یک زن در ولایت فراه با فروش ۵۰۰ گرام طلا و هزینه کردن ۳۰ هزار دالر آمریکایی، سرک کوچه‌های قریه خود در ولسوالی اناردره این ولایت را آسفالت کرده و سیستم برق آفتابی نیز ایجاد کرده است. این خانم آهو بشیری نام دارد و از ۳۰ سال به این طرف در ولایت هرات زندگی می‌کند. این خانم توانسته است که کوچه و پس کوچه‌های این قریه را کانکریت‌ریزی کند و همچنان سیستم برق آفتابی را برای یک هزار خانواده فعال بسازد. مردم قریه‌ی «ذهکن» در ولسوالی اناردره او را مادر سخاوتمند می‌نامند، می‌گویند که سی سال پیش خانه‌اش در این قریه را ترک کرده و هرات رفته است. مردم این قریه می‌گویند که آهو بشیری پس از برگشت به قریه‌ی خود، تصمیم گرفت تا نیم‌ کیلو طلا و 30 هزار دالر آمریکایی پول نقد خود را برای کانکریت‌ریزی و سیستم برق آفتابی کوچه‌های این قریه هزینه کند. آهو بشیری گفته است: بعد از سی سال یک دفعه به وطن خود برگشتم و دیدم بسیار گردوخاک است و تمام مردم به خصوص کودکان در گردوخاک گم شده‌اند، به فرزند خود عزت‌الله گفتم، من طلاهای خود را می‌فروشم و به مردم کمک می‌کنم. پول‌های خود را در این کوچه‌ها مصرف می‌کنم تا مردم از خاکوگرد نجات یابند، یک کیلو طلای دیگر هم دارم و تصمیم دارم یک تالار برای مردم بسازم.» در همین حال، عزت‌الله بشیری، پسر این زن می‌گوید که مادرش، برق سولری برای قریه نیز فراهم ساخته است. او تاکید کرد: «کوچه‌های این قریه سمنت شد و با نصب بیش از صد تخته سولر، کوچه‌ها و پس‌کوچه‌های این قریه نیز روشن شد، بانی این کار خیر، مادر مت است که پس از این اقدام برخی از تاجران نیز دست به انجام کارهای خیر در این قریه زدند.» این اقدام آهو بشیری، باعث خرسندی باشندگان این قریه شده است. باشندگان قریه‌ی ذهکن می‌گویند که به کمک این زن، اکنون باشندگان این قریه برق و کوچه‌های پاک دارند. آنان افزوده‌اند: «تامین برق برای ما بسیار خوب شده است و همچنین کوچه‌ها زیاد خرابی داشت، ولی فعلا بسیار خوب شده است و با لباس پاک و تمیز می‌توانیم گشت‌وگذار کنیم.» همچنین حیات‌الله مهاجر فراهی، معین نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ نیز از این اقدام آهو بشیری استقبال نموده و می‌گوید که مردم باید در کنار حکومت ایستاده و در آبادی افغانستان سهم بگیرند. باشندگان این روستا از ساختن این پل استقبال کرده و نهادهای خیریه و تاجران می‌خواهند که به زیرساخت به ویژه‌های سرک‌های عمومی این ولسوالی نیز توجه کنند. باید گفت که با وجود سرازیر شدن میلیون‌ها دالر در کشور هنوز هم باشندگان شماری از روستا در نقاط دور دست افغانستان در رفت‌وآمد با مشکلات جدی روبرو هستند. شهروندان افغانستان همواره از مسوولان حکومتی خواستار ساختن سرک و پل‌های معیاری در روستاها و شاهراه‌ها شدند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی خواستار اقدام فوری برای نجات قدریه، زن جوانی شده‌اند که به گفته‌ی آنان، قربانی خشونت خانوادگی و تهدید به مرگ است. این جنبش با نشر بیانیه‌ای گفته است: «قدریه مجرم نیست، بلکه قربانی خشونت‌های ناعادلانه است. حکومت فعلی با تسلیم‌کردن او به پدرش، عمداً او را در معرض تهدید جدی به سنگسار و مرگ خشونت‌بار قرار داده‌اند.» این فعالان از نهادها و سازمان‌های بین‌المللی خواسته‌اند که برای نجات جان قدریه، اقدامات فوری، اضطراری و مؤثر روی دست گیرند. قابل ذکر است که قدریه، باشنده ولایت بغلان است. در بیانیه آمده است که پدرش پیشتر از وی به اتهام «فرار از منزل» نزد مقام‌های حکومت فعلی شکایت کرده بود. اما به گفته‌ی خود قدریه، او به دلیل خشونت‌های خانوادگی از بغلان به کابل گریخته و به خانه خواهرش پناه برده بود. با این وجود فعالان حقوق زنان گفته‌اند که افراد حکومت سرپرست او را بازداشت کرده، مدتی زندانی کرده‌اند و سپس تحویل پدرش داده‌اند. اکنون این فعالان هشدار داده‌اند که جان قدریه در خطر است و گفته‌اند که خواستار دخالت فوری نهادهای بین‌المللی برای محافظت از او شده‌اند. این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که قدریه چند روز پیش با انتشار یک نوار صوتی اعلام کرده بود که نیروهای حکومت فعلی قصد دارند او را به خانه پدرش بازگردانند و احتمال دارد پدرش او را به قتل برساند.

همزمان با روز جهانی ورزش برای صلح و توسعه، شماری از زنان ورزشکار افغانستان ممنوعیت ورزش زنان را آشکارترین جلوه‌های ظلم اجتماعی در افغانستان توصیف کرده و خواستار لغو ممنوعیت ورزش زنان شدند. زنان ورزشکار خواستار مشارکت آزاد، ایمن و برابر زنان در ورزش شده و گفته‌اند: «حکومت فعلی با بستن دروازه‌های ورزش، بسیاری از زنان را به انزوا کشانده و آنان را از داشتن یک زندگی پویا و سالم محروم کرده‌اند.» ورزشکاران زن تاکید کرده‌اند که محدودیت‌های حکومت فعلی نه‌تنها زندگی زنان داخل کشور را تحت تأثیر قرار داده، بلکه ورزشکاران زن افغانستانی در بیرون از کشور را نیز متاثر ساخته است. باید گفت که مقررات فعلی فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) تیم‌های تبعیدی را ملزم می‌سازد که از سوی فدراسیون رسمی کشور خود به رسمیت شناخته شوند. اما در افغانستان به‌دلیل ممنوعیت ورزش زنان از سوی حکومت فعلی، این تیم از سوی فدراسیون داخلی تایید نمی‌شود. افغانستان اینترنشنال به نقل از سکینه خالقی، ورزشکار زن افغانستانی در تبعید نوشته است: «در افغانستان به ورزش ایروبیک مشغول بود، اما حکومت فعلی چندین‌بار به باشگاه آن‌ها حمله کرده و مانع ادامه فعالیت‌های ورزشی‌شان شده‌اند.» او افزود: «برای دستیابی به عدالت و برابری، همه باید از فرصت‌های برابر برخوردار باشند. هیچ‌کس نباید از ابتدایی‌ترین حقوق خود، مانند ورزش کردن، محروم بماند.» قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط بر افغانستان، استفاده زنان و دختران از باشگاه‌های ورزشی را ممنوع کرده و ورزشکاران زن در تبعید را نیز به رسمیت نمی‌شناسند. سازمان ملل متحد در ماه اگست سال ۲۰۱۳، ششم اپریل را به‌عنوان «روز جهانی ورزش برای توسعه و صلح» نام‌گذاری کرد. از آن زمان، هر سال این روز برای گرامیداشت نقش ورزش در ایجاد تغییرات مثبت در سراسر جهان برگزار می‌شود. همچنین اتحادیه اروپا به مناسبت این روز، در یادداشتی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «از ابتکاراتی که سلامت، رفاه و همبستگی اجتماعی را از طریق ورزش در افغانستان ترویج می‌دهند، استقبال می‌کنیم.» این اتحادیه در ادامه یادداشت خود به نقش مؤثر ورزش در تقویت درک متقابل و ارتقای رفاه اشاره کرده است.

روزنامه گاردین مدعی شده است که دولت بریتانیا طی سه ماه آخر سال گذشته میلادی، درخواست پناهندگی ۲۶ فعال حقوق زنان اهل افغانستان را رد کرده است. این روزنامه به نقل از یکی از این فعالان حقوق زن نوشته است که دولت بریتانیا برایش گفته است، بازگشتش به افغانستان تحت کنترل حکومت سرپرست «امن» است. روزنامه گاردین در گزارشی که امروز (شنبه، ۱۶ حمل) منتشر کرده، از این زن با نام مستعار «مینا» یاد کرده و نوشته است که او پیش از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، در پروژه‌هایی با حمایت دولت‌‌های غربی برای مشاوره و آموزش زنان، کار کرده است. در گزارش آمده است که مینا در مصاحبه‌اش با وزارت داخله‌ی بریتانیا برای پناهندگی، جزئیات خطراتی که به‌دلیل فعالیت‌هایش در افغانستان با آن‌ها مواجه بوده را توضیح داده است، اما با وجود این، درخواست او رد شده است. در گزارش آمده است که تصمیم‌گیرنده‌ی پرونده این زن در وزارت داخله‌ی بریتانیا گفته است: «بر این باوریم که شما در صورت بازگشت به افغانستان، با خطر واقعی آزارواذیت یا آسیب به‌خاطر جلب توجه طالبان مواجه نیستید.» روزنامه گاردین در ادامه نوشته است که در نامه‌ی رد درخواست پناهندگی این فعال حقوق زنان نیز آمده است که «احتمالا به‌دلیل شغل‌تان شبکه‌ی حمایتی قوی دارید و در پرونده‌ی شما هیچ عامل انسانی شفقت‌آمیزی وجود ندارد که توجیه‌کننده‌ی اعطای اقامت خارج از قواعد مهاجرتی باشد». این رسانه افزوده است که بسیاری از همکاران سابق مینا پس از تسلط حکومت فعلی یا مخفی شده‌اند و یا از افغانستان فرار کرده‌اند و شبکه‌ی حمایتی او تا حد زیادی از بین رفته است. این زن به گاردین گفته است: «فکر می‌کردم درخواست پناهندگی‌ام پذیرفته می‌شود؛ من از افغانستان آمده‌ام، زن هستم، و با دولت‌های غربی همکاری کرده‌ام. رد شدن درخواستم یک شوک کامل بود، حالا هر روز از بازگردانده‌شدن به کشورم می‌ترسم. داشتن یک زندگی عادی در این‌جا برایم مثل یک رویا است. از نظر روانی واقعا در رنج هستم.» بر اساس گزارش روزنامه گاردین، بریتانیا در سه ماه آخر سال ۲۰۲۴ میلادی، درخواست پناهندگی دو هزار پناه‌جوی اهل افغانستان، شامل ۲۶ زن را رد کرده است. این رسانه افزوده است که نرخ پذیرش پناهندگی شهروندان افغانستان در بریتانیا نیز از ۹۸.۵ درصد در پایان سال ۲۰۲۳ به ۳۶ درصد در پایان سال ۲۰۲۴ میلادی سقوط کرده است. درخواست پناهندگی این فعال حقوق زنان افغانستان در بریتانیا در حالی رد شده است که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت، زنان و دختران را از آموزش و کار محروم و آزادی‌های اساسی آنان را به‌شدت محدود کرده‌اند.

رسانه‌های فرانسوی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده‌اند که ورونیک دو ویگری، عکاس و خبرنگار فرانسوی با مجموعه عکس «افغانستان، سرزمین بدون زن» برنده جایزه راجر پیک سال ۲۰۲۵ میلادی شده است. در گزارش آمده است که ورونیک دو ویگری جایزه راجر پیک ۲۰۲۵ میلادی را برای مجموعه عکس‌های مستند خود با عنوان «افغانستان، سرزمین بدون زن» دریافت کرد. این مجموعه تصاویر زندگی زنان اهل افغانستان تحت حاکمیت حکومت سرپرست را نشان می‌دهند. این جایزه که به یاد راجر پیک، خبرنگار و مستندساز فرانسوی بنیان‌گذاری شده به عکس‌هایی با نگاه مستند و انسان‌گرایانه تعلق می‌گیرد. هیأت داوران، این مجموعه را به دلیل نمایش شجاعت و مقاومت زنان اهل افغانستان در برابر سرکوب‌های شدید حکومت فعلی شایسته تقدیر دانسته‌اند. در گزارش آمده است که این جایزه پنج هزار یورویی فرصتی را به ورونیک دو ویگری فراهم می‌کند تا نمایشگاه آثار خود را در گالری اسکَم در پاریس نمایش دهد. خانم دو ویگری که پیش‌تر مستندهایی از افغانستان، سومالی، عراق، سوریه و یمن تهیه کرده بود در این مجموعه تصویری توجه جهانیان را به وضعیت زنان افغان و شرایط دشوار آنان جلب کرده است. مجموعه عکس‌های او در تاریخ ۷ جون ۲۰۲۵ در فستیوال عکاسی لا گاسیلی به نمایش درخواهد آمد. همچنین نمایشگاه عکس‌های این مجموعه از ۱۳ اکتبر ۲۰۲۵ تا ۶ فبروری ۲۰۲۶ در گالری اسکَم در پاریس برگزار خواهد شد. در حالی خانم دو ویگری از وضعیت فعلی زنان افغانستان نمایشگاه دایر می‌کند که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

سران اتحادیه اروپا و آسیای مرکزی پس از پایان اولین اجلاس خود در بیانیه‌ای مشترک، خواستار دسترسی برابر دختران و زنان افغانستان به آموزش و مشارکت در عمومی شده‌اند. اوزبیکستان روز (جمعه، ۱۵ حمل) میزبان اولین اجلاس سران آسیای میانه-اتحادیه اروپا در شهر سمرقند بود. سران این کشورها پس از پایان اجلاس در بیانیه‌ای مشترک بر تشکیل حکومت فراگیر بر اساس حقوق بشر و آزادی‌های بنیادی در افغانستان تاکید کردند. آن‌ها در این بیانیه بر تعهد خود برای توسعه افغانستان تاکید کرده و نگرانی خود را از وضعیت بشری در این کشور ابراز نمودند. همچنین سران این کشورها بر اهمیت ادامه حمایت از مردم افغانستان تاکید کرده‌اند. در بیانیه آمده است: «ما بر تعهد قوی خود برای دیدن افغانستان به عنوان کشوری امن، باثبات و مرفه با حکومتی فراگیر که به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی تمامی شهروندان خود، از جمله زنان، دختران، افراد متعلق به گروه‌های قومی و مذهبی و اقلیت‌ها احترام می‌گذارد، با خود و همسایگانش در صلح است و به تعهدات بین‌المللی خود احترام می‌گذارد، تاکید کردیم.» سران اتحادیه اروپا و آسیای مرکزی همچنین خواستار دسترسی کامل و برابر زنان و دختران به آموزش مطابق با معیارهای بین‌المللی و مشارکت فعال آن‌ها در زندگی عمومی شده‌اند. آن‌ها در بخشی از بیانیه بر ادامه مشاوره‌های منظم نمایندگان ویژه و فرستادگان کشورهای آسیای مرکزی و اتحادیه اروپا تاکید کرده‌اند. بیانیه مشترک درحالی منتشر شده است که پیشتر شوکت میرضیایف، رئیس‌جمهور اوزبیکستان در سخنرانی خود در این نشست نسبت به تهدیدات ناشی از افغانستان و بی‌توجهی جامعه‌ی جهانی به این تهدیدات ابراز نگرانی کرد. او گفت که اوزبیکستان آماده مشورت‌های سیاسی درباره توسعه صلح‌آمیز افغانستان است. در حالی آنان خواستار دسترسی زنان و دختران به آموزش و حقوق بشری هستند که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

مسوولان فرماندهی پولیس ولایت تخار می‌گویند که یک زن در ولسوالی «ینگی‌قلعه»‌ی این ولایت توسط شوهرش به شکل فجیع به قتل رسیده است. ذبیح‌الله حکیمی، سخنگوی فرماندهی پولیس تخار گفته است که این رویداد در روستای «مخمل گذر» از مربوطات ولسوالی ینگی‌قلعه رخ داده است. آقای حکیمی تاکید کرده است که شوهر این زن او را پس از یک مشاجره‌ی لفظی، با استفاده از «تفنگ چره‌ای» به قتل رسانده است. سخنگوی فرماندهی پولیس ولایت تخار افزوده است که شوهر این زن به اتهام قتل بازداشت شده است. او گفته است انگیزه‌‌ی دقیق این قتل هنوز روشن نیست و تحقیقات جریان دارد. به گفته‌ی وی، این رویداد شب (پنج‌شنبه، ۱۴ حمل) رخ داده است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

روزنامه گاردین درتازه‌ترین مورد گزارش داده است که محدودیت‌های حکومت سرپرست بر رفت‌وآمد زنان و دختران، بحران مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را در افغانستان تشدید کرده است. گاردین روز (پنج‌شنبه، ۱۴ حمل) با نشر گزارشی گفته است که ازدواج‌های زودهنگام، کمبود خدمات درمانی، ناامنی جاده‌ها و بی‌توجهی فرهنگی به سلامت زنان، باعث افزایش مرگ‌ومیر مادران شده است. این روزنامه به نقل از کارکنان شفاخانه‌ها در شهرهای مختلف افغانستان گزارش داده است که زنان بارها به‌دلیل نداشتن مرد همراه، از دریافت خدمات درمانی محروم شده‌اند. همچنین یک داکتر زن از ولایت ننگرهار به روزنامه گاردین می‌گوید: «از زمان تسلط حکومت سرپرست، زنان به داکتر مراجعه نمی‌کنند، مگر اینکه بیماری به حدی برسد که غیرقابل تحمل باشد.» این داکتر زن گفته است: «یکی از دلایل آن مشکلات مالی است، اما گاهی اوقات دلیل بی‌احتیاطی مردان خانواده است و زن را زودتر به دکتر نمی‌آورند و از آنجایی که خودشان نمی‌توانند سفر کنند، حالشان بدتر می‌شود.» گاردین به نقل از داکتران افزوده که «بیش از نیمی» از همکاران زن آن‌ها کار خود را ترک کرده‌اند. کمبود فزاینده داکتران و پرستارهای متخصص نیز جان زنان و کودکان را به‌ویژه در مناطق روستایی، به خطر انداخته است. این در حالی است که به‌تاز‌گی رسانه‌های ایرانی گزارش دادند که بیش‌تر از دو هزار داکتر از افغانستان در این کشور حضور دارند. نادر یاراحمدی، مشاور وزیر و رییس مرکز امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت داخله‌ی ایران گفته است که نزدیک به دو هزار داکتر افغانستانی در داخل ایران حضور دارند که ۷۰۰ نفر آنان داکتر متخصص و فوق تخصص هستند. او در گفت‌وگو با خبرگزاری خبر آنلاین گفته است که برخی استادان دانشگاه اهل افغانستان نیز در قراردادهایی که با دانشگاه‌های مختلف دارند از آنان استفاده می‌شود.

وزارت خارجه آسترالیا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که پنج میلیون دالر برای حمایت از زنان و دختران افغانستان اختصاص داده است. این وزارت با نشر اعلامیه‌ای گفته است که استرالیا ۱۱ میلیون دالر کمک بشردوستانه برای غیرنظامیان در غزه و ۱۵ میلیون دالر دیگر را به‌عنوان حمایت حیاتی از مردم آسیب‌دیده در میانمار و افغانستان اختصاص داده است. در ادامه آمده است که این کمک‌ها بر مراقبت‌های جنسی، خشونت مبتنی بر جنسیت و آوار‌گان متمرکز است. در اعلامیه آمده است که از این بودجه، پنج میلیون دالر برای توانمندسازی شرکای سازمان ملل در افغانستان برای ارائه‌ی خدمات صحی به زنان و دختران تخصیص یافته است. اعلامیه به نقل از پنی وانگ، وزیر امور خارجه‌ی استرالیا نوشته است که کشورش در حمایت از زنان و دختران افغانستان که «شجاعت باورنکردنی از خود در برابر نقض سیستماتیک حقوق بشر توسط حکومت سرپرست نشان داده‌اند، ثابت‌قدم» است. همچنین پت کانروی، وزیر توسعه‌ی بین‌المللی استرالیا، نیز اعلام کرده است که حمایت از زنان و دختران در شرایط اضطراری بشردوستانه، یکی از ارکان اصلی سیاست‌های بشردوستانه‌ی این کشور است. وی تاکید کرده است: «ما می‌دانیم که شرایط تحت کنترل حکومت فعلی فاجعه‌بار است و مفتخریم که از ارائه‌ی خدمات بهداشتی حیاتی به زنان و دختران افغانستانی حمایت می‌کنیم.» قابل ذکر است که پس از قطع کمک‌های آمریکا به افغانستان، نهادهای امدادرسان در این کشور با کمبود بودجه مواجه شده‌اند. این وضعیت، بخش صحت افغانستان را نیز به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است. سازمان جهانی بهداشت هشدار داده که به دلیل کمبود بودجه، ممکن است ۸۰ درصد مراکز صحی تحت حمایت این سازمان در افغانستان تعطیل شوند. قابل ذکر است که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

منابع محلی از شهرک المهدی جبرییل هرات می‌گویند که یک دختر نوجوان ۱۸ ساله در این شهرک خودش را حلق‌آوزیر کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم سه منبع محلی با حفظ هویت خود به رسانه‌ی گوهرشاد گفته‌اند که این دختر ۱۸ ساله بعد از ظهر روز (دوشنبه، ۴ حمل) در خانه‌ پدر خود در محله‌ی آزادی از مربوطات شهرک المهدی جبرییل خودکشی کرده است. منبع تاکید کرد که این دختر نوجوان، دانش‌آموز یک «مدرسه‌ی دینی» بوده است. منبع افزوده است که این دختر نوجوان مهدیه نام داشته و در غیاب اعضای خانواده‌، خودش را از پنجره‌ی خانه حلق‌آویز کرده است. منابع می‌گویند تاهنوز علت و انگیزه‌ی این خودکشی مشخص نشده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در هرات تا اکنون در مورد این رویداد چیزی نگفته است. این خودکشی، اولین مورد خودکشی زنان و دختران در سال نو هجری خورشیدی است که در هرات گزارش می‌شود. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان و به ویژه در ولایات شرق کشور پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.