نویسنده: گوهرشاد

1 سال قبل - 275 بازدید

باوجود بسته‌بودن مکاتب و دانشگاه‌ها بر دختران و زنان، این‌بار وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست از توزیع نصاب آموزشی دینی و عقیدتی برای کارمندان ادارات دولتی تحت کنترل این حکومت خبر داده است. تلویزیون ملی که تحت کنترول حکومت سرپرست فعالیت دارد، گزارش داده است که وزارت امر به معروف برای کارمندان ادارات که عمدتاً در حکومت پیشین استخدام شده، آموزش‌های دینی تدریس می‌کند. تلویزیون ملی گزارش داده است که خالد حنفی، سرپرست این وزارت در نشستی با رؤسای دعوت و ارشاد وزارت‌ها، ریاست‌های مستقل و اداره‌های عمومی، نصاب درسی جدید را به آنان توزیع کرده است. آقای حنفی در این نشست از همه‌ی رؤسای دعوت و ارشاد خواسته است که در تدریس نصاب تعلیمی از اخلاص کامل کار گیرند. وزارت امر به معروف و نهی از منکر تاکید کرد که این نصاب تعلیمی در ۳۴۱ صفحه ترتیب شده و بیشترین بخش آن، مسائل عقیده و ایمان است که در تمام ادارات تدریس می‌شود. باید گف که حکومت سرپرست در تمام ادارات دولتی، یک ریاست تحت عنوان دعوت و ارشاد ایجاد کرده که مسوولیت آموزش دینی کارمندان و نظارت بر آنان را برعهده دارد. این ریاست‌ها از کارمندان ادارات در زمینه‌ی آموزش‌های دینی آزمون نیز اخذ می‌کنند. این در حالی است که گذاشتن ریش و پوشیدن کلاه از الزاماتی است که حکومت فعلی بر کارمندان ادارات دولتی وضع کرده و مأموران دعوت و ارشاد از آن نظارت می‌کنند. در حالی این وزارت از توزیع نصاب آموزشی دینی و عقیدتی برای کارمندان ادارات دولتی خبر می‌دهد که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 258 بازدید

باوجود منع زنان از کار در موسسات داخلی و بین‌المللی و بسته‌شدن آرایشگاه‌های زنانه، وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست برای بار دوم به مالکان آرایشگاه‌های زنانه در کشور هشدار داده است که فعالیت‌های‌شان را فورا متوقف کنند. این وزارت امروز (شنبه، ۵ حوت) طی یک مکتوب به تمامی مالکان آرایشگاه‌های زنانه هشدار داده است که مدت یک ماه مهلت دارند تا فعالیت‌شان را متوقف کنند. در مکتوب آمده است که در صورت عدم توقف فعالیت آرایشگاه‌ها با آنان برخورد قانونی صورت خواهد گرفت. همچنین وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست از وکیلان گذر نیز خواسته است که برای شناسایی آرایشگاه زنانه با آنان همکاری کنند. این در حالی است که حکومت فعلی حدود هفت ماه پیش نیز برای بار اول دستور مسدودیت آرایشگاه‌های زنانه را صادر کرده بود. باید گفت که با تسلط حکومت فعلی در افغانستان، این حکومت محدودیت‌های گسترده‌ای را بر زنان وضع کرده است‌. بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 299 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل هشدار داده که کمبود کارمندان بهداشتی حرفه‌ای و امکانات صحی در مناطق دور افتاده افغانستان جان افراد زیادی را به خطر می‌اندازد. این نهاد با نشر پیامی گفته است که حدود ۹.۵ میلیون نفر در افغانستان در مناطق زندگی می‌کنند که به امکانات بهداشتی دسترسی ندارند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد با این حال تاکید کرد که به حمایت خود از کارکنان بخش بهداشت افغانستان ادامه می‌دهد. این در حالی است که بخش صحت در افغانستان پس از ورود حکومت فعلی به کشور، با خطر فروپاشی کامل روبرو شد. فرار کادرهای بخش بهداشت، قطع کمک‌های بین‌المللی، موانع حکومت سرپرست بر سر کار و آموزش زنان و دیگر سیاست‌های این حکومت از چالش‌های عمده در برابر بخش بهداشت در افغانستان است. پزشکان بدون مرز پیش از این در گزارشی پرسیده بود اگر آموزش دختران در مکاتب و دانشگاه‌ها ادامه یابد، پس نسل بعدی پزشکان و پرستاران از کجا خواهد آمد.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 2360 بازدید

نحوه‌ رفتار و برخورد با کودکانی که از اعتماد به نفس کافی برخوردار نیستند، بسیار اهمیت دارد. کودکان دارای اعتماد به نفس پایین نشانه‌‌های خاص خودش را دارند که در نوشته‌های قبلی به آن پرداخته شد. حال اگر احساس می‌کنید چنین نشانه‌ها در کودک شما وجود دارد و یا اکنون در شرایطی هستید که تصمیم گرفته‌اید کودکان با اعتماد به نفس بالا داشته باشید، بهتر است به راهکارهایی که در ادامه‌ی این مطلب گفته می‌شود توجه کرده و آن را عملی سازید. حقیقت همین است؛ کسانی که اعتماد به نفس پایینی دارند بیشتر دچار مشکلات اجتماعی می‌شوند، در مواجه با سختی‌ها خیلی زود ناامید می‌شوند، پشتکار کافی برای رسیدن به هدف ندارند و احتمال بروز مشکلات رفتاری و هیجانی در آن‌ها بیشتر است. بنابر این ارزش دارد که وقت و انرژی بگذاریم تا اعتماد به نفس کودکان تقویت شود. با فرزندمان صحبت کنیم تا جنبه‌هایی از خود را که کمتر می‌بیند پیدا کند و دیدگاه واقعی نسبت به جنبه‌های واقعی شخصیت خود داشته باشد. کودکی که اعتماد به نفس داشته باشد برای پیشرفت و موفقیت در زندگی، به توانایی‌های خود اعتماد دارد  و در عین حال می‌داند اگر در کاری موفق نشد، نباید امید خود را از دست بدهد و با کسب تجربه و تسلط می‌تواند از عهده آن برآید. بالا بردن اعتماد به نفس کودک، تفاوت بزرگی را در زندگی او ایجاد خواهد کرد. بنابراین، برای تقویت اعتماد به نفس در کودکان این راهکارها را دنبال کنید. نوع نگاه ما به فرزندمان تاثیر عمیقی بر دید او نسبت به خودش می‌گذارد. به گونه‌ای با کودک خود رفتار کنید که بفهمد در هر شرایطی دوستش دارید و از او مراقبت می‌کنید. حتی هنگامی که اشتباه می‌کند یا تصمیمات نادرست می‌گیرد. کودکان اگر احساس کنند که والدین، آن‌ها را بخاطر توانایی‌های‌شان دوست‌ دارند، هنگامی که مرتکب اشتباهی می‌شوند، دست پاچه شده و نمی‌توانند تصمیم درستی بگیرند. دوست داشتن بی‌قید و شرط باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکان می‌شود. از مقایسه کودک خود با خواهر یا برادران‌شان و یا با کودکان هم سن و سال فامیل و یا همسایه‌ها، جدا خودداری کنید. این مقایسه‌ها باعث می‌شود که کودکان باور کنند که توانایی انجام هیچ کاری را نداشته و نمی‌توانند شما را راضی و خشنود کنند. در نهایت اعتماد به نفس کودک از بین می‌رود. هم کودکان و هم بزرگسالان اغلب درگیر گفت و گوهای منفی و ناامید کننده می‌شوند. مانند: تو نمی‌توانی؟ تو برای انجام دادن این کار کوچک هستی، یا من در مورد این موضوع می‌ترسم و … سعی کنید خودگویی مثبت را به کودکان خود آموزش دهید. از جملاتی که باعث تقویت خودباوری کودک می‌شود، استفاده کنید. مانند: تو می‌توانی این کار را انجام دهی. تو دختر یا پسر قوی هستی و… به کودک خود وظایف و مسئولیتی را متناسب با سنش بدهید تا به شما کمک کند. این کار باعث می‌شود که فرزند شما احساس مفید بودن، مسئولیت پذیری و شایستگی کند. درخواست کمک از کودکان باعث بالابردن اعتماد به نفس کودکان شده و آن‌ها احساس می‌کنند که فرد مهمی هستند. این وظایف می‌تواند مانند: کمک کردن در آشپزی، کمک به مادر در جمع کردن لباس‌ها، غذا دادن به خواهر یا برادر کوچکتر یا پهن کردن سفره برای صرف غذا و… باشد. [caption id="attachment_10924" align="aligncenter" width="635"] عکس: شبکه‌های اجتماعی[/caption] والدین اولین و بهترین الگو برای کودک هستند. پس اگر احساس می‌کنید اعتماد به نفس پایینی دارید، بهتر است آن را بهبود بخشید. در صورت نیاز برای ترمیم و بازیابی اعتماد به نفس خود وقت بگذارید. اگر شما اعتماد به نفس پایینی داشته باشید، مسلما کودک شما نیز از شما الگو برداری کرده و دچار کمبود اعتماد به نفس می‌شود. اعتماد به نفس بالای والدین، یکی از مهم‌ترین مراحل برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان است. متناسب با سن کودکان، در موقعیت‌های مناسب، از آن‌ها راهنمایی بگیرید. با آن‌ها در تصمیم گیری‌های خانوادگی خود مشورت کنید. تا نشان دهید که برای آن‌ها و ایده‌ها و نظرات‌شان ارزش قائل هستید. به طور کلی، احترام به نظرات و راهنمایی گرفتن از کودکان باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکان می‌شود. انتخاب‌ها به کودکان کمک می‌کند تا احساس شایستگی و قدرت کنند. به کودکان اجازه دهید که تصمیمات متناسب با سن خود بگیرند. مانند اینکه چه چیزی بپوشند و یا برای صبحانه چه بخورند و کارهای کوچکی از این دست که مناسب سن‌اش است. کودکان هنگامی که متوجه شوند شما برای تصمیمات و انتخاب‌های آن‌ها ارزش و احترام قائل هستید، اعتماد به نفس آن‌ها افزایش می‌یابد. ترس از شکست اغلب کودکان را از سعی و تلاش برای دستیابی به آنچه که می‌خواهند، باز می‌دارد. این مورد به طور طبیعی می‌تواند باعث کاهش و از بین رفتن اعتماد به نفس کودکان نیز شود. به کودکان خود یاد بدهید که اشتباهات و شکست‌ها نیز بخش کاملا قابل قبولی از زندگی هستند. همچنین شکست برای همه اتفاق می‌افتد و نباید ناامید شوند. کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند اغلب از امتحان‌کردن کارهای جدید یا چالش‌های تازه اجتناب می‌کنند. کودکان خود را تشویق کنید که مهارت‌های جدید را یاد بگیرند. به آن‌ها اطمینان بدهید که در کنارشان هستید و کمک‌شان می‌کنید. امتحان چالش‌های جدید باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکان شده و آن‌ها یاد می‌گیرند که هنگام مواجه با مشکلات جدید چگونه عمل کنند. محبت جسمانی باعث می‌شود که دوست داشتن، پذیرش و تعلق را به کودک منتقل کند. همچنین باعث خوشحالی و اعتماد به نفس بالای کودک می‌شود. پس محبت کردن به کودکان را فراموش نکنید. آن‌ها را در آغوش بگیرید، نوازش کنید و ببوسید. به آن‌ها نشان دهید که بودن‌شان در کنار شما واقعا لذت بخش است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 342 بازدید

در ادامه‌ی گسترش فقر و بیکاری و افزایش نیازمندان در افغانستان، برنامه جهانی غذا (WFP) در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۲.۳ میلیون زن باردار در افغانستان زیر تسلط حکومت سرپرست، به سوءتغذیه مبتلا هستند. این نهاد امروز (شنبه، ۵ حوت) با نشر گزارشی در حساب کاربری ایکس خود، نوشته است که بیشتر مردم افغانستان غذای کافی برای خوردن ندارند. در گزارش آمده است: «بیشتر مردم افغانستان، نه‌تنها که غذای مقوی نمی‌توانند بخورند، بلکه غذای کافی نیز برای خوردن ندارند.» برنامه جهانی غذا تاکید کرد: «سوءتغذیه عامل مهمی در مرگ‌ومیرهای مرتبط با تغذیه در میان کودکان زیر پنج سال است و خطر مرگ را برای آن‌هایی که دچار سوءتغذیه‌ی حاد هستند در مقایسه با کودکانی که به خوبی تغذیه شده‌اند، سه برابر می‌کند.» در ادامه آمده است که سوءتغذیه احتمال بروز عوارض حین زایمان را برای زنان باردار به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. همچنین این نهاد به نقل از راجرز وانیاما، مسوول تغذیه برنامه جهانی غذا در افغانستان نوشته است: «خوشه تغذیه افغانستان تخمین می‌زند که تقریباً چهار میلیون زن و کودک در سال 2024 میلادی از سوءتغذیه حاد رنج خواهند برد.» این در حالی است که دو روز پیش نیز برنامه جهانی غذا با نشر گزارشی گفته بود که تنها ۴۰ درصد زنان باردار و شیرده و ۴۵ درصد کودکان زیر پنج سال در ولسوالی پنجاب ولایت بامیان به سوءتغذیه مبتلا هستند. همچنان یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در ماه حوت سال گذشته اعلام کرد که شمار زنان باردار و شیرده مبتلا به سوءتغذیه در افغانستان ۴۹ درصد افزایش یافته است. گفتنی است که فقر و گرسنه‌گی در افغانستان پس از حاکمیت حکومت سرپرست و کاهش کمک‌های مالی افزایش یافته است. بربنیاد آخرین آمار سازمان ملل متحد، در حال حاضر بیش یک‌سوم جمعیت کشور در معرض کمبود غذا قرار دارد.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 206 بازدید

توماس وست، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور افغانستان می‌گوید که یک اجماع قوی در مورد منافع جمعی در افغانستان وجود دارد. هیچ کشوری نمی‌خواهد شاهد ظهور تهدید تروریسم در افغانستان باشد. همه خواهان بازگشت زنان و دختران به مکاتب متوسطه، دانشگاه، کار و زندگی عمومی هستند. آقای وست در رشته‌ پیام‌های در حساب کاربری ایکس خود از بازگشت خود به واشنگتن پس از پایان نشست نمایندگان کشورها در امور افغانستان به میزبانی سازمان ملل در دوحه خبر داده است. او نشست سازمان ملل در دوحه را سازنده توصیف کرده و گفته است که در این نشست در مورد نیازهای اقتصادی و اساسی مردم افغانستان، اهمیت احترام به حقوق‌بشر و ضرورت ادامه‌ی تعامل با افغان‌ها، از جمله حکومت فعلی بحث شده است. وی گفت که در نشست نمایندگان کشورها در دوحه در مورد اقتصاد افغانستان، تعهد آشکار به مردم این کشور شنیده شد و تلاش‌های کمک‌رسانی در سال گذشته نیز بررسی گردید. این مقام آمریکایی افزود که ثبات اقتصادی افغانستان نیاز به توسعه رویکردی دارد که به مردم افغانستان مالکیت آینده اقتصادی می‌دهند. توماس وست تاکید کرد که آمریکا از ادامه‌ی اجلاس دوحه استقبال می‌کند و همچنان خواستار یک روند به رهبری سازمان ملل برای تهیه‌ی نقشه راه به هدف ادغام کامل افغانستان در سیستم بین‌المللی است. او علاوه کرد که هدف این روند رفاه مردم افغانستان و منافع مشترک جامعه بین‌المللی باشد. باید گفت که دومین نشست نمایندگان ویژه‌ی کشورها در امور افغانستان در روزهای یک‌شنبه و دوشنبه هفته‌ی گذشته به میزبانی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در دوحه، پایتخت قطر برگزار شد. حکومت سرپرست به‌دلیل عدم پذیرش شرایط شان از سوی سازمان ملل متحد در این نشست شرکت نکردند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 196 بازدید

سازمان عفو بین‌الملل به اعدام دو مرد متهم به قتل در ولایت غزنی از سوی حکومت سرپرست واکنش نشان داده و می‌گوید که حکومت فعلی مجازات اعدام و سایر مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز را لغو کند. لیویا ساکاردی، معاون مدیر منطقه‌ای سازمان عفو بین‌الملل در جنوب آسیا با نشر بیانیه‌ای گفته است که این سازمان با همه اعدام‌ها به‌عنوان نقض حق زندگی مخالف است. وی افزود که حکومت فعلی در افغانستان بارها مجازات اعدام را به‌صورت علنی اجرا کرده که «توهین فاحش به کرامت انسانی، نقض قوانین و معیارهای بین‌المللی و غیر قابل تحمل» است. او علاوه کرد که سازمان عفو بین‌الملل مجدداً تاکید می‌کند که حکومت سرپرست باید فوراً تمام اعدام‌ها را متوقف کرده و مجازات اعدام و سایر مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را لغو کنند. لیویا ساکاردی می‌گوید که اجرای اعدام در ملاءعام بر ظلم ذاتی این مجازات می‌افزاید و تنها می‌تواند تأثیری غیرانسانی بر قربانی و تأثیری وحشیانه بر کسانی که شاهد اعدام هستند، داشته باشد. این در حالی است که دادگاه عالی حکومت فعلی روز (پنج‌شنبه، ۳ دلو) اعلام کرد که حکم قصاص بر دو نفر متهم به قتل در یک ورزشگاهی در ولایت غزنی اجرا شده است. این دادگاه با نشر اعلامیه‌ای گفته بود که این حکم بر اساس فیصله‌ی محاکم سه‌گانه‌ی و پس از تأیید ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی در حضور مقام‌های محلی و شماری از مردم اجرا شده است. براساس معلومات موجود بر هر کدام از این افراد پنج مرمی، شلیک شده است. حکومت سرپرست قبلاً نیز حکم قصاص را در ملأ عام در ولایت‌های فراه و لغمان اجرا کرده بود. یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز از حکومت فعلی خواسته است که مجازات اعدام را به‌صورت فوری متوقف کند. این نهاد تاکید کرد که سازمان ملل متحد به‌شدت با مجازات اعدام مخالف است و آن را با حق اساسی زندگی در مغایرت می‌داند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 281 بازدید

در ادامه‌ی سرکوب و وضع محدودیت علیه زنان و دختران افغان، رینا امیری، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان اعلام کرد که جامعه‌ی جهانی متحد و متعهد به حمایت از مردم افغانستان و احترام به حقوق شان، به‌ویژه رسید‌گی به مشکلات زنان و دختران این کشور است. خانم امیری در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که اجلاس اخیر نمایندگان ویژه‌ی کشورها برای افغانستان در دوحه، پایتخت قطر این تعهد را تقویت بخشیده است. او تاکید کرد که در این نشست، نمایندگان جامعه‌ی مدنی افغانستان از جامعه‌ی بین‌المللی خواستند تا در ارزیابی اوضاع امنیتی افغانستان و وضعیت ناهنجار زنان، اهمیت مشارکت زنان و جامعه‌ی مدنی را در بحث‌های مربوط به این کشور در نظر گیرد. این در حالی است که نشست دوحه درباره‌ی افغانستان هفته‌ی گذشته به میزبانی سازمان ملل متحد و اشتراک نمایندگان ویژه‌ی کشورها در امور افغانستان برگزار شده بود. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد و نمایندگان امریکا و اتحادیه اروپا این نشست را سازنده خوانده‌اند. در حالی خانم امیری برگزاری نشست دوحه را مثبت ارزیابی می‌کند که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 393 بازدید

خیلی وقت است که باخود کلنجار می‌روم، نمی‌دانم چه کرده‌ام که تاوان‌اش این‌قدر سنگین و چون مرگ دردناک است. بیش از سن و سالم درد را تجربه کرده‌ام. میدانی چه دردی؟ از همان دردهایی که یک شبه پیرت می‌کنند. آه! اگر باز لب به سخن باز کنم، گریه‌هایم تا آخر یاری‌ام می‌کنند. می‌دانی؟ از این حجم از بی‌رحمی‌ها در قلبم شعله‌های آتش روشن می‌شود و ذره ذره مرا چون شمعی آب می‌کند. حس می‌کنم به بن‌بست خورده‌ام، گویا تنها نیستم، همه آنانی که برایم عزیز هستند هم با من گیر افتاده‌اند. می‌خواهم راه نجات را پیدا کنم اما گویا کاری از دستم بر نمی‌آید. حس زندانی‌ای را دارم که دست‌هایش را از پشت بسته و منتظر اجرای حکم اعدام‌اش است. نکند این گیتی مرا به استهزا گرفته است؟ با خود می‌گویم چرا ما را آسوده نمی‌گذارند؟ می‌خواهم دست‌هایم را باز کنم اما گره‌ها چنان محکم‌اند که گویی فردی آن را با دستانش گرفته باشد. با خود می‌گویم مگر محدودیت‌ها چقدر می‌توانند سنگین باشند؟ ذهنم پرواز می‌کند به سمت خاطراتی که حالم خوب بود. روزگاری که می‌توانستم لبخند بزنم، اما حالا حس سربازی را دارم که کشورش در دست دشمن افتاده و خودش اسیر شده است. همان قدر ناامید و خسته از وقایع پیش آمده. راستش را بخواهید دختر بودن، نه هرجا، تنها در افغانستان، کم از وضعیت آن اسیر جنگی نیست. ما را به اسارت درآوردند و چنان محدودمان کردند که از جنس‌مان خسته شده‌ایم. وقتی در صنف یکی از آموزشگاه‌ها بودم، معلم‌مان از آرزو‌های‌مان پرسید. هیچ یک دستش را بلند نکرد تا در مورد آرزوهایش حرف بزند. آخر دختر باشی و در افغانستان کنونی هم زندگی کنی، مگر می‌توانی آرزویی هم داشته باشی. در همین فکر بودم که صدای یکی از دختران بلند شد که گفت از اینکه دختر است و در افغانستان به‌دنیا  آمده، پشیمان است. من حس او را می‌فهمیدم، بغض نهفته در پس گلوی او را درک می‌کردم. آخر من نیز یک دختر هستم که در همین جغرافیا تولد شده‌ام. هنوز بغض حرف‌های دختر اولی را هضم نکرده بودم که صدای دختر دیگری بلند شد که می‌گفت: «من خیلی خسته شدم، دختر بودنم مانع آرزوهایم شده، گناه ما چیست که اینقدر در حق ما ظلم می‌شود؟ بخدا که دیگر خسته شدم.» چه کسی باور می‌کرد که به روزگاری برگردیم که از دختربودن‌مان پشیمان شویم؟ این حجم از تنفر از جنس زن از کجا ناشی می‌شود؟ حس می‌کنم به دورانی بازگشته‌ایم که پدران و مادران از تولد فرزند دختر رنج می‌بردند و آن را چون ننگی، زنده زنده در دل خاک دفن می‌کردند. خواستم به صنفی‌هایم امید بدهم. اما مگر حقیقت تغییر می‎کند؟ ما تنهاییم، هیچ کسی تاکنون پشت ما و آرزوهای‌مان نایستاده‌است. ما تنهاییم در اوج ظلمت همانند گنهکار‌ان بی‌جرم روزگار. معلم‌مان گفت که همه‌چیز یک ‌روز، خوب می‌شود، شاید موانع تحصیل ما برداشته شود، شاید دختران بتوانند بِدون کدام هراسی در آموزشگاه‌ها، مکاتب و دانشگاه‌ها حضور پیدا کنند. یکی از دختران گفت اگر آن‌روز ما در این دنیا نباشیم چی؟ اگر باشیم و اشتیاقی برای ادامه‌دادن نباشد چی؟ دروغ چرا این دقیقا همان هراسی است که در قلب همه‌ دخترانِ افغانستان نفوذ کرده است، او کاملاً پرسش‌های درستی را بیان کرد و من از تمام این امیدهای واهی خسته هستم. من در بحبوحه‌ی همه اتفاقات زندگی سردرگم شده‌ام، درمقابل آرزوهایم احساسِ شرمندگی می‌کنم، نزد آن کودک درونم کم آورده‌ام که آنقدر آرزو‌های بلند و آینده درخشان را برایش وعده داده بودم. از کودکی عاشق دانشگاه‌ کابل و تحصیل در رشته‌ی طب بودم، قبولی در رشته طب در دانشگاه ‌کابل یکی از خواستنی‌ترین آرزوهایم بود. آه! که چه قشنگ بود این رویا، یک داکتر نامدار و کوشا. خود را میانِ آن جمع دختران فارغ‌التحصیل با چپن‌های فارغ‌التحصیلی در حالی که دارند کلاه‌ها‌‌ی‌شان را به هوا پرت می‌کنند، احساس می‌کردم، حتی وقتی سند فراغتم را اخذ می‌کردم با تشویق‌های زیاد همراه می‌شدم، حتی خیالش مرا خُرسند می‌سازد چه رسد به حقیقت. اما حیف این آرزوها، آرزو باقی مانده‌اند. تاحال نتوانستم مکتبم را به اتمام برسانم، سه‌سال تمام است که در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برم. روز‌هایم بدون کوشش به آرزو‌هایم، سپری می‌شوند، اگر امسال مکتب را به ‌اتمام می‌رساندم سال جدید فرصت رفتن به دانشگاه ‌کابل را می‌داشتم، هیچ فرصتی برای تحقق آرزوهای‌مان وجود ندارد، اگر هم باشد کسانی هستند که آن‌ را از راه ما برمی‌دارند، نمی‌گذارند زندگی به ‌کام ما شیرین شود. چرا؟ چون دختر هستیم. در افغانستان دختر بودن جرم است، در اینجا ممکن است زنده به گورمان نکنند، اما در عوض هر روز زنده زنده شکنحه می‌شویم و می‌میریم. هرلحظه زیستن‌ما در خوف می‌گذرد، هر روز از جوانی‌های ما کاسته می‌شود. حالا من، خود را آن دختری نمی‌یابم که آرزویش را داشتم، چون آرزوهایم و حق تحصیل‌ از من سلب شد، تنها زندگی به‌جا مانده‌ را ادمه می‌دهم. بدور از تحصیل و آرزوهایم، همین... آرزو دارم که دخترانِ بعد از من، حداقل بتوانند با آرزوهای‌شان زندگی کنند، از تقدیر خود خوشنود و خُرسند باشند، حضورشان در جامعه باعث بیم‌شان نشود، در حسرت آرزوها نمانند و نسوزند. نسل ما بی‌صداهایی هست، که غم‌انگیزترین فریادها را در برابر ظلم‌ دارند. نویسنده: مژده قیومی

ادامه مطلب


1 سال قبل - 255 بازدید

دادگاه عالی حکومت سرپرست در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که «حکم قصاص» دو نفر متهم به قتل در یک ورزشگاه در شهر غزنی پس از تایید هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی اجرا شده است. این دادگاه امروز (پنج‌شنبه، ۳ حوت) با نشر اعلامیه‌‌ای گفته است که این حکم در استادیوم فوتبال قریه‌ی «علی‌بابا» از مربوطات شهر غزنی، با حضور مسوولان حکومت سرپرست و شماری از مردم و با «کشتن‌» افراد متهم اجرا شده است. حکم قصاص متهمان با «تیرباران» آنان در حضور شمار زیادی از مردم در شهر غزنی اجرا شد. براساس معلومات موجود بر هر کدام از این افراد پنج مرمی، شلیک شده است. دادگاه عالی در اعلامیه گفته است که افراد متهم به نام‌های «سید جمال» ولد سید محمود، باشنده‌ی قریه‌ی «لوره» ولسوالی سید‌آباد ولایت میدان وردک و «گل خان» ولد شاه ولی، باشنده‌ی ولسوالی اندر ولایت غزنی می‌باشند. در ادامه آمده است که سید جمال متهم به قتل امیر محمد ولد سلطان محمد، از ساکنان قریه‌ی لوره‌ی ولسوالی سیدآباد میدان وردک و گل‌خان متهم به قتل محمد قسیم ولد نظر‌الدین، از ساکنان ولسوالی اندر ولایت غزنی بود. در اعلامیه آمده است که هردو قتل با استفاده از «چاقو» صورت گرفته بود. این دادگاه گفت که حکم قصاص این افراد از سوی محاکم ابتدائیه، مرافعه و تمیز صادر و توسط هبت‌الله آخوندزاده تایید شده بود. این درحالی است که حکومت سرپرست قبلاً نیز حکم قصاص را در ملأ عام در ولایت‌های فراه و لغمان اجرا کرده بود. نهادهای حقوق‌‌بشری مجازات و اعدام افراد در ملأ عام را اهانت به کرامت انسانی آنان دانسته و خواستار توقف آن هستند.

ادامه مطلب