشاید، و نه مدارسی که آینده‌ای روشن را نوید دهند. زندگی سال‌هاست که در میان خاک، فقر و سنت جریان دارد، و تنها صدای متفاوتی که گاه‌به‌گاه به گوش می‌رسد، زنگ مدرسه‌ای فرسوده است؛ مدرسه‌ای که آموزش در آن، تنها تا کلاس ششم ادامه دارد. در همین روستا، حدود بیست‌وچند سال پیش، دختری به دنیا آمد که نامش را ریحانه گذاشتند. پدرش کشاورزی خسته‌دل بود که جز چند هکتار زمین بایر و چند درخت نیم‌جان، سرمایه‌ای نداشت. مادرش زنی ساده اما پرتوان بود که با چرخ خیاطی سنگین روسی‌اش، لباس‌های کهنه‌ی خانواده را وصله می‌زد و با دلی قانع، به زندگی ادامه می‌داد. ریحانه در خانواده‌ای پرجمعیت و تهیدست بزرگ شد، جایی که هر تکه نان باید بین چند دهان تقسیم می‌شد، و هر لباسی، پیش از آن‌که به تن او برسد، از تن چند خواهر دیگر گذشته بود. ریحانه از همان کودکی باهوش بود. چشمانش همیشه دنبال چیزهایی می‌گشت که دیگران نمی‌دیدند. وقتی بچه‌ها توی خاک بازی می‌کردند، او می‌نشست و با برگ‌های خشک، الگوهایی برای لباس طراحی می‌کرد. ذهنش پر از تخیل بود، اما تخیلی دقیق و هدفمند. از همان سال‌های اول مدرسه، معلم‌ها فهمیدند که این دختر با بقیه فرق دارد. سریع یاد می‌گرفت، با دقت گوش می‌داد، و نکاتی را درک می‌کرد که دیگران به‌سادگی از کنارشان می‌گذشتند. اما در همان کلاس ششم، همه‌چیز تمام شد. نه معلمی ماند، نه مدرسه‌ای، و نه خانواده‌ای که حاضر باشد برای ادامه‌ی تحصیلِ ریحانه، قدمی به سوی شهر بردارد. ریحانه هیچ‌وقت نفهمید چرا. چرا باید کتاب‌هایش بسته شود، فقط چون دختر است؟ چرا نباید حق انتخاب داشته باشد؟ چرا باید پشت درهای بسته‌ی خانه، استعدادش خاموش شود، فقط چون مدرسه‌ای در کار نبود؟ پدرش گفته بود: «دختر باید پای سفره‌ی خودش بزرگ شه، نه در شهر غریبه.» و مادرش فقط سکوت کرده بود. اما برای ریحانه، همان سکوتِ مادر بلندترین فریاد دنیا بود. چیزی در درون ریحانه شکست، اما نه آن‌گونه که آدمی فروبریزد. او شکست، تا دوباره ساخته شود؛ مثل کوزه‌ای ترک‌خورده که تصمیم می‌گیرد از میان شکاف‌هایش نور عبور دهد. روزهای بسیاری را با اشک گذراند، شب‌هایی را با کتاب‌های قدیمی خواهرش تا سحر بیدار ماند، و در خلوت خود، به رؤیایی چنگ زد که شاید برای بسیاری از هم‌سن‌وسال‌هایش، مدت‌ها بود که مرده بود: رؤیای مفید بودن. مفید برای خودش، خانواده‌اش، و مهم‌تر از همه، برای دخترانی مثل خودش. روزی که برای اولین‌بار پشت چرخ خیاطی سنگین مادرش نشست، هیچ‌کس او را جدی نگرفت. نه پاهایش به پدال می‌رسید، نه دست‌های کوچکش بلد بودند نخ را درست از سوزن رد کنند. اما ریحانه دست نکشید. بارها پارچه‌ها را کج و ناصاف برید، بارها دوخت‌هایش پاره شد یا باز ماند، اما هر بار چیزی آموخت. شب‌ها کنار چراغ نفتی می‌نشست، برای خودش دفتری از الگوها درست می‌کرد و اسم لباس‌ها را با خودکار آبی تمرین می‌نوشت. شاید هر کسی جز او، در آن فضای خاکستری و بی‌امید، دل می‌داد و می‌رفت پی سرنوشت؛ اما ریحانه از آن روح‌هایی بود که آتش درونشان را هیچ تاریکی‌ای نمی‌تواند خاموش کند. سال‌ها گذشت و ریحانه توانست از دل همان اتاق تاریک و آن چرخ خیاطی خسته، مسیر تازه‌ای برای خودش بسازد. لباس‌هایی که می‌دوخت، کم‌کم به چشم آمدند؛ اول همسایه‌ها، بعد اقوام، و سپس زنانی از روستاهای دیگر برایش سفارش می‌دادند. با اولین پولی که پس‌انداز کرد، نه طلا خرید و نه لباس نو برای خودش. راهی بازار شهر شد و یک چرخ خیاطی دست‌دوم خرید. کمی بعد، چرخی دیگر و میز بزرگ‌تری به خانه آورد. کارگاهش را در یکی از اتاق‌های متروکه‌ی خانه‌ی پدری راه انداخت. دیوارهای گِلی را سفید کرد، پنجره‌ها را شست، پارچه‌ها را با دقت تا زد و چرخ‌ها را ردیف کنار هم چید. اما این کارگاه فقط برای خودش نبود. اولین کاری که کرد، این بود که چند دختر روستا را که ترک تحصیل کرده بودند، دور خودش جمع کرد؛ دخترانی که مثل خودش جایی برای رفتن نداشتند، دلشان می‌خواست مفید باشند، اما کسی به آن‌ها باور نداشت. ریحانه به آن‌ها خیاطی یاد داد، اما بیشتر از آن، برایشان «باور» دوخت. به آن‌ها یاد داد چطور قیچی به دست بگیرند، چطور الگو بخوانند، چطور مشتری جذب کنند، و از همه مهم‌تر، چطور به‌جای نشستن و منتظر ماندن برای معجزه، خودشان معجزه‌گر زندگی‌شان باشند. او همیشه می‌گفت: «اگه قرار بود صبر کنیم کسی نجات‌مان بدهد، باید تا ابد زیر خاک می‌ماندیم. حالا وقت‌ش است خودمان، خودمان رو از خاک دربیاریم.» کارگاه کوچک ریحانه، کم‌کم تبدیل شد به پناهگاهی برای دختران روستا. جایی که نه‌تنها مهارت یاد می‌گرفتند، بلکه از زندگی حرف می‌زدند، از آرزوها، از رؤیاهایی که هنوز زیر غبار نرفته بودند. بعضی‌ها لباس عروس دوختند، بعضی‌ها مانتو طراحی کردند، و یکی از شاگردهایش، با همان اینترنت محدود، فروش آنلاین را یاد گرفت. حالا محصولاتشان را به مشتریانی در شهرهای بزرگ می‌فروشند. با گذشت سال‌ها، کارگاه ریحانه دیگر فقط یک اتاق نبود. تبدیل شده بود به امید. امیدی که در کوچه‌های خاکی روستا می‌پیچید، در چشمان دخترانی دیده می‌شد که حالا درآمد دارند، در خانواده‌هایی که یاد گرفته‌اند دختر هم می‌تواند مستقل باشد، و در جامعه‌ای که کم‌کم می‌فهمد آموزش فقط به معنای مدرسه رفتن نیست؛ آموزش یعنی زنده نگه‌داشتن میل به رشد، حتی در سخت‌ترین شرایط. ریحانه هنوز همان دختر ساده و بی‌ادعاست. هنوز هر روز صبح، خودش چرخ‌ها را بررسی می‌کند، دفتر حساب را با همان خودکار آبی پر می‌کند، و با پارچه‌ها مثل جواهر رفتار می‌کند. اما حالا دیگر تنها نیست. حالا ده‌ها دختر هستند که از او آموخته‌اند چگونه نخ را از سوزن رد کنند—نه فقط برای دوختن لباس، بلکه برای دوختن زندگی. او همیشه می‌گوید: «من دانشگاه نرفتم، اما تمام زندگی، کلاس درس من بود. هیچ‌وقت اجازه ندادم بی‌تحصیلی‌ام بهانه‌ای برای عقب‌ماندنم باشد. چون یاد گرفتم دانستن فقط از مدرسه نمی‌آید. گاهی از دل همین خاک و فقر، می‌شود چیزهایی آموخت که در هیچ کتابی پیدا نمی‌شود.» اکنون ریحانه رؤیای بزرگ‌تری در سر دارد: ایجاد یک مرکز آموزشی در دل روستا؛ جایی که دختران نه‌فقط خیاطی، بلکه مهارت‌هایی مانند حسابداری، طراحی لباس، کار با نرم‌افزار، بازاریابی و حتی تولید محتوای دیجیتال بیاموزند. رؤیایی که شاید روزی، مسیر تازه‌ای برای هزاران «ریحانه‌ی دیگر» باز کند. ریحانه نه معلم رسمی است، نه استاد دانشگاه، و نه کارآفرینی با مدرک‌های پرزرق‌وبرق. اما در نگاه دخترانی که از او آموخته‌اند، او چراغی است که در تاریکی روشن مانده؛ نوری که از میان نخ‌ها، پارچه‌ها، و امیدهای دوخته‌شده عبور می‌کند و به قلب‌ها می‌تابد. و شاید این، کامل‌ترین شکل آموزش باشد؛ آموزشی که نه از پشت میز و تخته، بلکه از دل زندگی می‌جوشد و زخم را به زیستن بدل می‌کند. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 222 بازدید

اتحادیه‌ی اروپا و برنامه‌ی توسعه سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در تلاش مشترک برای توان‌مندسازی زنان و دحتران در افغانستان، اقدام به حمایت از رشد کسب‌وکارهای کوچک به رهبری زنان کرده‌‌اند. برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که تا اکنون با آموزش‌های هدف‌مند و اعطای کمک‌های مالی توانسته بیش از هشت هزار و ۲۰۰ شغل جدید در سراسر افغانستان ایجاد کند. در ادامه آمده است که این برنامه با هدف ساختن آینده‌ای روشن‌تر برای زنان، فرصت‌های آموزشی و مالی اجرایی می‌شود. برنامه‌ی توسعه‌ی ملل متحد به محدودیت‌های گسترده بر زنان و دختران در افغانستان برای دسترسی به شغل و منابع مالی اشاره کرده و تاکید کرد که به پشتیبانی‌اش از زنان و دختران در این کشور ادامه می‌دهد. قابل ذکر است که حکومت سرپرست از زمانی که قدرت را در آگوست ۲۰۲۱ میلادی به دست گرفت؛ محدودیت‌های گسترده بر زنان و دختران صادر کرده است. بربنیاد داده‌های سازمان ملل متحد تا اکنون دست‌کم ۸۰ فرمان به هدف محدودکردن زنان صادر شده است. یکی از این محدودیت‌ها حوزه‌ی کار و کسب درآمد زنان و دختران را نشانه گرفته است. در حالی که آنان از کار در بسیاری از بخش‌ها منع شده‌اند؛ اما کسب‌وکار خصوصی چون صنایع‌دستی و خیاطی از محدود شغل‌های باقی‌مانده برای زنان در حاکمیت حکومت فعلی است. برخی از سازمان‌های جهانی تلاش کرده که در این زمینه از کار زنان پشتیبانی کند. سازمان ملل گفته بود که در سال گذشته‌ی میلادی از ۷۵ هزار شغل زنان در افغانستان حمایت کرده است.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 362 بازدید

نمایشگاه «عیدبازار» هرات به هدف حمایت از سرمایه‌های کوچک و بازاریابی برای تولیدات داخلی، توسط اتحادیه تاجران صادرکننده تولیدات داخلی افتتاح گردیده و تا شب عید ادامه خواهد داشت. مسلم رهجو، برگزارکننده این نمایشگاه می‌گوید که ۲۰۰ غرفه در این عیدبازار در نظر گرفته شده است که از این میان ۱۲۶ غرفه آن، برای بانوان اختصاص داده شده است. آقای رهجو تاکید کرد که در این غرفه‌ها محصولات مختلفی از جمله کفش، لباس، صنایع دستی و کالاهای ویژه عید به نمایشگاه گذاشته‌ شده‌اند. وی افزوده است که یکی از خوبی‌های عیدبازار، فروش اجناس با تخفیف ۲۰ درصد نسبت به دوکان‌های داخل شهر است‌ که همین موضوع باعث شده استقبال مردم از نمایشگاه زیاد باشد. همچنین اسلام‌جار والی، هرات در بازدید از بخش‌های مختلف این نمایشگاه، بر حمایت بیشتر تولیدات داخلی تاکید نمود و از همکاری همه‌جانبه اداره محلی در بازاریابی محصولات شرکت‌های