برچسب: خودکشی

4 هفته قبل - 83 بازدید

بر مبنای پژوهش یک شبکه‌ی جهانی متشکل از ۱۶ هزار دانشمند و پژوهشگر، جهان با بحران «نوظهور» در زمینه افزایش مرگ‌ نوجوانان و جوانان مواجه است. الکل، خودکشی و بیماری‌ها از عوامل اصلی افزایش مرگ‌ نوجوانان و جوانان است. شبکه «بار جهانی بیماری» اعلام کرده است که این پژوهش توسط ۱۶‌ هزار و ۵۰۰ دانشمند و پژوهشگر و با استفاده از ۳۰۰‌ هزار منبع انجام شده است. این پژوهش معلومات مروبط به بیش از ۳۰۰ نوع بیماری مرتبط به سن و جنس را در ۲۰۴ کشور در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۳ میلادی تحلیل و تفسیر کرده است. در ادامه آمده است که این پژوهش نشان داد که بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت اکنون دو‌سوم از کل موارد بیماری را تشکیل می‌دهند و مشکلات سلامت روان نیز به‌طور چشمگیری در حال افزایش‌اند. در ادامه آمده است که نتایج نشان داد که تا سال ۲۰۲۳ میلادی هرچند نرخ کلی مرگ‌ومیر در ۲۰۴ کشور و قلمرو جهان کاهش یافته است، اما پژوهشگران این مطالعه اعلام کردند که نسبت به افزایش نرخ بالای مرگ‌ومیر در میان نوجوانان و جوانان نگران‌اند. در بخشی از تحقیق آمده است که در آمریکای شمالی و بخش‌هایی از آمریکای لاتین، این افزایش عمدتا ناشی از خودکشی و مصرف مواد مخدر و الکل بوده است. دکتر کریستوفر موری، مدیر مؤسسه «سنجش و ارزیابی سلامت» در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن گفت: «افزایش مرگ‌ومیر در میان بزرگسالان جوان، به‌ویژه در آمریکای شمالی، به‌شدت با افزایش اضطراب و افسردگی در میان جوانان، به‌ویژه زنان، مرتبط است.» موری گفت: «شواهد ارائه‌شده در مطالعه بار جهانی بیماری‌ها زنگ هشداری است که از دولت‌ها و رهبران حوزه سلامت می‌خواهد به سرعت و با راهبردی دقیق به روندهای نگران‌کننده‌ای که نیازهای سلامت عمومی را در حال تغییرند، پاسخ دهند.» همچنین در بخشی از پژوهش آمده است که در مناطق صحرای آفریقا، نتایج نشان داد که مرگ‌ومیر در میان کودکان ۵ تا ۱۴ ساله ناشی از بیماری‌های عفونی و جراحات غیرعمدی‌اند. دکتر گیتینجی گیتاهی، مدیرعامل سازمان سلامت افریقا، هشدار داد: «رویکردهای جداگانه در نظام سلامت، جوانان ما را ناکام گذاشته است. بیماری‌هایی مانند مالاریا، اچ‌آی‌وی و سل هنوز جان بسیاری از جوانان را به‌دلیل ضعف نظام‌های بهداشتی، مراقبت‌های مختل‌شده و کمبود واکسن می‌گیرند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 120 بازدید

منابع محلی از ولایت سرپل می‌گویند که یک دختر ۱۷ ساله در ولسوالی سانچارک این ولایت، پس از کشته شدن معشوقش، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع با تایید این رویداد گفته‌اند که این دختر نوجوان روز (شنبه، ۱۲میزان) در خانه‌اش در روستای «تکزاز» از مربوطات ولسوالی سانچارک خودکشی کرده است. منبع تاکید کرده است که این دختر نوجوان صفیه نام داشته و حدوداً ۱۷ ساله بوده است. منبع تصریح کرد، احمدوکیل، پسری که گفته می‌شد با صفیه ارتباط تلفنی داشت، روز (جمعه، ۱۱میزان) به‌ دست برادر این دختر در بازار سانچارک به ضرب چاقو به قتل رسیده بود. به گفته‌ی منبع، این دو نفر قبلاً نیز به اتهام ارتباط تلفنی از سوی حکومت سرپرست بازداشت و به سه ماه حبس نیز محکوم شده بودند. منبع می‌گوید که احمدوکیل پس از آزادی از بند، توسط برادر صفیه به قتل رسیده است. فرماندهی پولیس ولایت سرپل پس از قتل احمدوکیل، پدر و برادر بزرگ صفیه را بازداشت کرده‌اند. تا اکنون مسوولان محلی در ولایت سرپل در این مورد چیزی نگفته‌اند. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 167 بازدید

رسانه‌ها گزارش داده‌اند که در پی کشف جسد یک زوج افغانستانی در راولپندی ‏پاکستان، پولیس گزارش دادند که مرد این زوج، در ‏نخست همسرش را به قتل رسانده و سپس خودکشی کرده است. در گزارش رسانه‌‌ی نیشن آمده است که اجساد این زوج، در ساحه‌ی «بنگاش ‏کلونی» منطقه‌ی «پیر ودهائی» از مربوطات راولپندی پیدا شده است.‏ در بخشی از گزارش آمده است که پولیس پیر ودهائی اعلام کرد که ظاهرا یک شهروند افغانستان روز ‏شنبه پس از کشتن همسرش در خانه‌‌، خودکشی کرده است.‏ گزارش به نقل از یکی از باشندگان منطقه نوشته است که جسد ثنا و همسرش امیر ‏در خانه‌ی اجاره‌ای‌شان پیدا شده و آثار شکنجه روی اجساد ‏وجود داشته است.‏ همچنین در بخشی از پرونده آمده است که یک افسر پولیس آگاه از این پرونده گفت که هر دو زن و شوهر ‏شهروندان افغانستان بوده‌اند. طبق تحقیقات اولیه، امیر دو ماه پیش از ‏افغانستان به پاکستان آمده بود تا با ثنا ازدواج کند.‏ رسانه نیشن گزارش داده است که این زوج از طریق تیک‌تاک با یک‌دیگر آشنا شده بودند. ثنا مادر یک پسر ‏دوساله بود.‏ در ادامه‌ی گزارش تاکید شده است که امیر به ثنا قول داده بود که در زمان ‏عروسی‌شان به ثنا جواهرات طلا هدیه دهد، اما نتوانست به قول ‏خود عمل کند.‏ در گزارش آمده است که این بی‌عملی منجر به درگیری ثنا و امیر شده ‏بود و در نهایت، امیر قبل از خودکشی، ثنا را با شلیک گلوله به قتل ‏رسانده است.‏ با این وجود، منابع از میان مهاجران نیز از کشف جسد این زوج افغانستانی ‏خبر می‌دهند.‏ همچنین در تصاویر گذرنامه‌ی «امیر» که در اختیار رسانه‌ها ‏قرار گرفته است، نام کامل او امیرداد جعفری، باشنده‌ی اصلی ولایت ‏دایکندی درج شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 133 بازدید

هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند کِی بود؛ چه لحظه‌ای، چه ساعتی، چه روزی که سحر فهمید قرار نیست زندگی‌اش آن‌طور که در خیال‌های نوجوانی‌اش ساخته بود، پیش برود. فقط می‌دانست که امید، بی‌صدا از چشم‌هایش گریخته و جایش را به اضطرابی بی‌نام و نشانی داده بود. اما خوب به خاطر داشت آن لحظه، جایی بعد از آخرین زنگ مدرسه، بعد از آخرین باری که پشت نیمکتش نشست و معلمش نگاهش کرد و گفت: «تو باید بمانی، تو می‌درخشی.» همان روز، با بغضی در گلو و دستانی که سردی دیوارهای راهرو را لمس می‌کردند، از درِ مدرسه بیرون آمد و دیگر هرگز بازنگشت. سحر دختری بود که در سکوت بزرگ شده بود. در خانه‌ای که دیوارهایش سال‌ها صدای فریادهایی را در خود فرو برده بودند؛ فریادهایی که هرگز به گوش همسایه‌ها نرسیدند. مادری که فقط نگاه می‌کرد، با چشمانی خسته، صورت‌ کبود، و دستانی که آن‌قدر ظرف شسته بودند که دیگر نه حسی در آن‌ها مانده بود و نه رمقی. پدری که محبت را نشانه‌ی ضعف می‌دانست، معتقد بود زن باید اطاعت کند و دختر تا وقتی در خانه است، سربار است، و وقتی شوهر می‌کند، «تمام شده» است. سحر هیچ‌وقت کودکی نکرد؛ اسباب‌بازی‌هایش قابلمه‌های پلاستیکی بودند و رؤیاهایش، خواب‌هایی نیمه‌کاره که حتی حرف زدن درباره‌شان هم در خانه ممنوع بود. در خانه‌ای که همه در گذشته گیر کرده بودند، فکر کردن به آینده، گناهی نابخشودنی بود و گفت‌وگو درباره آن، خط قرمز. سحر همیشه در کتاب‌هایش دنبال راهی برای فرار می‌گشت؛ میان جمله‌ها پنهان می‌شد، با شعرها می‌گریست، با قصه‌ها می‌خندید، اما هیچ‌وقت نتوانست حتی یک گام واقعی به سوی آن آزادی لطیف و نامرئی که در دلش جوانه زده بود، بردارد. در پانزده‌سالگی، همان روزی که هنوز گیسوانش بوی کودکی می‌داد و چشم‌هایش به‌دنبال نشانه‌هایی از عشق و لبخند در جهان بود، به اتاقی فراخوانده شد. پدرش، با صدایی خشن و قاطع، گفت: «سحر، خواستگار داری. مرد خوبیه. خانه داره، کار داره. سنش مهم نیست. وقتشه که زن خونه‌ی خودت باشی.» همه وجودش یخ زد. زبانش قفل شد، کلمات گره خوردند، بغضش ترکید اما اشکش نریخت. فقط به مادرش نگاه کرد؛ شاید اعتراضی کند، شاید چیزی بگوید، شاید فقط یک بار، برخلاف همیشه، او را ببیند. اما مادر، مثل تمام سال‌های پیش، با نگاهی خاموش و خسته، شبیه خاکستر، فقط سکوت کرد. مراسم عقد آن‌قدر سریع و بی‌احساس برگزار شد که سحر تا مدت‌ها نمی‌توانست باور کند از این به بعد قرار است همسر مردی باشد که نه او را می‌شناخت، نه درکش می‌کرد، و نه حتی یک بار با نگاهی از جنس مهر و احترام به او چشم دوخته بود. مردی عبوس، خاموش، و کنترل‌گر، که زن را نه هم‌دل و همراه، بلکه وسیله‌ی می‌دید برای تملک؛ باید ساکت می‌بود، کار می‌کرد، اطاعت می‌کرد، و اگر هم روزی محبت می‌دید، لطفی بود از سر بزرگواری، نه حقی از سر عشق. سحر در هفته‌های اول ازدواج، شب‌ها با چشم‌های باز به سقف اتاقی که بوی غربت می‌داد، خیره می‌ماند. زیر لب، بی‌صدا، برای خودش قصه می‌ساخت؛ قصه‌ی دختری که از خانه می‌گریزد، به شهر می‌رسد، در مدرسه‌ای ثبت‌نام می‌کند، درس می‌خواند، کار می‌کند، و روزی به خانه‌ای بازمی‌گردد که پدر، با افتخار، او را در آغوش می‌کشد و می‌گوید: «تو باعث افتخارمی.» اما این فقط یک رؤیای شبانه بود. واقعیت، چیز دیگری بود؛ در دنیای واقعی، هر روز خشونت تکرار می‌شد. شوهرش فریاد می‌کشید، تحقیر می‌کرد، توهین می‌کرد، و گاهی با دستان سنگینش به صورت سحر سیلی می‌زد. و او، فقط نگاه می‌کرد. نه از ترس، بلکه از فراموشیِ گریه. چون مدت‌ها بود گریه‌کردن را از یاد برده بود. در خانه‌ی شوهر، نه کتابی بود، نه موسیقی‌ای، نه گفتگویی که رنگ آرامش داشته باشد؛ فقط روزمرگی بود و ترس و تنهایی. تماس با خانواده تنها با نظارت ممکن بود، بیرون‌رفتن فقط به شرط همراهی، و حتی وقتی مادرش بیمار شد، با هزار خواهش و التماس فقط نیم‌ساعت اجازه یافت به بیمارستان برود. همان‌جا، شوهرش با چشمانی پر از خشم زمزمه کرد: «همین یک بار را به خاطر مادرت می‌بخشمت.» اما درد، آن شب به اوج رسید. شبی که بعد از دعوایی طولانی و سیلی‌ای که لبش را شکافت، سحر در تنهایی و تاریکی اتاق، روی زمین افتاده بود. دردِ جسمی تنها بخشی از رنجش بود؛ آنچه استخوان‌هایش را می‌لرزاند، صدای شکسته‌شده‌ی آینده‌اش بود که در دل سکوت سنگین خانه پژواک می‌یافت. آرام برخاست، به‌سوی کشوی کمد رفت، و قرص‌هایی را که مدت‌ها پیش پنهان کرده بود، یکی‌یکی در دهان گذاشت؛ بی‌صدا، بی‌اشک، بی‌تردید. در دل فقط گفت: «شاید خواب، بهتر از این زندگی‌یه.» اما مرگ هم نیامد. پرستاری مهربان در بیمارستان، آرام رویش خم شد، گونه‌اش را نوازش کرد و گفت: «عزیزم، چرا این کارو کردی؟» و سحر فقط به سقف خیره ماند؛ دیگر واژه‌ای نداشت، نه برای توضیح، نه برای اعتراض، نه حتی برای ناله. او را دوباره به همان خانه بازگرداندند؛ جایی که نه بخششی انتظارش را می‌کشید، نه مهربانی. فقط توبیخ بود و سرزنش، و تهدیدهایی که در گوشش زنگ می‌زد: «اگر یک بار دیگر این غلط را بکنی، می‌فرستمت خانه‌ی پدرت... پدری که تو را نمی خواهد..» و حالا، سحر فقط هفده سال دارد، اما چهره‌اش پرچین‌تر از زن‌های چهل‌ساله است. شب‌ها، وقتی خانه در سکوت خواب فرورفته، گاهی دفتر کهنه‌ای را که از مدرسه پنهانی آورده، از میان لباس‌های قدیمی بیرون می‌کشد، کنار آینه‌ی شکسته‌ای می‌نشیند، کلماتی بی‌صدا می‌نویسد و زیر لب با خودش زمزمه می‌کند: «اگه کسی این را خواند، بداند که  من می‌خواستم زندگی کنم... و نگذاشتند.» و بعد، دوباره آن دفتر را لای لباس‌های کهنه پنهان می‌کند، شبیه دختری که حتی از دیده‌شدن رؤیاهایش هم می‌ترسد. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 134 بازدید

مسوولان محلی حکومت سرپرست در ولایت ننگرهار می‌گویند که یک زن جوان در ولسوالی سرخ‌رود این ولایت خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. سید طیب حماد، سخنگوی فرماندهی پولیس ننگرهار با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این زن روز (دوشنبه، ۲۴ سنبله)  ‏در منطقه‌ی «موی مبارک» از مربوطات ولسوالی سرخ‌رود خودکشی کرده است. آقای حماد در ادامه تاکید کرد که این زن، ۲۶ سال سن داشته است. تا اکنون در مورد هویت و حالت مدنی این زن جزییات در دست نیست. در اعلامیه آمده است که این زن جوان با استفاده از طناب خودش را در اتاقی حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. در اعلامیه دلیل اصلی خودکشی وی خشونت خانوادگی عنوان شده است. همچنین رسانه‌ها گزارش داده است که این زن جوان باشنده‌ی اصلی ولسوالی خوگیانی بوده است. در ادامه آمده است که این زن جوان چند ماه پیش عروسی کرده بود. جسد این زن برای بررسی بیشتر به شفاخانه‌ی حوزوی ننگرهار منتقل شده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 204 بازدید

منابع محلی از ولایت زابل می‌گویند که یک دختر ۲۱ ساله در مرکز این ولایت ‏با خوردن زهر خودکشی کرده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این دختر جوان عصر دیروز (سه‌شنبه، ۱۸ سنبله) در منطقه ‌‏«نمرو» از مربوطات ناحیه دوم شهر قلات به دلیل ازدواج ‏اجباری و خشونت خانوادگی به زندگی خود پایان داده است.‏ منبع در ادامه تاکید کرد که پدر این دختر یک هفته قبل او را خلاف میل‌اش به نکاح یک ‏مرد بزرگ‌تر از خودش درآورده بود.‏ منبع در ادامه افزوده است که خانواده‌ی این دختر اصالتاً اهل ولسوالی نوبهار ولایت زابل هستند، اما از مدتی به این طرف در ناحیه دوم شهر قلات زندگی‌ می‌کردند. مسوولان محلی حکومت سرپرست در ولایت زابل تا اکنون در مورد این رویداد اظهارنظر نکرده‌اند.‏ این حادثه در حالی رخ می‌دهد که امروز، ۱۰ سپتامبر، مصادف با روز جهانی ‏پیشگیری از خودکشی است.‏ باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 181 بازدید

دفتر والی حکومت سرپرست در ولایت غزنی اعلام کرده است که بر اساس حکم هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی، برگزاری مراسم تشییع جنازه و فاتحه عمومی برای افرادی که خودکشی می‌کنند، ممنوع است. این دفتر با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که عبدالصمد جاوید، والی غزنی به تمام ادارات دستور داده است که از برگزاری مراسم تشییع جنازه و فاتحه عمومی برای این افراد جلوگیری کنند. در ادامه آمده است که این دستور در جلسه‌ی بین ادارات محلی ولایت غزنی ابلاغ شده است. در اعلامیه آمده است هبت‌الله آخوندزاده فرمانی را درباره‌ی منع برگزاری مراسم تشییع جنازه و فاتحه عمومی برای افرادی که خودکشی می‌کنند، صادر کرده است. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، موارد خودکشی، به‌ویژه خودکشی زنان و جوانان در بخش‌های مختلف کشور افزایش چشم‌گیر یافته است. باید گفت که بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 277 بازدید

منابع محلی از ولایت خوست می‌گویند که یک دختر ۱۵ ساله به دلیل مشکلات و اختلافات خانوادگی خودکشی کرده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این رویداد در قریه سیدخیل از مربوطات ولسوالی دوه‌منده ولایت خوست رخ داده است. منبع تاکید کرد که این دختر ۱۵ ساله به دلیل مشکلات و اختلافات خانوادگی روز (جمعه، ۱۷ اسد) خودکشی کرده است. منبع در مورد نحوه خودکشی این دختر جوان معلومات ارائه نکرده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در خوست تا اکنون در مورد خودکشی این دختر معلومات نداده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 372 بازدید

براساس یک تحقیق جدید، چت‌جی‌پی‌تی به نوجوانان ۱۳ ساله مشوره می‌دهد چگونه مست کنند و یا نامه‌های دردناک خودکشی برای والدین‌شان بنویسند و پژوهشگران مرکز مقابله با نفرت دیجیتال  (CCDH) این بررسی را در مقیاس وسیع‌تری تکرار و بیش از نیمی از ۱۲۰۰ پاسخ چت‌جی‌پی‌تی را «خطرناک» ارزیابی کردند. رسانه تی‌آر‌تی روز (پنج‌شنبه، ۱۶ اسد/۷ آگوست) گزارش داده است که این بررسی، حاصل بیش از سه ساعت تعامل میان چت‌جی‌پی‌تی و پژوهشگرانی است که خود را به‌عنوان نوجوانان آسیب‌پذیر جا زده بودند. همچنان بررسی پژوهشگران دانشگاه نورث‌ایسترن نشان می‌دهد که چت‌بات‌های محبوب را به راحتی می‌توان به ارائه توصیه‌هایی برای خودآزاری و خودکشی وادار کرد. در ادامه آمده است که با افزایش محبوبیت همراهان چت‌بات، پژوهشگران نگران اثرات اجتماعی و روانی تعاملات بین کاربران و مدل‌های زبانی فاقد شعور شده‌اند. پژوهشگران گزارش داده‌اند که مدل‌های زبانی بزرگ می‌توانند به راحتی توسط کاربران تحریک شوند تا از موانعی که برای جلوگیری از انتشار دستورالعمل‌های خودآزاری یا خودکشی در نظر گرفته شده‌اند، عبور کنند. در گزارش آمده است که در این تعامل‌ها، چت‌بات به‌طور معمول در ابتدا نسبت به انجام فعالیت‌های پرخطر هشدار می‌داد، اما سپس برنامه‌هایی کاملاً شخصی‌سازی‌شده و دقیق برای مصرف مواد مخدر، رژیم‌های غذایی بسیار کم‌کالری یا خودزنی ارایه می‌کرد. شرکت OpenAI، سازنده چت‌جی‌پی‌تی، پس از انتشار این گزارش گفته است که همچنان در حال بهبود توانایی چت‌بات در شناسایی و پاسخ مناسب به موقعیت‌های حساس است. در بیانیه این شرکت آمده است: «برخی مکالمات ممکن است با موضوعات بی‌ضرر یا اکتشافی آغاز شوند، اما به‌تدریج به حوزه‌های حساس‌تر وارد شوند.» این مطالعه در حالی منتشر شده است که افراد بیش‌تری از بزرگسال و کودک برای دریافت اطلاعات، ایده‌ها و حتا همراهی عاطفی به چت‌بات‌های هوش مصنوعی روی آورده‌اند. همچنین چت‌بات اطلاعات مفیدی مانند شماره تماس‌های اضطراری را نیز به اشتراک گذاشته است. «اوپن‌ای‌آی» تاکید می‌کند که چت‌جی‌پی‌تی به‌گونه‌ای آموزش دیده که افراد را به مراجعه به روان‌درمانگر یا صحبت با افراد مورد اعتماد تشویق کند اگر نشانه‌هایی از خودآزاری بروز دهند. با این حال، پژوهشگران گزارش داده‌اند که وقتی چت‌جی‌پی‌تی از پاسخ به درخواست‌های خطرناک امتناع می‌کرد، آنان به‌راحتی با ترفندهایی مانند اینکه «این سوال برای یک ارایه است» یا «برای یک دوست است» توانسته‌اند محدودیت‌ها را دور بزنند. براساس گزارش‌ها، حدود ۱۰ درصد جمعیت جهان از چت‌جی‌پی‌تی استفاده می‌کند. همچنین آنیکا ماری شون، پژوهشگر دانشگاه نورث‌ایسترن از چهار مدل زبانی بزرگ محبوب شامل «چت‌جی‌پی‌تی»(ChatGPT)، «جمینای»(Gemini)، «کلود»(Claude) و «پرپلکسیتی»(Perplexity) خواست تا درباره خودآزاری و خودکشی به او مشاوره بدهند. همه مدل‌ها در ابتدا امتناع کردند تا این که شون اضافه کرد این درخواست فرضی است یا برای اهداف پژوهشی در نظر گرفته شده است. وی گفت: «آن موقع بود که عملاً تک‌تک نرده‌های محافظ کنار زده شدند و مدل در نهایت اطلاعات بسیار دقیقی را درباره وزن بدنم، قد و موارد دیگر گرفت تا محاسبه کند که از کدام پل باید بپرم، از کدام داروی بدون نسخه یا تجویزی و با چه دوزی استفاده کنم و چگونه می‌توانم آن را پیدا کنم.»

ادامه مطلب


3 ماه قبل - 213 بازدید

منابع محلی از ولایت غور می‌گویند که یک زن جوان در ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع به رسانه‌ی گوهرشاد گفته است که این زن جوان روز (پنج‌شنبه، ۹ اسد) در روستای «کُشک پایین» از مربوطات ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت خودکشی کرده است. منبع تاکید کرده است که این زن جوان با استفاده از طناب در خانه خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. منبع در ادامه تاکید کرده است که این زن جوان حدود ۲۸ سال داشته و سه فرزند نیز دارد. منبع در مورد دلیل و انگیزه‌ی اصلی خودکشی این زن جوان جزییات مشخص ارائه نکرده است. منبع در ادامه افزوده است که شوهر این زن جوان از سوی نیروهای امنیتی در ولسوالی‌ لعل‌وسرجنگل بازداشت شده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب