برچسب: مهاجرت

9 ماه قبل - 645 بازدید

شماری از فعالان اجتماعی و مدنی ایران می‌گویند که از اخراج کبری غلامی، پژوهشگر اجتماعی اهل افغانستان از این کشور جلوگیری کرده‌اند و وی اکنون به خانه‌اش در این کشور برگشته است. شیما وزوایی، از فعالان اجتماعی ایران به تصمیم اخراج خانم غلامی واکنش نشان داده و ناوقت دیشب (یک‌شنبه، ۱۴ اسد) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «از اعماق قلب‌مان خوشحالیم که می‌توانیم بگوییم: ‎کبری را برگرداندیم.» وی تاکید کرد: «باخبر شدیم که ‎کبری غلامی عزیزمان به نزد خانواده‌اش بازگشته است.» او افزود: «بازگشت کبری غلامی را تلاش همه‌ی کسانی می‌دانیم که امید را نگاه داشتند، زنده کردند، و به حقیقت بدل کردند.» باید گفت که رسانه‌ها و فعالان اجتماعی ایران گزارش داده بودند که کبری غلامی پس از دریافت چندین پیام در مورد رعایت نکردن «حجاب» در موتر شخصی‌اش، روز پنج‌شنبه هفته‌ی گذشته به اداره‌ گذرنامه ایران فراخوانده شده و از آن‌جا رد مرز شده است. رسانه‌های ایرانی گزارش داده‌ بودند که اداره گذرنامه‌ی این کشور پاسپورت و ویزای خانم غلامی را «باطل» کرده و پس از آن پولیس او را به اردوگاه فرستاده است. پس از این ماجرا، فعالان اجتماعی ایران کارزاری با عنوان «کبری را برگردانید» راه‌اندازی کردند و سرانجام ناوقت دیشب، از «بازگرداندن» او خبر دادند. کبری غلامی دانشجوی مقطع ماستری دانشگاه الزهرا در ایران است و براساس گزارش رسانه‌های ایرانی، ۳۵ سال می‌شود که با خانواده‌اش در آن کشور زندگی می‌کند. زندگی کبری غلامی و دغدغه‌هایش درباره زنان افغانستانی روزنامه ایرانی هم‌میهن گزارش داده است که کبری غلامی تنها عضو خانواده‌اش است که تحصیلات دانشگاهی دارد. برادران او در ایران کار می‌کنند. کبری غلامی تا مقطع کارشناسی‌ ارشد علوم اجتماعی از دانشگاه الزهرا تحصیل کرده است. موضوع پایان‌نامه او هویت‌یابی زنان افغانستانی، تحت‌ تاثیر عوامل مهاجرت بوده است. ستاره هاشمی، دوست و همکار خانم کبری گفته او «به‌شدت دغدغه بهبود وضعیت زنان افغان به‌ویژه زنان نسل اول را دارد که به همین دلیل، سوادآموزی مادران را پیش می‌برد.» خانم هاشمی می‌گوید که او و دوستانش یک گروه جوانان داشتند که نسل دومی‌ها در آن بودند، در فرهنگسرای خاوران مجموعه همایش‌های سالانه داشتند با مجوز که بعدها جلویش گرفته شد.» در گزارش آمده که کبری غلامی در مقطع ارشد دانشگاه الزهرا قبول شد و مجبور بود حین تحصیل‌اش کارهای کارگری، خیاطی، تایپ و منشی‌گری انجام دهد چون دانشجویان افغان اگر در دانشگاه سراسری هم تحصیل کنند، باید شهریه بپردازند.»

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 239 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت اعلام کرد که از سال ۲۰۲۰ میلادی تا اکنون نزدیک به ۸ میلیون شهروند افغانستان سرزمین خود را ترک کردند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که از این میان، یک میلیون شهروند اهل افغانستان به کشورهای اروپایی پناه برده و ۸۵ درصد دیگر به کشورهای همسایه رفته‌اند. در گزارش آمده است که از زمان به قدرت رسیدن حکومت فعلی در اسد ۱۴۰۰ در افغانستان، تورم اقتصادی در این کشور افزایش قابل توجهی داشته و در این مدت بیش از نیمی از جمعیت کشور فقر را تجربه کرده‌اند. دولت ایالات متحده آمریکا در ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ با حکومت سرپرست در دوحه قطر توافق‌نامه صلح امضا کرد و بسیاری معتقدند که این توافق‌نامه زمینه فروپاشی جمهوری اسلامی افغانستان و ورود حکومت فعلی به کابل را فراهم کرد. سازمان بین‌المللی مهاجرت تاکید کرد که حدود ۷۰ درصد از افغان‌هایی که به ایران مهاجرت می‌کنند، می‌گویند به دلیل نبود فرصت‌های شغلی سرزمین خود را ترک کرده‌اند. این سازمان افزود که شمار بازگشت‌کنندگان شهروندان اهل افغانستان از ایران نیز چشم‌گیر است و در سال ۲۰۲۳ نزدیک به یک میلیون افغان از ایران به کشور خود بازگشته‌اند. ۷۰ درصد از مهاجرانی که بازگشته‌اند مدارک اقامتی نداشتند. در گزارش آمده است که بسیاری از شهروندان افغانستان به دلیل دشواری‌های اخذ پاسپورت و ویزا، ترجیح می‌دهند از راه‌های غیرقانونی به دیگر کشورها مهاجرت کنند و عمدتاً برای عبور از مرزها به قاچاقچیان انسان پول می‌پردازند. گزارش سازمان مهاجرت می‌گوید، افغان‌هایی که به اسناد سفر دسترسی ندارند با تهدیدهای بیشتری از جمله نقض حقوق بشر در عبور از مرز‌ها و در کشورهای همسایه روبرو هستند. سازمان مهاجرت می‌گوید که این دسته از افغان‌ها با برخوردهای «ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» مواجه می‌شوند. همچنین سازمان بین‌المللی مهاجرت در ادامه این گزارش از کشورها خواسته است که اخراج مهاجران اهل افغانستان را تا زمانی که شرایط برای بازگشت «ایمن، آبرومندانه و داوطلبانه» فراهم می‌شود، متوقف کنند. قابل ذکر است که دولت‌های پاکستان و ایران در ماه‌های پسین روند اخراج مهاجران افغان فاقد مدارک اقامتی را افزایش داده است. براساس آمار ارائه شده از سوی وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان حکومت فعلی، روزانه بیش از هزار مهاجر افغان از این دو کشور اخراج می‌شوند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 214 بازدید

مجمع مدافعان حقوق بشر به برخوردهای ایرانی‌ها با مهاجران اهل افغانستان در تهران از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل خواسته است تا هرچه زودتر برای کاهش و رفع تنش‌ها و «برخوردهای غیرانسانی» با مهاجران و پناه‌جویان افغان در ایران مداخله کند. این نهاد که مقر آن در ژنو است در اعلامیه‌ای از فیلیپو گراندی، رییس آژانس پناهندگان ملل متحد خواسته است تا هرچه زودتر وضعیت مهاجران افغان را از نزدیک بررسی کرده و سفری به تهران داشته باشد تا با مقام‌های آن کشور در این زمینه گفتگو کند. در روزهای اخیر گزارش‌هایی از حملات جمعی به مهاجران اهل افغانستان در شهرهای مختلف ایران از جمله تهران منتشر شده است. برخی از این گزارش‌ها حاکی از ضرب و شتم مهاجران افغان و آتش‌ زدن خانه‌های آن‌ها حکایت دارد. مجمع مدافعان حقوق بشر به این رویدادها واکنش نشان داده و از حکومت ایران خواسته است تا بر اساس موازین پذیرفته‌شده جهانی با مهاجران اهل افغانستان برخورد کرده و از آنچه «ترویج نفرت‌پراکنی علیه مهاجران افغان» خوانده شده، خودداری کند. در اعلامیه از دولت‌های عضو کنوانسیون سال ۱۹۵۱ در رابطه با پناهندگان خواسته شده تا برای بهبود وضعیت مهاجران افغانستان در ایران «دیپلوماسی سازنده‌ای در سطح جهانی و منطقه‌ای راه‌اندازی کند.» همچنین مجمع مدافعان حقوق بشر، مردم ایران را به بردباری در برابر مهاجران افغان «که در شرایط کنونی مستحق حمایت‌های بشردوستانه‌اند» فراخوانده است. این مجمع هشدار داده است که ادامه تنش‌ها علیه مهاجران افغان در ایران می‌تواند پیامدهای ناگواری برای روابط فرهنگی و اجتماعی دو کشور داشته باشد که ریشه‌های عمیق تاریخی و فرهنگی دارند. در پی پخش خبری از مرگ یک شهروند ایرانی در درگیری با سه مهاجر افغان، شماری از مهاجران در تهران از بدرفتاری‌های گسترده مردم محل با افغان‌ها در شرق پایتخت خبر داده‌اند. قابل ذکر  است که هفته پیش گزارش شد که یک شهروند ایرانی در پی درگیری با سه مهاجر افغان کشته شده است که پیشتر برای جمع‌آوری شارژ (هزینه نگهداری و پاک‌کاری) ساختمان به آپارتمان برادر او مراجعه کرده بودند. پس از این رویداد، مردم محل در پارک‌ها،‌ خیابان‌ها و ایستگاه‌ها مترو آن منطقه به مهاجران افغان حمله می‌کنند. همچنین ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی نشر شده است، نشان می‌دهد که مردم محلی در منطقه ۱۵ در شرق تهران را در حال لت‌و‌کوب چند نفر مهاجران افغان‌اند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 254 بازدید

وی در ۱۳ خرداد سال ۱۳۶۰ با اصالت افغانستانی متولد شد. او پدری بسیار کتاب‌خوان داشت که فرزندانش را از کودکی با آثار ابوالقاسم فردوسی، سعدی شیرازی و محمود دولت‌آبادی آشنا کرد. کودکی را در مرز ایران و افغانستان و منطقه‌ای مرزی درمیان از توابع خراسان جنوبی گذرانده و مدرک دیپلم خود را در شهرستان بیرجند گرفته‌است. وی در هجده سالگی برای تحصیل به تهران رفت و مدرک فوق‌لیسانس خود را در حوزه‌ای ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر تهران دریافت نمود. عمده فعالیت عالیه عطایی در زمینه‌ای نویسندگی به ادبیات مهاجرت اختصاص دارد. اولین کتابش را در سال ۱۳۹۱ به انتشار رساند. او در کنار تألیف کتاب، با نشریاتی چون داستان همشهری، مجله‌ای تجربه، مجله‌ای سان و مجله‌ای ناداستان همکاری داشته و آثاری را نیز در نشریات انگلیسی‌زبان و فارسی‌زبان منتشر نموده ‌است. وی تا کنون چند کتاب رمان تألیف کرده و داستان‌های کوتاه متعددی نیز در نشریات داخلی و خارجی مانند ناداستان و Guernica به چاپ رسانده است که برخی از آن‌ها موفق به دریافت جوایز ادبی نظیر مهرگان ادب شده‌اند. همچنین نگارش رمان کافورپوش، این رمان همچنین جایزه ادبی واو را برای رمان متفاوت سال دریافت کرد. همچنین جوایز متعددی مثل جایزه‌ای ادبی مشهد و همچنین دو دوره جایزه‌ای داستان تهران را در کارنامه‌اش دارد. از عالیه عطایی داستان‌های کوتاهی به زبان‌های انگلیسی و فرانسه در مجلات معتبر خارجی منتشر شده است که همچنان با محوریت مهاجرت، مرز و هویت نوشته شده‌اند. نویسنده‌ی مورد علاقه‌اش جومپا لاهیری است؛ نویسنده‌ای اصالتاً هندی که مانند خودش، مسئله‌ی مهاجرت را بسیار پررنگ در آثارش بررسی می‌کند. آثار عالیه، ﺟﻬﺎن ﺗﺎزه و ﻗﺎﺑﻞ تأملی را ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﮔﺸﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﺟﺐ اﺳﺘﻘﺒﺎل زﻳﺎد از او ﺷﺪ. مریم حسینیان، نویسنده‌ی کتاب‌های «ما اینجا داریم می‌میریم» و «بهار برایم کاموا بیاور»، عالیه عطایی را نویسنده‌ای جسور با قدرت تخیلی بسیار قوی می‌داند. حسینیان معتقد است که عالیه عطایی می‌داند چگونه مخاطب را در انبار باروت کلماتش بیندازد. منتقدان فارسی زبان او را از تاثیرگذارترین نویسندگان زن همدوره خودش می‌دانند. عالیه عطایی با محوریت مهاجرت می‌نویسد و از نسل دو مهاجر داستان می‌سازد. آدم‌هایی که خودش را جزوشان می‌داند و می‌گوید: معلوم نیست اگر روزی حس کنم به خانه برگشته ام داستانی برای نوشتن داشته باشد. او در حال حاضر رمانی با عنوان  «سال مرزى» را آماده چاپ دارد که مثل دیگر آثارش در آن به نسل مهاجر افغانستانی پرداخته است. حضور او در جلسات نقد ادبی ایرانیان سبب شد که این موضوع را برداشت کند که آن‌ها بیشتر اعتقاد دارند چیزی به عنوان ادبیات افغانستان وجود ندارد و خیلی کم نویسنده‌های افغانستانی هستند که خارج از افغانستان داستان می‌نویسند. شاید درست‌تر این است که بگویم اطلاعات درستی نیست. جز نام‌های شناخته شده، کسی از آنچه در افغانستان می گذرد خبر ندارد و هنوز داستان نویسان معاصر افغانستان نتوانسته اند خودشان را به جامعه فارسی زبان ایران خوب پرزنت کنند. باز هم تاکید می‌کنم جز چند نفری که به دلایلی داخل ایران بوده اند جامعه ادبی ایران اطلاع درستی ازدیگران ندارد. که این معرفی کردن ساز و کار و برنامه‌ریزی لازم دارد. کتاب کافورپوش در سال ۱۳۹۴ منتشر شد. مهندس مانی رفعت جوانی است که خواهر دوقلویش را گم کرده است. او برای یافتن خواهرش، وارد ماجراهایی می‌شود که حقایقی را درباره‌ی خودش و زندگی‌اش به او می‌فهماند، حقایقی که تابه‌حال پشت پرده‌ای پنهان بودند. کتاب چشم سگ در سال ۱۳۹۸ به چاپ رسید. این اثر مجموعه داستان‌های کوتاهی است که حول موضوع مهاجرت نوشته‌ شده‌اند. یک سر داستان‌ها به تهران می‌رسد و سر دیگرش در کشور افغانستان است. قصه‌ها قصه‌های سختی و آسانی و تلخی و شیرینی هم‌زمان مهاجرت است. کتاب کورسرخی روایتی از جان و جنگ است که در سال ۱۴۰۰ چاپ شد. این کتاب دربردارنده‌ی نُه جستار روایی از جنگ است. در جستارهای این کتاب، نگاهی به جنگ افغانستان می‌اندازیم و سختی‌هایی را مرور می‌کنیم که زنان افغان در طول این سال‌ها متحمل شدند. از آثار دیگر او می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم: مگر می‌شود هابیل قابیل را کشته باشد؟ (نشر ققنوس ۱۳۹۱) La frontière des oubliés(نشر گالیمار، ۲۰۲۳) آثار گروهی کتاب داستان زنان افغانستان به گردآوری محمدحسین محمدی (کابل، افغانستان، نشر تاک ۲۰۱۷) کتاب زیر آسمان کابل (عنوان اصلی Sous le ciel de Kaboul) به ترجمه و گردآوری خجسته ابراهیمی (پاریس، فرانسه، ۲۰۱۸) کتاب کسی خانه نیست به گردآوری الهام فلاح (تهران، ایران، ۱۳۹۸) کتاب خیابان ولیعصر تهران به گردآوری کاوه فولادی‌نسب (تهران، ایران، ۱۴۰۰) آثار ترجمه‌شده شبیه گالیله (عنوان اصلی Galileo) ترجمهٔ سالار عبده، مجلهٔ Words Without Borders (نیویورک، آمریکا، ۲۰۱۹) پسخانه (عنوان اصلی The Alcove) ترجمهٔ سالار عبده، مجلهٔ Michigan Quarterly Review (میشیگان، آمریکا، ۲۰۱۹) مرزفروش (عنوان اصلی The Border Merchant) ترجمهٔ سالار عبده، مجلهٔ Guernica (لس‌آنجلس، آمریکا، ۲۰۱۹) قهوهٔ پاریسی (عنوان اصلی "Parisian Coffee") ترجمهٔ محمد سروی، مجلهٔ The Bombay Review (نیویورک، آمریکا، ۲۰۲۱) جوایز ادبی که بانو عالیه دریافت نموده است: جایزه ادبی مهرگان ادب برای رمان کافورپوش (۱۳۹۳) جایزهٔ ادبی واو به عنوان اثر متفاوت برای رمان کافورپوش (۱۳۹۳) بخش اصلی جایزهٔ داستان تهران برای داستان سی کیلومتر از کتاب چشم سگ (۱۳۹۴) بخش اصلی جایزهٔ داستان تهران برای داستان شبیه گالیله از کتاب چشم سگ (۱۳۹۷) جایزهٔ ادبی مشهد برای کتاب چشم سگ (۱۴۰۰) جایزهٔ اصغر عبداللهی برای کتاب کورسرخی (۱۴۰۰) جایزهٔ ادبی ما برای کتاب کورسرخی (۱۴۰۱) از فعالیت‌های دیگری که عالیه عطایی در زمینه‌های مختلف انجام داده می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم: داوری جایزه‌ای ادبی هزار و یک شب (ایران، افغانستان، تاجیکستان) (۱۳۹۳) داوری جایزه‌ای ادبی قند پارسی (۱۳۹۶) داوری جایزه‌ای احمد محمود (۱۳۹۹) داوری جایزه‌ای فرشته (۱۳۹۹) از ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎب:» ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ اﺗﻮﺑﺎن اﻓﺘﺎد. اﻓﻐﺎنﻫﺎ ﺑﻌﺪاز ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻃﺎﻟﺐﻫﺎ اﺳﻢ ﺧﻴﺎﺑﺎن و ﻣﻴﺪانﻫﺎ و اﺗﻮﺑﺎنﻫﺎ را از ﮔﻞ و ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺪا ﺗﻐﻴﻴﺮ دادﻧﺪ. اﻣﺎ ﻣﮕﺮ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭼﻘﺪر اﺗﻮﺑﺎن و ﺧﻴﺎﺑﺎن دارد؟ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻬﺪاﻳﺶ ﻫﻴﭻ. ﺑﻪ نظرش می رسید این روزها در افغانستان کسی که بدون جنگ و مین و بمب و انتحاری بمیرد، آدم مهم تری است از شهدا که هر روز هفتاد تا دویست نفر به تعدادشان اضافه می شد. همین حالی که او در تهران قدم می زند ، این قدر شهید شدند که خوب است اسم زنده ها را روی میدان مین ها بگذارند. این فکرها ضیا را آزار می داد، با این که جنگ به اش ساخته بود و توانسته بود میان آشوب و بلبشو، جنس بی کیفیت وارد افغانستان کند و جنس با کیفیت خارج کند و پول روی پول بگذارد». نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 188 بازدید

ورزش‌کاران زن اهل افغانستان که پس از تسلط حکومت سرپرست بر کشور، به کشور پاکستان پناهنده شده‌اند، می‌‌گویند زمانی‌که در افغانستان بودند، فوتبال همه چیز آنان بود، «شادی، اشتیاق و رویاهای شان» اما اکنون در مکانی دیگری سرگرم فوتبال هستند. بخش آسیای کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در صحبت با شماری از ورزش‌کاران زن افغانستان در پاکستان و نشر نوار ویدیویی از گفته‌های آنان، گفت که فوتبال برای این زنان در پاکستان، بسیار بیش‌تر از یک بازی است. این برای آنان منبع امید و قدرت است. زنان ورزشکار می‌گویند: «زمانی‌که در افغانستان بوده‌اند در یک تیم فوتبال بازی می‌کردند و با فوتبال، رویای آینده‌ی خود را به‌عنوان بازی‌کنان حرفه‌ای در سر می‌پروراندند.» آنان تاکید کردند: «اگرچه مجبور شدیم وطن خود را ترک کنیم، اما هرگز تسلیم نشدیم.» شماری از ورزش‌کاران زن اهل افغانستان که پناهنده شده‌اند؛ در کشورهای دوم به بازی در رشته‌‌های دل‌خواه شان ادامه داده‌اند. آنان می‌گویند: «فوتبال به ما امید و قدرت می‌دهد. ما این امید را با تیم خود در میان می‌گذاریم. احساس می‌کنیم تمام دنیا به دنبال ما هستند و به ما می‌گویند تسلیم نشویم.» این در حالی است که حکومت سرپرست پس از به دست گرفتن قدرت در آگوست ۲۰۲۱، زنان و دختران را از آموزش و کار محروم کردند. حکومت فعلی همچنان دستور منع گشت‌و‌گذار زنان در مکان‌های عمومی مانند حمام‌های عمومی و پارک‌ها را صادر کردند. در ادامه‌ی وضع محدودیت‌ها آنان دستور بسته شدن سالن‌های زیبایی زنان و سالن‌های ورزشی را نیز صادر کردند. در تازه‌ترین مورد قرار است شش ورزش‌کار به‌شمول سه زن از افغانستان در المپیک ۲۰۲۴ پاریس شرکت کنند. اما اتل مشوانی، سخنگوی اداره‌ی ورزش گفته است که حکومت فعلی سه ورزش‌کار زن افغانستان که در بازی‌های المپیک تابستانی پاریس ۲۰۲۴ شرکت می‌کنند؛ نماینده‌ی این کشور نخواهند بود و آنان را به‌رسمیت نمی‌شناسند. او با اشاره به ورزشکاران مرد گفته است: «تنها سه ورزش‌کار نماینده‌ی افغانستان هستند. در حال حاضر ورزش دختران در افغانستان متوقف شده است. وقتی ورزش دختران انجام نمی‌شود، چگونه می‌توانند به تیم ملی بروند؟» با این وجود چندی پیش نیز کیمیا یوسفی، ورزش‌کار افغانستانی که قرار است به نمایندگی از افغانستان همراه با پنج ورزش‌کار دیگر در این رقابت‌ها شرکت کند؛ گفته بود که در این بازی‌ها از «رویاها و آرزوهای دزدیده‌ شده‌ی» دختران افغانستان نمایندگی می‌کند.

ادامه مطلب


9 ماه قبل - 202 بازدید

همزمان با تصویب پیش‌نویس تسهیل اخراج شهروندان خارجی حامی «تروریسم» از سوی دولت آلمان، سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرده است که این کشور شهروندان اهل افغانستان در معرض خطر را «بی‌سرنوشت» رها نکند. بخش آلمان این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در حال حاضر سه هزار و ۷۰۰ شهروند افغانستان در اسلام‌آباد منتظر انتقال به آلمان هستند و ۱۵ هزار تن دیگر در افغانستان به نحوی با دولت فدرال آلمان ارتباط دارند. سازمان عفو بین‌المللی از تصویب بودجه سال ۲۰۲۵ آلمان ابراز نگرانی کرده و تاکید کرد که برنامه پذیرش آلمان برای افغانستان، نباید قربانی کاهش بودجه شود. باید گفت که ماه گذشته میلادی دولت آلمان پیش‌نویس تسهیل اخراج شهروندان خارجی حامی «تروریسم» را تصویب کرده بود. این اقدام پس از افزایش خشونت‌ها در آلمان که عامل بیشتر آن‌ها پناه‌جویان اهل افغانستان شناخته شده بود، اتخاذ شده است. در گزارش‌های رسانه‌های آلمانی آمده‌اند که براساس پیش‌نویس تصویب‌شده، در صورتی که یک شهروند خارجی اقدام به حمله «تروریستی» یا از آن توصیف کند، از آلمان اخراج خواهد شد. براساس گفته‌های ناظران بین‌المللی مهاجرت، اقدامات سخت‌گیرانه دولت آلمان علیه پناه‌جویان بر افغان‌های در معرض تهدید که در انتظار انتقال به این کشور هستند و در حاضر در پاکستان یا افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست به سر می‌برند نیز تاثیر منفی گذاشته است. این در حالی است که چند روز پیش هم مایکل کرچمر، وزیر ارشد ایالت «زاکسن» آلمان خواستار اخراج «هرچه سریع» پناه‌جویان افغان از این کشور شده بود.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 214 بازدید

ملاله یوسفزی، فعال آموزش و برنده‌ی جایزه نوبل با ابراز نگرانی از اخراج اجباری شهروندان افغانستان به‌ویژه زنان و دختران از پاکستان، گفته است که این روند برای «رنج‌بردن از ظلم وحشیانه‌ی حکومت سرپرست» خطرناک است و زنان افغانستان را متاثر می‌کند. خانم یوسفزی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در سیستم «آپارتاید جنسیتی» حکومت فعلی زنان و دختران با سواستفاده و تهدیدهای غیرقابل قبولی روبرو استند. این فعال حقوق بشر با اشاره به سیاست‌های حکومت فعلی در مورد زنان و دختران تاکید کرده که امنیت آنان باید در اولویت قرار داده شود. همچنین وی در بخش از پیامش از حکومت پاکستان نیز درخواست کرده است که درمورد اخراج اجباری شهروندان افغانستان تجدید نظر کرده و از زنان و دختران افغانستان در برابر «ظلم» محافظت کند. ملاله‌ یوسفزی افزود که زنان و دختران در افغانستان از آموزش‌های بالاتر از صنف ششم محروم‌اند و دولت پاکستان باید با اطمینان حاصل کند که دختران افغانستان که در پاکستان مانده‌اند، می‌توانند به مکتب بروند. این در حالی است که پاکستان در ماه نوامبر سال گذشته‌ی میلادی روند اخراج اجباری شهروندان غیرقانونی از این کشور را آغاز کرد که این روند شامل ۱.۷ میلیون شهروندان افغانستان مقیم آن کشور نیز می‌شود. براساس آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان جهانی مهاجرت بیش از ۵۰۰ هزار نفر از پاکستان به افغانستان برگشت داده‌ شده‌اند که حدود ۸۰ درصد آنان، زنان و دختران استند. پیش از این نیز سازمان‌های مختلف از جمله سازمان ملل و عفو بین‌الملل از پاکستان خواسته‌اند که این روند را متوقف کند. زیرا زنان و دختران در حاکمیت حکومت فعلی از تمام حقوق شان محروم اند.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 238 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که پاکستان ۸۰۰ هزار مهاجر دیگر بی‌مدرک افغانستان را به گونه «اجباری» اخراج می‌کند. رسانه الجزیره گزارش داده است که برنامه اخراج ۸۰۰ مهاجر بی‌مدرک افغانستان از پاکستان، دیروز (یک‌شنبه، ۱۰ سرطان) آغاز شده و مهاجرانی که نخواهند به گونه «اختیاری» پاکستان را ترک کنند، بازداشت و از این کشور «با اجبار» اخراج می‌شوند. در گزارش آمده است که در مرحله نخست اخراج مهاجران بدون مدرک که از نومبر سال گذشته میلادی آغاز شد، ۵۴۱ هزار مهاجر افغانستان از پاکستان به گونه «اجباری و اختیاری» اخراج شدند. پاکستان پیش از آغاز مرحله نخست اخراج مهاجران ادعا کرد که ۴.۴ میلیون پناه‌جوی افغانستان در این کشور به‌ سر می‌برند که حدود یک میلیون ۷۳ هزار تن آنان فاقد مدرک قانونی اقامت هستند. رسانه الجزیره در گزارشش نوشته است که دستور اخراج مهاجران افغانستان با افزایش حمله‌های «هراس‌افگنی در این کشور صادر شده است» حمله‌های که به گفته مقام‌های پاکستان از سوی گروه‌های که در افغانستانِ زیر اداره حکومت فعلی مستقر هستند، انجام می‌شوند. حکومت فعلی افغانستان همواره این این ادعای مقام‌های پاکستانی را رد کرده‌اند. با این وجود در این میان فیلیپا کوندلر، مسوول کمیساری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در پاکستان گفته است که این کشور پیش از اخراج مهاجران، مشخصات آنان را مورد ارزیابی قرار دهد؛ چون به گفته او بسیاری از این مهاجران «نیاز به حمایت‌های بین‌المللی» دارند. حکومت پاکستان در نوامبر ۲۰۲۳ مرحله نخست اخراج اجباری حدود ۱.۷ میلیون مهاجر افغان فاقد مدرک اقامت را از آن کشور آغاز کرد که بر اساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، از آن زمان تا اکنون حدود ۵۲۵ هزار مهاجر افغان از آن کشور به افغانستان برگشته‌اند. در این اواخر، روابط میان حکومت سرپرست در افغانستان و پاکستان به خاطر افزایش حملات و رویدادهای امنیتی در پاکستان به شدت پرتنش شده است.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 216 بازدید

امیر سعید ایروانی، نماینده دایم ایران در سازمان ملل متحد در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که کشورش میزبان شش میلیون پناه‌جوی اهل افغانستان است. آقای ایروانی این موضوع را در نشست شورای امنیت سازمان ملل مطرح کرده و گفت که میزبانی از این شمار پناه‌جویان سالانه حدود ۱۰ میلیارد دالر برای ایران هزینه دارد. وی تاکید کرد که به دلیل شرایط سخت اقتصادی ناشی از تحریم‌های آمریکا و کمبود کمک‌های بین‌المللی برای مهاجران، ایران به تنهایی نمی‌تواند، هجوم پناه‌جویان اهل افغانستان و قاچاق مواد مخدر را که همه منطقه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مدیریت کند. او می‌گوید: «جامعه‌ی جهانی باید حمایت سریع، کافی و دوام‌دار از کشورهای میزبان مانند ایران داشته باشد.» نماینده دایم ایران در سازمان ملل متحد گفت که کشورش به ۷۰۰ هزار دانش‌آموز افغان مقیم ایران نیز زمینه آموزش فراهم کرده است. آقای ایروانی با اشاره به بحران بشری در افغانستان تحت حاکمیت حکومت فعلی تاکید کرده است که «سیاسی کردن» کمک‌ها بیشتر به مردم افغانستان آسیب می‌رساند. باید گفت که پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، صدها هزار شهروند کشور به دلیل چالش‌های اقتصادی و امنیتی به ایران و پاکستان فرار کرده‌اند. این در حالی است که نماینده‌گان سایر کشورهای همسایه در شورای امنیت سازمان ملل نیز با ابراز نگرانی از افزایش فعالیت «گروه‌های تروریستی» در خاک افغانستان، خواستار مبارزه جدی حکومت فعلی با این گروه‌ها شده‌اند.

ادامه مطلب


10 ماه قبل - 232 بازدید

همزمان با فرارسیدن روز جهانی پناهند‌گان، نمایندگی‌های دیپلماتیک و کنسولی کشور نسبت به وضعیت وخیم پناه‌جویان افغانستان ابراز نگرانی کرده است. این نمایند‌گی‌ها امروز (پنج‌شنبه، ۳۱ جوزا) با نشر بیانیه‌ای مشترک، گفته‌اند که از زمان تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر کشور، افراد بی‌شماری به دلیل سرکوب شدید، آزار و اذیت و نقض فاحش حقوق بشر، مجبور به فرار از افغانستان شدند. این نمایندگی‌ها می‌گویند که کشورهای میزبان، با درک شرایط خطرناک افغانستان، برای حمایت از حقوق پناه‌جویان و پناهندگان تلاش بیشتر کنند. در بیانیه آمده است: «درک این نکته ضروری است که بدون یک سیستم فراگیر و نماینده در افغانستان که حقوق، امنیت و خدمات اساسی را برای همه مردم آن تضمین کند، تلاش‌ها برای جلوگیری از جریان پناه‌جویان همچنان چالش‌برانگیز خواهد بود.» در ادامه آمده است که کشورهای میزبان پناه‌جویان افغانستان، باید روند اخراج اجباری آنان، به‌ویژه افراد در معرض خطر را متوقف کنند. نمایندگی‌های دیپلماتیک و کنسولی افغانستان تاکید کرد که ایجاد گذرگاه‌های ترانزیتی امن، تسهیل مسیرهای اسکان مجدد، تسریع درخواست‌های پناهندگی و فراهم کردن فرصت‌های کاری و تحصیلی از جمله خواست‌های این نمایند‌گی‌ها است. باید گفت که این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شوند که طی حدود یک سال گذشته پاکستان و ایران‌، هزاران پناه‌جو و مهاجر افغانستان را اخراج کردند. امروز پنج‌شنبه، ۳۱ جوزا، برابر به ۲۰ جون، روز جهانی پناهنده‌گان است.

ادامه مطلب