امروزه بر اثر فعالیت‌ها و اتفاقات مختلف انسان‌های زیادی دچار بی‌اشتهایی می‌شوند. از شایع‌ترین انواع بی‌اشتهایی، بی‌اشتهایی عصبی می‌باشد. هنگامی که احساس می‌کنید و بو و مزه غذا دیگر همچون سابق برایتان دلپذیر نیست و همچنین میلی به خوردن انواع غذاها ندارید شما دچار بی‌اشتهایی شده‌اید. بی اشتهایی ممکن است بر اثر انواع بیماری‌ها همچون: بیماری‌های دستگاه گوارش، سرطان‌ها و عفونت‌ها به وجود بیاید. همچنین ممکن است بر اثر مصرف برخی داروها اشتهای شما از دست برود. اما مهم‌ترین دلیل بی‌اشتهایی‌های طولانی مدت مشکلات عصبی است که سبب ایجاد بی اشتهایی عصبی می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است ترس شدیدی از افزایش وزن داشته باشند، حتی زمانی که دچار کمبود وزن هستند. آنها ممکن است رژیم غذایی یا ورزش بیش از حد داشته باشند یا از راه‌های دیگری برای کاهش وزن استفاده کنند. به نوعی مشکل در تغذیه که وزن به طور غیرطبیعی پایین می‌آید و فرد استرس و اضطراب زیادی از افزایش وزن دارد را آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی می‌گویند. این بیماری که این روز ها به خصوص در میان خانم‌ها رایج شده است در آن فرد به کنترل وزن و حفظ اندامش بسیار زیاد اهمیت می‌دهد. و برای کاهش وزن با روش‌های فراوان و تلاش‌های زیاد جان خود را نیز به خطر می اندازد. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی با محدود کردن غذای خود سعی می‌کنند از افزایش وزن خود جلوگیری کنند و یا به روند کاهش وزن خود ادامه دهند. در صورت ایجاد این بیماری بهتر است با مشاور و پزشک مشورت نمایید و مراحل درمانی را طی کنید. همچنین ما در ادامه این مقاله شما را تا حدودی با این بیماری آشنا می‌کنیم و اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می‌دهیم. علل علل دقیق بی‌اشتهایی شناخته نشده است. عوامل زیادی ممکن است دخیل باشند. ژن‌ها و هورمون‌ها ممکن است نقش داشته باشند. نگرش‌های اجتماعی که تیپ‌های بدن بسیار لاغر را ترویج می‌کنند نیز ممکن است دخیل باشند. علائم: علائم و نشانه‌های فیزیکی بی‌اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد: کاهش شدید وزن و یا عدم افزایش وزن طبق الگوی تغییر وزن قبلی فرد آزمایش خون غیرطبیعی خستگی بی‌خوابی سرگیجه یا از‌حال‌رفتن تغییر رنگ سر انگشتان دست به رنگ آبی نازک شدن و شکننده شدن و ریزش موها به‌وجود آمدن موهای نرم و کرکی بر روی بدن عدم قاعدگی یبوست و درد شکم پوست خشک یا زرد عدم تحمل سرما ضربان قلب نامنظم فشارخون پایین کم‌آبی عوامل خطر بی‌اشتهایی عبارت‌اند از: نگران بودن یا توجه بیشتر به وزن و فرم بدن ابتلا به اختلال اضطراب در کودکی داشتن تصور منفی از خود داشتن مشکلات غذایی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی داشتن ایده‌های اجتماعی یا فرهنگی خاص در مورد سلامت و زیبایی تلاش برای کامل بودن یا تمرکز بیش از حد روی قوانین بی‌اشتهایی اغلب در دوران پیش از نوجوانی یا نوجوانی یا جوانی شروع می‌شود. در زنان شایع‌تر است، اما ممکن است در مردان نیز دیده شود. افرادی که بی‌اشتهایی دارند اغلب ترس شدیدی از افزایش وزن دارند و ممکن است فکر کنند که اضافه‌وزن دارند، حتی زمانی که لاغر هستند. برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی اغلب مقدار یا نوع غذایی که می‌خورند را محدود می‌کنند. آنها برای کنترل وزن و شکل خود ارزش زیادی قائل هستند و از تلاش‌های شدید استفاده می‌کنند که می‌تواند به زندگی آنها آسیب زیادی وارد کند. بی‌اشتهایی به دلیل تغذیه بسیار نامناسب می‌تواند باعث تغییراتی در مغز شود که به آن سوءتغذیه نیز می‌گویند. این زمانی است که افراد مواد مغذی موردنیاز بدنشان برای سالم ماندن را دریافت نمی‌کنند؛ بنابراین ادامه رفتار مخاطره‌آمیز و مخرب انتخابی نیست. اگر درمان نشود، کاهش وزن می‌تواند به نقطه‌ای برسد که افراد مبتلا به بی‌اشتهایی در معرض خطر آسیب جدی جسمی یا مرگ باشند. بی‌اشتهایی دارای دومین میزان مرگ‌ومیر در بین هر بیماری روانی است، بیشتر مرگ‌های مرتبط با بی‌اشتهایی ناشی از بیماری‌های قلبی و خودکشی است. بی‌اشتهایی، مانند سایر اختلالات خوردن، می‌تواند زندگی افراد را تحت‌الشعاع قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. ازآنجایی‌که به تغییرات مغز مربوط می‌شود، رفتارهای بی‌اشتهایی یک انتخاب