یبوست مزمن در زنان؛ دستگاه گوارش به تجزیه غذاها کمک می‌کند تا بدن مواد مغذی موجود در آن‌ها را جذب کند. در طی این فرآیند، ذرات غیر ضروری غذاها به مدفوع تبدیل و از طریق روده دفع می‌شوند. مختل شدن عملکرد دستگاه گوارش به یبوست منجر می‌شود، یعنی بدن نمی‌تواند به راحتی مدفوع را دفع کند. همه مردم در مقطعی از زندگی خود این مشکل را به طور موقت تجربه می‌کنند، به ویژه اگر رژیم غذایی آن‌ها تغییر کند. اما یبوست مزمن که حداقل چند هفته طول می‌کشد می‌تواند دلایل جدی‌تری داشته باشد. همچنین یبوست مشکلی شایع در دفع مدفوع است که معمولاً به معنای دفع کمتر از سه بار در هفته یا دشواری در دفع مدفوع تعریف می‌شود. این عارضه می‌تواند به دلایل متعددی از جمله کمبود فیبر غذایی، مصرف ناکافی مایعات، کم‌تحرکی یا شرایط پزشکی خاص ایجاد شود. یبوست مزمن به حالتی اطلاق می‌شود که علائم آن برای سه ماه یا بیشتر ادامه داشته باشد و ممکن است نیاز به مداخلات پزشکی داشته باشد. این مشکل می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و در صورت عدم درمان، به عوارض جدی منجر شود. شیوع و اهمیت یبوست حدود یک نفر از هر هفت فرد سالم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در زنان جوان و افراد مسن شایع‌تر است. برخی داروها، مانند مسکن‌های اپیوئیدی (مورفین و کدئین)، می‌توانند یبوست را تشدید کنند. برخلاف باور رایج که دفع مدفوع روزانه ضروری است، محدوده طبیعی دفع در افراد سالم بین سه بار در روز تا سه بار در هفته متغیر است. یبوست معمولاً موقتی است و با تغییرات ساده در سبک زندگی بهبود می‌یابد، اما در موارد مزمن ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای مانند مشکلات گوارشی یا عصبی باشد. آگاهی از این موضوع به افراد کمک می‌کند تا به موقع اقدام به پیشگیری یا درمان کنند. علائم یبوست علائم یبوست شامل موارد زیر است: دفع مدفوع کمتر از سه بار در هفته مدفوع سفت، خشک یا توده‌ای که دفع آن دشوار است زور زدن یا احساس درد هنگام دفع مدفوع احساس تخلیه ناکامل روده پس از دفع احساس انسداد در مقعد نیاز به استفاده از انگشت برای کمک به دفع مدفوع یبوست مزمن زمانی تشخیص داده می‌شود که فرد دو یا چند مورد از این علائم را به مدت سه ماه یا بیشتر تجربه کند. این علائم می‌توانند باعث ناراحتی قابل‌توجهی شوند و در برخی موارد، فعالیت‌های روزمره را مختل کنند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ مراجعه به پزشک در موارد زیر ضروری است: علائم یبوست بیش از سه هفته ادامه داشته باشد. یبوست فعالیت‌های روزمره را مختل کند. خونریزی مقعدی، خون در مدفوع یا مدفوع سیاه مشاهده شود. تغییرات غیرمعمول در شکل یا رنگ مدفوع رخ دهد. درد مداوم شکمی وجود داشته باشد که متوقف نشود. کاهش وزن بدون دلیل رخ دهد. این علائم ممکن است نشانه‌ای از مشکلات جدی‌تر مانند انسداد روده یا بیماری‌های التهابی روده باشند و نیاز به ارزیابی پزشکی دارند. علل یبوست یبوست اغلب زمانی رخ می‌دهد که مدفوع در روده بزرگ (کولون) بیش از حد آهسته حرکت کند، که باعث جذب آب زیاد توسط بدن و سفت شدن مدفوع می‌شود. علل اصلی یبوست شامل موارد زیر است: عوامل سبک زندگی مصرف ناکافی مایعات: کمبود آب در بدن می‌تواند مدفوع را خشک و دفع آن را دشوار کند. کمبود فیبر غذایی: فیبر موجود در میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل به افزایش حجم مدفوع و تسهیل دفع کمک می‌کند. کم‌تحرکی: عدم ورزش منظم می‌تواند حرکات روده را کند کند. نادیده گرفتن نیاز به دفع: تأخیر در دفع مدفوع می‌تواند به سفت شدن آن منجر شود. داروها برخی داروها یبوست را به عنوان عارضه جانبی ایجاد می‌کنند، از جمله: مسکن‌های اپیوئیدی (مانند مورفین، کدئین) داروهای درمان فشار خون بالا داروهای ضدافسردگی داروهای ضدتشنج داروهای درمان آلرژی یا بیماری‌های عصبی مشکلات عضلات کف لگن عضلات کف لگن برای دفع مدفوع ضروری هستند. ضعف یا ناهماهنگی این عضلات می‌تواند دفع را دشوار کند و به یبوست مزمن منجر شود. این مشکل در زنان پس از زایمان یا در افراد مسن شایع‌تر است. انسداد روده آسیب یا تغییرات بافتی در روده بزرگ یا رکتوم، مانند تومورها یا تنگی‌های روده‌ای، می‌تواند مسیر مدفوع را مسدود کند و یبوست ایجاد کند. بیماری‌های مرتبط برخی بیماری‌ها که عملکرد عضلات، اعصاب یا هورمون‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، می‌توانند یبوست مزمن ایجاد کنند، از جمله: سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) دیابت بیماری پارکینسون پرکاری تیروئید بیماری ام‌اس بارداری در برخی موارد، علت یبوست مزمن ناشناخته باقی می‌ماند که به آن یبوست ایدیوپاتیک گفته می‌شود. عوامل خطر عوامل افزایش‌دهنده خطر یبوست مزمن شامل: سن بالا: با افزایش سن، حرکات روده کندتر می‌شود. جنسیت زن: تغییرات هورمونی و بارداری می‌توانند خطر را افزایش دهند. کم‌تحرکی: عدم فعالیت بدنی منظم عملکرد روده را مختل می‌کند. بیماری‌های روانی: افسردگی یا اختلالات خوردن می‌توانند بر حرکات روده تأثیر بگذارند. عوارض یبوست مزمن می‌تواند منجر به عوارض زیر شود: بواسیر: تورم بافت‌های اطراف مقعد به دلیل فشار زیاد هنگام دفع شقاق مقعد: پارگی بافت مقعد ناشی از دفع مدفوع سفت فشردگی مدفوع: بازگشت مدفوع سفت به روده بزرگ پرولاپس رکتوم: بیرون‌زدگی بافت رکتوم از مقعد این عوارض می‌توانند ناراحتی قابل‌توجهی ایجاد کنند و نیاز به درمان پزشکی داشته باشند. پیشگیری برای پیشگیری از یبوست، رعایت نکات زیر توصیه می‌شود: مصرف غذاهای پرفیبر: میوه‌ها (مانند آلو، کیوی، انجیر)، سبزیجات، لوبیا و غلات کامل به افزایش حجم مدفوع و بهبود حرکات روده کمک می‌کنند. کاهش غذاهای کم‌فیبر: غذاهای فرآوری‌شده، لبنیات و گوشت قرمز باید محدود شوند. نوشیدن مایعات کافی: حداقل ۸ لیوان آب در روز برای نرم نگه داشتن مدفوع ضروری است. ورزش منظم: فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، یوگا یا دوچرخه‌سواری (۳۰ دقیقه در روز) حرکات روده را بهبود می‌بخشد. پاسخ فوری به نیاز دفع: نادیده گرفتن این نیاز می‌تواند به یبوست منجر شود. مدیریت استرس: استرس می‌تواند عملکرد روده را مختل کند؛ تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن یا تنفس عمیق مفید هستند. درمان یبوست درمان یبوست معمولاً با تغییرات سبک زندگی آغاز می‌شود و در صورت نیاز شامل مداخلات دارویی یا پزشکی است: تغییرات سبک زندگی رژیم غذایی: مصرف منظم غذاهای پرفیبر و مایعات کافی از مهم‌ترین اقدامات است. افزودن آلو خشک، آب آلو یا کیوی به رژیم غذایی می‌تواند به بهبود حرکات روده کمک کند. برای مثال، آلو به دلیل داشتن سوربیتول اثر ملین طبیعی دارد. ورزش: فعالیت بدنی منظم، مانند پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی، عملکرد روده را بهبود می‌بخشد. روال منظم دفع: ایجاد زمان مشخص برای دفع مدفوع (مثلاً صبح‌ها) می‌تواند به تنظیم روده کمک کند. درمان‌های دارویی ملین‌ها: ملین‌های بدون نسخه مانند لاکتولوز، پلی‌اتیلن گلیکول یا بیزاکودیل می‌توانند مدفوع را نرم کنند. داروهای تجویزی: در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهایی مانند لیناکلوتید یا پروکالوپراید تجویز کند. تغییر داروها: اگر یبوست ناشی از دارویی خاص باشد، پزشک ممکن است دوز یا نوع دارو را تغییر دهد. درمان‌های مکمل بیوفیدبک: این روش برای بهبود هماهنگی عضلات کف لگن در افرادی که مشکل دفع دارند، مؤثر است. ماساژ شکمی: ماساژ ملایم شکم می‌تواند حرکات روده را تحریک کند. طب سوزنی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی می‌تواند به بهبود یبوست مزمن کمک کند. جراحی: در موارد نادر، مانند انسداد شدید یا پرولاپس رکتوم، جراحی ممکن است لازم باشد. مشاوره با پزشک اگر یبوست مزمن به درمان‌های اولیه پاسخ ندهد، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی مانند کولونوسکوپی، تصویربرداری یا تست‌های عملکرد روده را توصیه کند تا علل زمینه‌ای مانند بیماری‌های التهابی روده یا انسداد شناسایی شوند. همچنین، در مواردی که یبوست با بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا پرکاری تیروئید مرتبط است، درمان بیماری اصلی ضروری است. توصیه‌های عملی برای مدیریت یبوست برنامه غذایی متعادل: روزانه ۲۵ تا ۳۰ گرم فیبر مصرف کنید. می‌توانید با افزودن سبوس گندم به وعده‌های غذایی یا خوردن میوه‌های خشک فیبر دریافتی را افزایش دهید. هیدراتاسیون: علاوه بر آب، مصرف چای‌های گیاهی ملایم (مانند چای نعناع) می‌تواند به هیدراتاسیون و آرامش روده کمک کند. فعالیت روزانه: حتی پیاده‌روی کوتاه روزانه می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی ایجاد کند. مشاوره روان‌شناختی: در مواردی که استرس یا افسردگی به یبوست کمک می‌کند، مشاوره می‌تواند مفید باشد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

از زمانی که به دنیا می‌آییم، این هورمون‌های ما هستند که کنترل اشتها، الگوی خواب، میزان استرس، میل جنسی، خوشحال یا مضطرب بودن و خیلی احساسات دیگرمان را به دست دارند. این روزها اصطلاح «اختلال هورمونی» را از دهان متخصصین زیاد می‌شنویم؛ اما آیا می‌دانید که معنی آن چیست؟ به نظر بسیار شایع و رایج می‌آید، طوری که بسیاری از خانم‌ها مشتاق به درک و آگاه شدن از آن هستند تا بدانند در واقع کدام هورمون ما است که دچار اختلال شده است و برای تشخیص اختلال هورمونی باید به دنبال چه علائمی باشیم؟ اکثر خانم‌های بالای ۴۰ سال سن، وقتی اسم هورمون را می‌شوند، در ذهن‌شان تصویر یائسگی، گر گرفتگی و نوسان خلق وخویی می‌آید. اما در حقیقت از زمان تولد ما یعنی خیلی قبل‌تر از دوران یائسگی، این هورمون‌های ما بودند که کنترل عملکرد بدن ما مثل اشتها، الگوی خواب، واکنش ما به استرس، میل جنسی، خوشحالی، اضطراب و غیره را در دست داشتند. به همین دلیل است که برای تمام خانم‌ها در هر سنی که هستند، داشتن اطلاعات اولیه در مورد چگونگی کار کردن هورمون‌ها واجب است. در غیر این صورت می‌توان گفت مثل افرادی هستیم که سال‌ها در تاریکی به دنبال درک نحوه کار کردن هورمون‌ها در بدن بودیم. هورمون‌هایی که اول از همه دچار اختلال می‌شوند هورمون‌ کورتیزول (استرس) و انسولین (قند خون) هستند. می‌توان به این هورمون‌ها هورمون‌های آلفا گفت چرا که تسلط مستقیم روی هورمون‌های  تیروئید، تخم‌دان و خواب دارند. در واقع هورمون کورتیزول تعیین می‌کند که هورمون‌های تیروئید، استروژن، پروژسترون، تستوسترون و ملاتونین در بدن چطور کار کنند. در این مقاله به شما توضیح می‌‌دهیم که اختلال هورمونی چیست و وقتی که هورمون‌ها خوب کار نمی‌کنند چه اتفاقی می‌افتد. همچنین اختلالات هورمونی یا اختلالات غدد درون‌ریز زمانی رخ می‌دهند که سیستم غدد درون‌ریز، مسئول تولید و توزیع هورمون‌ها در بدن، دچار اختلال عملکرد شود. این سیستم شامل غددی مانند تیروئید، آدرنال، هیپوفیز، پانکراس، تخمدان‌ها و بیضه‌هاست که هورمون‌هایی را ترشح می‌کنند تا فرآیندهای حیاتی مانند متابولیسم، رشد، تولیدمثل و پاسخ به استرس را تنظیم کنند. اختلالات هورمونی می‌توانند به دلیل تولید بیش از حد یا بسیار کم یک هورمون، یا عدم پاسخ صحیح بدن به هورمون‌ها ایجاد شوند. علائم این اختلالات بسته به نوع هورمون درگیر و شدت مشکل بسیار متنوع هستند و می‌توانند بر سلامت جسمی، عاطفی و روانی فرد تأثیر بگذارند. علائم کلی عدم تعادل هورمونی عدم تعادل هورمونی می‌تواند اثرات گسترده‌ای بر متابولیسم و عملکرد بدن داشته باشد. برخی از علائم شایع عبارتند از: ضربان قلب آهسته یا سریع (تاکی‌کاردی) افزایش یا کاهش وزن بدون دلیل مشخص خستگی مداوم و کاهش انرژی یبوست یا اسهال و حرکات روده غیرطبیعی بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در دست‌ها و پاها سطح کلسترول خون بالاتر از حد طبیعی افسردگی، اضطراب یا تغییرات خلقی عدم تحمل دمای سرد یا گرم پوست و موی خشک و زبر، یا پوست نازک، گرم و مرطوب توزیع نامنظم چربی بدن تیرگی پوست در نواحی مانند زیر بغل، پشت گردن یا کناره‌های گردن زائده‌های پوستی (زائده‌های کوچک و خوش‌خیم) تشنگی شدید و تکرر ادرار این علائم می‌توانند به‌تنهایی یا به‌صورت ترکیبی ظاهر شوند و بسته به نوع اختلال، شدت آن‌ها متفاوت باشد. بیماری‌های ناشی از عدم تعادل هورمونی عدم تعادل هورمونی می‌تواند منجر به ده‌ها بیماری پزشکی شود. در بیشتر موارد، تولید بیش از حد یا کمبود یک هورمون باعث ایجاد علائم و مشکلات سلامتی می‌شود. برخی از این اختلالات نیازمند درمان مداوم هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است موقتی بوده و به‌طور خودبه‌خود برطرف شوند. در زیر به برخی از رایج‌ترین بیماری‌های مرتبط با اختلالات هورمونی پرداخته می‌شود: دیابت: این بیماری زمانی رخ می‌دهد که بدن انسولین کافی تولید نمی‌کند یا سلول‌ها به درستی به انسولین پاسخ نمی‌دهند. دیابت نوع ۱ به دلیل حمله سیستم ایمنی به سلول‌های پانکراس و دیابت نوع ۲ به دلیل مقاومت به انسولین ایجاد می‌شود. علائم شامل تشنگی شدید، تکرر ادرار، خستگی و کاهش وزن غیرمنتظره است که اگر کنترل نشود، می‌تواند به عوارضی مانند بیماری‌های قلبی، کلیوی و عصبی منجر شود. اختلالات تیروئید: غده تیروئید هورمون‌هایی مانند تیروکسین (T4) و تری‌یدوتیرونین (T3) را ترشح می‌کند که متابولیسم را تنظیم می‌کنند. این اختلالات شامل: کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم): تولید ناکافی هورمون تیروئید که به خستگی، افزایش وزن، پوست خشک و یبوست منجر می‌شود. پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدیسم): تولید بیش از حد هورمون تیروئید که با کاهش وزن، ضربان قلب سریع، تعریق و اضطراب همراه است. این وضعیت ممکن است به دلیل بیماری گریوز یا گواتر ایجاد شود. اختلالات آدرنال: غده آدرنال هورمون‌هایی مانند کورتیزول و آلدوسترون را ترشح می‌کند که در مدیریت استرس و فشار خون نقش دارند. اختلالات مرتبط شامل: بیماری آدیسون (نارسایی آدرنال): کمبود کورتیزول و آلدوسترون که با خستگی، ضعف عضلانی و تغییر رنگ پوست همراه است. سندرم کوشینگ: تولید بیش از حد کورتیزول، اغلب به دلیل استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدها یا تومور، که علائمی مانند افزایش وزن، فشار خون بالا و ضعف استخوان‌ها را به دنبال دارد. اختلالات هورمون رشد: هورمون رشد توسط غده هیپوفیز ترشح می‌شود و در رشد و متابولیسم نقش دارد. کمبود آن می‌تواند به کوتاهی قد در کودکان منجر شود، در حالی که تولید بیش از حد (آکرومگالی) در بزرگسالی باعث بزرگ شدن دست‌ها، پاها و صورت می‌شود، معمولاً به دلیل تومور هیپوفیز. سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS): این اختلال هورمونی شایع در زنان به دلیل عدم تعادل هورمون‌های جنسی (اندروژن و استروژن) رخ می‌دهد و با قاعدگی نامنظم، کیست‌های تخمدان، افزایش وزن و رشد موهای زائد (هیرسوتیسم) همراه است. PCOS می‌تواند بر باروری تأثیر منفی بگذارد و خطر دیابت نوع ۲ را افزایش دهد. اختلالات هیپوفیز: غده هیپوفیز به‌عنوان "رهبر غدد"، هورمون‌هایی را ترشح می‌کند که سایر غدد را کنترل می‌کنند. تومورها یا آسیب به این غده می‌تواند تولید ناکافی یا بیش از حد هورمون‌ها را به دنبال داشته باشد و بر رشد، متابولیسم و تولیدمثل اثر بگذارد. علائم خاص عدم تعادل هورمونی عدم تعادل هورمونی می‌تواند به روش‌های مختلفی بروز کند: افزایش یا کاهش وزن: هورمون‌ها متابولیسم را تنظیم می‌کنند و اختلال در آن‌ها می‌تواند به نوسانات وزنی غیرقابل‌توضیح منجر شود. تغییرات خلقی: هورمون‌هایی مانند کورتیزول، تیروکسین و استروژن بر خلق‌وخو اثر دارند و عدم تعادل آن‌ها می‌تواند به افسردگی، اضطراب یا تحریک‌پذیری منجر شود. خستگی: علامت شایعی در اختلالات تیروئید، آدرنال و دیابت است. بی‌نظمی‌های قاعدگی: در زنان، عدم تعادل استروژن و پروژسترون می‌تواند قاعدگی نامنظم، آمنوره (قطع قاعدگی) یا خونریزی‌های غیرطبیعی ایجاد کند. ناباروری: مشکلات هورمونی می‌توانند بر تولید اسپرم در مردان یا تخمک‌گذاری در زنان اثر بگذارند. تغییرات پوست و مو: ریزش مو، رشد موهای زائد، یا تغییر بافت پوست (خشکی یا چربی بیش از حد) از علائم احتمالی است. سایر علائم: تغییرات بینایی، گرسنگی یا تشنگی بیش از حد، ضعف عضلانی، و تکرر ادرار بسته به نوع اختلال ممکن است دیده شود. علل اختلالات هورمونی اختلالات هورمونی می‌توانند از عوامل مختلفی ناشی شوند: ژنتیک: برخی اختلالات مانند کم‌کاری تیروئید مادرزادی یا سندرم کوشینگ ارثی هستند. بیماری‌های خودایمنی: سیستم ایمنی ممکن است به غدد مانند تیروئید (بیماری هاشیموتو) یا پانکراس حمله کند. تومورها: تومورهای خوش‌خیم یا بدخیم در غدد می‌توانند تولید هورمون را مختل کنند. داروها: مصرف طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها یا برخی داروهای دیگر می‌تواند تعادل هورمونی را تغییر دهد. آسیب یا جراحت: ضربه یا جراحی به غدد می‌تواند عملکرد آن‌ها را مختل کند. عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم، مواد شیمیایی صنعتی، یا پلاستیک‌هایی با BPA می‌تواند به اختلال هورمونی منجر شود. سبک زندگی: رژیم غذایی نامناسب، کمبود خواب، و استرس مزمن نیز می‌توانند نقش داشته باشند. تشخیص و درمان تشخیص اختلالات هورمونی معمولاً با آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح هورمون‌ها (مانند TSH برای تیروئید، گلوکز برای دیابت، یا کورتیزول برای آدرنال) آغاز می‌شود. آزمایش‌های تکمیلی مانند سونوگرافی، MRI، یا تست تحمل گلوکز ممکن است برای شناسایی علل زمینه‌ای مانند تومورها یا آسیب‌های ساختاری انجام شود. درمان بسته به نوع اختلال متفاوت است: داروها: مانند انسولین برای دیابت، لووتیروکسین برای کم‌کاری تیروئید، یا داروهای ضداندروژن برای PCOS. تغییر سبک زندگی: رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، کاهش استرس، و حفظ وزن سالم می‌توانند به تعادل هورمون‌ها کمک کنند. جراحی: در مواردی مانند تومورهای هیپوفیز یا آدرنال ممکن است جراحی لازم باشد. درمان هورمونی: جایگزینی هورمون‌ها در شرایطی مانند نارسایی آدرنال یا هیپوتیروئیدیسم. نظارت و پیگیری: برخی اختلالات، مانند تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا یائسگی، ممکن است با مدیریت علامتی کنترل شوند. پیشگیری و نکات اضافی پیشگیری از اختلالات هورمونی شامل سبک زندگی سالم است: مصرف غذاهای غنی از مواد مغذی (مانند ید برای تیروئید)، اجتناب از استرس مزمن، و کاهش تماس با مواد شیمیایی مضر. همچنین، معاینات دوره‌ای و توجه به علائم اولیه می‌تواند به تشخیص زودهنگام کمک کند. در زنان، تنظیم قاعدگی و در مردان، بررسی سطح تستوسترون، می‌تواند از پیشرفت مشکلات جلوگیری کند. نتیجه‌گیری اختلالات هورمونی با علائم متنوع و تأثیرات گسترده، یکی از چالش‌های مهم سلامت عمومی هستند. شناخت بیماری‌هایی مانند دیابت، اختلالات تیروئید، PCOS، و سندرم کوشینگ، همراه با آگاهی از علل و روش‌های درمان، می‌تواند به مدیریت بهتر این شرایط کمک کند. با تشخیص به‌موقع و رویکردی جامع شامل دارو، تغییر سبک زندگی و حمایت پزشکی، افراد می‌توانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشیده و از عوارض طولانی‌مدت این اختلالات جلوگیری کنند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا