مستند «سفر نا تمام» که زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط نظام جمهوریت و تبعید آنان را دنبال کرده است؛ در فیستوال «هات داکس» در کانادا به نمایش گذشته شد. نیلوفر مرادی، روزنامه‌نگار اهل افغانستان که پس از سقوط نظام جمهوریت، افغانستان را ترک کرده است، یکی از چهار بانوی‌ است که داستان زندگی‌اش در این مستند گنجانیده شده است. خانم مرادی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، از نمایش این مستند خبر داده است. «سفر نا تمام»، زندگی چهار زن افغانستانی را پس از سقوط در تبعید دنبال کرده است و هم‌زمان اعتراض‌های زنان در داخل افغانستان را نیز نشان می‌دهد. این مستند با پیام «نه به آپارتاید جنسیتی» در فیستوال هات داکس در تورنتو به نمایش گذاشته شده است. در این مستند، زندگی سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه‌نگار گنجانیده شده است. در همین حال، Hitplay Productions، در مورد این مستند نوشته است: «هنگامی که حکومت فعلی در سال ۲۰۲۱، در افغانستان به قدرت می‌رسند، چهار زن شجاع، سه نماینده‌ی سابق پارلمان و یک روزنامه نگار، یک شبه از موقعیت و حقوق خود محروم می‌شوند و برای امنیت خود از کشور تخلیه می‌شوند. آنان که در کانادا مستقر شده‌اند، از جدا شدن از خانواده‌های‌شان دل شکسته‌اند و برای زنانی که پشت سر گذاشته‌اند می‌ترسند، زیرا می‌دانند که تحت حاکمیت حکومت فعلی، محدودیت‌های حقوق زنان در تاریخ مدرن بی‌نظیر است.» این در حالی است که پس از سقوط نظام جمهوریت و روی کار آمدن حکومت فعلی، سیاست‌مداران، فعالان حقوق زن، روزنامه‌نگاران و شماری از افغانستانی‌های دیگر در روند تخلیه از افغانستان خارج شدند. این مستند در حالی روایت زنان در تبعید و اعتراض زنان در افغانستان را به نمایش می‌گذارد که اعتراض‌های خیابانی زنان و دختران به‌شدت سرکوب شده و آنان حق اعتراض و راه‌پیمایی را نیز در برابر نقض حقوق شان ندارند. همچنین حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.‎

با وجود ادامه‌ی وضع محدودیت و سرکوب زنان و دختران توسط حکومت سرپرست، کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان می‌گوید که تضمین حقوق شهروندان از جمله زنان و دختران یک ضرورت استراتژیک برای افغانستان است. خانم دیکر این اظهارات را در نشستی که به صورت آنلاین با شماری از مسوولان رسانه‌های افغانستان داشت، مطرح کرده و گفته است که حکومت سرپرست با صدور بیش از ۵۰ فرمان محدودکننده اقدام به حذف کامل نیمی ازجمعیت افغانستان کرده‌ است. وی تاکید کرد که هیچ کشوری در جهان به طور کامل نیمی از جمعیت خود را به حاشیه نرانده و حذف نکرده است. او می‌گوید که برای سومین سال متوالی، مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی زنان و دختران در افغانستان بسته است و مردم برای سومین سال اجازه نداشته تا به صورت عمومی نوروز یا سال نو را تجلیل کنند. این مقام آمریکایی گفت که تضمین حقوق تمام شهروندان، از جمله زنان، یک ضرورت استراتژیک برای افغانستان است. مردم افغانستان به طور مکرر خواستار تحصیل و کار زنان بوده‌اند. مانع شدن از دسترسی نیمی از جمعیت افغانستان به تحصیلات، محدودیت‌های کاری، سفر و کسب مهارت‌های جدید باعث ضعف اقتصاد افغانستان می‌شود. خانم دیکرمی‌گوید که محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان سالانه یک میلیارد دالر بر افغانستان هزینه دارد.

شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش زنان پنجره‌ی امید» به بازداشت و بی‌سرنوشتی منیژه صدیقی در زندان حکومت سرپرست اعتراض کرده و می‌گویند که حق خواستن جرم نیست، حکومت فعلی باید منیژه صدیقی را آزاد کند. آنان گفته‌اند که زنان افغانستان قربانی سیاست‌های«اشتباه» جامعه‌ی جهانی در قبال زنان شدند. زنان معترض امروز (چهارشنبه، ۸ حمل) در شهر اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان دست به اعتراض زده و از وضعیت خانم صدیقی در زندان حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و خواستار آزادی بدون قید و شرط وی شدند. آنان تاکید کردند که با تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، شهروندان کشور و به‌ویژه زنان و دختران، با سرکوب، محرومیت، بازداشت، شکنجه و زندان مواجه هستند‌. زنان معترض می‌گویند که حکومت فعلی تبعیض جنسیتی بی‌رحمانه‌ای را علیه زنان و دختران به هدف حذف آنان از جامعه‌ اعمال کرده که این نشان‌دهنده‌ی «آپارتاید جنسیتی» است. اعضای جنبش زنان پنجره‌ی امید گفت که خانم صدیقی به وکیل مدافع دسترسی ندارد و حکومت فعلی به او اجازه نمی‌دهند که حتی با اعضای خانواده‌ی خود ارتباط برقرار کند. زنان معترض می‌گویند که حکومت فعلی ثابت کرده است که با ارزش‌های حقوق بشری، احترام به حقوق زنان و مردم‌سالاری بیگانه است و توانایی کنار آمدن با مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی را ندارند. در ادامه آمده است که زنان افغانستان قربانی سیاست‌های«اشتباه» جامعه‌ی جهانی در قبال زنان شدند. این در حالی است که منیژه صدیقی روز (دوشنبه، ۱۷ میزان) سال گذشته‌ی خورشیدی، از ساحه‌ی«کارته نو» شهر کابل توسط نیروهای استخبارات حکومت سرپرست از نزدیکی خانه‌اش بازداشت شد. شماری از رسانه‌ها گزارش داده بودند که دستگاه قضایی حکومت فعلی او را به‌دلیل اعتراض در برابر حکومت و آتش زدن تصویر رهبر آن‌ها، به یک سال و شش ماه حبس محکوم کرده‌ است.

در ادامه‌ی واکنش‌ها به وضع محدودیت و سرکوب زنان و دختران در افغانستان، سانی گران لاسونن، وزیر امنیت اجتماعی فنلند می‌گوید که دختران و کودکان در افغانستان مانند همه کودکان در جهان، شایسته آموزش با کیفیت هستند. نمایندگی دایمی فنلند در سازمان ملل متحد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که لاسونن در شصت‌وهشتمین نشست «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل متحد شرکت کرده بود. او در این نشست گفته است که حق آموزش برای آینده نسل‌های دختران در افغانستان حیاتی‌ است. کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد روز (سه‌شنبه، ۲۲ حوت) در حاشیه‌ شصت‌وهشتمین اجلاس خود، نشستی را برای بررسی «جنایت علیه بشریت» در افغانستان با حضور فعالان‌ حقوق‌ زن و حقوق‌بشر برگزار کرده بود. براساس اعلامیه سازمان ملل متحد، این نشست یک فراخوان فوری برای اقدام هماهنگ جامعه‌ جهانی برای تدوین «آپارتاید جنسیتی» به‌عنوان جنایت علیه در چارچوب‌های حقوقی بین‌المللی برگزار شده بود. این در حالی است که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

سیما باهوس، رییس‌ بخش زنان سازمان ملل متحد می‌گوید که افغانستان همچنان جدی‌ترین بحران حقوق زنان و دختران را تجربه می‌کند. خانم باهوس این اظهارات را در شصت‌وهشتمین نشست کمیسیون مقام زن در سازمان ملل متحد که زیر نام «جنایت علیه بشریت در افغانستان با نگاه جنسیتی» برگزار شده بود، مطرح کرده و گفت که باید فضا برای مشارکت زنان و دختران در تمام‌ تصمیم‌گیری‌ها باز شود. او می‌گوید که در این نشست از زنان افغانستان درباره اینکه امنیت برای آنها چه معنایی دارد، شنیده است. این نشست روز (سه‌شنبه، ۲۲ حوت) به میزبانی امارات متحده، بریتانیا، انستیتوت توسعه خارجی و نهاد پژوهش و توسعه در مقر ملل متحد برگزار شد. کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد نیز در اعلامیه‌‌ای نوشته است که این نشست یک فراخوان فوری برای اقدام هماهنگ جامعه‌‌ی جهانی برای تدوین «آپارتاید جنسیتی» به‌عنوان جنایت علیه در چارچوب‌های حقوقی بین‌المللی برگزار شده بود. در اعلامیه آمده است که چارچوب‌های حقوقی بین‌المللی در حال حاضر برای رسید‌گی به نقض حقوق بشر مبتنی بر جنسیت، با این ماهیت و مقیاس، مجهز نیستند. این سازمان تاکید کرد که کنوانسیون‌های آپارتاید و رفع تبعیض علیه زنان می‌تواند در این زمینه به‌صورت مجزا، کاربرد داشته باشد، اما به یک رویکرد جامع‌تر و قوی‌تر نیاز است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان از جمله رفتن به مکتب برای دختران بالاتر از صنف ششم و دانشگاه‌ها و کار در نهادهای غیردولتی داخلی و بین‌المللی منع کرده‌ است.

ذکیه خدادادی ورزشکار اهل افغانستان با بدست آوردن مدال طلا، سهمیه پارالمپیک پاریس را نیز بدست آورد. کمیته پاراتکواندو فدراسیون جهانی تکواندو گزارش داد که ذکیه خدادادی پاراتکواندو کار اهل افغانستان که در فرانسه زندگی می‌کند با شکست دادن حریف روسی‌اش به مدال طلای رقابت‌های کسب سهمیه پارالمپیک پاریس دست یافته است. خانم خدادادی که تحت پرچم تیم مهاجرین در این رقابت‌ها اشتراک کرده بود در مسابقه فاینل با نتیجه ۱۶ بر ۱۴ مقابل کاراول شولبانا از روسیه که قهرمان اروپا بود به برتری رسید و سهمیه بازی‌های پارالمپیک پاریس را کسب کرد. ذکیه پس از این پیروزی در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که این مدال را به همه زنان افغانستان تقدیم می‌کند که از حقوق اولیه‌شان محروم شدند. این رقابت‌ها در روز جمعه هشتم مارچ «روز جهانی زن» با اشتراک پاراتکواندو کاران کشورهای اروپایی به میزبانی شهر صوفیا در بلغاریا برگزار شده بود. در این ورزشکار اهل افغانستان به مدال صدا دست پیدا می‌کند که بعد از تسلط حکومت فعلی بر کشور، زنان و دختران از آموزش، کار و به ویژه ورزش محروم شدند. حکومت سرپرست در این مدت تمام رشته‌های ورزشی برای زنان و دختران را منع کرده و سالون‌های ورزشی که دختران در آن فعالیت یا تمرین ورزشی می‌کرند، نیز دستور داده است که دختران را اجازه ندهد. همچنین بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.