برچسب: کودکان

23 دقیقه قبل - 36 بازدید

تد چایبان، معاون بخش اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که مهاجران بازگشت‌کننده مشتاق‌اند، آینده را در کشور خود بسازند، اما یکی از نگرانی‌های مشترک آنان ادامه‌ی تحصیل دختران‌شان پس از صنف ششم است. آقای چایبان که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته، با نشر اعلامیه‌ای گفته است در سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از دو میلیون مهاجر، از جمله نیم‌میلیون کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج شده‌اند. او در این سفرش از مرز اسلام‌قلعه در هرات نیز دیدن کرده است. همچنین وی به ولایت قندوز نیز سفر کرده و آن‌جا نیز دانش‌آموزان و آموزگاران نگرانی‌شان را در مورد ممنوعیت آموزش دختران با او در میان گذاشته‌اند. وی در بخشی از صحبت‌های افزوده است: «آموزش در افغانستان همچنان یک مسأله‌ی حیاتی است، به‌خصوص برای دختران نوجوان که اجازه ندارند بعد از صنف ششم به مکتب بروند.» معاون بخش اجرایی یونیسف تاکید کرد که این موضوع نه‌تنها دختران، بلکه همه‌ی زنان افغانستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آنان را از آموزش بالاتر، از جمله در دانشگاه و حق کار محروم می‌کند. تد چایبان افزوده است: «آموزش برای همه‌ی کودکان در قلب مأموریت یونیسف قرار دارد و ما قویا از لغو این ممنوعیت حمایت می‌کنیم تا دختران در هر سنی بتوانند در مکتب بمانند، آموزش خوبی دریافت کنند، بتوانند کار کنند و در جامعه، برای خود، خانواده‌های‌شان و برای رشد آینده‌‌ی افغانستان، نقشی ایفا کنند.» وی تصریح کرد: «ما آماده‌ایم تا راه‌حل‌هایی برای تداوم تحصیل دختران پیدا کنیم و به بررسی گزینه‌ها با مقام‌ها (حکومت سرپرست) ادامه دهیم.» در حالی این مقام بین‌المللی نگرانی خانواده‌های بازگشت‌کننده را مطرح می‌کند که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 ساعت قبل - 37 بازدید

تد چایبان، معاون بخش اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از دو میلیون مهاجر، از جمله نیم‌میلیون کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج شدند. آقای چایبان که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته، این اظهارات با نشر اعلامیه‌ای مطرح کرده و گفته است که در سفرش به افغانستان از مرز اسلام‌قلعه، جایی که روزانه ده‌ها هزار نفر از ایران بر می‌گردند، بازدید کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است که بازگشت‌کنندگان مشتاق‌اند آینده را در کشور خود بسازند، اما یکی از نگرانی‌های مشترک آنان ادامه‌ی تحصیل دختران‌شان پس از صنف ششم است. او در ادامه ضمن سپاس‌گزاری از ایران و پاکستان برای میزبانی از مهاجران افغانستان، گفته است آنان نگران رفاه خانواده‌ها و افراد، از جمله کودکانی هستند که سفر اغلب دشوار و ناگهانی بازگشت را طی می‌کنند ‌و همچنین نگران چگونگی تأثیر بازگشت‌های گسترده بر جوامع شکننده‌، در داخل افغانستان اند. معاون بخش اجرایی یونیسف افزوده است که کودکان، به‌ویژه کودکان بدون همراه، نیاز به حمایت ویژه دارند و باید منافع آنان توسط مقام‌های حمایت از کودکان ارزیابی شود تا از حمایت و رفاه شان، از جمله حمایت از ادغام مجدد آنان با خانواده‌های‌شان اطمینان حاصل شود. این مقام صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که تا پایان ماه جولای، یونیسف بیش از شش هزار کودک بدون همراه و جداشده را ثبت و حمایت کرده و آنان را به خانواده‌ها و بستگان‌شان بازگردانده است. تد چایبان ضمن این‌که از ارائه‌ی کمک‌ها به بازگشت‌کنندگان ابراز رضایت کرده، گفته است که برای اطمینان از عبور ایمن بازگشت‌کنندگان در حین حرکت، از جمله کیفیت مراقبت مداوم در طول بازگشت آنان و دسترسی پایدار به خدمات ضروری در مناطق بازگشت در داخل افغانستان و برای حمایت از ادغام مجدد پایدار، به اقدامات بیشتری نیاز است. همچنین در این اعلامیه، یونیسف خواستار گفتگو میان حکومت سرپرست، ایران و پاکستان برای مرحله‌بندی اخراج مهاجران افغانستان و فراهم کردن امکان مدیریت بهتر بازگشت‌کنندگان شده است. قابل ذکر است که ایران پس از آتش‌بس با اسرائیل روند اخراج مهاجران افغانستان را تشدید کرده و روزانه تا ده‌ها هزار مهاجر را نیز اخراج کرده است. هم‌زمان با این، اخراج مهاجران افغانستان از پاکستان نیز ادامه دارد و روزانه صدها نفر از آن کشور نیز اخراج و وارد افغانستان می‌شوند.

ادامه مطلب


2 روز قبل - 57 بازدید

صندوق بین‌المللی نجات کودکان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۴۳ درصد زنان باردار یا شیرده در غزه که به کلینیک‌های این سازمان مراجعه کرده‌اند، دچار سوءتغذیه‌اند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود خواست تا تمام گذرگاه‌های زمینی باز شده و کمک‌های بشردوستانه به غزه برسند. در ادامه آمده است، زنانی که قادر به شیردهی نیستند، به نوزادان خود بطری‌های آب یا آب مخلوط با نخود آسیاب‌شده می‌دهند. صندوق نجات کودکان در ادامه تاکید کرده است که مادران در غزه گرسنه، درمانده و با ترس از این‌که نوزادشان زنده نماند، به کلینیک‌ها مراجعه می‌کنند. این نهاد تاکید کرده است که بسیاری از زنان خود دچار سوءتغذیه‌اند اما همچنان تلاش می‌کنند نوزادانشان را تغذیه کنند. همچنین اعلامیه به نقل از احمد الهنداوی، مدیر منطقه‌ای این سازمان در خاورمیانه، اروپای شرقی و شمال افریقا، نوشته است: «کارکنان کلینیک‌های ما گزارش می‌دهند که زنان شیرده درخواست شیرخشک می‌کنند تا اگر جان خود را از دست دادند، کسی بتواند فرزندشان را تغذیه کند.» رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که پزشکان در غزه پیش از این نیز گفته بودند که محاصره غزه توسط اسرائیل باعث کمبود شدید شیر خشک و دیگر اقلام خوراکی کودکان شده و مادران فلسطینی نوزادان خود را با آب و باقی‌مانده غذاها سیر می‌کنند. قابل ذکر است که وزارت بهداشت غزه تصریح کرده است که از آغاز جنگ در هفتم اکتوبر تا اکنون ده‌ها نفر به شمول کودکان بر اثر گرسنگی یا سوءتغذیه جان باخته‌اند.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 120 بازدید

برنامه جهانی غذا برای افغانستان می‌گوید که توزیع مواد غذایی، از جمله بیسکویت، در مکاتب این کشور به جذب دانش‌آموزان جدید و همچنان حضور آنان در صنف‌ها کمک کرده است. سازمان ملل متحد امروز (پنج‌شنبه، ۱۶ اسد) با نشر گزارشی گفته است که ثبت‌نام دانش‌آموزان در مکاتب ابتدایی در سال ۲۰۲۴ میلادی حدود ۱۱ درصد بیش‌تر از سال ۲۰۲۳ میلادی بوده است. در بخشی از گزارش برنامه جهانی غذا آمده است: «میزان حضور دانش‌آموزان نیز بهبود یافته و به‌طور میانگین به ۸۷ درصد در صنف‌ها رسیده است.» همچنین برنامه جهانی غذا روز گذشته از کمک ۳.۵ میلیون دالری اندونزیا به افغانستان خبر داده بود. این برنامه افزوده است که این کمک برای خرید مواد غذایی، از جمله بیسکویت، برای استفاده در مکاتب افغانستان اختصاص یافته است. به گفته‌ی برنامه جهانی غذا، این کمک هزینه، بیسکویت مورد نیاز برای شش ماه آینده را تأمین می‌کند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که با استفاده از این کمک، بیسکویت‌های غنی‌شده تهیه خواهد شد و طی سه ماه میان ۲۰۰ هزار دختر و پسر توزیع می‌گردد. این در حالی است که یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل بارها نسبت به کمبود تغذیه دانش‌آموزان در مکاتب افغانستان هشدار داده است.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 141 بازدید

منابع محلی از ولایت خوست می‌گویند که بارش شدید باران و سیلاب‌های اخیر در این ولایت جان سه کودک را گرفته و خسارات هنگفت مالی در پی داشته است. دست‌کم دو منبع امروز (چهارشنبه، ۱۵ اسد) به رسانه گوهرشاد گفته‌اند که پس از بارش شدید باران در منطقه متون، مرکز ولایت خوست، سیلابی جاری شد که دیوار شماری از خانه‌ها را ویران کرد در نتیجه‌، دو کودک بر اثر ریزش سقف خانه و یک کودک دیگر بر اثر جریان سیلاب جان باخته‌اند. منبع در ادامه تاکید کرد که به دنبال بالا آمدن سطح آب در مرکز این ولایت، ده‌ها دکان نیز تخریب شده و خسارات مالی هنگفت به مردم وارد شده است. منابع می‌گویند که دیوارهای زیادی در شهر فرو ریخته و پارک‌ها و جاده‌ها نیز تخریب شدند. منبع افزوده است که در حومه‌های شهر به‌دلیل جاری شدن سیلاب و افزایش سطح آب، راه‌ها مسدود شده و بیماران در مسیرها گیر افتاده‌ بودند. قابل ذکر است که در هفته‌های اخیر، چندین ولایت افغانستان شاهد طوفان‌های شدید، بارش‌های سنگین و سیلاب بوده‌اند. این رویدادهای طبیعی در ولایت‌های شرقی، از جمله خوست، کنر و میدان وردک، تلفات جانی و خسارات گسترده‌ای برجای گذاشته است.

ادامه مطلب


6 روز قبل - 108 بازدید

برنامه جهانی غذا هشدار داده است که افغانستان با شدیدترین موج سوء‌تغذیه کودکان در تاریخ خود روبرو شده است و برای کمک به خانواده‌های آسیب‌پذیر در افغانستان به ۵۳۹ میلیون دالر نیاز دارد. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که تقریباً یک‌چهارم جمعیت افغانستان، نزدیک به ۱۰ میلیون نفر در وضعیت ناامنی شدید غذایی قرار دارند و از هر سه کودک، یکی با اختلال در رشد جسمی مواجه است. گزارش تاکید کرده است که کاهش کمک‌های غذایی اضطراری در دو سال گذشته که ناشی از کاهش حمایت‌های مالی اهداکنندگان بین‌المللی بوده، یکی از عوامل اصلی افزایش سوء‌تغذیه در میان کودکان است. برنامه جهانی غذا افزوده است که در ماه اپریل، حکومت دونالد ترمپ، رییس‌جمهور ایالات متحده، کمک‌های غذایی به افغانستان را متوقف کرد. ایالات متحده در سال گذشته بزرگترین تامین‌کننده مالی برنامه جهانی غذا بود و ۴.۵ میلیارد دالر از مجموع ۹.۸ میلیارد دالر کمک‌های این نهاد را فراهم کرده بود. برنامه جهانی غذا می‌گوید که بازگشت گسترده مهاجران اهل افغانستان از کشورهای همسایه نیز به بحران غذایی در کشور دامن زده و در دو ماه گذشته تنها به ۶۰ هزار مهاجر بازگشتی از ایران کمک‌رسانی شده است. همچنین ضیاالدین صافی، مسوول ارتباطات برنامه جهانی غذا به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که این نهاد در حال حاضر بودجه کافی برای رفع نیازهای مهاجران اخراجی در اختیار ندارد و برای کمک به همه افراد واجد شرایط بازگشت از ایران به ۱۵ میلیون دالر دیگر نیاز است. وی تصریح کرده است که برای تامین کمک‌های لازم به خانواده‌های آسیب‌پذیر در سراسر افغانستان تا ماه جنوری، در مجموع ۵۳۹ میلیون دالر مورد نیاز است.

ادامه مطلب


7 روز قبل - 153 بازدید

چند روز پیش، وقتی مشغول انجام کارهای خانه بودم، آی‌پد همسرم را به کوچک‌ترین فرزندم دادم تا سرگرم شود. اما بعد از مدتی ناگهان احساس ناراحتی کردم. نمی‌دانستم چقدر وقت با آن گذرانده بود یا چه چیزی را نگاه می‌کرد. به همین دلیل به او گفتم وقتش تمام شده است. ناگهان بسیار خشمگین شد. لگد زد، داد کشید، به آن چنگ زد و سعی کرد با تمام قدرتش، که برای یک کودک زیر پنج سال قابل توجه بود، من را عقب بزند. باید اعتراف کنم، یکی از بدترین لحظاتم به عنوان والد بود و واکنش شدیدش مرا آزار داد. شبکه‌ی خبری فارسی بی‌بی‌سی با نشر مطلبی نوشته است، مشهور بود که استیو جابز، مدیرعامل وقت اپل در زمان عرضه آی‌پد، اجازه نمی‌داد فرزندانش از آن استفاده کنند. بیل گیتس هم گفته است که دسترسی فرزندانش به فناوری را محدود کرده بود. مدت‌زمان استفاده از صفحه ‌نمایش با خبرهای بد گره خورده است. آن را عامل افزایش افسردگی در جوانان، مشکلات رفتاری و کم‌خوابی می‌دانند. سوزان گرینفیلد، عصب‌شناس مشهور پا را فراتر گذاشته و گفته است که استفاده از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری می‌تواند به مغز نوجوانان آسیب بزند. او در سال ۲۰۱۳ میلادی اثرات منفی استفاده طولانی از صفحه ‌نمایش را با روزهای نخست تغییرات اقلیمی مقایسه کرد: تغییری قابل توجه که مردم آن را جدی نمی‌گیرند. اکنون افراد بیشتری آن را جدی گرفته‌اند. اما هشدارها درباره جنبه‌های تاریک ماجرا شاید بازتابی از همه واقعیت نباشد. سرمقاله‌ای در «ژورنال پزشکی بریتانیا» ادعاهای بارونس گرینفیلد درباره مغز را «مبتنی بر ارزیابی علمی منصفانه از شواهد» نمی‌داند و آن را «برای والدین و عموم مردم گمراه‌کننده» خوانده است. اکنون گروه دیگری از دانشمندان بریتانیایی می‌گویند که شواهد علمی قطعی درباره پیامدهای منفی استفاده از صفحه ‌نمایش وجود ندارد. پس آیا درباره نگرانی‌هایمان برای کودکان و محدود کردن دسترسی آن‌ها به تبلت و گوشی هوشمند اشتباه می‌کردیم؟ آیا واقعا به آن بدی است که به نظر می‌رسد؟ همچنین پیت اچلز، استاد روان‌شناسی در دانشگاه باث اسپا در بریتانیا، از جمله پژوهشگرانی است که معتقدند شواهد کافی در این زمینه وجود ندارد. او صدها مطالعه را درباره مدت استفاده از صفحه ‌نمایش و سلامت روان، به همراه داده‌های گسترده‌ای درباره عادات دیجیتالی جوانان تجزیه و تحلیل کرده است. او در کتاب «کشف حقیقت: علم واقعی درباره مدت استفاده از صفحه‌نمایش»، استدلال می‌کند که علم پشت تیترهای جنجالی، ترکیبی از نتایج متناقض و در بسیاری موارد دارای ایراد است. او می‌نویسد: «اساسا شواهد علمی محکمی برای پشتیبانی از روایت‌ها درباره نتایج وحشتناک استفاده از صفحه‌نمایش وجود ندارد.» پژوهشی که انجمن روان‌شناسی آمریکا در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد، داستان مشابهی را روایت می‌کرد. ۱۴ مولف از دانشگاه‌های مختلف جهان، ۳۳ مطالعه منتشرشده بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ را تحلیل کردند. آن‌ها دریافتند که استفاده از صفحه‌نمایش، از جمله گوشی هوشمند، شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های ویدیویی، نقش اندکی در نگرانی‌های مربوط به سلامت روان ایفا می‌کند. و با آن که برخی مطالعات نشان داده‌اند نور آبی - مانند نوری که از صفحه‌نمایش‌ها ساطع می‌شود - خوابیدن را به دلیل سرکوب کردن هورمون ملاتونین دشوارتر می‌کند، مرور نظام‌مند ۱۱ مطالعه جهانی در سال ۲۰۲۴ هیچ شواهد قاطعی نیافت که نشان دهد نور صفحه‌ در یک ساعت پیش از خواب، واقعا خواب را مختل می‌کند. مشکلات با علم پروفسور اچلز اشاره می‌کند که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این است که بیشتر داده‌های مربوط به مدت استفاده از صفحه ‌نمایش به شدت به «خود گزارش‌دهی» متکی است. به بیان دیگر، پژوهشگران فقط از جوانان می‌پرسند که فکر می‌کنند چقدر وقت با صفحه ‌نمایش گذرانده‌اند، و چه احساسی داشته‌اند. او همچنین استدلال می‌کند که میلیون‌ها راه مختلف برای تفسیر این حجم عظیم از داده‌ها وجود دارد. او می‌گوید: «باید در بررسی همبستگی‌ داده‌ها دقت کنیم.» پروفسور اچلز به نمونه‌ای اشاره می‌کند که در آن افزایش آماری معنی‌داری، هم در فروش بستنی و هم در بروز علائم سرطان پوست در تابستان دیده شد. هر دو به هوای گرم ربط دارند، اما به یکدیگر نه. بستنی باعث سرطان پوست نمی‌شود. پروفسور اچلز همچنین به یک پروژه تحقیقاتی اشاره می‌کند که از مشاهده‌های یک پزشک عمومی الهام گرفته بود. پزشک عمومی متوجه دو چیز شده بود: اول، افزایش گفت‌وگو با نوجوانان درباره افسردگی و اضطراب و دوم، استفاده زیاد آن‌ها از تلفن همراه در اتاق‌های انتظار. او توضیح می‌دهد: «ما با پزشک همکاری کردیم و گفتیم بیایید این را آزمایش کنیم. می‌توانیم از داده‌ها برای درک این رابطه استفاده کنیم.» هرچند میان این دو همبستگی وجود داشت، اما یک عامل مهم دیگر نیز وجود داشت: میزان زمانی که افراد افسرده یا مضطرب، تنها می‌گذراندند. در نهایت این مطالعه نشان داد که تنهایی عامل اصلی مشکلات روانی آن‌ها بوده، نه صرفا استفاده از صفحه ‌نمایش. صرف زمان برای خواندن محتوای منفی یا نشاط‌آور؟ سپس موضوع مهم‌تری مطرح می‌شود: جزئیات مربوط به ماهیت زمان صرف‌شده پای صفحه‌نمایش اغلب نادیده گرفته می‌شود. پروفسور اچلز می‌گوید اصطلاح «زمان استفاده از صفحه» بیش از حد کلی و مبهم است. آیا این زمان تجربه‌ای انگیزه‌بخش بوده؟ مفید یا آموزنده بوده؟ یا صرف مرور بی‌پایان اخبار منفی شده؟ آیا نوجوان تنها بوده یا با دوستانش به صورت آنلاین در ارتباط بوده است؟ هر یک از این عوامل، تجربه‌ای کاملا متفاوت رقم می‌زند. در یک مطالعه، پژوهشگران آمریکایی و بریتانیایی ۱۱ هزار و ۵۰۰ اسکن مغزی از کودکان ۹ تا ۱۲ ساله را، همراه با ارزیابی‌های سلامت و گزارش شخصی آن‌ها از استفاده از صفحه ‌نمایش بررسی کردند. در حالی که الگوهای استفاده از صفحه ‌نمایش با تغییر در نحوه اتصال نواحی مختلف مغز مرتبط بود، این مطالعه هیچ شواهدی پیدا نکرد که استفاده از صفحه ‌نمایش به وضعیت نامطلوب روانی یا مشکلات شناختی مرتبط باشد، حتی در میان کسانی که روزانه ساعت‌های زیادی از صفحه ‌نمایش استفاده می‌کردند. این مطالعه که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ انجام شد، تحت نظارت پروفسور اندرو پشبیلسکی از دانشگاه آکسفورد بود که تاثیر بازی‌های ویدیویی و شبکه‌های اجتماعی بر سلامت روان را بررسی کرده است. مطالعات او، که پژوهشگران دیگر هم آن را ارزیابی کرده‌اند، نشان می‌دهد هر دو می‌توانند در واقع به بهبود سلامت روان کمک کنند، نه اینکه به آن آسیب بزنند. پروفسور اچلز می‌گوید: «اگر واقعا فکر کنید که صفحه ‌نمایش وضعیت مغز را بدتر می‌کند، باید چنین نشانه‌ای را در یک مجموعه داده بزرگ ببینید. اما نمی‌بینید... بنابراین این ایده که صفحه ‌نمایش‌ها مغز را به طور مداوم یا پایدار تغییر می‌دهند، به نظر درست نمی‌آید.» این دیدگاه را پروفسور کریس چیمبرز، رئیس بخش تحریک مغز در دانشگاه کاردیف نیز تایید می‌کند. از او در کتاب پروفسور اچلز نقل شده که می‌گوید: «اگر افتی وجود داشت، واضح بود. به راحتی می‌شود به ۱۵ سال گذشته پژوهش‌ها نگاه کرد... اگر نظام شناختی ما تا این حد نسبت به تغییرات محیطی شکننده بود، ما دیگر وجود نداشتیم و خیلی وقت پیش منقرض شده بودیم.» «فرمولی فاجعه‌بار برای سلامت روان» نه پروفسور پشبیلسکی و نه پروفسور اچلز خطر جدی برخی آسیب‌های آنلاین مانند سوءاستفاده جنسی یا مواجهه با محتوای مضر یا بی‌پرده را انکار نمی‌کنند. اما هر دو هشدار می‌دهند که بحث‌های کنونی دربارهٔ زمان استفاده از صفحه‌نمایش ممکن است باعث شود استفاده از آن پنهانی‌تر شود و کمتر در معرض گفت‌وگوی باز قرار گیرد. پروفسور پشبیلسکی درباره استدلال‌هایی که خواهان محدود کردن یا حتی ممنوعیت دستگاه‌ها هستند، ابراز نگرانی می‌کند و معتقد است هرچه نظارت بر استفاده از صفحه ‌نمایش سخت‌گیرانه‌تر باشد، آن را بیشتر به «میوه ممنوعه» تبدیل می‌کند. بسیاری با او مخالفند. گروه کارزار «کودکی بدون تلفن هوشمند» در بریتانیا می‌گوید تاکنون ۱۵۰ هزار نفر پیمان این گروه را برای ممنوعیت تلفن‌های هوشمند برای کودکان زیر ۱۴ سال و به تاخیر انداختن دسترسی به شبکه‌های اجتماعی تا ۱۶ سالگی امضا کرده‌اند. جین تونج، استاد روان‌شناسی در دانشگاه ایالتی سن‌دیگو می‌گوید، هنگامی که او تحقیق در مورد افزایش نرخ افسردگی در میان نوجوانان آمریکایی را آغاز کرد، به دنبال این نبود که ثابت کند شبکه‌های اجتماعی و تلفن‌های هوشمند «وحشتناک» هستند. اما در نهایت به این نتیجه رسید که تنها وجه مشترک در میان تمامی نوجوانان، تلفن هوشمند است. امروز او معتقد است که دیگر در لزوم جدا کردن کودکان از صفحه‌نمایش‌ها تردیدی وجود ندارد و از والدین می‌خواهد که کودکان را تا حد امکان از تلفن‌های هوشمند دور نگه دارند. او می‌گوید: «مغز [کودکان] در ۱۶ سالگی رشد یافته‌تر و بالغ‌تر است و محیط اجتماعی در مدرسه و بین گروه‌های دوستانه در ۱۶ سالگی بسیار باثبات‌تر از ۱۲ سالگی است.» او با اینکه می‌پذیرد داده‌هایی که درباره استفاده جوانان از صفحه‌نمایش جمع‌آوری شده عمدتا گزارش‌های داوطلبانه هستند، استدلال می‌کند که این مسئله اعتبار شواهد را کم نمی‌کند. مطالعه‌ای در دانمارک که در سال ۲۰۲۴ منتشر شد، شامل ۱۸۱ کودک از ۸۹ خانواده بود. به مدت دو هفته، نیمی از آن‌ها به استفاده سه ساعته در هفته از صفحه‌نمایش محدود شدند و از آن‌ها خواسته شد که تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمندشان را تحویل دهند. نتیجه‌گیری این بود که کاهش مصرف صفحه‌نمایش «تاثیر مثبتی بر علائم روان‌شناختی کودکان و نوجوانان داشت» و «رفتار اجتماعی مثبت» را افزایش داد. البته در همین پژوهش نیز بر لزوم تحقیقات بیشتر تاکید شده است. و در مطالعه‌ای در بریتانیا از شرکت‌کنندگان خواسته شد در یک دفترچه، مدت زمان استفاده از صفحه‌نمایش خود را ثبت کنند. در این پژوهش مشخص شد که استفاده بیشتر از شبکه‌های اجتماعی با احساس بیشتر افسردگی در دختران ارتباط دارد. پروفسور تونج می‌گوید: «اگر این فرمول را در نظر بگیرید: زمان بیشتر آنلاین، معمولا به تنهایی در مقابل صفحه‌نمایش، زمان کمتر برای خواب، و زمان کمتر برای سپری کردن با دوستان در دنیای واقعی منجر می‌شود. این فرمولی وحشتناک برای سلامت روان است.» او می‌افزاید: «اصلا نمی‌فهمم چرا گفتن چنین حرفی، جنجالی است.» «قضاوت در میان والدین» با پروفسور اچلز از طریق تماس تصویری صحبت می‌کنم. یکی از فرزندانش و سگ او گاه‌به‌گاه وارد و خارج می‌شوند. از او می‌پرسم آیا واقعا صفحه‌نمایش در حال سیم‌کشی مجدد مغز کودکان است و او با خنده پاسخ می‌دهد که همه چیز مغز را تغییر می‌دهد و انسان‌ها از این راه، چیزهای جدید یاد می‌گیرند. اما در عین حال او کاملا نسبت به ترس‌های والدین درباره آسیب‌های احتمالی همدلی نشان می‌دهد. نبود راهنمایی‌های روشن و این که این موضوع آکنده از تعصب و قضاوت است، به والدین کمکی نمی‌کند. جنی رادسکی، متخصص اطفال در دانشگاه میشیگان، در یک سخنرانی در بنیاد خیریه دانا، این وضعیت را چنین خلاصه کرد: «گفت‌وگو میان والدین، روزبه‌روز با قضاوت تندتری روبه‌رو می‌شود.» او گفت: «بخش زیادی از آنچه مردم درباره‌اش صحبت می‌کنند، بیشتر از آنکه به ما کمک کند بفهمیم پژوهش‌ها چه می‌گویند، فقط حس گناه والدین را تقویت می‌کند. و این واقعا مسئله مهمی است.» وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، عصبانیت فرزند کوچک‌ترم بر سر آی‌پد در آن لحظه برایم نگران‌کننده بود. اما حالا که فکر می‌کنم، نمایش‌های مشابهی را در موقعیت‌های غیرمرتبط با صفحه‌نمایش نیز تجربه کرده‌ام: مثلا وقتی با برادرانش قایم‌باشک بازی می‌کرد و نمی‌خواست برای خواب آماده شود. زمان استفاده از صفحه‌نمایش، در گفت‌وگوهای من با والدین دیگر نیز زیاد مطرح می‌شود. برخی از ما سخت‌گیرتریم. راهنمایی‌های رسمی در حال حاضر ناسازگارند. نه آکادمی پزشکی اطفال آمریکا و نه کالج سلطنتی پزشکی کودکان و سلامت کودک بریتانیا، هیچ محدودیت زمانی خاصی برای کودکان توصیه نمی‌کنند. در همین حال، سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد می‌کند که کودکان زیر یک سال اصلا از صفحه‌ نمایش استفاده نکنند و استفاده روزانه کودکان زیر چهار سال نیز بیش از یک ساعت نباشد (هرچند در توضیحات این توصیه، هدف اصلی آن اولویت دادن به فعالیت بدنی ذکر شده است). اما مسئله بزرگ‌تر این است که دانش علمی کافی برای ارائه توصیه‌ای قاطع وجود ندارد و همین موضوع، با وجود فشار اجتماعی شدید برای محدود کردن دسترسی کودکان، جامعه علمی را دچار اختلاف کرده است. در نبود راهنماهای مشخص، آیا ما در حال ایجاد شرایط ناعادلانه‌ای برای کودکانی نیستیم؟ کودکانی که تا بزرگسالی مهارت‌های فناوری را آموخته‌اند، در برابر آن‌هایی که از این مهارت‌ها بی‌بهره‌اند و در نتیجه، آسیب‌پذیرتر به حساب می‌آیند؟ در هر صورت، این مسئله مهم است. اگر واقعا صفحه‌نمایش‌ها به کودکان آسیب می‌زنند، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا علم این موضوع را اثبات کند. یا اگر در نهایت مشخص شود که این‌طور نیست، ما انرژی و منابع را هدر داده‌ایم و در این میان تلاش کرده‌ایم کودکان را از چیزی دور نگه داریم که می‌تواند بسیار مفید هم باشد. و در این میان، در حالی‌که صفحه‌نمایش‌ها تبدیل به عینک‌های هوشمند می‌شوند، شبکه‌های اجتماعی پیرامون جوامع کوچک‌تر سازمان‌دهی مجدد می‌شوند، و مردم برای انجام تکالیف یا حتی مشاوره روان‌شناختی از چت‌بات‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، چه اجازه بدهیم کودکان از فناوری‌های جدید استفاده کنند چه نه، این فناوری‌هایی که هم‌اکنون وارد زندگی‌مان شده‌اند، به سرعت در حال تکامل‌اند.

ادامه مطلب


7 روز قبل - 94 بازدید

صندوق نجات کودکان (Save the Children) درتازه‌ترین مورد از افزایش مشکلات خانواده‌ها در دسترسی به آب آشامیدنی، غذای مغذی و خدمات ابتدایی صحی در مناطق دورافتاده افغانستان ابراز نگرانی کرد و می‌گوید که برای بسیاری از مردم، دستیابی به این خدمات همچنان دشوار است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در دور افتاده‌ترین مناطق افغانستان خانواده‌ها به دلیل بلایای طبیعی و مشکلات اقتصادی با چالش‌های زیادی مواجه هستند. صندوق نجات کودکان در ادامه تاکید کرده است که بسیاری از خدمات برای مردم دور از دسترس است. در اعلامیه آمده است که برای محافظت از کودکان در برابر بیماری‌ها، بهبود وضعیت زندگی و تقویت توان تاب‌آوری جوامع تلاش می‌کند. این سازمان در حالی ابراز نگرانی کرده است که افغانستان هم‌اکنون با فقر شدید، بیکاری گسترده و کاهش چشمگیر کمک‌های خارجی مواجه است. باید گفت که براساس گزارش سازمان ملل اوایل سال جاری نزدیک به پنج میلیون نفر در سراسر افغانستان بر اثر سیلاب‌های شدید و برف‌کوچ‌های سنگین آسیب دیده‌اند. وزارت صحت حکومت سرپرست نیز در ماه جدی سال گذشته تایید کرد که بیش از ۷۰ درصد مردم روستاها به خدمات صحی اولیه و ثانویه دسترسی ندارند و از مجموع ۴۰۰ ولسوالی، تنها در ۹۳ ولسوالی کشور شفاخانه وجود دارد.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 114 بازدید

برنامه جهانی غذا (WFP) در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان، کودکان و بازگشت‌کنندگان از آسیب‌دیده‌ترین افراد هستند. این نهاد امروز (یک‌شنبه، ۱۲ اسد) با نشر اعلامیه‌ای نوشته که بحران گرسنگی افغانستان روز به روز عمیق‌تر می‌شود و برای ادامه‌ی رسیدگی به نیازمندان در شش ماه آینده، به ۵۳۹ میلیون دالر به صورت «فوری» نیاز دارد. برنامه جهانی غذا در ادامه تاکید کرده است که افغانستان همچنان یکی از شدیدترین بحران‌های گرسنگی در جهان را تجربه می‌کند؛ به‌طوری که از هر پنج نفر، یک نفر نمی‌داند وعده غذایی بعدی خود را از کجا تامین کند. در اعلامیه آمده است که احتمال می‌رود حدود ۳.۵ میلیون کودک زیر ۵ سال در سال جاری میلادی در افغانستان دچار سوءتغذیه شوند. این سازمان افزوده است که در سال جاری میلادی حدود ۱.۲ میلیون مادر باردار و شیرده مبتلا به سوءتغذیه هستند که به صورت فوری به درمان نیاز دارند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل تصریح کرد که زنان و دختران در افغانستان به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر بحران گرسنگی قرار دارند. این برنامه چندی پیش گفته بود که نزدیک به ۱۰ میلیون نفر در ‌‏افغانستان در تابستان امسال با گرسنگی مواجه‌اند.‏ به‌دلیل تشدید اخراج مهاجران از کشورهای همسایه، هم‌زمان با کاهش ‏کمک‌های خارجی، بحران بشری در افغانستان رو به وخامت است.‏ براساس آمار حکومت سرپرست، طی سه ماه اخیر حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار ‏نفر تنها از ایران به افغانستان بازگشته‌اند.‏ دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) می‌گوید که ‏با اخراج مهاجران از ایران وضعیت اضطراری تازه‌ای در افغانستان ‏در حال شکل‌گیری است.‏

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 100 بازدید

رسانه دولتی ایران درتازه‌ترین مورد گزارش داده است که یک کودک پنج‌ساله اهل افغانستان در شهر تهران، توسط پدرش به شکل بسیار فجیع مورد شکنجه قرار گرفته و به قتل رسیده است. خبرگزاری تسنیم روز (شنبه، ۱۱ اسد) گزارش داد که این رویداد در منطقه مرکزی تهران رخ داده و منابع از بازداشت پدر این کودک خبر می‌دهند. در گزارش آمده است که این کودک پنج‌ساله از سوی پدرش به بیمارستان یاس منتقل شده بود، اما کارمندان صحی پس از معاینه، مرگ مشکوک او را به پولیس اطلاع داده‌اند. در بخشی از گزارش آمده است که نیروهای پولیس تهران در محل حادثه حاضر شده و جسد کودک را در سردخانه بیمارستان مشاهده کرده‌اند که بر اثر ضربات متعدد جان باخته است. قابل ذکر است که پرونده‌هایی از کودک‌آزاری در میان مهاجران اهل افغانستان پیش‌تر نیز گزارش شده بود، اما قتل یک کودک به‌دست پدرش، بار دیگر نگرانی‌ها درباره وضعیت خانواده‌های مهاجر را افزایش داده است. باید گفت که در اواسط ماه جوزای امسال، جسد مثله‌شده‌ی کبرا رضایی، یک ‏دختر جوان مهاجر افغانستانی پس از ۵۰ روز ناپدیدبودن، از میان ‏زباله‌ها پیدا شد‎. پس از آن رسانه‌های ایران گزارش دادند که بقایای جسد این زن از ‏خانه‌ی یک مرد ایرانی کشف شده و او در ارتباط با این قتل ‏بازداشت شده است‎.‎ این موارد در حالی گزارش شده است که ایران به‌گونه‌ی گسترده در حال ‏اخراج مهاجران افغانستان هستند. مهاجران از برخورد پولیس ‏ایران شاکی اند.‏ ‏هم‌زمان آنچه که «مهاجرستیزی و افغانستانی‌ستیزی» در جامعه‌ی ‏ایران گفته می‌شود، نگرانی‌هایی را در پی داشته است.‏

ادامه مطلب