سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برنامه‌های حمایتی خود را تا سال ۲۰۲۶ میلادی در افغانستان ادامه خواهد داد. این نهاد با نشر گزارشی گفته است تا زمان تعیین‌شده، ۴۵ هزار زن سرپرست خانواده‌ها را در افغانستان از طریق برنامه‌های کشاورزی حمایت خواهند کرد. در گزارش آمده است که در چارچوب این برنامه، بیش از ۲۰۰ هزار خانواده در هشت ولایت به شمول پروان، بادغیس، جوزجان، نیمروز، پکتیکا، نورستان، بدخشان و بامیان از امکانات معیشتی بهره‌مند خواهند شد. سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد تاکید کرد که از این خانواده‌ها از طریق کشت گندم، مدیریت دام، پرورش پرندگان، گل‌خانه‌ها، زنبورداری، تولید لبنیات حمایت خواهند کرد. قابل ذکر است که بیش‌ترین جمعیت افغانستان در روستاها زندگی می‌کنند و زندگی‌شان به محصولات کشاورزی وابسته است. در منطقه‌های دوردست در کنار مردان، زنان نیز به گونه‌ی گسترده در بخش کشاورزی و دام‌داری مصروف هستند. اما سیستم کشاورزی افغانستان هنوز هم به شکل سنتی ادامه دارد و نیازمند مکانیزه‌شدن و مدرنیزه‌سازی است. پیش از این نیز نهادهای سازمان ملل متحد از فراهم‌کردن زمینه‌های آموزشی همچنان کمک‌ بسته‌های کشاورزی و دام‌داری به زنان در شماری از ولایت‌ها خبر داده بود.

ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی و نهادهای مدنی افغانستان گفته‌اند که جنبش‌های خودجوش اعتراضی و مبارزات زنان افغانستان هرگز از سوی گروه‌های سیاسی داخلی، چهره‌های برجسته ملی و نهادهای بین‌المللی مورد حمایت قرار نگرفته است. این نهادها با نشر بیانیه‌ای گفته‌اند: «رهبران سیاسی، نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق‌بشری نیز با بی‌توجهی کامل، از کنار ظلم، استبداد، بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه مبارزین و فعالان مدنی عبور کرده‌اند.» در ادامه آمده است که در حال حاضر نشست‌های متعدد در کشورهای مختلف با ابتکار نهادهای نامشخص برگزار می‌گردد که این سبب نگرانی تمامی «معترضان و مبارزان واقعی» شده است. در بیانیه آمده است که هر روند یا نشستی که بدون حضور جنبش‌های اعتراضی، نهادهای مدنی و «معترضان واقعی» باشد، «ناقص، ناتمام و نامشروع» است و به‌ عنوان معامله‌ای بر سر ارزش‌های مبارزاتی زنان افغانستان تلقی می‌شود. ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی و نهادهای مدنی افغانستان تاکید کرد که هرگونه نشست که بدون شفاف‌سازی دستور کار، اهداف و اطلاعات پیرامون میزبان آن برگزار شود، «اقدامی مشکوک است» و این ائتلاف نگران مصادره مبارزات زنان افغانستان به نفع نهادها و چهره‌های سودجوی فضای مدنی و سیاسی است. قابل ذکر است که با برگشت حاکمیت دوباره‌ی حکومت فعلی، تمامی حقوق اساسی به‌شمول حق تحصیل و ادامه آموزش دختران و زنان در افغانستان سلب و با توشیح قانون جدید تحت عنوان «قانون امر به معروف و نهی از منکر»، حتی صدای زنان را نیز در اماکن عمومی که مردان در آن حضور داشته باشند، حرام عنوان شده است. حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها دولتی و خصوصی و آموزشگاه‌های خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شده‌اند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواست‌ها اعتنا نکرده است.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که از هفت هزار دانش‌آموز دختر و پسر در سراسر افغانستان حمایت می‌کند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که به دختران و پسران کمک می‌کند تا بتوانند به‌راحتی به مکتب‌های ابتدایی بروند. آموزش و مراقبت در دوران کودکی بهترین شروع دانش‌آموزان برای زندگی کردن است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد همچنان در پیامی دیگری نوشته است که در خانه‌های دختران دانش‌آموز شیر‌های آب نصب کرده تا وقت خود را برای آب‌آوردن تلف نکنند. یونیسف تاکید کرد که این سهولت را برای دختران، با حمایت مالی کمک‌های بشردوستانه‌ی افغانستان، بانک توسعه‌ی اسلامی و سازمان همکاری اسلامی ایجاد کرده است. فوزیه، دانش‌آموز ده ساله‌ی که از خدمات آب‌رسانی مستفید شده است به یونیسف گفته است که نبود آب، بار‌ها باعث دیر رفتن وی به صنف درسی شده است. فوزیه افزود: «زمانی‌که برای آب آوردن کیلومتر‌ها دور از خانه می‌رفتم، زمان شروع صنف من در مکتب بود. حالا می‌توانم با خیال راحت صبح زود به مکتب بروم و آموزش ببینم.» حمایت یونیسف از دانش‌آموز‌های دختر در دوره‌ی ابتدایی در حالی صورت می‌گیرد که اکنون بیش از یک هزار و ۳۰ روز می‌شود دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب‌ها منبع شده‌اند. حکومت سرپرست پس از به‌دست گرفتن قدرت در افغانستان، با صدور بیش ۵۰ فرمان، زنان و دختران را در بعدهای وسیع زندگی اجتماعی محدود کردند. در نخستین اقدام آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرد.

یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که برای روزنامه‌ نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن در افغانستان آموزش و منابع را برای گزارش‌دهی امن در مورد مسایل حیاتی فراهم می‌کند. یونسکو با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نهاد برای ۸۸۰ خبرنگار در افغانستان آموزش می‌دهد که ۴۱.۵ درصد آنان زنان هستند. این سازمان تاکید کرد که حفاظت از روزنامه‌نگاران برای دموکراسی بسیار مهم است. با این وجود شماری از روزنامه‌نگاران زن می‌گویند که محدودیت‌های حکومت سرپرست در برابر آزادی بیان و کار خبرنگاران تشدید یافته و آنان در معرض بی‌کاری قرار دارند. محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان باعث شده که بیش‌تر رسانه‌ها روزنامه‌نگاران زن را به کار استخدام نکنند. همچنین پس از حاکمیت دوباره‌ی حکومت فعل، آزادی بیان به شدت محدود شده و روزنامه‌‌نگاران به‌ویژه خبرنگاران زن با تهدید از سوی حکومت فعلی و سانسور مواجه‌اند. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل در ادامه افزود که یک هزار و ۲۳۸ برنامه در مورد محتواهای که علاقه‌مندی عمومی به آنان زیاد است به خبرنگاران زن ارائه کرده و هم‌چنان یک هزار و ۸۵۰ صنف‌های آموزش غیر رسمی را نیز به روزنامه‌نگاران برگزار کرده است. یونسکو می‌گوید که در چندین رادیو، از جمله هفت ایستگاه تحت رهبری زنان خبرنگاران زن را آموزش داده است. این سازمان از طریق برنامه‌های آموزشی برای خبرنگاران دسترسی به اطلاعات را برای بیش از ۱۷ میلیون نفر را فراهم کرده که دست‌کم ۵.۱ میلیون نفر آنان زنان می‌باشند. سازمان ملل: خبرنگاران زن در افغانستان با محدودیت‌‌های شدید روبرو هستند گزارشگران بدون مرز: خبرنگاران افغانستان بی‌وقفه با آزار و اذیت مواجه هستند جهان و بی‌اعتنایی به خبرنگاران زن در افغانستان سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل گفت که برای حمایت از تاب‌آوری رسانه‌های افغانستان و مبارزه با مصونیت از مجازات تلاش می‌کند. به گفته‌ی یونسکو، این ابتکار به روزنامه نگاران، به‌ویژه زنان، آموزش و منابعی را برای گزارش امن در مورد مسایل حیاتی توان‌مند می‌کند. در ادامه آمده است که یونسکو و اتحادیه‌ی اروپا تلاش دارند تا در افغانستان با مصونیت از مجازات حملات در برابر روزنامه‌‌نگاران مقابله کرده، رسانه‌های آزاد و مستقل را ترویج و دسترسی به اطلاعات دقیق را تضمین کنند. آزادی مطبوعات یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای دو دهه‌ی گذشته در افغانستان به‌شمار می‌رفت که پس از حاکمیت حکومت سرپرست آهسته‌آهسته در حال از بین رفتن است. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، محدودیت‌های شدید بر کار رسانه‌ای و خبرنگاران وضع کرده است. زنان روزنامه‌نگار از این محدودیت‌ها بیشتر آسیب را متحمل شده‌اند؛ طوری‌که ۸۲ درصد خبرنگاران زن وظیفه‌های شان را از دست داده‌اند.