برچسب: ایران و پاکستان

13 ساعت قبل - 68 بازدید

وزارت مهاجران: یک میلیون و ۸۰۰ هزار مهاجر طی سه ماه از ایران ‏اخراج شدند

وزارت امور مهاجران و عودت‌کنندگان حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سه ‏ماه گذشته حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار مهاجر از ایران به‌طور ‏اجباری بازگردانده شده‌اند. عبدالرحمان راشد، معاون امور مسلکی وزارت امور مهاجران و ‏عودت کنندگان این آمار را امروز (چهارشنبه، ۸ اسد) در یک ‏نشست خبری مطرح و گفته است که طی یک سال جاری ۱۸۴ هزار و ۴۵۹ نفر از پاکستان و ‏پنج هزار و ۱۳۴ نفر دیگر از ترکیه به طور اجباری به افغانستان ‏بازگردانده شدند. وی در ادامه تاکید کرده است که تمام بازگشت‌کنندگان ثبت و نیازهای اولیه ‏آنان تامین شده است.‏ معاون امور مسلکی وزارت امور مهاجران و عودت کنندگان افزوده است که براساس فرمان رهبر حکومت فعلی، ۳۸ شهرک در ۲۹ ولایت ‏برای مهاجران بازگردانده‌شده ایجاد شده است.‏ قابل ذکر است که نبود سرپناه و بیکاری از چالش جدی مهاجران بازگردانده‌شده عنوان ‏می‌شوند.‏ باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ است که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارایه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. در کنار آن، در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏تاکنون درباره تمدید یا عدم تمدید آن تصمیم نگرفته است.‏

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 105 بازدید

بخش زنان ملل متحد: یک‌سوم بازگشت‌کنندگان از ایران زنان و دختران هستند

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که یک‌سوم از مهاجران بازگشت‌کننده از ایران زنان هستند. این سازمان روز (سه‌شنبه، ۳۱ سرطان) گفته است که اخراج اجباری از ایران و پاکستان بیشتر زنان و دختران را تهدید می‌کند و پنجره جلوگیری از یک فاجعه انسانی تمام عیار در افغانستان به سرعت در حال بسته شدن است، زیرا تعداد قابل توجهی از افغانستانی‌ها، از جمله بسیاری از زنان و دختران هر هفته از ایران و پاکستان به این کشور بازمی‌گردند. در ادامه آمده است: «زنان و کودکان با توجه به محدودیت‌های شدید در دسترسی آنها به حقوق و خدمات اساسی در افغانستان، با بزرگترین خطرات روبرو هستند.» همچنین این نهاد گفته است که نیمی از مهاجران بازگشت‌کننده از پاکستان را زنان تشکیل می‌دهند. این گزارش از اهداکنندگان کمک‌های بشری خواسته است که حمایت خود را از زنان و دختران افزایش دهند. در گزارش تاکید شده است: «این هشدار جنسیتی که توسط گروه کاری «جنسیت در اقدامات بشردوستانه» (GiHA) در افغانستان تهیه شده است، بر اساس روایت‌های دست اول از زنان و دخترانی که بازگشته‌اند و زنان امدادگر حامی آنها تهیه شده است. این هشدار از اهداکنندگان می‌خواهد تا بودجه زنان و دخترانی را که بازمی‌گردند افزایش دهند و روی زنان امدادگر در خطوط مقدم سرمایه‌گذاری بیشتری کنند.» براساس گزارش‌های حکومت سرپرست از آغاز سال جاری خورشیدی، حدود یک میلیون مهاجر تنها از ایران اخراج شده‌اند. با این حال، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند، مهاجران به کشوری اخراج می‌شوند که حاکمان آن متهم به نقض حقوق بشر هستند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 122 بازدید

زیر آسمان خاک‌آلود؛ پایان رویای رخساره

صدای پرندگان در آسمان خاک‌آلود هرات گم شده بود. هوا مانند نفس‌های خفه‌ی انسانی بود که امیدی به زندگی ندارد. رخساره، در آن صبح خاک‌آلود، به دروازه‌ی زنگ‌زده‌ی خانه‌ای مخروبه خیره شده بود که حالا آن را «خانه» می‌نامید؛ نه از آن‌رو که بوی خانه می‌داد، بلکه چون جایی جز آن برای پناه نداشت. سه روز پیش، او را همراه سه فرزندش، نذیر، ملیحه، و یونس، از ایران بازگردانده بودند. شوهرش سال‌ها پیش گم شده بود، در شبی تاریک میان مرزهای شنی و پنهان اسلام قلعه. قاچاق‌بر گفته بود نیروهای مرزی او را گرفته‌اند، اما کسی باور نکرد. شاید غرق شده بود، شاید هم در گوشه‌ای از زندانی در ایران هنوز نفس می‌کشید. اما برای رخساره، او دیگر مرده بود، حتی اگر زنده بود. زندگی در ایران هرگز آسان نبود. رخساره سال‌ها در خانه‌های دیگران کار کرد. کف دست‌هایش ترک برداشت، کمرش خم شد، اما هرگز لب به شکایت نگشود. تنها آرزویش این بود که فرزندانش زنده بمانند: نذیر به مکتب برود، ملیحه هر روز دو تکه نان بخورد، و یونس از گرسنگی شب نخوابد. اما ایران برای آن‌ها وطن نبود. نه مدرکی داشتند، نه پناهی، نه صدایی که از حقوق‌شان دفاع کند. آن‌ها سایه‌هایی بودند که در کوچه‌های پایین‌شهر تهران و کرج می‌لغزیدند، با نگاه‌هایی پر از ترس و دستانی همیشه در کار. تا اینکه روزی، وقتی رخساره برای خرید شربت برای ملیحه به پارک رفته بود، فریاد «اینا افغانن!» به گوشش خورد. چند مأمور با لباس‌های خاکستری آمدند و پیش از آنکه حرفی بزند، ون پلیس او را بلعید. نذیر و یونس را از مکتب آوردند. ملیحه را که در خانه بود، همسایه‌ای به اردوگاه برد. کسی نپرسید این زن کجا زندگی می‌کند، مدرکی دارد یا نه. اردوگاه ورامین قفسی بود که هزاران انسان در آن، در سکوت، اشک می‌ریختند. پس از هفده روز، نام‌شان در فهرست «بازگشتی‌ها» آمد، بی‌هیچ اخطار، بدون بررسی، بدون مشورت. از خاکی که سال‌ها در آن رنج کشیده بودند، اخراج شدند. وقتی به مرز اسلام قلعه رسیدند، رخساره تنها یک بقچه‌ی کوچک داشت: چند پیراهن، کمی دارو و عکسی رنگ‌ورورفته از شوهرش. آغاز زندگی نو؟ یا پایان رویا؟ هرات، جایی که رخساره از آن رفته بود، دیگر همان نبود. خانه‌ی پدری‌اش ویران شده بود. به خویشان دورشان سر زد، اما یا مرده بودند، یا مهاجر، یا مانند او غرق در فقر. ناچار در مخروبه‌ای ساکن شد که سقفش با هر باد می‌لرزید. شب‌ها موش‌ها در گوشه‌های اتاق می‌دویدند و کودکان از ترس به مادرشان می‌چسبیدند. کار نبود. رخساره از صبح تا شام به بازار می‌رفت، با لباس‌های کهنه و چادری پاره بر شانه، به درِ دکان‌ها می‌کوبید: «کاری دارید؟ نظافت؟ ظرف‌شویی؟» بعضی‌ها با تمسخر نگاهش می‌کردند. یکی گفت: «زن برگشتی! از ایران بیرونت کردند، حالا اینجا چه می‌خواهی؟» دیگری گفت: «ما خودمان نان نداریم، تو چه توقع داری؟» بیشتر شب‌ها با دست خالی برمی‌گشت، با خاک بر کفش‌ها و اشک در چشمانش. نذیر اما کوشید کاری پیدا کند. چهارده‌ساله بود و در دکان تایرپنچری شروع به کار کرد، روزی سی افغانی. دست‌هایش تاول زد. یکی از همکارانش روزی پرسید: «چرا مکتب نمی‌روی؟» نذیر پاسخی نداد. دست‌هایش را پشت سرش قفل کرد و به دیوار خیره شد. دلش برای کتاب‌ها، زنگ مکتب، و چوکی‌های فلزی تنگ شده بود که حالا فقط در خواب می‌دید. ملیحه، دخترک هشت‌ساله، دیگر نمی‌خندید. چهره‌اش رنگ‌پریده بود و گاه‌گاه تب می‌کرد. شبی که سرش را روی زانوی مادر گذاشت و پرسید: «مادر، چرا اینجا تلویزیون نداریم؟» رخساره فقط اشک ریخت. پاسخی نداشت. یونس، کوچک‌ترین فرزند، با کفش‌های پاره در کوچه‌ها می‌گشت و از مردم «پول نان» می‌خواست. برخی دل‌رحم بودند و تکه نانی خشک می‌دادند. برخی دیگر اخم می‌کردند و می‌گفتند: «بچه‌گدا، برو!» و آن شب فرا رسید... ملیحه تب شدیدی کرد. رخساره دارویی نداشت. تمام بازار را گشت، حتی کفش‌هایش را فروخت تا شیشه‌ای دارو بخرد، اما دیر شده بود. آن شب، دخترک در آغوش مادر جان داد. نه بیمارستان بود، نه دکتری، نه امیدی. صبح، مردم محل گرد آمدند. یکی از همسایه‌ها کمک کرد تا جنازه را به قبرستان ببرند. ملیحه در تکه زمینی خاک‌آلود، بی‌سنگ، بی‌نام، و بی‌صدا دفن شد. تنها شاخه‌ای خشک‌شده از گل یاس بود که رخساره با دستان لرزان بر خاک گذاشت. رخساره از آن روز دیگر نخندید. کنار قبر دخترش می‌نشست، خاک را با چادر پاک می‌کرد و گاه با او سخن می‌گفت، گویی هنوز باور نداشت مرگ آمده است: «ملیحه جان، مادر را ببخش که نتوانستم برایت دارو بیاورم»؛ «ببخش که تو را به این خاک بی‌پناه آوردم» «خدا کند در آن دنیا آرام باشی، نه مانند اینجا که گرسنگی حتی خوابت را ربود» وطن؟ یا تبعیدگاه؟  در اخبار می‌شنید که می‌گویند: «افغان‌های بازگشتی برای بازسازی کشور مفیدند.» اما او نه خانه داشت، نه آب، نه برق، نه حتی لقمه‌ای نان برای فرزندانش. هیچ مقامی نیامد بپرسد: «از کجا آمدی؟ چه داری؟ چه می‌خواهی؟» نذیر بیمار شد. دست‌هایش از کار مدام زخمی شده بود، اما ناچار به کار ادامه داد. یونس لاغرتر شده بود، چشمانش مانند چراغ‌های خاموش. رخساره هنوز زنده بود، اما با جسم نیمه‌جان و روحی شکسته. گاه از خود می‌پرسید: «اگر در ایران می‌مردم، بدتر بود یا بهتر؟ آنجا دست‌کم بیمارستان بود، دارو بود، همسایه‌ای بود که انسان بود». هر روز کنار جاده‌ای که از اسلام‌قلعه به شهر هرات می‌رفت، می‌نشست و به خودروهای عبوری نگاه می‌کرد. شاید شوهرش بیاید. شاید کسی از ایران بیاید و بگوید: «تو را می‌شناسم، بیا با ما بمان». اما هیچ‌کس نمی‌آمد. شب‌ها، وقتی یونس به خواب می‌رفت و نذیر روی زمین می‌لرزید، رخساره چادر به سر می‌کرد و آرام از خانه بیرون می‌رفت. به قبرستان می‌رفت، جایی که ملیحه آرمیده بود. می‌نشست و ساعت‌ها گریه می‌کرد. او زنده بود، اما زندگی در او مرده بود. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 121 بازدید

برنامه اسکان بشر سازمان ملل: بازگشت‌کنندگان با دشواری‌های فراوان مواجه‌ هستند

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که بازگشت‌کنند‌گان اهل افغانستان برای آغاز دوباره زند‌گی خود، با دشواری‌های فراوانی مواجه‌ هستند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بیش از یک میلیون شهروند افغانستان از ایران و پاکستان به کشور بازگشته‌اند. برنامه اشکان بشر سازمان ملل متحد تاکید کرده است که بیشتر این افراد با دارایی‌های اندک به کشور برمی‌گردند. در ادامه آمده است که این نهاد به بازگشت‌کنندگان کمک می‎کند، اما این حمایت‌ها برای تغییر زندگی آنان کافی نیست. براساس گزارش‌ها، بیشتر بازگشت‌کنندگان بدون سرپناه هستند و سرنوشت مشخصی ندارند. این در حالی است که پاکستان و ایران در سال جاری خورشیدی اخراج مهاجران افغانستانی را به‌صورت چشم‌گیر افزایش داده و مدارک اقامتی میلیون‌ها مهاجر را باطل کرده است. جمهوری اسلامی ایران «برگه سرشماری» حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی را باطل اعلام کرده و به این افراد پس از دو بار مراجعه به دفاتر موسوم به «دفتر کفالت» کارت خروج می‌دهد. اخراج مهاجران افغانستانی از ایران در یک ماه اخیر شدت بیشتری گرفته است و اکثر اخراج‌شدگان خانواده‌هایی هستند که سال‌ها در ایران زندگی کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 83 بازدید

زنان معترض: هزاران زن افغان در کشورهای همسایه با «تهدید و خشونت» روبرو هستند

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش زنان افغانستان در تبعید به مناسبت «۲۰ جون، روز جهانی پناه‌جویان» اعلام کرده است که هزاران زن افغانستانی در کشورهای همسایه مانند ایران، پاکستان و ترکیه با «تهدید بازداشت، اخراج اجباری، بی‌هویتی، کار اجباری، خشونت جنسیتی، تبعیض در دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی» مواجه هستند. این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفته است که میلیون‌ها شهروند افغانستان، به‌ویژه زنان، همچنان در تبعید، سرگردانی، تبعیض و بی‌حقوقی کامل روزگار می‌گذرانند. در اعلامیه آمده است: «بیش از چهار دهه جنگ، خشونت ساختاری، اشغال و حکومت‌های ناکارآمد باعث شده است، افغانستان یکی از بزرگ‌ترین پناهندگان را در جهان داشته باشد.» زنان معترض در این جنبش با استناد به ماده ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنیو مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ آن، گفته‌اند هر فردی که از ترس «شکنجه، پیگرد سیاسی، جنسیتی یا تهدید به جان»، کشور خود را ترک می‌کند، حق دارد در کشور دیگر پناه بجوید و مورد حمایت قرار گیرد؛ اما شهروندان در تبعید افغانستان در بلاتکلیفی به سر می‌برند. در ادامه آمده است که زنان فعال مدنی، خبرنگاران، قاضیان، وکیلای مدافع، استادان دانشگاه و آموزگارانی که به دلیل فعالیت‌های مدنی یا جنسیت‌شان افغانستان را ترک کرده‌اند، در کشورهای پناهنده‌پذیر رها شده و هیچ چشم‌اندازی برای اسکان مجدد‌شان وجود ندارد. همچنین در اعلامیه تاکید شده است: «سکوت جامعه‌ی جهانی، به‌ویژه نهادهای مسوول مانند کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناه‌جویان و کشورهایی که در روند سقوط افغانستان دخیل بوده‌اند، «ظلمی آشکار» در برابر زنانی است که تنها «جرم‌شان» خواستن حق آموزش، کار و زندگی انسانی‌ است.» جنبش زنان افغانستان در تبعید هشدار می‌دهد که ادامه وضعیت موجود نه‌ تنها نقض فاحش حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی‌ است، بلکه تهدید مستقیمی برای جان و روان هزاران زن پناه‌جوی افغانستان به شمار می‌رود. این جنبش از سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری و کشورهای میزبان خواسته است که از اخراج زنان و خانواده‌های افغانستان جلوگیری کرده و به آنان اقامت و حمایت قانونی بدهند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 154 بازدید