تولیدی اطمینان داد. از سوی هم، بازدیدکنندگان عیدبازار می‌گویند که این نمایشگاه واقعاً یک فرصت خوب برای خانواده‌ها می‌باشد و همچنان قیمت‌ها نسبت به بازار ارزان‌تر و کیفیت محصولات هم عالی است. با این حال غرفه‌داران این نمایشگاه می‌گویند: «این عیدبازار فرصتی عالی برای ما می‌باشد تا محصولات خویش‌را به طور مستقیم به مشتریان معرفی کنیم و استقبال مردم بسیار خوب بوده است.» زنان اشتراک‌کننده در این نمایشگاه از کاهش بازار فروش محصولات، افزایش بهای مواد خام و عدم دسترسی به برنامه‌های حمایتی ابراز نارضایتی کردند. شماری از صنعت‌گران، واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. در حالی زنان دست‌آوردهای هنری را به نمایش گذاشته‌اند که حکومت در بیش از سه سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 212 بازدید

آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در ادامه کارزار یک هفته‌ای خود به مناسبت روز جهانی زن، نمایشگاه تولیدات زنان را در بلخ برگزار کرده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در این نمایشگاه‌ تولیدات، صنایع‌دستی و آثار زنان افغانستانی به نمایش گذاشته شده است. در اعلامیه آمده است که نمایشگاه تولیدات زنان تجارت‌پیشه را با همکاری سازمان مهاجرت برگزار کرده است. آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد تاکید کرده است که سلسله فعالیت‌هایی را که به مناسبت روز جهانی زن برنامه‌ریزی کرده همچنان جریان دارد. در ادامه آمده است که چندین نمایشگاه صنایع دستی زنان افغانستان را در روزهای پسین در کابل نیز برگزار کرده است. این دفتر سازمان ملل افزوده است که در این نمایشگاه‌ها تولیدات، صنایع‌دستی و آثار زنان افغانستان به نمایش گذاشته شد. همچنین آژانس پناهندگان سازمان ملل در ماه عقرب از برگزاری دوره‌های آموزشی دوساله قابلگی برای گروه‌های ۲۰ نفری از زنان در ولایت‌های بامیان و دایکندی خبر داده بود. این سازمان قبلاً گفته بود به حمایت و توانمندسازی زنان افغان ادامه می‌دهد. سازمان‌های بین‌المللی در حالی برای توانمندسازی زنان افغانستان تلاش می‌کنند که حکومت سرپرست در بیش از سه سال تسلط خود بر افغانستان زنان را از بسیاری حقوق اساسی شان محروم کرده است. سازمان‌های بین‌المللی در این مدت بارها خواستار لغو قوانین سخت‌گیرانه حکومت فعلی علیه زنان شده‌اند. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 290 بازدید

نمایشگاه صنایع دستی زنان اهل افغانستان به‌ابتکار سازمان امید آزادی و با همکاری نهاد اوبتلا برای اولین‌بار در اسپانیا برگزار شد. سازمان امید آزادی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که هدف از برگزاری این نمایشگاه، نمایش آثار، بازتاب فرهنگ غنی کشور و حمایت از زنان و دختران افغا‌نستان بوده است. در اعلامیه آمده است که این نمایشگاه برای اولین بار به‌تاریخ ۲۸ میزان، در شهر کوسلادا برگزار شد و صنایع دستی بانوان افغانستان در آن به‌نمایش گذاشته شد. خدیجه امین، بنیان‌گذار سازمان امید آزادی و از برگزارکننده‌گان اصلی این نمایشگاه می‌گوید که برگزاری این