برچسب: بیماری

4 روز قبل - 62 بازدید

سازمان جهانی بهداشت درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۸۶ درصد مرگ‌های زودرس در کشورهای با درآمد کم و متوسط رخ می‌دهد. این سازمان با نشر گزارشی به بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان، دیابت و امراض تنفسی مزمن به عنوان عامل اصلی مرگ، بیماری و ناتوانی افراد در سراسر جهان اشاره کرده است و همچنان بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان با مشکلات روحی و روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بسیاری به خدمات لازم دسترسی ندارند. سازمان جهانی صحت همچنان خودکشی را به عنوان یکی از عوامل عمده مرگ در میان جوانان اعلام کرده و بر ضرورت سرمایه‌گذاری بر بخش‌های بهداشت روانی و مراقبت‌های اولیه تاکید کرده است. در گزارش تاکید شده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، دستاورد بزرگ توام با چالش‌های عمیق در عرصه صحت جهانی داشته و کاهش چشمگیر بودجه یکی از عمده‌ترین چالش‌های سازمان مذکور بوده است. همچنین این سازمان با اشاره به مرگ‌ومیر ۱.۲ میلیون نفر ناشی از توبرکلوز در سال گذشته میلادی، می‌گوید که این آمار نشان‌دهنده ضرورت رسیدگی به عوامل تهدیدکننده از جمله «اچ‌آی‌وی، دیابت، استفاده دخانیات و سوءتغذیه» است. در گزارش آمده است که کاهش بودجه سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۵ میلادی، خدماتی چون مراقبت‌های ویژه برای مادران، واکسیناسیون، پیشگیری از «اچ‌آی‌وی» و نظارت بر امراض را به‌شدت مختل کرده است؛ چنانچه این سازمان هشدار داده است که کاهش بودجه تا سال ۲۰۳۰ میلادی باعث ابتلای ۴ تا ۱۰ میلیون نفر به «اچ‌آی‌وی» و مرگ ۳ میلیون نفر خواهد شد. سازمان بهداشت جهانی در ادامه افزوده است که به‌رغم کاهش ۸۸ درصدی مرگ‌ومیر ناشی از سرخکان در دو دهه اخیر، موارد ابتلا به این بیماری در سراسر جهان رو به افزایش است و در سال ۲۰۲۴ میلادی حدود ۱۱ میلیون مورد جدید ثبت شده است. در گزارش آمده است که برای توقف انتقال این ویروس واگیردار، حداقل دو دوز واکسن ضروری است؛ اما در سال ۲۰۲۴ حدود ۲۰ میلیون کودک به‌دلیل درگیری‌ها و افزایش اطلاعات نادرست درباره واکسن‌ها، از دریافت واکسن‌ سرخکان محروم مانده‌اند. افزون بر آن، مرگ‌ومیر مادران و کودکان به اندازه کافی کاهش نیافته است. سرمایه‌گذاری کم در بخش مراقبت‌های صحی اولیه و خلاها در خدمات اساسی از جمله زایمان، مانع دسترسی به اهداف تعیین شده این سازمان بوده است.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 58 بازدید

ناباروری یکی از چالش‌های رایج در زندگی زوج‌هاست. بر‌اساس آمار جهانی، حدود ۱۵ درصد از زوج‌ها در دوران باروری با مشکل ناباروری مواجه‌اند. ناباروری در زنان می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد؛ از مشکلات هورمونی و اختلال در تخمک‌گذاری گرفته تا ناهنجاری‌های رحمی، انسداد لوله‌های فالوپ و حتی عوامل ایمنی یا روان‌شناختی. تشخیص به‌موقع این مشکل نه‌تنها از نظر پزشکی اهمیت دارد، بلکه از جنبه‌های روحی، روانی و خانوادگی نیز نقش مهمی در کیفیت زندگی زن و خانواده ایفا می‌کند. مفهوم ناباروری در زنان به‌طور معمول، اگر زنی زیر ۳۵ سال باشد و طی یک سال رابطه‌ی منظم و بدون جلوگیری باردار نشود، یا اگر بالای ۳۵ سال باشد و پس از ۶ ماه تلاش، بارداری حاصل نشود، تشخیص ناباروری مطرح می‌شود. ناباروری می‌تواند اولیه باشد (یعنی زن هرگز باردار نشده) یا ثانویه (یعنی قبلاً بارداری داشته، اما پس از آن دیگر موفق به بارداری نشده است). علل شایع ناباروری در زنان ۱. اختلال در تخمک‌گذاری: شایع‌ترین علت ناباروری در زنان است. این اختلال ممکن است ناشی از سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، مشکلات تیروئیدی، افزایش هورمون پرولاکتین یا اختلال در محور هیپوتالاموس–هیپوفیز باشد. نشانه‌ی بارز این اختلال، نامنظمی در سیکل قاعدگی یا قطع کامل پریود است. ۲. اختلال در لوله‌های رحمی: انسداد یا چسبندگی در لوله‌های فالوپ مانع از رسیدن تخمک به اسپرم و در نتیجه لقاح می‌شود. این مشکل می‌تواند ناشی از عفونت‌های لگنی (PID)، جراحی‌های قبلی شکمی یا لگنی و بیماری اندومتریوز باشد. ۳. مشکلات رحمی: ناهنجاری‌های ساختاری رحم مانند فیبروم‌ها (میوم‌ها)، پولیپ‌های آندومتر یا سپتوم (دیواره) رحمی می‌توانند مانع از لانه‌گزینی صحیح جنین شده و احتمال بارداری موفق را کاهش دهند. ۴. افزایش سن و کاهش ذخیره‌ی تخمدانی:  از حدود ۳۵ سالگی به بعد، هم تعداد و هم کیفیت تخمک‌ها به‌تدریج کاهش می‌یابد. این روند نه‌تنها احتمال بارداری را کم‌تر می‌کند، بلکه خطر سقط جنین یا نقایص ژنتیکی را نیز افزایش می‌دهد. ۵. عوامل ایمنی و ژنتیکی: در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن زن ممکن است به‌اشتباه اسپرم یا حتی جنین را به‌عنوان عامل بیگانه شناسایی کرده و علیه آن واکنش نشان دهد. همچنین، برخی جهش‌ها و اختلالات ژنتیکی می‌توانند در روند تخمک‌گذاری، لقاح یا لانه‌گزینی جنین اختلال ایجاد کنند. ۶. تأثیر سبک زندگی: عواملی مانند مصرف سیگار و الکل، چاقی یا لاغری مفرط، کم‌خوابی مزمن، استرس بالا و رژیم غذایی نامتعادل، همگی می‌توانند بر باروری زنان تأثیر منفی بگذارند. روش‌های تشخیص ناباروری در زنان  در ارزیابی ناباروری، پزشک با گرفتن شرح‌حال دقیق، بررسی سوابق پزشکی و انجام آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های تخصصی، به شناسایی علت اصلی ناباروری می‌پردازد. مراحل اصلی تشخیص شامل موارد زیر است: ۱. بررسی تخمک‌گذاری:  پزشک ممکن است با انجام آزمایش خون (برای اندازه‌گیری سطح هورمون‌های FSH، LH، استرادیول و پرولاکتین) و سونوگرافی تخمدان‌ها، وضعیت تخمک‌گذاری را ارزیابی کند. در برخی موارد، اندازه‌گیری سطح هورمون پروژسترون در اواسط سیکل قاعدگی نیز برای تأیید وقوع تخمک‌گذاری انجام می‌شود. ۲. بررسی سلامت لوله‌های رحمی و رحم: روش هیستروسالپنگوگرافی (HSG) با تزریق ماده حاجب به داخل رحم و تصویربرداری رادیولوژی، یکی از روش‌های اصلی برای بررسی باز بودن لوله‌های فالوپ است. در برخی موارد، لاپاراسکوپی تشخیصی نیز برای مشاهده مستقیم وضعیت لوله‌ها، رحم و وجود احتمالی اندومتریوز به کار می‌رود. ۳. بررسی ذخیره‌ی تخمدانی: آزمایش هورمون AMH (Anti-Müllerian Hormone) و شمارش فولیکول‌های آنترال از طریق سونوگرافی ترانس‌واژینال، نمایی کلی از ظرفیت باروری و ذخیره‌ی تخمدانی زن ارائه می‌دهد. ۴. بررسی وضعیت رحم: با استفاده از سونوگرافی ترانس‌واژینال و در صورت نیاز هیستروسکوپی (که امکان مشاهده‌ی مستقیم داخل رحم را فراهم می‌کند)، پزشک می‌تواند سلامت دیواره‌ی رحم، وجود پولیپ، فیبروم یا ناهنجاری‌های ساختاری را ارزیابی کند. گزینه‌های درمانی ناباروری در زنان درمان ناباروری بسته به علت و شرایط فردی بیمار متفاوت است و می‌تواند از درمان‌های ساده دارویی تا روش‌های پیشرفته‌ی کمک‌باروری را شامل شود. ۱. درمان دارویی: در مواردی مانند اختلال در تخمک‌گذاری، پزشک از داروهای محرک تخمدان (مانند کلومیفن یا گنادوتروپین‌ها) استفاده می‌کند تا روند تخمک‌گذاری تنظیم یا تحریک شود. ۲. درمان هورمونی: اگر ناباروری به دلیل اختلال در عملکرد تیروئید (کم‌کاری یا پرکاری) باشد، تنظیم هورمون‌های تیروئیدی می‌تواند تأثیر زیادی در بهبود باروری داشته باشد. ۳. درمان جراحی: در صورت وجود مشکلاتی مانند اندومتریوز، فیبروم رحمی یا انسداد لوله‌های فالوپ، جراحی‌هایی مانند لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی برای برداشتن ضایعات و باز کردن مسیرهای باروری انجام می‌شود. ۴. روش‌های کمک‌باروری (ART):  اگر روش‌های قبلی نتیجه‌بخش نباشند، از فناوری‌های کمک‌باروری استفاده می‌شود: - IUI (تلقیح داخل رحمی اسپرم): اسپرم پس از آماده‌سازی، مستقیماً به داخل رحم تزریق می‌شود تا احتمال رسیدن به تخمک افزایش یابد. - IVF (لقاح خارج رحمی): تخمک از بدن زن خارج شده، در آزمایشگاه با اسپرم ترکیب می‌شود و جنین تشکیل‌شده به رحم منتقل می‌گردد. - ICSI (تزریق اسپرم به داخل تخمک): در مواردی که کیفیت یا تعداد اسپرم پایین است، یک اسپرم به‌طور مستقیم داخل تخمک تزریق می‌شود. استفاده از تخمک یا جنین اهدایی در شرایط خاص، مانند کاهش شدید ذخیره‌ی تخمدانی یا وجود اختلالات ژنتیکی، می‌توان از تخمک یا جنین اهدایی برای بارداری استفاده کرد. نقش سبک زندگی در بهبود باروری  پیش از آغاز درمان، رعایت اصول یک سبک زندگی سالم می‌تواند تأثیر چشم‌گیری در افزایش شانس بارداری داشته باشد: - حفظ وزن مناسب از طریق رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم - ترک سیگار و پرهیز از مصرف الکل - مدیریت استرس و اضطراب با کمک روش‌هایی مانند مراقبه، یوگا یا مشاوره روان‌شناختی - خواب کافی و منظم - مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان مانند سبزیجات برگ‌سبز، میوه‌ها، مغزها و غلات کامل نقش تشخیص زودهنگام زمان، در درمان ناباروری عامل بسیار مهمی است. هرچه ارزیابی و درمان زودتر آغاز شود، احتمال موفقیت بیشتر خواهد بود—به‌ویژه در زنان بالای ۳۰ سال. تشخیص به‌موقع می‌تواند از بروز عوارض روانی، صرف هزینه‌های اضافی و پیچیدگی درمان نیز جلوگیری کند. جمع‌بندی ناباروری در زنان، موضوعی پیچیده اما در بسیاری از موارد قابل درمان است. امروزه با پیشرفت‌های پزشکی در زمینه‌ی تشخیص دقیق و استفاده از روش‌های نوین کمک‌باروری، درصد بالایی از زنان نابارور می‌توانند لذت مادر شدن را تجربه کنند. نکته‌ی اساسی، آگاهی و اقدام به‌موقع است. در صورت مشاهده‌ی علائمی مانند نامنظمی در قاعدگی، سابقه‌ی عفونت‌های لگنی، یا چند ماه تلاش ناموفق برای بارداری، بهتر است بدون ترس، خجالت یا تعلل با متخصص زنان مشورت شود. تشخیص زودهنگام، نخستین و مهم‌ترین گام برای حفظ سلامت باروری و بازگرداندن امید به زندگی است.  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 81 بازدید

بخش کمک‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا در آسیا و اقیانوسیه درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از ۲۱ میلیون نفر در سراسر افغانستان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که اتحادیه اروپا برای دسترسی مردم به آب سالم و پاکیزه، در حال نصب پمپ‌ آب و حفر چاه‌ در شماری از مناطق افغانستان است. قابل ذکر است که بحران آب در افغانستان یکی از چالش‌هایی فراگیر و فزاینده است که زندگی میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند و بر سلامت عمومی، امنیت غذایی و ثبات اجتماعی تاثیر منفی گذاشته است. همچنین پیشتر صندوق کودکان سازمان ملل نیز در گزارشی با اشاره به تأثیر تغییرات اقلیمی بر افغانستان، هشدار داده بود که حدود ۸۰ درصد شهروندان افغانستان از آب‌های آلوده و ناپاک برای نوشیدن استفاده می‌کنند. یونیسف نسبت به شیوع بیماری‌ها ناشی از استفاده از آب‌های آلوده در افغانستان هشدار داد. یونیسف پیشتر نیز هشدار داده بود که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، منابع آب کابل به‌طور کامل خشک خواهد شد. قابل ذکر است که بیشتر کودکان در مکاتب افغانستان به آب سالم دسترسی ندارند. این در حالی است که کمیته صلیب سرخ در روز جهانی آب گفته است که ۳۳ میلیون تن در افغانستان به آب نوشیدنی سالم دسترسی ندارند. یونیسف در گزارشی افزوده بود که در ۲۵ ولسوالی ولایت‌های شرقی افغانستان در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ آب نوشیدنی سالم فراهم کرده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 68 بازدید

در حدود سه سال پیش، درست در همان روزهایی که فکر می‌کردم زندگی ما آرام‌تر خواهد شد، همه چیز مثل بادی تند از هم پاشید. هرچه دار و ندار داشتم، هرچه سال‌ها با زحمت کارگری و عرق‌ریختن جمع کرده بودم، همه را فروختم فقط به امید اینکه بتوانم همسرم را برای درمان به ایران ببرم. بعد از تولد طفل دوم‌مان، به‌خاطر نبود امکانات درست در شفاخانه، کمرش چنان آسیب دیده بود که دیگر نمی‌توانست درست بنشیند یا راه برود. دیدنش در آن حالت برایم مثل زخم تازه‌ای بود که هر روز بیشتر می‌سوخت. نمی‌توانستم باور کنم زن جوان و مهربانی که همیشه ستون خانه‌مان بود، حالا گوشه‌ای افتاده و از درد ناله می‌کند و من هیچ کاری از دستم ساخته نیست. به همین خاطر، بدون هیچ تأخیری، دست خانواده را گرفتم و راهی ایران شدم. یک سال تمام در این کشور دوندگی کردم؛ یک سالی که هر روزش مثل یک امتحان سخت بود. از این اداره به آن اداره می‌رفتم، از این نفر تا آن نفر دَرِزاری می‌شنیدم و با هزار امید دوباره فردا تلاش می‌کردم. آخر گفتند اگر سپرده صد میلیون تومانی بگذارم، برایم دفترچه اقامت می‌دهند. همان لحظه فهمیدم که باید آخرین چیز باارزش زندگی‌ام را هم بفروشم. رفتم افغانستان و زمین پدری‌ام را فروختم؛ زمینی که آخرین یادگار پدرم بود، جایی که خاطره کودکی‌هایم در آن مانده بود، اما چاره‌ای نداشتم. زنم درد می‌کشید و من فقط می‌خواستم او دوباره سرپا شود. گفتم همه چیز فدای صحتش، فقط خوب شود. دفترچه را گرفتم، درمان را ادامه دادیم، و هرچند هزینه‌ی دوا و داکتر و فزیوتراپی هر روز بالا می‌رفت، اما من به خودم می‌گفتم پول دوباره پیدا می‌شود، کار دوباره می‌شود، اما سلامتی زنم دوباره به‌دست نمی‌آید اگر امروز کمکش نکنم. کودکانم هم کوچک بودند؛ پسرم تنها هشت سال داشت و دخترم سه ساله بود، همیشه در گوشه کلینیک‌ها یا اتاق‌های سرد انتظار کنار مادرشان می‌نشستند. فکر می‌کردم سختی‌های ما کم‌کم تمام می‌شود که ناگهان روزی یک خبر همه چیز را زیر و رو کرد: اعلام کردند که آن دفترچه‌های اقامت دیگر هیچ ارزشی ندارد. آن لحظه حس کردم دنیا روی شانه‌هایم فروریخت. نه زمین مانده بود، نه پول، نه امید درست. زنم هنوز خوب نشده بود، راه رفتن برایش دردناک بود، و حالا ما دوباره بدون اقامت مانده بودیم. نه می‌توانستم قانونی کار کنم، نه توان بازگشت به افغانستان را داشتیم؛ چون او توان سفر طولانی و سخت را نداشت و داکتر هم گفته بود که تکان‌خوردن بی‌جا برایش خطرناک است. بعد شنیدم که در یکی از دفاتر در خیابان ولیعصر تهران دوباره برای مهاجران اقامت می‌دهند. با امید و ترس درهم، راهی آنجا شدم. اما وقتی رسیدم، با صحنه‌ای روبه‌رو شدم که قلبم از هم پاشید: هزاران نفر مثل من، با همان دردها و همان چهره‌های پریشان، آنجا جمع شده بودند. اما به‌جای اینکه اقامت بدهند، همه ما را یک‌باره بازداشت کردند. هرچه خواهش کردم، گفتم که زنم بیمار است، بچه‌هایم کوچک‌اند، بگذارید خودم به خانه بروم و آنها را بیاورم، هیچ‌کس گوش نداد. فقط می‌گفتند: «تو برو، آن‌ها را خودمان می‌فرستیم.» نمی‌فهمیدند یا نمی‌خواستند بفهمند که زن من توان سفر بدون من را ندارد، نمی‌توانست از پله‌های یک موتر بالا شود چه برسد به مسیر طولانی تا مرز. نمی‌دانستند که کودکانم چقدر به پدرشان وابسته‌اند و چه اندازه از تنها ماندن می‌ترسند. دو روز تمام گریه کردم؛ گریه‌ای که سال‌ها در دلم پنهان کرده بودم. اطرافیانم خیال می‌کردند از رد مرز ناراحت هستم. می‌گفتند «مرد گریه نمی‌کند، زشت است»، اما آنها از درد من خبر نداشتند. من برای افغانستان گریه نمی‌کردم—افغانستان خانه‌ام است، وطن است، هرچند پر از غم. گریه‌ام برای زنم بود که نمی‌دانستم در آن لحظه کجاست، چه حالی دارد، آیا از شدت درد توانسته از جا بلند شود یا نه. گریه‌ام برای کودکانم بود که شاید پشت در منتظر پدرشان نشسته بودند و نمی‌دانستند چرا پدر برنمی‌گردد. گریه‌ام برای سرنوشتی بود که انگار هر روز زخمی تازه بر آن اضافه می‌شد؛ زخمی روی زخم دیگر، دردی روی دردهای گذشته. و همان‌جا فهمیدم که مهاجرت فقط دور شدن از وطن نیست؛ مهاجرت یعنی هر روز امید بکاری اما فردایش با دستان خالی بیدار شوی. فهمیدم دردِ اصلی، همان نگرانی‌ای است که یک پدر در دلش حمل می‌کند؛ ترسی که مثل سایه‌ از او جدا نمی‌شود. ترس از اینکه مبادا خانواده‌اش بی‌پناه بماند، مبادا دستش به آنها نرسد وقتی که بیش از هر زمان دیگر نیازش دارند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 69 بازدید

سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۱۲.۹ میلیون کودک در سراسر افغانستان در معرض خطر سرخکان، اسهال و دیگر بیماری‌ها قرار دارند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که تیم داوطلبانش همراه با شرکای دیگر سازمان‌ها در تلاش‌اند تا با ارائه مراقبت‌های صحی برای کودکان آسیب‌پذیر در سراسر افغانستان، با این بحران مقابله کنند. تیم داوطلبان سازمان ملل متحد در افغانستان که به‌طور رسمی زیرمجموعه برنامه «داوطلبان سازمان ملل» فعالیت می‌کنند، تاکید کرده است که دسترسی کودکان اهل افغانستان به خدمات بهداشتی، حیاتی است. این تیم در حالی نسبت به خطر شیوع بیماری‌های مختلف از جمله سرخکان و اسهال در میان کودکان اهل افغانستان هشدار داده است که سازمان بهداشت جهانی نیز در ۱۸ عقرب اعلام کرده بود از ابتدای سال جاری تا اکنون بیش از ۵۵ هزار مورد مشکوک به سرخکان در افغانستان گزارش شده و ۳۵۷ نفر عمدتا کودکان بر اثر این بیماری جان باخته‌اند. پزشکان بدون مرز نیز پیشتر اعلام کرد که روزانه یک کودک در افغانستان بر اثر بیماری سرخکان جان خود را از دست می‌دهد. همچنین صندوق کودکان سازمان ملل نیز پیشتر اعلام کرده بود که تا ماه سرطان سال جاری، مجموعاً بیش از ۱۰۰ هزار مورد اسهال حاد آبکی و ۴۸ مورد مرگ ناشی از آن ثبت شده است. صندوق کودکان سازمان ملل متحد گفته بود که بیش از نیمی از مبتلایان را کودکان زیر پنج سال تشکیل می‌دهند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 101 بازدید

با افزایش مصرف غذاهای فرآوری‌‏شده یا فست‌فود، سرطان‌ روده بزرگ در میان جوانان در سراسر جهان به‌ویژه در آمریکا نیز افزایش یافته است. یک پژوهش جدید نشان می‌دهد مصرف غذاهای فرآوری‌شده عمدتا نوشیدنی‌های شیرین و گازدار و صبحانه‌های فرآوری‌شده احتمال ابتلا به سرطان‌های روده بزرگ را افزایش می‌دهد. این پژوهش که بیش از ۲۹ هزار نفر را طی ۱۳ سال مورد ارزیابی قرار داده است، در نشریه «جاما آنکولوژی» منتشر شد. در پژوهش آمده است که غذاهای فرآوری‌شده محصولات صنعتی هستند که بخش زیادی از ترکیبات آن‌ها را مواد افزودنی، طعم‌دهنده‌ها، رنگ‌ها، شیرین‌کننده‌ها و نگهدارنده‌ها تشکیل می‌دهد و در ترکیبات آن مقدار غذای کامل، فیبر و مواد مغذی واقعی به ندرت وجود دارد. اندرو چن، متخصص گوارش در موسسه سرطان مس‌جنرال برایگام در آمریکا و نویسنده ارشد این تحقیق گفته است: «هرچند پژوهش ما رابطه علت و معلولی را ثابت نمی‌کند، بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که این نتیجه قطعی است، اما این نتیجه سرنخ‌هایی می‌دهد مبنی بر اینکه آنچه می‌خوریم می‌تواند نقش داشته باشد.» در بخشی از پژوهش آمده است که غذاهای فوق‌العاده فرآوری‌شده همچنین با بیماری‌های بسیاری از جمله دیابت نوع دو و بیماری‌های قلبی‌عروقی مرتبط دانسته شده‌اند. دیوید کاتز، بنیان‌گذار سازمان غیرانتفاعی «ابتکار سلامت واقعی» در آمریکا، به جوانان پیشنهاد داده است که تا حد امکان باید از غذاهای فوق‌العاده فرآوری‌شده دوری کنید و رژیم غذایی خود را بر پایه غذاهای واقعی و کامل، تا حد ممکن طبیعی و کم‌فرآوری‌شده بنا کنید. او افزود: «بهترین رژیم‌های غذایی که به بهترین پیامدهای سلامتی منجر می‌شوند، عمدتا از سبزیجات، میوه‌ها، غلات کامل، حبوبات، مغزها و دانه‌ها و آب آشامیدنی ساده تشکیل شده‌اند.» متخصصان به سی‌ان‌ان گفته‌اند که افراد باید برچسب مواد تشکیل‌دهنده غذاها را بخوانند و مراقب میزان نمک مصرفی بعد از خوردن غذاهای مختلف باشند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 101 بازدید

سازمان جهانی صحت اعلام کرده است که دیابت یکی از سریع‌ترین چالش‌های سلامت در عصر حاضر است و از هر شش زن باردار یک نفر از دیابت رنج می‌برد. این سازمان با نشر گزارش گفته است که بیش از ۸۰۰ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلایند و این بیماری یکی از علل اصلی بیماری قلبی، نارسایی کلیه، نابینایی و قطع عضو به‌شمار می‌رود. (۱۴ نوامبر) به عنوان روز جهانی دیابت نام‌گذاری شده است. سازمان جهانی صحت امسال دستورالعمل جهانی برای مدیریت دیابت در دوران بارداری را منتشر کرده است، بیماری که سالانه ۲۱ میلیون زن باردار را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سازمان بهداشت جهانی در بخشی از گزارشش هشدار داده است که اگر دیابت در زمان بارداری به‌طور موثر مدیریت نشود، خطر بروز تهدیداتی چون مرگ جنین و صدمات هنگام تولد را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. در ادامه آمده است که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی در طول زندگی مادر و کودک نیز از دیگر پیامدهای احتمالی دیابت گفته شده است. سازمان جهانی صحت در ادامه تاکید کرده است که بیشترین بار این بیماری در کشورهای با درآمد کم و متوسط است؛ کشورهايی که به مراقبت‌های تخصصی و منابع دسترسی محدود دارند. تدروس آدهانوم گبریسوس، رئیس سازمان جهانی بهداشت، گفت: «این نخستین بار است که ما یک دستورالعمل مراقبتی خاص برای مدیریت دیابت در دوران بارداری منتشر می‌کنیم. این دستورالعمل‌ها بر واقعیات زندگی و نیازهای سلامت زنان مبتنی است.»

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 107 بازدید

سازمان جهانی صحت برای افغانستان درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که خطر ابتلا به بیماری سرخکان در این فصل زیاد است. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۱۵ عقرب) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از مردم خواسته است که هرچه عاجل کودکان خود را واکسن کنند. سازمان جهانی صحت در ادامه تاکید کرده است که واکسن سرخکان به‌طور رایگان تطبیق می‌شود. به گفته‌ی این سازمان، این واکسن بر کودکان زیر پنج سال تزریق می‌شود. همچنین پیشتر، سازمان جهانی صحت از افزایش بیماری سرخکان هشدار داده و افزوده بود که شمار جان‌باختگان بر اثر این بیماری در افغانستان افزایش یافته است. این در حالی است که هفته گذشته، کارزار ده‌روزه واکسن سرخکان در ولایت ننگرهار آغاز شده بود. براساس گزارش‌های موجود، سرخکان یکی از مسری‌ترین بیماری‌ها و از دلایل عمده‌ی مرگ‌ومیرهای قابل پیشگیری با تطبیق واکسن در میان کودکان است. سازمان جهانی صحت گفته بود که در افغانستان، جایی که دسترسی به واکسیناسیون منظم محدود است و بسیاری از کودکان با مشکلاتی مانند سوءتغذیه روبرو هستند، ابتلا به سرخکان می‌تواند عوارض شدیدی چون سینه‌پهلو، کوری و حتی مرگ به دنبال داشته باشد. این نهاد تاکید کرده بود که در سال ۲۰۲۴ میلادی بیش از ۹۳۰۰ مورد سرخکان در سراسر کشور ثبت شد. تا ماه آگوست سال جاری میلادی، ۸۵۰۰ مورد دیگر نیز به آن اضافه شد که حدود ۹۲ درصد مبتلایان، کودکان زیر ده سال بودند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 141 بازدید

سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیماری سرخکان همچنان یک تهدید جدی برای سلامت کودکان در افغانستان است. اين نهاد امروز (دوشنبه، ۱۲ عقرب) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که طی یک کارزار ۱۰ روزه بیش از یک هزار کودک در کابل واکسن سرخکان دریافت کرده‌اند. سازمان بین‌المللی مهاجرت در ادامه تاکید کرده است که این کارزار اوایل ماه اکتبر سال جاری در کمپ بازگشت مهاجران در کابل برگزار شده بود که در آن تعداد یک هزار و ۱۷ کودک، شامل ۵۰۸ پسر و ۵۰۹ دختر واکسن سرخکان دریافت کردند. این در حالی است که چندی پیش سازمان جهانی صحت اعلام کرد که در نخستین مرحله‌ی کارزار سراسری مبارزه با بیماری سرخکان، ۸.۹ میلیون کودک شش‌ ماهه تا ده‌ ساله در ۱۷ ولایت سردسیر کشور واکسن شدند. براساس گزارش‌های موجود، سرخکان یکی از مسری‌ترین بیماری‌ها و از دلایل عمده‌ی مرگ‌ومیرهای قابل پیشگیری با تطبیق واکسن در میان کودکان است. سازمان جهانی صحت گفته بود که در افغانستان، جایی که دسترسی به واکسیناسیون منظم محدود است و بسیاری از کودکان با مشکلاتی مانند سوءتغذیه روبرو هستند، ابتلا به سرخکان می‌تواند عوارض شدیدی چون سینه‌پهلو، کوری و حتی مرگ به دنبال داشته باشد. این نهاد تاکید کرده بود که در سال ۲۰۲۴ میلادی بیش از ۹۳۰۰ مورد سرخکان در سراسر کشور ثبت شد. تا ماه آگوست سال جاری میلادی، ۸۵۰۰ مورد دیگر نیز به آن اضافه شد که حدود ۹۲ درصد مبتلایان، کودکان زیر ده سال بودند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 90 بازدید

واکنش آلرژیک زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به یک ماده معمولاً بی‌ضرر، واکنشی غیرطبیعی نشان دهد. این نوع واکنش را آلرژی پوستی می‌نامند. عوامل گوناگونی می‌توانند باعث این نوع آلرژی شوند؛ مانند گرده گیاهان، برخی مواد غذایی، داروها، گیاهان حساسیت‌زا و حتی برخی از حیوانات. علائم رایج آلرژی پوستی شامل خارش، قرمزی، برجستگی‌های پوستی و خشکی است. در برخی موارد، تشخیص علت آلرژی آسان نیست و ممکن است ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند آبله‌مرغان یا سرخک باشد. برای تشخیص دقیق، مراجعه به متخصص آلرژی ضروری است. خوشبختانه راهکارهای پیشگیرانه و روش‌های درمانی متعددی برای کنترل و بهبود حساسیت‌های پوستی وجود دارد. آلرژی پوستی چیست؟ آلرژی پوستی حالتی است که در آن سیستم ایمنی بدن نسبت به برخی مواد بی‌ضرر، واکنشی غیرطبیعی نشان می‌دهد و آن‌ها را به عنوان آلرژن شناسایی می‌کند. هنگامی‌که پوست با این مواد تماس پیدا می‌کند، ممکن است دچار علائم حساسیت شود. این تماس می‌تواند به‌صورت مستقیم با پوست، از طریق بلعیدن، استنشاق یا حتی تزریق صورت گیرد. از نظر پزشکی، این واکنش‌ها را «حساسیت بیش از حد» می‌نامند. انواع آلرژی پوستی آلرژی‌های پوستی به شکل‌های مختلفی ظاهر می‌شوند. در ادامه، رایج‌ترین انواع آن معرفی می‌شوند: درماتیت تماسی اگر تا به حال پس از استفاده از یک محصول جدید مراقبت از پوست یا حتی صابون متفاوت، دچار بثورات پوستی، خارش یا التهاب شده‌اید، احتمالاً با درماتیت تماسی روبه‌رو شده‌اید. چه چیزی باعث درماتیت تماسی می‌شود؟ این نوع حساسیت زمانی اتفاق می‌افتد که پوست با یک ماده حساسیت‌زا یا تحریک‌کننده تماس پیدا کند؛ موادی مانند نیکل، رایحه‌ها، مواد شیمیایی موجود در صابون، لوسیون، کرم ضدآفتاب و حتی برخی پارچه‌ها. همچنین ذرات موجود در هوا مانند گرده گیاهان، اگر روی پوست بنشینند، می‌توانند منجر به بروز علائم درماتیت شوند. در برخی موارد، تنها پس از قرار گرفتن در معرض نور آفتاب واکنش پوستی بروز می‌کند. این حالت *درماتیت تماسی فوتوآلرژیک* نام دارد. این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید با برخی مواد شیمیایی مانند ترکیبات موجود در کرم‌های ضدآفتاب، لوسیون‌های بدن یا عطرها واکنش نشان دهد. برخی داروها از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها نیز ممکن است در این واکنش نقش داشته باشند. علائم درماتیت تماسی می‌تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و شامل موارد زیر است: - قرمزی و التهاب پوست - تورم - ترک‌خوردگی و خشکی - احساس سوزش یا خارش - ایجاد تاول یا برجستگی - لکه‌های پوسته‌پوسته - کهیر واکنش معمولاً بلافاصله ظاهر نمی‌شود و ممکن است از چند ساعت تا حتی ۱۰ روز پس از تماس ایجاد شود. با این حال، در اغلب موارد، علائم بین ۱ تا ۳ روز باقی می‌ماند. کهیر کهیر، تاول‌ها یا برآمدگی‌های قرمز، برجسته و خارش‌داری هستند که می‌توانند روی هر ناحیه‌ای از بدن ظاهر شوند؛ از جمله صورت، سینه، پشت، بازوها یا پاها. چه چیزی باعث کهیر می‌شود؟ درماتیت تماسی می‌تواند یکی از دلایل تحریک کهیر باشد، اما واکنش‌های آلرژیک به نیش حشرات، برخی داروها یا غذاها نیز از علل شایع آن هستند. همچنین کهیر ممکن است به دنبال عفونت‌های ویروسی، استرس یا حتی پس از ورزش کردن ایجاد شود. علائم کهیر: - تاول‌های برجسته، قرمز و خارش‌دار - گاهی احساس سوزش یا گزگز در محل - در موارد نادر، علائم شدیدتری مانند: - ورم لب‌ها، چشم‌ها یا زبان - مشکل در تنفس - سرگیجه یا افت فشار خون در صورت مشاهده علائم شدید، مراجعه فوری به پزشک ضروری است. کهیر (ادامه علائم شدید): - سرفه - تنگی نفس - احساس گرفتگی در گلو - تورم زبان کهیر معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شود و ممکن است ظرف چند ساعت تا چند روز به‌طور کامل محو گردد. اندازه‌ آن‌ها متغیر است؛ از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر. در صورت بروز علائم تنفسی یا تورم در نواحی حساس مانند زبان و گلو، مراجعه فوری به پزشک ضروری است، چرا که ممکن است نشان‌دهنده یک واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) باشد. اگزما (درماتیت آتوپیک) اگزما که ممکن است آن را با نام «درماتیت آتوپیک» نیز بشنوید، یک بیماری مزمن آلرژیک پوستی است که اغلب در دوران کودکی آغاز می‌شود. علت اگزما چیست؟ متخصصان هنوز به طور دقیق نمی‌دانند چه چیزی باعث اگزما می‌شود، اما می‌دانند برخی عوامل می‌توانند پوست را تحریک کرده و باعث خارش، قرمزی و خشکی شوند. این محرک‌ها عبارت‌اند از: - شوره‌ی حیوانات - مواد شوینده - گرد و غبار - آلرژی‌های غذایی یا فصلی - آسم علائم اگزما علائم اگزما در افراد مختلف متفاوت است. - در نوزادان و کودکان خردسال، اگزما معمولاً در صورت، زانوها یا سطح بیرونی آرنج ظاهر می‌شود. - در کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان، معمولاً علائم در دست‌ها، پاها، بازوها یا پشت زانوها دیده می‌شود. از جمله علائم رایج اگزما می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: - خشکی پوست - لکه‌های پوسته‌پوسته - قرمزی و تورم - برجستگی‌های کوچک و قرمز - ترشح مایع از پوست - ضخیم شدن پوست علائم اگزما یا «شعله‌ور شدن»‌ها ممکن است از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشند. تورم (آنژیوادم) تورم گاهی با نام آنژیوادم شناخته می‌شود. به حالتی گفته می‌شود که بخشی از پوست، به‌ویژه در بافت‌های نرم مانند پلک‌ها یا اطراف دهان، به طور ناگهانی متورم یا برجسته می‌شود. تورم ممکن است همراه با کهیر بروز کند، اما لزوماً همیشه این‌طور نیست. علت تورم چیست؟ در بسیاری از موارد، علت دقیق تورم مشخص نیست. با این حال، برخی عوامل رایج عبارت‌اند از: - آلرژی‌های غذایی - شوره‌ی حیوانات - گرده‌ی گیاهان - نیش حشرات - حساسیت به داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، آسپرین، ایبوپروفن یا داروهای فشار خون - اختلالات خودایمنی مانند لوپوس - در موارد نادر، اختلالی ارثی به نام آنژیوادم ارثی علائم تورم (آنژیوادم): علائم ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت باقی بمانند و گاهی با نشانه‌هایی همراه‌اند که فقط مربوط به پوست نیستند. از جمله: - تورم ناگهانی زیر پوست - برآمدگی‌ها یا تاول‌هایی هم‌رنگ پوست - گرفتگی یا درد شکمی - مشکل در تنفس - تورم اطراف چشم یا دهان - تورم در پوشش داخلی چشم‌ها این علائم معمولاً ظرف چند روز فروکش می‌کنند. عوامل محرک آلرژی پوستی شناسایی علت دقیق آلرژی پوستی می‌تواند دشوار باشد، زیرا صدها آلرژن (ماده حساسیت‌زا) بالقوه وجود دارد. در ادامه، برخی از رایج‌ترین عوامل محرک آورده شده است: پیچک سمی، بلوط سمی و سماق سمی این گیاهان در صورت آسیب دیدن برگ‌هایشان، روغنی به نام اوروشیول آزاد می‌کنند. تماس این روغن با پوست می‌تواند باعث بروز بثورات قرمز، خارش‌دار و تاول‌دار شود. نیکل فلزی رایج که در ساخت انواع وسایل استفاده می‌شود، مانند: - جواهرات - سگک کمربند - قاب عینک - گیره کاغذ افرادی که پیرسینگ دارند، با فلز کار می‌کنند یا سابقه خانوادگی آلرژی دارند، بیشتر در معرض واکنش به نیکل هستند. لاتکس (لاستیک طبیعی) محصولاتی که ممکن است حاوی لاتکس باشند، عبارت‌اند از: - دستکش‌های لاستیکی - کاندوم - پاک‌کن‌ها - کمربند یا سوتین‌های کش‌دار - بادکنک‌ها آلرژی به لاتکس معمولاً پس از تماس‌های مکرر ایجاد می‌شود. علائم می‌توانند از خارش و کهیر خفیف تا واکنش‌های شدید تنفسی متغیر باشند. لباس بثورات پوستی روی سینه پس از پوشیدن پیراهن، یا روی پاها هنگام پوشیدن کفش یا جوراب خاص، می‌تواند نشانه‌ای از آلرژی باشد. حتی ممکن است بعد از امتحان کردن یک لباس جدید، واکنش نشان دهید. عامل محرک می‌تواند شامل موارد زیر باشد: - رنگ‌ها یا مواد شیمیایی به‌کاررفته در فرایند تولید پارچه (مثل مواد ضدچروک) - الیاف خاص موجود در لباس برای پیشگیری از واکنش‌های پوستی: - لباس‌های جدید را قبل از پوشیدن بشویید. - لباس‌هایی با الیاف طبیعی مانند پنبه یا پنبه ارگانیک انتخاب کنید. - در صورت حساسیت، از پوشیدن پارچه‌هایی مانند پشم یا موهر خودداری کنید. مواد نگهدارنده این مواد شیمیایی در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده می‌شوند، از جمله: - شامپو و نرم‌کننده - کرم ضد آفتاب - لوسیون و مرطوب‌کننده - لوازم آرایش - رنگ مو - خالکوبی‌های موقتی عطرها (ادکلن و دئودورانت) تشخیص آلرژی به عطر دشوار است، زیرا ترکیبات دقیق آن‌ها معمولاً روی برچسب نوشته نمی‌شود. حتی محصولات دارای برچسب «بدون عطر» یا «ضد حساسیت» نیز ممکن است مواد حساسیت‌زا داشته باشند. داروها برخی از مواد موجود در کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه ممکن است به‌جای کمک، مشکلات پوستی را تشدید کنند. استفاده از این داروها حتما باید تحت نظر پزشک باشد، به‌ویژه اگر سابقه حساسیت دارید. واکنش‌های آلرژیک چقدر طول می‌کشند؟ مدت زمان واکنش‌های آلرژیک می‌تواند متغیر باشد — از چند ساعت تا چند روز یا حتی چند هفته. این زمان بستگی به شدت حساسیت و مدت‌زمان تماس با ماده حساسیت‌زا دارد. برخی افراد ممکن است تا پایان عمر با آلرژی خود زندگی کنند، اما در برخی دیگر، آلرژی با گذر زمان کاهش می‌یابد یا به‌کلی از بین می‌رود. درمان آلرژی پوستی درمان به نوع آلرژی و علت ایجاد آن بستگی دارد. اولین و مهم‌ترین قدم، اجتناب از تماس با ماده محرک است. سپس، حتماً با یک پزشک متخصص مشورت کنید تا درمان مناسب — شامل داروهای ضدحساسیت، کرم‌های موضعی یا روش‌های دیگر — برایتان تجویز شود. درمان خودسرانه ممکن است وضعیت را بدتر کند.  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب