برچسب: بیماری

9 ماه قبل - 177 بازدید

برونشیت، التهاب پوشش لوله‌های برونش است که هوا را به ریه‌ها می‌برد و از آن خارج می‌شود. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که می‌تواند تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. برونشیت حاد که اغلب از سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است. برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا ۱۰ روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها ادامه داشته باشد. با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از شرایطی است که در بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) وجود دارد. علائم برونشیت برای برونشیت حاد یا برونشیت مزمن، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرفه تولید مخاط (خلط) که می‌تواند به رنگ شفاف، سفید، خاکستری متمایل به زرد یا سبز باشد - به ندرت ممکن است با رگه‌های خون همراه باشد. خستگی تنگی نفس تب و لرز خفیف ناراحتی قفسه سینه اگر برونشیت حاد دارید، ممکن است علائم سرماخوردگی مانند سردرد خفیف یا بدن درد داشته باشید. در حالی که این علائم معمولاً در حدود یک هفته بهبود می‌یابند، ممکن است سرفه‌های آزاردهنده‌ای داشته باشید که چند هفته طول می‌کشد. برونشیت مزمن به عنوان سرفه‌ای مولد تعریف می‌شود که حداقل ممکن سه ماه طول بکشد و حملات مکرر حداقل برای دو سال متوالی رخ دهد. اگر برونشیت مزمن دارید، احتمالاً دوره‌هایی دارید که سرفه یا سایر علائم شما بدتر می‌شود. در آن مواقع، ممکن است یک عفونت حاد در بالای برونشیت مزمن داشته باشید. علل ایجاد بیماری برونشیت برونشیت حاد معمولاً توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود، معمولاً همان ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می‌شوند. آنتی بیوتیک‌ها ویروس‌ها را از بین نمی‌برند، بنابراین، این نوع دارو در اکثر موارد برونشیت مفید نیست. شایع‌ترین علت برونشیت مزمن، کشیدن سیگار است. آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی موجود در محیط یا محل کار نیز می‌تواند به این وضعیت کمک کند. عوامل خطر عواملی که خطر ابتلا به برونشیت را افزایش می‌دهند عبارتند از: دود سیگار: افرادی که سیگار می‌کشند یا با یک فرد سیگاری زندگی می‌کنند در معرض خطر ابتلا به برونشیت حاد و برونشیت مزمن هستند. مقاومت کم: این ممکن است ناشی از یک بیماری حاد دیگر، مانند سرماخوردگی، یا یک بیماری مزمن باشد که سیستم ایمنی شما را به خطر می‌اندازد. بزرگسالان مسن، نوزادان و کودکان خردسال آسیب پذیری بیشتری نسبت به عفونت دارند. قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده در محل کار: خطر ابتلا به برونشیت در شما بیشتر است اگر در اطراف برخی از محرک‌های ریه مانند غلات یا منسوجات کار کنید یا در معرض بخارات شیمیایی قرار بگیرید. رفلاکس معده: حملات مکرر سوزش سر دل شدید می‌تواند گلو شما را تحریک کند و شما را مستعد ابتلا به برونشیت کند. عوارض بیماری برونشیت چیست؟ اگرچه یک دوره برونشیت معمولاً جای نگرانی ندارد، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به ذات الریه شود. با این حال، حملات مکرر برونشیت ممکن است به این معنی باشد که شما به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) مبتلا هستید. برای جلوگیری چه باید کرد؟ برای کاهش خطر ابتلا به برونشیت، نکات زیر را دنبال کنید: از دود سیگار اجتناب کنید. دود سیگار خطر ابتلا به برونشیت مزمن را افزایش می‌دهد. واکسن بزنید. بسیاری از موارد برونشیت حاد ناشی از آنفولانزا، یک ویروس است. دریافت واکسن آنفولانزای سالانه می‌تواند از شما در برابر ابتلا به آنفولانزا محافظت کند. همچنین ممکن است بخواهید واکسیناسیونی را در نظر بگیرید که از برخی از انواع ذات الریه محافظت می‌کند. دست های‌تان را بشویید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی، دست‌های خود را به طور مکرر بشویید و عادت به استفاده از ضدعفونی کننده‌های الکلی دست داشته باشید. از ماسک استفاده کنید. اگر مبتلا به (COPD) هستید، در صورت قرار گرفتن در معرض گرد و غبار یا بخار، و زمانی که می‌خواهید در میان جمعیت باشید، مانند هنگام مسافرت، ممکن است در محل کار از ماسک استفاده کنید. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت سرفه به پزشک مراجعه کنید. اگر بیماری شما بیش از سه هفته طول کشید. اگر مانع خوابیدن شما می‌شود. همراه با تب بالاتر ۳۸ درجه سانتیگراد مخاط بد رنگ تولید می‌کند. سرفه‌های خونی با خس خس سینه یا تنگی نفس همراه است. برونشیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک شما می‌تواند بر اساس سابقه سلامتی و علائم (تشخیص بالینی) تشخیص دهد که آیا برونشیت دارید یا خیر. آن‌ها به ریه‌های شما برای علائم احتقان گوش می‌دهند و مطمئن می‌شوند که خوب نفس می‌کشید. آن‌ها ممکن است شما را برای عفونت‌های ویروسی، مانند آنفولانزا یا (COVID-19) آزمایش کنند. در چند روز اول بیماری، علائم برونشیت مشابه علائم سرماخوردگی است. پزشک شما برونشیت را با پرسیدن سوالاتی از بیماران در مورد علائم و انجام معاینه فیزیکی تشخیص می‌دهند. اگرچه آن‌ها به ندرت آزمایش‌های اضافی را تجویز می‌کنند، اما اگر تب داشته باشید، پزشک ممکن است برای رد کردن ذات الریه، عکس برداری از قفسه سینه را تجویز کند. چگونگی درمان برونشیت؟ برای درمان برونشیت حاد و مزمن داروهای متنوعی تجویز می‌شود. برای تسکین درد و تب از داروهای ضد التهاب استفاده می‌شود. اما در صورت بروز علائمی مانند خس‌خس سینه، از داروهای گشادکننده برونش استفاده می‌شود. همچنین ممکن است از داروهای سرکوب کننده سرفه و یا مسکن استفاده شود. استراحت و دریافت مایعات فراوان نوشیدن مقدار زیادی آب که به شل شدن احتقان سینه کمک می‌کند. آنتی بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ویروسی موثر نیستند، اما اگر پزشک مشکوک به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است یکی را تجویز کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 185 بازدید

همزمان به مناسبت روز جهانی هپاتیت (زردی سیاه)، سازمان جهانی صحت در افغانستان از مردم این کشور خواست روی آزمایش، درمان و واکسن بیماری هپاتیت تمرکز کنند. این سازمان امروز (یک‌شنبه، ۷ اسد) به مناسبت روز جهانی هپاتیت در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هپاتیت یک بیماری التهابی کبد است و در یک دهه بیش از صد هزار نفر در افغانستان به این بیماری مبتلا شده‌اند. سازمان جهانی بهداشت تاکید کرد که می‌خواهد امسال روی نابودی این بیماری در افغانستان تمرکز کند. این نهاد جهانی صحی با پخش ویدیویی در حساب ایکس خود از مردم افغانستان خواسته است که در یک اقدام مشترک با این سازمان نابودی هپاتیت را به واقعیت بدل کنند. این سازمان گفت: «اکنون زمان اقدام است و ما با هم می‌توانیم این بیماری را نابود کنیم.» براساس آمار ارائه شده از سوی سازمان جهانی صحت، ۳۰۴ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری هپاتیت مصاب هستند. این بیماری در هر ۳۰ ثانیه از شهروندان جهان یک قربانی می‌گیرد. سازمان جهانی صحت می‌گوید بیش ۱۰۰ هزار نفر در دهه گذشته در افغانستان به این بیماری مصاب شدند و از این میان ۷۰ هزار مورد شامل هپاتیت درجه «بی» است. ۳۰ هزار بیمار دیگر شامل هپاتیت درجه «سی» می‌شوند. باید گفت که هپاتیت یک بیماری التهابی کبد است که عوامل مختلفی برای مصاب شدن به این بیماری نقش دارد. داکتران متخصص می‌گویند که مصرف برخی از داروها، آلودگی به باکتری یا ویروس و یا مصرف بیش از حد الکل سبب مصاب شدن به این بیماری می‌شود. با این حال هپاتیت یک بیماری قابل درمان است و با واکسن می‌توان از ابتلا به آن جلوگیری کرد.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 205 بازدید

سازمان جهانی صحت و اداره زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده‌اند که ابتکار مشترکی را برای حمایت از زنان و کودکان مبتلا به اختلالات ناشی از مصرف مواد مخدر در افغانستان آغاز کردند. سازمان جهانی صحت و اداره زنان ملل متحد با نشر اعلامیه‌ای مشترک گفته‌اند که هدف این ابتکار جدید ادغام مجدد زنان آسیب‌پذیر مبتلا به اختلالات مصرف مواد مخدر و فرزندان آنها در جامعه است. در ادامه آمده است که ابتکار جدید، تلاش مشترک سازمان جهانی صحت و اداره ملل متحد برای مقابله با این موضوع مهم صحی، به ویژه در میان زنان و کودکان است و زنان از طریق بسته جامع خدمات حفاظتی، درمان اختلالات مصرف مواد مخدر و خدمات سلامت روان حمایت خواهند شد. در اعلامیه آمده است که این ابتکار رویکرد جامع و حساس به جنسیت را برای بهبود دسترسی به خدمات یکپارچه سلامت روان و حمایت روانی اجتماعی و ارایه خدمات با کیفیت درمان اختلال مصرف مواد مخدر برای زنان آسیب دیده اتخاذ می‌کند. در ادامه آمده است که علاوه بر حمایت زنان و کودکان، قرار است که از طریق این ابتکار اداره‌های صحت و زنان ملل متحد، ظرفیت‌های کارکنان کلیدی صحی در مراکز هدفمند برای ارایه خدمات مرتبط با جنسیت و تروما افزایش یابد. سازمان جهانی صحت و اداره زنان ملل متحد گفته‌اند که در کنار این موارد، برای اطمینان از تداوم مراقبت و کاهش «ننگ» مرتبط با سلامت روان و اختلالات مصرف مواد، خدمات حمایتی مبتنی بر جامعه و خدمات حفاظتی سیار نیز در نظر گرفته خواهد شد. در ادامه آمده است که افغانستان از ده‌ها سال به این طرف مشکل قابل توجه مصرف مواد مخدر داشته است که با درگیری‌های مداوم و بی‌ثباتی بدتر شده است، طوری که نزدیک به چهار میلیون نفر-حدود ده درصد از جمعیت – از اختلالات مصرف مواد مخدر متاثر شده‌اند. این در حالی است که هیأت معاونت سازمان ملل متحد به تاریخ ششم ماه روان خورشیدی گزارش داد که بین یک تا دو میلیون نفر در افغانستان به مواد مخدر معتاد اند که ۳۵ در صد آنان را زنان تشکیل می‌دهد. اگر چه در مورد شمار معتادان در افغانستان در این اواخر تحقیق نشده، اما بر اساس یک سروی که در سال ۲۰۱۴ صورت گرفت، حدود سه میلیون معتاد در افغانستان وجود داشت. با این وجود حکومت سرپرست همواره گفته است که شمار معتادان در این کشور به حدود پنج میلیون نفر می‌رسد که یک میلیون آنان زنان و کودکان اند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 194 بازدید

سازمان بین‌المللی داکتران بدون مرز (ام‌اس‌اف) در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که باوجود بیش از دو دهه کمک و سرمایه‌گذاری بین‌المللی، به‌دلیل «مسافت»، «هزینه» و این واقعیت که شماری از مراکز صحی به‌ اندازه‌ی کافی کار نمی‌کنند، شهروندان افغانستان هنوز در تقلای دسترسی به خدمات اولیه‌ی صحی هستند. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۲۵ سرطان) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، با برشمردن این دلایل گفته است که بسیاری از بیماری‌ها و «وضعیت‌های صحی» در افغانستان اغلب دیر شناسایی و تشخیص می‌شوند. سازمان بین‌المللی داکتران بدون مرز تاکید کرد که بیماران زمانی در شفاخانه بستری می‌شوند که در وضعیت بدی قرار دارند. داکتران بدون مرز در کنار بیان این وضعیت گفت که در سال ۲۰۲۳ میلادی به ۱۰ هزار و ۴۰۰ کودک مبتلا به سوءتغذیه در ولایت‌های هرات، هلمند و قندهار رسیدگی کرده است. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر افغانستان، به‌دلیل کاهش کمک‌های بین‌المللی، بسیاری از مراکز صحی از فعالیت باز مانده و دسترسی شهروندان به خدمات صحی نیز به‌شدت کاهش یافت. در نزدیک به سه سال اخیر نیز نهادهای بین‌المللی بارها اعلام کرده‌اند که به‌دلیل کاهش بودجه، مجبور هستند حمایت از شماری از مراکز صحی را متوقف کنند. در تازه‌ترین مورد، یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفته است که یک‌سوم زنان باردار در افغانستان در خارج از مراکز صحی زایمان می‌کنند. همچنین حکومت سرپرست در نزدیک به سه سال گذشته، محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران وضع کرده است. شماری زیادی از زنان مختصص به دلیل محدودیت، افغانستان را ترک کرده و به دیگر کشورها مهاجرت کردند. نزدیک به سه سال که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 229 بازدید

علل (ADHD) چیست؟ آیا ارثی است؟ ما می‌دانیم که عوامل ژنتیکی یا ارثی در ایجاد (ADHD) مهم هستند. اما نمی‌دانیم که چه ژن‌هایی در بروز این اختلال نقش مهمتری دارند. تحقیقاتی در این زمینه نیز صورت گرفته است که حول محور عوامل ژنتیکی موثر می‌چرخد. با این حال، مشخص است که محیط نیز در این میان بی‌تاثیر نیست و نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. اگر کودک شما خویشاوند نزدیکی دارد که تشخیص (ADHD) گذاشته شده است، احتمال اینکه کودک شما نیز دچار (ADHD) باشد بالاتر می‌رود. البته این گفته به این معنا نیست که (ADHD) یک امر حتمی الوقوع بوده و کودک شما حتما دچار (ADHD) خواهد شد. تا کنون ژن واحدی که به عنوان علت (ADHD) تشخیص داده شده باشد از سوی محققین شناسایی نشده است. بنابراین، احتمال اینکه چندین ژن در این امر دخیل باشد بسیار زیاد است که هرکدام در تعامل با محیط به شیوه های پیچیده‌ای عمل می‌کنند.   آیا (ADHD) به واسطه بیماری یا آسیب مغزی بوجود می‌آید؟ بیشتر کودکان دارای (ADHD) سابقۀ آسیب یا جراحت مغزی ندارند. با این وجود اسکن‌های مغزی آن دسته کودکانی که دچار علائم (ADHD) بسیار حادی هستند، نشان می‌دهد که سطح فعالیت لب پیشانی مغز آن‌ها نسبت به حد میانگین پایینتر است. این بخش از مغز انسان درگیر برنامه ریزی کردن فعالیت‌ها و کنترل کردن محرک‌هاست. بخش دیگری از مغز که به نظر می‌رسد جهت درک (ADHD) مهم است، محدوده‌ای است که آن را اصطلاحا هسته‌ی دم‌دار می‌گویند و جهت کنترل حرکات و حفظ توجه به کار می‌رود. به نظر می‌رسد در کودکانی که دچار(ADHD) شدید هستند این بخش‌های مغزی کوچکتر است. علی‌رغم اینکه این یافته‌ها جهت تشخیص (ADHD) معتبر نیستند اما این امکان را به محققین داده است تا ماهیت این مشکل را دریابند. کودکانی که از ناحیه‌ی سر آسیب دیده اند و کسانی که مبتلا به صرع و یا عفونت‌ مغزی شده اند ممکن است همانند کودکان دچار(ADHD)، مشکلاتی را در زمینه نقص توجه از خودشان نشان دهند. کدام یک از عوامل محیطی در بروز (ADHD) نقش دارند؟ والدین ممکن است خود را مسئول بروز این اختلال در فرزندشان قلمداد کنند و نگران این باشند که رفتار و شیوه‌ی تربیتی آن‌ها باعث شده چنین مشکلاتی بوجود بیاید. اما باید گفت شواهدی مبنی بر اینکه شیوه‌ی تربیتی والدین باعث ایجاد (ADHD) در کودک می‌شود وجود ندارد. همانطور که قبلا بیان کردیم، معمولا مشکلات رفتاری کودکان حاصل ترکیب پیچیده‌ی عوامل ارثی و تجارت زندگی آن‌هاست. با این حال، والدین می‌توانند با بهره گیری از روش‌های موثر به کودک‌شان کمک کنند. ارائه‌ی راهنمایی‌های لازم به والدین در زمینه سلامت و تغذیه می‌تواند موثر باشد. زنان حامله‌ای که در برخی مواقع بحرانی خاص در طول زمان بارداری اقدام به نوشیدن الکل بصورت بیش از حد می‌کنند به احتمال بیشتری در معرض خطر داشتن فرزندی مبتلا به سندرم الکل جنینی هستند. این سندرم یک اختلال بسیار جدی محسوب شده که باعث بروز معلولیت‌های روانی و جسمانی از جمله علائم (ADHD) در کودک می‌گردد. صدمات مغزی وارده هنگام تولد موجب فقدان رسیدن اکسیجن به مغز نوزاد شده و یکی از عوامل خطرناک بروز (ADHD) محسوب می‌شود. آیا (ADHD) در کودکان با افزایش سن آن‌ها ازبین می‌رود؟ این مشکل در برخی از کودکان به مرور با افزایش سن آن‌ها رفع می‌شود، اگرچه مشکلات دیگری نیز در دوران نوجوانی و بالاتر از آن ادامه می‌یابد. تقریبا از هر ۵ کودک دچار (ADHD) ۲ تا از آن‌ها تا سن ۱۸ سالگی همچنان با مشکلات مربوطه سر می‌کنند. علائم اصلی (ADHD) نظیر مشکلات مربوط به نقص توجه نیز ممکن است با افزایش سن کودک بهبود یابد اما مشکلات رفتاری نظیر نافرمانی و پرخاشگری در صورتی که کودک کمک‌های لازم را به موقع دریافت نکند، به مرور زمان ممکن است شدت یابد. به ویژه مطالعات نشان داده است پسرانی که بیش از حد فعال و پرخاشگر هستند، نزد سایر همسالان محبوبیتی ندارند. بنابراین، بسیار مهم است که این کودکان از همان اوایل، کمک‌های لازم را تا حد امکان دریافت نمایند تا از بروز مشکلات رفتاری بیشتر در آن‌ها پیشگیری به عمل آید. خیلی مهم است که این نکته را به یاد داشته باشیم که ۳۰ الی ۴۰ درصد کودکان دارای (ADHD) در طول دوره‌ی بزرگسالی بهبود می‌یابند و حتی این درصد نیز می‌تواند با دریافت اقدامات لازم و به موقع افزایش یابد. اما کودکان دچار (ADHD) که در مکتب و محیط‌های آموزشی پرخاشگر و ضد اجتماعی هستند از آنجایی که قدرت سازگاری ندارند احتمال اینکه در بزرگسالی نیز دچار مشکلات بیشتری گردند، بالاست. خانواده‌ها و مکاتب  می‌توانند در چنین مواقعی به جای سرزنش کودک حمایت‌های لازم را برای آن‌ها فراهم آورند. آیا دارو درمانی به این دسته از کودکان کمک می‌کند؟ مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهند که داروهای محرک می‌توانند اثرات کوتاه مدتی برای بسیاری از کودکان دچار (ADHD) فراهم آورند. والدین بسیاری راجع به اثرات این داروها در کودکان‌شان ابراز خرسندی کرده اند. به محض اینکه کودکان آرامتر شوند راحت‌تر می‌توانند با سایرین بیامیزند و بطور موثرتری ارتباط برقرار نمایند. میزان پرخاشگری و بیش فعالی آن‌ها نیز می‌تواند پس از مصرف دارو کاهش یابد و عملکرد مفیدشان افزایش چشمگیری داشته باشد. البته در کنار این‌ها، یکی از نگرانی‌هایی که از بابت مصرف داروها وجود دارد این است که این داروها ممکن است پیوسته جهت اصلاح مشکلات رفتاری کودکان مورد استفاده قرار گیرد که به هیچ عنوان ربطی به (ADHD) ندارند. بنابراین، خیلی مهم است که درک کنیم چه داروهایی می‌تواند موثر باشد و چه محدویت‌هایی دارند. مصرف دارو صرفا می‌بایست برای کودکانی تجویز شود که بصورت دقیق مورد سنجش قرار گرفته اند و کسانی که از سوی متخصص تشخیص دقیق دریافت کرده اند. از آنجایی که تاثیر داروها بلند مدت نبوده و صرفا ساعاتی را شامل می‌شود، مهم است که داروها بصورت منظم مصرف شوند و از طرفی باید اطمینان حاصل کنید که کودک شما تحت نظر یک متخصص قرار دارد تا میزان پیشرفت و تغییرات او را بررسی کند. در کنار مصرف دارو به منظور دریافت تاثیرات و نتایج بلند مدت این کودکان باید از حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی نیز بهره‌مند شوند. به علاوه، آن‌ها نیاز دارند تا از جلسات مشاوره و رفتار درمانی نیز استفاده کنند تا بتوانند عملا تغییرات را در رفتار خود بگنجانند. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 193 بازدید

مسوولان کارزار مبارزه با بیماری پولیو یا فلج کودکان در ولایت قندهار می‌گویند که در سال جاری میلادی، هفت مورد مثبت پولیو در زون جنوب ثبت‌شده که چهار مورد آن در قندهار است. دفتر مطبوعاتی والی قندهار این آمار را به نقل از داکتر صدیق‌الله پتیال، نماینده‌ی کارزار محو پولیو در زون جنوب منتشر کرده است. دفتر مطبوعاتی والی قندهار جزییات نداده است که از هفت مورد مثبت پولیو، سه مورد دیگر آن در کدام ولایت‌های جنوبی است. براساس گزارش‌های موجود، از چهار مورد مثبت پولیو یا فلج کودکان در قندهار، دو مورد آن به‌تازگی در ولسوالی‌های شاه‌ولی‌کوت و ارغستان این ولایت ثبت شده است. در گزارش‌های محلی آمده است که یک کودک پنج‌ساله‌ی پسر در ولسوالی شاه‌ولی‌کوت و یک کودک چهارونیم‌ساله‌ی پسر دیگر در ولسوالی ارغستان به بیماری فلج کودکان مبتلا شده‌اند. در گزارش‌ها آمده است که خانواده‌های این کودکان از پاکستان برگشته بودند. این در حالی اس تکه چند وقت پیش سازمان صحی جهان گزارش داده بود که دست‌کم دو مورد مثبت پولیو در جریان سال جاری میلادی در ولایت‌های کنر و نورستان ثبت شده است. کارزار تطبیق واکسن پولیو در ۲۳ ولایت کشور آغاز شد ممانعت از تطبیق واکسن پولیو؛ یک‌ کودک پنج‌ ساله در هرات برای همیشه فلج شد دو مورد مثبت پولیو در نورستان و کنر ثبت شد به دلیل عدم دسترسی مردم به خدمات صحی و نبود کلینیک‌های معیاری در روستاها، آمار کلی از تعداد موارد مثبت پولیو در کشور در دست نیست. باید گفت که در سال گذشته‌ی میلادی شش مورد مثبت بیماری فلج کودکان در افغانستان ثبت شده بود که همه در ولایت ننگرهار بود. روز گذشته (دوشنبه، ۱۸ سرطان) کارزار تطبیق واکسن پولیو در ۲۳ ولایت آغاز شد. مسوولان محلی در قندهار گفته‌اند که در جریان این کارزار ۶۰۰ هزار کودک زیر پنج سال در این ولایت و بیش از دو میلیون کودک در سطح زون واکسن دریافت خواهند کرد. در حال حاضر افغانستان و پاکستان تنها کشورهای جهان اند که بیماری فلج کودکان در آن‌ها به صفر نرسیده است.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 285 بازدید

سالپنژیت چیست؟ سالپنژیت به التهاب لوله‌های فالوپ که از تخمدان تا رحم کشیده می‌شود، اشاره دارد. این یک نوع بیماری التهابی لگن (PID) است که عفونت اندام‌های لگنی زنانه است و بیشتر در اثر عفونت‌های باکتریایی مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک ایجاد می‌شود. سالپنژیت می‌تواند یک یا هر دو لوله فالوپ را درگیر کند و در صورت عدم درمان، می‌تواند عوارض طولانی مدتی را به دنبال داشته باشد. لوله‌های فالوپ از رحم، یکی در هر طرف، و هر دو در نزدیکی تخمدان باز می‌شوند. در طی تخمک گذاری، تخمک آزاد شده وارد لوله فالوپ می‌شود و توسط موهای ریز به سمت رحم کشیده می‌شود. سالپنژیت التهاب لوله‌های فالوپ است. تقریباً همه موارد ناشی از عفونت باکتریایی از جمله بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک و کلامیدیا است. التهاب باعث ترشح مایع اضافی یا حتی چرک در داخل لوله فالوپ می‌شود. عفونت یک لوله معمولاً منجر به عفونت لوله دیگر می‌شود، زیرا باکتری از طریق عروق لنفاوی مجاور مهاجرت می‌کند. سالپنژیت یکی از شایع‌ترین علل ناباروری زنان است. بدون درمان سریع، عفونت ممکن است به طور دائمی به لوله فالوپ آسیب برساند، به طوری که تخمک‌های آزاد شده در هر چرخه قاعدگی نتوانند با اسپرم ملاقات کنند. اسکار و انسداد لوله‌های فالوپ شایع‌ترین عارضه طولانی مدت بیماری التهابی لگن (PID) است و به همین دلیل گاهی اوقات می‌توان از این وضعیت به عنوان (PID) نام برد. با این حال، اصطلاح  (PID) شامل سایر عفونت‌های دستگاه تناسلی زنان، مانند رحم و تخمدان‌ها می‌شود. علائم سالپنژیت سالپنژیت همیشه علامت دار نیست اما در برخی موارد ممکن است علائم زیر ظاهر شود : ترشحات بد بوی واژن ترشحات زرد رنگ واژن درد هنگام تخمک گذاری، قاعدگی یا رابطه جنسی لکه بینی بین قاعدگی کمر درد مبهم درد شکم حالت تهوع استفراغ تکرر ادرار این وضعیت می‌تواند حاد باشد و به طور ناگهانی و شدید ایجاد شود یا مزمن بوده و برای مدت طولانی و با علائم بسیار ناچیز یا فاقد علائم ادامه داشته باشد. علل سالپنژیت در ۹ مورد از هر ۱۰ مورد سالپنژیت، باکتری عامل آن است. برخی از شایع‌ترین باکتری‌های مسئول سالپنژیت عبارتند از: کلامیدیا گنوکوک (که باعث سوزاک می‌شود) مایکوپلاسما استافیلوکوک استرپتوکوک باکتری باید به دستگاه تناسلی زن دسترسی پیدا کند تا عفونت رخ دهد. باکتری‌ها را می‌توان به روش‌های مختلفی معرفی کرد. از جمله: رابطه جنسی قرار دادن (IUD) یا (دستگاه داخل رحمی) سقط جنین زایمان آپاندیسیت عوامل خطر سبک زندگی سالپنژیت عوامل سبک زندگی که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سالپنژیت را در زنان افزایش می‌دهد عبارتند از: برقراری رابطه جنسی بدون کاندوم عفونت قبلی با یک بیماری مقاربتی عوارض سالپنژیت بدون درمان، سالپنژیت می‌تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض شود، از جمله: عفونت بیشتر: عفونت ممکن است به ساختارهای مجاور مانند تخمدان‌ها یا رحم سرایت کند. عفونت شرکای جنسی: شریک یا شرکای زن ممکن است باکتری را منقبض کرده و نیز عفونی شوند. آبسه لوله تخمدان: حدود ۱۵ درصد از زنان مبتلا به سالپنژیت دچار آبسه می‌شوند که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. حاملگی خارج از رحم: یک لوله فالوپ مسدود شده مانع از ورود تخمک بارور شده به رحم می‌شود. سپس جنین در داخل فضای محدود لوله فالوپ شروع به رشد می‌کند. خطر حاملگی خارج رحمی برای زنان مبتلا به سالپنژیت قبلی یا سایر اشکال بیماری التهابی لگن (PID) حدود یک در ۲۰ است. ناباروری: لوله فالوپ ممکن است تغییر شکل داده یا زخمی شود به حدی که تخمک و اسپرم نتوانند به هم برسند. پس از یک دوره سالپنژیت یا (PID) دیگر، خطر ناباروری در زنان حدود ۱۵ درصد است. سالپنژیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟ تشخیص سالپنژیت شامل تعدادی آزمایش است، از جمله: معاینه عمومی - برای بررسی حساسیت موضعی و بزرگ شدن غدد لنفاوی معاینه لگن - برای بررسی حساسیت و ترشح آزمایش خون - برای بررسی تعداد گلبول‌های سفید و سایر عواملی که نشان دهنده عفونت هستند. سواب مخاطی - یک اسمیر برای کشت و بررسی در آزمایشگاه گرفته می‌شود تا بتوان نوع باکتری را شناسایی کرد. لاپاراسکوپی - در برخی موارد، ممکن است نیاز باشد لوله‌های فالوپ توسط یک ابزار باریک که از طریق برش‌های شکمی وارد می‌شود، مشاهده شود. درمان سالپنژیت درمان بستگی به شدت بیماری دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد: آنتی بیوتیک - برای ازبین بردن عفونت، که در حدود ۸۵ درصد موارد موفقیت آمیز است. بستری شدن در بیمارستان - از جمله تجویز داخل وریدی آنتی بیوتیک جراحی - اگر شرایط در درمان دارویی مقاومت کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 178 بازدید

چه زمانی تشخیص (ADHD) مناسب است؟ ما به این امر آگاهیم که کودکان انرژی فراوانی دارند و مایلند تا فعال باشند. فاصلۀ زمانی توجه آن‌ها نیز معمولا کوتاه است، خیلی زود از فعالیتی خسته می‌شوند و تمایل دارند تا فعالیت جدیدی را انجام دهند. بنابراین، با توجه به این ویژگی‌ها در کودکان چطور می‌توان ادعا کرد که کودکی دچار (ADHD) می‌باشد و یا صرفا از انجام فعالیتی خسته شده و بی‌قراری می‌کند؟ در این رابطه می‌بایست به میزان بروز چنین رفتارهایی در کودکان توجه نمود. کودکان دچار (ADHD) صرفا اینطور نیست که کودکان بسیار فعالی باشند بلکه حیطۀ بسیار گسترده‌ای از مشکلات رفتاری را به همراه دارند که می‌تواند کنترل و مراقبت از آن‌ها را با مشکلات بسیار زیادی مواجه سازد. خیلی مهم است که این نکته را به یاد داشته باشیم که به کودکان برچسب نزنیم و جهت تشخیص دقیق نیز توصیف کاملی از وی بصورت انفرادی داشته باشیم. کودکان با یکدیگر متفاوت هستند و مشکلات‌شان را نیز به شیوه‌های مختلفی ابراز می‌کنند. تشخیص (ADHD) می‌تواند بسیار دشوار باشد زیرا: هیچ نوع آزمایش خاصی به منظور تشخیص (ADHD) وجود ندارد. ما نمی‌توانیم با گرفتن نمونه خون یا تصویر اشعه‌ی ایکس به تشخیص این اختلال برسیم. همه‌ی کودکان در زمینه‌ی کنترل خودشان مشکلاتی دارند و ازین رو تصمیم گیری مبنی بر اینکه تا چه حد می‌توان مرزی بین رفتارهای مطلوب و نامطلوب کودک ترسیم کرد، بسیار دشوار است. مشکلاتی دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث بروز رفتارهای مشابه (ADHD) در کودکان شوند. نظیر مشکلات زبانی یا شنوایی، مشکلات خواندن و نوشتن، و نیز موانع عمده‌ای که در طول زندگی کودکان ایجاد میشود. بیش از نیمی از کودکان دارای (ADHD) علاوه بر این اختلال در زمینه‌های فوق نیز دچار مشکل هستند. انواع علائمی که متخصصین جهت تشخیص (ADHD) مورد بررسی قرار می‌دهند عبارتند از: در زمینه‌ی دنبال کردن آموزش‌هایی که به آن‌ها داده می‌شود و یا انجام تکالیف مشکل دارند. در زمینۀ تمرکز روی یک فعالیت خاص مشکل دارند. غالبا هنگام صحبت کردن گوش نمی‌کنند. دائما در حال تحرک هستند و نمی‌توانند در جای‌شان آرام و قرار داشته باشند. بطور بی‌وقفه صحبت می‌کنند و حرف دیگران را قطع می‌کنند. در موقعیت‌هایی که قابل قبول نیست، جست و خیز می‌کنند. بدون اینکه صبر کنند تا سوالی از آن‌ها کامل پرسیده شود، فورا پاسخ می‌دهند. در صبر کردن و رعایت نوبت دیگران مشکل دارند. به منظور تشخیص (ADHD) باید برخی از مشکلات فوق تا قبل از سن ۶ یا ۷ سالگی بروز کرده باشد. همچنین به منظور تشخیص (ADHD) می‌بایست این رفتارها به طور متوسط در بیش از یک موقعیت رخ داده باشند نه در یک موقعیت خاص (به عنوان مثال هم در خانه و هم در محیط مکتب.) میزان شیوع (ADHD) تخمین دقیق کودکانی که در سرتاسر جهان دچار (ADHD) هستند دشوار است، زیرا روش‌هایی که جهت تشخیص این مشکل در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد با یکدیگر متفاوت هستند. در انگلستان تشخیص (ADHD) بر اساس یک مجموعه از علائم در مراجع صورت می‌گیرد که حدود 0.5 تا 1 درصد از کودکان دچار اختلال نقص توجه بیش فعالی گزارش داده شده اند، اما در مقابل در ایالات متحده هنوز تعریف گسترده‌تری از این اختلال وجود دارد. برآوردهای اخیر نشان می‌دهد که حدود ۱ الی ۵ درصد از کل جمعیت جهان دچار این اختلال هستند. میزان شیوع (ADHD) در پسران در مقایسه با دختران حدود ۵ برابر بیشتر می‌باشد. شاید این امر تا حدودی مربوط به شیوه‌های خاص پسران در زمینۀ بیان مشکلات‌شان می‌باشد. علی‌رغم اینکه دختران و پسران هردو شامل ابتلا به این اختلال می‌باشند اما پسران در مقایسه با دختران به احتمال بیشتری پرتحرک بوده و در کنترل کردن خودشان مشکل دارند. (ADHD) مختص کشور یا فرهنگ خاصی نیست و کودکان در تمامی کشورها و گروه‌های اجتماعی می‌توانند تشخیص (ADHD) دریافت کنند. با این حال، برخی کودکان که مربوط به زمینه‌های اجتماعی خاصی هستند به احتمال بیشتری تشخیص (ADHD) داده می‌شوند زیرا درمورد اینکه چگونه باید رفتار کنند از آن‌ها انتظارات مختلفی می‌رود. درصورتی که شما والد یک کودک (ADHD) هستید به منظور ارزیابی دقیق فرزندتان می‌بایست حتما به زمینه‌ی اجتماعی که در آن قرار دارید توجه کنید. آیا (ADHD) یک مشکل جدید است؟ بعید به نظر می‌رسد که این اختلال یک مشکل نوظهور یا جدید باشد. با این وجود در گذشته معمولا کودکان تکانشی به واسطه‌ی مشکلات و بی‌نظمی‌هایی که ایجاد می‌کردند، مورد تنبیه قرار می‌گرفتند. در هما نسل‌های گذشته، کودکانی که نمی‌توانستند با مکتب سازگاری پیدا کنند به منظور کار در مشاغل دیگر ترک تحصیل می‌کردند. بنابراین به نظر می‌رسد که (ADHD) بیشتر به دلیل تغییراتی که ما در شیوه‌ی واکنش به  کودکان بیش فعال و تکانشی داده ایم مرسوم شده باشد تا به دلیل تغییراتی که در خود رفتار صورت گرفته است. در بخش بعدی از سری مقالات (ADHD ) به توضیحات بیشتری در رابطه با این اختلال خواهیم پرداخت. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 215 بازدید

سرطان پستان چیست؟ سرطان پستان (‏Breast Cancer) زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های غیرطبیعی در سینه شروع به رشد و تقسیم به شکلی کنترل نشده می‌کنند و در نهایت رشد (تومور) تشکیل می‌دهند. سرطان سینه معمولاً در سلول‌هایی که مجاری شیر پستان را پوشانده اند، شروع می‌شود. این بیماری عمدتاً زنان را مبتلا می‌کند، اما مردان نیز به آن مبتلا می‌شوند. پستان‌ها پستان‌ها از موارد زیر تشکیل شده اند: چربی بافت غده‌ای که به لوب‌ها تقسیم می‌شود (هر کدام حاوی لوبول‌های زیادی است.) شبکه‌ای از مجاری یا مجاری شیر بافت همبند لوبول‌ها برای شیردهی شیر تولید می‌کنند و به مجاری متصل می‌شوند. مجاری از لوب‌ها به سمت نوک پستان گسترش می‌یابد. علائم سرطان سینه اولین علامت سرطان سینه که بیشتر افراد متوجه آن می‌شوند، وجود توده در سینه یا مقداری ضخیم شدن آن است. علائم سینه که باید مراقب آن‌ها بود: یک توده جدید یا ضخیم شدن در سینه یا زیر بغل تغییر در اندازه، شکل یا حساس شدن سینه تغییرات پوستی در سینه مانند چروکیدگی، فرورفتگی، بثورات یا قرمزی پوست نشت مایع از نوک پستان در زنی که باردار یا شیرده نیست تغییر در موقعیت نوک پستان انواع سرطان سینه انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد. این‌ها می‌توانند قسمت‌های مختلف سینه را تحت تاثیر قرار دهند. سرطان سینه اغلب به انواع غیرتهاجمی و تهاجمی تقسیم می‌شود. سرطان سینه غیرتهاجمی سرطان غیرتهاجمی پستان به عنوان سرطان یا کارسینوم درجا یا سلول‌های پیش سرطانی نیز شناخته می‌شود. این در مجاری سینه دیده می‌شود و توانایی انتشار به خارج از سینه را ندارد. این نوع سرطان به ندرت به صورت توده‌ای در سینه ظاهر می‌شود و معمولاً در معاینات معمول با ماموگرافی یافت می‌شود. شایع‌ترین نوع سرطان غیرتهاجمی، کارسینوم مجرای درجا (DCIS) است. سرطان مهاجم سرطان مهاجم تهاجمی‌تر است و به خارج از سینه گسترش می‌یابد. شایع‌ترین شکل سرطان سینه، سرطان سینه مجرای مهاجم است. این نوع در اطراف مجاری پستان ایجاد می‌شود و حدود ۸۰ درصد از کل موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد. انواع دیگر سرطان سینه انواع کمتر رایج سرطان سینه شامل سرطان سینه تهاجمی لوبولار، سرطان سینه التهابی و بیماری پاژه پستان است. چه چیزی باعث سرطان سینه می‌شود؟ سرطان سینه زمانی اتفاق می‌افتد که تغییراتی در ماده ژنتیکی (DNA) ایجاد شود. اغلب، علت دقیق این تغییرات ژنتیکی ناشناخته است. اما گاهی اوقات این تغییرات ژنتیکی ارثی است، یعنی شما با آن‌ها متولد می‌شوید. سرطان سینه که در اثر تغییرات ژنتیکی ارثی ایجاد می‌شود، سرطان پستان ارثی نامیده می‌شود. همچنین، تغییرات ژنتیکی خاصی وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد، از جمله تغییرات در ژن‌های (BRCA1) و (BRCA2) این دو تغییر همچنین خطر ابتلا به سرطان تخمدان و سایر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. علاوه بر ژنتیک، سبک زندگی و محیط می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان سینه تأثیر بگذارد. چه کسانی در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند؟ عواملی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند عبارتند از: افزایش سن سابقه سرطان سینه یا بیماری خوش خیم (غیر سرطانی) پستان خطر ارثی سرطان سینه، از جمله داشتن تغییرات ژن (BRCA1) و (BRCA2) بافت متراکم سینه سابقه باروری که منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض هورمون استروژن شود. قاعدگی در سنین پایین در سنین بالاتر که برای اولین بار زایمان کرده اید یا هرگز زایمان نکرده اید شروع یائسگی در سنین بالاتر مصرف هورمون درمانی برای علائم یائسگی پرتودرمانی سینه یا قفسه سینه چاقی نوشیدن الکل سرطان سینه چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک شما ممکن است از ابزارهای زیادی برای تشخیص سرطان سینه و تشخیص نوع سرطان سینه استفاده کند: معاینه فیزیکی، از جمله یک معاینه پستان بالینی که شامل بررسی هرگونه توده یا هر چیز دیگری است که در سینه‌ها و زیر بغل غیرمعمول به نظر می‌رسد. سابقه پزشکی آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی، سونوگرافی یا (MRI) بیوپسی سینه آزمایشات شیمی خون که مواد مختلف موجود در خون شامل الکترولیت‌ها، چربی‌ها، پروتئین‌ها، گلوکز (قند) و آنزیم‌ها را اندازه گیری می‌کند. برخی از آزمایش‌های خاص شیمی خون اگر این آزمایشات نشان دهد که شما به سرطان سینه مبتلا هستید، آزمایشاتی خواهید داشت که سلول‌های سرطانی را بررسی می‌کند. این آزمایشات به پزشک شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرد که کدام درمان برای شما بهترین است. راه‌های درمان سرطان سینه چیست؟ راه‌های درمان‌ سرطان سینه عبارتند از: جراحی مانند: ماستکتومی که کل سینه را برمی‌دارد. لامپکتومی برای برداشتن سرطان و برخی بافت‌های طبیعی اطراف آن، اما نه خود سینه پرتو درمانی شیمی درمانی هورمون درمانی که سلول‌های سرطانی را از دریافت هورمون‌های مورد نیاز برای رشد جلوگیری می‌کند درمان هدفمند، که از داروها یا سایر موادی استفاده می‌کند که با آسیب کمتری به سلول‌های طبیعی به سلول‌های سرطانی خاص حمله می‌کنند ایمونوتراپی آیا سرطان پستان قابل پیشگیری است؟ شما ممکن است بتوانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی سالم از این بیماری جلوگیری کنید: ماندن در وزن سالم محدود کردن مصرف الکل ورزش کافی محدود کردن قرار گرفتن در معرض استروژن اگر می‌توانید به نوزادان خود شیر بدهید محدود کردن هورمون درمانی اگر در معرض خطر بالایی هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که داروهای خاصی را برای کاهش خطر مصرف کنید. برخی از زنان در معرض خطر بسیار بالا ممکن است تصمیم به ماستکتومی (سینه‌های سالم خود) برای جلوگیری از سرطان سینه بگیرند. همچنین انجام منظم ماموگرافی بسیار مهم است. آن‌ها ممکن است بتوانند سرطان سینه را در مراحل اولیه شناسایی کنند، زمانی که درمان آن آسان‌تر است. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 272 بازدید

سرطان تخمدان یا (Ovarian cancer) یک تومور سرطانی تخمدان است. ممکن است از خود تخمدان یا معمولاً از ارتباط ساختارهای مجاور مانند لوله‌های فالوپ یا پوشش داخلی شکم منشأ بگیرد. تخمدان از سه نوع سلول مختلف از جمله سلول‌های اپیتلیال، سلول‌های زایا و سلول‌های استرومایی تشکیل شده است. وقتی این سلول‌ها غیر طبیعی می‌شوند، توانایی تقسیم شدن و تشکیل تومور را دارند. این سلول‌ها همچنین می‌توانند به سایر قسمت‌های بدن حمله کرده یا گسترش یابند. هنگامی که این روند شروع می‌شود، ممکن است علائم مبهم وجود نداشته باشد. علائم با پیشرفت سرطان بیشتر قابل توجه می‌شوند. این علائم ممکن است شامل نفخ، خونریزی واژن، درد لگن، تورم شکم، یبوست، از دست دادن اشتها و... باشد. نواحی شایعی که سرطان ممکن است به آن‌ها گسترش یابد شامل پوشش داخلی شکم، غدد لنفاوی، ریه‌ها و کبد است. تخمدان‌ها دستگاه تناسلی زنان شامل دو تخمدان است که یکی در هر طرف رحم است. تخمدان‌ها دو غده تخمه مرغی شکل هستند که تخمک و همچنین هورمون‌های استروژن و پروژسترون تولید می‌کنند. علائم سرطان تخمدان هنگامی که سرطان تخمدان برای اولین بار ایجاد می‌شود، ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد نکند. هنگامی که علائم سرطان تخمدان رخ می‌دهد، معمولاً به سایر بیماری‌های شایع‌تر نسبت داده می‌شود. با این حال، علائم و نشانه‌های سرطان تخمدان ممکن است شامل موارد زیر باشد: خون ریزی واژن نفخ یا تورم شکم هنگام غذا خوردن به سرعت احساس سیری می‌کند کاهش وزن ناراحتی در ناحیه لگن خستگی کمر درد تغییر در عادات روده مانند یبوست نیاز مکرر به ادرار کردن علل ابتلا به سرطان تخمدان مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان تخمدان می‌شود، اگرچه پزشکان مواردی را شناسایی کرده اند که می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. پزشکان می‌دانند که سرطان تخمدان زمانی شروع می‌شود که سلول‌های داخل یا نزدیک تخمدان‌ها تغییرات (جهش) در DNA خود ایجاد کنند. DNA یک سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که به سلول می‌گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول‌ها می‌گوید که به سرعت رشد کرده و تکثیر شوند و توده‌ای (توموری) از سلول‌های سرطانی ایجاد کنند. سلول‌های سرطانی زمانی به زندگی خود ادامه می‌دهند که سلول‌های سالم بمیرند. آن‌ها می‌توانند به بافت‌های مجاور حمله کنند و از تومور اولیه جدا شوند تا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند (متاستاز) علاوه بر ژنتیک، سبک زندگی و محیط می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان تخمدان تأثیر بگذارد. چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان تخمدان هستند؟ برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان تخمدان هستند. این افراد شامل کسانی هستند که: کسانی که سابقه خانوادگی سرطان تخمدان در مادر، مادربزرگ، خواهر و... را دارند. تغییرات ارثی در ژن‌ها. بیماری‌های ژنتیکی دیگری مانند سندرم لینچ و اندومتریوز دارند. درمان جایگزین هورمونی انجام داده‌اند. اضافه وزن دارند یا چاق هستند. مسن‌تر هستند، به خصوص آن‌هایی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند. انواع سرطان تخمدان نوع سلولی که سرطان در آن شروع می‌شود، نوع سرطان تخمدان شما را تعیین می‌کند و به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دهد کدام درمان برای شما بهترین است. انواع سرطان تخمدان عبارتند از: سرطان اپیتلیال تخمدان: این نوع رایج‌ترین است. این شامل چندین زیرگروه، از جمله سرطان سروز و کارسینوم موسینوس است. تومورهای استرومایی: این تومورهای نادر معمولاً در مراحل اولیه نسبت به سایر سرطان‌های تخمدان تشخیص داده می‌شوند. تومورهای سلول زایا: این سرطان‌های نادر تخمدان معمولا در سنین پایین‌تر رخ می‌دهد. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر علائمی دارید که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. سرطان تخمدان چگونه تشخیص داده می‌شود؟ بعداز مراجعه به پزشک متخصص: در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله علائم شما سوال خواهد شد. در مورد سابقه سلامت خانوادگی شما، از جمله بستگانی که سرطان تخمدان داشته اند، سوال خواهد کرد. یک معاینه فیزیکی از جمله معاینه لگن انجام خواهد شد. احتمالا تست‌های تصویربرداری انجام خواهد شد. ممکن است برخی آزمایش‌ها مانند آزمایش خون را انجام دهید. اغلب تنها راه برای اطمینان از ابتلا به سرطان تخمدان، بیوپسی از بافت است. بیوپسی در طول عمل جراحی برای برداشتن تومور انجام می‌شود. راه‌های درمان سرطان تخمدان چیست؟ درمان‌های سرطان تخمدان ممکن است شامل موارد زیر باشد: جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر سرطان شیمی درمانی درمان هدفمند، که از داروها یا سایر موادی استفاده می‌کند که به سلول‌های سرطانی خاص با آسیب کمتری به سلول‌های طبیعی حمله می‌کنند. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که آزمایش ژنتیکی برای بررسی تغییرات ژنی که خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش می‌دهد، انجام دهید. دانستن اینکه آیا تغییر ژن را دارید یا خیر، ممکن است به پزشک شما کمک کند تا در مورد برنامه درمانی شما تصمیم بگیرد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب