شماری از زنان پناهجوی اهل افغانستان در پاکستان به مناسبت دومینسال یادبود از حمله بر آموزشگاه «کاج» در دشت برچی کابل، از سازمان ملل خواستهاند که نسلکشی هزارهها در افغانستان را بهرسمیت بشناسد. این پناهجویان به یادبود از قربانیان حمله بر آموزشگاه کاج، در پاکستان شمع روشن کردند. زنان پناهجو با نشر قطعنامهای از سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری خواستند که کشتار هدفمند هزارهها در افغانستان باید متوقف شود. در قطعنامه این پناهجویان آمده است: «نسلکشی هزارهها که اخیراً با عناوین مختلف مخصوصاً به نام داعش انجام میشود، باید بهرسمیت شناخته شود.» این پناهجویان از نهادهای حقوق بشر و سازمان ملل خواستار بررسی جدی در مورد نسلکشی هزارهها در افغانستان شدهاند. آنان تاکید کردند که در وضعیت فعلی از سوی نیروهای حکومت سرپرست در مناطق مختلف افغانستان از قوم هزاره باجگیری صورت میگیرد و در برخی موارد وادار به کوچ اجباری میشوند. این پناهجویان با اشاره به حمله خونین ماه سنبله بر موتر حامل باشندگان ولایت دایکندی در کوتل پهلوسنگ ولایت غور آن را مصداق جنایت علیه بشریت دانستند. در این گردهمایی از همهی نخبگان و روشنفکران هزاره و سایر اقوام ساکن افغانستان خواسته شد که در برابر این جنایات متحد شوند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع گام بردارند. همچنین این زنان بر حمایت جامع از خانوادههای قربانیان نسلکشی، بهویژه قربانیان کشتارهای اخیر در مرز دایکندی و غور، تأکید کردند. شرکتکنندگان همچنین تاکید کردند که بیتفاوتی جامعهی جهانی به این نسلکشی باید پایان یابد و اقدامات عملی برای حفاظت از هزارهها در افغانستان صورت بگیرد. روز (شنبه، ۷ میزان) هم شماری از شهروندان کشور در شهرهای ونکوور و اوتاوای کانادا در یک گردهمایی اعتراضی خواستار بهرسمیت شناختن «نسلکشی هزارهها» در افغانستان شدند. این اعتراضات بهمناسبت سالروز آغاز نسلکشی هزارهها در افغانستان از سوی عبدالرحمن خان، شاه سابق افغانستان و همچنین دومین سالروز رویداد مرگبار مرکز آموشی کاج شکل میگیرد. معترضان بر توقف حملات هدفمند بر هزارهها در افغانستان و همچنین بهرسمیت شناختن «نسلکشی هزارهها» تاکید دارند. این در حالی است که دو سال پیش، در حمله داعش بر آموزشگاه کاج در دشت برچی بیش از ۱۰۰ تن از دانشآموزان که اکثراً دختران بودند کشته و زخمی شدند.
برچسب: رسانه گوهرشاد
سازمان همکاری اسلامی در تازهترین مورد اعلام کرده است که دفتر این سازمان و سفارت اندونیزیا در کابل، توافقنامهای برای تقویت فعالیت اقتصادی زنان افغانستان، امضا کردهاند. این سازمان با نشر اعلامیهای گفته است که این توافقنامه روز (دوشنبه، ۹ میزان) در کابل امضاء شده است. سازمان همکاری اسلامی تاکید کرد که بر اساس این توافقنامه، پروژههای مختلف معیشتی برای توانمندسازی زنان افغانستان از سوی دفتر این نهاد در کابل و با تمویل دولت اندونیزیا در مناطق شهری و روستایی افغانستان راه اندازی خواهد شد. سازمان همکاری اسلامی و سفارت اندونیزیا در کابل جزئیات بیشتری در مورد این توافقنامه ارائه نکردهاند. قابل ذکر است که سازمان همکاری اسلامی از زمان تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان با این گروه در تعامل بوده، اما در عین حال از ممنوعیت آموزش و کار زنان و دختران نیز انتقاد کرده است. در حالی سازمان همکاری اسلامی از تقویت فعالیت اقتصادی زنان افغانستان خبر میدهد که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.
مسوولان محلی از ولایت غزنی میگویند که در پی تلاش برای نجات یک کودک از درون چاه در این ولایت، پنج تن به شمول کودک جان باختهاند. ریاست صحت عامه غزنی شام روز (دوشنبه، ۹ میزان) با نشر خبرنامهای گفته است که عملیات نجات یک کودک سهساله در ولسوالی «دهیک» این ولایت با جان باختن چهار امدادگر به پایان رسیده است. در خبرنامه آمده است که تلاشها برای نجات این کودک پنج روز طول کشید و منجر به جان باختن چهار تن دیگر شده است. ریاست صحت عامه غزنی تاکید کرد که این افراد به دلیل انفجار بالون اکسیژن جان خود را از دست دادهاند. براساس معلومات موجود، این کودک سهساله روز پنجشنبه هفته گذشته در یک چاه برمهای در ولسوالی «دهیک» ولایت غزنی سقوط کرده بود. قابل ذکر است که چاههای بدون سرپوش پیش از این نیز جان کودکان را در ولایتهای مختلف گرفته بود.
مسوولان محلی در ولایت ننگرهار میگویند که در اثر واژگون شدن یک قایق در رودخانهای در این ولایت، چهار نفر جان باخته و شش تن دیگر ناپدید شدهاند. قریشی بدلون، سخنگوی ریاست اطلاعات و فرهنگ ننگرهار گفته است که این رویداد عصر امروز (دوشنبه، ۹ میزان) در منطقهی کاشکوټونو و سربند ولسوالی کوز کنر این ولایت رخ داده است. او تاکید کرد که بهدلیل وزش باد شدید، یک قایق در رودخانه واژگون شده است که براساس اطلاعات اولیه، چهار جان باختهاند. وی افزود که در این قایق ۱۴ نفر از جمله زنان و کودکان سوار بودند که پس از واژگون شدن آن، چهار نفر جان باخته، شش نفر ناپدید و چهار نفر دیگر نجات داده شدهاند. آقای بدلون میگوید که در عملیات جستجو برای شش نفر ناپدید شده همچنان ادامه دارد. او مشخص نکرده است که در میان قربانیان و ناپدیدشدگان، چند زن و کودک حضور دارند؛ اما گفته است که زنان و کودکان هم شامل هستند. این در حالی است که چندی پیش هم در یک رویداد مشابه در منطقهی «بیلهی» ولسوالی مهمند درهی این ولایت، بر اثر غرق شدن یک قایق جنراتوری، ۱۰ نفر کشته و ۱۱ نفر دیگر زخمی شده بودند.
نویسنده: مهدی مظفری سه سال از زمانی میگذرد که رژیم فعلی افغانستان با صدور فرمانی ناگهانی و ظالمانه، آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم را در سراسر کشور ممنوع کرده است. این تصمیم نهتنها آیندهی میلیونها دختر افغان را بهطور جدی تحت تأثیر قرار داده و تباه کرده است، بلکه به یکی از بزرگترین بحرانهای انسانی در جهان تبدیل شده است. با گذشت هر روز، تعداد بیشتری از دختران افغان از حق مسلّم خود یعنی آموزش محروم میشوند. این ممنوعیت، رویاها و امیدهای نسلی از دختران را به خاکستر تبدیل کرده و آنها را از فرصت رشد و شکوفایی بازداشته است. بر اساس آخرین آمار منتشر شده توسط صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، در سال جاری خورشیدی، ۳۸ هزار دختر دیگر به جمع دخترانی پیوستهاند که به دلیل این ممنوعیت، نمیتوانند به تحصیل ادامه دهند. این آمار تکاندهنده، نشاندهندهی عمق فاجعهای است که بر سر دختران افغان آمده است. این ممنوعیت نه تنها به فرد دختر، بلکه به کل جامعهی افغانستان آسیب میرساند؛ زیرا محرومیت نیمی از جمعیت این کشور از آموزش، به معنای محروم کردن کل جامعه از نیروی کار ماهر و متخصص است. کشورهای که زنان و دختران خود را از حق تحصیل محروم میکنند، در بلندمدت با بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی روبرو خواهند شد. چرا حکومت سرپرست ممنوعیت آموزش دختران را لغو نمیکند؟ از زمان تسلط حکومت فعلی بر افغانستان و ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم، این دولت علیرغم فشارهای داخلی و بینالمللی، همچنان بر تصمیم خود پافشاری کرده است. حاکمان تاکنون دلیل روشن و قانعکنندهای برای این تصمیم ارائه نکرده و به انتقادات گسترده از سوی فعالان حقوق بشر، جامعه مدنی و حتی برخی از رهبران مذهبی پاسخی ندادهاند. این سکوت معنادار و رویکرد سرکوبگرانه حکومت در قبال فعالان آموزشی، گمانهزنیها در مورد انگیزههای واقعی حکومت سرپرست را تقویت کرده است. مسئولین حکومتی در توجیه این ممنوعیت، دلایل مختلفی را مطرح کردهاند که هر یک به نوبه خود سست و بیبنیاد بوده است. ابتدا، نبود «فضای مناسب» برای آموزش جداگانه دختران بهانهای بود که به سرعت با واقعیتهای آموزشی افغانستان پیش از تسلط این حکومت در تضاد قرار گرفت. سپس، حاکمان کنونی ادعا کردند که مردم به دلایل فرهنگی با آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم مخالف هستند. اما این ادعا با واکنش تند بزرگان قومی و فعالان مدنی روبرو شد که بر خواست مردم برای آموزش دخترانشان تأکید کردند. با شکست خوردن این توجیههات، سردمداران حکومت به رویکردی سرکوبگرانه روی آوردند و فعالان آموزشی را بازداشت و زندانی کردند. بازداشت و زندانی کردن فعالان آموزشی مانند احمد فهیم عظیمی و مطیعالله ویسا نشان میدهد که حکومت نه تنها به دنبال ارائه توجیهی منطقی برای این ممنوعیت نیست، بلکه از هرگونه مخالفت و انتقادی هراس دارد. اضافه بر این، پافشاری بر تصمیم ناعادلانه و غیرانسانی حکومت سرپرست مبنی بر منع تحصیل و آموزش دختران، ریشه در تفکرات ارتجاعی و تنگنظرانهای دارد که نه تنها با ارزشهای انسانی در تضاد است، بلکه با آموزههای اصیل اسلامی نیز منافات دارد. محروم کردن دختران از حق تحصیل، به معنای محروم کردن آنها از ابزاری برای رشد، پیشرفت و استقلال است. این رویکرد سرکوبگرانه نه تنها به حقوق اساسی شهروندان افغانستان، به ویژه زنان و دختران، بلکه به آینده این کشور نیز آسیب جدی وارد میکند. جامعه جهانی و نهادهای بینالمللی باید فشارهای خود را بر این حکومت برای لغو اینگونه ممنوعیتهای ظالمانه افزایش دهند و از حقوق اساسی مردم افغانستان دفاع کنند. پیامدهای ویرانگر سیاستهای حکومت سرپرست در افغانستان، تبعات بسیار جدی و ویرانگری بر زندگی زنان و دختران این کشور داشته است. این تبعات نه تنها ابعاد فردی و اجتماعی، بلکه ابعاد اقتصادی و حتی سلامت روان زنان و دختران افغان را نیز تحت تأثیر قرار داده است. به گفته سیما باهوس، مدیر اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، ۹۰ درصد زنان و دختران افغان وضعیت سلامت روان خود را «بد» و یا «بسیار بد» توصیف کردهاند. این آمار به تنهایی گویای عمق فاجعهای است که بر این قشر از جامعه تحمیل شده است. زنان افغان اذعان میدارند که با گذر زمان و تغییر فصلها، وضعیت روانی آنها به طور فزایندهای وخیمتر میشود و بسیاری از آنها حتی به اقدام به خودکشی روی آوردهاند. محدودیتهای شدید در زمینه آموزش، یکی از مهمترین پیامدهای سیاستهای حکومت است. سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد (یونسکو) هشدار داده است که در نتیجهی این سیاستها، نیمی از جمعیت افغانستان بیسواد خواهد ماند. بیسوادی، مانعی جدی برای مشارکت کامل در جامعه است و باعث بیکاری گسترده، فقر، مشکلات بهداشتی و روانی میشود. این در حالی است که یونسکو بر این نکته تأکید میکند که خواندن و نوشتن، اولین پیام خداوند در قرآن کریم است. با این حال، حکومتداران فعلی افغانستان همچنان بر ممنوعیت آموزش دختران پافشاری میکنند و آیندهای مبهم را برای نسلهای آینده این کشور رقم زدهاند. نسلی از زنان بیسواد، نسلی از مادران بیسواد خواهد بود که به نوبه خود، فرزندانشان را نیز از حق آموزش محروم خواهند کرد. این چرخه معیوب، بیسوادی را در جامعه افغانستان برای دههها و چندین نسل تثبیت خواهد کرد. تبعات این وضعیت، فراتر از فرد و خانواده است و بر کل جامعه افغانستان تأثیرگذار خواهد بود. کاهش سطح سواد، مانعی بزرگ بر سر راه توسعه و پیشرفت افغانستان خواهد بود و این کشور را در دام فقر و عقبماندگی گرفتار خواهد کرد.
مسوولان محلی ولایت لغمان میگویند که در پی وقوع توفان و جاری شدن سیلاب در این ولایت، هفت تن به شمول چهار کودک زخمی شدند. عبیدالله الکوزی، رییس مبارزه با حوادث طبیعی حکومت سرپرست در لغمان امروز (دوشنبه، ۹ میزان) گفته است که این افراد در پی فروریختن دیوار یک خانه ناشی از بارندگی شدید در منطقه «کمپ بابا صاحب»، واقع در شهر مهترلام، مرکز این ولایت زخمی شدند. آقای الکوزی تاکید کرد که شب گذشته شهر مهترلام و ولسوالیهای الیشنگ، دولتشاه و قرغیوی این ولایت گواه وقوع توفان شدید و سیلاب بوده است. رییس مبارزه با حوادث طبیعی ولایت لغمان افزود که در پی این سیلابها دهها خانه تخریب شده و صدها جریب زمین زراعتی نیز از بین رفته است. این در حالی است که چهار روز پیش هم در پی جاری شدن سیلاب در ولسوالی کوزکنر ننگرهار، سه تن جان باخته و ۲۰ تن دیگر زخمی شده بودند. روز گذشته نیز ولایتهای پنجشیر و پروان گواه سیلابهای شدید بود. در سال جاری خورشیدی ولایتهای مختلف کشور شاهد بارندگیهای شدید و سرازیرشدن سیلابهای ویرانگر بودهاند. این سیلابها تلفات و خسارات زیادی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره کرده است.
صدها تن از شهروندان اهل افغانستان در کانادا به مناسبت سالگرد آغاز «نسلکشی هزارهها» در افغانستان و در واکنش به کشتار باشندگان ولایت دایکندی، با گردهمایی در شهرهای ونکوور و اوتاوا دست به اعتراض زدند. شهروندان افغانستان روز گذشته (یکشنبه، ۸ میزان) به وقت محلی در شهرهای ونکوور و اوتاوای کانادا با شعار «توقف فوری نسلکشی هزارهها» از نهادها و سازمانهای حقوق بشری بینالمللی خواستهاند که جنایات علیه هزارههای افغانستان را به عنوان نسلکشی به رسمیت بشناسند. اعتراضکنندگان بر تامین عدالت برای قربانیان نقض حقوق بشر تاکید کرده و خواستار ادامه دفاع از حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و اقلیتهای افغانستان، شدند. آنان یاد و خاطرهی قربانیان این نسلکشی را که امسال ۱۳۲مین سالگرد آن بود، گرامی داشتند و خواستار توجه بیشتر جامعهی جهانی به وضعیت هزارهها شدند. این تظاهرات با خوانش قطعنامهای به پایان رسید. در قطعنامه از جامعهی جهانی خواسته شد تا نسلکشی جاری علیه هزارهها-شیعیان در افغانستان را به رسمیت بشناسد و ماهیت سیستماتیک نقض حقوق بشر علیه آنان را اذعان کند. همچنین شرکتکنندگان خواستار اقدام فوری برای حفاظت از هزارهها طبق قوانین بینالمللی شدند تا از نسلکشی بیشتر آنان تحت حکومت سرپرست جلوگیری شود. باید گفت که در این قطعنامه از دولت کانادا و جامعهی جهانی نیز خواسته شده است که از عادیسازی روابط با حکومت فعلی خودداری کنند و تمام امکانات را برای پاسخگو کردن این گروه در قبال نقض حقوق بشر به کار گیرند. همچنین معترضان پیشنهاد کردند که کانادا تحقیقاتی مستقل از سوی سازمان ملل متحد درباره وضعیت حقوق بشری هزارهها به راه اندازد و قطعنامهای برای حفاظت فوری از آنان صادر کند. این در حالی است که بهتاریخ ۲۲ سنبله، ۱۴ نفر از باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی در ساحهی مرزی این ولایت با غور توسط افراد مسلح به قتل رسیدند. مسوولیت این کشتار را گروه داعش برعهده گرفت. باید گفت که در این کشتهشدگان یک باشنده ولایت غور نیز شامل میباشند.
شماری از از مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان طی نامهای از مسعود پزشکیان، رییس جمهور ایران خواستهاند که روند اخراج اجباری مهاجران افغانستانی را از کشورش متوقف کند. مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان این نامه را روز (یکشنبه، ۸ میزان) به رییس جمهور ایران ارسال کرده و از او خواستهاند که به وضعیت دشوار مهاجران اهل افغانستان توجه ویژهای داشته باشد، زیرا بسیاری از آنان با خطرات جدی مواجهاند. در این نامه تاکید شده است: «بسیاری از افرادی که سابقه فعالیت در نهادهای دولتی، نظامی، امنیتی و رسانهها را دارند، بهویژه نظامیان و خبرنگاران، در خطر تعقیب، شکنجه و حتی اعدام هستند.» همچنین در بخشی از این نامه، مهاجران و فعالان حقوق بشر افغانستان تاکید کردهاند که دسترسی به آموزش یکی از مسوولیتهای دولتها است و کودکان افغانستانی نباید از حق آموزش در ایران محروم شوند. آنان همچنان بازداشت و نگهداری زنان در اردوگاهها را نقض کرامت انسانی و اصول پناهندهگی دانستهاند. این نامه در حالی به مسعود پزشکیان، رییس جمهور ایران ارسال شده که مهاجران اهل افغانستان در ایران با چالشهای جدی روبرو هستند. قابل ذکر است که در روزهای اخیر، پولیس ایران بازداشت و اخراج مهاجران افغانستان را شدت بخشیده است. قابل ذکر است که بدرفتاری پولیس ایران با مهاجرین افغانستانی، به ویژه شکستن گردن یک پناهجوی نوجوان، واکنش گستردهای را در میان شهروندان افغانستان برانگیخته است. پناهجوی نوجوان اهل دایکندی در حال حاضر در بیمارستان بستری است.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد میگوید که یک ذخیرهگاه جدید واکسن با ظرفیت ۶۰ میلیون دوز در افغانستان ایجاد کرده است. این نهاد با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این تأسیسات به کمک مالی جاپان و اتحاد جهانی برای واکسن ساخته شده است. در اعلامیه آمده است که این تأسیسات شامل اتاقها و یخچالهای واکسن میشود. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرد که واکسنها برای حفظ موثریت باید در محیط سرد نگهداری شود. یونیسف نگفته است که این ذخیرهگاه در کدام ولایات و با چقدر هزینه ایجاد شده است. این در حالی است که هفته گذشته نیز یونیسف کمپین خانهبهخانه واکسن فلج کودکان (پولیو) را برای «ریشهکنی» این بیماری در افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست مهم خوانده بود. براساس گزارش رسانههای بینالمللی حکومت سرپرست چندی پیش تطبیق واکسن خانهبهخانه پولیو در کشور را تعلیق کرده بودند. این گروه میخواهد که واکسن پولیو بر کودکان از طریق مساجد تطبیق شود. قابل ذکر است که سازمان بهداشت جهانی گفته است که امسال ۱۸ مورد فلج کودکان در افغانستان گزارش شده است که بهجز دو مورد، همه در جنوب این کشور بودهاند. این در حالی است که تعداد موارد در سال ۲۰۲۳ تنها شش مورد بوده است. افغانستان و پاکستان دو کشوری هستند که هنوز موفق به مهار کامل شیوع فلج کودکان نشدهاند.
مسوولان محلی در هرات میگویند که بهمناسبت روز جهانی گردشگری نمایشگاه صنایع دستی و تولیدی را در دو بخش مردانه و زنانه برگزار کرده است. رحمتالله محمدی، آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات گفته است که این نمایشگاه روز گذشته (یکشنبه، ۸ میزان) در قلعه اختیارالدین آغاز شده و برای هفت روز ادامه خواهد داشت. روز (جمعه، ۶ میزان) روز جهانی گردشگری بود. آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ طالبان هرات تاکید کرد که این نمایشگاه با همکاری مؤسسه «تیکا» ترکیه راهاندازی شده و هدف آن جذب گردشگران و معرفی صنایع دستی و تولیدی هرات است. آقای محمدی افزود که در این نمایشگاه ۱۰۰ غرفه وجود دارد که ۵۰ غرفهی آن به مردان و ۵۰ غرفهی دیگر به زنان اختصاص داده شده است. رحمتالله محمدی میگوید که در این نمایشگاه قالینهای دستباف، صنعت شیشهسازی، مهرهدوزی، خامک، آثار هنری خطاطی، نقاشی و مینیاتوری و همچنان انواع صنایع دستی زنان هرات به نمایش گذاشته شده است. همچنین برخی از زنان تجارتپیشه که در این نمایشگاه شرکت کردهاند از برگزاری این نمایشگاه استقبال کردهاند؛ اما خواستار رسیدگی به چالشهای سد راه زنان شدهاند. بانوانی که در این نمایشگاه شرکت کردهاند، برگزاری نمایشگاهها را برای آشنایی مردم با تولیدات داخلی و تقویت فعالیتهای اقتصادی زنان مؤثر میداند. زنان اشتراککننده در این نمایشگاه از کاهش بازار فروش محصولات، افزایش بهای مواد خام و عدم دسترسی به برنامههای حمایتی ابراز نارضایتی کردند. شماری از صنعتگران، واردات کالایهای مشابه و محدودیت ویزای سفر و مشکلات در زمینهی مواد خام را از چالشهای کلیدی کارشان عنوان میکنند. آنان گفتهاند هنوز بازار کالاهای وارداتی خارجی در کشور نسبت به کالاهای داخلی گرمتر است. در حالی زنان محصولات زراعتیشان را به نمایش گذاشتهاند که حکومت در بیش از سه سال گذشته، محدودیتهای شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمیتوانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.