روز جهانی زن، یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان به این مناسبت از حکومت سرپرست خواسته است که محدودیت‌هایی را که زنان و دختران را از حقوق اساسی و بنیادی‌شان محروم کرده، بردارند. یوناما امروز (شنبه، ۱۸ حوت) به مناسبت هشت مارچ، روز جهانی زن با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران افغانستان به‌گونه‌ی سیستماتیک از حقوق شان در زمنیه‌های تعلیم، کار و زندگی اجتماعی محروم هستند. این سازمان تاکید کرده است که این محدودیت‌ها نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه موانعی بر سر راه پیشرفت افغانستان، عمیق‌تر کردن فقر و انزوا برای میلیون‌ها نفر است. در بخشی از اعلامیه آمده است که سازمان ملل متحد از کشورهای عضو می‌خواهد که همبستگی را با تقویت صدای زنان افغانستان، حمایت از رهبری آنها و سرمایه‌گذاری در انعطاف‌پذیری و آینده آنها به عمل تبدیل کنند. همچنین اعلامیه به نقل از رزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان نوشته است که این سازمان در همبستگی کامل با زنان و دختران افغانستان می‌ایستد و در محکومیت محو دوامدار زنان از زندگی اجتماعی متحد باقی می‌ماند. خانم اوتنبایوا تاکید کرده است: «آنچه در توان ما است برای سرمایه‌گذاری روی استقامت و رهبری زنان و دختران افغانستان، که کلیدی برای افغانستان شکوفا و همه شمول اند، ادامه خواهیم داد.» وی افزوده است که زنان و دختران افغانستان با وجود چالش‌های فوق‌العاده، به رهبری، آبادی و پشتیبانی از محلات شان ادامه می‌دهند و جا دادن این زنان در محراق تلاش‌ها برای راه‌حل چالش‌های کنونی و در حال ظهور امر ضروری است. سازمان ملل گفته است که زنان افغانستان خواسته‌های خود را به‌گونه‌ی واضح به جامعه‌ی بین‌المللی ابراز داشته‌اند و این خواسته‌ها دربرگیرنده‌ی دادخواهی برای اعاده‌ی حقوق و آزادی‌های‌شان است. همچنین آلیسون دیودیان، رییس بخش زنان ملل متحد در افغانستان اظهار داشته است: «واکنش ما در برابر محو زنان از زندگی اجتماعی آزمونی برای تعهد ما در قبال زنان و دختران در سراسر جهان است. باید در کنار زنان افغان بایستیم چون زندگی مان به آن بستگی دارد.» این در حالی است که حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان، محدودیت‌های شدیدی بر زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر زنان و دختران افغانستان از آموزش، کار و گشت‌وگذار آزاد محروم هستند. در این سه سال و نیم علی‌رغم درخواست‌های جهانی برای احترام به حقوق زنان افغانستان، حکومت فعلی محدودیت‌های‌شان را تشدید کرده است.

فیلم سینمایی تابو‌شکنان که بر اساس داستان زندگی واقعی و الهام‌بخش اعضای تیم رباتیک دختران افغانستان ساخته شده، در سینماهای آمریکا به نمایش گذاشته شده است. این فیلم به کارگردانی بیل گاتنتاگ، برنده‌ اسکار، روایت‌گر از زندگی گروهی از دختران اهل افغانستان که در مسابقات رباتیک موفقیت چشمگیری به دست آوردند و همچنان با آینده تاریک روبرو هستند. داستان الهام‌بخش تیم رباتیک دختران افغانستان، روایت واقعی از تلاش، ایستادگی و امید دختران است. این فیلم زمانی به نمایش درآمده است که از حاکمیت حکومت سرپرست بر افغانستان سه و نیم سال می‌گذرد. در این مدت، زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدیدی مواجه شدند. این فیلم زندگی چهار عضو تیم رباتیک را به تصویر می‌کشد، دخترانی که با عشق به علم و فناوری، مرزهای محدودیت را شکستند، اما با فروپاشی حکومت افغانستان، سرنوشت شان دگرگون شد و مانند میلیون‌ها هم‌وطن خود آواره شدند. قابل ذکر است که بسیاری از اعضای این تیم اکنون در دانشگاه‌های آمریکا به تحصیل ادامه می‌دهند، اما هزاران دختر دیگر در افغانستان، ۱۲۶۶ روز است که از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. همچنین رویا محبوب، بنیان‌گذار این تیم می‌گوید که این فیلم سفری را روایت می‌کند که در آن دختران برای دسترسی به آموزش، فناوری، هنر و خلاقیت مبارزه کردند. در حالی این فیلم نشر می‌شود که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد نشستی را در پاریس درباره‌ وضعیت زنان و دختران افغانستان برگزار کرد. یونسکو با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این نشست روز گذشته (جمعه، ۱۷ حوت) برگزار شده و هدف از برگزاری این نشست، احترام به صدای زنان افغانستان و یافتن راه‌های بدیل برای آموزش دختران بوده است. در اعلامیه آمده است که این نشست با حضور نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی و فعالان افغان برگزار شد و سخنرانان درباره‌ چالش‌ها و راه‌های حمایت از زنان افغان صحبت کردند. همچنین در این نشست ویدیویی از شرایط زنان تحت کنترول حکومت سرپرست نمایش داده شد. برخی از اشتراک‌کنندگان این نشست از طرح آموزش آنلاین برای ادامه‌ تحصیل دختران افغانستان حمایت کردند و آن را راه‌حلی مناسب دانستند، در حالی که برخی دیگر این طرح را ناکام و بی‌نتیجه عنوان کردند. سمیع حامد، شاعر و نویسنده‌، در این نشست گفت که آموزش آنلاین نمی‌تواند جایگزین آموزش حضوری شود. او در ادامه تاکید کرد: «آموزش آنلاین مانند نگه‌داشتن ماهی‌ها در آکواریوم است، در حالی که نظام آموزشی واقعی مانند دریایی است که دانش‌آموزان باید در آن آزادانه شنا کنند.» فوزیه کوفی، نماینده‌ پیشین پارلمان افغانستان، به تغییر شرایط تحصیلی دختران افغان اشاره کرد و گفت: «پیش از حکومت فعلی، دختران افغانستان به تلاش، استعداد و رقابت برای کسب مقام اول در مکتب‌ها شهرت داشتند. اما امروز، بسیاری از آن‌ها عمداً نمره‌ ناکامی می‌گیرند تا بتوانند یک سال دیگر به مکتب بروند و از آخرین فرصت‌های آموزشی‌شان بهره ببرند.» او از جامعه‌ی‌ جهانی خواست که به جای تمرکز بر آموزش آنلاین، زمینه‌ تحصیل دختران افغانستان را در کشورهای دیگر فراهم کند. وی افزود که به دلیل محدودیت‌های اینترنتی و نظارت شدید، آموزش آنلاین نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای آموزش حضوری باشد و دختران افغانستان به فرصت‌های واقعی برای ادامه‌ تحصیل نیاز دارند. همچنین در حاشیه‌ این نشست، نمایشگاهی از آثار هنری نیز برگزار شد و در بخش پایانی، آریانا سعید، آوازخوان افغان، ترانه‌ اعتراضی «قانون جنگل» را اجرا کرد. آریانا سعید، آوازخوان شناخته‌شده افغانستان در آستانه هشت مارچ، روز جهانی زن، ترانه «قانون جنگل» را در مقر یونسکو در پاریس اجرا کرد. ترانه «قانون جنگل» را سلیمان دیدار شفیعی نوشته و لحن اعتراضی دارد.

ایندریکا راتواته، معاون نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که جنگ در برخی کشورها، چالش‌های اقتصادی و بحران‌های متعدد بشری جهانی، تأثیرات منفی بر کمک‌های بشردوستانه برای افغانستان گذاشته است. آقای راتواته این اظهارات در سفر خود به ولایت هرات مطرح کرده و هشدار داده است که این سازمان نگران کاهش کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان است. وی تاکید کرده است: «ما به شدت نگران کاهش کمک‌ها هستیم، از جمله مسدود شدن و بازبینی کنونی کمک‌ها توسط دولت ایالات متحده و سایر کشورهای عضو، که به دلیل شرایط مالی جهانی، بحران‌های متعدد بشردوستانه و درگیری‌ها، کمک‌های خود را به‌طور گسترده کاهش داده‌اند. این امر تأثیر جدی بر مردم افغانستان دارد.» او اطمینان داد که سازمان ملل در توسعه اقتصادی افغانستان همکاری خواهد کرد. ایندریکا راتواته افزوده است که سازمان ملل با حمایت از بخش خصوصی در تلاش برای حل چالش‌های اساسی اقتصادی در افغانستان است. معاون نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد می‌گوید: «فرصت‌های زیادی برای مشارکت در بخش خصوصی وجود دارد، زیرا حمایت از این بخش در سرمایه‌گذاری نه‌تنها برای سرمایه‌گذاران سودآور است، بلکه برای مردم افغانستان نیز مفید خواهد بود. با افزایش تولید، شغل و معیشت فراهم می‌شود و فرصت‌های گسترش بازار ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، ما در حال تلاش با کشورهای عضو هستیم که دارای فناوری‌های خورشیدی هستند تا به بخش خصوصی افغانستان کمک کنند.» وی تاکید کرده است که پشتیبانی از برخی کارخانه‌های شهرک صنعتی هرات، تولید انرژی برق مورد نیاز این شهرک، توسعه فعالیت‌های بازرگانی زنان و توسعه صنایع کوچک از دیگر برنامه‌های حمایتی ملل متحد در افغانستان گفته می‌شود. این مقام سازمان ملل گفته است که این نهاد در زمینه حمایت از بی‌جاشدگان داخلی و مهاجران اخراج‌شده از کشورهای همسایه، کمک به زلزله‌زدگان هرات، درمان معتادان، حمایت از کشاورزان در کشت‌های جایگزین مواد مخدر و توسعه سیستم بانکداری اسلامی در افغانستان نیز فعالیت خواهد کرد.

شماری از زنان معترض به مناسبت هشتم مارچ، روز جهانی همبسته‌گی زنان می‌گویند که زنان افغانستان، به‌ویژه فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و زنان معترض با یکی از شدیدترین بحران‌های انسانی و حقوقی در جهان مواجه هستند. زنان معترض با نشر قطع‌نامه‌ای از جامعه‌ی جهانی و نهادهای بین‌المللی می‌خواهند که فشار را بر حکومت سرپرست افزایش دهند تا ممنوعیت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی توسط حکومت علیه زنان لغو شود. زنان معترض تاکید کردند که محدودیت‌های سیستماتیک، خشونت گسترده و حذف کامل زنان از عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در افغانستان، مصداق بارز نقض حقوق بشر و آپارتاید جنسیتی است. در قطع‌نامه‌ی زنان معترض آمده است که پس از تسلط حکومت فعلی، زنان از حق آموزش، کار، آزادی بیان و مشارکت در جامعه محروم شد‌ه‌اند. همچنین در بخشی از قطع‌نامه آمده است که برای زنان معترض، خبرنگاران، فعالان حقوق بشر و نظامیان پیشین که در افغانستان و کشورهای همسایه با تهدید و سرکوب مواجه‌اند، راه‌های امن و قانونی برای خروج و اسکان مجدد باید ایجاد شود. قابل ذکر است که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

سازمان عفو بین‌الملل خواستار آزادی فوری و بدون قیدوشرط وزیرخان، فعال آموزش دختران و زنان از بند حکومت سرپرست شده است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در مورد محل نگهداری این فعال آموزش عمیقا نگران است. سازمان عفو بین‌الملل تاکید کرده است که با گذشت بیش از یک هفته، خانواده‌ی وزیرخان قادر به ارتباط با او و یافتن محل نگهداری‌‌اش نشده‌اند. در اعلامیه آمده است: «وزیرخان به‌طور مسالمت‌آمیز آموزش دختران و پسران را در افغانستان ترویج می‌کند، جایی که حکومت فعلی رسما دختران را از تحصیلات متوسطه منع کرده‌اند.» سازمان عفو بین‌الملل افزوده است که مقامات عملی حکومت فعلی باید فوراً و بدون قید و شرط او را آزاد کنند. براساس گزارش‌ها، نیروهای حکومت فعلی در ششم ماه جاری میلادی وزیرخان را از خانه‌اش در منطقه‌ی «بت‌خاک» کابل بازداشت کرده‌اند. امیرخان، برادر این فعال آموزش به روزنامه ایندیپندینت گفته است آنان هنوز نمی‌دانند او در کجا و در چه وضعیتی نگهداری می‌شود. او افزوده است که چهار سرباز طالبان این فعال آموزش را با دستان و چشمان بسته با خود بردند. قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط دوباره بر افغانستان بارها فعالان آموزش زنان و دختران را بازداشت و زندانی کرده‌اند. همچنین حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

کریستینا مارکوس لاسن، نماینده‌ی دایمی دنمارک در سازمان ملل متحد می‌گوید که بررسی وضعیت زنان و دختران در افغانستان از موضوعات اصلی نشست سازمان ملل در دهم ماه جاری میلادی در شورای امنیت سازمان ملل خواهد بود. خانم لانس گفته است که ریاست این نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر عهده دنمارک است و در این نشست افزون بر تمدید ماموریت یوناما و گزارش ربع‌وار از وضعیت افغانستان، در آن نشست در مورد وضعیت زنان و دختران افغانستانی نیز بحث خواهد شد. کریستینا مارکوس لاسن گفته است: «ما می‌خواهیم در این نشست توجه ویژه‌ای به وضعیت زنان و دختران در افغانستان داشته باشیم، همچنان یک نماینده از جامعه مدنی را برای گزارش‌دهی دعوت خواهیم کرد و پیش از نشست، یک اعلامیه در چارچوب برنامه {زنان، صلح و امنیت} خواهیم داشت. ما همه دیده‌ایم که وضعیت زنان و دختران در شش ماه گذشته همچنان رو به وخامت است.» همچنین همزمان برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد بر تعهد خود نسبت به حقوق، مشارکت و توانمندسازی زنان و دختران افغانستان نیز تاکید ورزیده است. ستیفانی لوس نماینده، برنامه اسکان بشر سازمان ملل در افغانستان گفته است که دسترسی به خدماتی همچون آموزش، بهداشت و آب آشامیدنی تأثیر چشم‌گیری بر زندگی زنان و دختران در افغانستان دارد. او افزوده است: «موضوع امسال روز جهانی زن برای همه زنان و دختران، حقوق، برابری و توانمندسازی است. بخش ما برنامه‌های زیادی را در افغانستان اجرا می‌کند و ده‌ها سال است که به این کار داده. ما معتقدیم خانه بهتر، محله‌ای امن‌تر و دست‌رسی بهتر به خدماتی آب، آموزش و خدمات صحی، تأثیر زیادی بر زنان و دختران در افغانستان دارد.» در حالی این مقام‌های بین‌المللی از حقوق زنان و دختران افغانستان دفاع می‌کند که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

مسوولان محلی از ولایت ننگرهار می‌گویند که سه خبرنگار در جریان درگیری‌ روز (چهارشنبه، ۱۵ حوت) میان نیروهای مرزی حکومت سرپرست افغانستان و مرزبانان پاکستانی زخمی شدند. قریشی بدلون، آمر اطلاعات ریاست اطلاعات و فرهنگ ننگرهار به رسانه‌ها گفته است که خبرنگاران رادیو حریت، تلویزیون شمشاد و تصویربردار خبرگزاری پژواک برای پوشش جنگ به مرز تورخم رفته بودند. اما آنان در درگیری زخمی شدند. آقای بدلون در ادامه تاکید کرده است که این خبرنگاران در نتیجه‌ی شلیک هاون نیروهای مرزی پاکستان زخمی شده‌اند. آمر اطلاعات ریاست اطلاعات و فرهنگ ننگرهار افزوده است که آنان برای تداوی به شفاخانه‌ی حوزوی این ولایت منتقل شدند. وی وضعیت صحی خبرنگاران را خوب توصیف کرده است. همچنین مرکز خبرنگاران افغانستان (AFJC) نیز در اعلامیه‌ای زخمی شدن این سه خبرنگار را تایید کرده است. این مرکز گفته است که خبرنگاران هنگام پوشش رویدادهای جنگی، تدابیر امنیتی را رعایت کنند. در اعلامیه آمده است: «تیم اجرایی مرکز خبرنگاران افغانستان ضمن ابراز نگرانی از بروز این حادثه، برای خبرنگاران آسیب دیده شفای عاجل تمنا می‌کند. مرکز خبرنگاران افغانستان درعین حال از خبرنگاران می‌خواهد هنگام کار، به ویژه در پوشش درگیری‌ها خیلی محتاط باشند و ضمن استفاده از تجهیزات ایمنی ویژه خبرنگاران، تدابیر امنیتی را به طور جدی رعایت کنند.» قابل ذکر است که مرز تورخم از ۱۳ روز به این سو بسته است و در این مدت نیروهای مرزی حکومت فعلی با مرزبانان پاکستانی چندین بار درگیر شده‌اند. منابع محلی گفته‌اند که دو طرف در این درگیری از سلاح‌های سبک و سنگین استفاده کرده‌اند. بازمحمد عبدالرحمن، مدیر امور پناهندگان و عودت‌کنندگان حکومت فعلی در ننگرهار گفته که ده‌ها خانواده در چند روز گذشته به دلیل درگیری‌های مداوم مرزی، از خانه‌های‌شان آواره شده‌اند.