برچسب: #خانواده

1 روز قبل - 48 بازدید

موفقیت تحصیلی کودکان یکی از دغدغه‌های اصلی والدین، معلمان و جامعه است. این موفقیت نه‌تنها به توانایی‌های ذاتی کودک وابسته است، بلکه شیوه‌های تربیتی که در خانواده اعمال می‌شود نیز تأثیر قابل‌توجهی بر آن دارد. والدین، با اتخاذ روش‌های مناسب تربیتی، می‌توانند نقش مهمی در تقویت انگیزه، اعتمادبه‌نفس و پیشرفت تحصیلی فرزندان خود ایفا کنند. در این مقاله، تأثیر شیوه‌های مختلف تربیتی بر موفقیت تحصیلی کودکان مورد بررسی قرار می‌گیرد. ۱. شیوه‌های تربیتی و تأثیر آن‌ها بر عملکرد تحصیلی والدین از شیوه‌های مختلفی برای تربیت فرزندان خود استفاده می‌کنند که هر یک تأثیرات متفاوتی بر یادگیری و موفقیت تحصیلی کودک دارد. در ادامه، به بررسی سه سبک اصلی فرزندپروری پرداخته می‌شود. ۱.۱. شیوه فرزندپروری مقتدرانه والدینی که از شیوه فرزندپروری مقتدرانه استفاده می‌کنند، همزمان با اعمال قوانین روشن و انتظارات مشخص، حمایت عاطفی بالایی نیز ارائه می‌دهند. این والدین به فرزندان خود استقلال می‌دهند، اما در عین حال آن‌ها را راهنمایی می‌کنند و محیطی انگیزشی برای یادگیری ایجاد می‌نمایند. کودکانی که در چنین خانواده‌هایی رشد می‌کنند، معمولاً دارای عزت‌نفس بالا، انگیزه قوی برای یادگیری و توانایی حل مسئله بهتری هستند که این عوامل در موفقیت تحصیلی آن‌ها نقش اساسی دارد. ۱.۲. شیوه فرزندپروری مستبدانه در این سبک تربیتی، والدین قوانین سخت‌گیرانه‌ای را بدون در نظر گرفتن احساسات و نیازهای کودک اعمال می‌کنند. این کودکان اغلب دچار اضطراب و استرس تحصیلی می‌شوند و ممکن است به دلیل ترس از شکست، انگیزه یادگیری خود را از دست بدهند. هرچند برخی از کودکان در این محیط‌ها عملکرد تحصیلی خوبی دارند، اما استرس و عدم خلاقیت می‌تواند مانع پیشرفت واقعی آن‌ها شود. ۱.۳. شیوه فرزندپروری سهل‌گیرانه والدینی که شیوه فرزندپروری سهل‌گیرانه را در پیش می‌گیرند، معمولاً قوانین کمی برای فرزندان خود دارند و نظارت محدودی بر عملکرد آن‌ها اعمال می‌کنند. کودکان این خانواده‌ها ممکن است انگیزه کافی برای موفقیت تحصیلی نداشته باشند، زیرا ساختار و راهنمایی مناسبی برای یادگیری ندارند. این شیوه تربیتی معمولاً منجر به کاهش انضباط فردی و افت تحصیلی می‌شود. ۲. نقش تعامل والدین و فرزندان در موفقیت تحصیلی ۲.۱. حمایت عاطفی و روانی والدینی که از فرزندان خود حمایت عاطفی می‌کنند، فضایی فراهم می‌آورند که در آن کودک احساس امنیت و اعتمادبه‌نفس می‌کند. این کودکان با انگیزه بیشتری به یادگیری می‌پردازند و از چالش‌های تحصیلی هراسی ندارند. ۲.۲. ایجاد محیط یادگیری مناسب در خانه وجود محیطی آرام و مناسب برای مطالعه، دسترسی به کتاب‌ها، منابع آموزشی و فناوری‌های مفید، از عوامل مهمی است که بر موفقیت تحصیلی کودکان تأثیر می‌گذارد. والدینی که این شرایط را فراهم می‌کنند، امکان پیشرفت فرزندانشان را افزایش می‌دهند. ۲.۳. الگوی رفتاری والدین کودکان از رفتارهای والدین خود الگوبرداری می‌کنند. والدینی که خود به یادگیری و مطالعه علاقه دارند، این نگرش را به فرزندانشان نیز منتقل می‌کنند. داشتن گفت‌وگوهای علمی در خانواده، مطالعه مشترک و تشویق به تحقیق، می‌تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد تحصیلی فرزندان داشته باشد. ۳. نقش تشویق و تقویت مثبت در پیشرفت تحصیلی ۳.۱. تأثیر پاداش و تشویق تشویق فرزندان برای موفقیت‌های تحصیلی، حتی موفقیت‌های کوچک، باعث افزایش انگیزه آن‌ها برای ادامه مسیر یادگیری می‌شود. این تشویق می‌تواند به شکل کلامی، جوایز کوچک یا فراهم کردن فرصت‌های جدید آموزشی باشد. ۳.۲. اهمیت تعیین اهداف تحصیلی کمک به فرزندان در تعیین اهداف تحصیلی واقع‌بینانه و برنامه‌ریزی برای رسیدن به آن‌ها، می‌تواند نقش مهمی در موفقیت تحصیلی آن‌ها داشته باشد. والدینی که فرزندان خود را در این مسیر راهنمایی می‌کنند، به آن‌ها کمک می‌کنند که در مسیر یادگیری پیشرفت کنند. ۳.۳. توجه به علایق و استعدادهای کودکان شناخت علایق و استعدادهای کودکان و هدایت آن‌ها در مسیر تحصیلی متناسب با توانایی‌هایشان، موجب افزایش انگیزه و عملکرد تحصیلی آن‌ها می‌شود. والدینی که به علایق فرزندانشان اهمیت می‌دهند، باعث رشد خلاقیت و نوآوری آن‌ها می‌شوند. شیوه‌های تربیتی والدین تأثیر بسزایی بر موفقیت تحصیلی کودکان دارد. والدینی که از سبک فرزندپروری مقتدرانه بهره می‌برند و در عین حال محیطی حمایتی، انگیزشی و منظم برای فرزندان خود فراهم می‌کنند، زمینه پیشرفت تحصیلی آن‌ها را فراهم می‌سازند. حمایت عاطفی، ایجاد محیط یادگیری مناسب، ارائه تشویق‌های مثبت و توجه به علایق کودکان، از جمله عواملی هستند که در موفقیت تحصیلی کودکان نقش کلیدی ایفا می‌کنند. با آگاهی از این شیوه‌ها، والدین می‌توانند تأثیر مثبتی بر آینده تحصیلی و حرفه‌ای فرزندان خود داشته باشند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 58 بازدید

نویسنده: مهدی مظفری در اعماق وجود هر انسانی، فطرت پاک و نیازی ذاتی به معنویت نهفته است. این نیاز، در نهاد کودکان، گویی ریشه‌ای عمیق‌تر و شاخ و برگ‌هایی شاداب‌تر دارد. گویی کودکان، به طور فطری، با پرسش‌های بزرگ هستی‌شناسی عجین هستند و از همان ابتدا به دنبال پاسخ‌هایی در دنیای پیرامون خود می‌گردند. دین، با ارائه چارچوبی جامع و پاسخ‌هایی ژرف به این پرسش‌ها، می‌تواند مسیر روشنی برای زندگی کودکان ترسیم کند. آموزه‌های دینی، همچون قطب‌نمایِ معنوی، کودکان را در دریای متلاطم زندگی راهنمایی می‌کنند و به آن‌ها کمک می‌کنند تا هویت خود را در پرتو ارزش‌های والای انسانی بیابند. اما چگونه می‌توان این گوهر گران‌بها را به نسل نو هدیه داد؟ چگونه می‌توان بذر ایمان را در قلب‌های پاکشان کاشت و پرورش داد تا به درختی تناور و پربار تبدیل شود؟ در این مقاله، به بررسی شیوه‌های مؤثر برای تبلیغ دین برای کودکان می‌پردازیم. هدف ما، ارائه راهکارهایی عملی و خلاقانه برای انتقال مفاهیم دینی به نسل نو است، به گونه‌ای که در آن‌ها شور و اشتیاق به معنویت و تعهد به ارزش‌های دینی برانگیخته شود. در این مسیر، باید به یاد داشته باشیم که کودکان، موجوداتی کنجکاو، خلاق و عاشق بازی و سرگرمی هستند؛ بنابراین، شیوه‌های تبلیغ دین برای کودکان باید جذاب، پویا و متناسب با سن و روحیات آن‌ها باشد. معنای «تبلیغ» و «تبلیغ دین» تبلیغ در لغت به معنای رساندن پیام یا چیزی به مخاطب باهدف آگاه‌سازی، متقاعدکردن یا ترغیب او به انجام کاری است. این کار می‌تواند از طریق روش‌های مختلفی مانند سخنرانی، نوشتن، تصاویر، فیلم و... انجام شود. تبلیغ دین نیز نوعی تبلیغ است که به دنبال ترویج باورها و آموزه‌های دینی در میان مردم است. هدف از تبلیغ دین، هدایت انسان‌ها به‌سوی رستگاری و سعادت ابدی از طریق ایمان به خداوند و عمل به دستورات دینی است. ذکر این نکته لازم که تبلیغ دین، نه به معنای تحمیل عقیده، بل به‌مثابه دعوتی مهربانانه به‌سوی فطرت پاک انسانی است. این امر یعنی اینکه تبلیغ دین فراتر از صرفاً ارائه اطلاعات مذهبی است. ضرورت و اهمیت آشنایی با روش‌های تبلیغ دینی برای کودکان اسلام به‌عنوان دین فطرت و کامل‌ترین برنامه الهی و اخلاقی برای بشریت، همواره مسیر هدایت و رستگاری را پیشروی انسان‌ها گشوده است. این دین جامع و فراگیر، دربردارنده آموزه‌های والا و راهگشایی است که سعادت دنیا و آخرت انسان را تضمین می‌کند. از همان ابتدای بعثت پیامبر اکرم (ص)، نشر و تبلیغ اسلام در دستور کار قرار داشت و پیامبر گرامی اسلام با صبر و شکیبایی، آموزه‌های الهی را به مردم ابلاغ می‌کردند. در دنیای امروز که شاهد انبوهی از تبلیغات غیردینی و ضد دینی نیز هستیم، اهمیت تبلیغ دین به کودکان دوچندان شده است. کودکان فطرت پاک و ذهن آماده‌ای برای دریافت آموزه‌های دینی دارند و در این سنین حساس، شکل‌گیری باورها و ارزش‌ها در وجودشان رقم می‌خورد. غفلت از این امر مهم، می‌تواند کودکان را در معرض آسیب‌های فرهنگی و دینی قرار دهد و آنان را از مسیر سعادت و رستگاری دور کند. همچنین کودکان به‌عنوان آینده‌سازان هر جامعه، نقشی کلیدی در تداوم و انتقال ارزش‌ها و باورهای دینی ایفا می‌کنند. از این‌رو، تبلیغ دین برای این گروه سنی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هرچه آگاهی کودکان در زمینه‌های معرفتی و معنوی بالاتر باشد، نسل‌های آینده شناخت عمیق‌تر و دقیق‌تری از جهان هستی و جایگاه انسان در آن خواهند داشت. رساندن پیام‌های دینی به کودکان نیازمند ظرافت و مهارت خاصی است. چرا که این گروه سنی در مقایسه با بزرگسالان، دنیایی متفاوت دارند و درک و برداشت آن‌ها از مفاهیم مجرد و انتزاعی مانند خدا، دین، پیامبر، بهشت و جهنم با درک بزرگسالان تفاوت دارد. ممکن است کودکان واژه‌های مذهبی را به زبان بیاورند، اما این به معنای درک کامل و عمیق این مفاهیم توسط آن‌ها نیست. به‌عنوان‌مثال، مشاهده رفتارهایی مانند خنده، بازیگوشی و شلوغی در کودکان حین حضور در مراسم مذهبی یا زیارتگاه‌ها، نشان از عدم درک کامل آن‌ها از قداست و اهمیت این مکان‌ها دارد. روان‌شناسی رشد دینی، اطلاعات و ابزارهای ارزشمندی را در اختیار والدین و مربیان قرار می‌دهد تا با درک نحوه درک و فهم کودکان از مفاهیم دینی، بتوانند رویکردهای آموزشی متناسب با سن و ظرفیت آن‌ها را طراحی و اجرا کنند. این امر به کاهش نگرانی‌های والدین در زمینه تربیت دینی فرزندانشان و انتخاب روش‌های صحیح و اثربخش برای آموزش مفاهیم دینی به آن‌ها کمک می‌کند.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 50 بازدید

اختلال اضطراب اجتماعی نوعی اختلال است که موجب ترس و اضطراب در هنگام قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی مختلف می‌شود. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از قضاوت شدن یا تماشای دیگران می‌ترسند و تعاملات روزمره باعث اضطراب، خودآگاهی و خجالت قابل‌توجهی در آن‌ها می‌شود. این افراد می‌ترسند که موردبررسی دقیق یا قضاوت منفی دیگران قرار بگیرند و از همین رو در روابط استرس شدیدی را تجربه می‌کنند و این موضوع می‌تواند بر فعالیت‌ها و زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد. اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند یک بیماری مزمن سلامت روان باشد، اما یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای در روان‌درمانی و مصرف داروها می‌تواند به فرد کمک کند تا اعتمادبه‌نفس داشته باشد و توانایی خود را در تعامل با دیگران بهبود ببخشد. در مقالات پیشین توضیحاتی در رابطه به موضوع اختلال اضطراب اجتماعی داشتیم که به‌تفصیل و شرح آن پرداختیم و برخی راهکارهایی را نیز معرفی نمودیم. اما در این مقاله به معرفی راهکارهای بیشتر و جامع‌تری در زمینه‌ی مقابله با این اختلال می‌پردازیم تا با استفاده از آنها به یاری خودتان دست ببرید. افکار منفی را به چالش بکشید شاید به نظر بیاید در برابر علائم اختلال اضطراب اجتماعی یا جمع هراسی کاری از دستتان بر نمی‌اید، اما نکات بسیاری وجود دارد که ممکن است کمک‌کننده باشد. اولین قدم این است که طرز فکر خود را به چالش بکشید؛ زیرا که افراد دچار اضطراب اجتماعی افکار و اعتقاداتی منفی دارند که به ترس و اضطرابشان می‌افزاید. به‌عنوان‌ مثال: من می‌دانم که شبیه به احمق‌ها به نظر می‌رسم مردم فکر می‌کنند من چیزی را نمی‌فهمم چیزی برای گفتن ندارم؛ بنابراین از نظر آنها من نباید اینجا باشم به چالش کشیدن این افکار منفی روش مؤثری برای کاهش علائم اضطراب اجتماعی است. قدم اول: افکار منفی ناخودآگاهی که زمینه‌ساز ترس شما از موقعیت‌های اجتماعی هستند را شناسایی کنید. قدم دوم: این افکار را به چالش بکشید و تحلیل‌شان کنید و شاید اگر درمورد این افکار منفی از خودتان برخی سؤالاتی را بپرسید برایتان کمک‌کننده باشد. از طریق ارزیابی‌های منطقی افکار منفی‌تان می‌توانید به‌تدریج به آنها نگاه واقع‌گرایانه‌تری داشته باشید و دیدگاه‌های مثبت‌تری را به موقعیت‌های اجتماعی محرک اضطراب اضافه و جایگزین کنید. طرز فکرهای غیرمفیدی که اضطراب اجتماعی را افزایش می‌دهند: ذهن‌خوانی: فرض را بر این گذاشتن که می‌دانید مردم درباره‌تان چه فکری می‌کنند و اینکه به شیوه‌ای منفی قضاوت می‌کنند. پیشگویی: پیش‌بینی‌کردن آینده معمولاً در کنار فرض اینکه بدترین اتفاق ممکن رخ خواهد داد. فاجعه پنداری: بزرگ کردن اتفاقات ساده شخصی کردن: فرض را بر این گذاشتن که مردم به شیوه‌ای منفی روی شما تمرکز دارند یا اتفاقاتی که برای آنها رخ می‌دهد به شما ربط دارد. به‌جای تمرکز بر خود، روی دیگران تمرکز کنید وقتی در یک موقعیت اجتماعی هستیم که ما را مضطرب می‌کند بسیاری از ما اغلب در افکار و احساسات اضطراب‌آور خود گیر می‌کنیم. ممکن است با اطمینان زیادی احساس کنید که همه به شما نگاه می‌کنند و در حال قضاوت‌کردنتان هستند. تمرکز شما در آن لحظه روی احساسات بدنی شماست و امید دارید که با دقیق‌تر توجه‌کردن به آنها بهتر بتوانید مهارشان کنید. اما به این توجه افراطی صرفاً باعث می‌شود که بیشتر به میزان اضطرابتان آگاه شوید و حتی باعث افزایش اضطراب می‌شود. این وضعیت همچنان باعث می‌شود نتوانید روی مکالمه‌های اطرافتان یا عملکردتان تمرکز کنید. با ترس‌هایتان روبرو شوید یکی از بهترین راهکارهای غلبه بر اضطراب اجتماعی این است که با ترس‌هایتان روبرو شوید و از آنها اجتناب نکنید. اجتناب فقط باعث ادامه‌یافتن اضطراب شما خواهد شد. با اینکه دوری‌کردن از موقعیت‌های اضطراب‌آور ممکن است در کوتاه‌مدت احساسات بهتری به شما ارائه کند؛ اما این فرصت که در موقعیت‌های اجتماعی احساس بهتری داشته باشید و در درازمدت با آنها کنار بیایید را از بین می‌برد. در واقع هرچه بیشتر از یک موقعیت اجتماعی اجتناب کنید آن موقعیت در نظرتان ترسناک‌تر می‌شود. علاوه بر اینها اجتناب کردن باعث می‌شود از دست‌یابی و دنبال‌ کردن اهدافتان عقب بیفتید. مثلاً ترس از صحبت کردن با صدای بلند ممکن است باعث شود نتوانید در محل کارتان ایده‌هایتان را در جلسات به اشتراک بگذارید، در کلاس‌ها فعالیت کنید و یا در معاشرت‌ها دوستان جدیدی پیدا کنید. شاید غلبه بر موقعیت‌های اجتماعی به‌ظاهر ترسناک غیرممکن به نظر بیاید؛ اما با تلاش به‌تدریج موفق خواهید شد. مهم‌ترین نکته این است که با شرایطی شروع کنید که از عهده‌ی آن برمی‌آیید و رفته، رفته به سراغ شرایط چالش برانگیزتر و سخت‌تر قدم بردارید و در این حین اعتماد به نفس و مهارت‌های ارتباطی خود را نیز افزایش دهید. برای رسیدن به نتایج مطلوب نکات زیر را مدنظر قرار دهید: سعی نکنید بلافاصله با بزرگ‌ترین ترس خود روبرو شوید؛ زیرا این کار مستلزم روندی تدریجی است صبور باشید، غلبه بر اضطراب اجتماعی به تمرین و زمان نیاز دارد و فرایندی مرحله‌ای است. از مهارت‌ها و منابع خود استفاده کنید تا آرام بمانید. سبک زندگی‌تان را تغییر دهید ذهن و بدن با هم مرتبط‌اند و طبق شواهد نحوه‌ی رفتار با جسمتان ممکن است تأثیرات زیادی بر میزان اضطراب و توانایی مهار اضطراب شما و افزایش اعتماد به نفستان داشته باشد. با اینکه تغییر سبک زندگی به‌تنهایی برای غلبه بر اضطراب اجتماعی کافی نیست؛ اما می‌تواند برای پیشرفت روند درمان شما بسیار مفید باشد. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 50 بازدید

تاب‌آوری روانی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که به کودکان کمک می‌کند تا در مواجهه با چالش‌های زندگی، فشارهای روانی و مشکلات روزمره، با موفقیت عمل کنند و از شکست‌ها و ناکامی‌ها درس بگیرند. خانواده به عنوان نخستین و مهم‌ترین محیط رشد کودکان، نقشی کلیدی در افزایش تاب‌آوری روانی آن‌ها دارد. این مقاله به بررسی تأثیر خانواده در تقویت تاب‌آوری روانی فرزندان و ارائه راهکارهایی برای بهبود این مهارت اساسی می‌پردازد. ۱. تاب‌آوری روانی چیست؟ تاب‌آوری روانی به توانایی فرد در مقابله با استرس، مشکلات و بحران‌های زندگی و بازگشت به شرایط عادی پس از تجربه چالش‌ها گفته می‌شود. کودکان و نوجوانانی که از تاب‌آوری بالاتری برخوردارند، در مواجهه با مشکلات زندگی دچار ناامیدی و درماندگی نمی‌شوند و می‌توانند راه‌حل‌های مؤثر برای مشکلات خود بیابند. این مهارت، نه تنها در دوران کودکی بلکه در تمامی مراحل زندگی نقش اساسی دارد. ۲. نقش خانواده در شکل‌گیری تاب‌آوری روانی ۲.۱. تأثیر سبک‌های فرزندپروری بر تاب‌آوری سبک‌های فرزندپروری والدین تأثیر مستقیمی بر میزان تاب‌آوری فرزندان دارد. والدینی که از شیوه‌های حمایتی و مقتدرانه استفاده می‌کنند، فضایی ایمن و پرمحبت برای فرزندان خود ایجاد می‌کنند که در آن، کودک فرصت تجربه کردن، یادگیری از اشتباهات و توسعه مهارت‌های حل مسئله را خواهد داشت. از سوی دیگر، والدینی که روش‌های سخت‌گیرانه یا سهل‌گیرانه دارند، ممکن است مانع رشد این توانایی در کودکان شوند. ۲.۲. تأثیر حمایت عاطفی بر استحکام روانی کودکان حمایت عاطفی یکی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد تاب‌آوری در کودکان است. والدینی که با فرزندان خود ارتباط صمیمانه دارند و احساسات آن‌ها را درک می‌کنند، فضایی ایجاد می‌کنند که کودک در آن احساس امنیت و ارزشمندی دارد. این حمایت، موجب افزایش اعتمادبه‌نفس کودک و توانایی او در مواجهه با چالش‌ها می‌شود. ۲.۳. تقویت مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری یکی از روش‌های مهم برای افزایش تاب‌آوری روانی در کودکان، آموزش مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری است. خانواده‌هایی که فرزندان خود را در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی مشارکت می‌دهند و به آن‌ها فرصت تجربه کردن و یادگیری از اشتباهات را می‌دهند، باعث می‌شوند که کودکان در موقعیت‌های دشوار، بهتر بتوانند تصمیم‌گیری کنند و راه‌حل‌های مناسبی بیابند. ۳. راهکارهای عملی برای تقویت تاب‌آوری روانی در فرزندان ۳.۱. ایجاد محیطی امن و پایدار در خانواده محیط خانوادگی امن و پایدار، بستری مناسب برای رشد و تقویت تاب‌آوری در کودکان فراهم می‌کند. والدین می‌توانند با ایجاد روابطی بر پایه احترام و محبت، فضایی را فراهم کنند که کودک در آن احساس امنیت کند و بداند که در هر شرایطی از حمایت خانواده برخوردار است. ۳.۲. آموزش کنترل احساسات و مدیریت استرس کودکانی که مهارت‌های مدیریت احساسات و استرس را فرا می‌گیرند، در مواجهه با مشکلات، عملکرد بهتری خواهند داشت. والدین می‌توانند با آموزش تکنیک‌هایی مانند تنفس عمیق، مدیریت خشم و افزایش آگاهی هیجانی، به فرزندان خود کمک کنند که در شرایط دشوار آرامش خود را حفظ کنند. ۳.۳. تقویت ارتباطات اجتماعی و حمایت‌های خانوادگی داشتن روابط اجتماعی قوی و حمایت‌های خانوادگی، از دیگر عوامل مهم در افزایش تاب‌آوری کودکان است. والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند که روابط سالم و معناداری با دوستان و اعضای خانواده برقرار کنند. این ارتباطات، به کودکان کمک می‌کند تا در شرایط دشوار احساس تنهایی نکنند و از حمایت دیگران بهره‌مند شوند. ۳.۴. تشویق استقلال و مسئولیت‌پذیری کودکانی که از سنین پایین استقلال را تجربه می‌کنند و مسئولیت‌های متناسب با سن خود را بر عهده می‌گیرند، مهارت‌های لازم برای مقابله با چالش‌های زندگی را بهتر فرا می‌گیرند. والدین می‌توانند با واگذاری مسئولیت‌های کوچک به فرزندان و ایجاد فرصت‌های مناسب برای تصمیم‌گیری، اعتماد به نفس و خودکارآمدی آن‌ها را تقویت کنند. ۳.۵. آموزش نگرش مثبت و تفکر انعطاف‌پذیر کودکانی که نگرش مثبتی نسبت به زندگی دارند و می‌توانند در شرایط دشوار، دیدگاهی انعطاف‌پذیر داشته باشند، تاب‌آوری بیشتری خواهند داشت. والدین می‌توانند با الگوسازی و تشویق کودکان به یافتن نکات مثبت در هر موقعیت، به آن‌ها کمک کنند که در مواجهه با مشکلات، نگرش مثبتی را حفظ کنند. تاب‌آوری روانی یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی است که کودکان باید برای موفقیت در زندگی کسب کنند. خانواده، به عنوان نخستین و مهم‌ترین نهاد تربیتی، نقشی اساسی در تقویت این ویژگی در کودکان دارد. والدین می‌توانند با ایجاد محیطی امن، حمایت عاطفی، آموزش مهارت‌های حل مسئله، تقویت ارتباطات اجتماعی و آموزش نگرش مثبت، به فرزندان خود کمک کنند که در برابر چالش‌های زندگی مقاوم‌تر باشند. تقویت تاب‌آوری روانی، نه تنها موجب موفقیت و سلامت روانی کودکان می‌شود، بلکه زمینه‌ساز زندگی پایدار و موفق در آینده آن‌ها خواهد شد.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 41 بازدید

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برای شماری از زنان در افغانستان کمک‌ نقدی توزیع کرده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این زنان با دریافت کمک‌های مالی نیازهای خانواده‌های شان را تامین می‌کنند. بی‌بی‌ حکیمه، مادر شش فرزند است که از این حمایت مالی مستفید شده است. بی‌بی حکیمه تاکید کرده است که سرپرست خانواده‌اش است و نمی‌تواند نیازهای ابتدایی فرزندانش را تامین کند. او در ادامه افزوده است: «با این پول توانستم برای فرزندانم غذا و لباس زمستانی گرم بخرم.» قابل ذکر است که در شرایطی که فقر و بحران اقتصادی بسیاری از خانواده‌ها را در افغانستان با چالش‌های جدی مواجه کرده است، این کمک‌های نقدی به خانواده‌های آسیب‌پذیر امکان می‌دهد تا نیازهای اساسی خود را تامین کرده و زمستان سخت را با امید بیش‌تری سپری کنند. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان برای افغانستان در مورد این برنامه‌ی حمایتی خود جزییات بیشتر نداده که در چند ولایت و چه تعداد افراد نیازمند را پوشش داده است. براساس گزارش نهادهای بین‌المللی، افغانستان یکی از نیازمندترین کشورها به کمک‌های انسان‌دوستانه است. براساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر به کمک‌های بشری نیاز دارند. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد گفته است که برای رسیدگی به مناطق آسیب‌پذیر در افغانستان در فصل زمستان و بحران فقر؛ به ۶۰۳.۵ میلیون دالر بودجه به‌صورت فوری نیاز است. این دفتر در سال گذشته‌ی میلادی برای کمک‌رسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود؛ اما گفته می‌شود بخشی از این بودجه تأمین شده است. نهادهای امدادرسان خارجی همچنین پیش‌بینی کرده‌اند که زمستان دشواری در انتظار مردم افغانستان خواهد بود.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 57 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به ۳۵ هزار کودک در افغانستان لباس‌های زمستانی توزیع کرده است. یونیسف امروز (پنج‌شنبه، ۱۸ دلو) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بسته‌های کمکی زمستانی شامل جاکت، کلاه، پتلون، بالاپوش، پتو و جوراب بوده است. باید گفت که با گسترش فقر در کشور در سال‌های اخیر، بسیاری از خانواده‌ها قادر به گرم نگه‌داشتن خانه‌ها و کودکان خود در فصل زمستان نیستند. شماری از این خانواده‌ها می‌گویند که از میان تامین غذا برای کودکان شان و گرم ساختن فرزندان و خانه‌های، یک گزینه دارند و این وضعیت آنان را بیچاره ساخته است. آنان می‌گویند که با برشت حاکمیت دوباره حکومت سرپرست بر کشور، زمینه اشتغال‌ و درآمدزایی برای آنان بیش‌تر از پیش محدود شده و پیش‌برد امور زندگی را برای آنان دشوار ساخته است. همچنین پیش از این اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که در سال ۲۰۲۵ میلادی، حدود ۲۲.۹ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و برای رسیدگی به آن‌ها به ۲.۲۴ میلیارد دالر بودجه نیاز است. به گفته این سازمان، شمار کودکان زیر پنج سال مبتلا به سوءتغذیه در افغانستان در سال پیش‌رو نیز به ۳.۵ میلیون کودک افزایش خواهد یافت.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 62 بازدید

در عصر دیجیتال، فناوری‌های نوین به بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی روزمره انسان‌ها تبدیل شده‌اند. کودکان و نوجوانان بیش از هر زمان دیگری در معرض اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی و دیگر ابزارهای دیجیتالی قرار دارند. این تغییرات فرصت‌های بسیاری برای یادگیری و پیشرفت فراهم کرده‌اند، اما در عین حال، چالش‌هایی را نیز در مسیر تربیت فرزندان ایجاد کرده‌اند. در این مقاله، چالش‌های تربیت فرزندان در دنیای دیجیتال بررسی شده و راهکارهایی برای مدیریت این چالش‌ها ارائه می‌شود. ۱. تأثیرات مثبت و منفی فناوری بر کودکان ۱.۱. فرصت‌های آموزشی و رشد مهارت‌ها یکی از جنبه‌های مثبت فناوری دیجیتال، دسترسی آسان به منابع آموزشی متنوع است. کودکان و نوجوانان می‌توانند از طریق اینترنت به مطالب علمی، دوره‌های آموزشی و برنامه‌های یادگیری آنلاین دسترسی داشته باشند. این امر به آن‌ها امکان می‌دهد مهارت‌های جدیدی بیاموزند و دانش خود را گسترش دهند. علاوه بر این، بازی‌های آموزشی می‌توانند تفکر منطقی و مهارت‌های حل مسئله را در کودکان تقویت کنند. ۱.۲. تأثیرات منفی بر رشد شناختی و اجتماعی از سوی دیگر، استفاده بیش از حد از ابزارهای دیجیتال می‌تواند تأثیرات منفی بر رشد شناختی و اجتماعی کودکان داشته باشد. اعتیاد به اینترنت و بازی‌های ویدیویی ممکن است باعث کاهش تمرکز، مشکلات خواب و کاهش تعاملات اجتماعی شود. همچنین، وابستگی به فضای مجازی می‌تواند باعث انزوای اجتماعی و کاهش مهارت‌های ارتباطی کودکان شود. ۲. چالش‌های تربیتی والدین در عصر دیجیتال ۲.۱. کنترل و نظارت بر محتوای دیجیتال یکی از چالش‌های اصلی تربیت فرزندان در دنیای دیجیتال، کنترل و نظارت بر محتوایی است که آن‌ها مصرف می‌کنند. اینترنت مملو از اطلاعات مفید و در عین حال، محتوای نامناسب و مضر است. والدین باید از ابزارهای نظارتی و فیلترینگ استفاده کنند تا از دسترسی کودکان به محتوای نامناسب جلوگیری کنند. همچنین، لازم است والدین با کودکان درباره خطرات احتمالی اینترنت، مانند کلاهبرداری‌های آنلاین، اخبار جعلی و محتوای نامناسب، صحبت کنند. ۲.۲. تعادل بین استفاده از فناوری و فعالیت‌های غیر دیجیتالی یکی دیگر از چالش‌های مهم، ایجاد تعادل میان استفاده از فناوری و انجام فعالیت‌های غیر دیجیتالی مانند بازی‌های فیزیکی، مطالعه کتاب و تعاملات اجتماعی است. کودکان نباید تمام وقت خود را صرف تماشای صفحه نمایش کنند، بلکه باید فرصتی برای تجربه‌های دنیای واقعی نیز داشته باشند. والدین می‌توانند با تعیین قوانین مشخص برای مدت زمان استفاده از اینترنت و دستگاه‌های دیجیتال، به ایجاد این تعادل کمک کنند. ۲.۳. مقابله با اعتیاد دیجیتال اعتیاد به اینترنت و بازی‌های ویدیویی یکی از مشکلات رایج در بین کودکان و نوجوانان است. این مشکل می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت جسمی و روانی آن‌ها داشته باشد. نشانه‌های اعتیاد دیجیتال شامل کاهش تمرکز، اضطراب، افسردگی و عدم علاقه به فعالیت‌های غیر دیجیتالی است. والدین باید با ایجاد الگوهای مناسب و تعیین محدودیت‌های زمانی، به کاهش این وابستگی کمک کنند. ۳. تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر تربیت فرزندان ۳.۱. تأثیر بر هویت و اعتماد به نفس شبکه‌های اجتماعی می‌توانند بر هویت و اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان تأثیر بگذارند. بسیاری از آن‌ها تحت تأثیر تصاویر و مطالب منتشرشده در این فضا قرار می‌گیرند و ممکن است خود را با دیگران مقایسه کنند. این مقایسه می‌تواند به کاهش عزت‌نفس و افزایش اضطراب اجتماعی منجر شود. ۳.۲. مواجهه با خطرات سایبری از دیگر چالش‌های شبکه‌های اجتماعی، مواجهه با خطرات سایبری مانند مزاحمت‌های اینترنتی، سوءاستفاده‌های آنلاین و انتشار اطلاعات شخصی است. والدین باید کودکان خود را از این خطرات آگاه کرده و راهکارهایی برای محافظت از آن‌ها در فضای مجازی ارائه دهند. همچنین، ایجاد گفت‌وگوی باز و صمیمی با فرزندان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در صورت مواجهه با مشکلات اینترنتی، به والدین خود مراجعه کنند. ۴. راهکارهای مؤثر برای تربیت فرزندان در عصر دیجیتال ۴.۱. آموزش سواد رسانه‌ای یکی از مهم‌ترین اقدامات برای مقابله با چالش‌های عصر دیجیتال، آموزش سواد رسانه‌ای به کودکان است. آن‌ها باید بیاموزند که چگونه اطلاعات معتبر را از اطلاعات نادرست تشخیص دهند و چگونه از حریم خصوصی خود در اینترنت محافظت کنند. والدین می‌توانند با همراهی کودکان در فضای مجازی و آموزش روش‌های صحیح استفاده از اینترنت، این مهارت‌ها را در آن‌ها تقویت کنند. ۴.۲. ایجاد قوانین و محدودیت‌های مشخص تعیین قوانین مشخص برای استفاده از ابزارهای دیجیتال، می‌تواند به کنترل میزان و نحوه استفاده از این فناوری‌ها کمک کند. والدین می‌توانند قوانینی مانند ممنوعیت استفاده از تلفن همراه هنگام صرف غذا، تعیین زمان مشخص برای بازی‌های ویدیویی و محدود کردن استفاده از اینترنت قبل از خواب را اجرا کنند. ۴.۳. تقویت ارتباط خانوادگی و تعاملات اجتماعی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش وابستگی کودکان به فضای دیجیتال، تقویت ارتباط خانوادگی و ایجاد فرصت‌هایی برای تعاملات اجتماعی است. والدین می‌توانند با برنامه‌ریزی فعالیت‌های خانوادگی مانند گردش‌های تفریحی، بازی‌های گروهی و گفتگوهای صمیمی، کودکان را به شرکت در فعالیت‌های دنیای واقعی تشویق کنند. ۴.۴. ایجاد الگوی مناسب توسط والدین کودکان رفتارهای والدین خود را الگو قرار می‌دهند. اگر والدین خود نیز زمان زیادی را صرف استفاده از تلفن همراه و اینترنت کنند، فرزندان نیز این رفتار را تقلید خواهند کرد. بنابراین، والدین باید با مدیریت صحیح زمان استفاده از فناوری، الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشند. عصر دیجیتال با تمام فرصت‌ها و چالش‌های خود، شیوه‌های تربیت فرزندان را دگرگون کرده است. در حالی که فناوری‌های دیجیتال می‌توانند ابزارهای ارزشمندی برای یادگیری و ارتباطات باشند، استفاده نادرست از آن‌ها می‌تواند تأثیرات منفی بر رشد و توسعه کودکان داشته باشد. والدین باید با آگاهی از چالش‌های موجود و بهره‌گیری از روش‌های مؤثر، محیطی سالم و متعادل برای رشد فرزندان خود در دنیای دیجیتال فراهم کنند. ترکیب آگاهی، نظارت، آموزش سواد رسانه‌ای و تقویت روابط خانوادگی می‌تواند به کاهش آسیب‌های ناشی از فناوری و بهره‌گیری از مزایای آن کمک کند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 73 بازدید

نوجوانی دوره‌ای حساس و بحرانی در زندگی انسان است که با تغییرات جسمی، روحی و اجتماعی بسیاری همراه است. در این دوران، رفتارهای مخاطره‌آمیز می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت و آینده‌ی نوجوانان داشته باشد. خانواده به عنوان نخستین و مهم‌ترین نهاد اجتماعی که فرد در آن رشد می‌یابد، نقش اساسی در پیشگیری از این رفتارها ایفا می‌کند. در این مقاله، نقش خانواده در پیشگیری از رفتارهای مخاطره‌آمیز نوجوانان بررسی می‌شود.  نقش ارتباطات خانوادگی ارتباطات موثر و مثبت میان اعضای خانواده، یکی از عوامل مهم در پیشگیری از رفتارهای مخاطره‌آمیز در نوجوانان است. وقتی که والدین با نوجوانان خود رابطه‌ای باز و صمیمی برقرار کنند، نوجوانان بیشتر تمایل دارند مسائل و نگرانی‌های خود را با والدین در میان بگذارند. این ارتباطات مثبت می‌تواند به کاهش استرس و فشارهای روانی در نوجوانان کمک کند و آنها را از رفتارهای مخاطره‌آمیز مانند مصرف مواد مخدر، خشونت و رفتارهای جنسی پرخطر بازدارد.  نقش الگوهای رفتاری والدین والدین به عنوان الگوی رفتاری نخستین برای فرزندان خود، نقش بسیار مهمی در شکل‌دهی به رفتارهای آنها دارند. وقتی که والدین رفتارهایی سالم و مثبت را به نمایش بگذارند، نوجوانان نیز تمایل دارند از این رفتارها الگو بگیرند. رفتارهای مخاطره‌آمیز والدین، مانند مصرف مواد مخدر یا رفتارهای خشونت‌آمیز، می‌تواند به نوجوانان پیامدهای منفی برساند و احتمال انجام رفتارهای مشابه توسط آنها را افزایش دهد. نقش نظارت و کنترل والدین نظارت و کنترل موثر والدین بر رفتارهای نوجوانان می‌تواند به پیشگیری از رفتارهای مخاطره‌آمیز کمک کند. والدین باید آگاه باشند که نوجوانان در چه فعالیت‌هایی مشغول هستند و با چه افرادی ارتباط دارند. این نظارت می‌تواند از طریق گفت‌وگوهای منظم با نوجوانان، حضور فعال در زندگی روزمره آنها و مشارکت در فعالیت‌های مشترک خانوادگی انجام شود. وقتی که نوجوانان احساس کنند که والدینشان به زندگی و رفاه آنها اهمیت می‌دهند، تمایل کمتری به انجام رفتارهای مخاطره‌آمیز خواهند داشت.  نقش حمایت عاطفی خانواده حمایت عاطفی خانواده نقش مهمی در سلامت روانی و عاطفی نوجوانان ایفا می‌کند. وقتی که نوجوانان احساس کنند که در خانواده‌شان محبت و حمایت عاطفی دریافت می‌کنند، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند و کمتر به دنبال تأیید اجتماعی از طریق رفتارهای مخاطره‌آمیز می‌روند. والدین می‌توانند با ابراز محبت و توجه به نیازهای عاطفی نوجوانان، آنها را از لحاظ روانی تقویت کنند و از افتادن آنها در دام رفتارهای پرخطر جلوگیری کنند. نقش آموزش و آگاهی‌بخشی والدین باید به نوجوانان خود آموزش‌های لازم در مورد رفتارهای مخاطره‌آمیز و پیامدهای آنها را بدهند. آگاهی‌بخشی در مورد خطرات مصرف مواد مخدر، بیماری‌های مقاربتی، خشونت و سایر رفتارهای پرخطر می‌تواند نوجوانان را از انجام این رفتارها بازدارد. همچنین، والدین می‌توانند با ارائه اطلاعات صحیح و مبتنی بر علم، به نوجوانان کمک کنند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند و از انتخاب رفتارهای پرخطر پرهیز کنند. خانواده به عنوان نخستین و مهم‌ترین نهاد اجتماعی که فرد در آن رشد می‌یابد، نقش اساسی در پیشگیری از رفتارهای مخاطره‌آمیز نوجوانان دارد. ارتباطات موثر و مثبت، الگوهای رفتاری سالم، نظارت و کنترل موثر، حمایت عاطفی و آموزش و آگاهی‌بخشی از جمله عواملی هستند که می‌توانند به کاهش رفتارهای مخاطره‌آمیز در نوجوانان کمک کنند. والدین باید با توجه به این عوامل، نقش خود را در تربیت و حفاظت از سلامت و آینده‌ی فرزندان خود به خوبی ایفا کنند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 73 بازدید

مسوولان محلی از ولایت خوست می‌گویند که افراد مسلح ناشناس، ۱۰ عضو یک خانواده به‌شمول زنان و کودکان را به شکل فجیع به قتل رسانده‌اند. مستغفر گربز، سخنگوی والی خوست گفته است که این کشتار گروهی حوالی ساعت ۹:۰۰ شب گذشته (سه‌شنبه‌شب، ۹ دلو) در منطقه «بوخانه» از مربوطات ولسوالی علی‌شیر این ولایت صورت گرفته است. آقای گربز در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که «افراد مسلح ناشناس» ۱۰ نفر از اعضای یک خانواده به‌شمول زنان و کودکان را به ضرب گلوله به قتل رسانده‌اند. وی تاکید کرد که نیروهای امنیتی پولیس تحقیقات جدی در مورد این رویداد را آغاز کرده‌اند. همچنین یک منبع گفت که در میان قربانیان این رویداد سه زن نیز وجود دارند. منبع افزود که تفنگ‌داران ناشناس پس از قتل اعضای این خانواده از ساحه متواری شدند. تا اکنون مشخص نیست که این افراد توسط چه کسانی یا گروهی به قتل رسیده‌اند. باید گفت که جزئیات بیشتر درباره‌ی هویت قربانیان و انگیزه‌ی قتل آنان در دست نیست. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 60 بازدید

نتایج تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا نشان می‌دهد که والدین ممکن است برخی از فرزندان خود را بیش از سایرین دوست داشته باشند. اگر تا به حال به این فکر کرده‌اید که والدین شما به طور پنهانی یکی از خواهر و برادرهای شما را بیشتر دوست دارند، ممکن است این‌ تصور شما درست باشد. مطالعه منتشر شده توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا نشان می‌دهد که والدین ممکن است فرزندان دارای شخصیت سازگار و وظیفه‌شناس را به عنوان "فرزند محبوب" خود بدانند. الکساندر جنسن، استاد دانشگاه بریگام یانگ و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: برای دهه‌ها، محققان می‌دانستند که تفاوت در نحوه برخورد والدین با فرزندان می‌تواند پیامدهای بلندمدتی برای آن‌ها داشته باشد. این مطالعه به ما کمک می‌کند تا درک کنیم کدام کودکان بیشتر احتمال دارد که از طرف والدین مورد توجه ویژه قرار بگیرند، که این امر ممکن است هم جنبه‌های مثبت و هم منفی داشته باشد. این مطالعه ارتباط میان ویژگی‌های کودکان و تفاوت‌های رفتار والدین با آن‌ها را بررسی کرده است و عواملی همچون سن کودک، جنسیت والدین و روش‌های اندازه‌گیری را نیز در نظر گرفته است. پژوهشگران دریافتند که دختران و کودکانی که وظیفه‌شناس‌تر و با والدین خود سازگارتر هستند، بیشتر از سایرین محبوب والدین خود می‌باشند. دکتر الکساندر جنسن، دانشیار دانشگاه بریگم یانگ در ایالت یوتا و نویسنده اصلی این گزارش، می‌گوید: «بار بعدی که به این فکر افتادید که آیا خواهر یا برادرتان فرزند محبوب والدینتان است، به یاد داشته باشید که موضوع معمولاً به دلایلی فراتر از تنها بودن بزرگ‌ترین یا کوچک‌ترین فرزند خانواده بستگی دارد. ممکن است مسائل مربوط به میزان مسئولیت‌پذیری یا خلق‌وخو نیز در میان باشد؛ یا شاید کنار آمدن با او ساده‌تر باشد.» دکتر الن وبر لیبی، روانشناس بالینی بازنشسته، باور دارد که این ترجیحات ممکن است موقتی باشند و بسته به شرایط تغییر کنند. او بیان می‌کند که ممکن است فرزند مورد علاقه والدین به آن‌ها یاد مادربزرگ محبوبی بیاندازد که دیگر در قید حیات نیست؛ یا اینکه این کودک بهتر بتواند با احساسات والدین هماهنگ باشد و بعد از یک روز سخت، آن ها را آرام کند.  پیامدهای رفتار والدین با فرزندان بیشتر محبوب طبق این مطالعه، فرزندانی که بیشتر مورد علاقه والدین خود هستند، از مزایای زیادی بهره‌مند می شوند. این مزایا شامل سلامت روانی بهتر، نمرات تحصیلی بالاتر، توانایی بیشتر در کنترل احساسات و روابط سالم‌تر می‌باشد. خطرات پرورش «فرزند ارجح» با این وجود، دکتر لیبی هشدار می‌دهد که این ترجیحات لزوماً همیشه به نفع فرزند محبوب نیست. حمایت بیش از حد از این کودکان ممکن است منجر به این شود که آن‌ها نتوانند مهارت‌های لازم برای زندگی را به‌درستی یاد بگیرند. علاوه بر این، ممکن است دیگر فرزندان تحت تأثیر این وضعیت قرار بگیرند و به روش‌های خاصی برای کسب محبت والدین متوسل شوند که ممکن است آن‌ها را از داشتن یک زندگی آزاد و مستقل باز دارد. فرزندانی که کمتر مورد توجه والدین هستند، ممکن است در بزرگسالی با مشکلات بیشتری مواجه شوند. این مشکلات می‌تواند شامل خطر مصرف مواد مخدر، سلامت روانی ضعیف‌تر و روابط خانوادگی کم‌تر باشد. همچنین در محیط‌های تحصیلی و خانه نیز ممکن است بیشتر دچار مشکلات شوند. نحوه رفتار عادلانه با فرزندان دکتر جنسن تاکید می‌کند که چالش بزرگ والدین این است که فرزندان خود را به‌گونه‌ای متفاوت اما مناسب تربیت کنند. با این حال، والدین باید اطمینان حاصل کنند که تفاوت‌های رفتاری آن ها منصفانه و قابل درک باشد. به عقیده او، این مطالعه می‌تواند والدین را تشویق کند که به چگونگی رفتار خود با فرزندان توجه کنند و اطمینان یابند که تفاوت‌هایی که میان آن‌ها قائل سردند، منصفانه باشد. دکتر لیبی پیشنهاد می‌کند که والدین به نظرات دیگران نیز گوش دهند و زمانی که اعضای خانواده یا دوستان به تفاوت‌های فرزند پروری آن‌ها اشاره می‌کنند، آماده باشند رفتارشان را اصلاح کنند. همچنین دکتر جنسن توصیه می‌کند که والدین نباید از پرسیدن از فرزندان خود در این باره بترسند و سعی کنند با آن‌ها به آرامی گفتگو کنند تا اگر احساس نابرابری وجود دارد، برطرف شود.

ادامه مطلب