یک مرد آمریکایی با عمل به توصیه‌های رژیم غذایی که «چت‌جی‌پی‌تی»(ChatGPT) به وی داده بود، به روان‌پریشی مبتلا شد. یک مطالعه جدید، داستان هشداردهنده‌ای را ارائه کرده است. پزشکان در این مطالعه جزئیات چگونگی تجربه روان‌پریشی ناشی از مسمومیت را در مردی شرح دادند که پس از پیروی از توصیه‌های رژیم غذایی با راهنمایی هوش مصنوعی، دچار آن شده بود. این ممکن است اولین مورد مستند مسمومیت باشد که عامل مستقیم آن هوش مصنوعی است. پزشکان در «دانشگاه واشنگتن»(Washington)، وضعیت مردی را گزارش کردند که پس از مصرف «برومید»(bromide) به مدت سه ماه با توصیه «چت‌جی‌پی‌تی»، دچار مسمومیت ناشی از آن شده بود. ترکیبات «برومید» در اوایل قرن بیستم برای درمان مشکلات مختلف سلامتی، از بی‌خوابی گرفته تا اضطراب استفاده می‌شد. با این حال، مردم به تدریج متوجه شدند که این ماده می‌تواند در دوزهای بالا، سمی باشد و باعث مشکلات اعصاب‌ و روان شود. «برومید» تا دهه ۱۹۸۰، از بیشتر تجویزها حذف شد و موارد مسمومیت با آن نیز کاهش یافت. با این حال، این ماده هنوز در برخی داروهای دامپزشکی و سایر محصولات مصرفی از جمله مکمل‌های غذایی باقی مانده است و موارد مسمومیت با آن گاه به گاه رخ می‌دهد. اکنون این حادثه احتمالا اولین مسمومیت با «برومید» باشد که هوش مصنوعی مسبب آن بوده است. این مرد به یک اورژانس محلی مراجعه کرده است و به پرستاران گفته است که احتمالاً توسط همسایه‌اش مسموم شده است. اگرچه برخی از معاینات فیزیکی وی طبیعی بود، اما این مرد، مضطرب و بدبین شده بود و با وجود اینکه تشنه بود از نوشیدن آبی که به وی داده می‌شد خودداری می‌کرد. وی همچنین توهمات بینایی و شنوایی را تجربه می‌کرد و دچار یک دوره روان‌پریشی شده بود. وی در بحبوحه روان‌پریشی خود، سعی کرد از بیمارستان فرار کند. پس از آن، پزشکان وی را در بازداشت روانپزشکی غیرارادی به دلیل ناتوانی شدید قرار دادند. آنها سرم و یک داروی ضد روان‌پریشی را برای وی تجویز کردند و پس از آن، وضعیت روانی وی شروع به تثبیت کرد. پزشکان از همان ابتدا گمان کردند که مسمومیت ناشی از «برومید» مسئول بیماری این مرد است و هنگامی که وی به اندازه کافی خوب شد تا بتواند به طور منسجم صحبت کند، دقیقاً متوجه شدند که چگونه این ماده وارد بدن وی شده است. وی به پزشکان گفت: من سه ماه قبل عمداً شروع به مصرف «برومید» کردم. من در مورد مضرات استفاده نمک خوراکی در غذاهای روزانه اطلاع داشتم و تصمیم گرفتم دیگر از آن استفاده نکنم. پزشکان می‌گویند وقتی این مرد تصمیم گرفت نمک را از رژیم غذایی خود حذف کند، برای کمک با «چت‌جی‌پی‌تی» مشورت کرد و ظاهراً به هوش مصنوعی به وی گفته است که نمک خوراکی یا سدیم کلرید می‌تواند با «برومید» با خیال راحت جایگزین شود. وی با تأیید هوش مصنوعی، شروع به مصرف «برومید» به جای نمک کرده است. گفتنی است که این مرد احتمالاً از نسخه «چت‌جی‌پی‌تی ۳/۵» یا «۴/۰» استفاده می‌کرده است. پزشکان به گزارش‌های گفتگوهای این مرد با هوش مصنوعی دسترسی نداشتند، بنابراین هرگز دقیقاً نفهمیدند که مشاوره سرنوشت‌ساز وی چگونه پیش رفته است. با این حال، پژوهشگران  از «چت‌جی‌پی‌تی ۳/۵» پرسیدند که سدیم کلرید یا نمک خوراکی را با چه چیزی می‌توان جایگزین کرد و پاسخ هوش مصنوعی شامل «برومید» بود. پزشکان اعلام کردند که «چت‌جی‌پی‌تی» در پاسخ خود صراحتاً بیان کرده بود که زمینه این جایگزینی اهمیت دارد، اما هوش مصنوعی هرگز هشداری در مورد خطرات مصرف «برومید» ارائه نکرده است و همچنین نپرسیده که چرا این شخص در وهله اول به پرسیدن این سوال علاقه دارد. در نهایت این مرد به آرامی بهبود یافت و سرانجام پس از سه هفته از بیمارستان مرخص شد. پزشکان در مطالعه خود نوشتند: ابزارهایی مانند «چت‌جی‌پی‌تی» می‌توانند پلی بین دانشمندان و جمعیت غیر آکادمیک ایجاد کنند. با این حال، هوش مصنوعی خطر ترویج اطلاعات نادرست را نیز به همراه دارد. یک پزشک متخصص به کسی که نگران مصرف نمک خوراکی است، توصیه نمی‌کند که به «برومید» روی بیاورد.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری‌ای است که مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد .در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اما درمان‌های موجود می‌توانند به کنترل و مدیریت علائم کمک کنند. بیماری ام‌اس در زنان شایع‌تر از مردان است، به‌طوری‌که احتمال ابتلای زنان سه برابر بیش از مردان است.  اگرچه علائم ام‌اس در هر دو جنس مشابه است ،برخی از این علائم به‌دلیل عواملی مانند نوسانات هورمونی و ارتباط بالقوه با چربی بدن و محل تجمع آن، در زنان شایع‌تر یا متفاوت‌تر بروز می‌کنند. نوسانات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری و یائسگی می‌توانند بر شدت علائم ام‌اس تأثیر بگذارند. زنان ممکن است علائم اولیه ام‌اس مانند تغییرات بینایی، بی‌حسی یا احساس سوزن‌سوزن شدن را تجربه کنند. علائم مشترک: بسیاری از علائم مانند خستگی، ضعف عضلانی، تغییرات شناختی، و مشکلات جنسی )مانند خشکی واژن و مشکلات نعوظ( در هر دو جنس مشترک هستند. افزایش چربی بدن، به‌ویژه چربی شکمی، با التهاب مرتبط است که ممکن است در بیماری ام‌اس نقش داشته باشد. از آن‌جایی‌که زنان به‌طور طبیعی درصد چربی بدن بالاتری دارند. این عامل می‌تواند در شیوع بیشتر بیماری در آن‌ها مؤثر باشد. علائم خاصی که ممکن است در زنان برجسته‌تر باشند: - مشکلات بینایی: تاری دید، تشخیص رنگ ضعیف یا حرکات دردناک چشم. - اختلال عملکرد جنسی: خشکی واژن، مشکلات در برانگیختگی یا ارگاسم. - تغییرات عاطفی: افزایش اضطراب، افسردگی یا نوسانات خلقی. از جمله عوامل دیگری که باید در نظر گرفته شوند: - بارداری: اگرچه علائم ام‌اس ممکن است در دوران بارداری تغییر کند، اما به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، احتمال عود بیماری کاهش می‌یابد. - یائسگی: علائم ممکن است در دوران یائسگی به دلیل نوسانات هورمونی بدتر شوند. - ویتامین:D تحقیقات، رابطه بین سطح ویتامین D و ابتلا به ام‌اس، روند پیشرفت و شدت علائم آن را بررسی می‌کنند. در نتیجه، زنان به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر بیماری ام‌اس (MS) قرار می‌گیرند. در حالی‌که بسیاری از علائم این بیماری بین زنان و مردان مشترک است، نوسانات هورمونی، درصد چربی بدن و عوامل جغرافیایی ممکن است نقش بیشتری در بروز و شدت بیماری در زنان ایفا کنند. بیماری ام‌اس (MS) زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به مغز و نخاع حمله می‌کند. علت دقیق آن هنوز مشخص نیست. احتمال ابتلا به ام‌اس در شرایط زیر بیشتر است: - سن بین ۲۰ تا ۵۰ سال - زن بودن )زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا هستند.) - داشتن سابقه خانوادگی )برادر، خواهر یا والدین مبتلا به ام‌اس( - مصرف سیگار )احتمال ابتلا در افراد سیگاری حدود دو برابر بیشتر است( آزمایش‌های تشخیص بیماری ام‌اس: اگر پزشک عمومی مشکوک به ام‌اس باشد، شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع می‌دهد. در این مراجعه، متخصص در مورد علائم شما پرس‌وجو می‌کند. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص قطعی ام‌اس وجود ندارد، اما ممکن است این آزمایش‌ها انجام شود: - بررسی حرکت، هماهنگی، بینایی، تعادل و رفلکس‌ها - آزمایش خون - MRI برای بررسی آسیب به مغز یا نخاع - پونکسیون کمری: نمونه‌گیری از مایع نخاعی با سوزن - تست‌های تحریک حسی با حسگرهایی که سرعت انتقال پیام‌ها از چشم یا گوش به مغز را اندازه‌گیری می‌کنند. درمان: در حال حاضر، درمان قطعی برای ام‌اس وجود ندارد، اما برخی روش‌ها می‌توانند روند پیشرفت بیماری را کند و علائم را کنترل کنند. نوع درمان به *نوع ام‌اس* و *علائم خاص فرد* بستگی دارد، و ممکن است با گذشت زمان نیاز به تغییر درمان‌ها باشد. شما توسط متخصصان مختلفی پشتیبانی خواهید شد. این متخصصان ممکن است شامل پرستار متخصص ام‌اس، متخصص مغز و اعصاب و فیزیوتراپیست باشند. داروهایی که ممکن است برای بیماری ام‌اس تجویز شوند ،عبارت‌اند از: 1. داروهای استروئیدی برای کاهش التهاب و کمک به بهبود عملکرد اعصاب. 2.درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری، که به کاهش تعداد و شدت عودها کمک می‌کنند. 3. داروهای شل‌کننده عضلات برای کاهش اسپاسم، گرفتگی یا سفتی عضلانی. 4. داروهایی برای درمان درد، مشکلات بینایی و سایر علائم، که در جهت حمایت و کاهش ناراحتی‌های ناشی از بیماری ام‌اس به کار می‌روند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

سالپنژیت چیست؟ سالپنژیت به التهاب لوله‌های فالوپ که از تخمدان تا رحم کشیده می‌شود، اشاره دارد. این یک نوع بیماری التهابی لگن (PID) است که عفونت اندام‌های لگنی زنانه است و بیشتر در اثر عفونت‌های باکتریایی مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک ایجاد می‌شود. سالپنژیت می‌تواند یک یا هر دو لوله فالوپ را درگیر کند و در صورت عدم درمان، می‌تواند عوارض طولانی مدتی را به دنبال داشته باشد. لوله‌های فالوپ از رحم، یکی در هر طرف، و هر دو در نزدیکی تخمدان باز می‌شوند. در طی تخمک گذاری، تخمک آزاد شده وارد لوله فالوپ می‌شود و توسط موهای ریز به سمت رحم کشیده می‌شود. سالپنژیت التهاب لوله‌های فالوپ است. تقریباً همه موارد ناشی از عفونت باکتریایی از جمله بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک و کلامیدیا است. التهاب باعث ترشح مایع اضافی یا حتی چرک در داخل لوله فالوپ می‌شود. عفونت یک لوله معمولاً منجر به عفونت لوله دیگر می‌شود، زیرا باکتری از طریق عروق لنفاوی مجاور مهاجرت می‌کند. سالپنژیت یکی از شایع‌ترین علل ناباروری زنان است. بدون درمان سریع، عفونت ممکن است به طور دائمی به لوله فالوپ آسیب برساند، به طوری که تخمک‌های آزاد شده در هر چرخه قاعدگی نتوانند با اسپرم ملاقات کنند. اسکار و انسداد لوله‌های فالوپ شایع‌ترین عارضه طولانی مدت بیماری التهابی لگن (PID) است و به همین دلیل گاهی اوقات می‌توان از این وضعیت به عنوان (PID) نام برد. با این حال، اصطلاح  (PID) شامل سایر عفونت‌های دستگاه تناسلی زنان، مانند رحم و تخمدان‌ها می‌شود. علائم سالپنژیت سالپنژیت همیشه علامت دار نیست اما در برخی موارد ممکن است علائم زیر ظاهر شود : ترشحات بد بوی واژن ترشحات زرد رنگ واژن درد هنگام تخمک گذاری، قاعدگی یا رابطه جنسی لکه بینی بین قاعدگی کمر درد مبهم درد شکم حالت تهوع استفراغ تکرر ادرار این وضعیت می‌تواند حاد باشد و به طور ناگهانی و شدید ایجاد شود یا مزمن بوده و برای مدت طولانی و با علائم بسیار ناچیز یا فاقد علائم ادامه داشته باشد. علل سالپنژیت در ۹ مورد از هر ۱۰ مورد سالپنژیت، باکتری عامل آن است. برخی از شایع‌ترین باکتری‌های مسئول سالپنژیت عبارتند از: کلامیدیا گنوکوک (که باعث سوزاک می‌شود) مایکوپلاسما استافیلوکوک استرپتوکوک باکتری باید به دستگاه تناسلی زن دسترسی پیدا کند تا عفونت رخ دهد. باکتری‌ها را می‌توان به روش‌های مختلفی معرفی کرد. از جمله: رابطه جنسی قرار دادن (IUD) یا (دستگاه داخل رحمی) سقط جنین زایمان آپاندیسیت عوامل خطر سبک زندگی سالپنژیت عوامل سبک زندگی که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سالپنژیت را در زنان افزایش می‌دهد عبارتند از: برقراری رابطه جنسی بدون کاندوم عفونت قبلی با یک بیماری مقاربتی عوارض سالپنژیت بدون درمان، سالپنژیت می‌تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض شود، از جمله: عفونت بیشتر: عفونت ممکن است به ساختارهای مجاور مانند تخمدان‌ها یا رحم سرایت کند. عفونت شرکای جنسی: شریک یا شرکای زن ممکن است باکتری را منقبض کرده و نیز عفونی شوند. آبسه لوله تخمدان: حدود ۱۵ درصد از زنان مبتلا به سالپنژیت دچار آبسه می‌شوند که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. حاملگی خارج از رحم: یک لوله فالوپ مسدود شده مانع از ورود تخمک بارور شده به رحم می‌شود. سپس جنین در داخل فضای محدود لوله فالوپ شروع به رشد می‌کند. خطر حاملگی خارج رحمی برای زنان مبتلا به سالپنژیت قبلی یا سایر اشکال بیماری التهابی لگن (PID) حدود یک در ۲۰ است. ناباروری: لوله فالوپ ممکن است تغییر شکل داده یا زخمی شود به حدی که تخمک و اسپرم نتوانند به هم برسند. پس از یک دوره سالپنژیت یا (PID) دیگر، خطر ناباروری در زنان حدود ۱۵ درصد است. سالپنژیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟ تشخیص سالپنژیت شامل تعدادی آزمایش است، از جمله: معاینه عمومی - برای بررسی حساسیت موضعی و بزرگ شدن غدد لنفاوی معاینه لگن - برای بررسی حساسیت و ترشح آزمایش خون - برای بررسی تعداد گلبول‌های سفید و سایر عواملی که نشان دهنده عفونت هستند. سواب مخاطی - یک اسمیر برای کشت و بررسی در آزمایشگاه گرفته می‌شود تا بتوان نوع باکتری را شناسایی کرد. لاپاراسکوپی - در برخی موارد، ممکن است نیاز باشد لوله‌های فالوپ توسط یک ابزار باریک که از طریق برش‌های شکمی وارد می‌شود، مشاهده شود. درمان سالپنژیت درمان بستگی به شدت بیماری دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد: آنتی بیوتیک - برای ازبین بردن عفونت، که در حدود ۸۵ درصد موارد موفقیت آمیز است. بستری شدن در بیمارستان - از جمله تجویز داخل وریدی آنتی بیوتیک جراحی - اگر شرایط در درمان دارویی مقاومت کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

امروزه بر اثر فعالیت‌ها و اتفاقات مختلف انسان‌های زیادی دچار بی‌اشتهایی می‌شوند. از شایع‌ترین انواع بی‌اشتهایی، بی‌اشتهایی عصبی می‌باشد. هنگامی که احساس می‌کنید و بو و مزه غذا دیگر همچون سابق برایتان دلپذیر نیست و همچنین میلی به خوردن انواع غذاها ندارید شما دچار بی‌اشتهایی شده‌اید. بی اشتهایی ممکن است بر اثر انواع بیماری‌ها همچون: بیماری‌های دستگاه گوارش، سرطان‌ها و عفونت‌ها به وجود بیاید. همچنین ممکن است بر اثر مصرف برخی داروها اشتهای شما از دست برود. اما مهم‌ترین دلیل بی‌اشتهایی‌های طولانی مدت مشکلات عصبی است که سبب ایجاد بی اشتهایی عصبی می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است ترس شدیدی از افزایش وزن داشته باشند، حتی زمانی که دچار کمبود وزن هستند. آنها ممکن است رژیم غذایی یا ورزش بیش از حد داشته باشند یا از راه‌های دیگری برای کاهش وزن استفاده کنند. به نوعی مشکل در تغذیه که وزن به طور غیرطبیعی پایین می‌آید و فرد استرس و اضطراب زیادی از افزایش وزن دارد را آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی می‌گویند. این بیماری که این روز ها به خصوص در میان خانم‌ها رایج شده است در آن فرد به کنترل وزن و حفظ اندامش بسیار زیاد اهمیت می‌دهد. و برای کاهش وزن با روش‌های فراوان و تلاش‌های زیاد جان خود را نیز به خطر می اندازد. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی با محدود کردن غذای خود سعی می‌کنند از افزایش وزن خود جلوگیری کنند و یا به روند کاهش وزن خود ادامه دهند. در صورت ایجاد این بیماری بهتر است با مشاور و پزشک مشورت نمایید و مراحل درمانی را طی کنید. همچنین ما در ادامه این مقاله شما را تا حدودی با این بیماری آشنا می‌کنیم و اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می‌دهیم. علل علل دقیق بی‌اشتهایی شناخته نشده است. عوامل زیادی ممکن است دخیل باشند. ژن‌ها و هورمون‌ها ممکن است نقش داشته باشند. نگرش‌های اجتماعی که تیپ‌های بدن بسیار لاغر را ترویج می‌کنند نیز ممکن است دخیل باشند. علائم: علائم و نشانه‌های فیزیکی بی‌اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد: کاهش شدید وزن و یا عدم افزایش وزن طبق الگوی تغییر وزن قبلی فرد آزمایش خون غیرطبیعی خستگی بی‌خوابی سرگیجه یا از‌حال‌رفتن تغییر رنگ سر انگشتان دست به رنگ آبی نازک شدن و شکننده شدن و ریزش موها به‌وجود آمدن موهای نرم و کرکی بر روی بدن عدم قاعدگی یبوست و درد شکم پوست خشک یا زرد عدم تحمل سرما ضربان قلب نامنظم فشارخون پایین کم‌آبی عوامل خطر بی‌اشتهایی عبارت‌اند از: نگران بودن یا توجه بیشتر به وزن و فرم بدن ابتلا به اختلال اضطراب در کودکی داشتن تصور منفی از خود داشتن مشکلات غذایی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی داشتن ایده‌های اجتماعی یا فرهنگی خاص در مورد سلامت و زیبایی تلاش برای کامل بودن یا تمرکز بیش از حد روی قوانین بی‌اشتهایی اغلب در دوران پیش از نوجوانی یا نوجوانی یا جوانی شروع می‌شود. در زنان شایع‌تر است، اما ممکن است در مردان نیز دیده شود. افرادی که بی‌اشتهایی دارند اغلب ترس شدیدی از افزایش وزن دارند و ممکن است فکر کنند که اضافه‌وزن دارند، حتی زمانی که لاغر هستند. برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی اغلب مقدار یا نوع غذایی که می‌خورند را محدود می‌کنند. آنها برای کنترل وزن و شکل خود ارزش زیادی قائل هستند و از تلاش‌های شدید استفاده می‌کنند که می‌تواند به زندگی آنها آسیب زیادی وارد کند. بی‌اشتهایی به دلیل تغذیه بسیار نامناسب می‌تواند باعث تغییراتی در مغز شود که به آن سوءتغذیه نیز می‌گویند. این زمانی است که افراد مواد مغذی موردنیاز بدنشان برای سالم ماندن را دریافت نمی‌کنند؛ بنابراین ادامه رفتار مخاطره‌آمیز و مخرب انتخابی نیست. اگر درمان نشود، کاهش وزن می‌تواند به نقطه‌ای برسد که افراد مبتلا به بی‌اشتهایی در معرض خطر آسیب جدی جسمی یا مرگ باشند. بی‌اشتهایی دارای دومین میزان مرگ‌ومیر در بین هر بیماری روانی است، بیشتر مرگ‌های مرتبط با بی‌اشتهایی ناشی از بیماری‌های قلبی و خودکشی است. بی‌اشتهایی، مانند سایر اختلالات خوردن، می‌تواند زندگی افراد را تحت‌الشعاع قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. ازآنجایی‌که به تغییرات مغز مربوط می‌شود، رفتارهای بی‌اشتهایی یک انتخاب نیستند و این بیماری واقعاً مربوط به غذا یا ظاهر خاصی نیست. با درمان اثبات شده، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی می‌توانند به وزن سالم برگردند، عادات غذایی متعادل‌تری ایجاد کنند و برخی از عوارض جدی پزشکی و سلامت روان بی‌اشتهایی را معکوس کنند. عوارض بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند عوارض زیادی داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به طور ناگهانی اتفاق بیفتد - حتی اگر شما به طور مشهودی کم‌وزن نباشید. ریتم نامنظم قلب که به‌عنوان آریتمی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین، عدم تعادل الکترولیت‌ها - مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن حفظ می‌کنند، نیز می‌تواند منجر به مرگ شود. سایر عوارض بی‌اشتهایی عبارت‌اند از: کم‌خونی سایر بیماری‌های قلبی، مانند افتادگی دریچه میترال یا نارسایی قلبی. افتادگی دریچه میترال زمانی اتفاق می‌افتد که دریچه بین حفره چپ بالا و پایین قلب به‌درستی بسته نمی‌شود. پوکی استخوان که می‌تواند خطر شکستگی را افزایش دهد. از دست دادن عضلات. مشکلات معده، مانند یبوست، نفخ یا حالت تهوع. مشکلات کلیوی. در زنان، بی‌اشتهایی می‌تواند منجر به پریود نشدن شود. در مردان، می‌تواند تستوسترون را کاهش دهد. اگر به‌شدت دچار سوءتغذیه شوید، هر سیستم عضوی در بدن شما ممکن است آسیب ببیند. این آسیب ممکن است به طور کامل قابل برگشت نباشد، حتی زمانی که بی‌اشتهایی تحت کنترل باشد. علاوه بر عوارض جسمی، ممکن است علائم و شرایط سلامت روان دیگری نیز داشته باشید، از جمله: افسردگی و سایر اختلالات خلقی. اضطراب اختلالات شخصیت. اختلالات وسواس اجباری. سوءمصرف الکل و مواد. آسیب به خود، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی یا خودکشی. راه‌های تشخیص: مواردی هستند که به افراد در تشخیص بیماری بی‌اشتهایی عصبی کمک می‌کنند. برخی از رایج‌ترین آ‌ن‌ها به شرح زیر است: BMI یا شاخص توده بدنی که با استفاده از آن می‌توان به استانداردهای لازم بدن هر فرد باتوجه‌به اندازه قد، وزن و سایر مشخصات او پی برد. آزمایش‌های پروتئین و خون که نشان می‌دهد فرد از هر ماده لازم برای حیات و سلامت، چه میزان در بدن خود ذخیره دارد. آزمون‌های روان‌شناختی مختلف که اختلالات روانی فرد را شناسایی کرده و میزان خطرآفرین بودن آن را مشخص می‌کند. درمان: بیماری‌های تغذیه خطرناک است و جان انسان را تهدید می‌کند. به همین علت بهترین راه مراجعه به پزشک متخصص و مشورت با ایشان است. اما در ادامه ما چند توصیه مهم را برای شما بازگو می‌کنیم. عادت‌های غذایی سالم و تفکری درست درباره وزن را آموزش ببینیم. این فکر را که لاغری سبب شادی و نشاط شما می‌شود را رها کنید. آگاهی خود را دربارهٔ بیماری آنورکسیا و دیگر اختلالات تغذیه افزایش دهید. فراموش نکنید که لاغری نشانه موفقیت و ارزشمندبودن و افزایش وزن دلیل بر ضعف افراد نیست. انواع غذاها را مصرف کنید؛ زیرا بدن سالم به همه غذاها نیاز دارد. خود و دیگران را بر اساس چاقی و لاغری قضاوت نکنید و فراموش نکنید وزن نشانه شخصیت افراد نیست. تبلیغات رسانه‌ها را که شما را تشویق به لاغری می‌کند، دنبال نکنید و اجازه ندهید چیزی حس بدی در مورد بدنتان به شما انتقال دهد. بر اساس استعدادهایتان به خود ارزش دهید نه بر حسب وزن بدنتان. اگر فردی را دیدید که دچار این بیماری است با آرامش او را تشویق کنید تا به پزشک مراجعه کند و مراحل درمانی را زیر نظر پزشک طی کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

تعداد کمی از زنان ممکن است بدانند آندومتر چیست. آندومتر بافت داخل رحم است که از بدن زن در طول دوره‌های قاعدگی جدا شده و می‌ریزد. هنگامی که بافتی شبیه به پوشش داخلی رحم در مکان‌هایی که نباید رشد می‌کند به نام آندومتریوز و آدنومیوز یاد می‌شود، می‌توانید شرایط مشابه اما جداگانه‌ای به نام آندومتریوز و آدنومیوز داشته باشید. آن‌ها قسمت‌های مختلف بدن زن را تحت تاثیر قرار می‌دهند، علائم مشترکی دارند اما ممکن است به درمان‌های متفاوتی نیاز داشته باشند. از سویی شما می‌توانید هر دوی این مشکلات را همزمان داشته باشید. خبر بد اینکه متاسفانه پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث بوجود آمدن آن‌ها می‌شود. آندومتریوز چیست؟ آندومتریوز جزو آن دسته از بیماری‌هایی است که علت اصلی آن شناخته شده نیست و در واقع یک بافت به نام آندومتر در داخل حفره رحم است که جنین بر روی آن رشد می‌کند و در هر قاعدگی تخریب شده و با اتمام خونریزی مجدداً رشد می‌کند. بافت آستر رحم در بیماران آندومتریوز به‌طور نابجا در نقاط مختلف لگن و شکم کاشته می‌شود و رشد می‌کند. در حقیقت هنگامی که یک زن به آندومتریوز مبتلا می‌شود، تکه‌های میکروسکوپی این بافت روی اندام‌های دیگر مانند تخمدان‌ها، دیواره خارجی رحم، لوله‌های فالوپ، رباط‌هایی که از رحم حمایت می‌کنند، فضای بین رحم و راست روده و فضای بین رحم و مثانه در موارد نادر، ممکن است در سایر نقاط بدن نیز پیدا شوند. انواع آندومتریوز ۱- آندومتریوز سطحی عمدتاً در صفاق لگن یافت می‌شود. ۲- آندومتریوز تخمدان کیستیک (آندومتریوما) که در تخمدان‌ها یافت می‌شود. ۳- آندومتریوز عمیق در سپتوم راست واژن، مثانه و روده یافت می‌شود. ۴- در موارد نادر، آندومتریوز در خارج از لگن نیز یافت شده است. علائم بیماری آندومتریوز مهمترین علامت اولیه بیماری آندومتریوز درد لگن است که اغلب با دوره‌های قاعدگی همراه است. این درد ممکن است با گذشت زمان افزایش یابد. در موارد نادری برخی از افراد مبتلا به آندومتریوز هیچ علائمی ندارند. از دیگر علائم و نشانه‌های شایع اندومتریوز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دوره‌های قاعدگی دردناک: درد و گرفتگی لگن ممکن است قبل از قاعدگی شروع شده و تا چندین روز بعد از آن ادامه یابد. همچنین ممکن است احساس درد در ناحیه کمر و شکم نیز داشته باشید. درد هنگام رابطه جنسی: با وجود آندومتریوز، بروز درد در طول یا بعد از رابطه جنسی شایع است. درد هنگام اجابت مزاج یا ادرار کردن (علائم آندومتریوز مثانه): اغلب این علائم را در دوران قاعدگی تجربه می‌کنید. خونریزی بیش‌ از حد در دوران قاعدگی: ممکن است حتی خونریزی بین قاعدگی را به‌ صورت لکه‌بینی تجربه کنید (از علائم سرطان آندومتریوز). ناباروری: گاهی اوقات آندومتریوز در افرادی‌که به دنبال درمان ناباروری هستند، عامل اصلی تشخیص داده می‌شود. البته ممکن است علائم خستگی، اسهال، یبوست، نفخ یا حالت تهوع را نیز تجربه کنید (به ویژه در دوران قاعدگی). معمولا این‌ها علائم عود آندومتریوز در نظر گرفته می‌شوند. توصیه می‌کنیم علائم اندومتریوز را نادیده نگیرید چرا که با گذشت زمان مطمئنا شدت عوارض آن افزایش پیدا خواهد کرد. متاسفانه علائم آندومتریوز گاهی اوقات با علائم سایر شرایطی که می‌توانند باعث درد لگن شوند، مانند بیماری التهابی لگن (PID) یا کیست تخمدان اشتباه گرفته می‌شوند. حتی ممکن است این بیماری با سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) اشتباه گرفته شود. وضعیتی که باعث حملات اسهال، یبوست و گرفتگی شکم می‌شود. در مواردی (IBS) می‌تواند با آندومتریوز همراه شود که چنین شرایطی روند تشخیص را پیچیده‌تر می‌کند. علائم آندومتریوز اغلب پس از یائسگی بهبود می یابند، اما نه همیشه. عوامل شایع آندومتریوز آندومتریوز یک بیماری پیچیده است که بسیاری از زنان را در سراسر جهان از شروع اولین قاعدگی  تا یائسگی، بدون توجه به منشا قومی یا موقعیت اجتماعی، تحت تاثیر قرار می‌دهد. تصور می‌شود عوامل مختلفی در توسعه آن نقش دارند. اگرچه هنوز علت دقیق ابتلا به این بیماری مشخص نیست اما دلایل احتمالی آن شامل موارد زیر هستند: ۱- قاعدگی بازگشتی: در این مورد، خون قاعدگی حاوی سلول‌های آندومتر به جای خارج شدن از بدن، از طریق لوله‌های فالوپ به داخل حفره لگن جریان می‌یابد. این سلول‌های آندومتر به دیواره‌های لگن و سطوح اندام‌های لگن می‌چسبند، در آنجا رشد می‌کنند و در طول هر چرخه قاعدگی ضخیم می‌شوند و خونریزی می‌کنند. ۲- تغییر شکل سلول‌های صفاقی: طبق «نظریه القایی»، متخصصان پیشنهاد می‌کنند که هورمون‌ها یا عوامل سیستم ایمنی بدن می‌توانند باعث تبدیل سلول‌های صفاقی (سلول‌هایی که در قسمت داخلی شکم شما قرار دارند) به سلول‌های شبه آندومتر شوند. ۳- دگرگونی سلول‌های جنینی: هورمون‌هایی مانند استروژن ممکن است سلول‌های جنینی (سلول‌هایی که در مراحل اولیه رشد هستند) را در دوران بلوغ به سلول‌های شبیه به آندومتر تبدیل کنند. ۴- اسکار جراحی: بعد از عمل‌های جراحی مانند هیسترکتومی یا سزارین، سلول‌های آندومتر ممکن است به محل برش جراحی متصل شوند. در نتیجه به فضای خارجی رحم دسترسی پیدا می‌کنند. ۵- انتقال سلول‌های آندومتر: رگ‌های خونی یا سیستم مایع بافتی (لنفاوی) ممکن است سلول‌های آندومتر را به سایر قسمت‌های دیگر بدن منتقل کنند. ۶- اختلال سیستم ایمنی بدن: بروز مشکل در سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث شود که بدن نتواند بافت شبه آندومتر که در خارج از رحم رشد می‌کند را تشخیص دهد و از بین ببرد. چگونگی تشخیص بیماری آندومتریوز اصولا برای تشخیص اندومتریوز و سایر شرایطی‌که می‌توانند باعث درد لگن شوند، پزشک از شما می‌خواهد علائم خود را از جمله محل درد و زمان بروز آن را شرح دهید. پس از آن، آزمایش‌هایی که برای بررسی دقیق‌تر این بیماری انجام می‌شوند عبارتند از: معاینه لگن سونوگرافی تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) لاپاراسکوپی آندومتریوز اغلب می‌تواند علائمی را نشان دهد که شبیه سایر بیماری‌ها است که این خود باعث تاخیر در تشخیص می‌شود. آندومتریومای تخمدان، چسبندگی و اشکال ندولری عمیق بیماری اغلب برای تشخیص به سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نیاز دارند. بررسی بافت شناسی، معمولاً به دنبال جراحی یا لاپاراسکوپی، می‌تواند در تأیید تشخیص، به ویژه برای شایع‌ترین ضایعات سطحی مفید باشد. فاکتورهای خطر شایع بیماری آندومتریوز سابقه خانوادگی؛ اگر فردی در خانواده‌ی شما مبتلا به آندومتریوز باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. آندومتریوز در اعضای نزدیک خانواده، مانند مادر، مادربزرگ یا خواهر، خاله، عمه شما را در بالاترین سطح خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد. شرایطی که با جریان طبیعی قاعدگی تداخل دارد؛ مانند سیکل‌های قاعدگی کوتاه مدت و یا قاعدگی‌های سنگین که بیشتر از هفت روز طول بکشد. یکی از تئوری‌های علل مرتبط با آندومتریوز، جریان قاعدگی رتروگراد یا جریانی است که به سمت عقب حرکت می‌کند. اگر شرایط پزشکی دارید که جریان قاعدگی شما را افزایش می‌دهد، مسدود می‌کند یا تغییر مسیر می‌دهد، این می‌تواند یک عامل خطر باشد. شروع قاعدگی در سنین پایین یائسگی در سنین بالا اختلالات و ‌بیماری‌های سیستم تناسلی عدم باروری و زایمان اختلالات سیستم ایمنی بدن داشتن میزان بالایی از استروژن در سطح بدن بروز هرگونه بیماری که مانع از خروج خون از بدن در دوران قاعدگی شود درمان درمان آندومتریوز اغلب شامل دارو یا جراحی است. رویکردی که شما و پزشکتان انتخاب می‌کنید . البته درمان به این بستگی دارد که علائم شما چقدر جدی است و بیماری شما تا چه اندازه پیشرفت کرده است. به طور معمول، ابتدا دارو توصیه می‌شود. مانند داروهای ضد درد، اگر به اندازه کافی کمک نکند، از سایر روش‌ها مانند جراحی باید کمک گرفت. اگر شما قصد بارداری ندارید، ممکن است پزشکان راه هورمون درمانی همراه با مسکن را به شما توصیه کنند. هورمون درمانی راه حل دائمی برای آندومتریوز نیست؛ زیرا علائم این بیماری ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند. جراحی محافظه کارانه: جراحی محافظه کارانه تمرکز آن روی برداشتن بافت آندومتریوز و ازبین بردن آن است. زیرا پزشکان در این روش درمانی تلاش می‌کنند رحم و تخمدان‌‌ها را حفظ کنند. هیسترکتومی با برداشتن تخمدان‌ها: هیسترکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن رحم است. طی یک بازه‌ی زمانی تصور بر این بود که بیرون آوردن رحم و تخمدان‌ها موثرترین درمان برای بیماری آندومتریوز باشد؛ امروزه اما برخی از متخصصان آن را آخرین راه حل برای تسکین درد و از بین بردن بیماری می‌دانند. پزشکان زمانی از این روش استفاده می‌کنند که سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند. عوارض احتمالی آندومتریوز شما نباید آندومتریوز را نادیده بگیرید. در مواردی با گذشت زمان و عدم درمان به موقع، این بیماری منجر به ناباروری و سرطان تخمدان یا رحم می‌شود. عارضه اصلی آندومتریوز اختلال در باروری است. تقریباً یک سوم تا نیمی از زنان مبتلا به آن برای بارداری مشکل دارند. برای باردار شدن، یک تخمک باید از تخمدان آزاد شود، از طریق لوله فالوپ عبور کند، توسط یک سلول اسپرم بارور شده و خود را به دیواره رحم متصل کند تا شروع به رشد کند. آندومتریوز ممکن است باعث انسداد لوله فالوپ شود و از اتصال تخمک و اسپرم جلوگیری کند. با این وجود، بسیاری از افراد مبتلا به آندومتریوز خفیف تا متوسط ​​هنوز می‌توانند باردار شده و دوران بارداری را به پایان برسانند. بعضی اوقات پزشکان به افراد مبتلا به اندومتریوز توصیه می‎کنند که بچه‌دار شدن را به تعویق نیندازند زیرا ممکن است با گذشت زمان وضعیت بدتر شود. متاسفانه سرطان تخمدان در افراد مبتلا به آندومتریوز بیشتر از حد انتظار رخ می‌دهد. اگرچه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در ابتدای ابتلا بسیار کم است. به ندرت نوع دیگری از سرطان با نام آدنوکارسینوم مرتبط با آندومتریوز، می‎تواند بعداً در افرادی ‌که اندومتریوز داشته‌اند بروز کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت داشتن علائم و نشانه‌هایی که ممکن است نشان‎دهنده‌ی آندومتریوز باشد، به پزشک مراجعه کنید. اصولا آندومتریوز یک بیماری چالش‌برانگیز است و تشخیص زودهنگام آن منجر به مدیریت بهتر علائم شما می‌شود. همچنین در صورت نیاز می‌توانید به متخصص آنکولوژی زنان مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت نمایید. تا آنجا که می‌توانید در مورد آندومتریوز مطالعه کنید و وضعیت خود را به درستی بررسی کنید. زیرا هرچه زودتر متوجه علائم خود شوید و به موقع به پزشک مراجعه کنید، روند تشخیص و درمان شما سریع‌تر انجام می‌شود و درمان شما موفقانه‌تر خواهد بود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

بی‌خوابی یا نداشتن خواب کافی و باکیفیت یکی از مشکلات رایجی است که می‌تواند زندگی روزمره افراد را تحت تأثیر قرار دهد. بی‌خوابی می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله استرس، اضطراب، افسردگی، تغییرات هورمونی، عادات نادرست خواب، مصرف برخی داروها یا بیماری‌های زمینه‌ای ایجاد شود. این مشکل نه‌تنها بر سلامت جسمی و روحی فرد تأثیر می‌گذارد، بلکه باعث کاهش تمرکز، ضعف در عملکرد روزانه و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن می‌شود. در صورتیکه با بی‌خوابی مواجه شدید، می‌توانید به دکتر روانشناس یا دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید. برای دریافت نوبت از بهترین دکترهای معرفی‌شده در شهر خود نیز از دکترتو کمک بگیرید. بی‌خوابی به انگلیسی (insomnia)، رایج‌ترین اختلال خواب است که می‌تواند مشکلاتی همچون سخت به خواب‌رفتن، سخت خوابیدن یا خیلی زود بیدار‌شدن و عدم توانایی در دوباره خوابیدن را شامل شود. در بی‌خوابی ممکن است بعد از بیدار‌شدن هنوز احساس خستگی کنید. بی‌خوابی نه تنها بر میزان انرژی و خلق‌و‌خوی شما اثر دارد، بلکه بر سلامتی، عملکرد کاری و کیفیت زندگی شما نیز موثر است. با وجود متفاوت‌بودن خواب مورد نیاز هر فرد، به طور میانگین بزرگسالان به ۷ تا ۸ ساعت خواب شبانه نیاز دارند. بی‌خوابی می‌تواند به صورت حاد (کوتاه‌مدت) و مزمن (بلندمدت) باشد. بی‌خوابی حاد معمولا نتیجه‌ی استرس یا حادثه‌ای آسیب‌زا است و به مدت چند روز یا چند هفته طول می‌کشد. ولی بی‌خوابی مزمن معمولا نتیجه‌ی استرس، حوادث زندگی یا عاداتی است که خواب را مختل می‌کند و یک ماه یا بیشتر طول می‌کشد. تشخیص اختلال بی‌خوابی با بررسی دو معیار زیر می‌تواند بیان شود: مشکلات خواب به مدت حداقل سه شب در هفته به مدت حداقل سه ماه اتفاق بیفتد مشکلات خواب باعث ایجاد پریشانی عمده یا مشکلات عملکردی در زندگی فرد می‌شود عامل ایجادکننده مشکل بی‌خوابی می‌تواند در افراد متفاوت باشد. به‌عنوان مثال نوشیدن و مصرف بیش از حد کافئین در طول روز و یا یک مسئله‌ی پیچیده‌تر مانند بیماری‌های زمینه‌ای و یا حتی استرس و اضطراب بیش از حد می‌تواند باعث ایجاد بی‌خوابی شود. خبر خوب این است که بسیاری از مشکلات بی‌خوابی قابل‌حل بوده و حتی اغلب با تغییر سبک زندگی نیز قابل‌حل هستند. با بررسی دلایل اساسی و ایجاد تغییرات ساده در سبک زندگی روزمره و تغییر محیط خواب می‌توانید بی‌خوابی را درمان کرده و به کیفیت و بهبود خوابتان کمک کنید. انواع مختلف از اختلال بی‌خوابی: بی‌خوابی حاد: به‌صورت معمول در صورت نبود عوامل بیرونی استرس‌زا خودبه‌خود برطرف می‌شود. به دلیل شرایط موقعیتی استرس‌زا مانند شغل جدید و یا استرس سایر مسائل رخ می‌دهد معمولاً تا حدود یک ماه ادامه پیدا می‌کند بی‌خوابی موقت: کمتر از یک هفته طول می‌کشد معمولاً به دلیل موجودیت اختلالات دیگر؛ تغییر در محیط خواب و استرس یا افسردگی رخ می‌دهد. بی‌خوابی مزمن: بی‌خوابی معمولاً یک اختلال کوتاه مدت و گذرا است بیش از یک ماه طول می‌کشد در مواردی می‌تواند بی‌خوابی به حالت مزمن تبدیل شود که در نتیجه‌ی یک بیماری یا اختلال روانی رخ دهد. چه عواملی افراد را بیشتر در معرض خطر ابتلا به بی‌خوابی قرار می‌دهد؟ سن: بی‌خوابی در هر سنی ممکن است رخ دهد؛ اما افراد با سن بالا بیشتر مستعد ابتلا به بی‌خوابی هستند سابقه خانوادگی و ژنتیک: ژنتیک می‌تواند بر روی بی‌خوابی تأثیرگذار باشد و البته در مقابل می‌تواند بر روی خواب‌آلودگی و خواب عمیق نیز تأثیرگذار باشد محیط زندگی و  شغل: موارد زیر می‌توانند چرخه‌ی خواب و بیداری شما را مختل کنند: شیفت کاری یا کار شبانه صدا یا نور نامناسب و زیاد گرما و سرمای کنترل نشده سفرهایی مکرر به مکان‌هایی که از نظر زمانی با هم تفاوت دارند سبک زندگی: عادت‌های غلط زندگی می‌توانند خطر ابتلا به مشکلات خواب را افزایش دهند. تغییر در روند خواب یا تغییر روال عادی می‌تواند زمان خواب شما را مختل کند. به‌عنوان‌مثال: بیدارشدن از خواب برای مراقبت از کودکتان باعث می‌شود در طول روز مرتباً چرت بزنید. مصرف کافئین، نیکوتین، الکل و دیگر مواد مخدر، تماشای تلویزیون و برنامه‌های مهیج در زمان نزدیک به آخر شب. استرس: استرس یا نگرانی در مورد تحصیل، شغل، روابط عاطفی و یا هریک از چالش‌های مربوط به زندگی‌تان باعث افزایش احتمال ابتلا به اختلال بی‌خوابی می‌شود. همچنان نگرانی در مورد این‌که آیا خوابی کافی داشته‌اید یا نه و چک کردن مدام ساعت خطر ابتلا به بی‌خوابی را نیز در شما افزایش می‌دهد. جنسیت: اختلال بی‌خوابی در زنان بیشتر از مردان مشاهده می‌شود. احساس ناراحتی و تغییرات هورمونی در طول بارداری و یائسگی نیز می‌تواند باعث بروز مشکلات خواب شود. علائم و نشانه‌های ابتلا به اختلال بی‌خوابی: حتی اگر زمان کافی و شرایط مناسب برای خوابیدن را داشته باشید علل عمده‌ی بی‌خوابی مشکل در خوابیدن و از خواب پریدن است. از نشانه‌های ابتلا به بی‌خوابی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: قبل از اینکه به خواب بروید مدت زیادی را در محل خوابتان بیدار می‌مانید زمان خوابتان کم باشد. ممکن است در طول شب چندین مرتبه بیدار شوید و بیشتر طول شب را بیدار بمانید صبح بسیار زود بیدار می‌شوید و دیگر خوابتان نمی‌برد کیفیت خوابتان پایین است و اکثر اوقات بعد از این‌که بیدار می‌شوید احساس بی‌رمقی و کسالت دارید و در طول روز خواب‌آلود و خسته هستید، در تمرکز بر روی کارهایتان مشکل دارید. همچنان ادامه‌ی این وضعیت می‌تواند احتمال ابتلا به حالات اضطراب، افسردگی و تحریک‌پذیری را در شما افزایش دهد. سخن پایانی: در ادامه‌ی این مقاله و نسخه‌ی آینده به شرح دلایل، عوارض و سایر توضیحات مربوط به اختلال بی‌خوابی یا اینزومنیا خواهیم پرداخت. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»