مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت لغمان می‌گویند که در پی فروریختن دیوار یک خانه در شهر مهترلام، مرکز این ولایت سه عضو یک خانواده جان باخته و چهار نفر دیگر زخمی شدند. یونس یوسفزی، سخنگوی فرماندهی پولیس لغمان با تایید این رویداد به رسانه گوهرشاد گفت که این رویداد ساعت ۱۲:۳۰ دقیقه‌ی شب گذشته (سه‌شنبه، ۸ جوزا) در ساحه‌ی چهارراهی یونس از مربوطات شهر مهترلام، مرکز این ولایت رخ داده است. آقای یوسفزی تاکید کرد که دیوار خانه‌ی مردی به‌نام عبدالبصیر فروریخته که در نتیجه خود او همراه با همسر و دخترش جان باخته و چهار نفر دیگر به شدت زخمی شده‌اند. وی افزود که زخمیان به شفاخانه منتقل شده و وضعیت شان نگران‌کننده گزارش شده است. سخنگوی پولیس ولایت لغمان درباره‌ی دلیل وقوع رویداد چیزی نگفته است، اما یکی از باشندگان محل می‌گوید که وزش باد شدید منجر به فروریختن دیوار خانه شده است. رویدادهای مشابه در دیگر ولایت‌ها هرازگاهی از شهروندان قربانی می‌گیرد. بارندگی و سیلاب طی هفته‌های پسین تلفات جانی و خسارات هنگفت مالی به شهروندان کشور وارد کرده است. به تازگی مسوولان حکومت فعلی اعلام کردند که ۲۱ تن از چهارم تا ششم جوزای سال روان در نتیجه سرازیرشدن سیلاب در کشور جان باخته‌اند.
برچسب: کودکان
برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد (WFP) به تازگی اعلام کرده است که که سه میلیون کودک در افغانستان به بیماری سوءتغذیه مبتلا هستند. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۸ جوزا) این اظهارات را به مناسبت «روز جهانی تغذیه» در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که از میان سه میلیون کودک مبتلا به سوءتغذیه، تنها به ۱.۳ میلیون تن آنان رسید‌گی کرده است. در ادامه آمده است که بحران مالی و وضعیت بشری، بیشترین تأثیر را بر کودکان وارد کرده است. همچنین چند روز برنامه جهانی غذا اعلام کرده بود که ۲.۳ میلیون زن باردار در افغانستان زیر تسلط حکومت سرپرست به سوءتغذیه مبتلا هستند. فقر و گرسنگی در افغانستان پس از حاکمیت حکومت فعلی و کاهش کمک‌های مالی افزایش یافته است. بربنیاد آخرین آمار سازمان ملل متحد، در حال حاضر بیش یک‌سوم جمعیت کشور در معرض کمبود غذا قرار دارد. همچنین در تازه‌ترین مورد، سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children) اعلام کرده است که حدود ۶.۵ میلیون کودک یا تقریباً از هر ۱۰ کودک، سه کودک در سال ۲۰۲۴ در افغانستان با سطوح اضطراری گرسنگی روبرو هستند.
سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children) اعلام کرده است که حدود ۶.۵ میلیون کودک یا تقریباً از هر ۱۰ کودک، سه کودک در سال ۲۰۲۴ در افغانستان با سطوح اضطراری گرسنگی روبرو هستند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که رویدادهای طبیعی از جمله سیلاب‌های اخیر، اثرات طولانی‌مدت خشک‌سالی و بازگشت مهاجران از پاکستان و ایران بحران گرسنگی در افغانستان را تشدید کرده است. این گزارش با استناد به یافته‌های سازمان جهانی نظارت بر گرسنگی نشر شده است. در گزارش آمده است که حدود ۲۸ درصد از جمعیت افغانستان که حدود ۱۲.۴ میلیون نفر هستند، تا قبل از اکتبر سال جاری با ناامنی غذایی حاد مواجه خواهند شد که از این میان، نزدیک به ۲.۴ میلیون نفر سطوح اضطراری گرسنگی را تجربه خواهند کرد که یک سطح زیر قحطی است. سازمان حفاظت از کودکان تاکید کرد که تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۲۴ حدود ۲.۹ میلیون کودک زیر پنج سال از سوءتغذیه حاد رنج ببرند. براساس گفته‌های سازمان حفاظت از کودکان، این نهاد از آغاز سال ۲۰۲۴، در سراسر افغانستان بیش از هفت هزار کودک مبتلا به سوءتغذیه را درمان کرده است. در ادامه آمده است: «این اعداد نشانه‌ای از نیاز شدید به حمایت مستمر از خانواده‌ها است، زیرا آن‌ها شوک پشت‌سرهم را تجربه می‌کنند.» همچنین در گزارش آمده است که باران‌ها و سیلاب‌های ناگهانی در ماه می سال جاری در شمال افغانستان بیش از ۴۰۰ نفر را کشته، هزاران خانه را تخریب و زمین‌های کشاورزی را از بین برده است. در ادامه آمده است که کودکان در مناطق سیلاب‌زده دسترسی محدودی به آب آشامیدنی دارند و برخی بیماری‌های ناشی از نوشیدن آب‌های غیرصحی نیز تشخیص شده است. پیش از این هم، نهادهای کمک‌رسان فعال در افغانستان از وضعیت اضطراری بشری در کشور هشدار داده و خواستار افزایش کمک‌های بشردوستانه به افغانستان شده بودند. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد گفته بود که به دلیل کمبود بودجه، ۱۷۳ مرکز تغذیه و سلامت سیار در افغانستان در معرض بسته شدن قرار دارد.
اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل اعلام کرده است که در پی بارش باران و جاری شدن سیل در روزهای جمعه و شنبه هفته گذشته در ولایات غور و فاریاب دستکم ۱۳۴ نفر جان باخته‌اند و شماری هم زخمی شدند. این نهاد با نشر خبرنامه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این سیل هفت هزار و ۸۷۰ خانه و ۷۰۰ جریب زمین را ویران کرده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد تاکید کرد که در باران‌های جمعه و شنبه هفته گذشته ۸۴ نفر در ولایت فاریاب و ۵۰ تن دیگر در ولایت غور جان باختند. اوچا افزود بارندگی، زندگی یک هزار ۸۶۰ خانواده را تحت تاثیر قرار داده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل در گزارش خود نوشته است که در این دو روز ۹۰۰ دام تلف شدند و ۳۰ هزار درخت میوه از بین رفتند. این سازمان گفت که سیلاب‌ها ۱۰ ولسوالی را در غور و هشت ولسوالی را در فاریاب تحت تاثیر شدید قرار داده است. ارزیابی‌های این سازمان نشان می‌دهد که سیلاب‌زدگان فاریاب و غور به غذا، آب و سرپناه نیاز فوری دارند. همچنین بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که زنان و کودکان به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر سیلاب‌های اخیر در شماری از ولایات افغانستان قرار گرفته‌اند. این در حالی است که در پی سیلاب‌های مدهش هفته گذشته تنها در ولایت بغلان بیش از ۳۱۰ تن جان باختند.
جمعیت هلال احمر قطر (کیوآرسی‌اس) اعلام کرده که قرار است این نهاد ۱۰ مرکز صحی در مناطق محروم افغانستان جهت ارائه خدمات به مادران و کودکان ایجاد کند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این پروژه به هدف ارائه مراقبت‌های اولیه صحی و ارتقای خدمات صحی برای مادران و کودکان در افغانستان تطبیق خواهد شد. محمدصلاح ابراهیم، مسوول بخش کمک و توسعه بین‌المللی جمعیت هلال احمر قطر گفت که این مراکز سالانه برای ۲۵۰ هزار مادر و کودک خدمات صحی ارائه خواهد کرد. آقای ابراهیم در مورد هزینه این پروژه معلومات نداده است. وی تاکید کرد که در سفرش به افغانستان همکاری جمعیت هلال احمر قطر را با موسسه «سی‌اچ‌سی» در بخش ارائه دوا، لوازم و تجهیزات صحی و غیرصحی و آموزش کارمندان صحی تا سال ۲۰۲۷ تمدید کرده است. او افزود که این نهاد با کمک مالی صندوق توسعه قطر (کیواف‌اف‌دی) توافق‌نامه‌ای را با جمعیت هلال احمر افغانی که از سوی حکومت سرپرست اداره می‌شود، برای ارائه کمک‌های غذایی به خانواده‌های آسیب‌پذیر از رویدادهای طبیعی در کشور امضا کرده است. قرار است از این پروژه ۸۰۰ خانواده در ولایات فراه، فاریاب و هلمند بهره‌مند شوند. این در حالی است که پس از تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، سکتور صحت در کشور به‌شدت آسیب دیده و حکومت سرپرست همواره خواستار همکاری کشورها در این زمینه شده است. همچنین پیشتر جمعیت هلال احمر افغانی به‌منظور فراهم‌سازی زمینه تداوی ۱۶۹ کودک مبتلا به بیماری سوراخ قلب با هلال احمر قطر تفاهم‌نامه امضا کرده بود.
سازمان خیریه بین‌المللی «کاتولیک برای توسعه خارج از کشور» اعلام کرده است که بلایای طبیعی در افغانستان، سالانه بیش از ۲۰۰ هزار نفر را متأثر می‌سازد. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که سیلاب‌های اخیر بدترین تأثیر را بر زنان و کودکان افغانستان گذاشته است. سازمان خیریه بین‌المللی «کاتولیک برای توسعه خارج از کشور» با اشاره به جان باختن حدود ۵۰۰ نفر در پی سیلاب‌های اخیر در ولایات مختلف افغانستان، گفت که ولایت‌های شمال‌شرقی بیشترین و بدترین آسیب را متحمل شده‌اند. آژانس کاتولیک برای توسعه خارج از کشور «سی‌ای‌اف‌او‌دی»، یک سازمان خیریه بین‌المللی و آژانس کمک رسمی کلیسای کاتولیک در بریتانیا و ولز است. این آژانس تاکید کرد که زنان و کودکان به دلیل حضور در خانه‌ها بیشتر از مردان در معرض آسیبپذیری ناشی از سیلاب قرار گرفته‌اند. کیتی شوالیه، مدیر آژانس کاتولیک برای توسعه خارج از کشور می‌گوید که فاجعه سیلاب در افغانستان نیاز به تلاش‌های طولانی مدت برای کاهش آسیبپذیری دارد. این سازمان خیریه به نقل از نهادهای امدادرسان گفته که بسیاری از مناطق شمال و غرب افغانستان با کمبود شدید مواد غذایی مواجه‌اند. از یک سو تخریب زمین‌های زراعتی و از دیگرسو بحران اقتصادی موجب شده تا خانواده‌ها پولی برای خرید آذوقه نداشته باشند. در خبرنامه آمده است که این آژانس با همکاری شرکای خود تاکنون به سه ولایت شمال‌شرقی افغانستان (بغلان، تخار و بدخشان) کمک‌های فوری ارائه کرده است. اقلام کمکی این آژانس و شرکای آن شامل کمک مالی، پناهگاه موقت، مواد غذایی و غیر غذایی، دسترسی به آشامیدنی و امکانات بهداشتی است. طبق آمارهای این آژانس، به طور متوسط سالانه ۲۰۰ هزار نفر در افغانستان در معرض بلایای طبیعی قرار می‌گیرند. این آژانس افزوده که بین ماه جنوری تا نوامبر سال گذشته حدود ۳۴۴ هزار نفر از بلایای طبیعی متاثر شده و ۲۵ شهر افغانستان دچار فاجعه شده‌اند.
مقام‌های محلی ولایت بدخشان می‌گویند که سیلاب در مرکز این ولایت جان ۱۰ اعضای یک خانواده را گرفته و خسارات هنگفت مالی نیز برجای گذشته است. مولوی محمداکرم اکبری، رییس اداره حوادث ولایت بدخشان به رسانه گوهرشاد گفت که در پی سرازیرشدن سیلاب (شنبه‌شب، ۵ جوزا) در روستای «مورچک» از مربوطات ناحیه نهم شهر فیض‌آباد، مرکز این ولایت، ده عضو یک خانواده جان باخته‌اند. آقای اکبری تاکید کرد که در پی این رویداد طبیعی خانه‌های مردم در هفت منطقه شهر فیض‌آباد نیز تخریب شده است. وی افزود که سیلاب یک زوج را با فرزندان شان برده است. او تصریح کرد که تا اکنون تنها جسد یک عضو این خانواده از رودخانه کوکچه پیدا شده است و جستجو ادامه دارد. همچنین در خبرنامه‌ی ریاست حوادث ولایت بدخشان آمده است که سیلاب یک زوج با شش دختر و سه پسرشان را برده است. خبرنامه از فرزندان این زوج به نام‌های صدف، فرضیه، زهرا، آرزو، عظیم، شمس، حدیث، حسنا و عاقب یاد کرده است. همچنین محمد کارمگار، آمر مبارزه با حوادث طبیعی بدخشان می‌گوید که سیلاب‌های شب گذشته در ولسوالی‌های یمگان، کشم، وردوج و شهدا نیز خسارات جانی و هنگفت مالی برجای گذاشته است. تا کنون آمار دقیق از تلفات و خسارات برجای مانده از این سیلاب‌ها در دست نیست. سیلاب‌های سه روز گذشته نیز در بدخشان راه مواصلاتی شماری از ولسوالی‌های را بسته کرده و خسارات جانی و هنگفت مالی برجای گذاشته است. همچنین سیلاب‌های اخیر در غور، فاریاب و بغلان نیز تلفات و خسارات سنگین برجای گذاشته‌اند.
براساس آمار ارائه شده از سوی نهادهای بریتانیایی فعال در حوزه مهاجرت در یک سال گذشته حدود پنج هزار و حدود ۶۶۲ تن با عبور از کانال مانش وارد بریتانیا شده‌اند که در این میان دستکم ۷۵۸ کودک نیز شامل هستند. وزارت داخله بریتانیا می‌گوید ۳۵۰ افغان هم در همین دوره از طریق پرواز بدون داشتن اسناد معتبر مهاجرت به بریتانیا رسیده‌اند. در ادامه آمده است که از این میان تا اکنون یک هزار و ۸۵۴ نفر تحت حمایت طرح ویژه اسکان مجدد افغان‌ها قرار گرفته‌اند. در ادامه آمده است که در همین دوره یک ساله، شش هزار و ۴۲ افغان از طریق برنامه‌های اسکان مجدد این کشور به بریتانیا منتقل شدند. سازمان‌های فعال در حوزه مهاجرت در بریتانیا می‌گویند بیشتر کودکانی که از مسیر پرخطر مانش وارد بریتانیا شده‌اند، کسانی هستند که خانواده‌های‌شان در روند تخلیه به بریتانیا منتقل شدند. این کودکان به دلیل قوانین سخت‌گیرانه الحاق خانواده در بریتانیا، مجبور به پذیرفتن مهاجرت از مسیرهای پرخطر شده‌اند. دولت بریتانیا قبلاً متعهد شده بود برای خانواده‌های که کودکان شان را در روزهای نخست پروسه تخلیه جا گذاشته‌اند، راه‌های قانونی فراهم کند تا با هم الحاق شوند. اما سازمان‌های مدافع حقوق پناهندگان می‌گویند دولت بریتانیا تاکنون پیشنهاد مشخصی برای الحاق کودکان افغان نداده است. واندا وایچورسکا، مدیر اجرایی نهادی موسوم به «دهلیز بین‌المللی مصئون» گفت زندگی کودکان افغان جدا افتاده از خانواده به مسیرهایی بستگی دارد که آن‌ها را به خانواده‌های‌شان وصل می‌کند.
وزارت صحت عامه‌ی حکومت سرپرست اعلام کرده است که بیماری سرخک (سرخکان) ۳۷ درصد نسبت به سال گذشته میلادی در افغانستان افزایش یافته است. شرافت زمان امرخیل، سخنگوی این وزارت می‌گوید که شمار بیجا شدگان داخلی و پناه‌جویان و مهاجران افغان از برخی کشورها به ویژه پاکستان وارد افغانستان می‌شوند، از عوامل زیاد شدن تعداد کودکان مبتلا به سرخک می‌باشد. او تاکید کرد که در دو ماه گذشته بیش از ۳ هزار کودک در افغانستان به بیماری سرخک مبتلا شدند. وی در بخشی از صحبت‌های خود گفته است که در کنار موارد تایید شده، موارد تاییدنشده بیماری سرخک نیز نسبت به پارسال افزایش قابل توجه یافته است. او می‌گوید که در همکاری با نهادهای بین‌المللی تلاش می‌شود تا کارزار واکسیناسیون کودکان در برابر سرخک راه اندازی شود. نه تنها وزارت صحت عامه حکومت طالبان، بلکه نهادهای مربوط بین‌المللی نیز از افزایش موارد سرخک در میان کودکان در افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند. براساس آمار شفاخانه «صحت طفل ایندرا گاندی» در کابل، در دوماه اخیر روزانه بیش از بیست کودک مبتلا به سرخک در این بیمارستان بستری شده‌اند. سازمان داکتران بدون مرز نیز اخیراً در گزارشی اعلام کرده است که در چهار ماه اول سال ۲۰۲۴، شاهد افزایش موارد سرخک در نوزادان و کودکان خردسال در مراکز بهداشتی ۳ ولایت افغانستان بوده است که از سوی این نهاد اداره یا حمایت می شوند. این نهاد گفت که موارد سرخک همه ساله در افغانستان وجود دارد اما افزایش این بیماری امسال در ولایات بلخ، هرات و هلمند نگران کننده است. سرخک نوعی عفونت سیستم تنفسی است که یک ویروس آران‌آ از خانواده پارامیکسوویریده آن را ایجاد می‌کند. علائم سرخک شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، و راش پوستی در نقاط مختلف بدن است.
نویسنده: مهدی مظفری زنگ خطر به صدا درآمده است! صوت نگران‌کننده‌ای که از اُفت تحصیلی دانش‌آموزان در سراسر جهان سر برآورده، گوشِ جهانیان را کر کرده است. نتایج معروف‌ترین آزمون سنجش توانمندی دانش‌آموزان، یعنی برنامه‌ی بین‌المللی ارزیابی دانش‌آموزان (پی‌آی‌اس‌اِی)، نشان از اُفت تدریجی و نگران‌کننده‌ی عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان در طی چند سال گذشته دارد. آخرین گزارش برنامه سنجش بین‌المللی دانش‌آموزان (PISA) در سال ۲۰۲۲م اذعان می‌کند که «هیچ کشوری در چند سال اخیر(حدودا ۱۵سال اخیر) در هیچ یک از دروس، روند رو به رشدی را تجربه نکرده و بسیاری از کشورها در حداقل یک درس با اُفت عملکرد مواجه بوده‌اند.» حتی در کشورهایی با سابقه عملکرد تحصیلی درخشان مانند فنلاند، سوئد و کره جنوبی، نمرات (پی‌آی‌اس‌ای) در یکی یا چند درس در سال‌های اخیر رو به کاهش بوده است. در ابتدا، همگان گمان می‌کردند همه‌گیری کرونا و شرایط نامطلوب آموزش در آن دوره، مقصر اصلی این اُفت بی‌سابقه بوده است. اما تحقیقات اخیر، پرده از راز دیگری برداشت. گویی این اُفت تحصیلی، ریشه‌ای عمیق‌تر از بحران کرونا دارد و ازخیلی وقت پیش آغاز شده بود. اما چه چیزی می‌تواند عامل این اُفت فاجعه‌بار باشد؟ (پی‌آی‌اس‌اِی) و تحقیقیاتی دیگر، در آخرین گزارش خود، انگشت اتهام را به سوی موبایل‌ها نشانه می‌رود و آن‌ها را مقصر اصلی این داستان غم‌انگیز معرفی می‌کند. علاوه بر (PISA)، گزارشات پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهد که گوشی‌های همراه در مدارس، سلاح‌های حواس‌پرتیِ جمعی هستند. طبق یافته‌های پژوهشی، دانش‌آموزانی که مشغول گوشی‌های‌شان هستند کمتر یادداشت برمی‌دارند و کمتر مطالب کلاس در خاطرشان می‌ماند، «رفتوآمد» بین رسانه‌های اجتماعی و تکالیف درسی با معدل پایین ارتباط مستقیم دارد، دانش‌آموزانی که در کلاس‌ها زیاد پیام متنی می‌فرستند در آزمون‌ها ضعیف‌تر عمل می‌کنند و دانش‌آموزانی که در روند آزمایش‌ها تلفن‌های همراه‌شان را تحویل می‌دهند در آزمون‌ها نمرات بهتری می‌گیرند. همان‌طور که هایتِ روانشناس در آتلانتیک نوشته است، صرف حضور یک گوشی هوشمند در دیدرس ما باعث می‌شود تمام تمرکزمان معطوف آن شود. حتی گوشی قفل‌شده در جیب‌مان یا روی میز کارمان بی‌صدا فریاد می‌زند و حواس تکه‌پاره و پخش‌و‌پلای ما را به سوی خود می‌کشد. در ده سال اخیر، جهانِ برخط آزمایشی گسترده بر روی ذهن ما، و به ویژه بر روی ذهن نوجوانان، اجرا کرده است. حواس نوجوانان به‌راحتی پرت می‌شود و به قضاوت همسالان خود شدیداً حساس‌اند. اکنون، نتایج حاصل از یک دهه تحقیقات مشاهده‌ای به‌کرات نشان داده است که بین استفاده از گوشی همراه و رضایت از زندگی، احساس شادمانی، توجه به تکالیف مکتب، یادسپاری درس‌ها، یادداشت‌برداری در کلاس، رفتوآمد بین چند کار و پیشرفت دانش‌آموزان رابطهٔ معکوس وجود دارد. هر‌چه «وابستگی به دستگاه» بیشتر باشد، هزینه‌های شناختی و احساسی فرد هم بیشتر می‌شود. بنابر این، گوشی‌های همراه، این یارِ غارِ همیشگیِ نوجوانان و دانش‌آموزان، ظاهراً تبدیل به خنجری شده‌اند که بر پیکرِ تحصیل و دانش و موفقیت فرود می‌آیند. گویی این ابزارهایِ به‌ظاهر مفید، تمرکز و قدرت یادگیری دانش‌آموزان را بلعیده‌اند و آن‌ها را از مسیرِ علم و دانش دور می‌کنند. اما چرا موبایل‌ها تا این حد مخرب هستند؟ حواس‌پرتی: اعلان‌ها، پیام‌ها، بازی‌ها و شبکه‌های اجتماعی، دائماً ذهنِ دانش‌آموز را به خود مشغول می‌کنند و مانع از تمرکزِ او بر روی درس و مطالعه می‌شوند. وابستگی: وابستگیِ افراطی به موبایل (که بیشتر نوجوانان این وابستگی را دارند)، باعث می‌شود دانش‌آموزان از فعالیت‌هایِ مفید و ضروریِ دیگر، مانند مطالعه، ورزش و معاشرت با دوستان و خانواده، غافل شوند. خوابِ آشفته: استفاده از موبایل قبل از خواب، باعث اختلال در ترشح هورمون ملاتونین و در نتیجه، خوابِ آشفته و بی‌کیفیت می‌شود. خوابِ آشفته نیز، تمرکز و قدرت یادگیری را به شدت تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. چه باید کرد؟ مسئولیتِ حل این معضل، بر عهده‌ی همگان است. از خانواده‌ها گرفته تا مکاتب و دولت‌ها، همه باید دست به دست هم داده و برای نجاتِ نسلِ آینده از چنگالِ موبایل‌ها تلاش کنند. خانواده‌ها: باید با فرزندان خود در مورد مضراتِ استفاده‌ی بی‌رویه از موبایل صحبت کنند و برای آن‌ها قوانینی در این زمینه وضع کنند. همچنین، باید آن‌ها را به انجامِ فعالیت‌هایِ جایگزین، مانند مطالعه، ورزش و بازی‌هایی با اندک مضرات، تشویق کنند. مکاتب: باید استفاده از موبایل در طولِ ساعاتِ درسی را به طورِ کامل ممنوع کنند و برای دانش‌آموزان، برنامه‌هایِ آموزشیِ جذاب و پویایی ارائه دهند تا آن‌ها را از موبایل دور نگه دارند. برخی روانشناسان از جمله آقایان هایت و توئنگی پس از بررسی‌های خود پیشنهاد کرده‌اند که گوشی‌های همراه را به‌طور کامل در مدارس ممنوع کنند. گزارشات (PISA) و دیگر تحقیقات و تحلیل این گزارش‌ها نیز نشان می‌دهد که این سیاست، سیاست خوب و مؤثری به نظر می‌رسد. دولت‌ها: عرصه سیاست و حکومت نیز می‌باید به نوبه خود در تقلیل تأثیرات مضر موبایل بر آموزش سهم بگیرند. حکومت باید با وضعِ قوانینِ سخت‌گیرانه، جلویِ تبلیغاتِ فریبنده‌یِ شرکت‌هایِ تولیدکننده‌ی موبایل را بگیرند و همچنین، برنامه‌هایِ آموزشیِ جامعی در حوزه کم‌ترسازی تأثیرات مضر موبایل برای دانش‌آموزان و خانواده‌ها ارائه دهند.