وزارت صحت عامه‌ی حکومت سرپرست اعلام کرده است که موارد مثبت بیماری توبرکلوز یا سل در سال ۲۰۲۳ میلادی در سراسر افغانستان حدود ۵۰ هزار مورد از جمله زنان و کودکان بوده است. شرافت زمان امرخیل، سخنگوی وزارت صحت عامه گفته است که آمار مبتلایان به بیماری توبرکلوز در سراسر افغانستان در مقایسه با سال قبل‌تر حدود پنج درصد کاهش یافته است. باید گفت که تا اکنون منابع مستقل دیگر صحی مربوط به سازمان‌های غیردولتی در مورد آمار بیماری سل در افغانستان اطلاعاتی منتشر نکرده‌اند. با این وجود، سازمان صحی جهان به مناسب «روز جهانی توبرکلوز» گفه بود که بیماری توبرکلوز (سل) همچنان یک چالش بزرگ برای بخش صحت عامه افغانستان است. این سازمان گفته است که  توبرکلوز یک بیماری قابل پیش‌گیری و درمان است، اما در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع می‌تواند کُشنده باشد. سازمان صحی جهان در گزارشی گفته بود که در سال ۲۰۲۳ میلادی حدود ۸۰ هزار مورد بیماری توبرکلوز در افغانستان ثبت شد که از این میان حدود ۷۶ هزار واقعه عادی توبرکلوز و سه هزار و ۷۰۰ واقعه مقاوم به دوا بود. سخنگوی وزارت صحت عامه گفته است که ۸۷۳ مرکز صحی در بخش ارائه خدمات به بیماران سل، در سطح افغانستان فعالیت می‌کنند. این در حالی است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، شماری از زیادی از داکتران متخصص به کشورهای دیگر پناهنده شده و اکنون سیستم صحت افغانستان با مشکل کمبود داکتران متخصص، کمبود امکانات و دوا مواجه می‌باشد. همچنین وضع محدودیت علیه زنان و دختران باعث شده است که نهادهای بین‌المللی کمک‌هایش را در بخش صحت افغانستان نیز کاهش دهند.

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که که از نوامبر سال ۲۰۲۳ میلادی تا مارچ سال روان میلادی، ۱۵.۸ میلیون تن در افغانستان به‌شدت در ناامنی غذایی قرار داشته‌اند. این نهاد با نشر خبرنامه‌ای نوشته است که از این میان ۳.۶ میلیون تن در «مرحله اضطراری» قرار دارند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که چهار میلیون تن از جمله، ۳.۲ میلیون کودک زیر پنج سال در افغانستان دچار سوءتغذیه حاد هستند. در خبرنامه آمده است که ۲۳.۷ میلیون تن دیگر در سال روان میلادی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. در گزارش نوشته شده است: «بحران امنیت غذایی افغانستان همچنان ادامه دارد و تقریباً ۴۰ درصد از جمعیت افغانستان (۱۵.۸ میلیون تن) در سه ماه اول سال ۲۰۲۴ با ناامنی غذایی حاد مواجه خواهند شد.» برنامه جهانی غذا تاکید کرد که سیاست‌های سخت‌گیرانه حکومت سرپرست علیه زنان همچنان به‌طور نامتناسبی بر دختران و زنان تأثیر خواهد گذاشت. همچنان در بخش خبرنامه آمده است که اخراج صدها هزار مهاجر از کشور‌های همسایه به‌ویژه پاکستان نیاز به ازدیاد کمک‌های بشردوستانه را افزایش داده است. این در حالی است که افغانستان در دوره دوم حاکمیت حکومت سرپرست همانند دوره اول با بحران اقتصادی مواجه شده است. براساس گزارش سازمان ملل متحد، اقتصاد افغانستان از ۲۰۲۰ تا کنون ۲۷ فیصد کوچک‌تر شده و از هر ۱۰ افغان تقریباً هفت نفر از دسترسی به خدمات اساسی محرومند.

منابع محلی از ولایت هلمند می‌گویند که در اثر انفجار مواد منفجرناشده در این ولایت، سه کودک جان باخته و دو کودک دیگر زخمی شدند. منبع گفت که این رویداد صبح امروز (شنبه، ۴ حمل) در منطقه «پارچوی» از مربوطات ولسوالی گرمسیر هلمند رخ داده است. به گفته‌ی منبع، این انفجار زمانی رخ داده است که کودکان مواد منفجرناشده را از بیرون به داخل خانه‌شان انتقال داده و سرگرم بازی‌های کودکانه بودند. منبع در مورد جنسیت و سن این کودکان معلومات ارائه نکرد. براساس معلومات موجود قربانیان این رویداد همه اعضای یک خانواده هستند. تا اکنون مسوولان محلی در ولایت هلمند در مورد این انفجار اظهار نظر نکرده است. این در حالی است که به دلیل چندین دهه جنگ، بخشی از اراضی افغانستان آلوده به ماین و مواد انفجاری به جامانده از جنگ است. انفجار این گونه مهمات هرازگاهی از شهروندان این کشور به ویژه کودکان قربانی می‌گیرد. براساس آمارهای موجود بیش از ۶۰۰ کیلومتر مربع خاک افغانستان ملوث به ماین و مهمات انفجاری است. با این وجود کمیته صلیب سرخ نیز گفته بود که در جریان سال گذشته‌ی میلادی ۹۹۵ نفر در نتیجه‌ی انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. از این میان، ۹۷ درصد غیرنظامیان و ۵۶ درصد از مجموع کل آنان، کودکان هستند که در پی ۴۵۰ انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. همچنین گفته شده که ۱۳ درصد از نفوس افغانستان از معلولیت رنج می‌برند.

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت ننگرهار می‌گویند که در اثر انفجار ماین باقی‌مانده از گذشته در این ولایت دو کودک ۱۳ و ۱۱ ساله‌ی چوپان جان باختند. عبدالبصیر زابلی، سخنگوی فرماندهی پولیس ننگرهار می‌گوید که این رویداد حوالی ساعت ۴:۰۰ عصر روز (سه‌شنبه، ۲۹ حوت) در منطقه «ژی سرپوسته» از مربوطات ولسوالی نازیان این ولایت رخ داده است. او تاکید کرد که این حادثه زمانی رخ داده است که نوراکت و محمدرضا (کودکان قربانی) مشغول چراندن رمه‌شان در دامن کوه بودند. این در حالی است که به دلیل چندین دهه جنگ، بخشی از اراضی افغانستان آلوده به ماین و مواد انفجاری به جامانده از جنگ است. انفجار این گونه مهمات هرازگاهی از شهروندان این کشور به ویژه کودکان قربانی می‌گیرد. براساس آمارهای موجود بیش از ۶۰۰ کیلومتر مربع خاک افغانستان ملوث به ماین و مهمات انفجاری است. با این وجود کمیته صلیب سرخ نیز گفته بود که در جریان سال گذشته‌ی میلادی ۹۹۵ نفر در نتیجه‌ی انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. از این میان، ۹۷ درصد غیرنظامیان و ۵۶ درصد از مجموع کل آنان، کودکان هستند که در پی ۴۵۰ انفجار ماین و مهمات منفجرناشده در افغانستان کشته یا زخمی شده‌اند. همچنین گفته شده که ۱۳ درصد از نفوس افغانستان از معلولیت رنج می‌برند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال گذشته‌ی میلادی از ۲۱ هزار صنف‌های آموزشی جامعه‌محور در سراسر افغانستان حمایت کرده است. این صنف‌های آموزشی به ۶۸۶ هزار کودک زمینه‌ی آموزش را فراهم کرده است. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که ۶۰ درصد این دانش‌آموزان را دختران تشکیل می‌دهند. در ادامه آمده است که در افغانستان نیمی از کودکان به مکتب‌های ابتدایی نمی‌روند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرد که آموزش از کار کودکان جلوگیری کرده و همچنان از آنان در برابر خشونت‌ و سوء‌استفاده محافظت می‌کنند. یونیسف افزود که این صنف‌های آموزشی مکانی برای یادگیری، امن و فرصتی برای دیدار و بازی را به کودکان فراهم کرده است. باید گفت که در بخش از این گزارش آمده است که یونیسف، زمینه‌ی آموزش آموزگاران را فراهم و حقوق آنان را نیز پرداخت می‌کند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که آنان در ضمن موادی آموزشی مانند کتاب‌های درسی، کوله‌پشتی، دفترچه‌های تمرین و قلم برای دانش‌آموزان فراهم کرد. یونیسف علاوه کرد که صنف‌های مبتنی بر جامعه در افغانستان، به کودکان در منطقه‌های روستایی، دست‌رسی دشوار و یا محل‌های کم درآمد یک مسیر به آموزش با کیفیت را بدون هزینه فراهم می‌کنند. تلاش‌های یونیسف برای، ساختن صنف‌های آموزشی و آگاهی‌دهی در حالی صورت می‌گیرد که حکومت سپررست به عنوان دولت حاکم در افغانستان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرده است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است. براساس آمارهای سازمان ملل متحد، براثر این دستورات حکومت فعلی بیش از دو میلیون دختر در افغانستان از آموزش و تحصیل بازمانده‌اند.