یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که بربنیاد گزارشها سیلاب در شمالشرق افغانستان دستکم جان ۲۴۰ تن را گرفته که در این میان ۵۱ کودک نیز شامل هستند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل با نشر اعلامیهای گفته است که بیشتر تلفات از ولایت بغلان گزارش شده است. براساس اعلامیهی یونیسف، این آمار ابتدایی است و ممکن است افزایش یابد. یونیسف تاکید کرد که براثر بارندگی شدید و سیلاب حدود سه هزار خانه در بغلان ویران، مواشی تلف، مکاتب تعطیل و زمینهای زراعتی و مراکز صحی تخریب شده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که ولایتهای بدخشان و تخار نیز تحت تأثیر سیل قرار گرفته و گزارش شده است که ۳۰۰ خانه در این دو ولایت آسیب دیده است. یونیسف افزود که ۴۵۰ بستهی فامیلی، ۵۰۰ بستهی بهداشتی، ۴۷۶ پتو برای بزرگسالان و نوزادان و ۱۰۰ بسته لباس تا اکنون برای سیلزدگان کمک کرده است. همچنین داکتر تاجالدین اویواله، نماینده یونیسف در افغانستان گفته است: «اجازه دهید از صمیم قلب به خانوادههایی که در غم از دست دادن عزیزان عزادار هستند ابراز همدردی کنم. یونیسف و شریکان ما در صحنه هستند و تمام تلاش خود را برای کمکرسانی سریع به خانوادهها و جوامع آسیبدیده انجام میدهند.» یونیسف اضافه کرده است که افغانستان در میان ۱۰ کشور آسیبپذیر در برابر تغییرات اقلیمی قرار دارد و با تغییر آب و هوایی شدید، بهویژه خشکسالی، سیل و توفانها تلفات جانی و خسارات قابل توجهی به زیرساختها وارد میشود. وقوع سیلاب در چندین ولایت کشور تلفات جانی و خسارات هنگفت مالی بر باشندگان این ولایتها وارد کرده است. این در حالی است که وزارت مهاجران حکومت سرپرست اعلام کرده است که شمار جان باختگان سیلاب تنها در ولایت بغلان به ۳۱۵ نفر رسیده و هزار و ۶۳۰ نفر نیز زخمی شدهاند.
برچسب: آموزش
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش مقتدر زنان افغانستان و جنبش آزادگان در تبعید میگویند که زنان افغانستان به طور کامل از حقوق بشری، حقوق اساسی و شهروندی خود محروم هستند. اعضای این جنبشها در یک حرکت اعتراضی در شهر اسلامآباد، پایتخت پاکستان گفتند که زنان و دختران افغانستان به دلیل جنسیتشان از فضای سیاسی و اجتماعی حذف شده و با ستم و «آپارتاید جنسیتی» روبرو هستند. در قطعنامهای این دو جنبش اعتراضی آمده است که با وجود اینکه زنان افغانستان بهطور پراکنده از جادههای کابل تا شهرهای دیگر جهان فریاد میکشند؛ اما جامعهی جهانی در مقابل اعتراضات آنان بیصداست. در ادامه آمده است که خاموشی جامعهی جهانی نسبت به مبارزات زنان و دختران، زنان افغانستان را از اعتراضات منصرف نمیکند؛ بلکه آنها را به ادامهی مبارزه و اعتراضاتشان از طریق کارزارها و فعالیتهای جهانی بیشتر تشویق میکند. آنان در این قطعنامه آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به شدت وحشتناک توصیف کردند. زنان معترض میگویند که زنان افغانستان از مبارزات خود در برابر آپارتاید جنسیتی و تقاضای شناخته شدن و جرم انگاری این ستم دست نمیکشند. قابل ذکر است که حمایت از کارزار جهانی مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی به رهبری زنان افغانستان همچنان ادامه دارد و گروههای زنان معترض و فعالان حقوق بشر از این کارزار پشتیبانی میکنند.
حنان حسن بلخی، رییس بخش شرق مدیترانهی سازمان جهانی صحت در دیدار با مقامهای حکومت سرپرست، بر حقوق آموزش زنان و دختران در این کشور تاکید کرده است. خانم بلخی در جریان هفتهی گذشته به کابل سفر کرده و با شماری از مقامهای حکومت فعلی از جمله، عبدالسلام حنفی، معاون اداری رییسالوزرا و قلندر عباد، وزیر صحت عامهی حکومت فعلی دیدار داشته است. وی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وی در کنار مسایل دیگر در مورد آموزش دختران نیز با مقامهای حکومت فعلی گفتگو کرده است. او آموزش زنان و دختران را نیاز حیاتی عنوان کرده و بر حق آموزش آنان تاکید کرده است. به گفتهی این مقام سازمان جهانی صحت، آموزش زنان بهطور قابل توجهی بر سلامت و رفاه عمومی مردم تاثیر میگذارد. خانم بلخی در این سفرش بر تضمین دسترسی عادلانه به مراقبتهای بهداشتی نیز تاکید کرده است. حنان بلخی تاکید کرد که سازمان جهانی بهداشت با جامعهی مدنی افغانستان در برنامههای بشردوستانه همکاری خواهد کرد. او افزود: «من به عنوان مدیر منطقهای، متعهد به حمایت بیشتر برای پیشبرد صحت افغانستان هستم.» باید گفت که حکومت سرپرست، پس از تسلط بر افغانستان، در نخستین اقدام شان آموزش زنان و دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرد. این حکومت در ادامه، دانشگاههای خصوصی و دولتی را نیز بهروی دختران مسدود کرد. حکومت فعلی باوجود خواستهای مکرر سازمانهای مختلف بینالملل، جامعهی جهانی و مردم افغانستان؛ فرمانهای محدود کننده بر زنان و دختران را لغو نکردهاند.
نویسنده: مهدی مظفری در عصر حاضر، با نفوذ روزافزون فناوری به تمام جنبههای زندگی، عرصه آموزش نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. حتی میتوان اذعان کرد که آموزش و پژوهش با پیشرفت فناوری، بیشترین تغییرات و تحولات را حس کرده است. یکی از تحولات چشمگیر در این حوزه، ظهور کتابهای الکترونیکی و جایگزینی تدریجی آنها با کتابهای چاپی سنتی میباشد. این موضوع بحثهای داغی را در میان کارشناسان و اهالی آموزش برانگیخته است. برخی معتقدند که کتابهای الکترونیکی مزایای متعددی از جمله دسترسی آسان، قابلیت جستجو، امکان حاشیهنویسی و قیمت پایینتر را ارائه میدهند و میتوانند جایگزینی مناسب برای کتابهای چاپی باشند. در مقابل، عدهای دیگر بر این باورند که کتابهای چاپی با ایجاد حس لمس و بوی کاغذ، تمرکز و درک مطلب را افزایش میدهند و تجربه مطالعه عمیقتر و لذتبخشتری را به ارمغان میآورند. در این میان، پژوهشی جالب توجه به مقایسه اثرگذاری این دو نوع کتاب در یادگیری میپردازد. مقایسه اثرگذاری کتاب چاپی و الکترونیکی در این پژوهش، دو گروه از افراد یک کتاب را به صورت مجزا مطالعه میکنند؛ یک گروه نسخه چاپی و گروه دیگر نسخه الکترونیکی. نکته قابل توجه در نسخه الکترونیکی، وجود لینکهایی بر روی برخی کلمات و جملات بود که به منظور مطالعه بیشتر به منابع دیگری ارجاع میدادند (شبیه به ویکیپدیا). نتایج این پژوهش، که بارها تکرار شده است، نشاندهنده برتری قاطع کتاب چاپی در زمینه آموزش است. چرا کتاب چاپی برنده است؟ پاسخ به این سوال در مفهوم «حافظه کارگر» نهفته است. حافظه کارگر، حافظهای موقت است که اطلاعات را برای پردازش و انتقال به حافظه بلندمدت نگه میدارد. مطالعات نشان داده است که تمرکز بر روی یک منبع واحد (مانند کتاب چاپی) به حافظه کارگر کمک میکند تا اطلاعات را به طور مؤثرتری پردازش و به حافظه بلندمدت منتقل کند. در مقابل، کتابهای الکترونیکی با ارائه لینکها و امکانات مختلف، باعث برهم خوردن تمرکز و پراکندگی حواس فرد میشوند. این امر، توانایی حافظه کارگر را در پردازش اطلاعات و انتقال آنها به حافظه بلندمدت مختل میکند. این مسأله برای بزرگسالان و کودکان هر دو مشترک است؛ اما برای کودکان چالش آن مسأله دیگری نیز هست: کارایی مغز ما بر اساس پیوندهای سیناپسی است که مسیرهای عصبیاش را شکل میدهد. مسیرهایی که احتمالا تا ۲۰ سالگی به مرور تکمیل میشود. مشکل عدم تمرکزی که به واسطه ابزارهای دیجیتالی پدید آمده است، در حقیقت فرصت شکلگیری این مسیرهای حیاتی در مغز را کاهش میدهد. آزمایشهای دیگر در آزمایشی دیگر، مقایسهای بین دو نسخه از یک مقاله انجام شد؛ یکی به صورت چاپی و دیگری به صورت الکترونیکی با امکان کلیک بر روی موضوعات مرتبط. فرضیه پژوهشگران این بود که افراد با مطالعه نسخه الکترونیکی به دلیل امکان جستجو و بررسی عمیقتر مطالب، درک بهتری از آن خواهند داشت. با این حال، نتایج خلاف انتظار بود! در آزمایش دیگری، علاوه بر متن مقاله، یک فیلم یا فایل صوتی مرتبط نیز ارائه شد. اما افزودن این فایل دیداری یا صوتی، به جای افزایش درک مطلب، باعث کاهش آن شد! مغز ما دارای «بار شناختی» یا ظرفیتی مشخص Cognitive Load)) است که «حافظه کارگر» برای انتقال اطلاعات به «حافظه بلندمدت» از آن استفاده میکند. هنگامی که ما دائماً در حال جستجو و کلیک بر روی موضوعات مرتبط هستیم، از متن اصلی دور میشویم و این امر بیشتر از «بار شناختی» ما خواهد بود. این موضوع در مورد فیلمهای آموزشی نیز صدق میکند و در نهایت منجر به یادگیری بیکیفیت میشود. نقش تمرکز در یادگیری همانطور که اشاره شد، تمرکز نقش کلیدی در یادگیری و سپردن اطلاعات به حافظه دارد. کتابهای چاپی با حذف عوامل مزاحم و تمرکز بر روی یک منبع واحد، به این امر کمک میکنند. در مقابل، کتابهای الکترونیکی با ارائه امکانات متعدد و ایجاد حواسپرتی، تمرکز را مختل کرده و یادگیری را تحت الشعاع قرار میدهند. همانطور که نوشیدن یک فنجان چای ناب به زمانی برای دم کشیدن و رها شدن از دغدغهها نیاز دارد، یادگیری نیز روندی تدریجی است که در گذر زمان و با صبر و حوصله شکل میگیرد. ابزارهای متصل به اینترنت، دریچهای نو به دنیای دانش گشودهاند و فرصتهای بیشماری برای یادگیری در اختیار دانشآموزان قرار دادهاند. با این حال، این ابزارها به تنهایی قادر به نهادینه کردن دانش در ذهن و جان دانشآموزان نیستند. همانطور که طعم گس و تلخ اولیه چای به مرور به طعم لذتبخش و دلچسبی تبدیل میشود، فهم عمیق مفاهیم نیز نیازمند تأمل و تفکر عمیق است. این تأمل و تفکر در غوغای دنیای دیجیتال و در میان انبوه اطلاعات پراکنده، به ندرت اتفاق میافتد. آموزش الکترونیکی، همچون نهالی نوپا، هنوز در حال رشد و تکامل است و برای درک ابعاد کامل آن، نیازمند مراقبت و ظرافت هستیم. در کنار استفاده از ابزارهای دیجیتال، ضروری است که زمانی مشخص در روز را به مطالعه عمیق از طریق کتابهای چاپی اختصاص دهیم. کتابها، با محتوای غنی و ساختار منظم، بستری مناسب برای تمرکز و تعمیق یادگیری فراهم میکنند. همانطور که نور شمع، گرمای مطبوعی به فضا میبخشد، توجه کامل به مطالب درسی، نوری روشن بر ذهن دانشآموز میتاباند و مسیر یادگیری را روشنتر میکند. ابزارهای هوشمند، هرچند یاریگر دانشآموزان هستند، اما نمیتوانند جایگزین تمرکز و تعمق حاصل از مطالعه عمیق کتابها شوند. قابل ذکر است که برای مطالعه بیشتر در خصوص ویژگیهای مغز و تاثیر آن بر ذهن، کتاب «کمعمقها: اینترنت با مغز ما چه میکند؟» نوشته «نیکلاس کار» پیشنهاد میشود.
کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان در قطر گفته است که واشنگتن هرگز از دفاع از حقوق زنان و دختران دست بر نمیدارد. خانم دیکر با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با تام ویست، نماینده ویژه آمریکا و رینا امیری، نماینده ویژه این کشور در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان دیدار کرده است. او افزود: «ما هرگز از دفاع از حقوق شما (زنان و دختران افغانستان) دست بر نمیداریم.» وی میگوید که آنان در مورد کار زنان و دختران افغانستان در این دیدار گفتگو کردهاند. در حالی خانم دکر از حقوق زنان و دختران دفاع میکند که حکومت فعلی نزدیک به سه سال گذشته، محدودیتهای شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمیتوانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
یک نشست دو روزه تحت عنوان «توانمندسازی زنان از طریق آموزش» در شهر وین پایتخت کشور اتریش، بهمناسبت بیستوهشتمین سالگرد کانون فرهنگ افغانستان در اتریش و دومین سالگرد جشنواره اهدای تندیس رابعه بلخی برگزار شد. گلچهر یفتلی، فعال حقوق زن در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نشست بهخاطر توانمندسازی و بررسی وضعیت زنان افغانستان در دو محـفل جداگانه در بخشهای متفاوت و با حضور نمایندهی شهرداری شهر وین، اعضای برجستهی احزاب سیاسی، فعالان حقوق بشر، حقوق زنان و خبرنگاران برگزار شده است. خانم یفتلی گفت: «در هر دو روز نشست، همهی اشتراککنندگان روی وضعیت زنان و دختران تحت حاکمیت حکومت سرپرست صحبت کردند و به شرایط دشوار حقوق بشری در این کشور پرداختند.» او میگوید که اشتراککنندگان این نشست از کشورهای غربی بهویژه سیاستمداران اروپایی حاضر در این نشست خواستهاند تا از زنان افغانستان حمایت کنند. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوبارهی شان بر افغانستان بیش از ۵۰ فرمان محدودکننده بالای زنان و دختران صادر کرده که همواره این زنان بهخاطر تأمین حقوق خود و توانمندسازی نسل آینده، چی در داخل و چی در بیرون از کشور در مقابل حکومت فعلی صدا بلند کردند. در حالی زنان و دختران علیه سیاستهای تبعیضآمیز حکومت فعلی مبارزه میکنند که حکومت فعلی نزدیک به سه سال گذشته، محدودیتهای شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمیتوانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در افغانستان، بر آموزش با کیفیت، تضمین دسترسی به منابع و توانمندسازی قابلهها در سراسر کشور تاکید کرده است. این نهاد امروز (چهار شنبه، ۱۹ ثور) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که برای توانمندسازی قابلهها باید سرمایهگذاری شود. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد تاکید کرد: «ما باید در ایجاد محیطی سرمایهگذاری کنیم که قابلهها را قادر میکند که کارهای حیاتی خود را انجام دهند.» در ادامه آمده است که آنان از طریق ایجاد راههایی برای آموزش با کیفیت، تضمین دسترسی به منابع و توانمندسازی قابلهها برای مشارکت فعال به عنوان شرکای برابر در سیستمهای بهداشتی، تلاش میکند. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، پیشتر نیز گفته بود که یکی از راههای سلامتی برای زنان و دختران در سراسر کشور، آموزش قابلهها است. باید گفت که پس از بسته شدن دانشگاهها به روی دختران در افغانستان، برخی از نهادهای سازمان ملل متحد از برگزاری دورههای کوتاه مدت آموزشی برای قابلهها و کارمندان پزشکی زن در ولایتهای مختلف کشور خبر داده است. سازمان ایمرجنسی، افغانستان را دارای بالاترین آمار مرگومیر مادران در جهان خوانده است. کمبود مرکزهای صحی، کارمندان متخصص پزشکی و پایین بودن سطح آگاهی مردم از جمله دلیلهای اصلی مرگومیر مادران و نوزادان گفته شده است. پیش از این سازمان جهانی صحت نیز اعلام کرده بود که در سطح جهان در هر دو دقیقه یک زن در اثر عاملهای مرتبط با بارداری یا زایمان جان میدهند، بیشترین موردهای مرگومیر مادران در منطقههای فقیرنشین و درگیر منازعه رخ میدهد. سازمان جهانی صحت گفت که در افغانستان، در هر دو ساعت یک زن در حین زایمان یا در جریان حاملگی جان میدهند. این سازمان نیز گفته است که قابلهها نقش مهم در کاهش مرگومیر مادران و کودکان دارند.
مسوولان در مکتب سیدالشهدا و خانوادههای قربانیان این مکتب در سومین سالیاد حمله انتحاری بر این مکتب، از حکومت سرپرست خواستار تامین امنیت و بازگشایی مکاتب به روی دختران شدند. سومین سالیاد حمله انتحاری بر مکتب سیدالشهدای در منطقهی دشت برچی کابل دیروز (سهشنبه، ۱۸ ثور) از سوی مسوولان مکتب سیدالشهدا و خانوادهای قربانیان این رویداد در غرب کابل گرامیداشت شد. نصرت الله نصرت، مدیر مکتب سیدالشهدا در این مراسم گفت که با گذشت سه سال از این حادثه المناک، هنوز درد این حادثه برای خانوادهها تازه است. مدیر مکتب سیدالشهدا از حکومت سرپرست خواست که عاملان این حمله را شناسایی، بازداشت و به پنجه قانون بسپارد. آقای نصرت در این مراسم خطاب به دانشآموزان این مکتب گفت که از علم و دانش دست بر ندارند: «از خانوادهها میخواهم که فرزنداشان را به مکتب، علم و دانش تشویق نمایند. نگذارید دخترانتان بیسواد بماند. دانش آموزان مسوولیت دارند تا راه نرفته دانش آموزان شهید شده این مکتب را به سر انجام برسانند.» مدیر مکتب سیدالشهدا همچنان از حکومت سرپرست خواستار بازگشایی دروازهی مکاتب و دانشگاهها بهروی دختران بازمانده از علم و دانش شد: «دانش آموزان را بیشتر از این بیسرنوشت نگذارید، نگذارید نسل بعدی افغانستان بیسواد بار بیاید.» مریم احمدی، خواهر یکی از قربانیان حمله انفجاری در این مکتب در این مراسم گفت با آن که سه سال از کشته شدن خواهرش میگذرد اما تا هنوز داغ کشته شدن یگانه، خواهرش بر دل او و خانوادهاش تازه است. بانو احمدی، با اشاره به حمله انتحاری بر این مکتب گفت: «ما اگر درس و مکتب را رها کنیم و از تعلیم فاصله بگیریم به معنی نادیده گرفتن خون شهدای این مکتب و شهدای معارف هست. ما رسالت داریم که آرمانهای شهدا را تحقق ببخشیم.» احمدی از حکومت سرپرست خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاهها به روی دختران شد: «دختران و زنان نصف پیکر این ملت هستند. نادیده گرفتن نیم پیکر یک ملت جفای بزرگی در حق آنان است.» [caption id="attachment_12792" align="aligncenter" width="674"] عکس: ارسالی به رسانه گوهرشاد[/caption] علی رضا، اقارب یکی دیگر از قربانیان مکتب سیدالشهدا در این مراسم گفت که سه سال از این فاجعهی غمانگیز گذشت اما تا هنوز عاملان این رویداد شناسایی نشده اند. علی رضا، تاکید کرد که حکومت سرپرست باید امنیت تمام مراکز آموزشی در غرب کابل را تامین و در راستای بهبود امنیت شهروندان توجه جدی نماید. او از حکومت سرپرست خواستار بازگشایی دروازههای مکاتب و دانشگاهها به روی دختران شد و از جامعه جهانی خواست که عاملان حمله بر مکتب سیداشهدا را شناسایی و به پنجه قانون بسپارد. انفجار در مکتب سیدالشهدا در (۱۸ ثور، ۱۴۰۰) هنگام خروج دانشآموزان از مکتب بهوقوع پیوست. در این حادثه، ابتدا یک موتر بمبگذاری منفجر شد و سپس دو ماین جاسازی شده دیگر منفجر شدند. در این رویداد خونین بیش از ۸۵ تن کشته و ۱۴۷ تن دیگر زخمی شدند. اکثر قربانیان و مجروحان این رویداد دانشآموز دختر بودند. با آن که سه سال از حمله بر مکتب سیدالشهدا می گذرد، تا هنوز مسوولیت این حملات را فرد یا گروهی بر عهده نگرفته است. به علاوه، تاکنون هیج فرد و یا گوهی نیز در پیوند به این جملهی انفجاری شناسایی و بازداشت نشده است. نویسنده: سینا
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش صدای زنان افغانستان» با حمایت از کارزار جهانی علیه «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان اعلام کردهاند که حکومت سرپرست زنان و دختران کشور را از تمامی حقوق انسانیشان محروم کرده است. آنان در یک حرکت اعتراضی در تهران، پایتخت ایران، از کارزار مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» به رهبری زنان و دختران افغانستان حمایت کرده و گفتهاند که حکومت فعلی پس از ۱۵ آگست ۲۰۲۱ میلادی، زنان و دختران افغانستان را به گونهی سیستماتیک از جامعه حذف کرده است. زنان معترض تاکید کردند که زنان و دختران افغان از تمامی حقوق انسانی و شهروندی خود محروم شده و این به معنای «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان است. اعضای «جنبش صدای زنان افغانستان» تاکید کردند که بنابر وضعیت خطرناک که مردم افغانستان بهخصوص زنان و دختران تجربه میکنند، جهان باید «آپارتاید جنسیتی» را در کشور بهعنوان «جنایت علیه بشریت» به رسمیت بشناسد. زنان معترض از نهادهای حقوق بشری و دادگاه کیفری بینالمللی لاهه خواستار مخاکمه عاملان این جنایت شدند. آنان از دیگر جریانها و جنبشهای اعتراضی زنان و دختران در داخل و بیرون افغانستان نیز خواستهاند که به کارزار جهانی مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» به رهبری زنان افغانستان بپیوندند. کارزار مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» به رهبری زنان افغانستان از سوی برخی از فعالان مدنی و حقوق زن در شبکههای اجتماعی راهاندازی شده است. همچنین حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیتهای شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمیتوانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، یکبار دیگر حمایت خود را از دختران دانشآموز در سراسر افغانستانی اعلام کرده است. یونیسف امروز (سهشنبه، ۱۸ ثور) در حساب کاربری ایکس خود با نشر یک نوار تصویری از دختران دانشآموز میگوید که با شرکای خود از دانشآموزان حمایت میکند، تا زمینهی یادگیری را برای هر کودک فراهم سازد. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرد:«هر روز صبح، شمار زیادی از دختران در شرق افغانستان از تپههای بلند بالا میروند، تا به صنف آموزشی خود برسند.» در این نوار تصویری آمده است که یونیسف و حامیهای آن گامبهگام حمایت خود را ادامه میدهند، تا زمینهی یادگیری را برای هر کودک مهیا کنند. باید گفت که قبل از آن، یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل گفته بود که با ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم ۱.۴ میلیون دختر افغانستانی از آموزش محروم شده است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از به دست گرفتن قدرت، در نخستین اقدام آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را در کشور ممنوع کرد. در بیش از دو و نیم سال گذشته بارها جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی خواستار لغو این فرمان شدند.