یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که برای روزنامه‌ نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن در افغانستان آموزش و منابع را برای گزارش‌دهی امن در مورد مسایل حیاتی فراهم می‌کند. یونسکو با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نهاد برای ۸۸۰ خبرنگار در افغانستان آموزش می‌دهد که ۴۱.۵ درصد آنان زنان هستند. این سازمان تاکید کرد که حفاظت از روزنامه‌نگاران برای دموکراسی بسیار مهم است. با این وجود شماری از روزنامه‌نگاران زن می‌گویند که محدودیت‌های حکومت سرپرست در برابر آزادی بیان و کار خبرنگاران تشدید یافته و آنان در معرض بی‌کاری قرار دارند. محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان باعث شده که بیش‌تر رسانه‌ها روزنامه‌نگاران زن را به کار استخدام نکنند. همچنین پس از حاکمیت دوباره‌ی حکومت فعل، آزادی بیان به شدت محدود شده و روزنامه‌‌نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن با تهدید از سوی حکومت فعلی و سانسور مواجه‌اند. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل در ادامه افزود که یک هزار و ۲۳۸ برنامه در مورد محتواهای که علاقه‌مندی عمومی به آنان زیاد است به خبرنگاران زن ارائه کرده و هم‌چنان یک هزار و ۸۵۰ صنف‌های آموزش غیر رسمی را نیز به روزنامه‌نگاران برگزار کرده است. یونسکو می‌گوید که در چندین رادیو، از جمله هفت ایستگاه تحت رهبری زنان خبرنگاران زن را آموزش داده است. این سازمان از طریق برنامه‌های آموزشی برای خبرنگاران دسترسی به اطلاعات را برای بیش از ۱۷ میلیون نفر را فراهم کرده که دست‌کم ۵.۱ میلیون نفر آنان زنان می‌باشند. سازمان ملل: خبرنگاران زن در افغانستان با محدودیت‌‌های شدید روبرو هستند گزارشگران بدون مرز: خبرنگاران افغانستان بی‌وقفه با آزار و اذیت مواجه هستند جهان و بی‌اعتنایی به خبرنگاران زن در افغانستان سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل گفت که برای حمایت از تاب‌آوری رسانه‌های افغانستان و مبارزه با مصونیت از مجازات تلاش می‌کند. به گفته‌ی یونسکو، این ابتکار به روزنامه نگاران، به‌ویژه زنان، آموزش و منابعی را برای گزارش امن در مورد مسایل حیاتی توان‌مند می‌کند. در ادامه آمده است که یونسکو و اتحادیه‌ی اروپا تلاش دارند تا در افغانستان با مصونیت از مجازات حملات در برابر روزنامه‌‌نگاران مقابله کرده، رسانه‌های آزاد و مستقل را ترویج و دسترسی به اطلاعات دقیق را تضمین کنند. آزادی مطبوعات یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای دو دهه‌ی گذشته در افغانستان به‌شمار می‌رفت که پس از حاکمیت حکومت سرپرست آهسته‌آهسته در حال از بین رفتن است. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، محدودیت‌های شدید بر کار رسانه‌ای و خبرنگاران وضع کرده است. زنان روزنامه‌نگار از این محدودیت‌ها بیشتر آسیب را متحمل شده‌اند؛ طوری‌که ۸۲ درصد خبرنگاران زن وظیفه‌های شان را از دست داده‌اند.

زنان ورزش‌کار، اعضای تیم پیشین کریکت زنان افغانستان که پس از بازگشت حکومت سرپرست به قدرت کشور را ترک کرده‌اند، از شورای بین‌المللی کریکت خواسته‌اند تا به آنان کمک کند که یک تیم پناه‌جویان مستقر در کشور استرالیا را تشکیل دهند. هفده بازیکن زن که در سال‌های پیش از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست با کریکت بورد افغانستان، قرارداد بسته بودند؛ اکنون از شورای بین‌المللی کریکت خواسته‌اند تا در صورت عدم حضور یک تیم ملی زنان از افغانستان، در راه اندازی یک تیم پناه‌جویان مستقر در استرالیا به آنان کمک کند. آنان می‌گویند که تشکیل تیم پناه‌جویان در صورت امکان از سوی دفتر کریکت آسیای شرقی در استرالیا اداره شود و آنان نمی‌خواهند زیر پرچم افغانستان یا به‌عنوان بازیکن در تیم ملی افغانستان نامیده شوند. این بازیکنان درخواست کتبی خود را در نامه‌ای به گرگ بارکلی، رییس شورای بین‌المللی کریکت ارسال کردند و از هیأت حاکمه‌ی بازی درخواست «حمایت و راهنمایی» داشته‌اند تا فعالیت‌های شان در کشور استرالیا را به‌صورت رسمی آغاز نمایند. تیم کریکت برد زنان افغانستان، در سال ۲۰۱۰، با حضور ۲۵ زن تشکیل شد، اما در سال ۲۰۲۱ میلادی، زمانی‌که حکومت سرپرست به قدرت بازگشتند و زنان را از رفتن به دانشگاه، پارک و از کار در نهادهای دولتی و خارجی منع شدند، تیم‌های ورزشی نیز منحل شد. این تیم در کابل به هدف توسعه‌ی آهسته بازی‌ها‌ی کریکت میان زنان و هم‌چنین سفر به عمان به‌عنوان اولین مأموریت آنان ایجاد شد. شورای بین‌المللی کریکت نیز از اعضای کامل خود که افغانستان یکی از آنهاست، خواسته است که یک تیم ملی زنان داشته باشند. در نامه‌ای ارسال شده به گرگ بارکلی، رییس شورای بین‌المللی کریکت گفته شده است: «ایجاد تیمی از پناهندگان زن افغانستان می‌تواند به ما فرصت بازی، مربیگری و مدیریت یک تیم کریکت بدون مرز را بدهد.» در این نامه آمده است: «ما بازیکنان قراردادی سابق تیم زنان افغانستان، از دست‌آوردهای تیم ملی مردان کشور در جام جهانی بیست‌آوره، افتخار و هیجان زده هستیم و اما یک غم و اندوه عمیق وجود دارد که ما به‌عنوان زنان نمی‌توانیم همانند مردان از کشورمان نمایندگی کنیم.» همچنین زنان ورزش‌کار گفته‌اند: «ما قصد داریم از طریق این تیم نماینده‌ی تمام زنان افغانستان باشیم که رویای بازی کریکت را دارند اما قادر به انجام آن در افغانستان نیستند.» آنان هدف از داشتن یک تیم پناهندگان را توسعه و به نمایش گذاشتن استعدادهای‌ زنان، امید بخشیدن به زنان باقی مانده در افغانستان و جلب توجه‌ی جهان به چالش‌های که زنان افغانستان با آن روبرو هستند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان و منع زنان از ورزش، بیش از ۲۰ بازیکن زن عضو کریکت بورد پیشین افغانستان، توانستند کشور را ترک کنند و در حال حاضر در استرالیا زندگی می‌کنند. اکنون در افغانستان، زنان هیچ‌گونه فعالیت ورزشی ندارند و این کشور نیز تیم ملی زنان در بخش‌های مختلف ورزشی ندارد.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان، یک‌بار دیگر خواستار توقف فوری محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان و دختران شده و تاکید کرد که حکومت سرپرست هرچه زودتر باید برای پایان دادن به سیستمی که زنان و دختران را از حقوق ابتدایی‌شان محروم می‌کند، گام‌های مثبت بردارد. آقای بنت با نشر یک نوار تصویری در حساب کاربری ایکس خود گفت که نقض سیستماتیک حقوق بشری در افغانستان به‌ویژه حقوق زنان و دختران از سوی حکومت سرپرست تشدید یافته است. وی تاکید کرد: «نهادینه‌سازی سیستم سرکوب زنان و دختران توسط حکومت سرپرست و آسیب‌هایی که هم‌چنان این گروه در حال ایجاد آن است، باید وجدان بشریت را شوکه کند.» او در بخشی از صحبت‌هایش خواستار روی‌کرد «همه‌ی ابزارها» برای به چالش کشیدن و از بین بردن سیستم نهادینه شده‌ی «ستم جنسیتی» حکومت فعلی و پاسخ‌گویی رهبران این گروه شده است. گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان گفت که این روی‌کرد شامل استفاده از مکانیسم‌های پاسخ‌گویی بین‌المللی مانند دیوان کیفری بین‌المللی و دیوان بین‌المللی دادگستری و همچنان پی‌گیری پرونده‌ها در سطح ملی تحت اصل صلاحیت جهانی است. ریچارد بنت به کشورهای عضو سازمان ملل توصیه کرد که مفهوم آپارتاید جنسیتی را بپذیرند و از تدوین آن حمایت کنند. او گفت: «شنیده‌اید که زنان افغانستان می‌گویند که این اصطلاح آپارتاید جنسیتی وضعیت آنان را به بهترین شکل توصیف می‌کند. پس باید آپارتاید جنسیتی در این کشور به‌رسمیت شناخته شود.» او در ادامه از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهد که تأمین حقوق زنان افغانستان را در تمام بحث‌های مربوط به افغانستان در اولویت قرار دهند. این در حالی است که حکومت سرپرست با تسلط بر افغانستان، بیش‌ از ۵۰ فرمان محدود‌کننده بر زنان و دختران این کشور صادر کرده است. این فرمان‌های حکومت فعلی زنان را از تمام حقوق ابتدایی شان از جمله حق آموزش، کار، سفر، تفریح و مشارکت‌های سیاسی محروم ساخته ‌است. همچنین ریچارد بنت در حالی خواهان لغو محدودیت‌های زنان افغانستان شده است که نزدیک به سه سال می‌شود حکومت فعلی با وضع این محدودیت‌ها به نقض‌کنندگان حقوق بشری در افغانستان از سوی کشورهای جهان متهم است.

وزارت امور خارجه‌ی کانادا در واکنش به نشست سوم دوحه اعلام کرده است که از محروم کردن نمایندگان افغانستان غیر از حکومت سرپرست به ویژه زنان و اقلیت‌های قومی و مذهبی از سوی سازمان ملل به شدت ناامید شده است. این وزارت با نشر اعلامیه‌ای گفته است: «کانادا به شدت ناامید است که سازمان‌دهندگان سازمان ملل، شرکت‌کنندگان غیر اعضای حکومت فعلی، از جمله مدافعان زنان، اقلیت‌های مذهبی و قومی، و گروه‌های حقوق بشر را از شرکت در جلسات اصلی نشست محروم کرده‌اند.» در اعلامیه آمده است که کانادا در جریان هفته‌های گذشته به وضوح ناامیدی شدید خود را از غیبت جامعه مدنی و زنان افغانستان در سومین نشست دوحه چه به صورت خصوصی و چه در هماهنگی با سایر دولت‌ها، ابراز کرده است. در ادامه آمده است که دیوید اسپرول، نماینده‌ی ویژه‌ کانادا برای افغانستان در سومین نشست دوحه شرکت کرده است. وزارت خارجه‌ی کانادا تاکید کرد: «شرکت کامل، برابر و معنادار زنان افغان در پروسه نشست دوحه نه تنها یکی از اصول اصلی برنامه زنان، صلح و امنیت است، بلکه برای دستیابی به یک افغانستان صلح‌آمیز، باثبات و فراگیر اساسی است. هیچ‌یک از اهدافی که افغان‌ها به دنبال دستیابی به آن‌ها هستند، بدون مشارکت کامل زنان ممکن نیست.» این وزارت می‌گوید که کانادا با استفاده از پلتفرم خود در سومین نشست دوحه تلاش خواهد کرد تا پیام‌های کسانی را که به شجاعت در باره‌ی نقض حقوق بشری حکومت فعلی صحبت کرده‌اند، اما به جلسات اصلی دعوت نشده‌اند را تقویت کند. در ادامه آمده است که این کشور از زمان سقوط کابل به دست حکومت فعلی و تعطیلی سفارت کانادا در کابل، کانادا بارها از حکومت سرپرست خواسته است تا تعهدات بین‌المللی حقوق بشری افغانستان را رعایت کنند، اقدامات محدودکننده علیه زنان و دختران را از جمله اقداماتی که به آزادی گشت‌وگذار و حقوق آزادی بیان و آموزش مربوط می‌شود – لغو کنند و شرکت معنادار زنان و دختران در جامعه افغان را بازگردانند. در حالی کانادا از حقوق زنان و دختران افغانستان دفاع می‌کند که دیروز گذشته (یک‌شنبه، ۱۰ سرطان سومین نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل در قطر با شرکت نمایندگان حکومت فعلی و دیگر نمایندگان ویژه‌ کشورهای مختلف برگزار شده است. در این نشست از نمایندگان زنان و جامعه مدنی که برای یک نشست حاشیه‌ای دعوت شده بودند بسیاری از زنان شرکت در این نشست را نپذیرفته‌اند.

همزمان با آغاز نشست سوم دوحه، حبیبه سرابی، فعال حقوق زنان و عضو هیأت مذاکره‌کننده صلح حکومت پیشین اعلام کرده است که سازمان ملل متحد نتوانست مشارکت معنادار و کامل زنان را در نشست سوم دوحه تضمین کند. خانم سرابی روز (یک‌شنبه، ۱۰ سرطان) با اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود، گفت که سازمان ملل در امر انتخاب یک نماینده ویژه برای افغانستان و همچنان تضمین مشارکت معنادار و کامل زنان در نشست دوحه ناکام بوده است. وی از حضور در این نشست خودداری و آن را تحریم کرده است. او تاکید کرد که سازمان ملل تا اکنون نتوانسته است قطع‌نامه ۲۷۲۱ شورای امنیت این سازمان را برای انتخاب یک نماینده ویژه در امور افغانستان را تضمین کند. عضو هیأت مذاکره‌کننده صلح حکومت پیشین افزود که سازمان ملل زنان و جامعه مدنی افغانستان را از محور نشست دوحه کنار زده و جلسات حاشیه‌ای برای آنان ترتیب داده است که این امر در مغایرت با مشارکت کامل و معنادار زنان قرار دارد. خانم سرابی می‌گوید که پیروی از قطع‌نامه‌ی شورای امنیت سازمان ملل می‌تواند یک راه‌حل قابل قبول برای وضعیت فعلی افغانستان ارائه کند. سه فعال حقوق زن نشست جانبی دوحه را تحریم کردند اتحادیه حقوق‌دانان: حذف زنان افغانستان از نشست دوحه تأسف‌بار است در بخشی از اعلامیه‌ی او آمده است که آجندای سومین نشست دوحه از تمرکز به مسایل فنی تغییر کرده و راه‌حل‌های سیاسی را کنار گذاشته است. خانم سرابی همچنان تاکید کرده که وضعیت حقوق بشر در افغانستان به طور پیوسته در حال بدتر شدن است و به نظر می‌رسد هیچ مکانیسمی وجود ندارد تا حکومت سرپرست را نسبت به نقض‌ حقوق بشری نهادینه شده و مداوم آنها به ویژه علیه زنان، جامعه هزاره و اقلیت‌های مذهبی، پاسخگو سازد. باید گفت که نشست سوم دوحه ساعت ۶:۴۵ امروز به وقت کابل آغاز می‌شود. همزمان با آغاز این نشست، جنبش‌های اعتراضی زنان در شهرهای مختلف جهان از جمله برلین و اسلام‌آباد تظاهرات راه‌اندازی کرده و این نشست را تحریم کرده‌اند.

رافائلا یودیس، کاردار اتحادیه اروپا برای افغانستان می‌گوید که اشتغال زنان، نقش مهمی در ایجاد رشد اقتصادی و ثبات در افغانستان ایفا می‌کند. خانم یودیس با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که تنوع بخشیدن به بازار، تقویت نوآوری و اقتصاد محلی برای اشتغال زنان با توجه به رفاه درازمدت، باعث بهبود و کاهش وابستگی بانوان به کمک می‌شود. وی با بازپخش پیام ویدیویی برنامه توسعه سازمان ملل متحد که در آن زنی می‌گوید، با گرفتن قرضه کوچک توانسته است تجارت شخصی‌اش را بهبود بخشد. این زن که به نام ماه جان محمدی معرفی شده، در ویدیو می‌گوید که پیش از گرفتن قرضه، مشکلات اقتصادی زیادی داشته اما اکنون زمینه خیاطی با به سایر زنان هم فراهم کرده و کسب و کارش را به درستی پیش می‌‍برد. در حالی کاردار اتحادیه اروپا بر حمایت از زنان و دختران شاغل افغانستان تاکید می‌کند که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر کشور، ابتدا مکاتب دخترانه را تعطیل کردند، اما وزارت معارف این گروه در سوم ماه حمل سال ۱۴۰۱ خورشیدی اعلام کرد که مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم تا اطلاع ثانوی مسدود است. پس از آن حکومت فعلی تحصیل دختران در دانشگاه‌ها را نیز منع کرده‌ و آموزشگاه‌های خصوصی را نیز به‌روی آنان بسته‌اند. از آن زمان تا اکنون جامعه‌ی جهانی و دیگر نهادهای بین‌المللی بارها خواستار لغو ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران شده‌اند، اما حکومت فعلی همچنان این ممنوعیت را ادامه می‌دهند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

رافائلا ایدویس، کاردار اتحادیه اروپا در افغانستان، به مناسبت روز جهانی زنان در سیاست اعلام کرده است که «مقاومت، شجاعت و امید» زنان این کشور «فوق‌العاده» است. خانم ایدویس با نشر پیامی به مناسبت روز جهانی زنان در سیاست در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «از زمانی که به افغانستان آمده‌ام، با مقاوم‌ترین، شجاع‌ترین و سخت‌کوش‌ترین زنانی که مصمم به شکل دادن آینده این کشور هستند، دیدار کرده‌ام.» وی تاکید کرد: «ما با هم می‌توانیم الهام‌بخش نسل‌های آینده رهبران زن باشیم.» او افزود که زنان در دیپلماسی افغانستان نه تنها موانع را می‌شکنند بلکه در حال ساختن پل‌ها هستند. کاردار اتحادیه اروپا در افغانستان خطاب به زنان و دختران افغان گفت: «این پیام به همه زنانی است که آینده افغانستان را شکل می‌دهند. مقاومت، شجاعت و امید شما واقعاً فوق‌العاده است.» دوشنبه ۲۴ جون، روز جهانی «زنان در دیپلوماسی» است. این روز در حالی گرامی داشته می‌شود که حکومت سرپرست زنان افغانستان را از حقوق اساسی‌شان، از جمله حق آموزش، تحصیل، کار و آزادی رفت‌وآمد، محروم کرده‌اند. از آن زمان تا اکنون جامعه‌ی جهانی و دیگر نهادهای بین‌المللی بارها خواستار لغو ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران شده‌اند، اما حکومت فعلی همچنان این ممنوعیت را ادامه می‌دهند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

همزمان با روز جهانی «زنان در سیاست»، بخش زنان سازمان ملل متحد با نشر آماری اعلام کرده است که در سال جاری میلادی در ۱۱۳ کشور جهان هیچ رهبر زن وجود ندارد و تنها ۲۶ کشور توسط زنان رهبری می‌شود. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۵ سرطان) به مناسبت زنان در سیاست پوستری نشر کرده که در آن زنان در پست‌های اجرایی از جمله به عنوان روسای دولت و اعضای کابینه در رأس وزارت‌خانه‌ها را نشان می‌دهد. براساس این اطلاعات، زنان در تمام سطوح تصمیم‌گیری اجرایی در سراسر جهان کمتر حضور دارند و دستیابی به برابری جنسیتی در زندگی سیاسی یک هدف دور باقی مانده است. براساس گزارش بخش زنان سازمان ملل متحد، تنها ۲۶ کشور توسط زنان رهبری می‌شوند و زنان ۲۳.۳ درصد از اعضای کابینه‌ها را تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۲۴، تعداد زنانی که سرپرستی وزارتخانه‌ها را برعهده دارند، کمتر از ۰.۵ درصد نسبت به سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است. بر بنیاد این معلومات، ۱۱۳ کشور در جهان هرگز رییس دولت آن‌ها زن نبوده است. طبق این پوستر، زنان در درجه‌ی اول، امور خانواده و کودکان، امور اجتماعی، بومی و اقلیت‌ها را رهبری می‌کنند و حوزه‌های امور اقتصادی، دفاع، عدالت و امور داخلی تحت سلطه‌ی مردان قرار دارند. بخش زنان سازمان ملل متحد گزارش داده است که در دولت‌های فنلند، نیکاراگوئه، شیلی و بلجیم زنان بیشتر از مردان در راس وزارت‌خانه‌ها قرار دارند و بر عکس آن، در کشورهای آذربایجان، عربستان سعودی، مجارستان و یمن هیچ زنی در کابینه‌ی دولت‌های‌شان حضور ندارند. باید گفت که در این پوستر افغانستان و میانمار با رنگ خاکستاری و به عنوان کشورهای فاقد حاکمیت قانونی نشان داده شده است. سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که دموکراسی کامل مستلزم مشارکت برابر زنان در تمام فرآیندهای آن است. در حالی این گزارش نشر می‌شود که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، ابتدا مکاتب دخترانه را تعطیل کردند، اما وزارت معارف این گروه در سوم ماه حمل سال ۱۴۰۱ خورشیدی اعلام کرد که مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم تا اطلاع ثانوی مسدود است. پس از آن حکومت فعلی تحصیل دختران در دانشگاه‌ها را نیز منع کرده‌ و آموزشگاه‌های خصوصی را نیز به‌روی آنان بسته‌اند. از آن زمان تا اکنون جامعه‌ی جهانی و دیگر نهادهای بین‌المللی بارها خواستار لغو ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران شده‌اند، اما حکومت فعلی همچنان این ممنوعیت را ادامه می‌دهند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.