برنامه جهانی غذا درتازهترین مورد اعلام کرده است که شرایط درآمدزایی برای زنان در افغانستان با گذشت زمان دشوارتر شده است. این سازمان با نشر پیامی گفته است که به دلیل محدودیتهای حکومت سرپرست افغانستان، زنان و دختران از سه سال به این طرف از بسیاری مشاغل ممنوع و از کار در موسسات غیردولتی و آموزش محروم شدهاند. سازمان جهانی غذا ویدیویی را پخش کرد که دشواریهای زنان افغانستانی را برای کسب درآمد نشان میدهد. این ویدیو زنی را نشان میدهد که با خواهرانش نانوایی خانگی را راهاندازی کرده و برای دو هزار کودک در مکاتب، تحت حمایت سازمان جهانی غذا نان میرسانند. در ادامه آمده است که ممنوعیت کار و محرومیت زنان خانوادهها را تحت فشار اقتصادی قرار داده است و زنان با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم میکنند. در حالی سازمان ملل از دشواری معیشتی زنان افغانستان سخن میگوید که حکومت فعلی بیشتر از سه سال است که زنان و دختران را از رفتن به مکاتب و دانشگاهها محروم کرده است. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
برچسب: اشتغال
زلمی خلیلزاد، نمایندهی پیشین ایالات متحده آمریکا در امور صلح افغانستان میگوید که محدودیتهای آموزشی حکومت سرپرست علیه زنان و دختران مورد تایید هیچ کشور اسلامی نیست. آقای خلیلزاد در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان از سوی حکومت فعلی «مایه شرمساری» است. وی تاکید کرد که گروه بریکس نیز مخالفت خود را با این سیاستهای حکومت سرپرست اعلام کرده است. او افزود: «سران بریکس در بیانیهای به مخالفت جهانی علیه سیاست وحشتناک حکومت فعلی در قبال دختران پرداختهاند.» نمایندهی پیشین ایالات متحده امریکا در امور صلح افغانستان گفت که رهبری حکومت فعلی، افغانستان را نه تنها به کشوری در جهان تبدیل کرده که آموزش دختران بالاتر از مقطع ابتدایی ممنوع کرده است، بلکه اقدامهای این گروه علیه زنان نمیتواند اسلامی باشد و این سیاستها «مایه شرمساری» است. او با توجه به آموزش دختران افغانستانی میگوید: «این موضوع حتا توسط یک کشور اسلامی دیگر به اشتراک گذاشته نشده است.» باید گفت که شانزدهمین اجلاس سران بریکس با حضور ۳۶ کشور و شش سازمان بینالمللی از روز سهشنبه، اول عقرب، در شهر «کازان» جمهوری تاتارستان آغاز به کار کرده و تا پنجشنبه، سوم عقرب، ادامه داشت. کشورهای عضو بریکس، بر رعایت حقوق اساسی همهی شهروندان افغانستان بهویژه زنان و دختران تاکید کردند. آنان همچنان از حکومت فعلی خواستند که ممنوعیت آموزش دختران و زنان را لغو کنند. رهبران روسیه، چین، هند و دیگر کشورهای عضو بریکس بر حلوفصل مسالمتآمیز و فوری مسائل در مورد افغانستان تاکید کردند. این در حالی است که حکومت فعلی بیشتر از سه سال میشود که مکتبهای دخترانهی بالاتر از صنف ششم را بسته و زنان را از رفتن به دانشگاهها منع کرده است. مخالفان حکومت فعلی، اقدامهای این گروه را «زن ستیزانه» خوانده و آن را مصداق از «آپارتاید جنسیتی» میدانند.
سیما باهوس، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و مدیر اجرایی بخش زنان این سازمان میگوید که میلیونها دختر و زن در افغانستان که از تحصیل محروم شدهاند، در خانههای خود زندانیاند. خانم باهوس این اظهارات در نشست شورای امنیت سازمان ملل مطرح کرده و گفته است: «ما به یاد میآوریم ترس میلیونها زن و دختر افغانستانی را که از تحصیل، آینده و صدای خود محروم شدهاند و چگونه در سکوت خفه میشوند.» او تاکید کرد که دختران به دلیل محرومیت از آموزش، به مکاتب خانهگی روی آوردهاند. وی در این نشست خواستار محافظت از زنان آسیبپذیر در سراسر جهان شده است. معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و مدیر اجرایی بخش زنان این سازمان گفت که زنان در غزه در انتظار مرگ هستند و هر روزه حملات هوایی اسراییل و گرسنگی آنان را تهدید میکند. این مقام سازمان ملل، تصمیم دادگاه اتحادیه اروپا مبنی بر پذیرش درخواستهای پناهندگی زنان افغانستانی در کشورهای اروپایی به دلیل ملیت و جنسیت را ستایش کرده است. باهوس پیشتر تاکید کرده بود که جامعه جهانی باید از تمام ابزارها برای اعمال فشار بر حکومت فعلی استفاده کند. در حالی سیما باهوس بر تامین حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید میکند که حکومت سرپرست از سه سال پیش درهای مکاتب و دانشگاهها را به روی دختران بستهاند. با وجود واکنشهای گسترده و خواستها مکرر جامعه بینالمللی برای لغو این محدودیتها، حکومت سرپرست تا هنوز از خود انعطاف نشان نداده است. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
نویسنده: مهدی مظفری عوامل مؤثر در كارآفرينی زنان را میتوان در چهار بعد فردی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بررسی کرد. در شماره پیشین عوامل فردی مؤثر بر اشتغال زنان مورد بررسی قرار گرفت. بیان شد که توجه به انگیزهها، ویژگیهای شخصیتی و مشخصات جمعیتی زنان در حوزه اشتغال حائز اهمیت است و همۀ آن مؤلفهها شرایط و بستر لازم برای حضور زنان در عرصه کار را فراهم میکنند یا موانعی را بر سر راه آنان ایجاد مینمایند. در این شماره مقاله، به عوامل پیشرفت و پسرفت فرهنگی مؤثر در اشتغال زنان افغان را پی میگیریم. تأثیر مخرب فرهنگ اقتدارگرا و مردسالار بر جامعه زنان: واکاوی ابعاد مختلف فرهنگ اقتدارگرا و مردسالار، ریشه در باورهای سنتی و کلیشههای جنسیتی دارد که از دیرباز بر جامعه افغانستان سایه افکنده است. این فرهنگ، با تسلط نگاهی نابرابر بر دختران از دوران کودکی، مسیر تربیت و اجتماعی شدن آنها را منحرف میکند و پیامدهای مخربی را بر اعتماد به نفس، هویت و تواناییهای آنها به جای میگذارد. تربیت در سایه مردسالاری: زخمی بر پیکر هویت و توانایی دختران مردسالاری که به تار و پود فرهنگ افغانستان ریشه دوانده، نه تنها بر ساختارهای اجتماعی و سیاسی سایه افکنده، بلکه در ظریفترین لایههای تربیت و پرورش کودکان نیز نفوذ کرده و پیامدهای ناگواری بر دختران این کشور برجای گذاشته است. در ادامه به برخی از این پیامدها میپردازیم: ۱. تضعیف اعتماد به نفس: از نخستین سالهای زندگی، القائات تحقیرآمیز و محدودکننده به دختران در مورد جایگاه و تواناییهایشان آغاز میشود. این باورهای مخرب که از طریق خانواده، مدرسه و جامعه به آنها منتقل میشود، عزت نفس دختران را خدشهدار میکند و مانع از شکوفایی استعدادها و تواناییهای ذاتی آنها میشود. دخترانی که در معرض چنین القائاتی قرار میگیرند، خود را باور ندارند و جرأت ابراز وجود و دنبال کردن علایق و اهدافشان را از دست میدهند. ۲. تعمیق حس حقارت و خودکمبینی: تبعیضهای جنسیتی که در رفتارها و گفتار اطرافیان نسبت به دختران نمود پیدا میکند، به تدریج درونی شده و حس حقارت و خودکمبینی را در آنها پرورش میدهد. القاب تحقیرآمیز، مقایسههای نابرابر با پسران و محدودیتهای اعمالشده در زمینههای مختلف، عزت نفس دختران را جریحهدار میکند و مانع از رشد و بالندگی آنها در عرصههای مختلف تحصیلی، اجتماعی و شخصی میشود. این حس حقارت نه تنها مانع از پیشرفت دختران میشود، بلکه میتواند زمینهساز افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روحی و روانی در آنها نیز باشد. ۳. محدودیت در انتخابها: فرهنگ مردسالار با تحمیل نقشهای از پیش تعیینشده برای دختران، آزادی و حق انتخاب را از آنها سلب میکند و مسیر زندگی آنها را به قهقرا میکشاند. در این جوامع، از دختران انتظار میرود که صرفاً وظایف خانهداری و مراقبت از فرزندان را بر عهده بگیرند و از دنبال کردن علایق و استعدادهای خود در سایر زمینهها محروم میشوند. این محدودیتها نه تنها مانع از شکوفایی استعدادهای دختران میشود، بلکه به ضرر کل جامعه نیز خواهد بود، چرا که از نیمی از تواناییها و خلاقیتهای بشری برای پیشرفت و توسعه استفاده نمیشود. تربیت در سایه مردسالاری، زخمی عمیق بر پیکر هویت و توانایی دختران است. برای رهایی از این آسیبها و ساختن جامعهای عادلانه و برابر، ضروری است که با تبعیضها و باورهای مردسالارانه مبارزه کنیم و به دختران فرصت دهیم تا در فضایی آزاد و بدون محدودیت، استعدادها و تواناییهای خود را شکوفا کنند. تبعیضهای ریشهدار در اشتغال زنان در دنیایی که داعیهی برابری و عدالت سر میدهد، تبعیض جنسیتی در اشتغال در برخی کشورها (مثل افغانستان) همچنان ریشهای عمیق و گرهای کور به شمار میرود. نگاهی ظلمآلود به جنسیت، تمام فرصتهای شغلی را به دو دسته تقسیم میکند و زنان را از نیمی از حق و حقوق طبیعی خود محروم میکند. این تبعیض، گویی پرده ظلمت ضخیمی بر چشمان کارفرمایان میکشد و شایستگیها و تواناییهای زنان را نادیده میگیرد. استعدادها در سایهی تعصبات جنسی نهفته میمانند و نیمی از جامعه از فرصت شکوفایی و بالندگی محروم میشوند. عده کثیری از زنان افغان از اشتغال و کسب معیشت محروم اند. آن اقلیتی از زنان افغان هم که در چرخه اشتغال مشغول هستند، با تبعیض آشکار روبرو هستند. ستم مضاعف بر زنان شاغل، در تبعیض آشکار در زمینه حقوق و مزایا خود را نشان میدهد. دستمزدهای نابرابر، مزایای ناچیز و شرایط شغلی نامناسب، زخمی عمیق بر پیکرهی عدالت شغلی میزنند و حقوق اولیهی زنان را پایمال میکنند. این تبعیض، ظلمی آشکار است که نه تنها معیشت و رفاه زنان را به خطر میاندازد، بلکه ارزش و احترام آنان را نیز در جامعه خدشهدار میکند. مبارزه با موانع پیشرفت در اشتغال زنان مسیر پیشرفت و تعالی برای زنان شاغل، مملو از موانع نامرئی است. گویی سقف شیشهای در بالای سرشان وجود دارد که مانع از پرواز و اوجگیری آنان میشود. تعصبات جنسی، فرصتهای برابر برای رشد و ارتقا را از زنان سلب میکند و آنان را در وضعیتی ناعادلانه قرار میدهد. استعدادها و تواناییهایشان نادیده گرفته میشود و موانعی نامرئی بر سر راه پیشرفتشان تراشیده میشود. تبعیض جنسیتی در اشتغال، چالشی عمیق و ریشهدار است که عدالت، شایستهسالاری و حقوق اولیهی زنان را نشانه گرفته است. تا زمانی که این نگاه نابرابر حاکم باشد، نیمی از جامعه از فرصتهای برابر محروم خواهند ماند و بالندگی و شکوفایی جامعه نیز در سایهی این تبعیض، به مخاطره خواهد افتاد. راه درازی در پیش است و برای ریشهکن کردن این معضل نیازمند عزم و ارادهای راسخ و همتی بلند از سوی آحاد جامعه، کارفرمایان، قانونگذاران و دولتمردان هستیم. ترویج فرهنگ برابری، اجرای قوانین حمایتی و ایجاد فرصتهای برابر، گامهایی اساسی در جهت از بین بردن تبعیض جنسیتی در اشتغال و احقاق حقوق زنان خواهد بود. آموزش و آگاهیرسانی: ارتقای سطح آگاهی و دانش زنان در زمینه حقوق خود، هویت و تواناییهایشان، گامی اساسی در جهت توانمندسازی آنها و رهایی از قیدوبندهای فرهنگ مردسالاری است. حمایت از تشکلهای زنان: تقویت و حمایت از تشکلهای صنفی و مدنی زنان، بستری برای مشارکت فعال آنها در عرصههای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی فراهم میکند و صدای آنها را به گوش جهانیان میرساند. تغییر نگرشها: تغییر نگرشهای سنتی و مردسالارانه در خانواده، مدارس و جامعه، نیازمند تلاش جمعی و همهجانبه است تا دختران و زنان بتوانند در فضایی عاری از تبعیض و نابرابری، به شکوفایی استعدادها و تواناییهای خود بپردازند. رهایی از فرهنگ مردسالار، نه تنها ضرورتی انکارناپذیر برای زنان، بلکه گامی حیاتی در جهت ساخت جامعهای عادلانه، توسعهیافته و انسانی برای همه آحاد جامعه است. همه باید دست در دست هم دهیم تا زمینههای شکوفایی و بالندگی تمام اعضای جامعه، فارغ از جنسیت، فراهم شود و شاهد افغانستانی باشیم که در آن عدالت و برابری حرف اول را میزنند.
سازمان دیدبان حقوق بشر از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته است تا یک نهاد مستقل بینالمللی برای پیگیری موارد نقض جدی حقوق بشر بهویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان را ایجاد کند. این نهاد امروز(دوشنبه، ۱۹ سنبله) با نشر اعلامیهای گفته است که از زمان به قدرت رسیدن حکومت سرپرست در آگوست سال ۲۰۲۱ میلادی، وضعیت حقوق بشر در افغانستان بهطور نگرانکنندهای وخیمتر شده است. در اعلامیه آمده است که سیاستهای سرکوبگرانهی حکومت فعلی زنان و دختران را هدف قرار داده و افغانستان را به یکی از جدیترین بحرانهای حقوق زنان در جهان تبدیل کرده است. اعلامیه به نقل از فرشته عباسی، پژوهشگر بخش افغانستان در دیدبان حقوق بشر نوشته است که در حال حاضر، افغانستان تنها کشوری است که در آن دختران از آموزش بالاتر از صنف ششم منع شدهاند و زنان اجازهی ورود به دانشگاهها و اشتغال در بسیاری از بخشها را ندارند. خانم عباسی تاکید کرد که حکومت سرپرست محدودیتهای شدیدی بر آزادی حرکت، ورزش و حضور زنان در جامعه، از جمله بازدید از پارکها و آواز خواندن در ملاءعام، وضع کرده است. او افزود که شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد باید یک مکانیسم اختصاصی برای جمعآوری و حفظ شواهد مربوط به نقض حقوق زنان و حمایت از تلاشهای بینالمللی برای پاسخگویی ایجاد کند. پژوهشگر بخش افغانستان در این سازمان گفته است: «طالبان بهطور سیستماتیک حقوق بنیادی زنان را نقض کردهاند و این اقدامات نباید بدون مجازات باقی بماند.» قابل ذکر است که اخیراً ائتلافی متشکل از ۹۰ سازمان حقوق بشری و مدنی نیز خواستار ایجاد یک میکانیسم مستقل بینالمللی برای بررسی و پاسخگویی دربارهی نقض حقوق بشر در افغانستان شدند. بهگفتهی نهادهای حقوق بشر، این سازوکار باید دارای اختیار و منابع مالی و فنی کافی برای تحقیق، جمعآوری، تجمع، حفظ و تجزیه و تحلیل شواهد و مدارک با هدف تسهیل رسیدگی کیفری در آینده در دادگاههای ملی و بینالمللی باشد. قرار است که نشست شورای حقوق بشر دربارهی افغانستان امروز برگزار شود. در این نشست ریچارد بنت، گزارشگر ویژهی حقوق بشر در امور افغانستان گزارش خود را ارائه میکند.
