زهرا هاشمی، بنیان‌گذار مکتب آنلاین «امید»، در مراسمی در تالار شهرداری وین جایزه‌ی «بهترین مشارکت دیاسپورا» را از سوی انجمن فرهنگی افغانستانی‌ها در اتریش دریافت کرده است. شبکه‌ی مهاجران افغانستانی با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری فیسبوک خود نوشته که این جایزه در مراسمی با حضور فعالان، سیاست‌مداران و چهره‌های فرهنگی افغانستانی به خانم هاشمی اهدا شده است. برگزارکنندگان این برنامه گفته‌اند که این جایزه تقدیری است از تلاش‌های زهرا هاشمی و دختران افغانستان که در برابر محدودیت‌های آموزشی ایستادگی می‌کنند. قابل ذکر است که زهرا هاشمی، بنیان‌گذار مکتب آنلاین امید در سخنرانی خود در این مراسم گفته که این مکتب را نه از روی رؤیای کودکی؛ بلکه از سر خستگی از «تماشاکردن محرومیت دختران از آموزش» راه‌اندازی کرده است خانم هاشمی تاکید کرد که این مکتب که ابتدا برای تدریس به ۵۰ دختر طراحی شده بود، اکنون در چهارمین سال فعالیتش بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز از داخل افغانستان دارد. وی افزوده است که «برای این دختران، «امید» فقط یک مکتب آنلاین نیست؛ بلکه پناه‌گاهی برای ارتباط، تعلق و امید» است. این فعال آموزش می‌گوید که هر بار ورود یک دختر افغانستانی به این کلاس‌های آنلاین، «نماد یک انقلاب خاموش» در کشوری است که میلیون‌ها دختر از تحصیل محروم‌اند. قابل ذکر است که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

اکبر عربی، فرمانده انتظامی ولسوالی پیشوای تهران درتازه‌ترین مورد از بازداشت فرد متهم به قتل کبرا رضایی، دختر اهل افغانستان خبر داده است. باشگاه خبرنگاران جوان روز (جمعه، ۲۳ جوزا) به نقل از اکبر عربی نوشته است که فرد متهم در پی تلاش اطلاعاتی و عملیاتی پولیس بازداشت شده و  متهم در جریان بازجویی‌های تخصصی، به ارتکاب قتل اعتراف کرده و پس از تکمیل مراحل اولیه تحقیق، روانه زندان شد. درباره انگیزه و هویت فرد متهم جزییات بیشتر منتشر نشده است. طبق گزارش‌ها، کبر رضایی در اواسط ماه حمل در مسیر رفتن به محل کارش در تهران ربوده شد و شامگاه ۱۳ جوزا، بخشی از اندام‌های مثله‌شده او توسط باشندگان محل در ورامین تهران از میان زباله‌ها پیدا شد. به نوشته باشگاه خبرنگاران جوان، اکبر عربی گفت: «پس از کشف جسد این دختر جوان در یکی از مناطق شهرستان پیشوا، پرونده‌ای در پولیس آگاهی تشکیل و تحقیقات تخصصی در دستور کار قرار گرفت.» اعتراض فعالان حقوق بشر شماری از فعالان حقوق بشر، قتل کبرا رضایی را نمادی از خشونت ساختاری علیه زنان مهاجر خواندند. اعضای جنبش‌های فعالان زن افغانستان، خواهان رسیدگی فوری و بی‌طرفانه نهادهای قضایی ایران به این پرونده و دخالت نهادهای بین‌المللی برای تضمین حقوق و امنیت زنان مهاجر شدند. همچنین جنبش «فانوس آزادی زنان افغانستان» در بیانیه‌ای رسمی خواستار شفاف‌سازی فوری و برخورد قضایی جدی با عاملان این جنایت شده و از سازمان‌های بین‌المللی خواسته که دولت ایران را برای حفاظت از جان و کرامت مهاجران تحت فشار بگذارند. آن‌ها خواستار «عدالت برای کبرا رضایی و حمایت برای تمام زنان بی‌صدا» شده‌اند. از سویی هم، سفارت حکومت سرپرست در تهران هم در بیانیه‌ای تأکید کرده که «عامل این جنایت نابخشودنی بدون در نظر گرفتن ملیت یا وابستگی باید به پنجه قانون سپرده شود». براساس گزارش، خانواده کبرا رضایی جواز برگزاری مراسم تدفین وی را دریافت نکرده است.

بخش زنان سازمان ملل متحد (UN Women) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از یک میلیون دختر در افغانستان به‌طور سیستماتیک از تحصیل محروم هستند. اين نهاد امروز (پنج‌شنبه، ۲۲ جوزا) با نشر یک نوار تصویری در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که از زنان و دختران افغانستان حمایت می‌کند. در ادامه آمده است که با حمایت نهاد Girls2lead، برای توانمندسازی زنان و دختران جوان افغانستان، فرصت‌های آموزشی را فراهم کرده است. بخش زنان سازمان ملل متحد مشخص نکرده که برای چه تعداد از زنان و دختران جوان در افغانستان زمینه‌ی آموزش را فراهم کرده است. در حالی این سازمان از آموزش زنان و دختران جوان در افغانستان خبر می‌دهد، که ۹۰۵ روز می‌شود که حکومت سرپرست دروازه‌های دانشگاه‌های خصوصی و دولتی را به‌روی دختران در کشور مسدود کرده است. همچنین علاوه بر دروازه‌های دانشگاه‌ها، ۱۳۶۰ روز می‌شود که دروازه‌های مکاتب نیز به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در این میان، فعالیت‌هایی چون صنایع‌دستی، خیاطی و کارهای محدود خانگی، از معدود گزینه‌های باقی‌مانده برای آنان به شمار می‌رود. یونیسف و شماری از نهادهای بین‌المللی تلاش دارند از طریق همین فرصت‌های محدود، راهی برای توان‌مندسازی زنان و دختران در افغانستان باز کنند.

دفتر نمایندگی اتحادیه‌ی اروپا برای افغانستان، از خانواده‌ها خواسته که برای آینده‌ی روشن‌تر افغانستان، از آموزش دختران‌ و پسران‌شان پشتیبانی کنند. این سازمان این اظهارات را به مناسب روز جهانی «خانواده/والدین»، با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده و نوشته است که از خانواده‌ها برای پشتیبانی از آموزش فرزندان شان حمایت می‌کند. نمایندگی اتحادیه‌ی اروپا برای افغانستان تاکید کرده است که از خانواده و فرزندان‌شان از طریق ایجاد شغل، آموزش و سلامت پشتیبانی می‌کند. در بخش از پیام این نهاد آمده است: «برای آینده‌ی روشن‌تر افغانستان، مسوولیت ما به عنوان والدین حمایت از آموزش همه‌ی کودکان – دختران و پسران است.» قابل ذکر است که اتحادیه‌ی اروپا، در حالی بر حمایت از آموزش، شغل و سلامت تاکید کرده که حکومت فعلی، پس از به دست گرفتن قدرت، محدودیت‌های فزاینده‌ای بر زنان و دختران صادر کرده اند. در نتیجه‌ی اجرایی‌شدن این محدودیت‌ها، دختران بالاتر از ۱۲ سال از فراگیری علم در سراسر کشور محروم شده و زنان نیز، از کار در بسیاری از بخش منع شده اند. باید گفت که روز جهانی والدین که از ۲۰۱۲ میادی توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شده امسال، با شعار «پرورش والدین» تأکید دارد که «والدگری» یک مهارت آموختنی است و خانواده‌ها باید برای ایفای بهتر نقش خود، از پشتیبانی‌‌های آموزشی و اجتماعی برخوردار باشند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که چهار