برچسب: کودکان

1 هفته قبل - 122 بازدید

منابع محلی از ولایت قندهار می‌گویند که براثر فروریختن سقف یک خانه در ولسوالی خاکریز این ولایت، یک زن و دو کودک جان باخته‌اند. دست‌کم دو مبنع به رسانه‌ گوهرشاد گفته‌اند که این رویداد صبح امروز (شنبه، ۲۹ قوس) در منطقه‌ی «دومندی برمو» از مربوطات ولسوالی خاکریز رخ داده است. همچنین عبدالسلام عمری، رییس آمادگی مبارزه با حوادث طبیعی حکومت فعلی در ولایت قندهار گفته است که سقف یک خانه براثر بارندگی فروریخته و در نتیجه‌ی آن، سه عضو یک خانواده، شامل یک زن و دو کودک، جان باخته‌اند. وی در ادامه تاکید کرده است که از دیروز به این‌طرف چندین ولایت افغانستان به ویژه ولایت قندهار شاهد بارندگی اند. در فصل بارندگی همواره از حوادث مشابه گزارش شده است که دلیل آن فرسودگی و ناایمن بودن خانه‌ها گفته می‌شود.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 63 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که میلیون‌ها کودک مهاجر و بی‌جا‌شده در جهان با خطرهای جدی، از جمله خشونت، تبعیض و محرومیت از خدمات اساسی روبرو هستند. این سازمان روز (پنج‌شنبه، ۲۷ قوس/۱۸ دسامبر) در گزارشی نوشته است که بسیاری از کودکان به‌دلیل جنگ، فقر و تغییرات اقلیمی مجبور به ترک خانه‌های‌شان می‌شوند. در بخشی از گزارش آمده است که شماری زیادی از این کودکان در مسیر مهاجرت و یا هنگام بازگشت، با خطر بازداشت، قاچاق انسان و انواع خشونت مواجه‌ هستند. یونیسف در ادامه تاکید کرده است که نبود راه‌های امن و منظم مهاجرت، کودکان را در معرض کار اجباری و ازدواج زودهنگام قرار می‌دهد. همچنین صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افزوده است که کودکان مهاجر و بی‌جا‌شده اغلب از آموزش و خدمات صحی مناسب محروم می‌مانند و این وضعیت پیامدهای منفی جسمی و روانی درازمدت به‌همراه دارد. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تأکید کرده است که همه کودکان، بدون توجه به محل تولد یا دلیل مهاجرت، باید به‌گونه برابر از حمایت و خدمات لازم برخوردار باشند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 55 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به کودکان بازگشت‌کننده از پاکستان غذای درمانی توزیع می‌کند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۲۷ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این غذای درمانی آماده و مملو از مواد مغذی حیاتی بوده که برای درمان سوءتغذیه شدید حاد کودکان کمک می‌کند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان تاکید کرده است که این کمک را با همکاری اداره کمک‌های بشردوستانه و حفاظت مدنی اتحادیه اروپا در آسیا توزیع می‌کند. این در حالی است که یونیسف چندی پیش از برگزاری نشستی درباره راه‌ حل‌های محلی برای غذای اولیه کودکان افغانستانی، در لندن خبر داده بود. باید گفت که چند روز پیش صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد گفته بود که  شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان به ۳.۷ میلیون نفر افزایش یافته است. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که سوءتغذیه کودکان در بالاترین سطح خود در چند دهه اخیر قرار داشته است. پیش از این، یونیسف شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان را ۳.۵ میلیون نفر گزارش داده بود.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 80 بازدید

بدون شک، پرورش و تربیت کودک یکی از مهم‌ترین، پیچیده‌ترین و درعین‌حال حساس‌ترین مسئولیت‌ها در هر جامعه به‌شمار می‌رود. در واقع، دوام و بقای جوامع به حضور کودکان و نوجوانانی بستگی دارد که از سلامت جسمی و روانی برخوردار باشند. امروزه تربیت کودکان نسبت به نسل‌های گذشته متفاوت‌تر و از جهاتی دشوارتر شده است. از همین رو، ضروری است والدین امروزی به آگاهی‌های نوین و مهارت‌های خاصی در زمینه‌ی فرزندپروری مجهز باشند تا بتوانند فرزندان خود را متناسب با نیازهای متنوع و پیچیده‌ی جامعه‌ی امروز پرورش دهند. انسان از لحظه‌ی تولد در حال یادگیری و تجربه کردن زندگی است. او در هر محیطی که حضور دارد، از اطرافیان خود رفتارهایی را می‌آموزد و در ابتدا این‌گونه می‌پندارد که آن رفتارها تنها روش‌های زندگی هستند. با افزایش سن و ورود به محیط‌های اجتماعی مانند مدرسه، این روند یادگیری ادامه می‌یابد. گرچه نوع برداشت‌ها و آموخته‌ها با توجه به فرهنگ خانواده و سطح آگاهی افراد متفاوت است، اما به هر حال، آموزش همواره وجود دارد و تأثیرگذار است. امروزه با گسترش علم روان‌شناسی و بر پایه‌ی نتایج پژوهش‌های انجام‌شده، آموزش مهارت‌های زندگی به عنوان ضرورتی برای داشتن زندگی بهتر و سالم‌تر شناخته می‌شود. مهارت‌های زندگی چیست؟ برای مهارت‌های زندگی تعاریف گوناگونی ارائه شده است. به‌طور کلی، مهارت‌های زندگی به مجموعه‌ای از توانایی‌ها گفته می‌شود که فرد برای بهره‌مندی بهتر از زندگی به آن‌ها نیاز دارد. هر مهارتی که بتواند کیفیت زندگی را ارتقا دهد و در موقعیت‌های مختلف مفید واقع شود، می‌تواند جزو مهارت‌های زندگی محسوب گردد. این مهارت‌ها به افراد کمک می‌کنند تا بتوانند به‌طور مؤثر و سازنده با چالش‌های روزمره‌ی زندگی مقابله کنند، با دیگران ارتباط برقرار نمایند، احساسات خود را بشناسند و آن‌ها را مدیریت کنند. سازمان جهانی بهداشت (WHO) مهارت‌های زندگی را این‌گونه تعریف می‌کند: «مجموعه‌ای از توانمندی‌ها که یادگیری آن‌ها موجب ایجاد رفتارهای مثبت و سازگارانه در فرد شده و او را قادر می‌سازد تا با خواسته‌ها، نیازها و چالش‌های زندگی روزمره به شکلی مؤثر روبه‌رو شود.» ضرورت آموزش و یادگیری مهارت‌های زندگی به کودکان بسیاری از والدین تنها بر تقویت توانایی‌های ذهنی و تحصیلی کودک خود تمرکز دارند؛ مانند موفقیت در درس‌هایی چون ریاضی یا یادگیری زبان‌های خارجی. با این حال، باید به این نکته توجه کرد که ذهن کودک در سال‌های ابتدایی زندگی ظرفیت بالایی برای یادگیری دارد. بنابراین، در کنار آموزش‌های علمی، پرورش مهارت‌های مربوط به هوش هیجانی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. تقویت هم‌زمان توانایی‌های ذهنی و هیجانی به کودک کمک می‌کند تا در آینده، دوران جوانی و بزرگسالی سالم‌تر، متعادل‌تر و موفق‌تری را تجربه کند و در مسیر رشد فردی، اجتماعی و شغلی با آمادگی بیشتری گام بردارد. برخی از مهارت‌های مهم زندگی که باید به کودکان آموزش داده شود، عبارت‌اند از: ۱.مهارت حل مسئله و تصمیم‌گیری مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری از مهم‌ترین توانایی‌هایی هستند که در طول زندگی به آن‌ها نیاز داریم. آموزش مهارت‌های زندگی به کودکان، بدون این دو مهارت کامل نخواهد بود. زمانی که در زندگی با مشکلی روبه‌رو می‌شویم، باید بتوانیم شرایط را ارزیابی کرده، راه‌حل‌هایی برای آن پیدا کنیم و در نهایت، بهترین تصمیم را بگیریم. در این مسیر، والدین با راهنمایی مناسب می‌توانند کمک بزرگی به فرزندان خود کنند؛ اما باید به این نکته توجه داشت که استقلال در تصمیم‌گیری و حل مسئله نیز باید در کودک تقویت شود. این توانایی با تمرین و تکرار تدریجی شکل می‌گیرد و به کودک کمک می‌کند تا در سنین بالاتر با اعتماد به نفس و استقلال بیشتری، تصمیم‌های درست بگیرد و مشکلاتش را مدیریت کند. ۲.