نمایشگاه به‌بانوان افغانستان فرصتی فراهم کرد تا خلاقیت و مهارت‌های خود را به‌جهانیان به‌نمایش بگذارند و با به‌فروش رساندن صنایع دستی‌‌شان یک منبع درآمد داشته باشند. خانم امین تاکید کرد که این نمایشگاه نه‌تنها به‌بانوان کمک می‌کند؛ بل هر یک این آثار هنری بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ و کلتور افغانستان نیز محسوب می‌شوند. او افزود که برگزاری این نمایشگاه که در اسپانیا با استقبال و توجه‌ی ویژه‌ی به‌همراه شده است؛ زمینه‌ را برای زنان فراهم می‌کند تا از طریق هنرشان، زند‌گی خود و خانواده‌های‌شان را به‌سوی شرایط بهتری سوق دهند. وی می‌گوید که این اولین قدم آنان در مسیر حمایت و توان‌مندسازی زنان از طریق هنر بود و به‌تلاش‌های‌شان در راستای توان‌مندسازی و ایجاد تغییرات بزرگ برای بانوان افغانستان که از کار و آموزش محروم شده‌اند، ادامه می‌دهند. قابل ذکر است که این نمایشگاه در حالی‌ برگزار شده است که زنان و دختران افغانستان از حق کار و آموزش محروم شدند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 424 بازدید

مسوولان محلی در هرات می‌گویند که به‌مناسبت روز جهانی گردشگری نمایشگاه صنایع دستی و تولیدی را در دو بخش مردانه و زنانه برگزار کرده است. رحمت‌الله محمدی، آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات گفته است که این نمایشگاه روز گذشته (یک‌شنبه، ۸ میزان) در قلعه اختیار‌الدین آغاز شده و برای هفت روز ادامه خواهد داشت. روز (جمعه، ۶ میزان) روز جهانی گردشگری بود. آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ طالبان هرات تاکید کرد که این نمایشگاه با همکاری مؤسسه‌ «تیکا» ترکیه راه‌اندازی شده و هدف آن جذب گردشگران و معرفی صنایع دستی و تولیدی هرات است. آقای محمدی افزود که در این نمایشگاه ۱۰۰ غرفه وجود دارد که ۵۰ غرفه‌ی آن به مردان و ۵۰ غرفه‌ی دیگر به زنان اختصاص داده شده است. رحمت‌الله محمدی می‌گوید که در این نمایشگاه قالین‌‌های دست‌باف، صنعت شیشه‌سازی، مهره‌دوزی، خامک، آثار هنری خطاطی، نقاشی و مینیاتوری و همچنان انواع صنایع دستی زنان هرات به نمایش گذاشته شده است. همچنین برخی از زنان تجارت‌پیشه که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند از برگزاری این نمایشگاه استقبال کرده‌اند؛ اما خواستار رسیدگی به چالش‌های سد راه زنان شده‌اند. بانوانی که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند، برگزاری نمایشگاه‌ها را برای آشنایی مردم با تولیدات داخلی و تقویت فعالیت‌های اقتصادی زنان مؤثر می‌داند. زنان اشتراک‌کننده در این نمایشگاه از کاهش بازار فروش محصولات، افزایش بهای مواد خام و عدم دسترسی به برنامه‌های حمایتی ابراز نارضایتی کردند. شماری از صنعت‌گران، واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. در حالی زنان محصولات زراعتی‌شان را به نمایش گذاشته‌اند که حکومت در بیش از سه سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 423 بازدید

مسوولان در ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت بغلان می‌گویند که پس از حاکمیت دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، بیش از دو هزار زن تجارت‌پیشه در این ولایت، سرگرم تولید صنایع‌ دستی هستند. عزت میر حقانی، آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ بغلان گفت که این زنان با پیروی از مقررات حکومت فعلی در مکان‌های ویژه، فعالیت‌های شان را پیش می‌برند. آقای حقانی تاکید کرد که:«دو هزار زن تجارت‌پیشه در مرکز و ولسوالی‌ها در  بخش صنایع‌دستی مصروف هستند و از همین راه برای خانواده خود درآمدزایی می‌کنند.» از سویی هم، شماری از زنان تجارت‌پیشه می گویند که با در آمدی که از این رهگذر بدست می‌آورند، می‌توانند بخشی از هزینه زندگی خانواده‌های شان را تامین کنند. مریم یاوری، زن تجارت‌پیشه گفت: «از وقتی که دانشگاه‌ها و مکاتب به روی زنان و دختران بسته شده است، ما مجبور هستیم که خیاطی کنیم و نفقه فامیل ما را فعلا ما از همین راه پیش می‌بریم.» مریم تاکید کرد: « فعلا خودم یک سرپرست هستم برادر سه ساله‌ام معیوب است، پدر ندارم، ماردم مریض است.» زنان تجارت‌پيشه از حکومت سرپرست می‌خواهند که یک مکان مشخص برای زنان ایجاد کنند تا آنان‌ بتوانند همه‌روزه تولیدات‌‌شان را بفروشند. زنان واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. همچنین شماری زیادی از زنان در ولایت‌های دیگر نیز، به خاطر تامین هزینه زندگی خانواده‌های شان، سرگرم ساخت صنایع دستی هستند و از مسوولان می‌خواهند که افزون بر پشتیبانی از فعالیت‌های‌شان، به هدف معرفی تولیدات آنان، نمایشگاه‌های بزرگی را در داخل و بیرون از کشور، راه‌اندازی کنند. قابل ذکر است که حکومت در بیش از سه سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 321 بازدید

نمایشگاه چهار روزه‌ی صنایع دستی و تولیدات داخلی افغانستان تحت عنوان «پیروزی و پیشرفت‌های اقتصادی افغانستان» با حضور پر رنگ زنان و صنعت‌کاران از ولایات مختلف در مرکز بین‌المللی نمایشگاه افغانستان در کابل برگزار شده است. مسوولان برگزاری نمایشگاه‌ی «پیروزی و پیشرفت‌های اقتصادی افغانستان» هدف برگزاری این نمایشگاه را معرفی تولیدات داخلی، رشد صنعت زنان و گسترش سکتور خصوصی عنوان کرده است. همچنین برخی از زنان بازرگان در این نمایشگاه می‌گویند که محدودیت‎‌های حکومت سرپرست بر تجارت‌شان اثر منفی گذاشته است. بیشتر اشتراک کنندگان این نمایشگاه زنان بودند. زنان تاجر و صنعت‌کار  که از ولایت‌های مختلف به این نمایشگاه شرکت کردند، شکایت دارند که صنایع دستی‌شان بازار داخلی ندارد و دلیل آن این است که به مردم آگاهی کافی داده نشده است. آن‌ها از حکومت سرپرست و موسسات خارجی می‌خواهند، برای صنایع دستی زنان در خارج از کشور بازاریابی کنند. زنان اشتراک‌کننده از محدودیت‌های وضع شده‌ توسط حکومت فعلی بر زنان انتقاد دارند و می‌گویند که سفر با محرم حتی در مسیرهای کوتاه بر تجارت‌شان اثر بد گذاشته و هزینه‌های تجارت را بلند برده است. آنان تاکید کردند که حکومت فعلی اجازه سفر بی‌محرم را برای پیشبرد کارشان نمی‌دهند و این مسئله هزینه‌های سفر و شرکت در نمایشگاه‌ها را افزایش می‌دهد. سهیلا عمری، تولیدکننده‌ی صنایع دستی می‌گوید: «وقتی نیروهای حکومت سرپرست، می‌خواهند ما بدون محرم در نمایشگاه نیایم و اجازه نمی‌دهند تنها بیاییم، ما می‌خواهیم این ذهنیت را دور کنند و این‌جا همه‌اش خانم‌ها شرکت کرده‌اند. می‌خواهیم خانم‌ها بتوانند بدون محرم در نمایشگاه شرکت کنند.» زنان اشتراک‌کننده در این نمایشگاه که شمارشان به نزدیک به ۲۰۰ تن می‌رسد صنایع دستی، گلدوزی، لباس و دیگر فرآورده‌های خود را به نمایش گذاشته‌اند. شماری از این زنان می‌گویند که کرایه غرفه‌ها بلند است و با توجه به کم‌رنگ بودن نمایشگاه و نبود بازار فروش، متشبثان نمی‌توانند این هزینه‌ها را تکمیل کنند. زهرا داوودی، اشتراک‌کننده می‌گوید که امیدوار است این نمایشگاه بتواند زمینه را برای جذب قراردادها فراهم کند. او می‌افزاید: «تولیدات صنایع دستی و مواد غذایی دارم اما بدبختانه جای و امکانات درست ندارم؛ وسایل کم است و دو کارگاه بیشتر نیست؛ می‌خواهیم پروژه‌های ما از طریق این نمایشگاه بیش‌تر شود.» باید گفت که در سه سال گذشته چندین نمایشگاه خردوبزرگ ملی و بین‌المللی به هدف پشتیبانی از تولیدات داخلی در کابل برگزار شده است. همچنین شماری از صنعت‌گران، واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. در حالی زنان صنایع دستی‌شان را به نمایش گذاشته اند که حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 391 بازدید

مسوولان محلی از ولایت جوزجان می‌گویند که نمایشگاه یک روزه از محصولات و تولیدات زراعتی و صنایع دستی زنان کشاورز و صنعت‌کار در این ولایت برگزار شده است. برگزارکنندگان هدف از این نمایشگاه را رشد تولیدات، محصولات داخلی و توانمندسازی اقتصاد زنان و دختران افغانستان خواندند. برگزارکنندگان از حکومت محلی و نهادهای بین‌المللی خواسته‌اند که از زنان مستقل و صنعت‌کار حمایت کنند تا در برابر فقر و بیکاری مبارزه کنند. به گفته‌ی برگزارکنندگان، در این نمایشگاه ۵۰ زن صنعت‌کار و کشاورز محصولات و تولیدات زراعتی‌شان را به کمک یک نهاد مددرسان به‌نمایش گذاشته‌اند. زنان صنعت‌کار و کشاورز در این نمایشگاه صنایع دستی و تولیدات زراعتی‌شان به شمول زعفران، محصولات غذایی، شیرینی‌ باب، لباس محلی و کیف و کفش را به نمایش گذاشتند. بانوانی که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند، برگزاری نمایشگاه‌ها را برای آشنایی مردم با تولیدات داخلی و تقویت فعالیت‌های اقتصادی زنان مؤثر می‌داند. همچنین شماری از زنان تجارت‌پیشه و تولیدکنند‌گان صنایع دستی از گشایش این نمایشگاه استقبال کرده و برگزاری این چنین نمایشگاه‌ها را برای رشد فعالیت‌های‌شان اثرگذار می‌دانند. زنان تجارت‌پيشه از حکومت سرپرست می‌خواهند که یک مکان مشخص برای زنان ایجاد کنند تا آنان‌ بتوانند همه‌روزه تولیدات‌‌شان را بفروشند. شماری از صنعت‌گران، واردات کالای‌های مشابه و محدودیت ویزای سفر و‌ مشکلات در زمینه‌ی مواد خام را از چالش‌های کلیدی کارشان عنوان می‌کنند. آنان گفته‌اند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرم‌تر است. در حالی زنان صنایع دستی‌شان را به نمایش گذاشته اند که حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب