ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق‌‌بشر سازمان ملل متحد به مناسبت «روز جهانی مبارزه با کودک سربازی» اعلام کرده است که استخدام کودکان بخشی از یک بحران گسترده‌تر حقوق کودک در افغانستان است. آقای شب گذشته (چهارشنبه‌شب، ۲۴ دلو) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ممنوعیت آموزش، کار کودکان و مشکلات اقتصادی آنان را بیشتر در معرض خشونت مسلحانه قرار می‌دهد. آقای بنت تاکید کرده است که حفاظت از آموزش و معیشت، حمایت از کودکان است. وی خواستار پایان دادن به کودک سربازی در افغانستان شده است. این در حالی است که سازمان ملل متحد در ۱۲ فبروری سال ۲۰۰۲ میلادی پروتکل الحاقی کنوانسیون حقوق کودک را که در آن استفاده از کودکان زیر ۱۵ سال در جنگ و فعالیت‌های مسلحانه منع شده، تصویب کرد. همچنین سازمان ملل متحد از روز جهانی مبارزه با کودک سربازی به‌عنوان «روز دست سرخ» نیز یاد می‌کند. «دست سرخ» به منزله نماد مخالفت جهانی با استفاده کودکان در جنگ عنوان شده است. ملل متحد می‌گوید که ده‌ها هزار کودک در سراسر جهان مجبور به شرکت در درگیری‌های مسلحانه شده‌اند که این امر نقض شدید حقوق آن‌ها محسوب می‌شود. سازمان‌های حقوق‌‌بشری از این روز به‌عنوان روز جهانی مبارزه با کودک سربازی یاد می‌کنند و تلاش می‌کنند که برای حقوق کودکانی که به‌عنوان سرباز استخدام شده‌اند، دادخواهی کنند. در افغانستان نیز گزارش‌هایی از استخدام کودکان از سوی حکومت سرپرست به‌عنوان سرباز منتشر شده است.

شورای پناهندگان ناروی با اشاره به کاهش کمک‌ جامعه‌ی جهانی به هدف رسیدگی به بحران بشری در افغانستان، می‌گوید که شهروندان این کشور در بیش از سه سال گذشته بدترین بحران انسانی را تجربه می‌کنند. این شورا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در حال حاضر، میلیون‌ها نفر به شمول زنان و کودکان آسیب‌پذیر در شرایط سخت به سر می‌برند و با آغاز فصل زمستان، آنان شب‌ها و روزها را در سرمای منفی ۱۰ درجه تحمل می‌کنند. در ادامه آمده است که با تشدید بحران بشری در این کشور، نیاز است تا نهادهای بین‌المللی کمک‌رسان در این کشور، تلاش‌های خود را افزایش داده و بیشتر از هر زمان دیگر به نیازمندان در این کشور رسیدگی کنند. یان ایگلند، رییس این شورا که هفته گذشته به افغانستان سفر کرده، گفته است که پس از دهه‌ها درگیری، فروپاشی اقتصادی و تغییرات اقلیمی مخرب، روند بازگشت مهاجران اهل افغانستان از کشورهای منطقه تشدید یافته و میلیون‌ها شهروند در معرض خطر اخراج از کشورهای همسایه‌ی افغانستان قرار دارند. این مقام ارشد شورای پناهندگان ناروی که اخیراً از نقطه‌ی مرزی افغانستان و ایران بازدید کرده، گفته است که بسیاری از شهروندان این کشور که وطن خود را به خاطر زندگی بهتر ترک کرده و به کشورهای همسایه مهاجر شده بودند، در حال حاضر در معرض خطر اخراج اجباری قرار دارند. او تاکید کرده است که این مهاجران در حالی به افغانستان بر می‌گردند که بار دیگر به یک آینده‌ی نامعلوم به شمول بیکاری، فقر و گرسنگی و موارد دیگر مواجه اند. بر بنیاد معلومات شورای پناهندگان ناروی، ایران تلاش دارد تا ماه مارچ امسال، کم از کم دو میلیون مهاجر را اخراج کند و همچنان پاکستان از ماه اکتوبر ۲۰۲۳ میلادی به این‌سو، ۸۰۰ هزار مهاجر اهل افغانستان را از این کشور اخراج کرده است. یان ایگلند همچنان از محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران توسط حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و گفته است که این محدودیت‌ها در بخش‌های مختلف تاثیر منفی خواهد داشت. وی افزوده است که ممنوعیت تازه‌ی حکومت فعلی درباره منع تحصیل دختران در انستیتیوت‌های طبی، تاثیر مستقیم بر سلامت زنان در این کشور خواهد داشت و کار و زندگی آنان را بیشتر از هر زمان دیگر تهدید خواهد کرد. این در حالی است که حکومت فعلی پس از حاکمیت مجدد بر افغانستان، محدودیت‌های زیادی را بر زنان و دختران در افغانستان وضع کرده است. این گروه در سپتمبر ۲۰۲۱، آموزش دختران را در مکاتب متوسطه و لیسه منع و سپس در دسمبر ۲۰۲۲ میلادی زنان را از آموزش در دانشگاه‌ها و کار در سازمان‌های غیرحکومتی محروم کرد.

یان ایگلند، دبیر کل شورای پناهند‌گان ناروی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جهان بحران افغانستان را نادیده گرفته است. آقای ایگلند روز (شنبه، ۲۹ جدی) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس از سفرش به افغانستان خبر داده است. دبیر کل شورای پناهند‌گان ناروی تاکید کرده است که ۲۲ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند؛ درحالی‌که پاکستان ۸۰۰ هزار مهاجر را اخراج کرده و ایران قصد دارد دو میلیون مهاجر را اخراج کند. وی در سفرش به افغانستان از ولایت هرات دیدن کرده و در ادامه افزوده است، با زنانی در این ولایت ملاقات کرده است که بدون شوهران‌شان از ایران اخراج شده‌اند. او گفته است که آنان به «فقر و ناامیدی عمیق باز گردانده شده‌اند؛ بحرانی که جهان آن را نادیده گرفته» است. این در حالی است که ایران و پاکستان در سال جاری خورشیدی بازداشت و اخراج اجباری مهاجران افغانستان را افزایش داده‌اند. مقام‌های ایران اعلام کرده‌اند که تا پایان سال جاری میلادی دو میلیون مهاجر افغانستانی را اخراج می‌کنند. پاکستان نیز با آغاز سال جاری میلادی بازداشت مهاجران افغانستان را افزایش داده و براساس آمار سفارت حکومت فعلی در اسلام‌آباد، حدود ۸۰۰ پناه‌جو را بازداشت کرده است. باید گفت که براساس آمار اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان در سال ۲۰۲۵ میلادی نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و میلیون‌ها نفر از این افراد نمی‌دانند که وعده غذایی بعدی‌شان از کجا می‌آید.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی از سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواسته‌اند تا به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان توسط حکومت سرپرست پاسخی فوری و قاطعانه بدهند. جنبش شنبه‌های ارغوانی امروز(یک‌شنبه، ۲۲ میزان) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که جنایات حکومت فعلی طی سه سال گذشته نه تنها زنان افغانستان را هدف قرار داده، بلکه تعهد جهانی به حقوق بشر و عدالت بین‌المللی را نیز به چالش کشیده است. اعلامیه به تجاوزهای جنسی هولناک در زندان‌ها، ازدواج‌های اجباری با نیروهای حکومت فعلی و حتا ربوده شدن زنان از خیابان‌ها تحت بهانه‌های شرعی مانند پوشش حجاب و اجرای «امر به معروف» اشاره کرده است. در ادامه آمده است که این اقدامات، علاوه بر نابود کردن زندگی زنان افغانستان، ساختار اجتماعی و فرهنگی کشور را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده است. در اعلامیه آمده است که حکومت فعلی از خشونت‌های جنسی به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و خفه کردن اعتراضات زنان علیه رژیم خود استفاده می‌کند. اعلامیه افزوده است که حکومت فعلی تلاش می‌کند با استفاده از ترس و وحشت، هر گونه مخالفت و مقاومت زنان را در نطفه خفه کنند. زنان معترض از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند تا با اعمال فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی، از ادامه‌ی این رفتارهای ضد بشری در افغانستان جلوگیری کنند. جنبش شنبه‌های ارغوانی به جامعه‌ی جهانی هشدار داده است که عدم اقدام فوری و جدی در برابر این جنایات، تنها به تشدید فاجعه‌ی انسانی در افغانستان منجر خواهد شد. همچنین این جنبش از سازمان ملل و دیگر نهادهای حقوق بشری خواسته است تا نظارت مستقلی بر جنایات فعلی در افغانستان داشته و با اعمال تحریم‌های شدید و مداخله‌ی بشردوستانه، مانع از تداوم خشونت‌ها شوند. جنبش شنبه‌های ارغوانی این مساله را آزمونی جدی برای تعهد جامعه‌ی جهانی به حقوق بشر و عدالت می‌داند. در حالی این جنبش خواستار توجه نهادهای بین‌المللی می‌شود که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که بحران‌های پیاپی در افغانستان، بیشترین فشار را بر زنان و دختران وارد کرده است. این سازمان روز گذشته (یک‌شنبه، ۱۸ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که افغانستان یکی از دشوارترین کشورهای جهان برای زنان و دختران است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که زنان و دختران در افغانستان کمترین مقدار غذا را دریافت می‌کنند. دسترسی زنان به غذا با کاهش کمک‌های امدادی بدتر هم شده ‌است. سازمان ملل متحد هشدار داده است که بسیاری از زنان و دختران در افغانستان مجبور شده‌اند فرزندان خود را برای گدایی بفرستند و آنچه که کودکان شان به خانه می‌آورند، تنها غذای آن‌ها است. همچنین، این سازمان به بحران اقلیمی در افغانستان اشاره کرده و گفت که در ماه‌های اخیر، هزاران نفر بر اثر سیل و ریزش برف در مناطق مختلف جان باخته‌اند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که زنان و دختران، به دلیل اینکه بیشتر در خانه می‌مانند، به طور نامتناسبی تحت تاثیر این حوادث قرار گرفته‌اند. بر بنیاد داده‌های انستیتوت جورج تاون و موسسه تحقیقات صلح اسلو، که در اواخر سال ۲۰۲۳ منتشر شد افغانستان در میان ۱۷۷ کشور جهان به لحاظ پیشرفت زنان در رتبه آخر قرار دارد. همچنین حکومت سرپرست افغانستان طی سه سال گذشته محدودیت‌های شدید بر زنان و دختران وضع کرده است. اکنون زنان و دختران افغانستان اجازه آموزش، کار و فعالیت‌های اجتماعی ندارند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ۶۷ درصد از خانواده‌ها در افغانستان برای دسترسی به آب با مشکل مواجه هستند. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که افزایش دمای هوا در افغانستان باعث تشدید کمبود آب شده است. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد تاکید کرد که خانواده‌ها در مناطق روستایی افغانستان به‌طور متوسط ۱۷ دقیقه برای دریافت آب سفر می‌کنند و در مناطق شهری دو برابر سال گذشته هزینه‌ی آب می‌پردازند. براساس آمار اوچا، در سال ۲۰۲۱ میلادی ۴۸ درصد خانواده‌ها در افغانستان در دسترسی به آب با مشکل مواجه بودند. قابل ذکر است که افغا‌نستان سه سال متوالی است که با خشک‌سالی شدید مواجه است و در نتیجه دسترسی شهروندان این کشور به آب آشامیدنی کاهش چشم‌گیر یافته است. براساس گزارشی که برنامه توسعه سازمان ملل در اواخر سال ۲۰۲۳ منتشر کرد، افغانستان پارسال رتبه ششم را در میان کشورهای آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی به خود اختصاص داده است. سازمان ملل گفته بود که برای حل بحران آب و فاضلاب در افغانستان نیاز به ۴۷۹ میلیون دالر است. پیش از این کمیته بین‌المللی صلیب سرخ نیز از دشوار شدن دسترسی مردم افغانستان به آب آشامیدنی خبر داده و گفته بود که جان میلیون‌ها نفر در این کشور در معرض خطر است. طبق گزارش‌های نهادهای بین‌المللی پایتخت افغانستان به خصوص دشت برچی، غرب کابل با مشکل جدی کمبود آب آشامیدنی روبه‌رو است و باشندگان این ساحه ساعت‌های متوالی در صف توزیع آب منتظر دریافت چند بشکه آب در طول روز هستند.

یک روز مانده به سال‌روز تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، چند نهاد کمک‌کننده بین‌المللی هشدار داده‌اند که افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی در حال تبدیل شدن به یک بحران بشری «فراموش‌شده» در جهان است. سازمان اقدام علیه گرسنگی، شورای پناهندگان دنمارک، کمیته بین‌المللی نجات، شورای پناهندگان ناروی، سازمان نجات کودکان، سازمان بین‌المللی ورلدویژن و سازمان کمک‌ اسلامی امروز (سه‌شنبه، ۲۳ اسد) با نشر بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که مردم افغانستان طی سه سال گذشته «بزرگ‌ترین بحران بشری» را در زیر حاکمیت حکومت فعلی تجربه کرده‌اند. در ادامه آمده است که شهروندان کشور به‌شدت نیازمند دریافت کمک‌های بشری هستند. این سازمان‌ها تاکید کردند که در زمینه رساندن کمک به نیازمندان در مناطق دوردست کشور با چالش‌هایی روبرو هستند. بربنیاد این بیانیه، حدود ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که شامل ۵۲ درصد کودکان و ۲۵ درصد زنان است. در ادامه آمده است که ناامنی غذایی در افغانستان افزایش یافته است و ۶.۳ میلیون تن در داخل کشور آواره هستند. نهادهای کمک‌کننده تصریح کردند که ۱۲.۴ میلیون تن در کشور با ناامنی غذایی حاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند. طبق این بیانیه، بیکاری در کشور نیز نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. این سازمان‌ها می‌گویند که بحران جاری در افغانستان تنها با کمک‌های بشردوستانه قابل حل نیست و نیاز به یافتن راه‌حل اساسی دارد. سازمان‌های کمک‌کننده به این باور هستند که تعامل دیپلماتیک با حکومت فعلی برای ایجاد یک محیط مناسب به‌منظور اجرای پروژه‌های حیاتی در افغانستان ضروری است. این در حالی است که پیش از این هم نهادهای کمک‌کننده بین‌المللی از بدتر شدن وضعیت بشری در کشور ابراز نگرانی کرده بودند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش زنان مقتدر افغانستان از جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند تا به وضعیت فاجعه‌بار افغانستان که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست به وجود آمده، پایان دهند. این جنبش امروز(یک‌شنبه، ۲۱ اسد) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که ۱۵ آگوست روزی سیاه و تاریک در تاریخ افغانستان می‌باشد و با واگذاری دولت قبلی به حکومت فعلی بر اساس توافقنامه دوحه، زندگی مردم افغانستان به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و تمام دستاوردهای بیست ساله که با تلاش شهروندان کشور به‌دست آمده بود، نابود شده است. زنان معترض می‌گویند که با تسلط حکومت فعلی، حقوق بشر به شدت نقض شده است و دروازه‌های مکاتب به روی دختران بسته شده و زنان به طور کامل از تمامی ساختارها حذف شده‌اند. آنان تاکید کردند که حکومت سرپرست تمام قوانین و مقررات گذشته را لغو کرده و آزادی‌های عمومی و فردی را به شدت محدود کرده است. جنبش زنان مقتدر افغانستان افزود که مردم افغانستان نزدیک به سه سال است که تحت استبداد حکومت فعلی زندگی می‌کنند و حکومت تمام حقوق و ارزش‌های مردم را سلب کرده و رسانه‌های جهانی نیز تنها نظاره‌گر این وضعیت اسفبار افغانستان هستند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که فقر و بیکاری به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته و میلیون‌ها کودک هر شب با شکم گرسنه به خواب می‌روند. در اعلامیه آمده است، زنان تحصیل‌کرده که تجربه کاری در نهادهای رسمی کشور دارند، اکنون به دلیل ناچاری برای تامین نیازهای خانواده خود به گدایی روی آورده‌اند. زنان معترض همچنان ادامه‌ی روند مهاجرت راه‌حلی برای مردم افغانستان و حتی کشورهای جهان نیست و خواستار تلاش‌های جدی برای بازگرداندن صلح به افغانستان شده است. جنبش زنان مقتدر افغانستان به طور جدی از جامعه‌ی جهانی خواسته است که به سکوت خود پایان داده و برای نجات مردم افغانستان، به ویژه زنان، اقدامات فوری و عملی روی دست گیرند. در حالی این جنبش از حقوق زنان و دختران افغان دفاع می‌کند که نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد از بحران بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرده و می‌گوید که حدود 48 درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بیشتر نیازمندان زنان و دختران است که از محدودیت‌های حکومت سرپرست نیز متاثر شدند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که ادیم وسورنو، رییس بخش عملیاتی این سازمان سفر چهار روزه‌ی به افغانستان داشته و وضعیت بشری را از نزدیک در این کشور بررسی کرده است. خانم وسورنو گفته است که زنان و دختران در افغانستان بیش‌ترین آمار نیازمندان به کمک‌های بشردوستانه را تشکیل می‌دهد. این مقام سازمان ملل از محدودیت‌های حکومت سرپرست بر زنان و دختران نیز ابراز نگرانی کرده و گفته است که بیش از ۱.۴ میلیون دختر به طور مستقیم تحت تأثیر ممنوعیت آموزش بالاتر از صنف ششم قرار دارند و این موضوع دست‌کم نگرانی بزرگ است. رییس بخش عملیاتی اوچا به چالش‌های ناشی از محدودیت‌های کار زنان در افغانستان در نهادهای بشردوستانه و دفترهای سازمان ملل نیز پرداخته و تاکید کرد که این موارد لایه‌ای دیگر بر پیچیدگی محیط عملیاتی که در حال حاضر بسیار دشوار است، افزوده است. او شجاعت کارگران زن افغانستان را که با چالش‌ها و خطرهای شخصی روزانه مواجه‌اند در ارائه‌ی کمک‌های انسانی مورد ستایش قرار داد و از آنان برای شجاعت و «تعهدشان به حمایت از زنان و مردان در سراسر کشور» سپاس‌گزاری کرده است. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در بخشی از گزارش خود گفت که برای وضعیت بحرانی در افغانستان نیاز است تا جامعه‌ی بین‌المللی به طور مشترک اقدام کرده و حمایت لازم را برای جلوگیری از رنج بیش‌تر مردم افغانستان ارائه دهد. براساس گزارش اوچا، برگشت مهاجران از کشورهای همسایه و رویدادهای طبیعی؛ وضعیت اقتصادی مردم افغانستان را بدتر کرده است. همچنین قبل از این سازمان‌های مختلف از بحران بشری در افغانستان نگرانی کرده است. براساس گزارش‌ها بیش‌ترین افراد نیازمند زنان و کودکان اند و ممنوعیت کار زنان در نهادهای بشردوستانه، روند امدادرسانی به آنان را دشوارتر کرده است.

سازمان ملل متحد نشست جانبی را در مورد چگونگی تاثیر بحران بشری روی زنان و دختران در افغانستان، کامرون و اوکراین برگزار کرده است. شرکت‌کنندگان تاکید کرده‌اند که مسائل سیاسی مربوط به زنان باید در کانون بحث‌ها و راه‌حل‌های پیشنهادی قرار گیرد. زرقا یفتلی، فعال حقوق زن که در این نشست شرکت کرده است با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نشست تحت عنوان «شکل‌دادن به آینده، تاثیر زنان در تحولات بشردوستانه» در مقر سازمان ملل برگزار شده است. خاتم یفتلی گفت که وی در این نشست در مورد وضعیت زنان و دختران در افغانستان و همه‌ی چالش‌های آنان در بعدهای مختلف صحبت کرده است. وی تاکید کرد که در این نشست در مورد مسوولیت جامعه‌ی جهانی در مورد وضعیت کنونی نیز بحث صورت گرفته است. این نشست در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل در حالی برگزار می‌شود که افغانستان بزرگ‌ترین بحران بشری را تجربه می‌کند و نیمی از جمعیت آن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارد. همچنین گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که زنان و دختران در افغانستان به‌دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست بیش‌ترین آسیب را از بحران بشری متحمل می‌شوند. شرکت کنندگان این نشست تاکید کرده‌اند که بحران‌های بشردوستانه نتیجه‌ی بحران‌های سیاسی ا‌ست و به همین دلیل مسائل سیاسی مربوط به زنان باید در کانون بحث‌ها و راه‌حل‌های پیشنهادی قرار گیرد. در اعلامیه آمده است که سازمان‌های فمینیستی، باید سازمان‌های سیاسی باقی بمانند و استراتژی غیرسیاسی‌کردن جنبش‌ها تنها حقوق زنان را به عقب می‌اندازد و راه‌حل‌های نامناسب برای زنان و دختران ایجاد می‌کند. باید گفت که در این نشست در مورد حضور سازمان‌های زنان در بخش کمک‌های بشری و حمایت مالی از این سازمان‌ها نیز تاکید شده است. براساس آمار سازمان ملل، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. بیش‌تر نیازمندان را زنان و کودکان شکل می‌دهند.