میلیون کودک در افغانستان به دلیل نبود ساختمان‌های مناسب آموزشی، آب آشامیدنی سالم، و کمبود معلم به‌ویژه معلمان زن، از مکتب محروم هستند. این سازمان امروز (دوشنبه، ۱۲ جوزا) با نشر گزارشی گفته است که کودکان اغلب به دلیل موانع اقتصادی ترک تحصیل می‌کنند و گاهی اوقات برای کمک به خانواده‌هایشان در امرار معاش، مجبور به کار اجباری می‌شوند. یونیسف تاکید کرده است که این نهاد تمرکز بیشتری بر استخدام معلمان زن دارد و خانواده‌ها نیز از نگاه فرهنگی، این گزینه را برای فرزندان خود مناسب‌تر می‌دانند. در گزارش آمده که شماری از آموزگاران با پشتیبانی این نهاد، تلاش دارند که با روش‌های خلاقانه، حضور دختران پایین‌تر از صنف ششم را در افغانستان افزایش دهند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرده است که اکنون چهار میلیون کودک در افغانستان به آموزش دست‌رسی ندارند. در بخشی از گزارش آمده که یونیسف، به هدف کاهش این محرومیت و تقویت کیفیت آموزش، با پشتیبانی مالی دولت‌های جاپان و کوریای جنوبی، ده‌ها آموزگار زن را در چندین ولایت آموزش داده است. این سازمان در این گزارش به داستان آموزگار زنی پرداخته که با پس از شرکت در یک دوره آموزشی حمایت‌ شده از سوی یونیسف، توانسته با بازی‌ها و فعالیت‌های گروهی، دانش‌آموزان بیشتری را به مکتب جذب کند. لیما عزیزی، آموزگار صنف سوم در لیسه حضرت ابوبکر صدیق، گفته در یک ماه اخیر، میزان حضور دانش‌آموزان در صنف‌های این مکتب، ۵ درصد افزایش یافته است. پیش از این، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، گفته بود که از هر سه کودک در افغانستان، یک تن از آموزش محروم مانده و حدود ۶۰ درصد این کودکان دختران اند. این گزارش در حالی نشر می‌شود که به دلیل سیاست‌های حکومت سرپرست افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم برای چهارمین سال متوالی از ادامه‌ی آموزش‌های شان محروم مانده‌اند. پیش از این، سازمان عفو بین‌الملل گفته بود که پس از ممنوعیت بر آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تا اکنون حدود سه‌ونیم میلیون دختر از آموزش محروم شده‌اند.

دختران کریکت‌باز افغانستان می‌گویند که برای زن بودن و ورزش کردن کشورشان را ترک کرده و در افغانستان دیگر جایی برای دختران ورزشکار نیست. فیروزه امیری، یکی از زنان ورزشکار افغانستان که به دلیل محدودیت‌های حکومت فعلی دیگر اجازه بازی در کشور را ندارد، حالا در استرالیا همراه با دیگر دختران افغانستان‌ تیم کریکت تشکیل داده در گفتگو با رسانه «اندیا تودی» گفته است: «برای زن بودن و ورزش کردن کشورم را ترک کردم. در افغانستان دیگر جایی برای دختران ورزشکار نیست.» دختران کریکت‌باز که سال‌ها آموزش دیده و رقابت کرده بودند، دیگر نمی‌توانند در مسابقات شرکت کنند یا حتا تمرین داشته باشند. فیروزه امری تاکید کرده است: «زمانی که ممنوعیت‌ها شروع شد، تمرینات ما لغو شد، مسابقات تیم ملی متوقف شد و به ما گفتند نباید دیگر بازی کنیم. این برای من و دوستانم خیلی سخت بود.» او افزوده است که پس از تهدیدها و ناامنی‌ها، علیه او و همرانش درخواست پناهندگی دادند و به استرالیا رسیدند. وی تصریح کرد که در این کشور با کمک نهادهای حمایت از مهاجران و ورزشکاران، توانستند دوباره تیم دختران کریکت افغانستان را شکل دهند. این دختران می‌گویند: «این تیم حالا نه فقط برای بازی، بلکه برای رساندن پیام‌های حقوق زنان و تاکید بر اهمیت آزادی ورزش زنان در افغانستان فعالیت می‌کند.» این دختران ورزشکاران می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم به عنوان قربانی دیده شویم. ما می‌خواهیم ثابت کنیم که زنان افغانستانی توانمند هستند و می‌توانند در هر زمینه‌ای موفق باشند.» او با امید می‌گوید: «دلمان برای وطن‌مان تنگ شده است، اما ما می‌خواهیم با بازی کریکت، صدای زنان افغانستان را به گوش جهان برسانیم. ما می‌خواهیم روزی دوباره در وطن خودمان بازی کنیم و شاهد آزادی و پیشرفت زنان باشیم.» تشکیل این تیم جدید مورد حمایت برخی نهادهای بین‌المللی حقوق بشر و ورزشکاران جهانی قرار گرفته است. باید گفت که از زمان تسلط حکومت فعلی، قوانین سخت‌گیرانه‌ای علیه زنان وضع شده است؛ حضور زنان در ورزشگاه‌ها ممنوع و فعالیت در بسیاری از رشته‌های ورزشی زنان ممنوع شده است.

حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان پس از فراغت پسرش میرویس از صنف ۱۲ از مکتب «افغان-ترک» ابراز امیدواری کرده است که دخترش، ملالی نیز بتواند در کشور تا صنف ۱۲ در کشور درس بخواند. آقای کرزی با نشر عکس‌هایی در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که پسرش میرویس دوره مکتب را به پایان رسانده و روز (پنج‌شنبه، ۸ جوزا) فراغتش را جشن گرفته است. رییس‌جمهور پیشین کشور در ادامه تاکید کرده است: «دخترم ملالی هم دوره ابتدایی را به پایان رسانده و برای تعلیم در مراحل بالاتر آماده و مصمم است.» وی افزوده است: «امیدوارم او نیز همراه با تمام خواهران هموطن خود، دوره مکتب را تا صنف دوازدهم در داخل کشور تکمیل نمایند و با تحصیلات عالی در پوهنتون به آرزوهای‌شان دست یافته و برای خود، خانواده و کشور عزیز خود مصدر خدمت شوند.» حکومت سرپرست آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را منع کرده‌ و بر این اساس، دختر رییس‌جمهور پیشین کشور هم نمی‌تواند به آموزش خود در داخل کشور ادامه دهد. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در این میان، فعالیت‌هایی چون صنایع‌دستی، خیاطی و کارهای محدود خانگی، از معدود گزینه‌های باقی‌مانده برای آنان به شمار می‌رود. یونیسف و شماری از نهادهای بین‌المللی تلاش دارند از طریق همین فرصت‌های محدود، راهی برای توان‌مندسازی زنان و دختران در افغانستان باز کنند.

اداره‌ی ملی امتحانات که اکنون تحت کنترل حکومت سرپرست فعالیت می‌کند، اعلام کرده است که روند اخذ آزمون کانکور امروز (پنج‌شنبه، ۸ جوزا) در ۱۱ ولایت کشور بدون حضور دختران آغاز شده و فردا نیز ادامه خواهد داشت. این اداره با نشر اعلامیه در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که آزمون کانکور در ولایت‌های پروان، کاپیسا، پنجشیر، بغلان، بامیان، غور، دایکندی، میدان وردک، لوگر، پکتیا و غزنی آغاز شده است. قابل ذکر است که این آزمون امسال نیز بدون حضور داوطلبان دختر آغاز شده است. اداره‌ی ملی امتحانات تاکید کرده است که ۲۵ هزار و ۳۰۰ داوطلب پسر در این ولایت‌ها برای شرکت در آزمون کانکور ثبت‌نام کرده بودند. داوطلبان در بخش‌های کانکور عمومی، اختصاصی، مدارس دینی و ورود به دانشکده‌های شبانه رقابت می‌کنند. آزمون کانکور سال جاری خورشیدی قرار است در پنج مرحله برگزار شود. این آزمون تا ۲۰ ماه سرطان ادامه خواهد داشت. همچنین طی بیش از سه سال گذشته زنان و دختران افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله آموزش و کار، محروم شده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در این میان، فعالیت‌هایی چون صنایع‌دستی، خیاطی و کارهای محدود خانگی، از معدود گزینه‌های باقی‌مانده برای آنان به شمار می‌رود. یونیسف و شماری از نهادهای بین‌المللی تلاش دارند از طریق همین فرصت‌های محدود، راهی برای توان‌مندسازی زنان و دختران در افغانستان باز کنند.

ذکیه خدادادی، پاراتکواندوکار اهل افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برنده مدال برنز مسابقات آزاد پاراتکواندوی اوپن (Rio Open G2 2025) کشور برازیل شده است. خانم خدادادی صبح امروز (پنج‌شنبه، ۸ جوزا) با نشر پیامی در حساب کاربری اینستاگرام خود نوشته است که «با افتخار مدال برنز پاراتکواندو در اوپن برازیل» را به دست آورده است. همچنین این پاراتکواندوکار اهل افغانستان در ادامه نوشته است: «این مدال فقط برای من نیست، برای تمام زنان افغانستان است که با وجود تمام سختی‌ها هنوز ایستاده‌اند.» ذکیه خدادای در ادامه نوشته: «ممکن است با موانع روبرو شویم، اما هرگز تسلیم نمی‌شود. ما بلند می‎شویم، همیشه.» قابل ذکر است که ذکیه خدادادی، در اوایل سال جاری خورشیدی به‌دلیل حمایت از حقوق زنان در افغانستان، به‌ویژه حق آموزش و ورزش دختران، برنده‌ی رده رهبری نوظهور جایزه‌ی روز جهانی زن ۲۰۲۵ میلادی کمیته بین‌المللی پارالمپیک شد. همچنین ذکیه خدادادی نخستین زن ورزشکار افغانستانی بود که در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ میلادی شرکت و لقب زن شجاع این رقابت ورزشی را از آن خود کرد. این دختر افغانستانی پیش از این مدال طلای مسابقات قهرمانی پاراتکواندوی اروپا، مدال برنز مسابقات جایزه‌ی بزرگ جهانی سال ۲۰۲۲ میلادی، مدال نقره مسابقات بین‌المللی در کشور البانیا و مدال برنز مسابقات پاراتکواندو مصر در سال ۱۳۹۵ شمسی را به گردن آویخته است.

منابع محلی از ولایت تخار می‌گویند که یک دختر جوان توسط افراد مسلح ناشناس در ولسوالی ورسج این ولایت به قتل رسیده و سپس جسد او به آتش کشیده شده است. دست‌کم دو منبع تایید کردند که این جسد روز (سه‌شنبه، ۶ جوزا) در منطقه ترشت از مربوطات ولسوالی ورسج پیدا شده است و هنوز هویت قربانی مشخص نشده است. منبع تاکید کرده است که جسد سوخته این دختر جوان به این مرکز درمانی منتقل شده، اما تا اکنون موفق به شناسایی هویت او نشده است. مسوولان حکومت محلی در ولایت تخار تا اکنون در این مورد چیزی به رسانه‌ها نگفته‌اند. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند. براساس گزارش‌ها، عاملان قتل‌های مرموز غالبا «افراد مسلح ناشناس» دانسته می‌شود و حکومت فعلی کم‌تر از شناسایی و مجازات آنان خبر می‌دهند.