مهارت برقراری روابط اجتماعی توانایی برقراری ارتباط با دیگران از مهارت‌های اساسی و بسیار مهم برای کودکان است. کودکان از طریق ارتباط با اطرافیان، اصول و قواعد اجتماعی، همدلی و همکاری را می‌آموزند. تقویت این مهارت در کودکی، به آن‌ها کمک می‌کند تا در بزرگسالی بتوانند به‌راحتی دوست پیدا کنند و روابط مؤثر و سالمی بسازند. روابط اجتماعی مؤثر نه‌تنها بر کیفیت زندگی شخصی تأثیر دارد، بلکه در موفقیت شغلی و حرفه‌ای نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. همواره باید به یاد داشت که انسان موجودی اجتماعی است و ارتباط با دیگران، از نیازهای اساسی و اولیه‌ی او به شمار می‌رود. آموزش این مهارت از کودکی، زمینه‌ساز رشد متعادل و موفقیت‌های فردی و اجتماعی در آینده خواهد بود. ۳. مهارت مدیریت زمان مدیریت زمان یکی از مهارت‌های ضروری در دوران بزرگسالی است، زیرا با افزایش سن، مسئولیت‌ها نیز بیشتر و متنوع‌تر می‌شوند. آموزش این مهارت از سنین پایین، به کودکان کمک می‌کند تا برای وقت خود ارزش قائل شوند و بتوانند میان فعالیت‌های درسی، کلاس‌های فوق‌برنامه و تفریح تعادل برقرار کنند. کودکی که از همان ابتدا برنامه‌ریزی را بیاموزد، در آینده فردی منظم، مسئولیت‌پذیر و موفق خواهد بود. ۴. مهارت «نه» گفتن کودکان به دلیل تجربه‌ی محدود و مهارت کم در بیان احساسات و ارتباط با دیگران، در معرض خطراتی چون زورگویی، آزار یا حتی سوءاستفاده قرار دارند. آموزش مهارت «نه گفتن» یکی از مهم‌ترین بخش‌های مهارت‌های زندگی است که باید از همان ابتدا به کودک آموزش داده شود. این مهارت به کودک می‌آموزد که مرزهای شخصی‌اش را بشناسد، از خود دفاع کند و در موقعیت‌های نامناسب، بدون ترس و تردید، قاطعانه مخالفت خود را اعلام نماید. این آموزش، پایه‌گذار اعتماد به نفس، حفظ کرامت و امنیت روانی کودک است. ۵. مهارت تفکر نقادانه تفکر نقادانه یعنی توانایی ارزیابی دقیق و همه‌جانبه‌ی یک موضوع پیش از پذیرش آن. این مهارت به کودک کمک می‌کند تا هر حرفی را بدون دلیل و تفکر نپذیرد و بتواند با ذهنی باز و تحلیلی، شرایط را بررسی کرده و تصمیم درستی بگیرد. یکی از ضعف‌های رایج در آموزش مهارت‌های زندگی به کودکان، نبود آموزش این مهارت مهم است. در نتیجه، کودک ممکن است به‌راحتی تحت تأثیر فشار گروه همسالان، دوستان یا حتی افراد سودجو قرار بگیرد. آموزش تفکر نقادانه موجب می‌شود کودک یاد بگیرد پرسش‌گر باشد، دلایل رفتارها و گفته‌ها را بررسی کند و در موقعیت‌های مختلف، قدرت تحلیل و قضاوت داشته باشد. ۶. مهارت کمک‌های اولیه آشنایی با کمک‌های اولیه، یکی دیگر از مهارت‌های ضروری زندگی است که باید به کودکان آموزش داده شود. کودک باید بداند در شرایط اضطراری چگونه عمل کند؛ مانند استفاده از جعبه کمک‌های اولیه، بستن زخم‌های سطحی یا تماس با شماره‌های اضطراری آموزش این مهارت از طریق بازی، نمایش و نقش‌آفرینی باعث می‌شود کودک در شرایط واقعی، بدون ترس و با آمادگی، وارد عمل شود و بتواند به خود یا دیگران کمک کند. ۷. بهداشت اولیه آموختن بهداشت شخصی یکی از مهارت‌های اساسی برای داشتن زندگی سالم و مستقل است. کودکان باید یاد بگیرند که چگونه بدون تذکر مداوم، به بهداشت فردی خود رسیدگی کنند. این موارد شامل مسواک زدن منظم، حمام کردن، شانه زدن مو، شستن صورت و پوشیدن لباس‌های تمیز است. همچنین آموزش زمان مناسب برای شستن لباس‌ها و تعویض لباس‌های کثیف نیز اهمیت دارد. ایجاد این عادت‌ها از سنین پایین، پایه‌گذار سبک زندگی سالم در آینده خواهد بود. ۸. مهارت‌های مکالمه و ارتباطی توانایی برقراری گفت‌وگو مؤثر با خانواده، دوستان و اطرافیان یکی از کلیدی‌ترین مهارت‌های زندگی است. متأسفانه امروزه بسیاری از کودکان به جای ارتباط کلامی، بیشتر از پیام‌رسان‌ها استفاده می‌کنند. این مسئله بر رشد اجتماعی آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. آموزش مهارت‌های مکالمه مانند شروع گفت‌وگو، گوش دادن فعال، نگاه کردن به چشم طرف مقابل و استفاده از لحن مؤثر، می‌تواند در موفقیت تحصیلی، کاری و اجتماعی کودکان نقش مهمی ایفا کند. ۹. مهارت مقابله با شکست شکست بخشی طبیعی از مسیر رشد و زندگی است. کودکانی که یاد می‌گیرند شکست را بپذیرند، اشتباهات خود را اصلاح کنند و از انتقاد سازنده بهره ببرند، آمادگی بیشتری برای رویارویی با چالش‌های آینده دارند. والدین و مربیان باید به کودکان یاد بدهند که شکست پایان کار نیست، بلکه فرصتی برای یادگیری و رشد است. این مهارت باعث می‌شود فرزندان از نظر عاطفی، روانی و اجتماعی قوی‌تر وارد بزرگسالی شوند. ۱۰. مرتب لباس پوشیدن و آماده شدن در کنار رعایت اصول بهداشتی، کودکان می‌توانند یاد بگیرند که چگونه به تنهایی لباس بپوشند و برای روز خود آماده شوند. برای کمک به این فرایند می‌توان از راهکارهایی مثل انتخاب و چیدن لباس از شب قبل، استفاده از ساعت زنگ‌دار با کارکرد آسان و یا استفاده از تصاویر و فلش‌کارت‌هایی که مراحل آماده شدن را نشان می‌دهند، بهره برد. این کار به استقلال و نظم کودک کمک زیادی می‌کند. ۱۲. اخلاق و آداب معاشرت آداب معاشرت مجموعه‌ای از مهارت‌های ضروری و مادام‌العمر است که هر فرد باید آن را بیاموزد. استفاده از عباراتی مثل «لطفاً» و «متشکرم» نمونه‌هایی از اخلاق خوب هستند. همچنین آداب میز مانند نحوه صحیح استفاده از دستمال سفره و ظروف از جمله این مهارت‌ها است. یادگیری تفاوت‌های فرهنگی و آداب کشورهای دیگر نیز، به‌ویژه هنگام سفر، بسیار مفید است و به کودک کمک می‌کند تا در محیط‌های مختلف بهتر ارتباط برقرار کند و احترام متقابل داشته باشد. ۱۲. مدیریت پول درک مفهوم پول و داشتن آگاهی مالی یکی از ضروری‌ترین مهارت‌هاست که می‌توان از سنین پایین به کودکان آموزش داد. از پس‌انداز کردن در قلک گرفته تا آشنایی با حساب‌های بانکی و کارت‌های اعتباری، کودک باید یاد بگیرد چگونه امور مالی خود را عاقلانه مدیریت کند. با افزایش سن، می‌توان به مباحث پیشرفته‌تری مانند سرمایه‌گذاری، تجارت و حتی دنیای هیجان‌انگیز ارزهای دیجیتال نیز پرداخت. آموزش مهارت‌های زندگی به کودکان به آن‌ها کمک می‌کند تا در بزرگسالی فردی مستقل باشند. هرچند آموزش این مهارت‌ها نیازمند صبر و حوصله است، اما نتیجه آن موفقیت فرزند شما در تمام مراحل زندگی خواهد بود. زمانی که کودک یاد می‌گیرد وظایف و تکالیفش را انجام دهد، مسئولیت‌پذیر باشد و عزت نفس پیدا کند، در بزرگسالی می‌تواند با آگاهی و اعتماد به نفس تصمیمات درست بگیرد و بر چالش‌های زندگی غلبه کند. نویسنده: سحر یوسفی

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 83 بازدید

سازمان نجات کودکان (Save the Children) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۹ میلیون کود در فصل زمستان امسال در افغانستان با گرسنگی شدید روبرو هستند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این رقم نسبت به سال گذشته میلادی، حدود ۱۸ درصد افزایش یافته است. سازمان نجات کودکان در ادامه تاکید کرده است که این وضعیت نشان‌دهنده نیاز فوری به افزایش کمک‌ها است، زیرا کاهش بودجه فعالیت‌های نجات‌بخش تغذیه‌ای را با خطر جدی روبرو کرده است. این در حالی است که یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد روز گذشته (سه‌شنبه، ۲۵ قوس) اعلام کرده بود که شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان به ۳.۷ میلیون نفر افزایش یافته است. یونیسف تاکید کرده بود که سوءتغذیه کودکان در بالاترین سطح خود در چند دهه اخیر قرار داشته است. پیش از این، یونیسف شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان را ۳.۵ میلیون نفر گزارش داده بود. همچنین یونیسف در یک اعلامیه‌ی دیگر نیز گفته است که بحران حمایت از کودکان در افغانستان در حال عمیق‌تر شدن است. این نهاد گفته است که از میان ۲۱.۹ میلیون نفر نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان در سال ۲۰۲۶ میلادی، ۱۱.۶ میلیون آن کودک هستند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 55 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان به ۳.۷ میلیون نفر افزایش یافته است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۲۵ قوس) با نشر گزارشی گفته است که سوءتغذیه کودکان در بالاترین سطح خود در چند دهه اخیر قرار داشته است. پیش از این، یونیسف شمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان را ۳.۵ میلیون نفر گزارش داده بود. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که می‌خواهد به ۱.۳ میلیون کودک مبتلا به لاغری شدید و سوءتغذیه متوسط پرخطر، خدمات درمانی ارائه کند، اما با کمبود بودجه مواجه است. براساس گزارش، کاهش بی‌سابقه بودجه نهادهای امدادرسان، سبب شده که دسترسی به درمان به شدت محدود شود و عدم درمان سوءتغذیه کودکان، تهدیدی جدی برای زند‌گی آنان باشد. سازمان ملل افزوده است با آمدن فصل زمستان که غذا کمیاب می‌شود، احتمال مرگ کودکان افزایش یافته و شاخص‌های کلیدی نشان می‌دهند که خانواده‌های آسیب‌پذیر در افغانستان زمستان سختی را در پیش خواهند داشت. همچنین یونیسف در یک اعلامیه‌ی دیگر نیز گفته است که بحران حمایت از کودکان در افغانستان در حال عمیق‌تر شدن است. این نهاد گفته است که از میان ۲۱.۹ میلیون نفر نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان در سال ۲۰۲۶ میلادی، ۱۱.۶ میلیون آن کودک هستند. یونیسف در اعلامیه‌ی خود همچنین به تشدید گرسنگی در افغانستان اشاره کرده است. در تازه‌ترین گزارش طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی (آی‌پی‌سی) نیز پیش‌بینی شده است که گرسنگی در زمستان پیش‌رو در افغانستان تشدید خواهد شد. در این گزارش آمده است که در این زمستان، ۱۷.۴ میلیون نفر در افغانستان با ناامنی غذایی شدید مواجه خواهند شد.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 93 بازدید

یونیسف اعلام کرد که افغانستان با مجموعه‌ای از بحران‌های به هم پیوسته، بلایای طبیعی، اقتصاد شکننده و دسترسی محدود به خدمات اولیه مواجه هستند و در سال ۲۰۲۶، تخمین زده می‌شود که ۲۱.۹ میلیون نفر، از جمله ۱۱.۶ میلیون کودک به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۲۵ قوس) با نشر گزارشی گفته است که بحران حمایت در حال عمیق‌تر شدن است، زنان در سن باروری، کودکان، جوانان و گروه‌های حاشیه‌نشین با خطرات فزاینده‌ای روبرو هستند و با بدتر شدن شرایط، حضور مداوم یونیسف برای ارائه خدمات ضروری و محافظت از آسیب‌پذیرترین افراد حیاتی است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید در سال ۲۰۲۶ میلادی برای رسیدگی به ۱۲ میلیون نفر، از جمله ۶.۵ میلیون کودک در افغانستان، به ۹۴۹.۱ میلیون دالر بودجه نیاز دارد. در گزارش آمده است که این بودجه برای اطمینان از این‌که هر کودک در افغانستان فرصت زنده ماندن و رشد دارد، بسیار مهم است و با این بودجه، کمک‌های نجات‌بخش و خدمات اولیه به کودکان و افراد آسیب‌پذیر ارائه، نیازهای فوری بشردوستانه برطرف و تاب‌آوری جامعه تقویت خواهد شد. یونیسف در ادامه تاکید کرده است که بحران حمایت از کودکان در افغانستان در حال عمیق‌تر شدن است و زنان در سن باروری، کودکان، جوانان و گروه‌های به حاشیه رانده‌شده با خطرات فزاینده‌ای روبرو هستند. همچنین یونیسف در بخشی از گزارشش افزوده است که زنان و دختران در افغانستان با بحران سیستماتیک حقوق خود روبرو هستند و ممنوعیت آموزش و کار آنان، همراه با محدودیت‌های گسترده در زندگی روزمره، خطرات حفاظتی را افزایش داده و تاب‌آوری بلندمدت را تهدید می‌کند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تصریح کرد که کمبود مزمن سرمایه‌گذاری در بخش آب، فاضلاب و بهداشت که با شوک‌های اقلیمی بی‌وقفه تشدید شده است، نیازهای بشردوستانه را تشدید و تاب‌آوری جوامع را تضعیف کرده است. یونیسف گفته است که در چنین شرایطی، حضور مداومش برای ارائه‌ی خدمات ضروری و محافظت از آسیب‌پذیرترین افراد حیاتی است. باید گفت که پیش از این اوچا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد نیز گفته بود که ۲۱.۹ میلیون نفر در سال آینده‌ی میلادی در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه خواهند داشت. اوچا گفته بود که نهادهای بشردوستانه رسیدگی به ۱۷.۵ میلیون نفر را در اولویت قرار داده‌اند و برای رسیدگی به آنان ۱.۷۲ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده‌اند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 90 بازدید

آن روز، معاینه‌خانه برایم مثل همیشه نبود. دیوارها همان دیوارها بودند، بوی دوا همان بوی همیشگی، میز، چوکی، نسخه‌ها، همه سر جای‌شان؛ اما هوا انگار سنگین‌تر از هر روز بود، طوری که نفس کشیدن هم آدم را خسته می‌کرد. مریضان می‌آمدند و می‌رفتند، هر کدام با دردی در دل، با قصه‌ای که شاید هیچ‌کس حوصله شنیدنش را نداشت. من هم، مثل هر روز، میان نسخه‌ها و تشخیص‌ها گم بودم، بی‌آن‌که بدانم چند دقیقه بعد، قصه‌ای وارد این اتاق خواهد شد که تا آخر عمر از ذهنم پاک نمی‌شود. مادری با کودکش وارد شد. از همان لحظه‌ی اول، خستگی در قدم‌هایش پیدا بود؛ خستگی‌ای که نه از راه، بلکه از سال‌ها زندگی زیر بار فقر و ناچاری آمده بود. لباس‌هایش پاک بود، اما کهنه؛ از آن پاکی‌هایی که با هزار زحمت حفظ می‌شود تا مردم نگویند «بی‌غمه». کودک کنارش آرام قدم برمی‌داشت، اما نگاهش مدام به زمین بود، انگار سال‌ها تمرین کرده بود که چشم در چشم کسی نیندازد. هنوز درست ننشسته بودند که پسرک آهسته چیزی در گوش مادرش گفت. مادر بی‌درنگ جواب داد: «چپ باش بچیم، چپ باش…» دوباره گفت. و باز هم. آن‌قدر که جمله در گوشم زنگ زد. در دل گفتم: شاید کودک درد دارد، شاید تبش بالا رفته، شاید نیاز به تشناب دارد و شرم می‌کند بگوید. چند دقیقه صبر کردم، اما هر بار که کودک لب باز می‌کرد، مادر با همان جمله‌ی تکراری، آرام اما پر از اضطراب، جوابش را می‌داد: «چپ باش بچیم…» بالاخره طاقت نیاوردم. به مادر نگاه کردم و پرسیدم: «مشکلی پیش آمده؟ چرا بچه این‌قدر بی‌قرار است؟» زن، سرش را پایین انداخت. انگار پرسشم باری بود که سال‌ها روی شانه‌هایش سنگینی کرده بود. دست‌هایش را در هم فشرد. ناخن‌هایش را در پوست دست فرو برد. مدتی خاموش ماند؛ خاموشی‌ای که از هزار پاسخ، دردناک‌تر بود. سپس، با صدایی که به زحمت شنیده می‌شد، گفت: «هیچ نیست، داکتر صاحب…» اما من می‌دانستم که «هیچ» در دهان آدم‌های فقیر، اغلب یعنی «همه‌چیز». دوباره پرسیدم. این بار، اشک در چشم‌هایش جمع شد، اما نگذاشت فرو بریزد. با همان صدای شکسته ادامه داد: «برای بچیم وعده کرده بودم… اگر بعد از دوا، پیسه‌ای بمانه، بوت نو براش بخرم. حالا پیوسته می‌پرسه که پول مانده یا نی…» همان لحظه، نگاهم ناخودآگاه به پای کودک افتاد. بوت‌هایش… نه، این دیگر «بوت» نبود. یادگار فقر بود؛ شاهد تمام راه‌های خاکی، زمستان‌های سرد، و خجالت‌های پنهان. انگشت کوچکش، لاغر و بی‌پناه، از سوراخ کفش بیرون زده بود؛ انگشتی که سرما را بی‌واسطه لمس کرده بود، انگشتی که هیچ‌گاه گرمای کفِ بوت نو را نچشیده بود. احساس کردم گلویی که سال‌ها نسخه نوشته، حالا قفل شده است. نزدیک‌تر رفتم. زانو زدم تا هم‌قدش شوم، تا احساس نکند کسی از بالا به او نگاه می‌کند. با لبخندی ساختگی و دلی شکسته گفتم: «نازنین کاکا، کف بوت خوده نشان بتی، ببینم نمره‌اش چند است؟» کودک با تردید پاهایش را جلو آورد. کفِ بوت، آن‌قدر ساییده شده بود که دیگر نشانی از نمره نداشت؛ فقط سطحی صاف، خسته و تسلیم. با دستانم اندازه‌ی پایش را گرفتم. دستم لرزید — نه از سرمای اتاق، بلکه از دنیایی که همین اندازه‌گیری را به یک «اتفاق بزرگ» بدل کرده بود. به مادر گفتم: «فردا بیایید… این‌بار کاکا داکتر، برایش بوت‌های قشنگ می‌خرد.» چشم‌های کودک برق زد؛ برقی کوتاه، اما لبریز از شوقی که دل آدم را می‌سوزاند. اما مادر… انگار یک‌باره کوچک شد. شانه‌هایش لرزید، سرش پایین افتاد، و با صدایی پر از شرم و غرور شکسته گفت: «نخیر داکتر صاحب… زحمت نکشید…» آن شب، بوت‌ها را خریدم. ساده بودند، اما نو. تمیز. بی‌سوراخ. وقتی به آن‌ها نگاه می‌کردم، با خود گفتم: چه دنیای بی‌رحمی…  که یک جفت بوت نو می‌تواند سرنوشت یک روز از زندگی کودک را تغییر دهد. فردا که آمدند، کودک از همان دمِ در، چشم‌هایش به دنبال چیزی می‌گشت. وقتی بوت‌ها را دید، نفسش بند آمد. آرام نشستم. بوت‌ها را با دقت به پایش پوشاندم. انگار می‌ترسید زیاد تکان بخورد؛ انگار باور کرده بود اگر خوشحال شود، شاید کسی شادی‌اش را پس بگیرد… بعد، سرش را بالا آورد و با صدایی که می‌خواست محکم باشد، اما می‌لرزید، گفت: «کاکا داکتر… دیگه دَ بوت قصه‌اش نبودم… اما د مکتب، بچه‌ها مسخره‌ام می‌کردند. نامم را 'بوت‌کهنه' گذاشته بودند…» آن لحظه دیگر نتوانستم سرم را بالا بگیرم. اشک‌ها بی‌اجازه آمدند — نه فقط برای بوت، نه فقط برای کدک، برای دنیایی که کودکانش را با لقب، با تمسخر، با بی‌مهری، می‌شکند. برای مادری که وعده‌ی یک جفت بوت، بزرگ‌ترین امیدش شده بود. از آن روز فهمیدم: مریضی همیشه در بدن نیست. مریضی گاهی در بوت سوراخ است... در اشک فروخورده‌ی مادر است… در کودکی‌ست که یاد گرفته خواسته‌هایش را با یک «چپ باش» در گلو خفه کند. و از آن روز، هر نسخه‌ای که می‌نویسم، فقط به دوا فکر نمی‌کنم؛ به نانی فکر می‌کنم که شاید با آن پول خریده شود، به لباسی که شاید نو باشد، به بوتی که شاید دیگر، انگشت‌های کوچک کودکی را شرم‌زده نکند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 53 بازدید

یافته‌های یک پژوهش تازه در آمریکا نشان می‌دهد کودکانی که تا سن ۱۲ سالگی از مبایل استفاده می‌کنند، در معرض خطر افسردگی، کم‌خوابی و چاقی قرار دارند. ران برزیلای، روان‌پزشک در فیلادلفیا، به والدین توصیه کرده است تا استفاده از مبایل برای کودکان را به سنین بالاتر موکول کنند. وی در ادامه تاکید کرده است: «من یک کودک ۹ ساله دارم که از من می‌خواهد برایش مبایل خریداری کنم، اما من فکر می‌کنم که آیا باید برای کودک گوشی هوشمند خرید یا نه. این پرسشی است که برای هر پدر و مادری که فرزندش در آستانه نوجوانی قرار دارد، مطرح است.» تیم پژوهشی متشکل از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و دانشگاه کلمبیا، داده‌های بیش از ۱۰ هزار کودک ۹ تا ۱۶ ساله را تحلیل کردند تا دریابند استفاده از گوشی هوشمند چه تأثیری بر پیامدهای صحی آنان دارد. یافته‌های این پژوهش که در نشریه علمی «پدیاتریکس» در امریکا منتشر شده است، نشان داد کودکانی که در ۱۲ سالگی گوشی هوشمند داشتند، نسبت به هم‌سالان بدون گوشی، با ۱.۳ برابر خطر افسردگی، ۱.۴ برابر خطر چاقی و ۱.۶ برابر خطر کم‌خوابی روبه‌رو بودند. همچنین مشخص شد هرچه سن دریافت گوشی هوشمند پایین‌تر باشد، خطر بروز این مشکلات افزایش می‌یابد؛ به‌گونه‌ای که به‌طور میانگین هرچقدر کودکان در سنین پایین‌تر از مبایل استفاده کنند، این خطرات حدود ۱۰ درصد بیشتر می‌شود. این مطالعه نشان داد کودکانی که در ۱۲ سالگی مبایل نداشتند اما در سن ۱۳ سالگی صاحب مبایل شده بودند، نیز پیامدهای نامطلوب‌تر صحی، روانی و خواب ضعیف‌تری داشتند. برزیلای گفت: «این نتیجه برای من بسیار شگفت‌انگیز بود. ما پژوهش را با یک پرسش مشخص طراحی کرده بودیم تا آن را آزمایش کنیم، اما یافته‌ها واقعا قانع‌کننده بود.» او افزود که گوشی‌های هوشمند مزایایی از جمله افزایش ارتباطات و دسترسی به اطلاعات هم دارند. با این حال، برزیلای گفت والدین می‌توانند با وضع برخی قواعد، آسیب‌های احتمالی استفاده از مبایل را کاهش دهند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 128 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان همچنان یکی از دو کشوری می‌باشد که فلج اطفال در آن به صورت بومی باقی مانده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که ارائه واکسن به همه کودکان در افغانستان چالش بزرگی است. سازمان بین‌المللی مهاجرت در ادامه تاکید کرده است که به‌دلیل زمین‌های ناهموار و زیرساخت‌های محدود، توزیع واکسن در مناطق آسیب‌پذیر دشوار می‌باشد. در بخشی از اعلامیه آمده است که سازمان بین‌المللی مهاجرت با همکاری «ابتکار جهانی ریشه‌کن سازی فلج اطفال» واکسن‌ها را به مناطق دورافتاده و پرخطر می‌رساند تا کودکان را محافظت کرده و ایمنی جمعیت را در مناطق شرقی و جنوبی تقویت کند. این در حالی است که سازمان ملل همواره تاکید کرده‌ است که تلاش‌ها برای جلوگیری از شیوع فلج اطفال و حفظ سلامت کودکان حیاتی بوده و نیاز به همکاری کامل جوامع محلی و نهادهای بین‌المللی دارد. افغا‌نستان و پاکستان تنها کشورهایی در جهان هستند که تاکنون موفق به ریشه‌کن کردن ویروس پولیو نشده‌اند. در سال جاری میلادی نُه مورد مثبت بیماری فلج اطفال یا پولیو در افغانستان ثبت شده است. از این میان یک مورد در ارزگان، سه مورد در هلمند، یک مورد در بادغیس، یک مورد در نورستان، دو مورد در پکتیکا و یک مورد در فراه ثبت شده است.

ادامه مطلب