نیستند و این بیماری واقعاً مربوط به غذا یا ظاهر خاصی نیست. با درمان اثبات شده، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی می‌توانند به وزن سالم برگردند، عادات غذایی متعادل‌تری ایجاد کنند و برخی از عوارض جدی پزشکی و سلامت روان بی‌اشتهایی را معکوس کنند. عوارض بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند عوارض زیادی داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به طور ناگهانی اتفاق بیفتد - حتی اگر شما به طور مشهودی کم‌وزن نباشید. ریتم نامنظم قلب که به‌عنوان آریتمی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین، عدم تعادل الکترولیت‌ها - مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن حفظ می‌کنند، نیز می‌تواند منجر به مرگ شود. سایر عوارض بی‌اشتهایی عبارت‌اند از: کم‌خونی سایر بیماری‌های قلبی، مانند افتادگی دریچه میترال یا نارسایی قلبی. افتادگی دریچه میترال زمانی اتفاق می‌افتد که دریچه بین حفره چپ بالا و پایین قلب به‌درستی بسته نمی‌شود. پوکی استخوان که می‌تواند خطر شکستگی را افزایش دهد. از دست دادن عضلات. مشکلات معده، مانند یبوست، نفخ یا حالت تهوع. مشکلات کلیوی. در زنان، بی‌اشتهایی می‌تواند منجر به پریود نشدن شود. در مردان، می‌تواند تستوسترون را کاهش دهد. اگر به‌شدت دچار سوءتغذیه شوید، هر سیستم عضوی در بدن شما ممکن است آسیب ببیند. این آسیب ممکن است به طور کامل قابل برگشت نباشد، حتی زمانی که بی‌اشتهایی تحت کنترل باشد. علاوه بر عوارض جسمی، ممکن است علائم و شرایط سلامت روان دیگری نیز داشته باشید، از جمله: افسردگی و سایر اختلالات خلقی. اضطراب اختلالات شخصیت. اختلالات وسواس اجباری. سوءمصرف الکل و مواد. آسیب به خود، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی یا خودکشی. راه‌های تشخیص: مواردی هستند که به افراد در تشخیص بیماری بی‌اشتهایی عصبی کمک می‌کنند. برخی از رایج‌ترین آ‌ن‌ها به شرح زیر است: BMI یا شاخص توده بدنی که با استفاده از آن می‌توان به استانداردهای لازم بدن هر فرد باتوجه‌به اندازه قد، وزن و سایر مشخصات او پی برد. آزمایش‌های پروتئین و خون که نشان می‌دهد فرد از هر ماده لازم برای حیات و سلامت، چه میزان در بدن خود ذخیره دارد. آزمون‌های روان‌شناختی مختلف که اختلالات روانی فرد را شناسایی کرده و میزان خطرآفرین بودن آن را مشخص می‌کند. درمان: بیماری‌های تغذیه خطرناک است و جان انسان را تهدید می‌کند. به همین علت بهترین راه مراجعه به پزشک متخصص و مشورت با ایشان است. اما در ادامه ما چند توصیه مهم را برای شما بازگو می‌کنیم. عادت‌های غذایی سالم و تفکری درست درباره وزن را آموزش ببینیم. این فکر را که لاغری سبب شادی و نشاط شما می‌شود را رها کنید. آگاهی خود را دربارهٔ بیماری آنورکسیا و دیگر اختلالات تغذیه افزایش دهید. فراموش نکنید که لاغری نشانه موفقیت و ارزشمندبودن و افزایش وزن دلیل بر ضعف افراد نیست. انواع غذاها را مصرف کنید؛ زیرا بدن سالم به همه غذاها نیاز دارد. خود و دیگران را بر اساس چاقی و لاغری قضاوت نکنید و فراموش نکنید وزن نشانه شخصیت افراد نیست. تبلیغات رسانه‌ها را که شما را تشویق به لاغری می‌کند، دنبال نکنید و اجازه ندهید چیزی حس بدی در مورد بدنتان به شما انتقال دهد. بر اساس استعدادهایتان به خود ارزش دهید نه بر حسب وزن بدنتان. اگر فردی را دیدید که دچار این بیماری است با آرامش او را تشویق کنید تا به پزشک مراجعه کند و مراحل درمانی را زیر نظر پزشک طی کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

سرطان پستان چیست؟ سرطان سینه دومین سرطان رایج در دنیا است، این سرطان بیشتر در میان بانوان رایج است به طوری که آمارها نشان می­دهد از هر هشت زن در دنیا یک نفر به این بیماری مبتلا می­شود. البته این آمارها درکشور ما تکان دهنده است و سالانه هفت هزار زن ایرانی به این نوع سرطان مبتلا می­شود. پس بهتر است این بیماری را بهتر بشناسیم و راه­های پیشگیری و مقابله با آن را بدانیم. سلول های بدن دائم در حال تکثیر و جانشینی هستند، اما گاهی تکثیر این سلول­ها از حد طبیعی فراتر می­رود و به شکل نامنظم و غیر قابل کنترل شروع به تکثیر می­کنند که در نهایت باعث ایجاد توده­های سرطانی می­شوند. اگر این توده­ها در اطراف بافت سینه و یا گره­های لنفاوی اطراف سینه، مانند زیر بغل و یا ناحیه ترقوه رشد کنند اصطلاحا سرطان سینه گفته می­شوند. علت سرطان سینه بیشتر در سابقه خانوادگی نهفته است. به طورکل زنانی که در افراد درجه یک و دو مانند مادر و خواهر و خاله خود چنین عارضه­ای را دیده اند باید نسبت به این بیماری محتاط تر باشند. اما علاوه بر ژنتیک علت­های دیگری هم برای این بیماری وجود دارد. به طور کل علت سرطان سینه در زنان می­تواند در افزایش سن آنها وسن باروری آنها هم نهفته باشد. زنانی که در سن کم عادت ماهیانه شان شروع شده است و یا در سن بالا یائسه شده­اند و همچنین زنانی که دیرتر اقدام به بارداری می­کنند و مدت طولانی از روش­های کنترل بارداری و قرص­های هورمونی ضدبارداری استفاده می­کنند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. پستان‌ها پستان‌ها از موارد زیر تشکیل شده اند: چربی بافت غده‌ای که به لوب‌ها تقسیم می‌شود (هر کدام حاوی لوبول‌های زیادی است.) شبکه‌ای از مجاری یا مجاری شیر بافت همبند لوبول‌ها برای شیردهی شیر تولید می‌کنند و به مجاری متصل می‌شوند. مجاری از لوب‌ها به سمت نوک پستان گسترش می‌یابد. علائم سرطان سینه اولین علامت سرطان سینه که بیشتر افراد متوجه آن می‌شوند، وجود توده در سینه یا مقداری ضخیم شدن آن است. علائم سینه که باید مراقب آن‌ها بود: یک توده جدید یا ضخیم شدن در سینه یا زیر بغل تغییر در اندازه، شکل یا حساس شدن سینه تغییرات پوستی در سینه مانند چروکیدگی، فرورفتگی، بثورات یا قرمزی پوست نشت مایع از نوک پستان در زنی که باردار یا شیرده نیست تغییر در موقعیت نوک پستان انواع سرطان سینه انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد. این‌ها می‌توانند قسمت‌های مختلف سینه را تحت تاثیر قرار دهند. سرطان سینه اغلب به انواع غیرتهاجمی و تهاجمی تقسیم می‌شود. سرطان سینه غیرتهاجمی سرطان غیرتهاجمی پستان به عنوان سرطان یا کارسینوم درجا یا سلول‌های پیش سرطانی نیز شناخته می‌شود. این در مجاری سینه دیده می‌شود و توانایی انتشار به خارج از سینه را ندارد. این نوع سرطان به ندرت به صورت توده‌ای در سینه ظاهر می‌شود و معمولاً در معاینات معمول با ماموگرافی یافت می‌شود. شایع‌ترین نوع سرطان غیرتهاجمی، کارسینوم مجرای درجا (DCIS) است. سرطان مهاجم سرطان مهاجم تهاجمی‌تر است و به خارج از سینه گسترش می‌یابد. شایع‌ترین شکل سرطان سینه، سرطان سینه مجرای مهاجم است. این نوع در اطراف مجاری پستان ایجاد می‌شود و حدود ۸۰ درصد از کل موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد. انواع دیگر سرطان سینه انواع کمتر رایج سرطان سینه شامل سرطان سینه تهاجمی لوبولار، سرطان سینه التهابی و بیماری پاژه پستان است. چه چیزی باعث سرطان سینه می‌شود؟ سرطان سینه زمانی اتفاق می‌افتد که تغییراتی در ماده ژنتیکی (DNA) ایجاد شود. اغلب، علت دقیق این تغییرات ژنتیکی ناشناخته است. اما گاهی اوقات این تغییرات ژنتیکی ارثی است، یعنی شما با آن‌ها متولد می‌شوید. سرطان سینه که در اثر تغییرات ژنتیکی ارثی ایجاد می‌شود، سرطان پستان ارثی نامیده می‌شود. همچنین، تغییرات ژنتیکی خاصی وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد، از جمله تغییرات در ژن‌های (BRCA1) و (BRCA2) این دو تغییر همچنین خطر ابتلا به سرطان تخمدان و سایر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. علاوه بر ژنتیک، سبک زندگی و محیط می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان سینه تأثیر بگذارد. چه کسانی در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند؟ عواملی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند عبارتند از: افزایش سن سابقه سرطان سینه یا بیماری خوش خیم (غیر سرطانی) پستان خطر ارثی سرطان سینه، از جمله داشتن تغییرات ژن (BRCA1) و (BRCA2) بافت متراکم سینه سابقه باروری که منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض هورمون استروژن شود. قاعدگی در سنین پایین در سنین بالاتر که برای اولین بار زایمان کرده اید یا هرگز زایمان نکرده اید شروع یائسگی در سنین بالاتر مصرف هورمون درمانی برای علائم یائسگی پرتودرمانی سینه یا قفسه سینه چاقی نوشیدن الکل سرطان سینه چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک شما ممکن است از ابزارهای زیادی برای تشخیص سرطان سینه و تشخیص نوع سرطان سینه استفاده کند: معاینه فیزیکی، از جمله یک معاینه پستان بالینی که شامل بررسی هرگونه توده یا هر چیز دیگری است که در سینه‌ها و زیر بغل غیرمعمول به نظر می‌رسد. سابقه پزشکی آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی، سونوگرافی یا (MRI) بیوپسی سینه آزمایشات شیمی خون که مواد مختلف موجود در خون شامل الکترولیت‌ها، چربی‌ها، پروتئین‌ها، گلوکز (قند) و آنزیم‌ها را اندازه گیری می‌کند. برخی از آزمایش‌های خاص شیمی خون اگر این آزمایشات نشان دهد که شما به سرطان سینه مبتلا هستید، آزمایشاتی خواهید داشت که سلول‌های سرطانی را بررسی می‌کند. این آزمایشات به پزشک شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرد که کدام درمان برای شما بهترین است. راه‌های درمان سرطان سینه چیست؟ راه‌های درمان‌ سرطان سینه عبارتند از: جراحی مانند: ماستکتومی که کل سینه را برمی‌دارد. لامپکتومی برای برداشتن سرطان و برخی بافت‌های طبیعی اطراف آن، اما نه خود سینه پرتو درمانی شیمی درمانی هورمون درمانی که سلول‌های سرطانی را از دریافت هورمون‌های مورد نیاز برای رشد جلوگیری می‌کند درمان هدفمند، که از داروها یا سایر موادی استفاده می‌کند که با آسیب کمتری به سلول‌های طبیعی به سلول‌های سرطانی خاص حمله می‌کنند ایمونوتراپی آیا سرطان پستان قابل پیشگیری است؟ شما ممکن است بتوانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی سالم از این بیماری جلوگیری کنید: ماندن در وزن سالم محدود کردن مصرف الکل ورزش کافی محدود کردن قرار گرفتن در معرض استروژن اگر می‌توانید به نوزادان خود شیر بدهید محدود کردن هورمون درمانی اگر در معرض خطر بالایی هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که داروهای خاصی را برای کاهش خطر مصرف کنید. برخی از زنان در معرض خطر بسیار بالا ممکن است تصمیم به ماستکتومی (سینه‌های سالم خود) برای جلوگیری از سرطان سینه بگیرند. همچنین انجام منظم ماموگرافی بسیار مهم است. آن‌ها ممکن است بتوانند سرطان سینه را در مراحل اولیه شناسایی کنند، زمانی که درمان آن آسان‌تر است. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

یبوست مزمن در زنان؛ دستگاه گوارش به تجزیه غذاها کمک می‌کند تا بدن مواد مغذی موجود در آن‌ها را جذب کند. در طی این فرآیند، ذرات غیر ضروری غذاها به مدفوع تبدیل و از طریق روده دفع می‌شوند. مختل شدن عملکرد دستگاه گوارش به یبوست منجر می‌شود، یعنی بدن نمی‌تواند به راحتی مدفوع را دفع کند. همه مردم در مقطعی از زندگی خود این مشکل را به طور موقت تجربه می‌کنند، به ویژه اگر رژیم غذایی آن‌ها تغییر کند. اما یبوست مزمن که حداقل چند هفته طول می‌کشد می‌تواند دلایل جدی‌تری داشته باشد. همچنین یبوست مشکلی شایع در دفع مدفوع است که معمولاً به معنای دفع کمتر از سه بار در هفته یا دشواری در دفع مدفوع تعریف می‌شود. این عارضه می‌تواند به دلایل متعددی از جمله کمبود فیبر غذایی، مصرف ناکافی مایعات، کم‌تحرکی یا شرایط پزشکی خاص ایجاد شود. یبوست مزمن به حالتی اطلاق می‌شود که علائم آن برای سه ماه یا بیشتر ادامه داشته باشد و ممکن است نیاز به مداخلات پزشکی داشته باشد. این مشکل می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و در صورت عدم درمان، به عوارض جدی منجر شود. شیوع و اهمیت یبوست حدود یک نفر از هر هفت فرد سالم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در زنان جوان و افراد مسن شایع‌تر است. برخی داروها، مانند مسکن‌های اپیوئیدی (مورفین و کدئین)، می‌توانند یبوست را تشدید کنند. برخلاف باور رایج که دفع مدفوع روزانه ضروری است، محدوده طبیعی دفع در افراد سالم بین سه بار در روز تا سه بار در هفته متغیر است. یبوست معمولاً موقتی است و با تغییرات ساده در سبک زندگی بهبود می‌یابد، اما در موارد مزمن ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای مانند مشکلات گوارشی یا عصبی باشد. آگاهی از این موضوع به افراد کمک می‌کند تا به موقع اقدام به پیشگیری یا درمان کنند. علائم یبوست علائم یبوست شامل موارد زیر است: دفع مدفوع کمتر از سه بار در هفته مدفوع سفت، خشک یا توده‌ای که دفع آن دشوار است زور زدن یا احساس درد هنگام دفع مدفوع احساس تخلیه ناکامل روده پس از دفع احساس انسداد در مقعد نیاز به استفاده از انگشت برای کمک به دفع مدفوع یبوست مزمن زمانی تشخیص داده می‌شود که فرد دو یا چند مورد از این علائم را به مدت سه ماه یا بیشتر تجربه کند. این علائم می‌توانند باعث ناراحتی قابل‌توجهی شوند و در برخی موارد، فعالیت‌های روزمره را مختل کنند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ مراجعه به پزشک در موارد زیر ضروری است: علائم یبوست بیش از سه هفته ادامه داشته باشد. یبوست فعالیت‌های روزمره را مختل کند. خونریزی مقعدی، خون در مدفوع یا مدفوع سیاه مشاهده شود. تغییرات غیرمعمول در شکل یا رنگ مدفوع رخ دهد. درد مداوم شکمی وجود داشته باشد که متوقف نشود. کاهش وزن بدون دلیل رخ دهد. این علائم ممکن است نشانه‌ای از مشکلات جدی‌تر مانند انسداد روده یا بیماری‌های التهابی روده باشند و نیاز به ارزیابی پزشکی دارند. علل یبوست یبوست اغلب زمانی رخ می‌دهد که مدفوع در روده بزرگ (کولون) بیش از حد آهسته حرکت کند، که باعث جذب آب زیاد توسط بدن و سفت شدن مدفوع می‌شود. علل اصلی یبوست شامل موارد زیر است: عوامل سبک زندگی مصرف ناکافی مایعات: کمبود آب در بدن می‌تواند مدفوع را خشک و دفع آن را دشوار کند. کمبود فیبر غذایی: فیبر موجود در میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل به افزایش حجم مدفوع و تسهیل دفع کمک می‌کند. کم‌تحرکی: عدم ورزش منظم می‌تواند حرکات روده را کند کند. نادیده گرفتن نیاز به دفع: تأخیر در دفع مدفوع می‌تواند به سفت شدن آن منجر شود. داروها برخی داروها یبوست را به عنوان عارضه جانبی ایجاد می‌کنند، از جمله: مسکن‌های اپیوئیدی (مانند مورفین، کدئین) داروهای درمان فشار خون بالا داروهای ضدافسردگی داروهای ضدتشنج داروهای درمان آلرژی یا بیماری‌های عصبی مشکلات عضلات کف لگن عضلات کف لگن برای دفع مدفوع ضروری هستند. ضعف یا ناهماهنگی این عضلات می‌تواند دفع را دشوار کند و به یبوست مزمن منجر شود. این مشکل در زنان پس از زایمان یا در افراد مسن شایع‌تر است. انسداد روده آسیب یا تغییرات بافتی در روده بزرگ یا رکتوم، مانند تومورها یا تنگی‌های روده‌ای، می‌تواند مسیر مدفوع را مسدود کند و یبوست ایجاد کند. بیماری‌های مرتبط برخی بیماری‌ها که عملکرد عضلات، اعصاب یا هورمون‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، می‌توانند یبوست مزمن ایجاد کنند، از جمله: سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) دیابت بیماری پارکینسون پرکاری تیروئید بیماری ام‌اس بارداری در برخی موارد، علت یبوست مزمن ناشناخته باقی می‌ماند که به آن یبوست ایدیوپاتیک گفته می‌شود. عوامل خطر عوامل افزایش‌دهنده خطر یبوست مزمن شامل: سن بالا: با افزایش سن، حرکات روده کندتر می‌شود. جنسیت زن: تغییرات هورمونی و بارداری می‌توانند خطر را افزایش دهند. کم‌تحرکی: عدم فعالیت بدنی منظم عملکرد روده را مختل می‌کند. بیماری‌های روانی: افسردگی یا اختلالات خوردن می‌توانند بر حرکات روده تأثیر بگذارند. عوارض یبوست مزمن می‌تواند منجر به عوارض زیر شود: بواسیر: تورم بافت‌های اطراف مقعد به دلیل فشار زیاد هنگام دفع شقاق مقعد: پارگی بافت مقعد ناشی از دفع مدفوع سفت فشردگی مدفوع: بازگشت مدفوع سفت به روده بزرگ پرولاپس رکتوم: بیرون‌زدگی بافت رکتوم از مقعد این عوارض می‌توانند ناراحتی قابل‌توجهی ایجاد کنند و نیاز به درمان پزشکی داشته باشند. پیشگیری برای پیشگیری از یبوست، رعایت نکات زیر توصیه می‌شود: مصرف غذاهای پرفیبر: میوه‌ها (مانند آلو، کیوی، انجیر)، سبزیجات، لوبیا و غلات کامل به افزایش حجم مدفوع و بهبود حرکات روده کمک می‌کنند. کاهش غذاهای کم‌فیبر: غذاهای فرآوری‌شده، لبنیات و گوشت قرمز باید محدود شوند. نوشیدن مایعات کافی: حداقل ۸ لیوان آب در روز برای نرم نگه داشتن مدفوع ضروری است. ورزش منظم: فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، یوگا یا دوچرخه‌سواری (۳۰ دقیقه در روز) حرکات روده را بهبود می‌بخشد. پاسخ فوری به نیاز دفع: نادیده گرفتن این نیاز می‌تواند به یبوست منجر شود. مدیریت استرس: استرس می‌تواند عملکرد روده را مختل کند؛ تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن یا تنفس عمیق مفید هستند. درمان یبوست درمان یبوست معمولاً با تغییرات سبک زندگی آغاز می‌شود و در صورت نیاز شامل مداخلات دارویی یا پزشکی است: تغییرات سبک زندگی رژیم غذایی: مصرف منظم غذاهای پرفیبر و مایعات کافی از مهم‌ترین اقدامات است. افزودن آلو خشک، آب آلو یا کیوی به رژیم غذایی می‌تواند به بهبود حرکات روده کمک کند. برای مثال، آلو به دلیل داشتن سوربیتول اثر ملین طبیعی دارد. ورزش: فعالیت بدنی منظم، مانند پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی، عملکرد روده را بهبود می‌بخشد. روال منظم دفع: ایجاد زمان مشخص برای دفع مدفوع (مثلاً صبح‌ها) می‌تواند به تنظیم روده کمک کند. درمان‌های دارویی ملین‌ها: ملین‌های بدون نسخه مانند لاکتولوز، پلی‌اتیلن گلیکول یا بیزاکودیل می‌توانند مدفوع را نرم کنند. داروهای تجویزی: در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهایی مانند لیناکلوتید یا پروکالوپراید تجویز کند. تغییر داروها: اگر یبوست ناشی از دارویی خاص باشد، پزشک ممکن است دوز یا نوع دارو را تغییر دهد. درمان‌های مکمل بیوفیدبک: این روش برای بهبود هماهنگی عضلات کف لگن در افرادی که مشکل دفع دارند، مؤثر است. ماساژ شکمی: ماساژ ملایم شکم می‌تواند حرکات روده را تحریک کند. طب سوزنی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی می‌تواند به بهبود یبوست مزمن کمک کند. جراحی: در موارد نادر، مانند انسداد شدید یا پرولاپس رکتوم، جراحی ممکن است لازم باشد. مشاوره با پزشک اگر یبوست مزمن به درمان‌های اولیه پاسخ ندهد، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی مانند کولونوسکوپی، تصویربرداری یا تست‌های عملکرد روده را توصیه کند تا علل زمینه‌ای مانند بیماری‌های التهابی روده یا انسداد شناسایی شوند. همچنین، در مواردی که یبوست با بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا پرکاری تیروئید مرتبط است، درمان بیماری اصلی ضروری است. توصیه‌های عملی برای مدیریت یبوست برنامه غذایی متعادل: روزانه ۲۵ تا ۳۰ گرم فیبر مصرف کنید. می‌توانید با افزودن سبوس گندم به وعده‌های غذایی یا خوردن میوه‌های خشک فیبر دریافتی را افزایش دهید. هیدراتاسیون: علاوه بر آب، مصرف چای‌های گیاهی ملایم (مانند چای نعناع) می‌تواند به هیدراتاسیون و آرامش روده کمک کند. فعالیت روزانه: حتی پیاده‌روی کوتاه روزانه می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی ایجاد کند. مشاوره روان‌شناختی: در مواردی که استرس یا افسردگی به یبوست کمک می‌کند، مشاوره می‌تواند مفید باشد. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

تعداد کمی از زنان ممکن است بدانند آندومتر چیست. آندومتر بافت داخل رحم است که از بدن زن در طول دوره‌های قاعدگی جدا شده و می‌ریزد. هنگامی که بافتی شبیه به پوشش داخلی رحم در مکان‌هایی که نباید رشد می‌کند به نام آندومتریوز و آدنومیوز یاد می‌شود، می‌توانید شرایط مشابه اما جداگانه‌ای به نام آندومتریوز و آدنومیوز داشته باشید. آن‌ها قسمت‌های مختلف بدن زن را تحت تاثیر قرار می‌دهند، علائم مشترکی دارند اما ممکن است به درمان‌های متفاوتی نیاز داشته باشند. از سویی شما می‌توانید هر دوی این مشکلات را همزمان داشته باشید. خبر بد اینکه متاسفانه پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث بوجود آمدن آن‌ها می‌شود. آندومتریوز چیست؟ آندومتریوز جزو آن دسته از بیماری‌هایی است که علت اصلی آن شناخته شده نیست و در واقع یک بافت به نام آندومتر در داخل حفره رحم است که جنین بر روی آن رشد می‌کند و در هر قاعدگی تخریب شده و با اتمام خونریزی مجدداً رشد می‌کند. بافت آستر رحم در بیماران آندومتریوز به‌طور نابجا در نقاط مختلف لگن و شکم کاشته می‌شود و رشد می‌کند. در حقیقت هنگامی که یک زن به آندومتریوز مبتلا می‌شود، تکه‌های میکروسکوپی این بافت روی اندام‌های دیگر مانند تخمدان‌ها، دیواره خارجی رحم، لوله‌های فالوپ، رباط‌هایی که از رحم حمایت می‌کنند، فضای بین رحم و راست روده و فضای بین رحم و مثانه در موارد نادر، ممکن است در سایر نقاط بدن نیز پیدا شوند. انواع آندومتریوز ۱- آندومتریوز سطحی عمدتاً در صفاق لگن یافت می‌شود. ۲- آندومتریوز تخمدان کیستیک (آندومتریوما) که در تخمدان‌ها یافت می‌شود. ۳- آندومتریوز عمیق در سپتوم راست واژن، مثانه و روده یافت می‌شود. ۴- در موارد نادر، آندومتریوز در خارج از لگن نیز یافت شده است. علائم بیماری آندومتریوز مهمترین علامت اولیه بیماری آندومتریوز درد لگن است که اغلب با دوره‌های قاعدگی همراه است. این درد ممکن است با گذشت زمان افزایش یابد. در موارد نادری برخی از افراد مبتلا به آندومتریوز هیچ علائمی ندارند. از دیگر علائم و نشانه‌های شایع اندومتریوز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دوره‌های