وزارت مهاجرین: طی چهار سال بیش از ۵ میلیون مهاجر به افغانستان بازگشته‌اند

وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت، بیش از ۵ میلیون مهاجر به کشور بازگشته‌اند. عبدالمطلب حقانی، سخنگوی وزارت مهاجرین این اظهارات در صحبت با تلویزیون ملی مطرح کرده و گفته است که این مهاجران از ایران، پاکستان و ترکیه اخراج شده یا به‌صورت داوطلبانه به افغانستان برگشته‌اند. آقای حقانی تاکید کرده است که در میان مهاجران بازگشتی، ۳۱۰ هزار خانواده، شامل بیش از دو میلیون نفر، وجود دارند. وی می‌افزاید که بیش از دو میلیون نفر دیگر از بازگشت‌کنندگان افراد مجرد بوده‌اند. سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان تصریح کرد که از زمان بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، در مجموع ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار مهاجر به افغانستان بازگشته‌اند. او می‌گوید که برای مهاجران بازگشتی تمام خدمات لازم فراهم شده و بیش از یک میلیارد افغانی به‌صورت کمک نقدی به این مهاجران پرداخت شده است. قابل ذکر است که ایران و پاکستان شرایط را برای مهاجران افغانستانی دشوار کرده و آن‌ها را به‌صورت دسته‌جمعی اخراج کرده‌اند. همچنین، ترکیه به‌طور مداوم مهاجران را به افغانستان اخراج می‌کند. با این وجود، نهادهای بین‌المللی گزارش داده‌اند که از زمان بازگشت حکومت فعلی به قدرت، بیش از هشت میلیون نفر از افغانستان مهاجرت کرده‌اند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 236 بازدید

وزارت مهاجرین: طی چهار سال گذشته پنج میلیون مهاجر به کشور برگشته‌اند

وزارت امور مهاجرین و عودت‌کنندگان حکومت سرپرست اعلام کرده است که در جریان نزدیک به چهار سال گذشته، بیش از ۵ میلیون و ۹۷ هزار شهروند افغانستان که در کشورهای همسایه زندگی می‌کردند، به کشور بازگشته‌اند. عبدالمطلب حقانی، سخنگوی این وزارت امروز (یک‌شنبه، ۱۱ جوزا) با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که روند بازگشت مهاجران در ماه‌های اخیر نیز ادامه داشته و تنها در دو ماه گذشته بیش از ۲۰۰ هزار مهاجر اهل افغانستان، از پاکستان، ایران و ترکیه به کشور برگشته‌اند. همچنین کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان نیز در تازه‌ترین گزارشش خود اعلام کرده بود که در دو ماه گذشته، بیش از ۵۰۰ هزار شهروند افغانستان از ایران و پاکستان اخراج شده‌اند. این سازمان افزوده است که بسیاری از بازگشت‌کنندگان با مشکلات جدی مانند بیکاری، نداشتن سرپناه، محدود بودن دسترسی به خدمات صحی و آموزشی و کمبود کمک‌های اضطراری مواجه‌ هستند. کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان از جامعه‌ی جهانی خواسته است تا حمایت‌های مالی و بشردوستانه خود را به افغانستان افزایش دهند تا زمینه اسکان پایدار و ادغام موفق مهاجران بازگشتی در جامعه فراهم شود. این سازمان تاکید کرده است که بدون پشتیبانی مستمر، میلیون‌ها انسان که به کشور خود بازمی‌گردند، در معرض خطر فقر شدید، بی‌خانمانی و ناامنی قرار دارند. قابل ذکر است که پاکستان از اول اپریل سال جاری میلادی روند اخراج اجباری مهاجران افغانستان را آغاز کرد و افراد بدون اسناد و دارندگان کارت شهروندی افغانستان را اخراج می‌کند. براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، تا اکنون بیش از ۱۳۰ هزار مهاجر از پاکستان اخراج و به افغانستان بازگشته‌اند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 159 بازدید

حکومت افغانستان: کشورهای همسایه از اخراج اجباری مهاجران اجتناب کنند

کمیسیون عالی رسیدگی به مشکلات مهاجران حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد از کشورهای همسایه خواسته است که از اخراج عاجل و اجباری مهاجران افغانستان اجتناب کنند. صفحه‌ی ارگ با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این کمیسیون دیروز (یک‌شنبه، ۲۶ حوت) تحت ریاست عبدالسلام حنفی، معاون اداری نخست‌وزیر حکومت فعلی تشکیل جلسه داده است و در این جلسه تاکید شده است که برای رسیدگی بهتر به مهاجران تمام کمیته‌های کمیسیون رسیدگی به مهاجران فعالیت‌های‌شان را تسریع کنند. کمیسیون عالی رسیدگی به مشکلات مهاجران از کشورهای همسایه خواسته است که از اخراج عاجل و اجباری مهاجران افغانستان اجتناب ورزند و براساس یک میکانیسم مشترک، مهاجران به کشور منتقل شوند. همچنین این کمیسیون از سازمان همکاری اسلامی، سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و سایر نهادهای بین‌المللی خواسته است که به مشکلات مهاجران توجه کنند تا حقوق آنان براثر فیصله‌های عاجل کشورهای همسایه پایمال نگردد و بر آنان ظلم صورت نگیرد. در اعلامیه آمده است که نهادهای بین‌المللی باید با کشورهای میزبان در خصوص روند سالم بازگشت مهاجران همکاری کنند. در ادامه آمده است که کمیسیون عالی رسیدگی به مشکلات مهاجران حکومت سرپرست خواستار کمک نهادها به مهاجران نیز شده‌ است. قابل ذکر است که کشورهای همسایه‌ی افغانستان، به‌ویژه پاکستان و ایران اخراج مهاجران را تشدید کرده است. این در حالی است که دولت پاکستان برای مهاجران دارای کارت شهروندی افغانستان (ای‌سی‌سی) تا ۳۱ مارچ مهلت داده است که از آن کشور خارج شوند. مقام‌های پاکستان تخمین می‌زنند که بیش از ۸۰۰ هزار مهاجر دارای کارت شهروندی افغانستان هستند. در کنار آن، ایران اعلام کرده است که اعتبار برگه‌های سرشماری شهروندان افغانستان تمدید نمی‌شود. با این‌حال، دارندگان این برگه از سال آینده‌ی خورشیدی در معرض اخراج قرار می‌گیرند. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر افغانستان شمار زیاد فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشر و حقوق زن، خبرنگاران، دگرباشان جنسی، نظامیان پیشین و افغان‌هایی که با نیروهای خارجی در افغانستان همکار بودند، به دلیل هراس از انتقام‌جویی و یا هم رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی‌شان به کشورهای اروپایی و آمریکایی به پاکستان و ایران رفته‌اند که برخی از آنان هنوز هم منتظر طی مراحل درخواست‌های پناهندگی‌شان اند.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 179 بازدید

زنان و فعالان مدنی خواستار حمایت ویژه از زنان پناه‌جوی افغان شدند

زنان و فعالان مدنی در پی شرایط بحرانی پناهندگان افغانستان در کشورهای همسایه و با تاکید بر وضعیت نگران‌کننده‌ی آنان، خواستار برنامه‌های حمایتی ویژه برای زنان در معرض اخراج اجباری شدند. جنبش‌های اعتراضی زنان، کنش‌گران اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد افغانستان در نامه‌ای سرگشاده به آدرس کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته‌اند که این نهاد باید اقداماتی فوری برای حمایت از زنان پناه‌جوی افغانستان در پاکستان و ایران انجام دهد و از بازگشت اجباری آن‌ها به کشور، جلوگیری کند. در نامه آمده است که بسیاری از این افراد بدون بررسی فردی پرونده‌های پناهندگی‌شان، به‌طور خودسرانه از این کشورها اخراج شده‌اند و در معرض خطرات جدی در افغانستان قرار دارند. همچنین نویسندگان این به‌شدت از اخراج‌های اجباری و گروهی پناه‌جویان اهل افغانستان از ایران و پاکستان انتقاد کرده و خواستار توقف این اخراج‌ها شدند. نویسندگان از نهادهای بین‌المللی و نهادهای حامی حقوق پناه‌جویان خواستار شروع مذاکرات جدی با دولت‌های ایران و پاکستان برای جلوگیری از اخراج‌های غیرقانونی و تضمین امنیت پناهندگان شدند. جنبش‌های اعتراضی زنان، کنش‌گران اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد افغانستان به گزارش‌های متعدد از نقض حقوق بشر، خشونت، آزار جنسی و بدرفتاری با پناهندگان در این دو کشور اشاره کردند و خواستار آغاز تحقیقات بین‌المللی و اعمال فشار بر ایران و پاکستان برای پاسخ‌گویی در قبال این تخلفات شدند. آنان از کمیساریای عالی پناهندگان خواسته‌اند تا نظارت بیشتری بر رفتار نیروهای امنیتی کشورهای میزبان در برخورد با پناهندگان داشته باشد. زنان و فعالان مدنی همچنان تاکید کرد که زنان پناهنده‌ی افغانستان به دلیل فعالیت‌های مدنی یا تهدیدات حکومت فعلی، در شرایط بسیار خطرناکی قرار دارند و باید برنامه‌های حمایتی ویژه‌ای برای آنها ایجاد شود تا از بازگشت اجباری و تهدیدات امنیتی جلوگیری شود. همچنین نویسندگان در بخشی از این نامه خواستار افزایش فشارهای بین‌المللی بر ایران و پاکستان برای رعایت تعهدات خود در قبال حقوق پناهندگان شدند. آنان می‌گویند که هرگونه تأخیر در این زمینه، جان هزاران پناهنده را در معرض خطرات جبران‌ناپذیر قرار می‌دهد. آن‌ها از کمیساریای عالی پناهندگان خواسته‌اند تا اقدامات فوری و مؤثری برای بهبود وضعیت پناهندگان افغانستان در این دو کشور به‌کار گیرد. این نامه از سوی جنبش‌های اعتراضی زنان و کنش‌گران اجتماعی در حالی به کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان نوشته شده که پولیس پاکستان امروز از چندین نقطه‌ی شهر اسلام‌آباد، پایتخت این کشور شماری از پناه‌جویان افغانستان را بازداشت کرده‌اند.

ادامه مطلب


7 ماه قبل - 216 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت: میلیون‌ها افغان در وضعیت آوارگی و ترک وطن قرار دارند

سازمان بین‌المللی مهاجرت به مناسبت روز جهانی مهاجرت گفته است که میلیون‌ها نفر در افغانستان از خشونت‌ها، بی‌ثباتی اقتصادی و اثرات منفی دهه‌ها جنگ متضرر شده و در حالت آواره شدن و یا ترک وطن روبرو هستند. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که شهروندان افغانستان به دلیل بهبود وضعیت اقتصادی، فرصت‌های بهتر و به هدف مهیا شدن زندگی خوب، در تلاش مهاجرت از افغانستان اند. همه‌ساله از ۱۸ دسمبر به عنوان روز جهانی مهاجرت در سراسر جهان تجلیل می‌شود. افغانستان از معدود کشورهای جهان است که در حدود هشت میلیون شهروندش در کشورهای خارجی به خصوص در کشورهای همسایه زندگی می‌کنند. همچنان حدود شش میلیون نفر به دلیل جنگ‌ها و حوادث طبیعی از مناطق اصلی شان آواره شده و در حال حاضر، در مناطق دیگر در داخل کشور زندگی می‌کنند. سازمان بین‌المللی مهاجرت گفته است پس از تسلط مجدد حکومت فعلی بر افغانستان، شهروندان این کشور با مشکلات زیادی به شمول بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی مواجه شده و همچنان زنان و دختران در این کشور با موجی از محدودیت‌ها روبرو شدند. در این گزارش آمده است که بحران‌های متواتر به شمول بحران خشک‌سالی در این کشور، مردم را به مهاجرت ترغیب کرده است. همچنین این نهاد با اشاره به گزارش اخیر بانک جهانی در مورد افغانستان گفته است که در حال حاضر، نیمی از جمعیت این کشور در فقر زندگی می‌کنند، زنان با مشکلات زیادی مواجه اند و اکنون میلیون‌ها خانواده‌ برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند. سازمان بین‌المللی مهاجرت گفته است: «با وجود این تهدیدها، افغان‌ها در طول سال انعطاف قابل توجهی در سفر خود نشان داده‌اند و میلیون‌ها نفر در حرکت هستند.» این سازمان درباره دلایل سفر افغان‌ها به ایران و پاکستان گفته است که بیشتر آنان، برای دسترسی به فرصت‌های اقتصادی، مصوونیت، امکانات بهتر صحی و به هدف دیدار با اقارب‌شان، به این کشورها سفر می‌کنند. ملل متحد گفته است که بر اساس آمار ماه سپتمبر امسال، حدود ۳.۷۵ میلیون افغان در ایران و ۲.۰۵ میلیون دیگر در پاکستان زندگی می‌کنند. هرچند مقام‌های ایرانی مدعی اند که حدود شش میلیون افغان در آن کشور به سر می‌برند. همزمان با این، سازمان بین‌المللی مهاجرت با نشر گزارشی گفته است که طی هفته نخست این ماه، شمار برگشت کنندگان نسبت به تعداد افرادی که در تلاش ترک کشور شان از طریق مرزها بوده‌اند، بیشتر بوده است.

ادامه مطلب