برچسب: زلزله

3 روز قبل - 69 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که چهار کودک در مناطق زلزله‌زده‌ی ولایت کنر براثر «سینه‌بغل و سرما» جان باخته‌اند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این کودکان آخر هفته‌ی پیش در کمپ آوارگان «زری‌بابا» در ولسوالی نورگل ولایت کنر جان باخته‌اند. در اعلامیه آمده است که کودکان جان باخته شامل تقوا، پسر سه ساله، عثمانی، دختر نُه ماهه از دره‌ی «شولات» و ذاکره دو‌ونیم ساله و عبدالله هشت ماهه از دره «ماماگل» ولسوالی نورگل کنر می‌شوند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که در مناطق زلزله‌زده افغانستان ۲۷۰ هزار کودک در معرض ابتلا به بیماری‌های ناشی از سرما قرار دارند. در اعلامیه آمده است که شب‌ها دمای هوا در این مناطق به زیر صفر درجه می‌رسد و ممکن است تا منفی ۲۵ درجه کاهش یابد. همچنین تاج‌الدین اویواله، مسوول دفتر یونیسف برای افغانستان افزوده است: «به‌شدت نگران سلامت و ایمنی کودکانی هستم که زمین‌لرزه خانه‌های شان را ویران کرده و آواره شده‌اند.» وی در ادامه تصریح کرد: «ما از شرکا و کمک‌کنندگان می‌خواهیم که همین حالا اقدام کنند تا بتوانیم کمک‌های حیاتی زمستانی را برای گرم و ایمن نگه داشتن کودکان ارائه کنیم.» قابل ذکر است که زمین‌لرزه حدود سه ماه پیش ولایت‌های شرق افغانستان را لرزاند و بیشترین تلفات و خسارات را در کنر برجای گذاشت. در این زلزله، بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند، سه هزار و ۶۴۰ تن زخم برداشتند و هزاران خانواده بی‌خانمان شدند. بر بنیاد گزارش سازمان‌های جهانی، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را از این رویداد متحمل شدند. با این وجود، براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، در این زمین‌لرزه هزار و ۹۹۲ نفر جان باختند و بیش از سه هزار و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 95 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که کودکان بازمانده از زمین‌لرزه‌های شرق کشور هنوز نیازمند حمایت هستند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که در مناطق آسیب‌دیده، ۲۰۰ فضای موقت یادگیری برای بیش از شش هزار کودک فراهم شده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که سه ماه از زمین‌لرزه‌ در شرق افغانستان می‌گذرد که در آن نزدیک به ۲ هزار تن جان باختند و همچنان بسیاری از بازماندگان نیازمند کمک‌های انسانی هستند. همچنین برنامه اسکان بشر سازمان ملل نیز گفته بود که در حال بازسازی مکتبی است که در زمین‌لرزه دو سال پیش هرات تخریب شد و ۵۰۰ دانش‌آموز صنف‌های خود را از دست دادند. این در حالی است که زمین‌لرزه‌های مرگ‌بار طی سال‌های اخیر در ولایات مختلف کشور، خسارات جانی و مالی زیادی را به همراه داشته است. قابل ذکر است که حدود سه ماه پیش زمین‌لرزه‌ای ولایت‌های شرقی افغانستان را تکان داد که بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند، سه هزار و ۶۴۰ تن زخم برداشتند و هزاران خانواده بی‌خانمان شدند. بر بنیاد گزارش سازمان‌های جهانی، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را از این رویداد متحمل شدند. با این وجود، براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، در این زمین‌لرزه هزار و ۹۹۲ نفر جان باختند و بیش از سه هزار و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 56 بازدید