سازمان جهانی مهاجرت در تازهترین مورد اعلام کرده است که در یک سال گذشته، بیش از ۷۰۰ شغل برای زنان و دختران در سراسر افغانستان ایجاد و همچنان از کسبوکارها به رهبری زنان نیز حمایت کرده است. این سازمان، با روایت داستان نرگس، زن سرپرست خانواده نوشته است که از کسبوکارهای زنان در افغانستان حمایت میکند. در گزارش آمده است که سازمان جهانی مهاجرت از ماه جون ۲۰۲۳ تا آگوست ۲۰۲۴، از طریق برنامهی «تابآوری اقتصادی» دو هزار و ۲۱۲ شغل در سراسر افغانستان فراهم کرده که ۷۳۱ مورد آن برای زنان میباشد. سازمان جهانی مهاجرت، با حمایت صندوق امانی ویژهی سازمان ملل متحد برای افغانستان، به ۲۳ کسبوکار محلی، از جمله ۱۶ کسبوکار به رهبری زنان، تجهیزات ارائه کرده است. این سازمان میگوید که در جریان این یک سال از ۳۷ کسبوکار برای شرکت در نمایشگاههای تجاری ملی و بینالمللی حمایت کرده است. سازمان ملل در حالی این مساله را مطرح میکند که حکومت سرپرست افغانستان کار زنان در بخشهای مختلف از جمله دفترهای سازمان ملل را ممنوع کرده است. حکومت فعلی، کار زنان در بخشهای خصوصی چون صنایعدستی و تجارتهای کوچک و متوسط را ممنوع نکرده است. شماری از زنان و دختران برای کسب درآمد به این کارها روی آوردهاند و سازمان ملل و شماری از نهادهای دیگر در سه سال گذشته تلاش کرده که با اعطای قرضههای کوچک، آموزش، ارایهی تجهیزات و حمایت مالی از کسبوکارهای زنان حمایت کند. بربنیاد، آمار برنامهی انکشافی سازمان ملل متحد، ممنوعیت کاری زنان در افغانستان سالانه نزدیک به یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان آسیب میرساند.
در بحبوحه محدودیتهای شدید حکومت سرپرست علیه زنان و دختران کشور، یک زن جوان در ولایت بدخشان، رستورانت ویژه برای زنان ایجاد کرده است. زهره گونیش، بانوی ۳۱ ساله، حدود دو ماه پیش رستورانت «گونیش» را با هدف حمایت از زنانی که از کار و تحصیل محروم شدهاند، ایجاد کرده است. زهره گونیش که خود مالک و مدیر این رستورانت است، میگوید: «در شرایط کنونی تنها زمینه تجارت برای خانمها مساعد است. دروازه مکاتب و دانشگاهها به روی ما بسته است. هدف من از آغاز این کار، فراهم کردن فرصت برای زنانی است که به دلیل شرایط کنونی افغانستان، از کار و تحصیل بازماندهاند.» یکی از این دختران که از سه سال به این طرف به دلیل ممانعت حکومت سرپرست از ادامه تحصیل بازماند و اکنون به عنوان کارمند در این رستورانت مشغول به کار است، میگوید: «اینکه من از ادامه تحصیل بازماندم تصمیم گرفتم که بروم در رستورانت کار کنم. چون خواستم با این کار از مشکلات صحی و روانی رهایی یابم.» او با گلوی گرفته و چشمان پر از اشک میگوید: «هدف اصلی من ادامه تحصیل و رسیدن به آرزوهایم است، اما به دلیل شرایط دشوار کنونی، این شغل را انتخاب کردهام تا از مشکلات روانی ناشی از بیکاری و فشارهای روحی در امان باشم.» با وجود مشکلات موجود فعالیت زنان در بدخشان بدون چالش نیست. شماری از زنان از وضعیت بد زنان جوان بدخشانی که به کارهای سخت و شاقه مشغول شدهاند، ابراز نگرانی میکنند. با وجود این نگرانیها، مقامات حکومت فعلی به زنان هشدار می دهند که اگر قوانین آنان را زیر پا بگذارند، جلو فعالیت زنان را خواهند گرفت. مولوی ثمرالدین، مدیر تشبثات ریاست صنعت حکومت در بدخشان میگوید: «فعالیت زنان در چارچوب شریعت اسلامی و دستورات امارت اسلامی مجاز است اگر مطابق شریعت و پالیسی امارت اسلامی فعالیت کنند، ما از کار شان حمایت میکنیم و هرگاه کارشان مخالف شریعت و اصول امارت باشد ما نه تنها که کمکشان نمیکنیم بلکه آماده مسدود کردن کار این زنان میباشیم.» باید گفت که در رستورانت گونیش دختران با سلیقه خاص غذاهای محلی و مروج را تهیه میکنند و به مشتریان شان ارائه میکنند. در کنار رستورانت گونیش، رستورانت دیگری به نام «کدبانو» نیز که ویژه زنان است، در بدخشان فعالیت دارد. قابل ذکر است که در سه سال گذشته و به دلیل وضع محدودیت از سوی حکومت فعلی، تعداد زیادی از دختران جوان بدخشانی به کارهای مانند رستورانتداری، خیاطی و قالینبافی مشغول شدهاند.
بخش زنان سازمان ملل متحد در تازهترین مورد اعلام کرده است که حکومت سرپرست طی سه سال گذشته با صدور دستکم ۷۰ فرمان حقوق زنان و دختران را هدف قرار داده است. این سازمان امروز (پنجشنبه، ۱۵ سنبله) با نشر گزارشی نوشته است که فرمانهای محدودیتکنندهی حکومت سرپرست تقریباً همه جنبههای زندگی زنان و دختران افغانستان را هدف قرار داده است. گزارش به نقل از آلیسون داویدیان، نماینده ویژه بخش زنان سازمان ملل نوشته است که زنان و دختران افغانستان میخواهند شانهبهشانه با مردان کار و تلاش کنند. وی تاکید کرد: «زنان و دختران افغانستان خواهان حق تصمیمگیری هستند، نه فقط در خانه خود، بلکه در دولت و سایر جاها. آنها تحصیل و حقوق خود را میخواهند.» او افزود که بهرغم وضع محدودیتها از سوی حکومت سرپرست علیه زنان و دختران، بخش زنان سازمان ملل متحد در همکاری با شماری از زنان و با استفاده از دو دستگاه رادیویی و تلویزیونی برای رسیدن زنان و دختران به حقوقشان فعالیت میکند. نماینده ویژه بخش زنان سازمان ملل در افغانستان تصریح کرده است: «این کار نمونهای از انعطافپذیری و توانایی زنان و دختران افغانستان برای سازگاری و نوآوری است.» این سازمان به نقل از لینای ۲۶ ساله، یکی از خبرنگاران زن، نوشته است که وی پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر کشور، از کار روزنامهنگاری کنار رفته است. همچنین در بخشی از گزارش به فرمانهای صادر شده حکومت فعلی علیه زنان اشاره کرده و میگوید که این گروه حدود ۱.۱ میلیون دختر را که در سن مکتب رفتن هستند، از حق آموزش محروم کرده است. در ادامه آمده است، در حالی که برخی از زنان هنوز کار میکنند، اما گزینههای شغلی آنها محدود به مواردی است که توسط حکومت فعلی تأیید شده است. لینا خبرنگار ۲۶ ساله تاکید کرده است: «این ممنوعیتها اعتماد به نفس و عزت نفس زنان را کاهش میدهد و آنها را به گوشهای از خانهشان منتقل میکند. من میدانم که آنها [زنان] در چه حالتی قرار دارند. بنابر این، برای من بسیار مهم است که صدای آنها را بلند کنم.» باید گفت که یافتههای اخیر موسسه «جورج تاون برای زنان، صلح و امنیت» و موسسه تحقیقات صلح اسلو هم نشان میدهد که افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی «بدترین» کشور برای زنان است. با این وجود مسوولان حکومت فعلی همواره ادعا میکنند که دولت طبق «شریعت اسلامی» حقوق زنان و دختران را تامین کرده است.
طارق علی بخیت، فرستاده دبیر کل سازمان همکاری اسلامی، خواستار بازنگری در تصمیم حکومت سرپرست درباره تحصیل و کار دختران و زنان شده است. آقای بخیت و امیرخان متقی، سرپرست وزارت امور خارجهی حکومت فعلی در حاشیه پنجاهمین نشست وزیران خارجه سازمان همکاری اسلامی در کامرون دیدار کردهاند. نماینده ویژه سازمان همکاری اسلامی برای افغانستان در این دیدار از مقامهای حکومت فعلی خواسته است که تصميمهای خود را در قبال تحصيل دختران و كار زنان بررسي كنند. در بیانیه سازمان همکاری اسلامی آمده است که در این نشست، روی تلاشها برای مبارزه با تروریسم و مواد مخدر و نیز وضعیت امنیتی، انسانی و اقتصادی افغانستان زیر اداره حکومت فعلی نیز گفتگو شده است. سفر امیرخان متقی و اشتراک او در نشست وزیران خارجه سازمان همکاری اسلامی با حاشیههایی همراه بود. شماری از کاربران شبکه های اجتماعی تصاویر دستهجمعی نشر شده در صفحه سازمان همکاری اسلامی که امیرخان متقی در آن دیده نمیشود را اجازه نیافتن او در میان وزیران خارجه این سازمان هنگام تصویربرداری تعبیر کردهاند. در حالی این سازمان خواستاری بازنگری در تصمیم حکومت فعلی در مورد آموزش و کار زنان و دختران میشود که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
آنالنا بایربوک، وزیر امور خارجهی آلمان به ادامهی محدودیتها علیه زنان و دختران افغانستان واکنش نشان داده و میگوید که حکومت سرپرست طی سه سال اخیر امید میلیونها دختر و زن افغان را برای زندگی بهتر و آزادتر از بین بردهاند. خانم بایربوک با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کشورش در کنار دختران و زنان و در کنار همه مردمی که در افغانستان از سوی حکومت فعلی تهدید میشوند، ایستاده است. وی خطاب به زنان افغانستان گفت: «در صورت امکان ما از شما با کمکهای اضطراری حمایت میکنیم و تا جایی که ممکن است، ما برای محافظت از حقوق بشر در افغانستان کار میکنیم.» او افزود، تا زمانیکه حکومت سرپرس به تعهدات بینالمللی عمل نکنند، بازگشتی به جامعه بینالمللی وجود نخواهد داشت. این در حالی است که حکومت فعلی در سه سال تسلطشان بر افغانستان، محدودیتهای شدیدی بر شهروندان کشور، بهویژه دختران و زنان وضع کرده است.