قاعدگی دردناک: درد و گرفتگی لگن ممکن است قبل از قاعدگی شروع شده و تا چندین روز بعد از آن ادامه یابد. همچنین ممکن است احساس درد در ناحیه کمر و شکم نیز داشته باشید. درد هنگام رابطه جنسی: با وجود آندومتریوز، بروز درد در طول یا بعد از رابطه جنسی شایع است. درد هنگام اجابت مزاج یا ادرار کردن (علائم آندومتریوز مثانه): اغلب این علائم را در دوران قاعدگی تجربه می‌کنید. خونریزی بیش‌ از حد در دوران قاعدگی: ممکن است حتی خونریزی بین قاعدگی را به‌ صورت لکه‌بینی تجربه کنید (از علائم سرطان آندومتریوز). ناباروری: گاهی اوقات آندومتریوز در افرادی‌که به دنبال درمان ناباروری هستند، عامل اصلی تشخیص داده می‌شود. البته ممکن است علائم خستگی، اسهال، یبوست، نفخ یا حالت تهوع را نیز تجربه کنید (به ویژه در دوران قاعدگی). معمولا این‌ها علائم عود آندومتریوز در نظر گرفته می‌شوند. توصیه می‌کنیم علائم اندومتریوز را نادیده نگیرید چرا که با گذشت زمان مطمئنا شدت عوارض آن افزایش پیدا خواهد کرد. متاسفانه علائم آندومتریوز گاهی اوقات با علائم سایر شرایطی که می‌توانند باعث درد لگن شوند، مانند بیماری التهابی لگن (PID) یا کیست تخمدان اشتباه گرفته می‌شوند. حتی ممکن است این بیماری با سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) اشتباه گرفته شود. وضعیتی که باعث حملات اسهال، یبوست و گرفتگی شکم می‌شود. در مواردی (IBS) می‌تواند با آندومتریوز همراه شود که چنین شرایطی روند تشخیص را پیچیده‌تر می‌کند. علائم آندومتریوز اغلب پس از یائسگی بهبود می یابند، اما نه همیشه. عوامل شایع آندومتریوز آندومتریوز یک بیماری پیچیده است که بسیاری از زنان را در سراسر جهان از شروع اولین قاعدگی  تا یائسگی، بدون توجه به منشا قومی یا موقعیت اجتماعی، تحت تاثیر قرار می‌دهد. تصور می‌شود عوامل مختلفی در توسعه آن نقش دارند. اگرچه هنوز علت دقیق ابتلا به این بیماری مشخص نیست اما دلایل احتمالی آن شامل موارد زیر هستند: ۱- قاعدگی بازگشتی: در این مورد، خون قاعدگی حاوی سلول‌های آندومتر به جای خارج شدن از بدن، از طریق لوله‌های فالوپ به داخل حفره لگن جریان می‌یابد. این سلول‌های آندومتر به دیواره‌های لگن و سطوح اندام‌های لگن می‌چسبند، در آنجا رشد می‌کنند و در طول هر چرخه قاعدگی ضخیم می‌شوند و خونریزی می‌کنند. ۲- تغییر شکل سلول‌های صفاقی: طبق «نظریه القایی»، متخصصان پیشنهاد می‌کنند که هورمون‌ها یا عوامل سیستم ایمنی بدن می‌توانند باعث تبدیل سلول‌های صفاقی (سلول‌هایی که در قسمت داخلی شکم شما قرار دارند) به سلول‌های شبه آندومتر شوند. ۳- دگرگونی سلول‌های جنینی: هورمون‌هایی مانند استروژن ممکن است سلول‌های جنینی (سلول‌هایی که در مراحل اولیه رشد هستند) را در دوران بلوغ به سلول‌های شبیه به آندومتر تبدیل کنند. ۴- اسکار جراحی: بعد از عمل‌های جراحی مانند هیسترکتومی یا سزارین، سلول‌های آندومتر ممکن است به محل برش جراحی متصل شوند. در نتیجه به فضای خارجی رحم دسترسی پیدا می‌کنند. ۵- انتقال سلول‌های آندومتر: رگ‌های خونی یا سیستم مایع بافتی (لنفاوی) ممکن است سلول‌های آندومتر را به سایر قسمت‌های دیگر بدن منتقل کنند. ۶- اختلال سیستم ایمنی بدن: بروز مشکل در سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث شود که بدن نتواند بافت شبه آندومتر که در خارج از رحم رشد می‌کند را تشخیص دهد و از بین ببرد. چگونگی تشخیص بیماری آندومتریوز اصولا برای تشخیص اندومتریوز و سایر شرایطی‌که می‌توانند باعث درد لگن شوند، پزشک از شما می‌خواهد علائم خود را از جمله محل درد و زمان بروز آن را شرح دهید. پس از آن، آزمایش‌هایی که برای بررسی دقیق‌تر این بیماری انجام می‌شوند عبارتند از: معاینه لگن سونوگرافی تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) لاپاراسکوپی آندومتریوز اغلب می‌تواند علائمی را نشان دهد که شبیه سایر بیماری‌ها است که این خود باعث تاخیر در تشخیص می‌شود. آندومتریومای تخمدان، چسبندگی و اشکال ندولری عمیق بیماری اغلب برای تشخیص به سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نیاز دارند. بررسی بافت شناسی، معمولاً به دنبال جراحی یا لاپاراسکوپی، می‌تواند در تأیید تشخیص، به ویژه برای شایع‌ترین ضایعات سطحی مفید باشد. فاکتورهای خطر شایع بیماری آندومتریوز سابقه خانوادگی؛ اگر فردی در خانواده‌ی شما مبتلا به آندومتریوز باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. آندومتریوز در اعضای نزدیک خانواده، مانند مادر، مادربزرگ یا خواهر، خاله، عمه شما را در بالاترین سطح خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد. شرایطی که با جریان طبیعی قاعدگی تداخل دارد؛ مانند سیکل‌های قاعدگی کوتاه مدت و یا قاعدگی‌های سنگین که بیشتر از هفت روز طول بکشد. یکی از تئوری‌های علل مرتبط با آندومتریوز، جریان قاعدگی رتروگراد یا جریانی است که به سمت عقب حرکت می‌کند. اگر شرایط پزشکی دارید که جریان قاعدگی شما را افزایش می‌دهد، مسدود می‌کند یا تغییر مسیر می‌دهد، این می‌تواند یک عامل خطر باشد. شروع قاعدگی در سنین پایین یائسگی در سنین بالا اختلالات و ‌بیماری‌های سیستم تناسلی عدم باروری و زایمان اختلالات سیستم ایمنی بدن داشتن میزان بالایی از استروژن در سطح بدن بروز هرگونه بیماری که مانع از خروج خون از بدن در دوران قاعدگی شود درمان درمان آندومتریوز اغلب شامل دارو یا جراحی است. رویکردی که شما و پزشکتان انتخاب می‌کنید . البته درمان به این بستگی دارد که علائم شما چقدر جدی است و بیماری شما تا چه اندازه پیشرفت کرده است. به طور معمول، ابتدا دارو توصیه می‌شود. مانند داروهای ضد درد، اگر به اندازه کافی کمک نکند، از سایر روش‌ها مانند جراحی باید کمک گرفت. اگر شما قصد بارداری ندارید، ممکن است پزشکان راه هورمون درمانی همراه با مسکن را به شما توصیه کنند. هورمون درمانی راه حل دائمی برای آندومتریوز نیست؛ زیرا علائم این بیماری ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند. جراحی محافظه کارانه: جراحی محافظه کارانه تمرکز آن روی برداشتن بافت آندومتریوز و ازبین بردن آن است. زیرا پزشکان در این روش درمانی تلاش می‌کنند رحم و تخمدان‌‌ها را حفظ کنند. هیسترکتومی با برداشتن تخمدان‌ها: هیسترکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن رحم است. طی یک بازه‌ی زمانی تصور بر این بود که بیرون آوردن رحم و تخمدان‌ها موثرترین درمان برای بیماری آندومتریوز باشد؛ امروزه اما برخی از متخصصان آن را آخرین راه حل برای تسکین درد و از بین بردن بیماری می‌دانند. پزشکان زمانی از این روش استفاده می‌کنند که سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند. عوارض احتمالی آندومتریوز شما نباید آندومتریوز را نادیده بگیرید. در مواردی با گذشت زمان و عدم درمان به موقع، این بیماری منجر به ناباروری و سرطان تخمدان یا رحم می‌شود. عارضه اصلی آندومتریوز اختلال در باروری است. تقریباً یک سوم تا نیمی از زنان مبتلا به آن برای بارداری مشکل دارند. برای باردار شدن، یک تخمک باید از تخمدان آزاد شود، از طریق لوله فالوپ عبور کند، توسط یک سلول اسپرم بارور شده و خود را به دیواره رحم متصل کند تا شروع به رشد کند. آندومتریوز ممکن است باعث انسداد لوله فالوپ شود و از اتصال تخمک و اسپرم جلوگیری کند. با این وجود، بسیاری از افراد مبتلا به آندومتریوز خفیف تا متوسط ​​هنوز می‌توانند باردار شده و دوران بارداری را به پایان برسانند. بعضی اوقات پزشکان به افراد مبتلا به اندومتریوز توصیه می‎کنند که بچه‌دار شدن را به تعویق نیندازند زیرا ممکن است با گذشت زمان وضعیت بدتر شود. متاسفانه سرطان تخمدان در افراد مبتلا به آندومتریوز بیشتر از حد انتظار رخ می‌دهد. اگرچه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در ابتدای ابتلا بسیار کم است. به ندرت نوع دیگری از سرطان با نام آدنوکارسینوم مرتبط با آندومتریوز، می‎تواند بعداً در افرادی ‌که اندومتریوز داشته‌اند بروز کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت داشتن علائم و نشانه‌هایی که ممکن است نشان‎دهنده‌ی آندومتریوز باشد، به پزشک مراجعه کنید. اصولا آندومتریوز یک بیماری چالش‌برانگیز است و تشخیص زودهنگام آن منجر به مدیریت بهتر علائم شما می‌شود. همچنین در صورت نیاز می‌توانید به متخصص آنکولوژی زنان مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت نمایید. تا آنجا که می‌توانید در مورد آندومتریوز مطالعه کنید و وضعیت خود را به درستی بررسی کنید. زیرا هرچه زودتر متوجه علائم خود شوید و به موقع به پزشک مراجعه کنید، روند تشخیص و درمان شما سریع‌تر انجام می‌شود و درمان شما موفقانه‌تر خواهد بود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا