پیر کراهنبول، رییس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، خواستار حمایت پایدار جامعه‌ی جهانی از افغانستان و مردم آن شده است. این کمیته با نشر اعلامیه‌ای گفته است که پیر کراهنبول در سفر هفت روزه به افغانستان بحران انسانی و اقتصادی را در این کشور به بررسی گرفته است. در اعلامیه کمیته‌ بین‌المللی صلیب سرخ آمده است که رییس این کمیته بر اقدامات بشردوستانه بی‌طرفانه و مستقل به منظور رسید‌گی به بحران بشری در افغانستان تاکید کرده است. او تاکید کرده است که وضعیت حقوق بشری و بحران اقتصادی در افغانستان «بسیار وخیم» است. رییس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ افزوده است که چهار دهه جنگ در افغانستان تقریباً همه خانواده‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. وی در سفرش به افغانستان تذکر داده که این نهاد برای رسید‌گی به چالش‌های موجود در این کشور متعهد است. قابل ذکر است که دونالد ترمپ، رییس جمهور آمریکا، بلافاصله پس از ورود به کاخ سفید، کمک‌های بشردوستانه واشنگتن به افغانستان را به حالت تعلیق درآورد. تصمیمی که تقریباً همه مردم افغانستان را به شدت متأثر ساخته است. کارشناسان اقتصادی به این باور هستند که ادامه تعلیق کمک‌های آمریکا به افغانستان، بحران انسانی را به شدت افزایش می‌دهد. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد گفته است که برای رسیدگی به مناطق آسیب‌پذیر در افغانستان در فصل زمستان و بحران فقر؛ به ۶۰۳.۵ میلیون دالر بودجه به‌صورت فوری نیاز است. این دفتر در سال جاری میلادی برای کمک‌رسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود؛ اما گفته می‌شود بخشی از این بودجه تأمین شده است. به‌گفته‌ی اوچا، بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک دارند. نهادهای امدادرسان خارجی همچنین پیش‌بینی کرده بود که زمستان دشواری در انتظار مردم افغانستان خواهد بود.

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد هشدار داده است که افغانستان همچنان با چالش‌های شدید بشردوستانه و اقتصادی، نقض حقوق بشر، ناامنی غذایی و آفات طبیعی که ثبات منطقه را در سال ۲۰۲۵ میلادی تهدید می کند، مواجه است. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که چالش‌های مهم، به‌ویژه برای زنان و دختران در افغانستان همچنان ادامه دارد. در گزارش آمده است که قوانین وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست که به تازگی صادر شده است، سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حکومتی را بیش‌تر تثبیت کرده و زنان را از رفتن به مکتب‌ها، دانشگاه‌ها، محل  کار و مکان‌های عمومی منع کرده است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای افغانستان بر جابجایی گسترده‌ی افغان‌ها تاکید می‌کند و افزوده است که ایران و پاکستان روی هم میزبان حدود ۸ میلیون پناهنده افغان هستند که آن‌ها را به بزرگ‌ترین کشورهای میزبان پناه‌جو در جهان تبدیل می‌کند. قابل ذکر است که ایران در حال حاضر میزبان حداقل ۳،۸ میلیون پناهنده و پناه‌جو  است که بیش از ۱ میلیون نفر از سال ۲۰۲۱ میلادی وارد این کشور شده‌اند و این کشور را به بزرگ‌ترین کشور میزبان پناهندگان در جهان تبدیل می کند. در گزارش آمده است که علیرغم مشکلات اقتصادی فزاینده، ایران به ارائه خدمات بهداشتی و آموزشی برای پناهندگان افغان از طریق کارت شناسایی هوشمند ادامه داده است که اسناد آن‌ها را منظم می کند و دسترسی به خدمات را آسان می سازد. همچنین پاکستان حدود ۳،۲ میلیون پناه‌جوی افغان و سایر اتباع افغان را در خود جای داده است که ۷۶ درصد آن‌ها را زنان و کودکان تشکیل می دهند. با این حال، در این گزارش اشاره شده است که در سال‌های اخیر، محیط حفاظتی در پاکستان برای افغان‌ها به گونه‌ی فزاینده‌ای دشوار شده است. در اکتبر ۲۰۲۳، کمیته اپکس پاکستان، طرح بازگرداندن اتباع خارجی غیرقانونی را تصویب کرد ، اقدامی که به طور نامتناسب بر افغان‌ها تاثیر گذاشته است. در این گزارش آمده است که از ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳، بیش از ۵۰۰ هزار افغان به صورت اجباری از پاکستان به افغانستان بازگردانده شده اند.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق‌‌بشر سازمان ملل متحد به مناسبت «روز جهانی مبارزه با کودک سربازی» اعلام کرده است که استخدام کودکان بخشی از یک بحران گسترده‌تر حقوق کودک در افغانستان است. آقای شب گذشته (چهارشنبه‌شب، ۲۴ دلو) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ممنوعیت آموزش، کار کودکان و مشکلات اقتصادی آنان را بیشتر در معرض خشونت مسلحانه قرار می‌دهد. آقای بنت تاکید کرده است که حفاظت از آموزش و معیشت، حمایت از کودکان است. وی خواستار پایان دادن به کودک سربازی در افغانستان شده است. این در حالی است که سازمان ملل متحد در ۱۲ فبروری سال ۲۰۰۲ میلادی پروتکل الحاقی کنوانسیون حقوق کودک را که در آن استفاده از کودکان زیر ۱۵ سال در جنگ و فعالیت‌های مسلحانه منع شده، تصویب کرد. همچنین سازمان ملل متحد از روز جهانی مبارزه با کودک سربازی به‌عنوان «روز دست سرخ» نیز یاد می‌کند. «دست سرخ» به منزله نماد مخالفت جهانی با استفاده کودکان در جنگ عنوان شده است. ملل متحد می‌گوید که ده‌ها هزار کودک در سراسر جهان مجبور به شرکت در درگیری‌های مسلحانه شده‌اند که این امر نقض شدید حقوق آن‌ها محسوب می‌شود. سازمان‌های حقوق‌‌بشری از این روز به‌عنوان روز جهانی مبارزه با کودک سربازی یاد می‌کنند و تلاش می‌کنند که برای حقوق کودکانی که به‌عنوان سرباز استخدام شده‌اند، دادخواهی کنند. در افغانستان نیز گزارش‌هایی از استخدام کودکان از سوی حکومت سرپرست به‌عنوان سرباز منتشر شده است.

شورای پناهندگان ناروی با اشاره به کاهش کمک‌ جامعه‌ی جهانی به هدف رسیدگی به بحران بشری در افغانستان، می‌گوید که شهروندان این کشور در بیش از سه سال گذشته بدترین بحران انسانی را تجربه می‌کنند. این شورا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در حال حاضر، میلیون‌ها نفر به شمول زنان و کودکان آسیب‌پذیر در شرایط سخت به سر می‌برند و با آغاز فصل زمستان، آنان شب‌ها و روزها را در سرمای منفی ۱۰ درجه تحمل می‌کنند. در ادامه آمده است که با تشدید بحران بشری در این کشور، نیاز است تا نهادهای بین‌المللی کمک‌رسان در این کشور، تلاش‌های خود را افزایش داده و بیشتر از هر زمان دیگر به نیازمندان در این کشور رسیدگی کنند. یان ایگلند، رییس این شورا که هفته گذشته به افغانستان سفر کرده، گفته است که پس از دهه‌ها درگیری، فروپاشی اقتصادی و تغییرات اقلیمی مخرب، روند بازگشت مهاجران اهل افغانستان از کشورهای منطقه تشدید یافته و میلیون‌ها شهروند در معرض خطر اخراج از کشورهای همسایه‌ی افغانستان قرار دارند. این مقام ارشد شورای پناهندگان ناروی که اخیراً از نقطه‌ی مرزی افغانستان و ایران بازدید کرده، گفته است که بسیاری از شهروندان این کشور که وطن خود را به خاطر زندگی بهتر ترک کرده و به کشورهای همسایه مهاجر شده بودند، در حال حاضر در معرض خطر اخراج اجباری قرار دارند. او تاکید کرده است که این مهاجران در حالی به افغانستان بر می‌گردند که بار دیگر به یک آینده‌ی نامعلوم به شمول بیکاری، فقر و گرسنگی و موارد دیگر مواجه اند. بر بنیاد معلومات شورای پناهندگان ناروی، ایران تلاش دارد تا ماه مارچ امسال، کم از کم دو میلیون مهاجر را اخراج کند و همچنان پاکستان از ماه اکتوبر ۲۰۲۳ میلادی به این‌سو، ۸۰۰ هزار مهاجر اهل افغانستان را از این کشور اخراج کرده است. یان ایگلند همچنان از محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران توسط حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و گفته است که این محدودیت‌ها در بخش‌های مختلف تاثیر منفی خواهد داشت. وی افزوده است که ممنوعیت تازه‌ی حکومت فعلی درباره منع تحصیل دختران در انستیتیوت‌های طبی، تاثیر مستقیم بر سلامت زنان در این کشور خواهد داشت و کار و زندگی آنان را بیشتر از هر زمان دیگر تهدید خواهد کرد. این در حالی است که حکومت فعلی پس از حاکمیت مجدد بر افغانستان، محدودیت‌های زیادی را بر زنان و دختران در افغانستان وضع کرده است. این گروه در سپتمبر ۲۰۲۱، آموزش دختران را در مکاتب متوسطه و لیسه منع و سپس در دسمبر ۲۰۲۲ میلادی زنان را از آموزش در دانشگاه‌ها و کار در سازمان‌های غیرحکومتی محروم کرد.

یان ایگلند، دبیر کل شورای پناهند‌گان ناروی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جهان بحران افغانستان را نادیده گرفته است. آقای ایگلند روز (شنبه، ۲۹ جدی) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس از سفرش به افغانستان خبر داده است. دبیر کل شورای پناهند‌گان ناروی تاکید کرده است که ۲۲ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند؛ درحالی‌که پاکستان ۸۰۰ هزار مهاجر را اخراج کرده و ایران قصد دارد دو میلیون مهاجر را اخراج کند. وی در سفرش به افغانستان از ولایت هرات دیدن کرده و در ادامه افزوده است، با زنانی در این ولایت ملاقات کرده است که بدون شوهران‌شان از ایران اخراج شده‌اند. او گفته است که آنان به «فقر و ناامیدی عمیق باز گردانده شده‌اند؛ بحرانی که جهان آن را نادیده گرفته» است. این در حالی است که ایران و پاکستان در سال جاری خورشیدی بازداشت و اخراج اجباری مهاجران افغانستان را افزایش داده‌اند. مقام‌های ایران اعلام کرده‌اند که تا پایان سال جاری میلادی دو میلیون مهاجر افغانستانی را اخراج می‌کنند. پاکستان نیز با آغاز سال جاری میلادی بازداشت مهاجران افغانستان را افزایش داده و براساس آمار سفارت حکومت فعلی در اسلام‌آباد، حدود ۸۰۰ پناه‌جو را بازداشت کرده است. باید گفت که براساس آمار اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان در سال ۲۰۲۵ میلادی نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و میلیون‌ها نفر از این افراد نمی‌دانند که وعده غذایی بعدی‌شان از کجا می‌آید.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی از سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواسته‌اند تا به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان توسط حکومت سرپرست پاسخی فوری و قاطعانه بدهند. جنبش شنبه‌های ارغوانی امروز(یک‌شنبه، ۲۲ میزان) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که جنایات حکومت فعلی طی سه سال گذشته نه تنها زنان افغانستان را هدف قرار داده، بلکه تعهد جهانی به حقوق بشر و عدالت بین‌المللی را نیز به چالش کشیده است. اعلامیه به تجاوزهای جنسی هولناک در زندان‌ها، ازدواج‌های اجباری با نیروهای حکومت فعلی و حتا ربوده شدن زنان از خیابان‌ها تحت بهانه‌های شرعی مانند پوشش حجاب و اجرای «امر به معروف» اشاره کرده است. در ادامه آمده است که این اقدامات، علاوه بر نابود کردن زندگی زنان افغانستان، ساختار اجتماعی و فرهنگی کشور را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده است. در اعلامیه آمده است که حکومت فعلی از خشونت‌های جنسی به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و خفه کردن اعتراضات زنان علیه رژیم خود استفاده می‌کند. اعلامیه افزوده است که حکومت فعلی تلاش می‌کند با استفاده از ترس و وحشت، هر گونه مخالفت و مقاومت زنان را در نطفه خفه کنند. زنان معترض از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند تا با اعمال فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی، از ادامه‌ی این رفتارهای ضد بشری در افغانستان جلوگیری کنند. جنبش شنبه‌های ارغوانی به جامعه‌ی جهانی هشدار داده است که عدم اقدام فوری و جدی در برابر این جنایات، تنها به تشدید فاجعه‌ی انسانی در افغانستان منجر خواهد شد. همچنین این جنبش از سازمان ملل و دیگر نهادهای حقوق بشری خواسته است تا نظارت مستقلی بر جنایات فعلی در افغانستان داشته و با اعمال تحریم‌های شدید و مداخله‌ی بشردوستانه، مانع از تداوم خشونت‌ها شوند. جنبش شنبه‌های ارغوانی این مساله را آزمونی جدی برای تعهد جامعه‌ی جهانی به حقوق بشر و عدالت می‌داند. در حالی این جنبش خواستار توجه نهادهای بین‌المللی می‌شود که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که بحران‌های پیاپی در افغانستان، بیشترین فشار را بر زنان و دختران وارد کرده است. این سازمان روز گذشته (یک‌شنبه، ۱۸ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که افغانستان یکی از دشوارترین کشورهای جهان برای زنان و دختران است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که زنان و دختران در افغانستان کمترین مقدار غذا را دریافت می‌کنند. دسترسی زنان به غذا با کاهش کمک‌های امدادی بدتر هم شده ‌است. سازمان ملل متحد هشدار داده است که بسیاری از زنان و دختران در افغانستان مجبور شده‌اند فرزندان خود را برای گدایی بفرستند و آنچه که کودکان شان به خانه می‌آورند، تنها غذای آن‌ها است. همچنین، این سازمان به بحران اقلیمی در افغانستان اشاره کرده و گفت که در ماه‌های اخیر، هزاران نفر بر اثر سیل و ریزش برف در مناطق مختلف جان باخته‌اند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که زنان و دختران، به دلیل اینکه بیشتر در خانه می‌مانند، به طور نامتناسبی تحت تاثیر این حوادث قرار گرفته‌اند. بر بنیاد داده‌های انستیتوت جورج تاون و موسسه تحقیقات صلح اسلو، که در اواخر سال ۲۰۲۳ منتشر شد افغانستان در میان ۱۷۷ کشور جهان به لحاظ پیشرفت زنان در رتبه آخر قرار دارد. همچنین حکومت سرپرست افغانستان طی سه سال گذشته محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران وضع کرده است. اکنون زنان و دختران افغانستان اجازه آموزش، کار و فعالیت‌های اجتماعی ندارند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ۶۷ درصد از خانواده‌ها در افغانستان برای دسترسی به آب با مشکل مواجه هستند. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که افزایش دمای هوا در افغانستان باعث تشدید کمبود آب شده است. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد تاکید کرد که خانواده‌ها در مناطق روستایی افغانستان به‌طور متوسط ۱۷ دقیقه برای دریافت آب سفر می‌کنند و در مناطق شهری دو برابر سال گذشته هزینه‌ی آب می‌پردازند. براساس آمار اوچا، در سال ۲۰۲۱ میلادی ۴۸ درصد خانواده‌ها در افغانستان در دسترسی به آب با مشکل مواجه بودند. قابل ذکر است که افغا‌نستان سه سال متوالی است که با خشک‌سالی شدید مواجه است و در نتیجه دسترسی شهروندان این کشور به آب آشامیدنی کاهش چشم‌گیر یافته است. براساس گزارشی که برنامه توسعه سازمان ملل در اواخر سال ۲۰۲۳ منتشر کرد، افغانستان پارسال رتبه ششم را در میان کشورهای آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی به خود اختصاص داده است. سازمان ملل گفته بود که برای حل بحران آب و فاضلاب در افغانستان نیاز به ۴۷۹ میلیون دالر است. پیش از این کمیته بین‌المللی صلیب سرخ نیز از دشوار شدن دسترسی مردم افغانستان به آب آشامیدنی خبر داده و گفته بود که جان میلیون‌ها نفر در این کشور در معرض خطر است. طبق گزارش‌های نهادهای بین‌المللی پایتخت افغانستان به خصوص دشت برچی، غرب کابل با مشکل جدی کمبود آب آشامیدنی روبه‌رو است و باشندگان این ساحه ساعت‌های متوالی در صف توزیع آب منتظر دریافت چند بشکه آب در طول روز هستند.

یک روز مانده به سال‌روز تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، چند نهاد کمک‌کننده بین‌المللی هشدار داده‌اند که افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی در حال تبدیل شدن به یک بحران بشری «فراموش‌شده» در جهان است. سازمان اقدام علیه گرسنگی، شورای پناهندگان دنمارک، کمیته بین‌المللی نجات، شورای پناهندگان ناروی، سازمان نجات کودکان، سازمان بین‌المللی ورلدویژن و سازمان کمک‌ اسلامی امروز (سه‌شنبه، ۲۳ اسد) با نشر بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که مردم افغانستان طی سه سال گذشته «بزرگ‌ترین بحران بشری» را در زیر حاکمیت حکومت فعلی تجربه کرده‌اند. در ادامه آمده است که شهروندان کشور به‌شدت نیازمند دریافت کمک‌های بشری هستند. این سازمان‌ها تاکید کردند که در زمینه رساندن کمک به نیازمندان در مناطق دوردست کشور با چالش‌هایی روبرو هستند. بربنیاد این بیانیه، حدود ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که شامل ۵۲ درصد کودکان و ۲۵ درصد زنان است. در ادامه آمده است که ناامنی غذایی در افغانستان افزایش یافته است و ۶.۳ میلیون تن در داخل کشور آواره هستند. نهادهای کمک‌کننده تصریح کردند که ۱۲.۴ میلیون تن در کشور با ناامنی غذایی حاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند. طبق این بیانیه، بیکاری در کشور نیز نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. این سازمان‌ها می‌گویند که بحران جاری در افغانستان تنها با کمک‌های بشردوستانه قابل حل نیست و نیاز به یافتن راه‌حل اساسی دارد. سازمان‌های کمک‌کننده به این باور هستند که تعامل دیپلماتیک با حکومت فعلی برای ایجاد یک محیط مناسب به‌منظور اجرای پروژه‌های حیاتی در افغانستان ضروری است. این در حالی است که پیش از این هم نهادهای کمک‌کننده بین‌المللی از بدتر شدن وضعیت بشری در کشور ابراز نگرانی کرده بودند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش زنان مقتدر افغانستان از جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند تا به وضعیت فاجعه‌بار افغانستان که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست به وجود آمده، پایان دهند. این جنبش امروز(یک‌شنبه، ۲۱ اسد) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که ۱۵ آگوست روزی سیاه و تاریک در تاریخ افغانستان می‌باشد و با واگذاری دولت قبلی به حکومت فعلی بر اساس توافقنامه دوحه، زندگی مردم افغانستان به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و تمام دستاوردهای بیست ساله که با تلاش شهروندان کشور به‌دست آمده بود، نابود شده است. زنان معترض می‌گویند که با تسلط حکومت فعلی، حقوق بشر به شدت نقض شده است و دروازه‌های مکاتب به روی دختران بسته شده و زنان به طور کامل از تمامی ساختارها حذف شده‌اند. آنان تاکید کردند که حکومت سرپرست تمام قوانین و مقررات گذشته را لغو کرده و آزادی‌های عمومی و فردی را به شدت محدود کرده است. جنبش زنان مقتدر افغانستان افزود که مردم افغانستان نزدیک به سه سال است که تحت استبداد حکومت فعلی زندگی می‌کنند و حکومت تمام حقوق و ارزش‌های مردم را سلب کرده و رسانه‌های جهانی نیز تنها نظاره‌گر این وضعیت اسفبار افغانستان هستند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که فقر و بیکاری به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته و میلیون‌ها کودک هر شب با شکم گرسنه به خواب می‌روند. در اعلامیه آمده است، زنان تحصیل‌کرده که تجربه کاری در نهادهای رسمی کشور دارند، اکنون به دلیل ناچاری برای تامین نیازهای خانواده خود به گدایی روی آورده‌اند. زنان معترض همچنان ادامه‌ی روند مهاجرت راه‌حلی برای مردم افغانستان و حتی کشورهای جهان نیست و خواستار تلاش‌های جدی برای بازگرداندن صلح به افغانستان شده است. جنبش زنان مقتدر افغانستان به طور جدی از جامعه‌ی جهانی خواسته است که به سکوت خود پایان داده و برای نجات مردم افغانستان، به ویژه زنان، اقدامات فوری و عملی روی دست گیرند. در حالی این جنبش از حقوق زنان و دختران افغان دفاع می‌کند که نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.