در میان کوهستان‌های بلند و سنگلاخ کنر، جایی که آسمان در زمستان خاکستری‌تر از همیشه است و باد در میان شاخه‌های خشک درختان ناله‌وار می‌پیچد، خانواده‌ی عبدالکریم هنوز زیر همان خیمه‌ی نازکی زندگی می‌کنند که از روزهای نخست زلزله بر پا شده بود؛ خیمه‌ای که بیشتر از آن‌که سرپناه باشد، یادآور شبی است که زمین زیر پای‌شان شورید و همه‌چیز را از آن‌ها گرفت. هر صبح که آفتاب از پشت قله‌های سرد و آسمان‌خراش سر برمی‌آورد، خیمه اندک‌ اندک گرم می‌شود، اما همین که خورشید به سوی مغرب خم می‌شود، سرمای کوهستان بار دیگر چنگال یخ‌زده‌اش را بر تن خیمه می‌کوبد و همه‌ی اعضای خانواده را در خود می‌پیچد. این خانواده‌ی شش‌نفره، در میان صدها خانواده‌ی دیگر، هنوز هم امیدوار است که روزی برسد که دیگر مجبور نباشد با هر باد تند از ترس پاره شدن خیمه از خواب بپرد. عبدالکریم، مردی با ریش جوگندمی و چهره‌ای که بیش از سنش پیر به نظر می‌رسد، از نخستین روزهای زلزله تا امروز، هر صبح با دلی خسته اما امیدوار از خیمه بیرون می‌شود. او به کوه‌های اطراف سر می‌زند، شاید بتواند کمی چوب خشک برای گرم کردن خیمه پیدا کند؛ اما در این فصل، چوب خشک کمیاب‌تر از نان است. کوه‌ها یا از باران‌های اخیر نمناک‌اند یا چوب‌های‌شان از پیش جمع‌آوری شده‌اند. هر بار که عبدالکریم با دستان خالی بازمی‌گردد، در چهره‌اش احساس گناهی دیده می‌شود که نه از ناتوانی، بلکه از مسئولیتی برمی‌خیزد که یک پدر همواره بر دوش خود احساس می‌کند. نگاه‌های کودکانش که در گوشه‌ی خیمه منتظر او نشسته‌اند، برایش سخت‌ترین لحظه‌ی روز است؛ نگاه‌هایی که در آن‌ها هم امید هست و هم پرسش‌هایی بی‌صدا—این‌که «آیا امشب هم می‌توانیم از سردی در امان بمانیم؟» همسرش، زرمینه، زنی جوان اما فرسوده از روزگار است. چهره‌اش خطوطی عمیق دارد؛ هرکدام نشانی از شبی طولانی در سرمای کوهستان یا روزی خسته‌کننده میان خاک و سنگ‌های روستا. او روزهای بسیاری را صرف خشک‌کردن لباس‌های نم‌کشیده‌ی خیمه، ترمیم سوزن‌دوزی چادرش، و مراقبت از فرزندانی کرده است که هیچ‌کدام چیزی به‌نام کودکی واقعی را تجربه نکرده‌اند. زرمینه هر شب پیش از خواب برای کودکانش قصه می‌گوید؛ قصه‌هایی نه برای خواباندن‌شان، بلکه برای آرام کردن دل‌های کوچکی که از صدای زوزه‌ی باد و ترس از ریزش دوباره‌ی زمین بی‌قرارند. دخترک دوساله‌شان، صفیه، چند شب است از شدت سرفه‌های خشک، خواب درست‌وحسابی ندارد. سرفه‌هایش همچون ضربه‌هایی به قلب مادر فرود می‌آید؛ اما در خیمه هیچ دارویی نیست. هر بار که صفیه سینه‌اش را می‌گیرد و با گریه می‌نالد، زرمینه تنها او را در آغوش می‌گیرد و آرام تکانش می‌دهد—شاید صدای ضربان قلب مادر، اندکی آرامش به او ببخشد. خدمات صحی در این منطقه تقریباً وجود خارجی ندارد. مرکز صحی‌ای که در گذشته دست‌کم چند کارمند داشت، اکنون یا بر اثر زلزله تخریب شده، یا امکاناتش چنان محدود شده که مراجعه به آن بی‌فایده به نظر می‌رسد. با این حال، عبدالکریم چند بار تلاش کرده صفیه را به آن‌جا ببرد، اما مسیر طولانی و نبود وسایط نقلیه باعث می‌شود این سفر برای کودکی بیمار، خطرناک‌تر از ماندن در خیمه باشد. دیگر کودکان خانواده نیز هرچند از نظر ظاهری سالم‌اند، اما نشانه‌های واضحی از سردی و ضعف در بدن‌شان دیده می‌شود؛ سردی‌ای که از نبود بخاری، نداشتن لباس گرم، و کمبود غذای مناسب سرچشمه می‌گیرد. کودکان در طول روز اطراف خیمه بازی می‌کنند، اما بازی‌شان بیشتر راهی برای فرار از واقعیتی‌ست که هیچ کودکی نباید تجربه کند، تا نشانه‌ای از شادی و تفریح. آن‌ها با سنگ‌ها، تکه‌های چوب و پارچه‌های پاره، خود را سرگرم می‌سازند. گاهی خاک‌ریزی بزرگ را خانه‌ی خیالی خود می‌نامند یا چوبی شکسته را به‌جای اسباب‌بازی در دست می‌گیرند. اما همین که باد تندی بوزد یا صدای خفیفی از ریزش کوه به گوش برسد، همه با ترس به سوی خیمه می‌دوند و در آغوش مادر پناه می‌گیرند؛ گویی زخم عمیق روز زلزله هنوز از دل‌های کوچک‌شان بیرون نرفته است. این خانواده خاطرات زیادی از روز زلزله دارد؛ خاطراتی که با هر لرزش کوچک زمین یا صدای سنگی که از بالای کوه می‌افتد، دوباره در ذهن‌شان زنده می‌شود. آن روز، زمین چنان شدید لرزید که محمدامین، پسر ده‌ساله‌ی خانواده، فکر کرد دنیا به پایان رسیده است. او هنوز حاضر نیست با صدای بلند درباره آن روز صحبت کند و وقتی مادرش چیزی می‌پرسد، تنها لبخندی تلخ می‌زند و نگاهش را به زمین می‌دوزد. اما شب‌ها در خواب می‌لرزد، ناگهان بیدار می‌شود و زیر لب می‌گوید: «خانه می‌ریزد… مادر، خانه می‌ریزد…» زرمینه او را در آغوش می‌گیرد و با آرامش می‌گوید: «نه بچیم، خانه‌مان دیگر ریخته… چیزی برای ریختن نمانده.» اما این جمله، هرچند برای آرام کردنش گفته می‌شود، بیشتر از آن‌که امیدبخش باشد، واقعیت تلخی را یادآوری می‌کند؛ واقعیتی که در آن خانواده‌ای بدون سقف، بدون دیوار و بی‌هیچ سرپناهی، در برابر زمستانی ایستاده‌اند که بی‌رحمی‌اش در کنر زبانزد است. عبدالکریم و زرمینه هر دو امیدوار بودند که با آغاز زمستان، دولت یا نهادهای کمک‌رسان خانه‌های موقت یا حداقل وسایل ضروری را توزیع کنند؛ اما تا امروز تنها چیزی که دریافت کرده‌اند همان خیمه و چند کمپل نازک است که حتی توان گرم نگه‌داشتن یک کودک را هم ندارد. عبدالکریم می‌گوید چندین بار مسئولان منطقه را دیده است؛ کسانی که عکس می‌گرفتند، وضعیت مردم را یادداشت می‌کردند و وعده می‌دادند کمک‌ها به‌زودی خواهد رسید. اما حالا که هفته‌ها گذشته، هیچ کمک قابل‌توجهی نرسیده و خانواده عبدالکریم، مانند بسیاری از خانواده‌های دیگر، در میان این خیمه‌های بی‌پناه رها شده‌اند. باران که می‌بارد، شرایط چند برابر سخت‌تر می‌شود. سقف خیمه در چند نقطه سوراخ شده و عبدالکریم با تکه‌های پلاستیک تلاش می‌کند جلوی چکیدن آب را بگیرد، اما هر بار که باران شدیدتر می‌شود، آب از گوشه و کنار وارد خیمه می‌شود و لباس‌ها و بسترشان را خیس می‌کند. زرمینه هر روز مجبور است کمپل‌ها را بیرون بیاورد و زیر آفتاب پهن کند، اما در روزهای ابری همه چیز نم‌دار باقی می‌ماند. شب‌هایی که باران و باد هم‌زمان می‌وزند، خیمه چنان تکان می‌خورد که گویی هر لحظه می‌خواهد کنده شود. کودکان از ترس نزدیک مادر جمع می‌شوند و عبدالکریم با دستانش ستون وسط خیمه را محکم نگه می‌دارد، شاید کمی از خطر بکاهد. در چنین روزهایی، هیچ‌کس از آن‌ها نمی‌پرسد شام چه خورده‌اند. حقیقت این است که بعضی شب‌ها اصلاً چیزی برای خوردن ندارند، جز نان خشک یا چای کم‌رنگ. زرمینه با دقت غذا را میان کودکان تقسیم می‌کند و خودش آخر از همه می‌خورد، یا گاهی اصلاً نمی‌خورد تا کودکان دست‌کم سیر بخوابند؛ هرچند خواب در چنین سرمایی معنای چندانی ندارد. با وجود تمام این سختی‌ها، عبدالکریم هنوز امیدوار است صدایشان به جایی برسد. او از هر راه ممکن تلاش کرده پیامشان را به نهادهای کمک‌رسان برساند؛ گاهی از طریق مردم محل، گاهی با کمک یک خبرنگار سرزده، و گاهی با درخواست مستقیم از مسئولان محلی. بارها گفته است: «ما چیز زیادی نمی‌خواهیم؛ فقط یک خانه موقت، یک بخاری و کمی دارو می‌خواهیم تا این کودکان زنده بمانند.» اما در سکوت سنگین کوهستان، این صداها کمتر شنیده می‌شوند. زمستان کنر نه تنها سرد، بلکه طولانی و نفس‌گیر است. هر روز که می‌گذرد، نگرانی خانواده‌های بی‌سرپناه بیشتر می‌شود. عبدالکریم با نگاهی به قله‌های سفیدپوش می‌گوید: «اگر برف‌ها شروع شود، خدا می‌داند چه خواهد شد.» او خوب می‌داند که خیمه نازک‌شان حتی در برابر بادهای عادی تاب نمی‌آورد، چه برسد به برف‌های سنگین و رطوبت‌دار. همچنین می‌داند اگر صفیه و دیگر کودکان در این شرایط بدتر بیمار شوند، تقریباً هیچ فرصتی برای رسیدگی به آنها وجود نخواهد داشت. در این روزهای سخت، خانواده عبدالکریم تنها یک درخواست دارند؛ اینکه دولت، نهادهای بشردوستانه و هر کسی که توان کمک دارد، صدایشان را بشنود. این خانواده نه به دنبال زندگی مجلل است و نه کمک‌های بی‌پایان؛ فقط می‌خواهند زنده بمانند، زمستان را پشت سر بگذارند و کودکانشان شب را بدون لرزش بدن و ترس از فرو ریختن خیمه به صبح برسانند. و در پایان، وقتی آفتاب کنر در یک عصر سرد بر فراز کوه‌ها غروب می‌کند، خیمه کوچک آن‌ها هنوز در میان باد می‌لرزد؛ اما امیدی که در دل‌شان روشن مانده، هرچند کوچک و خاموش، هنوز پابرجاست. شاید فردا کسی بیاید… شاید فردا کمکی برسد… شاید فردا در این سکوت کوهستانی، صدای این خانواده شنیده شود و دستی یاری‌شان کند… پیش از آن‌که زمستان بی‌رحم، آخرین رشته‌های مقاومت‌شان را قطع کند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 82 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که احتمال افزایش آمار تلفات در پی زمین‌لرزه در ولایت‌های بلخ و سمنگان وجود دارد. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۱۳ عقرب) با نشر گزارشی گفته است که تا اکنون ۲۰ تن در این زمین‌لرزه جان باخته و ۹۴۵ تن دیگر زخمی شده‌اند. در بخشی از گزارش صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد آمده است که ۹ تن در بلخ و ۱۱ تن دیگر در سمنگان جان خود را از دست داده‌اند. در ادامه آمده است که در این زمین‌لرزه ۱۱ هزار تن در معرض لرزش بسیار شدید و ۱.۵۳ میلیون تن دیگر در معرض لرزش شدید قرار گرفته‌اند. یونیسف در بخشی از گزارش تاکید کرده است که ارزیابی‌های اولیه نشان می‌دهد خانه‌های بسیاری به‌طور کامل یا جزئی تخریب شده‌اند. در گزارش آمده است که آسیب‌دید‌گان بی‌خانمان شده و به کمک‌های فوری نیاز دارند. یونیسف در ادامه افزوده است که با همکاری شرکای خود برای ارایه‌ کمک‌های فوری اقدام کرده است. این در حالی است که زمین‌لرزه‌ای به قدرت ۶.۳ ریشتر دو شب قبل در ولسوالی خُلم بلخ رخ داد که شدت آن در بسیاری از ولایت‌ها از جمله در کابل احساس شد. با این وجود، بر اساس آمار ابتدایی خبرگزاری باختر، در پی وقوع زمین‌لرزه‌ی ۶.۳ ریشتری دو شب قبل در پنج ولایت در شمال کشور، ۲۷ تن جان باخته و ۷۳۰ تن دیگر زخمی‌ شده‌اند. این رویداد طبیعی علاوه بر تلفات انسانی، خسارات مالی نیز در پی داشته است. شماری از کشورهای همسایه به شمول سازمان‌های بین‌المللی با خانواده‌های قربانیان این رویداد طبیعی ابراز همدردی کرده و آمادگی شان را برای کمک‌رسانی به زخمی‌ها اعلام کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 98 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد (UN Women) برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که امدادگران زن برای ارزیابی اولیه و کمک به زنان و دختران ساحات آسیب‌دیده از زمین‌لرزه در شمال کشور اعزام شده‌اند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «پس از زمین‌لرزه‌ی دو شب قبل در شمال افغانستان، با شرکای محلی خود برای ارزیابی نیازهای فوری زنان و دختران همکاری می‌کند.» بخش زنان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که از زنان امدادگر که با تیم‌های ارزیابی اولیه برای کمک به زنان و دختران آسیب‌دیده اعزام می‌شوند، حمایت می‌کند. همچنین کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان نیز با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که عمیقاً نگران زمین‌لرزه‌ی ویرانگر در شمال افغانستان است. این نهاد با آسیب دیدگان این رویداد طبیعی ابراز همدردی کرده و از سازمان ملل و شرکای آن خواسته که به‌صورت فوری از «جوامع آسيب‌دیده» حمایت کند. بر اساس آمار ابتدایی حکومت سرپرست، در پی وقوع زمین‌لرزه‌ی ۶.۳ ریشتری دو شب قبل در پنج ولایت در شمال کشور، ۲۷ تن جان باخته و ۷۳۰ تن دیگر زخمی‌ شده‌اند. این رویداد طبیعی علاوه بر تلفات انسانی، خسارات مالی نیز در پی داشته است. شماری از کشورهای همسایه به شمول سازمان‌های بین‌المللی با خانواده‌های قربانیان این رویداد طبیعی ابراز همدردی کرده و آمادگی شان را برای کمک‌رسانی به زخمی‌ها اعلام کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 117 بازدید

مسوولان حکومت سرپرست اعلام کرده‌اند که شمار قربانیان زمین‌لرزه‌ی شب‌گذشته در شمال افغانستان، به ۲۷ تن کشته و ۷۳۰ تن زخمی‌ رسیده است. خبرگزاری باختر که تحت کنترول حکومت فعلی قرار دارد، بعدازظهر روز (دوشنبه، ۱۲ عقرب) اعلام کرد که این افراد در ولایت‌های بلخ، سمنگان، قندوز، سرپل و بغلان کشته و زخمی شده‌اند. در گزارش آمده است که در پی این رویداد طبیعی، در ولایت بلخ ۱۲ نفر جان باخته و ۴۰۷ تن زخمی شده‌اند. در سمنگان نیز تعداد قربانیان ۱۱ تن کشته و ۲۷۰ تن زخمی گزارش شده است. همچنین در بخشی از گزارش خبرگزاری باختر آمده است که در ولایت سرپل چهار نفر و در بغلان ۱۲ نفر زخمی شده‌اند. خبرگزاری باختر در ادامه تاکید کرده است که ۴۱ دانشجوی دانشگاه قندوز نیز در نتيجه‌ی این رویداد طبیعی زخمی شده‌اند. زخمی‌ها برای درمان به شفاخانه‌ها و مراکز صحی منتقل شده‌اند. مسوولان حکومت سرپرست مشخص نکرده‌اند که چه تعداد از قربانیان و زخمی‌های این رویداد طبیعی را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. این آمار نهایی نیست و ممکن است هر لحظه تعداد قربانیان زمین‌لرزه‌ی شمال کشور افزایش یابد. مرکز لرزه‌نگاری آمریکا قدرت زمین‌لرزه حوالی ساعت ۱ بامداد روز (دوشنبه، ۱۲ عقرب) در شمال کشور را ۶.۳ درجه ریشتر و مرکز آن را ولایت بلخ اعلام کرده است. این زمین‌لرزه در ولایت‌های سمنگان، بلخ، فاریاب، سرپل، تخار، کابل و قندوز نیز احساس شده است. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌‌ی کمک‌های بشردوستانه در افغانستان تلفات زمین‌لرزه‌ی شب‌گذشته در شمال کشور را ۱۷ کشته و ۱۵۰ زخمی اعلام کرده است. شماری از کشورهای همسایه به شمول سازمان های بین‌المللی با خانواده‌های قربانیان این رویداد طبیعی ابراز همدردی کرده و آمادگی شان را برای کمک‌رسانی به زخمی‌ها اعلام کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 104 بازدید

مسوولان حکومت سرپرست اعلام کرده‌اند که بر اساس آمار اولیه در پی زمین‌لرزه‌ی شب‌گذشته در ولایت‌های سمنگان و بلخ بیش از ۲۰ تن کشته و ۳۲۰ تن دیگر زخمی شده‌اند. شرافت زمان امرخیل، سخنگوی وزارت صحت عامه‌ی طالبان، صبح امروز (دوشنبه، ۱۲ عقرب) با نشر یک نوار تصویری گفته است که در نتیجه‌‌ی زمین‌لرزه‌ی شب‌گذشته در سمنگان، بیش از ۲۰ تن کشته و ۳۲۰ تن زخمی شده‌اند. وی در ادامه تاکید کرده است که تیم‌های نجات به ساحه اعزام شده و روند انتقال زخمی‌های این رویداد طبیعی به مراکز صحی جریان دارد. همچنین کمال زدران، سخنگوی صحت عامه‌ در ولایت بلخ نیز گفته که در نتیجه‌ی وقوع زمین لرزه شب‌گذشته در این ولایت، ۴ تن کشته و ۱۲۰ تن دیگر زخمی شده‌اند. او در ادامه افزوده است که تا اکنون جسد چهار تن به شفاخانه‌ی حوزوی ابوعلی سینای بلخی در شهر مزارشریف منتقل شده است. او تعداد دقیق این افراد و جنسیت آن‌ها را مشخص نکرده و در مورد وضعیت صحی آن‌ها نیز چیزی نگفته است. همچنین منابع در شهر مزارشریف می‌گویند که در میان زخمی‌ها زنان و کودکان نیز شامل اند. منابع می‌گویند که این آمار نهایی نیست و ممکن است هر لحظه تعداد قربانیان زمین‌لرزه‌ی شمال کشور افزایش یابد. این در حالی است که ولایت بلخ، سمنگان و شماری از ولایت‌های شمالی کشور حوالی ساعت یک بامداد شاهد زمین‌لرزه نیرومندی بوده است. مرکز لرزه‌نگاری آمریکا قدرت زمین‌لرزه شب گذشته در شمال کشور را ۶.۳ درجه ریشتر سنجیده است. این زمین‌لرزه در ولایت‌های سمنگان، بلخ، فاریاب، سرپل، تخار، کابل و قندوز نیز احساس شده است. همچنین سازمان ملل متحد نیز در پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته که تیم‌ها و شرکایش در مناطق آسیب‌دیده از زمین‌لرزه در شمال افغانستان حضور دارند تا نیازها را ارزیابی کرده و کمک‌های فوری ارائه دهند. ‏این سازمان گفته که تنها چند هفته پس از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار در شرق افغانستان، شمال این کشور اکنون شاهد زمین‌لرزه‌ی قوی دیگری است.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 119 بازدید

مسوولان محلی از ولایت سمنگان می‌گویند که در پی زمین‌لرزه‌ (شب دوشنبه، ۱۲ میزان) دست‌کم هشت تن جان باخته و نزدیک به ۲۰۰ تن زخمی شده‌اند. قاری لطف‌الله حبیبی، رییس صحت عامه‌ ولایت سمنگان، در گفتگو با رادیو رستم نوین گفته است که در پی این زمین‌لرزه در شهر ایبک، مرکز این ولایت، یک تن جان باخته و بیش از ۱۰۰ تن دیگر زخمی شده‌اند. آقای حبیبی در ادامه تاکید کرده است که براساس معلومات موجود، در ولسوالی خُلم ولایت بلخ شش تن جان خود را از دست داده و بیش از ۷۰ تن دیگر زخمی شده‌اند. وی در ادامه افزوده است که همچنان در ولسوالی حضرت سلطان ولایت سمنگان یک کشته و ۱۵ زخمی گزارش شده است. مقام‌های محلی حکومت فعلی گفته‌اند که آمار تلفات احتمالاً افزایش خواهد یافت، گروه‌های امدادرسان تا اکنون در حال بررسی مناطق دوردست هستند. باید گفت که این زمین‌لرزه به بزرگی ۶.۳ ریشتر حوالی ساعت ۱۲:۵۹ شب دوشنبه در ولسوالی خلم ولایت بلخ و بخش‌هایی از شمال افغانستان به وقوع پیوست و در ولایت‌های کابل، بغلان سمنگان، سرپل و قندوز نیز احساس شده است. این در حالی است که حدود دو ماه پیش زمین‌لرزه‌ای ولایت‌های شرقی افغانستان را تکان داد که بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند، سه هزار و ۶۴۰ تن زخم برداشتند و هزاران خانواده بی‌خانمان شدند. بر بنیاد گزارش سازمان‌های جهانی، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را از این رویداد متحمل شدند. با این وجود، براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، در این زمین‌لرزه هزار و ۹۹۲ نفر جان باختند و بیش از سه هزار و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 82 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زمین‌لرزه اخیر در شرق افغانستان باعث نابودی محصولات کشاورزی و دام‌ها در ولایت‌های زلزله‌زده شده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وضعیت فعلی در ولایت‌ها زلزله‌زده زنان و دختران را با نیاز فوری به مواد غذایی مواجه کرده است. بخش زنان سازمان ملل متحد در بخشی از پیامش از توزیع بسته‌های غذایی در مناطق آسیب‌دیده خبر داده و در ادامه تاکید کرده است که این بسته‌ها شامل روغن و آرد بوده و به خانواده‌ها کمک می‌کند تا در هفته‌های پیش‌رو غذای کافی داشته باشند. این نهاد سازمان ملل در ادامه افزوده است که تأمین امنیت غذایی زنان و دختران در بحران‌های طبیعی از اهمیت ویژه برخوردار است. با این حال، کمیته بین‌المللی نجات نیز هشدار داده که افغانستان ممکن است به‌دلیل کاهش کمک‌ها، ۱۰ درصد از درآمد ناخالص خود را از دست دهد. قابل ذکر است که یک ماه پیش زمین‌لرزه‌ای ولایت‌های شرقی افغانستان را تکان داد که بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند، سه هزار و ۶۴۰ تن زخم برداشتند و هزاران خانواده بی‌خانمان شدند. بر بنیاد گزارش سازمان‌های جهانی، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را از این رویداد متحمل شدند. با این وجود، براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، در این زمین‌لرزه هزار و ۹۹۲ نفر جان باختند و بیش از سه هزار و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 108 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرد که بیش از ۲۱۲ هزار کودک پس از زلزله‌ی مرگ‌بار در شرق افغانستان اکنون در معرض خطر ابتلا به اسهال حاد و سایر بیماری‌های کشنده ناشی از آب قرار دارند. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زلزله‌ای اخیر به بزرگی ۶.۳ ریشتر در مناطق دورافتاده، خانه‌ها و زیرساخت‌های آب، فاضلاب و بهداشت را تخریب کرده و خطر شیوع بیماری‌ها افزایش یافته است. دکتر تاج‌الدین اویوالی، نماینده یونیسف در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که زمین‌لرزه علاوه بر تخریب خانه‌ها و گرفتن جان افراد، اکنون از طریق شیوع بیماری جان افراد بیشتری را می‌گیرد. آقای اویوالی در ادامه با اشاره به اینکه کودکان بازمانده از زلزله‌ی مرگ‌بار کنر در پناهگاه‌های شلوغ و موقت بدون دسترسی به تشناب یا آب سالم زندگی می‌کنند، تاکید کرد که این یک طوفان بزرگ برای وقوع یک فاجعه صحی است. همچنین صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در اعلامیه افزوده است که زلزله ۱۳۲ منبع آب را تخریب کرده و خانواده‌ها به آب سالم یا امکانات شستشوی دست دسترسی ندارند. یونیسف تصریح کرد که از هر پنج نفر در مناطق زلزله‌زده، چهار تن آن‌ها در فضای باز رفع حاجت می‌کنند، زیرا اکثر تشناب‌ها در طول زلزله تخریب شده‌اند و بسیاری از افراد همچنین به اقلام صحی ضروری مانند صابون دسترسی ندارند و این امر شرایط را برای شیوع بیماری مساعد می‌کند. براساس گزارش‌های موجود، اسهال حاد یکی از سه نوع بیماری ناتوان‌کننده است. این بیماری می‌تواند چندین ساعت یا چند روز طول بکشد. اسهال حاد سومین علت اصلی مرگ و میر در کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه است و هر ساله بیش از ۴۰۰ هزار کودک زیر پنج سال را می‌کشد. همچنین این نهاد می‌گوید که تا اکنون تاسیسات موقت بهداشتی، بسته‌های بهداشتی و آب‌رسانی اضطراری فراهم کرده، اما تنها نیمی از ۲۱.۶ میلیون دالر درخواست شده برای واکنش اضطراری تامین شده است. یونیسف از اهداکنندگان خواسته که بودجه بیش‌تری اختصاص دهند. برنامه جهانی غذا نیز با کسری ۶۲۲ میلیون دلاری بودجه برای شش ماه آینده مواجه است و کمک‌های این برنامه در افغانستان کمتر از ۱۰ درصد نیازمندان غذایی را پوشش می‌دهد.

ادامه مطلب